Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Ὦ φιλτάτη Συρία



A ὄχι δὲν ταιριάζουνε σ’ ἐμᾶς αὐτά. 
 

Σ’ Ἕλληνας σὰν κ’ ἐμᾶς δὲν κάνουν τέτοιες μικροπρέπειες. 
 

Τὸ αἷμα τῆς Συρίας καὶ τῆς Αἰγύπτου πού ρέει μὲς στὲς φλέβες μας 

νὰ μὴ ντραποῦμε, νὰ τὸ τιμήσουμε καὶ νὰ τὸ καυχηθοῦμε.
 

Ἐπάνοδος ἀπό τήν Ἑλλάδα( Κωνσταντῖνος Καβάφης)
Ὅτι ἐκτυλίσσεται τὰ τελευταία πέντε χρόνια στὴν Συρία εἶναι μία ἀκόμη ἐκδοχὴ τοῦ χρεωκοπημένου δυτικοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ παγκοσμιοποιημένος πόλεμος ὡς διεθνής πολιτική,  τῆς διαδόχου πολιτικῆς τῶν «ἐθνικῶν» κρατῶν, αὐτῆς τῶν «ἀνθρωπίνων» δικαιωμάτων. Μιᾶς «πολιτικῆς» τῆς ὁποίας ἡ οὐσία συνοψίζεται στὴν ἀντιμετώπιση « ἐχθρῶν», πού ἐδημιούργησε σὲ παρελθόντα χρόνο ἡ ἴδια ἡ αὐτοθαυμαζόμενη Δύση, γιὰ νὰ βρεῖ διέξοδο σὲ προηγούμενα ἀδιέξοδά της. 

Μιά ὀργουελιανή προπαγάνδα δημιουργεῖ μὲ τὸ ἀζημίωτο τὰ ἄλλοθι, γιὰ τὴν διαιώνιση τοῦ ἱστορικοῦ ἀδιεξόδου. Ἔχουμε πιὰ ἐμπεδώσει ὅτι ὑπεύθυνος εἶναι ὁ Ἄσσαντ,  στά χνάρια τοῦ Καντάφι καί τοῦ Σαντάμ, ἕνας αἱμοσταγὴς καὶ βάρβαρος «δικτάτορας». Δὲν μᾶς εἶναι ἀρκετὸ ὅτι δὲν βγῆκε μὲ ἐκλογές; Δὲν μᾶς εἶναι ἀρκετὸ ὅτι ἐνῷ ἄλλους «δικτάτορες» τῆς περιοχῆς τοὺς παρέσυρε, μὲ τὸ καλὸ ἢ μὲ τὸ ἄγριο, ἡ ψευδεπίγραφη Ἀραβικὴ Ἄνοιξη, πρεσβεύουσα εὐρωπαϊκὲς - σιγά τόν πολυέλαιο - ἀξίες,  αὐτός ἐπιμένει νά παραμένει στήν θέση του «ἀντιδημοκρατικά»;

Ὁ εὐρύτερος χῶρος τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ οἱ ἄνθρωποί της ἀντιμετωπίζονται ὡς χρηστικά ἀντικείμενα, ἕνα πεδίο ἐπίλυσης ἔξωθεν προβλημάτων καθαρὰ ἐξ Ἑσπερίας εἰσαγομένων, γιά νά μᾶς ἐξάγουν σέ ἐξευτελιστικές τιμές πετρέλαιο. Αὐτό σημαίνει φιλελευθερισμός. Ἡ ὑποκρισία γιὰ τὴν καταστροφὴ ἀρχαιολογικῶν χώρων ἀπὸ τοὺς δυτικῆς κοπῆς τζιχαδιστὲς φτάνει καὶ περισσεύει γιὰ νὰ καλυφθεῖ ἡ παντελὴς ἄγνοια  τῆς πολυδιάστατης ἱστορίας καὶ τοῦ βαθιὰ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ -τοῦ Ἰσλάμ καί ὄχι μόνον-,  παρακλάδι τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ καὶ ἡ Εὐρώπη. Τά κροκοδείλια δάκρυα ἀμέσως θα στεγνώσουν ὅταν οἱ ἀρχαιολογικοί θησαυροί άκολουθήσουν τήν πορεία τῶν ἀγωγῶν πετρελαίου καί καταλήξουν στά μουσεῖα τῶν εὐρωπαϊκῶν μητροπόλεων.  

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Ἡ ἠθική



ρθολογισμός βασίζεται πάντοτε σέ μιά συγκεκριμένη προβολή τς πραγματικότητος καί σέ να συγκεκριμένο σύνολο ξιν. σύγχρονη ντίληψις τς θικς περιορίζεται στήν φαρμογή νός συγκεκριμένου εδους ρθολογισμο, τό ποο πιτρέπει τήν ξιολόγησι νός καί μόνον συνόλου δεδομένων. Μέσω ατς τς διαδικασίας θική κατασκευάζει τά πραγματικά περιστατικά πί τν ποίων βασίζονται ο ποφάσεις.

θική, στά Δυτικά κπαιδευτικά συστήματα, διδάσκεται ς οκονομική παράμετρος, καί ς τέτοια ρισμός της περιορίζεται στήν μεγιστοποίησι το κέρδους. Συνέπεια τς διδασκαλίας τς θικς μέ οκονομικούς ρους εναι τι πευθυνότης τν πράξεών μας ναντι τς κοινωνίας, περιορίζεται στό κατά πόσον ατές συνεισφέρουν στήν μεγιστοποίησι το πλούτου. Ο πράξεις μας εναι θικς δικαιολογημένες φόσον χουν θετικό ντίκτυπο στό κέρδος κόμα καί ν μοναδικός τους στόχος εναι κερδοφορία μις συγκεκριμένης μάδος τς ταιρείας στήν ποα ργαζόμαστε. ταύτισις το καλο μέ τήν κερδοφορία μειώνει τό ζήτημα τς θικς σέ μιά στενή μορφή οκονομικο φελιμισμο που οκονομικός πολογισμός ποκαθιστ τήν ξιολογική κρίσι. Σέ ατές τίς διαδικασίες λογιστικο τύπου ο νθρωποι δέν χουν πρόσωπο, λλά ντλον τήν ταυτότητά τους πό τήν κατηγορία στήν ποία χουν ταξινομηθε (ργαζόμενος, νεργος, κόστος, δαπάνη καί τά τοιατα). Ο νθρωποι εναι ξένοι μεταξύ τους. Γνωρίζουν νας γιά τόν λλο μέσ κάποιων μμέσων χαρακτηριστικν τν κατηγοριν στίς ποες νήκουν. Δέν εναι τομα μέ πάθη καί συναισθήματα, λλά διαφορετικές γέλες κοινν οκονομικν χαρακτηριστικν.