Χιροσίμα -Ναγκασάκι: Μιά ἀνθρωποσφαγή δυτικῶν προδιαγραφῶν

«…Τό πεπρωμένο εἶχε ἐπιλέξει τό Ναγκασάκι ὡς τελειωτικό μας στόχο. Τό πεπρωμένο εἶχε καταδικάσει τό Ναγκασάκι στήν καταστροφή…»
Τάδε ἔφη ὁ Οὐίλιαμ Λῶρενς, ἀνταποκριτής τῶν New York Times καί αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ Ναγκασάκι στις 9 Αὐγούστου 1945.

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἀποκαλύπτει τό – γιά μένα – ἀποκορύφωμα διαστρέβλωσης καί παραποίησης τῆς πραγματικότητας. Καί σέ περιεχόμενο καί σέ διάρκεια. Πρίν ἀπό 2 χρόνια ἔπεσε στήν ἀντίληψή μου. Ὡς τότε εἶχα καί ἐγώ τήν εἰκόνα μίας Ἀμερικῆς πού ἔριξε τίς ἀτομικές βόμβες τό 1945 μέ σκοπό τήν ἄμεση λήξη τοῦ πολέμου καί τήν ἀποφυγή περισσοτέρων θυμάτων καί καταστροφῶν. Ἄμ δέ….

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Λυκούργου Κομίνη, « Ἀπό τήν πένα στήν ὀθόνη….ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ», ἐκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ

...Ἡ ἱστορία δέν γράφεται πάντοτε μέ βάση τά πραγματικά δεδομένα. Ἡ πολιτική προπαγάνδα μέ τή συνενοχή τῶν ΜΜΕ κατορθώνει νά διαστρεβλώσει τήν πραγματικότητα, γιά αὐτό ὁ Τρούμαν – ἀρχιτέκτονας τῆς ρίψης τῶν πρώτων ἀτομικῶν βομβῶν ἐναντίον ἀθώων – εἶχε μυκτηρίσει τούς ἁπλούς ἀνθρώπους πού νομίζουν ὅτι μαθαίνουν τήν ἀλήθεια ἀπό τά ΜΜΕ. Κραυγαλέα ἀπόδειξη ἀποτελεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ ἴδιου νά ριφθοῦν οἱ βόμβες στήν Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι παρά τό ὅτι ἡ Ἰαπωνία εἶχε ἀποδεχθεῖ τήν συνθηκολόγηση καί γνώριζε τήν καταστρεπτικότητα τοῦ νέου ὅπλου ἀπό τίς δοκιμές σέ ἀκατοίκητες περιοχές. Μετά τό τρομερό πλῆγμα σέ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἀλλά καί τίς ἀθεράπευτες γιά πολλά χρόνια ἀνθρώπινες πληγές ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνθρώπων, ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ μέ τήν βοήθεια τῶν δυτικῶν ΜΜΕ ἐπέβαλαν τήν ἄποψη ὅτι οἱ βόμβες ρίχτηκαν γιά νά ἀναγκαστεῖ ἡ Ἰαπωνία νά συνθηκολογήσει. Τό ἐπιχείρημα τοῦ Τρούμαν ἦταν ὅτι « ἀναγκαστήκαμε νά σκοτώσουμε μερικές χιλιάδες γιά νά ἐπισπεύσουμε τήν λήξη τοῦ πολέμου καί νά σώσουμε ἑκατοντάδες χιλιάδες ζωές.» Τό ἐπιχείρημα καθιερώθηκε σέ ὅλη τήν Δύση μέσα στά πλαίσια τοῦ ψυχροῦ πολέμου πού ἀκολούθησε, καί ἐπέβαλλε ὡς ἀληθινό ὅτι ἦταν δυτικό. Ἡ πραγματικότητα ὅμως μέσα ἀπό τά ἱστορικά ντοκουμέντα εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. 


Στίς 26-2-1981 ὁ Guardian δημοσίευσε μία ἀνάλυση γιά τήν ὑπόθεση τῆς Χιροσίμα καί τοῦ Ναγκασάκι στήν ὁποία ἀναφερόταν τό ἐπιχείρημα τοῦ Τρούμαν, ὅτι οἱ βόμβες ρίχτηκαν γιά νά σωθοῦν πολλές περισσότερες ζωές ἀπό ἐκεῖνες τῶν Ἰαπώνων πού χάθηκαν. Δυό μέρες μετά ἀναγκάστηκε νά δημοσιεύσει ἐπιστολή ἑνός ἀναγνώστη της πού τῆς θύμιζε τί εἶχε πεῖ στή βουλή σέ σχετική ἐρώτηση Ἄγγλου βουλευτή ὁ Ἄγγλος πρωθυπουργός Ἄτλι. Ὁ ἀναγνώστης μέ τό ὄνομα Ἄλφρεντ Γουίλεντς σημείωνε, « Κύριοι, λυπᾶμαι πού ὁ Guardian στίς 26-2-1981 ἐπανέλαβε τό γνωστό μύθο ὅτι οἱ ΗΠΑ ρίχνοντας τίς ἀτομικές βόμβες στή Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι ἐξανάγκασαν τόν Χιροχίτο νά δεχτεῖ τούς ὅρους παράδοσης τῆς χώρας του. Ἔχω ἀκόμη τό ἀπόκομμα τῆς ἐφημερίδας New Chronicle μέ ἡμερομηνία 5-12-1946 πού ἀναφέρεται σέ ἀπάντηση τοῦ πρωθυπουργοῦ μᾶς Ἄτλυ σέ σχετική ἐρώτηση τοῦ βουλευτῆ κ.Χάραμπιν στή βουλή. Ὁ τότε πρωθυπουργός εἶπε ὅτι ἡ ἀπόφαση νά χρησιμοποιηθεῖ τό ἀτομικό ὅπλο ἐναντίον τῆς Ἰαπωνίας ἐλήφθη στίς ἀρχές Ἰουλίου τοῦ 1945. Ἡ πρώτη ἀτομική βόμβα ρίχτηκε στίς 6 Αὐγούστου τοῦ 1945 καί ἡ προσφορά τῆς Ἰαπωνίας γιά συνθηκολόγηση πού εἶχε γίνει ἀπό τίς 22 Ἰουλίου 1945, δέν εἶχε γίνει δεκτή ἀπό τούς Ἀμερικανούς παρά μόνο στίς 10 Αὐγούστου τοῦ 1945». Τά δημοσιεύματα τοῦ Guardian ἀναδημοσιεύθηκαν μέ σχόλια στό σατυρικό ΠΟΝΤΙΚΙ στίς 13 Μαρτίου 1981, λίγες μέρες μετά τήν δημοσίευση τῆς ἐπιστολῆς. Ἡ ἐπιστολή ἀποτελεῖ ντοκουμέντο πού ἀποδεικνύει ὅτι ἕνα ἱστορικό γεγονός ἔχει παραχαραχτεῖ διεθνῶς ἐξαιτίας τῆς ἀμερικάνικης προπαγάνδας καί ἰσχύος. Τό ντοκουμέντο δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητηθεῖ καθόσον ἀναφέρεται σέ πρακτικά τῆς ἀγγλικῆς βουλῆς στά ὁποῖα ἕνας σοβαρός ἱστορικός μπορεῖ νά ἀνατρέξει καί νά διαπιστώσει τήν δημοσιογραφική παραχάραξη πού ἔχει γίνει μέ τή βοήθεια τῆς ἀμερικανικῆς προπαγάνδας. Στήν ἐντός εἰσαγωγικῶν ἀπάντηση τοῦ Ἄτλυ ἀναφέρεται ὅτι οἱ Ἰάπωνες πού γνώριζαν καί τήν καταστρεπτικότητα τῶν ἀτομικῶν βομβῶν, ἀφοῦ εἶχαν παρακολουθήσει δοκιμές της, καί τήν ἀπόφαση – ἀπό τίς ἀρχές Ἰουλίου ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἄγγλος πρωθυπουργός - στίς 22 Ἰουλίου δηλώνουν ὅτι συνθηκολογοῦν καί περιμένουν τούς ὅρους. Οἱ Ἀμερικανοί ὅμως –ὅπως ὁ Ἄτλυ ἀναφέρει – ἀπέρριψαν τήν προσφορά τῆς Ἰαπωνίας. Γιατί; θά ρωτήσει κάθε λογικός ἄνθρωπος. Ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι τό σύνδρομο τοῦ Πέρλ Χάρμπορ τούς κατηύθυνε στήν χωρίς καμμιά λογική ἐκδίκηση γιά ἱκανοποίηση τῆς ἀμερικάνικης κοινῆς γνώμης καί τῶν ἀνθρώπων πού εἶχαν χάσει δικούς τους στόν πόλεμο. Ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἤθελαν \νά μετρήσουν τήν ἀπόδοση τοῦ ὅπλου σέ ζωντανό στόχο, κάτι πού ἔκαναν μέ τίς βόμβες ἀπεμπλουτισμένου οὐρανίου στό Ἰράκ καί στό Κόσσοβο. Ἄλλοι ὅτι οἱ μυστικές τους ὑπηρεσίες προβλέποντας τήν ἔναρξη τοῦ ψυχροῦ πολέμου μέ τήν ΕΣΣΔ ἤθελαν γιά τήν ἀσφάλεια τῆς Δύσης νά δείξουν στόν μελλοντικό ἀντίπαλο, μέ τόν ὁποῖο συμπολεμοῦσαν ἐναντίον τοῦ Ἄξονα, ὅτι διαθέτουν μία πολεμική ὑπεροχή, πού ἄν τολμήσει νά διεθνοποιήσει μέ πολεμικά μέσα τήν ἰδεολογία τοῦ ἀνατολικοῦ μπλόκ θά γνωρίσει τόν ὄλεθρο. Δέν ἀποκλείεται ὅλα αὐτά νά μέτρησαν στήν ἀπόφαση νά καθυστερήσει ἡ συνθηκολόγηση μέ τήν Ἰαπωνία, γιά νά ριφθοῦν οἱ ἀτομικές βόμβες. Ὅμως σημασία ἔχει ὅτι οἱ δύο ἀτομικές βόμβες στή Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι μποροῦσαν νά μήν ἔχουν ριφθεῖ. Ἡ ἀφοῦ ρίχτηκαν, τά ΜΜΕ μέ βάση αὐτά τά ντοκουμέντα ὄφειλαν νά ἔχουν πληροφορήσει τήν διεθνῆ κοινή γνώμη γιά τούς πραγματικούς λόγους πού οἱ Ἀμερικανοί ἀποφάσισαν νά σκοτώσουν τόσους ἀθώους, ὥστε νά μήν κυριαρχεῖ ὡς ἱστορικό ἐπιχείρημα ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ ρίψη τῶν ἀτομικῶν βομβῶν ἦταν ἀναγκαία γιά νά ἀναγκαστοῦν νά συνθηκολογήσουν οἱ Ἰάπωνες, πού ἤδη εἶχαν ἀποδεχτεῖ τήν παράδοσή τους...

Γιά τό ἴδιο θέμα, ὁ Gore Vidal, σέ ἄρθρο του στό The Times Literary Supplement 1-12-2000, ( περιέχεται σάν κεφάλαιο μέ τίτλο Οἱ προθέσεις τῶν Ἰαπώνων στόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στό βιβλίο Ὄνειρα πολέμου - ἐκδόσεις Scripta), μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει

«…Η ΠΓ (παραδεδεγμένη γνώμη )ἐμμένει στό μύθο ὅτι ἡ Ἰαπωνία θά εἶχε πολεμήσει μέχρις ἐσχάτων, ἄν ὁ Τρούμαν δέν εἶχε ρίξει τίς ἀτομικές βόμβες. Ἰάπωνες ἀπεσταλμένοι ὅμως ἔκαναν κινήσεις προσέγγισης ἐπί ἕνα χρόνο στή Σουηδία, στήν Ἐλβετία, στήν Πορτογαλία, στό Βατικανό κ.λ.π. Μοναδικό μήνυμα: ὁ πόλεμος θεωρεῖται λήξας, ἀρκεῖ νά παραμείνει ὁ αὐτοκράτορας. Τέλος, ὁ πιό σημαντικός Ἰάπωνας στό παιχνίδι, ὅπως εἶχα παρατηρήσει στό ἄρθρο τῆς 10ης Νοεμβρίου, ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας, ἔγραψε στίς 18 Ἰουλίου ἐπιστολή πρός τόν Τρούμαν, ζητώντας εἰρήνη ( σύμφωνα μέ τά λεγόμενα τοῦ ἴδιου τοῦ Τρούμαν ).Στίς 3 Αὐγούστου 1945, στό ἡμερολόγιο ἑνός ἀξιωματούχου σημειώνεται ὅτι ὁ Τρούμαν, ὁ Μπιρνς καί ὁ Λίχι συζητοῦσαν γιά ἕνα τηλεγράφημα “ ἀπό τόν αὐτοκράτορα, μέ τό ὁποῖο ζητοῦσε εἰρήνη”.
…… Ὁ Ροῦζβελτ, ὅπως καί τόσοι ἄλλοι Ἀμερικανοί τῆς γενιᾶς του, ἔβρισκαν ἀκαταμάχητα γοητευτική τήν φράση « παράδοση ἄνευ ὅρων» -τό ξεκάθαρο μήνυμα τοῦ στρατηγοῦ Γ.Σ. Γκράντ πρός τούς Νότιους. Ὁ Ροῦζβελτ τήν ἐφάρμοσε στίς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα. Ὁ Τρούμαν κληρονόμησε αὐτή τήν πολιτική. Στή συνέχεια ἀφοῦ εἶχε ρίξει τίς βόμβες του, ἐγκατέλειψε ἀμέσως τήν ἀπαίτηση γιά ἄνευ ὅρων παράδοση καί διατήρησε τόν αὐτοκράτορα……θά πρότεινα τό πιό πρόσφατο καί ὁλοκληρωμένο βιβλίο γύρω ἀπό αὐτό τό ζήτημα μέ τόν τίτλο Ἡ ἀπόφαση νά χρησιμοποιήσουμε τήν ἀτομική βόμβα καί ἡ ἀρχιτεκτονική ἑνός Ἀμερικάνικου μύθου (The Decision to Use the Atomic Bomb and the Architecture of an American Myth) τοῦ Γκάρ Ἀλπέροβιτς….»
Τό ἐγγλέζικο γουρούνι, πού εἶχε δώσει ἀνάλογα δείγματα συμπεριφορᾶς στόν Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, καταθέτει τά ἑξῆς:

«Θά ἦταν λάθος νά πιστέψωμε ὅτι ἡ τύχη τῆς Ἰαπωνίας ἐρυθμίσθη ἀπό τήν ἀτομική βόμβα. Ἡ ἥττα τῆς ἦταν βεβαία πρίν ριφθῆ ἡ πρώτη βόμβα καί ὀφείλεται στή δράση μίας συντριπτικῆς ναυτικῆς δυνάμεως πού μόνη αὐτή ἐπέτρεψε νά καταλάβωμε βάσεις στόν ὠκεανό, ἀπ' ὅπου ἐξαπελύθη ἡ τελευταία ἐπίθεσις καί ἀναγκάσαμε τό μητροπολιτικό στρατό νά συνθηκολογήση ἀμαχητί».Οὐίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», ἐκδόσεις «Ἑλληνική Μορφωτική Ἑστία», τόμος ΣΤ', σέλ. 464- 465

Δέν χρειάζεται νά πᾶμε πολύ πίσω γιά νά βροῦμε ἀνάλογα δείγματα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ καί τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ ἐν γένει. Τό 1932 ὁ βρετανός Λόϋντ Τζώρτζ καμάρωνε γιά τήν ἐξασφάλιση πρίν ἀπό τήν συνθήκη ἀφοπλισμοῦ τοῦ 1932, ἑνός ὄρου σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ἡ συμφωνία δέν θά ἔβαζε περιορισμούς στούς ἀπό ἀέρος βομβαρδισμούς πολιτῶν, λέγοντας « ἐπιμείναμε νά διατηρήσουμε τό δικαίωμα νά βομβαρδίζουμε σκυλάραπες (niggers)». Πιστός στό πνεῦμα τοῦ Τσώρτσιλ ὁ ὁποῖος τό 1919 σάν ὑπουργός Ἐξωτερικῶν καί διευθυντής τῆς Ὑπηρεσίας Πολέμου ξεκαθάρισε τά πράγματα διαλύοντας τίς ὅποιες σκιές γιά τίς πολιτισμένες εὐρωπαϊκές μεθόδους. Ὅταν ρωτήθηκε ἀπό τόν διοικητή τῆς RAF, ὑπεύθυνου γιά τήν Μέση Ἀνατολή, ὁ ὁποῖος τοῦ ζήτησε τήν ἄδεια νά χρησιμοποιήσει «πειραματικά» χημικά ὄπλα «ἐναντίον ἀπείθαρχων Ἀράβων», ὁ Τσόρτσιλ ἐνέκρινε τό πείραμα παραμερίζοντας τούς ἐνδοιασμούς ὡς «παράλογους», λέγοντας « δέν καταλαβαίνω αὐτή τήν ὑπερευαισθησία σέ σχέση μέ τήν χρήση τῶν ἀερίων…. Εἶμαι διατεθειμένος καί σκοπεύω νά χρησιμοποιήσω δηλητηριώδη ἀέρια ἐναντίον ἀπολίτιστων φυλῶν ( ἐννοεῖ τούς Ἀφγανούς καί τούς Κούρδους)…Δέν εἶναι ἀνάγκη νά χρησιμοποιοῦμε μόνο τά θανατηφόρα ἀέρια πού ἔχουμε στό ὁπλοστάσιό μας. Μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε καί ἄλλα πού προκαλοῦν ἁπλή δυσφορία καί τρομοκρατοῦν τόν πληθυσμό, χωρίς νά ἐπιφέρουν μόνιμες βλάβες σέ ὅσους ἀναπνεύσουν». Οἱ βρετανικές δυνάμεις εἶχαν ἤδη δοκιμάσει τά δηλητηριώδη ἀέρια στήν Βόρεια Ρωσία ἐναντίον τῶν μπολσεβίκων.

Ὅλα τά παραπάνω στοιχεῖα καί οἱ ἀκριβεῖς φράσεις τῶν πρωταγωνιστῶν πού περιέχονται σέ εἰσαγωγικά προέρχονται ἀπό τό βιβλίο τοῦ Νόαμ Τσόμσκυ «Ἔτος 501, ἡ κατάκτηση συνεχίζεται», ὅπου ὑπάρχουν πλήρεις ἀναφορές στίς πηγές ( ἀρχεῖα, ἄρθρα ἐφημερίδας ἡ περιοδικοῦ μέ τήν ἀντίστοιχη σελίδα, ἡμερομηνία), στό ὁποῖο μέ ἀναλυτικό καί ἐμπεριστατωμένο τρόπο γίνονται ἀναφορές καί στά ἀνδραγαθήματα τῶν ὑπολοίπων «πολιτισμένων» εὐρωπαίων καί ἀμερικάνων κατά τῶν «ἀπολίτιστων» φυλῶν τῆς ὑπόλοιπης ὑφηλίου. Ἄν κάποιος ἀναλογιστεῖ αὐτή τήν ἀτέλειωτη σειρά σφαγιασμῶν, πού πάει αἰῶνες πίσω –τήν ρατσιστική φρενίτιδα τοῦ 20ου αἰῶνος ἐγκαινίασε ὁ ἀμερικάνος ἰδεαλιστής Γούντροου Οὐίλσον μέ τήν σφαγή τῶν νέγρων τῆς Ἀϊτῆς-, οἱ βομβαρδισμοί τῆς Χιροσίμα καί τοῦ Ναγκασάκι δέν ἀποτελοῦν ἔκπληξη.

Ἡ συντριπτική πλειοψηφία ἄρθρων, συζητήσεων, ἀπόψεων, χρόνια τώρα, γιά τά γεγονότα τῶν πρώτων ἡμερῶν τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1945, γίνεται μέ τόν τρόπο πού ἐξηγεῖ παραπάνω ὁ Λυκοῦργος Κομίνης. Ἡ φράση «ἔπεσε ἡ βόμβα» κυριαρχεῖ, τό ὑποκείμενο παραλείπεται, ἀποσιωπᾶται. Λές καί πρόκειται γιά κάτι δευτερεῦον. Δέν ἔχει νόημα ἡ ἀσχολία μέ τέτοια ζητήματα. Ἦταν θέμα «πεπρωμένου». Εἶναι στά πλαίσια τῆς μέχρι σήμερα προσεχτικῆς καλλιέργειας τῆς ἰδέας ὅτι ἡ μονομερής καί ἀνεξέλεγκτη χρήση βίας ἀπό τίς ΗΠΑ ( μέ τήν ἀμέριστη συμπαράσταση τῶν εὐρωπαίων ἀκολούθων τους) δέν ἀποτελεῖ πρόβλημα, ἀφοῦ ἡ ἀφοσίωσή τους στήν «δημοκρατία» καί οἱ καλές τους προθέσεις εἶναι δεδομένες. Σιγά μήν συγκρίνουμε τίς ἁγνές μας προθέσεις μέ αὐτές τῶν καθυστερημένων κιτρινιάρηδων, πού ζητώντας τήν ἐλεύθερη πρόσβαση στίς ἀγορές «μας», ἀνάλογες τῆς ἰδικῆς μας οἰκονομικῆς καί ὄχι μόνο πρόσβασης στήν γειτονιά τους, τόλμησαν νά ἀμφισβητήσουν τήν ἡγεμονία μας καί μέσα στό σπίτι τους, τήν ἡγεμονία μας πού στό κάτω κάτω στηρίζεται στήν ἀφοσίωση τῆς Δύσης σέ ἰδανικά ὑψηλά πού ἀνατολίτες, βαλκάνιοι, ἀσιάτες και ὅλοι οἱ ἀπολίτιστοι τῆς ὑφηλίου δέν δύνανται νά ἀντιληφθοῦν.

Μετά τίς δύο ἀτομικές βόμβες, οἱ δημοκρατικές διαδικασίες προέβλεπαν τήν ρίψη μίας τρίτης ἀτομικῆς βόμβας μέ μία ἀεροπορική ἐπιδρομή στά ἐρείπια τῆς Ἰαπωνίας, ἐπιδεικνύοντας γιά ἄλλη μία φορά τήν δυτική γαλαντομία.

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Τσόμσκυ « Ἔτος 501 Ἡ κατάκτηση συνεχίζεται – κεφάλαιο 10 Δολοφονώντας τήν ἱστορία ) ἐκδόσεις ΤΟΠΟΣ

…Κανένας δέν σκέφτηκε νά ζητήσει συγγνώμη γιά τήν ἐπιδρομή μέ 1000 ἀεροπλάνα 5 ἡμέρες μετά τό Ναγκασάκι ἐναντίον τῶν ὑπολειμμάτων τῶν μεγαλύτερων γιαπωνέζικων πόλεων, πού ἦταν ἕνας θρίαμβος βασισμένος στίς ἱκανότητες γιά στρατιωτική διαχείριση καί σχεδιασμένος ὥστε νά ἀποτελέσει ἕνα « τόσο πιό ἐντυπωσιακό φινάλε ὅσο ἦταν δυνατόν» , ὅπως ἀναφέρει ἡ ἐπίσημη ἱστορία τῆς ἀμερικάνικης πολεμικῆς ἀεροπορίας, ἀκόμα καί ὁ μαινόμενος Νόρμαν ( Σβάρτσκοπφ) θά εἶχε ἐντυπωσιαστεῖ. Χιλιάδες πολίτες σκοτώθηκαν, ἐνῶ ἀνάμεσα στίς βόμβες ἔπεφταν καί προκηρύξεις πού ἔλεγαν « Ἡ κυβέρνησή σας παραδόθηκε, ὁ πόλεμος τελείωσε.» Ὁ στρατηγός Spaatz ἤθελε νά χρησιμοποιήσει τήν τρίτη ἀτομική βόμβα ἐναντίον τοῦ Τόκυο γιά αὐτό τό ἐντυπωσιακό φινάλε, ἀλλά κατέληξε στό συμπέρασμα ὅτι περαιτέρω κονιορτοποίηση τῆς στραπατσαρισμένης πόλης, δέν θά ἔδινε τήν ἐπιδιωκόμενη ἐντύπωση. Τό Τόκυο εἶχε σβηστεῖ ἀπό τόν πρῶτο κατάλογο στόχων γιά τόν ἴδιο λόγο : εἶχε μετατραπεῖ οὐσιαστικά σέ μπάζα παραδέχονταν οἱ ἀναλυτές, συνεπῶς ἡ ἰσχύς τῆς ἀτομικῆς βόμβας δέ θά ἀποκαλυπτόταν μέ ἐπάρκεια. Ἡ τελική ἐπιδρομή μέ τά 1000 ἀεροπλάνα, ὡς ἐκ τούτου διασκορπίστηκε σέ 7 στόχους, προσθέτει ἡ Ἱστορία τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας.
Πηγές α) Washington Post, Manchester Guardian Weekly 4-12-1991 β) New York Times 6-12-1991…
Ἡ ἐμμονή τῶν Ἰαπώνων νά ἀσχολοῦνται μέ τίς ρίψεις τῶν ἀτομικῶν βομβῶν, ἐκτός ἀπό τήν περιφρόνηση πού προκαλεῖ στούς Ἀμερικάνους, δέν τούς ἐμπόδισε γιά ἀρκετά χρόνια μετά νά γιορτάζουν τό γεγονός στό Τέξας ἐν μέσω ἀεροπορικῶν ἐπιδείξεων κάνοντας τήν ἀναπαράσταση τῶν βομβαρδισμῶν στήν Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι, μπροστά σέ ἐνθουσιῶδες κοινό.

Ὁ προαναφερθείς Οὐίλιαμ Λῶρενς, λέει μεταξύ ἄλλων σέ μια περιγραφή τοῦ «μανιταριοῦ», ἡ ὁποία άδικεῖται ἀφοῦ δεν τοῦ δόθηκε το βραβεῖο Πούλιτζερ:

«…τόν μετεωρίτη, πού φαίνεται νά ἀνεβαίνει ἀπό τήν γῆ ἀντί νά πέφτει ἀπό τόν οὐρανό, λαμβάνοντας θαρρεῖς, μία νέα, τρομακτική μορφή δικῆς του ζωῆς ὅσο ἀνέβαινε ὅλο καί πιό ψηλά μεταξύ τῶν ὄμορφων λευκῶν νεφῶν…ἔλαβε τό σχῆμα ἑνός ἄνθους μέ γιγάντια, κρεμασμένα πρός τά κάτω πέταλα, τό χρῶμα τῶν ὁποίων ἦταν πρός τά ἔξω κρέμ λευκό καί πρός τά μέσα ἁπαλό ρόζ…ἐμοίαζε μέ ἕνα τερατῶδες προϊστορικό κτῆνος πού ἐξαπλωνόταν συνεχῶς μέχρι ἐκεῖ πού ἔφτανε τό μάτι…»Κανείς ὅμως ἀπό ὅλους αὐτούς πού εἴτε συντάσσονται καλυμμένα ( φιλειρηνιστές τῆς πλάκας ) ἤ ἀπροκάλυπτα μέ τήν ἀμερικάνικη πρωτοβουλία, ἤ ἀπό ὅσους ξεπερνᾶνε τήν οὐσία καί σκέφτονται «θετικά» περιοριζόμενοι στό «κέρδος τῆς ἐπιστήμης» ἀπό τήν μελέτη τῆς ἐπίδρασης τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς ρίψης τῆς ἀτομικῆς βόμβας στόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό, στό περιβάλλον, στήν ζωή, δέν ἔλαβε ὑπ’ ὄψιν τήν δήλωση ἑνός ἀνεξάρτητου ἀσιάτη δικαστῆ στήν Δίκη τοῦ Τόκυο ὅπου δικάστηκαν καί καταδικάστηκαν οἱ Γιαπωνέζοι ἐγκληματίες πολέμου. Ὁ Ἰνδός Radhabinod Pal εἶπε : «… Ὅταν ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ἡ συμπεριφορά τῶν ἐθνῶν ἴσως ἀποδειχτεῖ ὁ ἰσχύων νόμος νά εἶναι τό ὅτι μόνο ἡ ἥττα θεωρεῖται ἔγκλημα…»Καλά τά λέει ὁ Ἰνδός, σφαγέας εἶναι ὅποιος χάνει…Εἶναι καί ἕνα δίδαγμα γιά μελλοντικές καταστάσεις. Ἄς ποῦμε, σέ "εἰρηνικές" περιόδους σάν τίς σημερινές ἡ ἀντίστοιχη ἐκδοχή καθαγιάζει καί ὑμνολογεῖ τούς μετρημένους στά δάχτυλα νικητές στό στημένο παιχνίδι τῆς "ἐλεύθερης" ἀγορᾶς, ἐνῶ παράλληλα περιφρονεῖ τούς χαμένους, λόγῳ πεπρωμένου ( ὅπως λέει ὁ ἀνταποκριτής τῶν New York Times ), σάν ἀποτυχημένους καί ἀπόβλητα.

( ὅλα τα τονισμένα γράμματα εἶναι ἐπιλογή δικιά μου )

Τό μεγαλύτερο μέρος τῆς σημερινῆς ἀνάρτησης εἶχε δημοσιευτεῖ στην παρακάτω ἱστοσελίδα, πέρυσι τέτοιες μέρες.

http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=501176&pg=1