tag:blogger.com,1999:blog-8909733730035040499.post7430298397405614344..comments2023-10-05T08:40:18.549+03:00Comments on Ἀρετὴ ΚΑΙ Τόλμη: Ἡ ἀγάπη ὅπως ἐκφράζεται ἀπὸ δυὸ ξεροκόμματα ψωμὶΣπύρος Σπυρόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/08138098428809193689noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-8909733730035040499.post-70297436489975265152011-05-15T14:46:04.638+03:002011-05-15T14:46:04.638+03:00Πόσο ωραία επεκτείνατε τη σκέψη μου και αναλύσατε ...Πόσο ωραία επεκτείνατε τη σκέψη μου και αναλύσατε τον πίνακα αντικατοπτρίζοντας την αγάπη του ζωγράφου με τη γυναίκα του (παροιμιώδης άλλωστε).Mary Kahttps://www.blogger.com/profile/14132724932734945124noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8909733730035040499.post-71554005302515364182011-05-14T18:17:23.047+03:002011-05-14T18:17:23.047+03:00Ενας τρόπος να δεί κανείς αυτό τον πίνακα είναι, ό...Ενας τρόπος να δεί κανείς αυτό τον πίνακα είναι, όπως ακριβώς το περιγράφετε, το ψωμί σαν το έμψυχο και κατά συνέπεια θνητό υλικό, που κάποτε υπήρξε φρέσκο και τώρα πιά έφτασε στην αρχή της αποσύνθεσής του, ενώ σε αντιδιαστολή το ανθεκτικό υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο το πιόνι θα του επιτρέψει να περάσει στην αθανασία. Αν κανείς προσπαθούσε να δώσει και όνομα στα αντικείμενα που βλέπει μέσα στον πίνακα ίσως κατόρθωνε να φτάσει κοντύτερα στην έμπνευση του ζωγράφου. Ας πούμε πως το ένα ξεροκόματο είναι η Gala και το άλλο o Dali. Έχουν ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους μαζί, κοιτάζοντας ο ένας στα μάτια του άλλου την δική του σταδιακή αποσύνθεση. Ξεκίνησαν στα νειάτα τους γεμάτοι όνειρα, ελπίδες, συναισθήματα που σταδιακά άρχισαν να ξερένονται αφήνοντας πίσω τους μοναχά τις ξεραμένες σάρκες της Gala και του Dali. Μόνο η αγάπη του ενός για τον άλλο έχει παραμείνει και θα εξακολουθήσει να παραμένει ζωντανή, φρέσκια και θα περάσει τελικά στην αθανασία. Αυτή η αθάνατη αγάπη είναι ο συνδετικός κρίκος του ενός ξεροκόμματου με το άλλο, δηλαδή το πιόνι ή αλλοιώς οι παρτίδες του σκακιού που έπαιζαν κάθε απόγευμα η Gala με τον Dali ενώ εκείνος δημιουργούσε αυτό τον πίνακα.Flying Demonhttps://www.blogger.com/profile/02325868916616870526noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8909733730035040499.post-29137814128475980082011-05-14T14:27:07.546+03:002011-05-14T14:27:07.546+03:00Εγώ πάλι θέλω να σχολιάσω σχετικά με τον πίνακα, τ...Εγώ πάλι θέλω να σχολιάσω σχετικά με τον πίνακα, τον τρόπο με τον οποίο το ψωμί ανταγωνίζεται με το πιόνι. Το ένα ξύλινο, ως φαίνεται, απαράλλαχτο από την παρέλευση λίγου χρόνου σε αντίθεση με το ψωμί που από φρέσκο ξεράθηκε, σκόρπισε και αρχίζει να αποσυντίθεται. Φθαρτό στη σύντομη ζωή του πλάϊ στο ανθεκτικό υλικό του πιονιού το οποίο θα ζήσει εκατομμύρια ζωές ενός ξεροκόμματου.Mary Kahttps://www.blogger.com/profile/14132724932734945124noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8909733730035040499.post-4435524652594921892011-05-14T12:56:06.243+03:002011-05-14T12:56:06.243+03:00Δεν με ενοχλεί το ενδιαφέρον και η προσπάθεια κατα...Δεν με ενοχλεί το ενδιαφέρον και η προσπάθεια κατανόησης της φύσης. Θεωρώ την περιέργεια για τον κόσμο που μας περιβάλλει θετικό χαρακτηριστικό. Συμφωνώ πως είναι ενοχλητική η προσπάθεια να περιορίζονται οι ερμηνείες των επιστημονικών παρατηρήσεων, αλλά και αυτών που γίνονται αποδεκτές από την επιστημονική και όχι μόνο “κοινότητες”, στο μέτρο της “κοινής” αποδοχής. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να επισημανθεί πως οι παρατηρήσεις και οι ερμηνείες τους πραγματοποιούνται από ανθρώπους με σάρκα και αίμα και όχι από κάποια αφηρημένη ή υπερφυσική διάστασή τους. Στο πλαίσιο αυτό και η επιλογή της λέξης “απάτη”, που σαφώς έχει περιοριστικό χαρακτήρα παρακαλώ ας με συγχωρεθεί.Flying Demonhttps://www.blogger.com/profile/02325868916616870526noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8909733730035040499.post-13291057978123412552011-05-14T11:23:25.237+03:002011-05-14T11:23:25.237+03:00Ὄχι ἁπλά ἀτελεῖς ἑρμηνεῖες, ἀτελέστατες. Γιά μένα ...Ὄχι ἁπλά ἀτελεῖς ἑρμηνεῖες, ἀτελέστατες. Γιά μένα βέβαια αὐτό ξεκινάει ἀπό τήν ἀκατανόητη πρεμούρα νά ἑρμηνεύσουμε τήν φύση, κυρίως ὅταν ἡ προσπάθεια ἑρμηνείας γίνεται ἀποκλειστικά "διανοητικῶς". Διότι τότε, ἄν καί συμβαίνει νά μήν τό καταλαβαίνουμε, τό ἀποτέλεσμα τῆς ἑρμηνείας ἐπηρεάζεται ἀπό τό "γιατί" θέλουμε νά κάνουμε τήν ἑρμηνεία. Θεωρῶ λοιπόν ὅτι πρέπει νά συνυπολογίζεται καί αὐτός ὁ παράγοντας. <br /><br />Ἀκόμα χειρότερα σέ πολλές ἀπό αὐτές τίς περιπτώσεις τό ἀποτέλεσμα τῆς " ἑρμηνείας" εἶναι ὑπό μορφή "ἰδεολογίας", σχεδόν δεδομένο ἐκ τῶν προτέρων. Γίνεται καί στίς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων σχέσεις αὐτό. Διαπροσωπικές, κοινωνικές, σχέσεις μεταξύ εὐρύτερων ὁμάδων, λαῶν κ.λπ. Τό ἀποτέλεσμα τῆς ἑρμηνείας εἷναι περίπου προαποφασισμένο. Βλέπουμε στόν ἄλλο αὐτό πού θέλουμε νά δοῦμε, "ἑρμηνεύοντας" ἤ διαστρέφοντας τά δεδομένα τῶν αἰσθήσεων μας κατά τό δοκοῦν, τίς ἐπιθυμἰες, τίς ἀνάγκες, τίς "πολιτικές" ἐπιδιώξεις μας.<br /><br />Μέ αὐτές τίς σκέψεις δυσπιστῶ στόν χαρακτηρισμό τῆς συμπεριφορᾶς τῆς ὀρχιδέας ὡς "ἀπάτη". Δέν καταλαβαίνω γιατί νά μήν τό δῶ σάν μιά ὄψη συνεργασίας μεταξύ διαφορετικῶν εἰδῶν. Μέ ἐνοχλεῖ ἰδιαίτερα αὐτή ἡ μονολιθικότητα πού ἔχει περάσει -γιά εὐνόητους λόγους προπαγάνδας - ὅτι αὐτό πού κυριαρχεῖ στήν φύση εἶναι ὁ ἀνταγωνισμός...<br /><br />Μιά ἰδέα γιά τό ἐρώτημα γιά τό πῶς ἐπέζησε ἡ ὀρχιδέα ἀν ἡ διαδικασία πού περιγράφηκε ἦταν μιά σειρά τυχαίων μεταλλάξεων. Φαντάζομαι πώς στά διαδοχικά στάδια αὐτῆς τῆς διαδικασίας, ἡ ὀρχιδέα ἀνεπαισθήτως ἀλλάζει μορφή ὥστε ἡ μορφή πού παρατηροῦμε, ( ἄς ποῦμε ἡ "τελική" μέχρι νά παρουσιασθεῖ ἡ ἑπόμενη)" νά διαφέρει σαφῶς ἀπό τήν ἀρχική. Κάπως ἔτσι τό ἐρώτημα δέν ὑφίσταται. Αὐτό πού "ἐπέζησε" εἶναι κάτι διάφορο τοῦ ἀρχικοῦ Μποροῦμε νά τό διατυπώσουμε μέ πολλούς τρόπους. Ὅτι τό ἀρχικό εἶδος ὀρχιδέας δέν ἐπέζησε, χάθηκε, ἤ ὅτι ἐπιζεῖ μέσα στήν καινούργια μορφή, κ.λπ. κ.λπ... ( Σύμφωνα μέ τά προηγούμενα, μοῦ ἀρέσει ἡ "σύγκριση" ἑνός ππλοῦ βιολογικοῦ ὀργανισμοῦ μέ ἔναν λαό, πολιτισμό -δεῖτε τό ἀπόσπασμα τοῦ Ἴωνος Δραγούμη στήν πλαϊνή στήλη)Σπύρος Σπυρόπουλοςhttps://www.blogger.com/profile/08138098428809193689noreply@blogger.com