Πρωτοχρονιά στή χάρτινη πόλη

Εἶναι εὐλογία ὅταν τὰ ὄνειρα λείπουν ἀπὸ τὸν βραδινὸ ὕπνο ἀλλὰ ὅποτε γυρνοῦν – γυρνοῦν ἀπειλητικότερα. Στὸ παιχνίδι τῆς φαντασίας, βρίσκομαι λέει μὲ κάτι φίλους παλιούς, σὲ ἕνα μέρος στὸ ὁποῖο δὲν εἶχα βρεθεῖ ποτὲ πρίν. Ἕνα μέρος πού κατὰ πᾶσα πιθανότητα δὲν ὑπάρχει, ἢ βρίσκεται πολὺ μακρυά, τὸ μισοθυμᾶμαι μόνο ὅταν ξυπνῶ, ἀλλὰ εἶμαι πάλι συχνὰ ἐκεῖ, γνωρίζω τὴ γλῶσσα καὶ τὶς καθημερινὲς συνήθειες τῶν ἀνθρώπων, ὅλα εἶναι οἰκεῖα καὶ ὁ προσανατολισμὸς ἕνα γύρο πανεύκολος. Εἶναι μιὰ πόλη φτιαγμένη ἀπὸ χαρτόνι, αὐτοκίνητα χάρτινα, ρίχνει μιὰ ἀδιάκοπη βροχὴ πού ξεπλένει τὰ πάντα στὸ γκρίζο. Δὲν μπορῶ μὲ ἀκρίβεια νὰ προσδιορίσω τὴ θέση ἀπ΄ὅπου τὰ βλέπω αὐτά, ἀλλὰ στὸ σημεῖο πού κάθομαι μπορῶ νὰ τὰ βλέπω ὅλα πεντακάθαρα. Ἐντελῶς ἔξω ἀπὸ τὸ χαρτόνι, πίσω ἀπὸ κάποιο τζάμι, ἡ φωνὴ τοῦ  Ray Charles - "I believe to my soul". Χρονικὰ ἴσως εἶναι ἡ νύχτα τοῦ 1967 ὅταν οἱ Beatles σὲ πρώτη παγκόσμια τηλεοπτικὴ μετάδοση τραγούδησαν τὸ "All You Need Is Love". 

Μονόλογος ὑποψήφιου διδάκτορα

Θὰ ταξιδέψω ὅλη νύχτα μὲ κλειστὸ ἁμάξι

Ὑγρὸ τὸ ὁδόστρωμα, σηματοδότες καὶ πρατήρια διάφανα
τσαμπιὰ ἀπὸ ὀρεινὰ χωριὰ κατρακυλοῦν στὴν ἄσφαλτο
τὰ ἐργοστάσια ξεμεθοῦν, σβήνουν τὰ φῶτα τους
ἡ γκρίζα αὐγὴ θὰ μὲ ὑποδεχθεῖ στὴν πόλη
Σὲ σπουδαστήρια καὶ διαδρόμους μάταια θὰ γυρνῶ
οἱ σκυθρωποὶ καθηγητὲς θὰ μοῦ μιλοῦν μὲ ἀπόγνωση
γιὰ τὰ γυμνὰ ὀροπέδια καὶ τὰ φορτηγὰ
ἄψογος θάμαι μὰ ψυχρὸς μαζί τους

Μετὰ θὰ φύγω γιὰ τὴ λίμνη. Τσαλαπατώντας τὰ χρυσὰ φυλλώματα
τῶν φθινοπωρινῶν μαλλιῶν του μὲ τὰ δέκα δάχτυλα
θὰ βρῶ καὶ θ’ ἀγκαλιάσω τὸ Βαγγέλη

Κι ὕστερα θὰ χαθῶ μῆνες στὶς ὄχθες του
τὰ λυρικὰ βουνὰ θὰ κατεβάζουν χιονοπτώσεις
ἡ διατριβή μου θὰ ἐρευνᾶ πόθους νεκροὺς λατίνου ποιητῆ
θὰ καταφύγω στὴν καρδιὰ τῆς λίμνης

Φεύγω γιὰ ἀνώτερες σπουδὲς στὰ Γιάννενα
μπορῶ ἐν ἀνάγκῃ νὰ ὑπηρετήσω ἐπὶ μισθῷ
μία τοπική, μίαν ἀνθρωπιστικὴ ἀξία
κάτι

Νίκος Ἀλέξης Ἀσλάνογλου

The Beatles - Norwegian Wood