Ἀκολουθεῖ ἄρθρο τοῦ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου ἀπό τό περιοδικό Μετροπόλιταν
ΚΚΣΕ -ΑΚΕΛ
Κύπριος «Γκορμπατσόφ» ὁ Χριστόφιας;
Παραμονές τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου γενικοῦ γραμματέα τοῦ ΑΚΕΛ, ὁ ἀπερχόμενος, Δημήτρης Χριστόφιας, ἐξαπέλυσε ἐναντίον ἑνός ἐκ τῶν ὑποψηφίων, τοῦ Νίκου Κατσουρίδη, μία ἐξαιρετικά ἀσυνήθιστη –ἔμμεση, πλήν σαφή– ἐπίθεση διά ὑπονοούμενων. Ἀσυνήθιστη, διότι παραβίασε δραστικά ὅλους τους ἄγραφους κανόνες τῆς κυπριακῆς κοινωνίας, καί εἰδικότερα τοῦ ΑΚΕΛ. Οὐσιαστικά, τοῦ καταλόγισε ἀμφίβολη στάση ἀναφορικά μέ τίς ἡδονές τῆς ζωῆς, διαφθορά καί εὐδαιμονισμό. Καί, βεβαίως, δέν τό ’κανε μέ τόν τρόπο τοῦ Λένιν, εὐθέως καί ὀνομαστικά, ἀναλαμβάνοντας καί τήν εὐθύνη τῶν κατηγοριῶν, ἀλλά μέ τή σταλινική μέθοδο τῆς… σουπιᾶς. Γιατί, ὅμως, ὁ Δημήτρης Χριστόφιας ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη, ἀναλαμβάνοντας καί ἕνα μικρό κίνδυνο, νά παρέμβει τόσο ἄκομψα, παρεμποδίζοντας τήν ἐλεύθερη βούληση τῶν στελεχῶν καί μελῶν τοῦ κόμματός του; Ἔχει, ἄραγε, σκοπό νά κάνει κάτι πού φοβᾶται ὅτι θά βρεῖ ἀντίθετο τό κόμμα του;
Πέρσι, μεταξύ τῶν δύο γύρων τῶν προεδρικῶν ἐκλογῶν, συνάντησα σέ ἕνα γραφεῖο γνωστοῦ ἐκδότη τῆς Λευκωσίας τόν Ἄντρο Κυπριανοῦ, τόν ἀνθυποψήφιό τοῦ κ. Κατσουρίδη. Εὐγενέστατος, δέν παρέλειψε νά ἀναφέρει τή διαφωνία του μέ ὅσα ἔγραφα στό βιβλίο μου Ἡ Κύπρος σέ Παγίδα, πού εἶχε μόλις κυκλοφορήσει ἀπό τίς ἐκδόσεις Λιβάνη. Τοῦ ἀπήντησα ὅτι ἰδιότητα τῶν πραγματικῶν φίλων εἶναι νά γίνονται δυσάρεστοι. Ἄν, ἄλλωστε, τά στελέχη τοῦ ΚΚΣΕ εἶχαν προβληματιστεῖ ἀπό τό περίφημο ἄρθρο τῆς Νίνα Ἀντρέεβνα στή Σοβιέτσκαγια Ρασία, τό Μάρτιο τοῦ 1987, ἀντί νά συνεδριάζουν γιά νά τό καταδικάσουν, ἴσως σήμερα νά ὑπῆρχε Σοβιετική Ἕνωση.
