Δύο ἄρθρα τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη

Α) Τὸ φαινόμενο Πούτιν ὡς νέος Ναπολέων.  ( ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ 73 - ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2014) 

Ὅλα τὰ κατεστημένα εἶναι φυσικὸ νὰ μὴν ἐπιθυμοῦν τὴν ἀλλαγὴ ποὺ φέρνει ἡ ῥιζικὴ σκέψη μέσῳ τῆς φιλοσοφίας καὶ ἡ ῥιζικὴ δράση ποὺ ἐκφράζεται μὲ ἀπόλυτη βία καὶ αἷμα. Τὸ ἀρχαιοελληνικὸ πρότυπο ἀρετῆς καὶ ἁρμονίας δύναται νὰ ἐξασφαλισθῇ μόνον μὲ ἀριστοκρατικὴ διακυβέρνηση τῶν ἀρίστων τοῦ πνεύματος ποὺ καθοδηγεῖ τὴν κοινωνία μέσῳ τῆς σχέσεως φιλοσόφου-βασιλέως, κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ διδύμου Ἀριστοτέλους-Ἀλεξάνδρου. Ὅταν λείπουν οἱ ἄριστοι, τότε μαίνεται ὁ ταξικὸς πόλεμος καὶ ἡ ἑκάστοτε ἄρχουσα τάξη κλειδώνει τὴν κοινωνία στὴν μετριότητα, ἀφαιρῶντας ἀπὸ τὴν λέξη φιλοσοφία τὸ νόημά της. Ἔτσι ὁμιλεῖ περὶ φιλοσοφίας τῆς ἀγορᾶς καὶ βαφτίζει φιλοσοφία οἱοδήποτε καθημερινὸ πρόγραμμα συμπεριφορᾶς. Ἐπίσης βαφτίζει ἐπανάσταση οἱαδήποτε ἀλλαγὴ τῆς τεχνολογίας ἤ νεωτερισμοῦ ἀποσυνδέοντας τὴν ἔννοια τῆς ἐπαναστάσεως ἀπὸ τὴν βία καὶ ἀντικαθιστῶντας την μὲ τὴν μεταρρύθμιση, δηλαδὴ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ ὑπάρχοντος κτιρίου τοῦ Κατεστημένου. Ὅμως οἱ ἱστορικοὶ τῶν ἐπαναστάσεων ποὺ ἐμελέτησαν ἐνδελεχῶς τὶς τρεῖς κορυφαῖες ἐπαναστάσεις, τὴν γαλλική, τὴν μπολσεβικικὴ καὶ τὴν μαοϊκή, ἀνεκάλυψαν τρία βασικὰ στάδια ἀπὸ τὰ ὁποῖα περνοῦν ὑποχρεωτικὰ οἱ γνήσιες αὐτὲς ῥιζικὲς κοινωνικὲς ἀνατροπὲς μέ μέσον τὴν χρησιμοποίηση τοῦ ὄχλου ἀποκαλουμένου λαοῦ (Γαλλικὴ Ἐπανάσταση), τὸ πραξικόπημα (Μπολσεβικικὴ Ἐπανάσταση) ἤ τὸ ἔνοπλο ἀντάρτικο (Μαοϊκὴ Ἐπανάσταση). Τὰ στάδια τῆς ἐπαναστάσεως εἶναι λοιπόν: 1 – Βίαιη αἱματηρὴ ἀνατροπὴ μὲ καθιέρωση νέων νόμων, διότι ἡ ἐπανάσταση ἐξ ὁρισμοῦ δημιουργεῖ δίκαιο, καθαιρεῖ τοὺς προηγουμένους νόμους καὶ καθαρίζει μὲ τρομοκρατία (λαιμητόμος, μαζικὲς σφαγές) τὸ προσωπικὸ καὶ τοὺς συνεργάτες τοῦ πίπτοντος κατεστημένου. 2 - Ἀντίδραση στὴν ἀκραία ἐπαναστατικὴ βία ἀπὸ τοὺς ὠφελημένους τῆς ἐπαναστάσεως ποὺ ἑδραιώνουν τὴν θέση ποὺ ἐξησφάλισαν στὴν ἐξουσία (Θερμιδωριανὴ Ἀντίδραση). 3 - Ἄνοδος στὴν ἐξουσία συγκεντρωτικοῦ μονάρχου ἥρωος (Βοναπαρτισμός) ποὺ ἐπανενώνει τὴν θρυμματισμένη κοινωνία ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση γύρω ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία του καὶ τὶς νέες ἐπαναστατικὲς ἀρχές. Γιὰ τὴν Ῥωσία, Λένιν καὶ Στάλιν ὑπῆρξαν οἱ ἐκφραστὲς τῆς πρώτης περιόδου, Χρουστσώβ, Γκορμπατσώβ, Γιέλτσιν, οἱ ἐκφραστὲς τῆς δευτέρας περιόδου, Πούτιν ὁ ἐκφραστὴς τῆς τρίτης περιόδου. Ἡ Κίνα διανύει ἀκόμα τὴν δεύτερη περίοδο. Γιὰ νὰ εἰσέλθη ὁ ἥρωας στὴν τρίτη περίοδο πρέπει νὰ ἔχῃ σχέση ἤ μὲ τὸν στρατὸ ἤ μὲ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες. Ὁ Βοναπάρτης ὑπῆρξε στρατιωτικός, ὁ Πούτιν ἀξιωματικὸς τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Στὴν τρίτη αὐτὴ περίοδο ὁ ἥρωας ἔχει τὴν τάση νὰ οἰκοδομῇ γύρω του μοναρχικὴ νοοτροπία ἡ ὁποία δύναται νὰ ἐκφρασθῇ εἴτε μὲ συγκρότηση δυναστείας γύρω ἀπὸ τὸ ὄνομά του, εἴτε μὲ καθιέρωση καθαρῆς βασιλείας. Ὁ Πούτιν σαφῶς τείνει πρὸς ἐπάνοδο τοῦ βυζαντινοῦ προτύπου διακυβερνήσεως τῆς Συναλληλίας ἤ Συμφωνίας βασιλέως-φιλοσόφου ποὺ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἐκφράζεται στὴν σχέση Βασιλέως-Ἐκκλησίας ἔχοντας στὴν κορυφὴ τὸν Θεό, σχηματίζοντας μὲ αὐτὸν τὸ συναλληλικὸ τρίγωνο. Ἐνώπιον τῆς ἀνόδου τοῦ Πούτιν, ὡς νέος Ναπολέων, ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία σὲ πλήρη ἀποσύνθεση ὡς ἀποτυχημένο ἐξ ἀρχῆς κράτος (failed state ἤδη ἀπὸ τὸ 1821) προσδοκᾷ, μὲ τὴν ἐμφάνιση ἑνὸς φιλοσόφου, τύπου Κοραῆ καὶ βασιλέως τύπου Καποδίστρια, στὴν σκιὰ τοῦ Πούτιν, τὴν ἐπανίδρυσῃ ὑπὸ μορφὴν Βυζαντίου στὴν Κωνσταντινούπολη, μίας νέας κρατικῆς δομῆς γιὰ τὸν ἑλληνισμό. Ὁ τσάρος Ἀλέξανδρος Α΄ ὑπῆρξε τὸ 1807 θαυμαστὴς τοῦ Ναπολέοντος προτοῦ τὸν ἐνσωματώσῃ μέσα του καὶ ἀφοῦ τὸν κατέστρεψε ἐνεφανίσθη, ἔχοντας στὸ πλευρό του τὸν Καποδίστρια, ὡς ἀπόλυτος νικητὴς στὸ Συνέδριο τῆς Βιέννης τὸ 1815. Ὁ Μόσκοβος εἶναι σήμερα καὶ πάλι στὶς πύλες τοῦ Αἰγαίου καὶ σύσσωμος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς προσεύχεται στὸν Πούτιν μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ τοῦ φέρῃ ἕναν νέο Καποδίστρια.

 

Β)   Ὁ τύραννος Τρὰμπ.  ( ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ 79 -ΑΝΟΙΞΗ 2016 ) 

 

 Τὸ πολιτικὸ σύστημα ποὺ ὁ λαὸς ὑποστηρίζει εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸ ΚΚΕ στὰ Δεκεμβριανὰ τοῦ 1944 ἐβροντοφώναζε μὲ τὸ σύνθημα «λαοκρατία!», ὅπως μᾶς τὸ δείχνει μὲ ἐντυπωσιακὸ τρόπο ὁ χαράκτης Τάσσος, στὴν περίφημη ξυλογραφία του, «Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Ἀθήνας», πίνακα ποὺ ἔχω κρεμάσει στὸ σαλόνι μου καὶ ποὺ βουρκώνω ἀπὸ συγκίνηση ὅταν τὸν κοιτάζω. Τὸ πολιτικὸ σύστημα τῆς λαοκρατίας ποὺ ἐπιβάλλεται μετὰ τὴν πτώση τῆς μοναρχίας καὶ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἐπαράτου ἀστικῆς δημοκρατίας, τὸ ὠνόμαζε ὁ Σωκράτης τυραννία καὶ τὸ ἀπεκάλει «αὐτὸ τὸ εὐγενὲς πρᾶγμα». Τὴν ἀρχαία τυραννία ὀνομάζουμε σήμερα ὁλοκληρωτισμὸ ἤ ὁλοκληρωτικὴ λαοκρατία, ὅπως αὐτὴν τοῦ Μουσσολίνι, ἤ ἀκόμα βυζαντινὴ μὴ κληρονομικὴ βασιλεία. Ὁ τύραννος, ἐξηγοῦσε ὁ Πλάτων μέσῳ τοῦ Σωκράτους, ἦταν «ἀντιπρόσωπος τοῦ λαοῦ» καὶ προήρχετο ἀπὸ τὸν λαό. Τὸ 1840, ὁ Ἄγγλος Θωμᾶς Κάρλαϋλ τὸν ὥριζε μὲ αὐτὰ τὰ λόγια: «Ἀνακαλύψατε σὲ οἱανδήποτε χώρα τὸν ἱκανώτερο ἄνθρωπο ποὺ ὑπάρχει ἐκεῖ. Ἀνυψώσατέ τον στὴν ὑπερτάτη θέση καὶ εὐλαβεῖτε τον πιστά. Ἔτσι θὰ ἔχετε μία τέλεια κυβέρνηση γιὰ τὴν χώρα αὐτή. Κάλπες, βουλευτικὴ εὐγλωττία, ψηφοφορία, κατάστρωση συντάγματος ἤ ἄλλοι μηχανισμοί, οὔτε κατὰ κεραία δὲν δύνανται νὰ τὴν βελτιώσουν. Εἶναι τὸ τέλειο κράτος, μία ἰδανικὴ χώρα». Ὁ Ἀμερικανὸς ῥεπουμπλικανὸς Donald Trump εἶναι ὁ σημερινὸς τύραννος καὶ τὸ ἀκριβὲς ἀντίθετο εἶναι ἡ δημοκράτισσα Χίλλαρυ Κλίντον, τὸ αἱμοβόρο γεράκι τῶν τραπεζῶν ποὺ ξεπέρασε ἀκόμα καὶ τὸν ῥεπουμπλικανὸ Μποὺς τὸν Νεώτερο, ὅταν ὑπεστήριξε τὴν εἰσβολὴ στὸ Ἰράκ καὶ ὅταν ἀνεφώνησε, βλέποντας στὴν τηλεόραση τὴν κατακρεούργηση τοῦ ἡγέτου τῆς Λιβύης, Καντάφι: «Ἤλθαμε, εἴδαμε, ἀπέθανε!» Κατόπιν αὐτοῦ, ἡ Λιβύη ὡς κράτος ἔπαυσε νὰ ὑπάρχῃ καὶ παρεδόθη στὸ ἰσλαμικὸ χαλιφᾶτο.Ὁ τύραννος Τράμπ, ἐὰν ἐκλεγῆ, θὰ ὁλοκληρώση τὴν συμμαχία μὲ τὴν Ῥωσία τοῦ Πούτιν καὶ, Ἀμερικὴ μὲ Ῥωσία, θὰ ἐπεκτείνουν τὴν προστασία τους σὲ ὅλα τὰ φασιστικὰ κινήματα τῆς Εὐρώπης ποὺ ὑποχρεωτικὰ θὰ ἀναλάβουν τὴν ἀρχή, λόγῳ τῆς προσφυγικῆς εἰσβολῆς ποὺ περικυκλώνει τὴν Εὐρώπη. Πράγματι, τὸ ἀμερικανικὸ σχέδιο ἐπέτυχε νὰ καταστρέψῃ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση προκαλῶντας τὸ ἀπόλυτο χάος στὶς χῶρες τῆς περιφερείας της, στὸ Ἀφγανιστάν, τὸ Ἰράκ, τὴν Συρία καὶ τὴν Λιβύη, κατευθύνοντας τοὺς ἐξαθλιωμένους πληθυσμοὺς τῶν κατεστραμμένων αὐτῶν χωρῶν, στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης, διαμελίζοντάς την, ὅπως τὸ εἶχε προειδοποιήσει ὁ ἴδιος ὁ Καντάφι προτοῦ δολοφονηθῆ: «Ἐὰν καταστρέψετε τὴν χώρα μου, θὰ κατεδαφίσετε καὶ τὸ φράγμα ποὺ ἀποτρέπει τὴν μαζικὴ εἰσβολὴ τῶν μεταναστῶν στὴν Εὐρώπη». Βλέπε τὸ βιβλίο τῆς Kelly M. Greenhill, «Ὅπλα μαζικῆς μεταναστεύσεως»(Weapons of Mass Migration - Cornell University Press, 2010). Μὲ τὴν βοήθεια δὲ τῆς πολιτικῆς ἀνεκτικότητος πρὸς τοὺς πρόσφυγες τῆς κυβερνήσεως Τσίπρα, ἡ τακτικὴ αὐτὴ ἐπανικόβαλε καὶ ἐξαγρίωσε τὶς χῶρες τῆς Βαλκανικῆς καὶ τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, οἱ ὁποῖες, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ προέδρου τῆς Εὐρώπης, τοῦ ῥωμαιοκαθολικοῦ Πολωνοῦ Ντόναλντ Τούσκ ἐταμπουρώθησαν ὀπίσω ἀπὸ συρματοπλέγματα, ἀπαγορεύοντας τὸ πέρασμα τῶν προσφύγων ποὺ εἶχαν συρρεύσει στὴν Ἑλλάδα, ἀποκόπτοντας τὴν χώρα μας ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη. Ἀποτέλεσμα: Τὸ ἀμερικανικὸ σχέδιο χρησιμοποιήσεως τοῦ προσφυγικοῦ ὅπλου ἐπέτυχε πλήρως: Ἡ ΕΕ εἶναι ὑπὸ διάλυση, ἡ γάγγραινα τοῦ πτωχευμένου ἑλληνικοῦ κράτους ἔχει ἐξαπλωθῆ σὲ ὅλο τὸ ἐξασθενημένο εὐρωπαϊκὸ σῶμα καὶ τὸ Αἰγαῖο ἐπανενώνεται γύρω ἀπὸ Ἑλλάδα-Τουρκία, παρουσίᾳ τοῦ στόλου τοῦ ΝΑΤΟ. Τσίπρας καὶ Νταβούτογλου στὴν προσφυγικὴ Σμύρνη προσφέρουν κόκκινα τριαντάφυλλα στὸν κόσμο καὶ Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι ἐνθυμοῦνται μὲ δάκρυα στὰ μάτια τὸ ἰδικό τους προσφυγικὸ δρᾶμα τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης τοῦ 1923. Ἀπομένει ἡ προεδροποίηση τοῦ Τρὰμπ στὸ τέλος τοῦ ἔτους ὥστε μὲ τὸν ἐναγκαλισμὸ Τρὰμπ-Πούτιν νὰ τοποθετηθῇ τὸ Αἰγαῖο ὑπὸ τὴν ὀμπρέλλα τῆς Νέας Γιάλτας.