Πραιτωριανή διανόηση καί Τέχνη μᾶς χτυπᾶν' ἀλύπητα

τῆς Ξένιας Πολίτη ( ἀπό ἐδῶ)

Ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἡ πλατεῖα ἦταν γεμάτη•  τραγουδοῦσε τὰ τραγούδια του, ὁ κόσμος ἔβγαινε, ἑνωνόταν, ἀνακάλυπτε τό ψεῦδος πίσω ἀπὸ τὸ γυαλί, διαβουλευόταν, ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα τὸ βρέφος-Πολίτης κι ὀνειρευόταν, μὲ φρεσκοκομμένο ἔστω μισθὸ καὶ σύνταξη, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀναζήτηση προοπτικῆς γι’ αὐτὴν καὶ σὲ αὐτὴν τὴ χώρα. Τὸν κόσμο ποὺ τραγουδοῦσε τὰ τραγούδια του στὴν πλατεῖα ποὺ ἤτανε γεμάτη, τὸν εἶπαν Ἀγανακτισμένο καὶ Μωρό, τὸν διέβαλλαν, ἡγετίσκοι κομματιδίων καὶ δημοσιογράφοι μεγαλοαναλυτὲς καὶ καναλαρχαῖοι τὸν κατασυκοφάντησαν, μέχρι νὰ  τὸν προσεταιριστοῦν, νὰ φτιάξουν καινούρια μαντριὰ καὶ μετὰ νὰ τὸν διαλύσουν, μὲ μιὰ καταστολὴ κλίμακας Μάχης Πόλεως. Ἦταν τόσο τὸ μένος καὶ ἡ ἀγριότητα τῶν ἐνστόλων τοῦ Καθεστῶτος προκειμένου νὰ ψηφιστεῖ στή Βουλὴ τὸ Μεσοπρόθεσμο τοῦ πρώτου Μνημονίου, ποὺ χωρὶς νὰ τὸ ξέρεις, ἄοπλος,  μ’ ἕνα μόνο χαρτομαντηλάκι στὸ πρόσωπο, ἔνιωθες ὅτι ἔκανες ἀντάρτικο καὶ ἔγραφες Ἱστορία.  Η πρωτοφανὴς ἄσκηση βίας σήμαινε μόνο ἕνα πράμα: ὅτι εἶδαν τὸν διάολο μπροστὰ στὰ μάτια τους κι ἔτριξαν σοβαρά, οἱ καρέκλες.

Ὁ κυνισμός

Ποιό εἶναι λοιπόν τό ἀποτέλεσμα τῆς προσπάθειας τοῦ κύριου Ἀλέξη νά ἐμφυσήσει πολιτική αἰσιοδοξία καί νά ἐξανεμίσει τήν πολιτική κατάθλιψιν ἀπό τούς ἱστορικῶς ἀπογοητευμένους;

Ὁ κύριος Ἀλέξης ἐπιβεβαιώνει τήν πεποίθησι πῶς ἡ πολιτική σφαῖρα εἶναι ἕνας συρρικνωμένος, διαμελισμένος, μακρυνός τόπος δραστηριότητος προνομιούχων. Μέλη τοῦ πολιτικοῦ σώματος ἐπιστρέφουν περιοδικῶς νά μᾶς ὑπενθυμίσουν τάς δεσμεύσεις των καί ψάλλουν ἐκ νέου τά κάλαντα εἰς ἐκτυφλωτικάς μαζικάς τελετάς. Ἡ ψηφοφορία εἶναι ἕνα πρᾶγμα καί ἡ συλλογική φροντίς τήν ὁποῖα ἀκούει κανείς σαρώνοντας τά ἐρτζιανά κύματα, εἶναι κάτι διαφορετικό. Τά πάντα δίδουν μιάν αἴσθησι προσηλώσεως σέ κάποιο σύστημα, τοῦ ὁποίου μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιβεβαιώνεται ἡ νομιμότης. Κανείς δέν αἰσθάνεται συνδεδεμένος μέ τό σύστημα αὐτό, καθώς το προφανές του περιεχόμενο εἶναι προσδεδεμένο στόν κυνισμό.

Ὁμιλία τῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου στήν Παγκόσμια Διάσκεψη Προέδρων Κοινοβουλίων

Ἡ ὁμιλία τῆς Προέδρου τῆς Βουλῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου στίς 2/9/2015, στήν 4η Παγκόσμια Διάσκεψη τῶν Προέδρων Κοινοβουλίων στόν Ο.Η.Ε.

Κυρίες καὶ Κύριοι,

Πρόεδροι τῶν Κοινοβουλίων τοῦ κόσμου,

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς 70ης ἐπετείου ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ ΟΗΕ, πού συμπίπτει μὲ τὴν 70^η ἐπέτειο ἀπὸ τὴ λήξη τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου,

Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς 4^ης Παγκόσμιας Διάσκεψης Προέδρων Κοινοβουλίων τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Ἕνωσης (IPU), μὲ θέμα τὴν τοποθέτηση τῆς Δημοκρατίας στὴν ὑπηρεσία τῆς εἰρήνης, τῆς βιώσιμης ἀνάπτυξης καὶ τῆς οἰκοδόμησης τοῦ κόσμου πού θέλουν οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοί, στέκομαι ἐνώπιόν σας καὶ ἀνάμεσά σας, ὡς Πρόεδρος τῆς προσφάτως διαλυθείσας Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, γιὰ νὰ σᾶς ἀπευθύνω ἔκκληση ἀλληλεγγύης πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα, τὴ χώρα ὅπου γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία καὶ ὅπου σήμερα ὑφίσταται ἐπίθεση καὶ καταλύεται.

Ἡ Σταχτοπούτα

Οἱ μονόλογοι τῶν πολιτικῶν πού περιορίζονται στήν κατάθεσι πληροφοριῶν οἱ ὁποῖες εἶναι ἀδιάφορες γιά τήν καθημερινή ζωή τῶν ἀνθρώπων συνεισφέρουν στήν μετατροπή τῶν πολιτῶν σέ παθητικούς παραλῆπτες ἄχρηστων εἰδήσεων καί τούς διατηροῦν σέ κατάστασι ἐξαρτημένων καί ἄβουλων κοπαδιῶν, πού δέν ἔχουν καμμιά ἐπιθυμία νά ἀσκήσουν κριτική στίς ἀρχές.

“Νά εἶσαι θαρραλέα καί εὐγενής” ἦταν τά ψιθυριστά λόγια τοῦ πατέρα τά ὁποῖα ἀπηύθυνε στήν κόρη ποῦ ἄφηνε πίσω του ὡς τελευταῖα ὁδηγία.  Ἐκείνη ἔσκυψε, τόν ἐφίλησε καί ὑποσχέθηκε πῶς θά τηρήσει αὐτό ποῦ τῆς ἐζήτησε ὁ πατέρας της. Εἰς τό ὑπόλοιπον τῆς ἱστορίας κατέστη ἀντικείμενον ἐκμεταλεύσεως καί ἐγελοιοποιήθη ἀπό τήν μητριά της (τήν καγγελάριο) γιά ἱκανόν ἀριθμό περιστάσεων μέχρι σημείου ποῦ πολλοί ἄρχισαν νά διερωτῶνται γιά ποιό λόγο ἐπιμένει νά παραμένει κάτω ἀπό τήν ἴδια στέγη, ὑπό τήν κυριαρχία τῶν γυναικῶν αὐτῶν ἐνῶ ἀπό καιροῦ ἦτο ἐν γνώσει της πῶς ἡ μητριά της καί οἱ θυγατέρες της δέν εἶχον κατά νοῦν τό συμφέρον της. Ἴσως ἐπειδή εἶχεν ὑποσχεθεῖ στόν πατέρα της πῶς θά εἶναι εὐγενής. 

Ἡ παρακμή

Ὁ τρόπος ὑπάρξεως κατά τόν ὁποῖο ὁ καθένας μας πρέπει νά μετασχηματιστεῖ σέ ἐμπορεύσιμο εἶδος μέ τιμή ἀγορᾶς καί οἱ γνώσεις ἤ τά ταλέντα τοῦ καθενός μας ἐξαρτῶνται ἀλλά καί καθορίζονται ἀπευθείας ἀπό τήν ζήτησί των στίς ἀγορές, σταδιακά παγιώνεται. Στό πλαίσιο αὐτό ἡ ἐπαναστατική ὑποκειμενικότης τοῦ ἀκτιβιστοῦ καρποφορεῖ, καθώς ἡ προσπάθεια νά προσδώσομε νόημα στήν ὕπαρξί μας ἀλλά καί νά ἀρθρώσομε σύστημα δικαιοσύνης ἀναζητᾶ τρόπον ἐκφράσεως. Ἔτσι λοιπόν, στήν καθοδηγούμενη ἀπό τόν καπιταλισμό πόλι, ὁ μετασχηματισμός τῆς ἀπελπισίας σέ ἐλπίδα ἀναζητήθηκε σέ ἐπαναστατικούς (ντεμέκ καθώς ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπεδήχθη) σχηματισμούς. Ὑπεσχέθη λέξεις λησμονημένες: τιμήν, γενναιοδωρίαν, σχέσιν ἀμοιβαιότητος, εὐπρέπεια. Ὑπῆρξεν χαρά καί γιορτή καθώς τόν ἠγέτη πολλοί ἠγάπησαν καί ἐσεβάσθησαν. 

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εἴμαστε ὄχι ὅτι λέμε, ἀλλά ὅτι πράττουμε

Ἡ ὁμιλία τῆς Προέδρου τῆς Βουλῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου στίς 14/8/2015, κατά τήν διαδικασία «συζήτησης» καί ψήφισης τοῦ 3ου μνημονίου

Ξεκινῶντας τὴν ὁμιλία μου κύριες καὶ κύριοι συνάδελφοι θὰ ἤθελα νὰ ἀναφερθῶ στὸ γεγονὸς ὅτι τὸ εἰσαγόμενο νομοσχέδιο, εἰσαγόμενο κυριολεκτικὰ καὶ μεταφορικά, εἶναι ἀντισυνταγματικό  γιὰ τοὺς λόγους πού ἀναφέρονται στὶς ἐνστάσεις ἀντισυνταγματικότητας πού ἔκανε ὁ ΣΥΡΙΖΑ στὶς 7 Νοεμβρίου τοῦ 2012 καὶ τὶς ὁποῖες εἶχα τὴν τιμὴ νὰ ἀναπτύξω καὶ καταθέτω στὰ πρακτικά, στὶς 14 Ἰανουαρίου τοῦ 2013 τὶς ὁποῖες εἶχα τὴν τιμὴ νὰ ἀναπτύξω καὶ καταθέτω στὰ πρακτικά, στὶς 30 Μαρτίου τοῦ 2014 τοὺς λόγους τοὺς ὁποίους εἶχα τὴν τιμὴ νὰ ἀναπτύξω γιὰ λογαριασμὸ τῆς κοινοβουλευτικῆς ὁμάδας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ καταθέτω στὰ πρακτικά, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς λόγους πού ἀναφέρονται στὴν ὁμιλία τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας κ. Ἀλέξη Τσίπρα στὶς 14 Δεκέμβρη 2010 τὴν ὁποία καταθέτω στὰ πρακτικά, στὴν ὁμιλία τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας κ. Ἀλέξη Τσίπρα κατὰ τὴν συνεδρίαση γιὰ τὴν υἱοθέτηση τοῦ 2^ου μνημονίου, τοῦ νόμου 4046/2012 τὴν ὁποία καταθέτω στὰ πρακτικά, στοὺς λόγους πού ἀναφέρονται στὴν ὁμιλία τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας κ. Ἀλέξη Τσίπρα στὶς 23 Φεβρουαρίου τοῦ 2012 τὴν ὁποία καταθέτω στὰ πρακτικά, τοὺς λόγους πού ἀναφέρονται στὴν ὁμιλία τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας κατὰ τὴν ἔγκριση τοῦ μεσοπρόθεσμου τὴν ὁποία καταθέτω στὰ πρακτικά, κατὰ τὴν συζήτηση τῶν ἐπειγόντων μέτρων ἐφαρμογῆς τῶν νόμων 4046, 4093 καὶ 4127  τὴν ὁποία καταθέτω στὰ πρακτικά, τοῦ νόμου  4224 τοῦ 2013 τὴν ὁποία καταθέτω στὰ πρακτικά,  καὶ τέλος τοῦ νόμου 4254 τοῦ 2014 τὴν ὁποία καταθέτω  στὰ πρακτικὰ.

Τό τέλος τοῦ φόβου ( ἄρθρο -παρέμβαση τῆς Ζωῆς Κωνσταντοπούλου)

( ἀπό τήν ἱστοσελίδα ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ)

 Τὴν προηγούμενη Παρασκευή, ὁ πρωθυπουργὸς ἀνακοίνωσε τὴν ἀπόφασή του νὰ δώσει τὸν λόγο στὸν λαό. Νὰ προτείνει δημοψήφισμα γιὰ ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ πολίτες δὲν ρωτήθηκαν ποτὲ ἐπὶ πέντε χρόνια. Καὶ γιὰ ἐκεῖνα πού οἱ δανειστὲς ζητοῦν νὰ συμφωνηθοῦν στὸ ὄνομα τῆς κοινωνίας, δεσμεύοντας πέντε γενιὲς καὶ χρεώνοντας γεννημένα καὶ ἀγέννητα μωρὰ μὲ ἕνα χρέος πού δὲν εἶναι δικό τους. Ἡ Βουλή, μὲ μεγάλη πλειοψηφία, ἐνέκρινε τὴν πρόταση δημοψηφίσματος. Καὶ ἔτσι, γιὰ πρώτη φορὰ στὰ μεταπολιτευτικὰ χρονικά, ὁ λόγος δίνεται ἀπευθείας στὸν λαό, νὰ ἀποφασίσει γιὰ τὴ μοίρα του.

Εἶναι μία ἀπόφαση ἱστορική. Καὶ μία διαδικασία ὑπαρξιακή.

Ἡ Ἔχιδνα καί ἡ FIFA

…They want you as a subject of planners, Engineers, Criminologists
I want you as a subject of poets οf lovers αnd of people rebelling
I want you
Of everyone who built you but who can’t enjoy you now
Because they were discarded, ’cause they were dumped
Every occupation that stands in the downtown area
Has a bit of quilombo in it
Threat to the urban landlordism
Gray monoculture moved by oil and sweat
The sweat of those who come in crowded trains
Every bus that comes crowded from the ghettos, that comes full of turnstiles
Has a bit of slave ship in it
Inhuman transportation of human flesh
To be grinded and deboned at work
Street, you are from all of those
Who outside work are suspects
Of stealing, of plundering, of disagreeing
Or not contributing to the growth of Gross Domestic Product
One who wears the hood and exterminates people in the slum is a bit of a slave hunter.
Street,
I want you to be of the women taught since early that they can only play indoors
Because the street is dangerous ’cause the street is violent
Because the street is of the boys who don’t know how to respect them’
Street, I know you, who turns you into a threat to girls and women
Is the same oppression that makes the houses unsafe
More than the streets
The street is of all the loves
It’s of those who had to occupy it
In order to earn the right to exist
Every moralist discourse which opposes to equality
Which opposes to autonomy over the body
Is a bit of Inquisition Tribunal.

Τά χρυσᾶ κουτάλια τῶν ἑλλήνων ἐπενδυτῶν...

Κεκαλυμμένη στήριξη τῶν ἑλληνικῶν τρωκτικῶν, ἐν μέσῳ ἐμφυλίου ἀπό τήν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ καί τόν Γεώργιο Βλάχο: «…τώρα μέ τήν Ἀμερικανική βοήθεια, οί πειναλέοι τών Βαλκανίων, οί Γιουγκοσλάβοι, οί Βούλγαροι, οἱ Αλβανοί, θά σκύβουν πάνω μας και θά βλέπουν μέ βουλιμία καί ζήλεια τούς Ἕλληνες νά τρώγουν μέ χρυσᾶ κουτάλια…»

Δυό πράγματα προσδιορίζουν τήν νεοελληνική παρακμή. Τό διαζύγιο ἀπὸ τὴν περιπέτεια τῆς σκέψης καὶ ἡ ἀποφυγή, ὅπως ὁ διάολος τὸ λιβάνι, ἀνάληψης τοῦ παραμικροῦ ρίσκου. «Ἐγώ θά βγάλω τό φίδι ἀπό τήν τρύπα; », ἀναρωτιέται βαθυστόχαστα ὁ νεοέλλην, κινούμενος μεταξύ χαβαλέ καί ψυχανάλυσης, καί γίνεται φίλος μέ τό φίδι. Ἀποτελεῖ ματαιοπονία ἡ ἀναμονή φιλοσοφικῆς σκέψης ἤ ἐπανάστασης ἀπό ἕναν λαό πού προτιμᾶ νά ἐπιδίδεται στὸ ἄθλημα τῆς ἀγανακτησμένης ἐπαιτείας. Τήν μιά κλαψουρίζει καί βουτάει σάν τόν Καραγκούνη θεατρινίστικα στό χόρτο, ζητῶντας φάουλ. Τήν ἄλλη ψέγει τὸν Λιάπη πού πιάστηκε μὲ πλαστὲς πινακίδες καὶ ἀνασφάλιστο ὄχημα. Ὁ μικροαστός δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τήν  συμπεριφορά τοῦ γελοίου Λιάπη, ἀλλά ἀπό τόν ἐνδόμυχο φόβο του καί τόν ἀθέμιτο ἀνταγωνισμό στήν λαμογιά μεταξύ αὐτοῦ και τοῦ πολιτικοῦ ἐκπροσώπου του. Μιά μικρογραφία τοῦ Λιάπη εἶναι ὁ νεοέλλην μικροαστός. Προστασία γιά τόν Λιάπη ἀποτελεῖ το ὄνομά του, γιά τόν μικροαστό ἡ ἀνωνυμία του. Τούς ἑνώνει ἡ μούργα τοῦ συστήματος πού τούς ἔθρεψε, καί τά χνῶτα σκλάβου πού ἀποπνέουν…

Στό λαιμό νά σᾶς κάτσει ..!!!

Πρώτη φωτογραφία: Ἕνα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα θύματα πού ἀφήνουν οἱ φιλελεύθερες πολιτικὲς ὅταν φθάνουν στὸ ἀποκορύφωμά τους. Πολιτικές, πού ἂν δὲν τὶς στήριξε, σίγουρα τὶς ἀνέχτηκε ἢ ἀδιαφόρησε. Σκαλίζει στὰ σκουπίδια πιθανὸν ἀναλογιζόμενος καὶ τὴν δικιά του εὐθύνη. Χωρὶς νὰ ἁπλώνει τὸ χέρι ἢ νὰ ἐκλιπαρεῖ γιὰ βοήθεια. Εἶναι ἀξιοπρεπὴς, μπορεῖ καὶ περήφανος. Γηγενὴς ἢ μετανάστης, νόμιμος ἢ παράνομος, δὲν ὑποκρίνεται ὅτι κρατάει ἀπὸ μεγάλη γενιά, οὔτε σπεκουλάρει πάνω σὲ κάποιο ἔνδοξο παρελθόν.

Δεύτερη φωτογραφία: Στέκονται στὴν οὐρά, ἐξευτελιζόμενοι ὑπὸ τὴν μουσικὴ ὑπόκρουση ἑνός ναζιστικοῦ ἐμβατηρίου πού ἐπιβάλλεται ἀπὸ τοὺς σιτιστές. Σὲ καλύτερη οἰκονομικὴ κατάσταση ἀπὸ τὸν προηγούμενο. Μοιραῖοι καί ἄβουλοι, δὲν ἀντέχουν νὰ ἀντικρύσουν τὴν κατάντια τους κατάματα καὶ νὰ τὴν ξεφορτωθοῦν ἀναλαμβάνοντας εὐθύνες. Προτιμοῦν νὰ κοκορεύονται ( καί νά κρύβονται ) πίσω ἀπό μιά βαριά γιά τό ἀνάστημά τους ἑλληνικὴ καταγωγή. Σιτιστὲς καὶ σιτιζόμενοι πού μία ζωὴ ἐνσαρκώνουν -ὡς λαθραῖοι Ἕλληνες - τὴν ἔννοια τῆς ἐπαιτείας. Κατάλληλοι μόνον γιά χειροκροτητές ἤ κλακαδόροι.

Ἡ "ἀντιμνημονιακή" μπογιά μετά τίς ἐκλογές θά ξεβάψει...

Lluis Llach -L' estaca, Πάνος Φαλάρας - Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Τώρα τώρα τώρα

Ἄν κάποιος διατρέξει τήν ἱστορία τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους θά προσέξει ὅτι βρίθει κοινοβουλευτικῶν ἤ στρατιωτικῶν πραξικοπημάτων. Ἀδιάφορο τοῦ τί τά προσδιορίζει καί τοῦ θορύβου πού προκαλοῦν, ὅλα τά πραξικοπήματα, ἐξ ὁρισμοῦ, ἀποκλείουν τήν συμμετοχή τῆς κοινωνίας, τήν ὁποίαν ἐπιδιώκουν νά ἀφήσουν στό περιθώριο. Πρόκειται γιά ἐπιχειρήσεις συνήθως ἀναίμακτες, καί σέ αυτό διαφέρουν ἀπό τίς ἐπαναστάσεις στίς ὁποῖες ἀφ’ ἑνός τό αἷμα ρέει ποτάμι, τά δέ κοινωνικά στρώματα συμμετέχουν πλήρως.

Αὐτή ἡ ἀπουσία τῆς κοινωνίας ἀπό τίς πολιτικές ἐξελίξεις, ἐπιδίωξη ἀλλά καί προαπαιτούμενο μαζί τῶν πραξικοπημάτων, φαίνεται καί σέ μια ἄλλη πτυχή τῆς πολιτικῆς μας ἱστορίας. Ὡς ἀνωμαλία φυσικά. Στόν σχηματισμό ἀπό τά πάνω πληθώρας κομματικῶν σχηματισμῶν, πού δέν ἐπιδιώκουν νά ἐκφράσουν κοινωνικές τάξεις ἀλλά περισσότερο συνιστοῦν προσπάθεια ἀναπαλαίωσης ἑνός ὑπό κατάρρευσιν σκηνικοῦ. Τρανταχτό παράδειγμα ἕνας πληθωρισμός ὁμίλων, κινημάτων, κομμάτων πού σχηματίσθηκαν τούς τελευταίους μῆνες, τήν ἐποχή τοῦ μνημονίου. Ὡρισμένοι κατεβαίνουν στίς προσεχεῖς ἐκλογές, εἴτε μόνοι τους εἴτε συνεργαζόμενοι, ἀφήνοντας σέ κάθε περίπτωση τήν αἴσθηση ὅτι τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἤ θά ἐξαϋλωθοῦν ἤ θά ἀπορροφηθοῦν ἀπό κάποιους πιό καπάτσους. Σίγουρα λοιπόν μπροστά τους ἡ Ἕνωση Κεντρώων τοῦ Βασίλη Λεβέντη διαθέτει περισσότερη σοβαρότητα. Κυριολεκτῶ. Σοβαροί ἤ ἀσόβαροι, στημένοι ἀπό τά πάνω ἤ ἀπό ἕνα καπρίτσιο, ἀποτελοῦν ἕνα ἐπί πλέον ἐρέθισμα καί ἐπηρεάζουν τήν προσεχῆ ἐκλογική ἀναμέτρηση. Ἄς δοῦμε τό πῶς. Ἀδυνατῶντας νά ἀποφύγω τούς πλατιασμούς μπαίνω κατ’ εὐθεῖαν στό θέμα.

Ἀθόρυβο καί ἐνεργητικό ἀντάρτικο.

Ὁ θάνατος τοῦ δικομματισμοῦ - ἐν εἴδει παραπλανητικοῦ τρύκ - διαφημίζεται ἐντατικά στίς μέρες μας. Τό ἴδιο καί τό ὑπάρχον "πολιτικό" σύστημα, μιά μπανανόφλουδα πού ἡ χρήση της ἀποδεικνύεται πλέον ἀναποτελεσματική.  Ἐκ τῶν πραγμάτων, μετά τά μύρια ὅσα δεινά πού ἐπροκάλεσε, ἀποσύρεται πλέον. Οἱ ἱστορικές αἰτίες πού τό δημιούργησαν, καλά κρυμμένες, ἐξακολουθοῦν καί παραμένουν ἀνενόχλητες γιά νά παίξουν τήν τελευταῖα πράξη τοῦ "δράματος".

Ἕνας λαός πού βρίσκεται κάτω ἀπό καθεστώς συστηματικῆς ψυχικῆς καί πνευματικῆς ἐξουθένωσης εὔκολα πατᾶ τίς νέες μπανανόφλουδες, πού σερβίρονται παρασκηνιακά ἀπό τούς ἰδιους μπανανοπαραγωγούς σέ ἀντικατάσταση τῆς ἤδη σάπιας καί ξοφλημένης. Ὁ δικομματισμός πέθανε, ζήτω ὁ δικομματισμός...

Ἡ πολιτική ἀπάτη τοῦ "πατριωτικοῦ" παρεμβατισμοῦ

Φανή ( Σάκης Τσιλίκης- Γ. Θεοχάρης – Πέτρος Πανδής)

Διαβάζοντας τὴν εἴδηση, ὅτι βουλευτής, ἀνήκων σὲ κόμμα πού πρεσβεύει τὸν πατριωτικὸ παρεμβατισμό – κάτι σάν τό τζατζίκι Ἰαπωνίας - , ἔβγαλε ἐν μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομικῆς κρίσης μεγάλο χρηματικὸ ποσὸ στὸ ἐξωτερικό, ἐπὶ πλέον δὲ ἐλέγχεται ἡ πηγὴ προέλευσης τῶν χρημάτων, δὲν ἐξεπλάγην. Διότι γωρίζω ὅτι στὴν Ἑλλάδα ὁ πατριωτισμὸς τῶν κραυγῶν συμβαδίζει μὲ τὸ ὅσο γίνεται σφιχτότερο κράτημα τῆς κουτάλας. Θυμήθηκα ὅμως καὶ τὸ ἑξῆς: Ὁ πατριωτισμὸς εἶναι τὸ τελευταῖο καταφύγιο τῶν ἀπατεώνων ( Σάμιουελ Τζόνσον -1775). Τὸ ὁποῖο θὰ συμπλήρωνα: ὅταν μάλιστα στερεῖται κοινωνικοῦ καὶ πολιτικοῦ προβληματισμοῦ, μετατρέποντας τὴν ἱστορία σὲ κακόγουστο παραμύθι, μπορεῖ νὰ ἀδρανοποιήσει καὶ νὰ καταστρέψει μιά κοινωνία ὁλόκληρη.

Κάποιες διευκρινίσεις εἶναι ἀπαραίτητες. Ὄχι γιὰ τοὺς ἐγκεφαλικὰ καθυστερημένους, ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση διαπνεομένους, πού καραδοκοῦν νὰ ἀπονείμουν πιστοποιητικὰ καὶ τίτλους προδοσίας.  Ἀλλὰ γιὰ τοὺς καλόπιστους συζητητές, τῶν ὁποίων τὰ ὅρια ἀντοχῆς ἀπέναντι στὴν πολιτικὴ ὑποκουλτούρα πού μᾶς περιβάλλει, ὡς ἀνθρώπινα πού εἶναι κοντεύουν νὰ ἐξαντληθοῦν. 

Ἐπιβολή

Steve Bell on the Greece bailout deal
Guardian 22/02/2012

Ἐργαζόμενοι στό ΑΛΤΕΡ - Ἡ ἔμπρακτη ταξική ἀγανάκτηση ἔφερε τό ξεβράκωμα τοῦ "ἀντιμνημονιακοῦ" λαμόγιου...

Οἱ ἐργαζόμενοι τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΑΛΤΕΡ, κάνοντας ἐδῶ καὶ μῆνες ἐπίσχεση ἐργασίας, προβάλλουν τὶς θέσεις καὶ τὰ δίκαια πέρα γιὰ πέρα αἰτήματά τους πληρώνοντας μὲ «λεφτὰ παντελονάτα». Ἄνεργοι, ἀπλήρωτοι, ἐκβιαζόμενοι ἀπὸ τὶς λέρες πού καταπάτησαν τὰ δικαιώματά τους. Καταδικασμένοι στὴν ἀφάνεια ἀπὸ τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν ΜΜΕ – πλὴν τῆς δημόσιας τηλεόρασης ὅπως εἴδαμε ἐδῶ, ὅλους αὐτοὺς τοὺς μῆνες δέν "ἀγανακτοῦν" μιμούμενοι ἤ κλαψουρίζοντας, ἀλλά δραστηριοποιοῦνται σὲ ἕναν ἀγώνα πολιτικό , πραγματικῆς ἐνημέρωσης γιὰ τὸ τί πραγματικὰ συμβαίνει σὲ διάφορους χώρους ἐργασίας τὴν ἐποχὴ τοῦ μνημονίου καὶ τῆς χεωκοπημένης Ἑλλάδας, μὲ συνεντεύξεις ἐκπροσώπων ἐργατικῶν σωματείων καὶ καθημερινὰ ρεπορτάζ. Χθὲς δέχθηκαν ἕνα ἀκόμα χτύπημα, ἀφοῦ ἡ νέα διοίκηση τοῦ «ἀντιμνημονιακοῦ» καὶ «δημοκράτη», στὰ λόγια, μεγαλομετόχου, ἔκοψε τὸ σῆμα τοῦ σταθμοῦ. Παρά τόν φανερό καί κρυφό πόλεμο, οἱ ἐργαζόμενοι τοῦ ΑΛΤΕΡ συνεχίζουν.

"Πατριῶτες" ἐναντίον "προδοτῶν" , δηλαδή Ἀγγλοσαξωνικό δίκαιο, "ἐθνική" κυριαρχία καί διαρκής προστασία...

Πολιτικὴ δίχως ἱστορικὴ ἀντίληψη τῶν πραγμάτων δὲν ὑφίσταται. Ἡ ἀδυναμία τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας νὰ παράξει πολιτικὸ λόγο συμβαδίζει μὲ τὸ ἑλλαδικὸ κράτος ἀπὸ ἱδρύσεώς του. Γιὰ νὰ σταθεῖ ὅμως, ἔστω καὶ ὑποτυπωδῶς αὐτὸ τὸ κράτος, ἦταν ὑποχρεωμένο νὰ καλύψει τὸ κενό. Ἔτσι, μὲ πρωτοπόρα τὴν ἑλλαδικὴ «διανόηση» καὶ τὴν κοινωνία οὐραγὸ ἀλλὰ συμμέτοχο, μετέτρεψε τὴν ἱστορία, ἄρα καὶ τὴν ἐξ αὐτῆς προκύπτουσα πολιτική, σὲ ἕνα ρομάντσο κακῆς ποιότητος, τὸ ὁποῖο ἔγινε ὁ τροφοδότης ὅλης τῆς ἑλλαδικῆς πολιτικῆς πού ἀσκήθηκε μέχρι σήμερα. Ἐπὶ πλέον, ἐπειδὴ ἡ σύγχρονη πολιτικὴ ἐκινεῖτο κυρίως μέσῳ τῶν ἰδεολογιῶν, μὴ δυνάμενη ἡ νεοελληνικὴ κοινωνία νὰ τὶς παρακολουθήσει, ἀναγκάστηκε νὰ τὶς κακοποιήσει, ἀντικαθιστῶντας τὶς γόνιμες ἰδεολογικὲς ἀντιπαραθέσεις μὲ τὴν συνθηματολογία, τὸ παραμύθιασμα, καὶ τὶς διαρκεῖς ἀλληλοκατηγορίες γιὰ προδότες καὶ Ἐφιάλτες. Ἡ ἀντικατάσταση τῆς πολιτικῆς πάλης καί ἀντιπαράθεσης μέ "πατριωτικούς" ἤ "ἐκσυγχρονιστικούς" τόνους εἶναι ἰδιαίτερα ἀντιαισθητική. Ὡς γνωστόν, ἡ μορφή γεννᾶ περιεχόμενο, ἀλλά εἶναι καί ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνη γιά λόγους ούσίας. Σύμπτωμα καὶ ἀντικατοπτρισμὸς τῆς διαρκοῦς πολιτικῆς ἔνδειας καὶ σύγχυσης τῆς χώρας μας. Καὶ ὄχι μόνο ἀντικατοπτρίζει ἢ καλύπτει αὐτή τήν σύγχυση, ἀλλὰ ταυτόχρονα συντηρεῖ τὴν παρουσία της στὸ διηνεκές.

Ἡ συνωμοσιολογία ὡς νεοταξικό ἐργαλεῖο ἰδεολογικῆς ἰσοπέδωσης

Ὅπως μᾶς διαβεβαιώνουν διάφορες πηγές, μεταξύ τῶν ὁποίων καί κάποια «ἔγκυρα» Πρωτόκολλα, πίσω ἀπὸ τὸν καπιταλισμὸ τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων, τά χέρια πού κινοῦν τὰ νήματα εἶναι ἑβραϊκά. Ἐπίσης εἶναι γνωστὸ ὅτι Ἑβραῖοι ἦσαν οἱ πρωταίτιοι καί οἱ ὑποκινητές τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπανάστασης, ἄρα καὶ οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν δημιουργία καὶ τὴν διάδοση τοῦ ἐπάρατου μικροβίου τοῦ κομμουνισμοῦ.

Πιστεύει κανεὶς ὅτι οἱ παραπάνω ἐπιλεκτικὲς καὶ ἀποσπασματικὲς ἀναγνώσεις τῆς ἱστορίας, ἀνακατεμένες μὲ ἐπιδοτούμενη προστυχιά, δὲν παρέχουν ὑψίστη ὑπηρεσία στὰ ἐγκλήματα τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους; Μπορεῖ νά διαφωνήσει κανείς ὅτι τό γενικό πολιτικό συμπέρασμα πού προκύπτει εἶναι ἡ παραπλάνηση καί ἡ καλλιέργεια καί διάδοση τῆς ἀπολιτικότητας; Οἱ ἔχοντες ροπὴ στὴν φαντασιοπληξία καὶ τὸ παραμύθι ἐνστερνίζονται μὲ ἐνθουσιασμὸ τὶς παραπάνω «πολιτικὲς» ἀναλύσεις, κάτι ποὺ δὲν φαίνεται νὰ ἀνησυχεῖ ἰδιαίτερα τούς σφαγεῖς τῶν Παλαιστινίων. Οἱ σκεπτικιστὲς ὅμως, οἱ ἔχοντες τὴν στοιχειώδη εὐφυῒα, δηλαδὴ μιά ἐπίγνωση τοῦ μεγέθους τῆς βλακείας τους - σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς πραγματικοὺς βλάκες πού μεγαλόφωνα ἤ μέ σωρό κατεβατῶν γίνονται τιμητές τῶν πάντων - ὅσοι τέλος πάντων δὲν πρόκειται νὰ ἀρκεσθοῦν σέ μιά ἐπιφανειακή καταδίκη τῶν ἐγκλημάτων τοῦ ὅποιου κράτους, οὔτε νὰ ἐπιδοκιμάσουν τὴν διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας μὲ ἀντίτιμο τὴν ἀδρανοποίηση τῆς σκέψης τους, ἀντιλαμβάνονται τὴν στενότατη σχέση ἐξουσίας καὶ μιᾶς «ἀντιεξουσιαστικῆς» σχολῆς «σκέψης», πού σκοπίμως περιθωριοποιεῖται γιὰ νὰ προσλαμβάνεται ὡς «ἀντιστασιακή».

Ταξική συνείδηση, "ἐθνική" ἰδεολογία καί πνευματική ἔρημος.

Στήν ἀνάρτηση μὲ τίτλο "Μιά γόνιμη αὐτοκριτική τῆς ἀγανάκτησης.." τῆς 20/6/2011, σχετικὰ μὲ τὶς συγκεντρώσεις τῶν ἀγανακτησμένων, εἶχα διατυπώσει κριτική, ὅπως καί τὶς σοβαρές μου ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸ μέλλον τους, ἂν δὲν ἐπληροῦντο σταδιακὰ ὠρισμένες προϋποθέσεις ποὺ σχηματικὰ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀποδοθοῦν μὲ τὸν ὄρο « ὀργανωμένη καὶ συγκροτημένη πολιτικὴ διεκδίκηση καὶ ἔκφραση».

Τὸ πολύ ἐνδιαφέρον κείμενο τῶν «4 βημάτων» , τῆς 9/8/2011, δίνει μία ἄποψη γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ νὰ πάρει σάρκα καὶ ὀστᾶ αὐτὸς ὁ ὅρος. Συμφωνῶ πλήρως μέ τις διαπιστώσεις του γιά τά ΜΜΕ, γιά το μαῦρο σκοτάδι καί το πλιάτσικο πού ἐπικρατεῖ στήν χρηματοδότηση Μ.Κ.Ο. ( ἄς μοῦ ἐξηγήσει κάποιος τί σόϊ μὴ κυβερνητικὴ ὀργάνωση εἶναι αὐτή πού χρηματοδοτεῖται ἀπὸ τὸ κράτος), μὲ ὅσα γράφει γιά τήν παραπλανητική προβολή ὡς παγκόσμιων κακοποιῶν, κρατῶν ὅπως ἡ Βόρειος Κορέα καί τό Ἰράν, γιά τήν καθιέρωση τῆς ἁπλῆς ἀναλογικῆς, ὅπως καί μέ ἀρκετές διαπιστώσεις γιά τό ἑλληνικό πολιτικό καί κομματικό σκηνικό. Ὑπάρχουν βέβαια και διαφωνίες, πού δίνουν ἀφορμές γιά κάποιες πρόσθετες σκέψεις πάνω στό περιεχόμενο πού προσλαμβάνουν, στήν χώρα μας είδικώτερα, οἱ ἔννοιες «ταξική συνείδηση» καί «ἐθνική ἰδεολογία».

Μιά διαφοροποίηση, πού σέ μεγάλο βαθμό συναρτᾶται μέ τον καθοριστικό καί καταστροφικό ρόλο πού ἀποδίδω παρακάτω στήν νεοελληνική ἐθνική ἀστική ἰδεολογία τῆς ὁποίας ἡ ἐπίσημη νεοελληνική ἱστορία ἀποτελεῖ τόν κύριο τροφοδότη. Δηλαδή:

Μιά γόνιμη αὐτοκριτική τῆς "ἀγανάκτησης"...

Ὅποιος ἀγανακτεῖ ἐπειδὴ χάνει τὴν δουλειὰ του ἐνῷ μέχρι σήμερα στὸν ἄνεργο πού περπατοῦσε δίπλα του δὲν ἔδινε περισσότερη προσοχὴ ἀπὸ ὅση τοῦ ἀποσποῦσε μία πεσμένη γόπα στὸν δρόμο, τότε εἶναι ἄξιος της μοίρας του.

Ἡ ἀγανάκτησή του θὰ ξεφουσκώσει ἀπότομα ἂν κάποιο ρουσφέτι, ἀπὸ τὰ λίγα πού ἀπέμειναν πλέον, τοῦ χτυπήσει τὴν πόρτα ἀπρόσμενα, ἢ ἂν γλυτώσει τὴν ἀπόλυση εἰς βάρος κάποιου συναδέλφου του.

Ποῦ καιρός γιά ἀγανάκτηση. Μέχρι σήμερα ἤθελε να καταπιεῖ τό δόλωμα τοῦ εὔκολου και γρήγορου κέρδους, τῆς καταναλωτικῆς φρενίτιδας. Χαζολόγαγε και αὐτοθαυμαζὀταν μπροστά στόν τηλεοπτικό «καθρέφτη». Ἀντί νά ἀγανακτήσει μέ αὐτό τό δόλωμα, προτίμησε νά τό καταπιεῖ ἀμάσητο.Ἔβλεπε τήν μεγάλη κλεψιά νά ἐκτυλίσσεται μπροστά στά μάτια του, ἄν μάλιστα τοῦ παράπεφτε τοῦ κλέφτη κάνα ψιλό ἔτρεχε στά γρήγορα νά τό πιάσει, νόμιζε ἔτσι ὅτι τό θῦμα ἦταν ἄλλος, ἄσε πού δέν πίστευε ὅτι ὁ ἴδιος θά ἦταν ὁ ἑπόμενος ἤ ὁ μεθεπόμενος.