Μαραντόνα ... ἤ πῶς νά καθαρίσουμε τούς κακομούτσουνους Γερμανούς

Ὁ Μαραντόνα στὸ παγκόσμιο κύπελλο τοῦ 1986, στὸν ἀγῶνα μὲ τὴν Ἀγγλία, ἔβαλε 2 γκόλ. Ἕνα μὲ τὸ ἀριστερὸ πόδι, ἀφοῦ πρῶτα σμπαράλιασε ὅλη τὴν ἐγγλέζικη ἄμυνα. Καὶ ἕνα μὲ τὸ ἀριστερὸ χέρι, παίρνοντας ἐκδίκηση γιὰ τὴν ταπείνωση τῶν συμπατριωτῶν του, στὴν ἐγγλέζικη πειρατεία τῶν νήσων Φώκλαντς.

Πεῖτε μὲ φανατικό, ὀπισθοδρομικό, ἰδεοληπτικό, ὁμοφοβικό, ρατσιστή, βάλτε ὅτι ταμπέλα θέλετε…Δὲν ἀντέχω γερμανικὸ ποδόσφαιρο, δὲν ὑπάρχει γερμανικὸ ποδόσφαιρο. Ὑπάρχει γερμανικὸς ποδοσφαιρικὸς κρετινισμός, ἕνας ποδοσφαιρικός καρκῖνος, πού θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαγορευτεῖ διὰ νόμου ὡς προσβολὴ καί κακοποίηση τοῦ ἀθλήματος…

Πέρα ἀπὸ συστήματα, τακτικές καὶ λοιπὲς παπαριὲς πού καταστρέψανε τὸ ποδόσφαιρο καὶ σὰν παιχνίδι καὶ σὰν θέαμα, τό εὐρωπαϊκό ποδόσφαιρο εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμμα. Οἱ Γάλλοι διαθέτουν τεχνικὴ ἀλλὰ οὔτε φαντασία οὔτε μαχητικότητα. Εἶναι διαχρονικὰ φλῶροι. Οἱ Ἰταλοί ὄχι ἀνώτεροι τῶν Γάλλων στην τεχνική, ἐπέπλευσαν λόγῳ ταμπεραμέντου καί μόνον. Οὕγγροι, και λίγο οι βαλκάνιοι Γιουγκοσλαύοι, Βουλγαρία ἐπί Στόϊτσκοφ ἤ ἡ Ρουμανία μέ τόν Χάτζι, γιά κάποιο διάστημα ἔπαιξαν ὡραία μπάλλα. Οἱ Ὁλλανδοί ἐκτός ἀπό τόν Κρόϊφ μᾶς ἔμαθαν πῶς νά τρέχουμε πάνω κάτω…

Σέ ἀντίθεση μέ ὅλους τούς παραπάνω οἱ λατινοαμερικάνοι διακρίνονται γιὰ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν φαντασία. Δὲν εἶναι μαχητές. Δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι μαχητὲς ἀφοῦ ξέρουν μπάλλα. 

Τό μαργαριτάρι τῶν Ἀντιλλῶν...

Τὴν 1η 'Iανουαρίου 1804 ἀνακηρύσσεται ἡ Δημοκρατία τῆς Ἀϊτῆς. Εἶναι ἡ κατάληξη τῆς Ἀϊτινῆς ἐπανάστασης καὶ ἐκτείνεται στὸ 1/3 περίπου τοῦ νησιοῦ Ἱσπανιόλα. Τὸ πρῶτο ἐλεύθερο ἔθνος ἐλεύθερων ἀνθρώπων, ἡ πρώτη δημοκρατία τῶν μαύρων, ἡ δεύτερη παλιότερη στὸν Νέο Κόσμο εἶναι γεγονός. Μὲ μία μικρὴ διαφορὰ ἀπὸ τὶς δημοκρατίες ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὴν Γαλλικὴ καὶ τὴν Ἀμερικάνικη Ἐπανάσταση. Οἱ τελευταῖες ἦταν δημοκρατίες μόνο τῶν λευκῶν, ἡ δημοκρατία τῆς Ἀϊτῆς συμπεριελάμβανε τοὺς πάντες, ἀνεξαρτήτως χρώματος. Οἱ μαῦροι δοῦλοι ἐξεγείρονται καὶ ἐκδιώκουν τοὺς Γάλλους ἐξουσιαστὲς καὶ τοὺς συμμάχους τους. Ἡ γαλλικὴ ὀνομασία Saint Domingue ἀποκηρύσσεται ὑπὲρ τῆς ὀνομασίας ποὺ συνάντησε ὁ Κολόμβος τὸ 1492. Δυστυχῶς οἱ ἀπόγονοι τῶν ἰθαγενῶν πού ὑποδέχτηκαν τὸν Κολόμβο δὲν γιόρτασαν τὴν ἀπελευθέρωσή τους. Μέσα σὲ πενήντα χρόνια εἶχαν ἀπομείνει μόνο μερικὲς ἑκατοντάδες ἀπὸ τὸν πρὸ-κολομβιανὸ πληθυσμό, τὴν στιγμὴ ποὺ διάφορες ἐκτιμήσεις τὸν ὑπολογίζουν σὲ μερικὲς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἕως 8 ἑκατομμύρια. Ὁ Las Casas πιθανολογεῖ, ὅτι ἡ Ἱσπανιόλα εἶναι τό πιό πυκνοκατοικημένο μέρος τοῦ κόσμου, μέ τούς πιό ἄδολους καί ἀπαλλαγμένους ἀπό κακία καί ὑποκρισία κατοίκους. Ὅταν δὲ ἡ Γαλλία τὸ 1697 πῆρε ἀπὸ τοὺς Ἱσπανοὺς τὸ δυτικὸ τρίτο τῆς νήσου Ἱσπανιόλα, δὲν εἶχε μείνει κανείς. 

Οἱ ἀνοιχτές φλέβες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς (1) -Ἐντουάρντο Γκαλεάνο

Ἀπόσπασμα ἀπό τό ὁμότιτλο βιβλίο τοῦ Ἐντουάρντο Γκαλεάνο σέ μετάφραση Φώντα Κονδύλη


...Ἡ ὑπανάπτυξη, ἔλεγε ὁ Τσέ Γκεβάρα, εἷν’ ἕνας νάνος μέ πελώριο κεφάλι καί μ’ὁλοστρόγγυλη κοιλιά. Τά ἰσχνά πόδια του καί τά κοντά χέρια του δέν ἐναρμονίζονται μέ τό ὑπόλοιπο κορμί του. Ἡ Ἀβάνα ἄστραφτε, οἱ κάντιλακ βοοῦσαν μεσ’ τίς πολυτελεῖς λεωφόρους της καί μέσα στό μεγαλύτερο καμπαρέ τοῦ κόσμου οἱ ὀμορφότερες βεντέτες λικνίζονταν στό ρυθμό τῶν τραγουδιῶν τοῦ Lecuona. Ταυτόχρονα στήν κουβανέζικη ὕπαιθρο, ἕνας μόνο ἀγροτοεργάτης στούς δέκα μποροῦσε νά πιεῖ γάλα, μόλις τό 4% τοῦ πληθυσμοῦ ἔτρωγε κρέας καί σύμφωνα μέ τό Ἐθνικό Συμβούλιο τῆς Οἰκονομίας, τά τρία πέμπτα τῶν ἐργατῶν ἀμοίβονταν μέ μισθούς τρεῖς ἤ τέσσερεις φορές κατώτερους ἀπό τό κόστος ζωῆς.

Ἡ ζάχαρη δέν δημιούργησε παρά νάνους. Γέννησε ἔτσι καί γίγαντες ἤ τουλάχιστον, συνέβαλε στήν αὔξησή τους σέ μεγάλο βαθμό. Ἡ ζάχαρη τῆς τροπικῆς λατινικῆς Ἀμερικῆς συνέβαλε τεράστια στή συσσώρευση κεφαλαίων πού ἐπέτρεψαν τή βιομηχανική ἀνάπτυξη τῆς Ἀγγλίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ὀλλανδίας ἀλλά καί τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Ἀντίθετα, σακάτεψε τήν οἰκονομία τῆς βόρειο-ἀνατολικῆς Βραζιλίας καί τῶν Ἀντιλλῶν καί ἀποφάσισε τήν ἱστορική καταστροφή τῆς Ἀφρικῆς. Τό ἐμπορικό τρίγωνο μεταξύ Εὐρώπης, Ἀφρικῆς καί Ἀμερικῆς εἶχε ὡς κίνητρο τό ἐμπόριο τῶν σκλάβων πού προορίζονταν γιά τίς ζαχαροφυτεῖες. « Ἡ ἱστορία μερικῶν κρυστάλλων ζάχαρης εἶναι ὁλόκληρη ἕνα μάθημα πολιτικῆς οἰκονομίας, πολιτικῆς ἀλλά καί ἠθικῆς» ἔλεγε ὁ Auguste Cochin.

Ὁ παράδεισος τῆς ἀνάπτυξης καί τῆς προόδου

Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἐντουάρντο Γκαλεάνο "Ἕνας κόσμος ἀνάποδα"

Μία γέφυρα δίχως ποτάμι.
Ψηλές προσόψεις κτιρίων δίχως τίποτε ἀπό πίσω.
Ὁ κηπουρός ποτίζει τό πλαστικό γρασίδι.
Κυλιόμενες σκάλες πού δέν ὁδηγοῦν πουθενά.
Ὁ αὐτοκινητόδρομος πού μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά γνωρίσουμε τόπους, πού ἐξ αἰτίας του ἔχουν καταστραφεῖ.
Ἡ ὀθόνη τῆς τηλεόρασης δείχνει μία τηλεοπτική συσκευή πού περιέχει μίαν ἄλλη τηλεοπτική συσκευή μέσα στήν ὁποία ὑπάρχει μία τηλεοπτική συσκευή..

...Αὐτός ὁ πολιτισμός δέν ἀφήνει κανέναν νά κοιμηθεῖ, οὔτε τά λουλούδια, οὔτε τίς κότες οὔτε τούς ἀνθρώπους. Τό χειμώνα τά λουλούδια τοποθετοῦνται κάτω ἀπό συνεχῆ φωτισμό, ὥστε νά μεγαλώνουν πιό γρήγορα. Στά ὀρνιθοτροφεῖα ἡ νύχτα εἶναι ἀπαγορευμένη γιά τίς κότες. Καί οἱ ἄνθρωποι εἶναι καταδιακσμένοι στήν ἀϋπνία, λόγω τῆς ἀγωνίας τους νά ἀγοράσουν καί τοῦ ἄγχους τους νά πληρώσουν...