Τά ιδιωτικά ΜΜΕ, ἐδῶ καί καιρό, ἔχουν βάλει τήν δημόσια τηλεόραση στό μάτι. Πρόσφατο παράδειγμα οι κατηγορίες κατά τῆς ΕΡΤ γιά σπατάλη, ὅσον ἀφορᾶ τήν αγορά τῶν δικαιωμάτων προβολῆς τῶν αγώνων τοῦ Κυπέλλου Πρωταθλητριῶν Εὐρώπης. Πρίν μερικούς μῆνες ὁ στόχος τῶν ἀνιδιοτελῶν κατηγοριῶν ἐκ μέρους τῶν ιδιωτῶν ἦταν πάλι ἡ ΕΡΤ. Αυτή τήν φορά ὄχι γιά σπατάλη, ἀλλά γιά ἀπαράδεκτη λιτότητα στήν ἐκδήλωση επιλογῆς τραγουδιοῦ γιά τόν διαγωνισμό τῆς Γιουροβίζιον.
Τό πάντα ζεστό ἐνδιαφέρον τῶν ιδιωτικῶν ΜΜΕ γιά τήν ΕΡΤ δέν σχετίζεται καθόλου μέ τά οἰκονομικά της, τήν διαφάνεια, τήν ἀξιοκρατία, οὔτε τήν σπατάλη πόρων σέ ἐξωτερικές παραγωγές ἤ σέ μισθοδοσία ὑψηλοβάθμων στελεχῶν καί δημοσιογράφων. Περισσότερο σχετίζεται μέ τήν οἰκοδόμηση καί καθιέρωση στήν συνείδηση τοῦ κόσμου-πελάτη ἑνός προφίλ διαφάνειας καί ὑγιοῦς επιχειρηματικότητας πού ἐπιδιώκεται νά παγιωθεῖ σάν ἐγγύηση δημοκρατικότητας, ἀνεξάρτητης, σφαιρικῆς καί ἀντικειμενικῆς ενημέρωσης, πού ὑποτίθεται δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει στά κρατικά μέσα. Ὅμως ἕνα τέτοιο στερεότυπο μπάζει νερά ἀπό παντοῦ, ἄν ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν πέραν τοῦ ἰδιοκτησιακοῦ καθεστῶτος τῶν ἰδιωτικῶν ΜΜΕ, τά τεράστια χρέη αὐτῶν τῶν καναλιῶν σέ ἀσφαλιστικά ταμεῖα, δημόσιο καί ἐφορία καί πάνω ἀπό ὅλα ἡ μή συμμόρφωσή τους μέ τό ισχύον νομικό πλαίσιο λειτουργίας. Διότι ὄντως ἡ ρουσφετολογία, ἡ διαπλοκή καί ἡ ρεμούλα εἶναι συστατικό στοιχεῖο τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους καί τῶν ὀργανισμῶν του, ἀλλά ὅταν αὐτή ἡ ρητορική ἐκφέρεται ἀπό τούς λεγόμενους νταβατζῆδες τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα, ἄλλες σκοπιμότητες ἐξυπηρετοῦνται.
