Μαραντόνα ... ἤ πῶς νά καθαρίσουμε τούς κακομούτσουνους Γερμανούς

Ὁ Μαραντόνα στὸ παγκόσμιο κύπελλο τοῦ 1986, στὸν ἀγῶνα μὲ τὴν Ἀγγλία, ἔβαλε 2 γκόλ. Ἕνα μὲ τὸ ἀριστερὸ πόδι, ἀφοῦ πρῶτα σμπαράλιασε ὅλη τὴν ἐγγλέζικη ἄμυνα. Καὶ ἕνα μὲ τὸ ἀριστερὸ χέρι, παίρνοντας ἐκδίκηση γιὰ τὴν ταπείνωση τῶν συμπατριωτῶν του, στὴν ἐγγλέζικη πειρατεία τῶν νήσων Φώκλαντς.

Πεῖτε μὲ φανατικό, ὀπισθοδρομικό, ἰδεοληπτικό, ὁμοφοβικό, ρατσιστή, βάλτε ὅτι ταμπέλα θέλετε…Δὲν ἀντέχω γερμανικὸ ποδόσφαιρο, δὲν ὑπάρχει γερμανικὸ ποδόσφαιρο. Ὑπάρχει γερμανικὸς ποδοσφαιρικὸς κρετινισμός, ἕνας ποδοσφαιρικός καρκῖνος, πού θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαγορευτεῖ διὰ νόμου ὡς προσβολὴ καί κακοποίηση τοῦ ἀθλήματος…

Πέρα ἀπὸ συστήματα, τακτικές καὶ λοιπὲς παπαριὲς πού καταστρέψανε τὸ ποδόσφαιρο καὶ σὰν παιχνίδι καὶ σὰν θέαμα, τό εὐρωπαϊκό ποδόσφαιρο εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμμα. Οἱ Γάλλοι διαθέτουν τεχνικὴ ἀλλὰ οὔτε φαντασία οὔτε μαχητικότητα. Εἶναι διαχρονικὰ φλῶροι. Οἱ Ἰταλοί ὄχι ἀνώτεροι τῶν Γάλλων στην τεχνική, ἐπέπλευσαν λόγῳ ταμπεραμέντου καί μόνον. Οὕγγροι, και λίγο οι βαλκάνιοι Γιουγκοσλαύοι, Βουλγαρία ἐπί Στόϊτσκοφ ἤ ἡ Ρουμανία μέ τόν Χάτζι, γιά κάποιο διάστημα ἔπαιξαν ὡραία μπάλλα. Οἱ Ὁλλανδοί ἐκτός ἀπό τόν Κρόϊφ μᾶς ἔμαθαν πῶς νά τρέχουμε πάνω κάτω…

Σέ ἀντίθεση μέ ὅλους τούς παραπάνω οἱ λατινοαμερικάνοι διακρίνονται γιὰ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν φαντασία. Δὲν εἶναι μαχητές. Δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι μαχητὲς ἀφοῦ ξέρουν μπάλλα. 

ΑΕΚ, κιτρινόμαυρη νοσταλγία καί πυξίδα γιά τό μέλλον ...

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ

Κάποια μυαλά ὑποταγμένα στούς τελάληδες τοῦ ἐπαγγελματικοῦ ποδοσφαίρου, δουλόφρονα στίς ἀνώνυμες ἑτσιρεῖες καί στόν "ἀθλητισμό" πού διαχειρίζονται ὡς γνωστόν οἱ, ὑποδεέστεροι πνευματικά , μάνατζερ , μᾶς λένε ὅτι ἡ ΑΕΚ θά ὑποβιβασθῇ. Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ὅτι τήν Κυριακή πού πέρασε γράφτηκε ἡ πιο μαύρη σελίδα στην ἱστορία τῆς ὁμάδας μας. Κούνια πού τούς κούναγε, ἀφοῦ δέν παίρνουν μυρωδιά ὅτι ὅλα αὐτά ἔχουν σχέση μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο τῶν ΠΑΕ, τῶν συμβολαίων, τῶν διαφημίσεων καί τῶν τηλεοπτικῶν δικαιωμάτων, ἀλλά ὄχι μέ ὅτι ἡ ΑΕΚ ἀντιπροσωπεύει. Μπορεῖ ἡ ὁμάδα ἀγωνιστικά νά παρέπαιε, οἰκονομικά νά ἦταν χρεωμένη μέχρι τόν λαιμό - ἄς ὄψονται τά λαμόγια καί ὁ ὄχλος πού τούς στήριζε- , ἀλλά μέσα στήν μαυρίλα ὑπάρχει ἕνα ἐνδεχόμενο ἐλπιδοφόρο, πού μετατρέπει τήν περασμένη Κυριακή σέ μέρα γιορτινή καί λυτρωτική. Ἀπό τοῦ χρόνου νά μήν συμμετέχῃ ἡ ὁμάδα σέ ἕνα ἀναξιόπιστο πρωτάθλημα, μιά παρέα ξεπλύματος, ξεφτίλας καί κακογουστιᾶς, στήν ὁποία ἡ ἰδέα τῆς ΑΕΚ ἀποτελεῖ κυριολεκτικά ξένο σῶμα...Εὐτυχῶς θά τούς ξεφορτωθοῦμε. Λίγο εἶναι νά μήν σέ ἀγγίζει ἡ μπόχα τῶν "αἰωνίων" καί τῶν ὑποκαταστημάτων τους;