Στὴ Βίβλο ὑπάρχει σαφὴς προειδοποίηση γιὰ τὴν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ τόπου. Μόνο στὴν Καινὴ Διαθήκη μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς 162 ἀναφορὲς
στὴν Κόλαση. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ὁ χριστιανισμός. Ὁποιαδήποτε θρησκεία καὶ νὰ ἐξετάσει
κανεὶς θὰ διαπιστώσει πὼς ἐὰν δὲν εἶναι μέλος τῆς θρησκείας αὐτῆς, ἡ Κόλαση θὰ
εἶναι ἡ τύχη του. ‘Ομως ἡ συντομότερη ὁδὸς ἀφίξεως ἐδῶ εἶναι ἡ συστηματικὴ ἐπίδοση
σὲ μεγάλες καὶ ἐπίμονες ἁμαρτίες, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ταυτόχρονη ἄρνησή του νὰ
νοιώθει κανεὶς τύψεις γι’ αὐτές.
Στὴν ἀρχὴ τὴν παρέα συνέθεταν ἐνάρετοι εἰδωλολάτρες,
σκόρπιοι φιλόσοφοι καὶ συγγραφεῖς, καὶ ἄλλα ἀβάπτιστα παιδιὰ πού ἐκρίθησαν ἀκατάλληλα
γιὰ εἴσοδο στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν εἰρηνική, ἀλλὰ καὶ
θλιβερὴ συγχρόνως. Ἐὰν σὲ ἐπέτρεπε ὁ σκληρὸς καὶ ἄξεστος Κέρβερος, μὲ τὰ τρία
κεφάλια καὶ τὰ κόκκινα μάτια, μποροῦσες νὰ πᾶς μία βόλτα μέχρι τὸ καφενεῖο τοῦ
δεύτερου ἐπιπέδου κοντὰ στὸν ποταμὸ Στύγα κι ἐκεῖ τὸ μάτι σου θὰ ἔπαιρνε αὐτοὺς
πού μετέφερε ἐδῶ ὁ Χάρος διαπλέοντας τὸν Ἀχέροντα ὡς τιμωρία γιὰ τὶς ἀκατάσβεστες
ἐπιθυμίες τους, ἢ τὴν ἀσταμάτητη διάθεσή τους γιὰ εὐχαρίστηση. Οἱ ἁμαρτωλὲς ψυχὲς
τῶν καταναλωτῶν ὑπερβολικῶν ποσοτήτων ἀλκοόλης, σιγαρέτων καὶ πάσης φύσεως
παραισθησιογόνων εἶναι βυθισμένες στὴν καυτὴ λάσπη τοῦ τρίτου ἐπιπέδου.
