Ὁ Ὀσάμα μπίν Λάντεν εἶναι νεκρός ἡ General Motors ζωντανή...

Osama bin Laden is dead General Motors is alive

«Ὁ Ὀσάμα Μπὶν Λάντεν εἶναι νεκρὸς καὶ ἡ General Motors ζωντανὴ» ἀνέκραξε τρίς, ἀπευθυνόμενος σέ ἀμερικανούς ψηφοφόρους ἐν μέσῳ προεκλογικῆς συγκέντρωσης ὁ Τζὸ Μπάιντεν, ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ καὶ στέλεχος τοῦ Δημοκρατικοῦ κόμματος. Ἀναγνωρίζοντας ἐμμέσως τόν, ἀνεξαρτήτως κόμματος, κυριαρχικό ρόλο τῶν ἐπιχειρήσεων στίς πολιτικές διαδικασίες τῶν ΗΠΑ, πίστωσε παράλληλα στο ἐνεργητικό τῆς παράταξής του, ὅτι πρίν ἀπό 11 χρόνια εἶχε ἀποτελέσει περιεχόμενο μιᾶς τρομολάγνας προπαγάνδας τοῦ αντιπάλου ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος καί εἰκονικό ἔπαθλο τοῦ μακροχρονίου πολέμου, ὅπως αὐτός ἀποκλήθηκε ἀπό ἕναν ἀνεκδιήγητο προέδρο, τόν Τζώρτζ Μπούς τόν νεώτερο καί τίς πετρελαϊκές ἑταιρεῖες. Πῶς σχετίζονται ὅμως οἱ δίδυμοι πύργοι, ὁ Ὀσάμα μπίν Λάντεν, οἱ Ταλιμπάν, ὁ Σαντάμ καί ὅσα μαῦρα πρόβατα στά ὁποῖα κήρυξε τόν μακροχρόνιο πόλεμό του ὁ Μπούς, μέ τόν μακροχρόνιο σχεδιασμό Δημοκρατικῶν καί Ρεπουμπλικάνων γιά τά πετρέλαια τῆς Εὐρασίας; Τά ὁποῖα ἀποτελοῦν καί τό πραγματικό ἔπαθλο μέ ἕνα ὅμως πολύ σημαντικώτερο τίμημα. Οἱ ἐλευθερίιες τοῦ καθενός νά ἐξανεμίζονται, νά γίνονται ὅλο καί πιό εὔθραυστες, γιά χάρη ἑνός φιλελεύθερου κράτους καί τῆς ὑποτιθέμενης ἀσφάλειας πού αὐτό προσφέρει.

Ἡ τρομοκρατία ὑπό τήν σκέπη τοῦ φιλελευθερισμοῦ...

Μέρα πού εἶναι σήμερα, σύμπας ὁ «ἐλεύθερος» κόσμος ὀφείλει νὰ ἀναλογισθῆ τί συνέβη 11 χρόνια πρίν, τὴν 11/9/2001. Ἡ μετατροπή τῶν νεκρῶν τῆς 11/9/2001 σέ μάρτυρες –θύματα κάποιων διεστραμμένων, πέραν τοῦ ὅτι ἐλάχιστη σχέση ἔχει μέ τήν οὐσία τῶν πραγμάτων, παγιδεύει την μεγάλη μάζα σε ὑπεραπλουστεύσεις, ἐμποδίζοντάς την να βασανίσῃ το μυαλό  μέ κάπως περιπλοκώτερες σκέψεις και ἑρμηνεῖες.  Πρῶτο βῆμα, ἡ προσοχή της νὰ στραφῇ στὰ θύματα τῆς ἐπίθεσης στοὺς δίδυμους πύργους. Δεύτερο βῆμα, νὰ συνειδητοποιήση, μὲ τὴν βοήθεια καὶ τὴν καθοδήγηση τῶν ἐγκεκριμένων ἀναλυτῶν πάντα,  πόσο ἀναγκαῖος ἦταν ὁ λεγόμενος « μακροχρόνιος πόλεμος» πού κήρυξε ὁ Μποὺς καὶ οἱ ἄλλες μαριονέτες γιὰ νὰ ὑπερασπισθοῦν τὶς ἀξίες τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐλευθερίας, πού κάποιοι ἄξεστοι, ἀπολίτιστοι μελαμψοὶ καὶ φανατικοὶ τύποι ἔβαλαν στὸ μάτι. Ἕνα μάθημα πολύ διδακτικό για τόσες και τόσες μέχρι σήμερα ἀνθρωπιστικές ἐκστρατεῖες.

Ἡ μεγάλη μάζα  ὅμως ὀφείλει παράλληλα νὰ μὴν προβληματιστεῖ γιὰ δυὸ ζητήματα. Ἀρχικά νά κλείσει τ’ αὐτιά σέ μερικὰ πολὺ σημαντικὰ ἐρωτήματα πού ἀφοροῦν σὲ ὅσα γεγονότα ἐκτυλίχθηκαν τὴν 11/9/2001, καὶ σὲ ὅσα προαποφασισμένα τὴν ἀκολούθησαν. Τί προσπάθειες ἔγιναν γιά νά ἀποτραποῦν οἱ ἐκρήξεις, καί κυρίως τί δέν ἔγιναν. Νόρμαν Μεηλερ, Νόαμ Τσόμσκυ ἔχουν ἐπισημάνει κάποια πράγματα. Ὅπως καὶ ὁ πρόσφατα ἀποθανών Γκὸρ Βιντάλ, ὑλικό τοῦ ὁποίου θὰ χρησιμοποιήσω σέ ἑπόμενη ἀνάρτηση, ἀφιερωμένη σχεδὸν ἀποκλειστικά στὴν 11/9/2001. Πρὸς τὸ παρὸν ὅποιος θέλει μπορεῖ νὰ δεῖ τὸν πολὺ ἐνδιαφέροντα σύνδεσμο  the enemy within.

Viva Cuba -Ζήτω ἡ Κούβα

Τεόφιλο Στήβενσον

Ἀμερικανοὶ ἰμπρεσάριοι πλησίασαν τὸν Στήβενσον πρὶν καλὰ καλὰ ὁλοκληρωθεῖ ὁ ἐθνικὸς ὕμνος τῆς Κούβας. Τοῦ πρόσφεραν 2 ἑκατομμύρια δολάρια, τὸν οὐρανὸ καὶ τ' ἄστρα. «Δὲν ἐνδιαφέρομαι», τοὺς ξάφνιασε αὐτὸς μὲ τὴν ἀπάντησή του. «Θὰ τελειώσω τὶς σπουδές μου καὶ θὰ βοηθήσω τὴν πατρίδα μου στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἐπανάσταση. Δὲν εἶμαι ἀντικείμενο πρὸς ἐκμετάλλευση, οὔτε ἄλογο κούρσας. Ὅσα λεφτὰ κι ἄν μοῦ δώσετε, δὲν πάω στὴν Ἀμερική! Τί εἶναι ἕνα ἑκατομμύριο δολάρια μπροστὰ στὴν ἀγάπη 8 ἑκατομμυρίων Κουβανῶν;» (Τεόφιλο Στήβενσον - Προτίμησε τήν ἀγάπη τῶν Κουβανῶν )

Τὴν ἴδια αὔρα οὐσιαστικῆς ἐλευθερίας,περηφάνιας καὶ ἀξιοπρέπειας – προφανῶς ἐννοῶ αὐτὴ ποὺ δὲν ἀποτιμᾶται ἀναλόγως τῶν κερδῶν ποὺ ἀποφέρει – συναντᾶμε μερικὰ χρόνια ἀργότερα στὶς δηλώσεις ἑνὸς ἄλλου Κουβανοῦ πυγμάχου, τοῦ Φέλιξ Σαβόν, ὁ ὁποῖος ἔφτυσε κατάμουτρα τὰ χρήματα ποὺ τοῦ προσφέρθηκαν, κλείνοντας τὰ αὐτιά του στὶς σειρῆνες τοῦ ἐπαγγελματικοῦ ἀθλητισμοῦ, ὑποστηρίζοντας τὸν ὑψηλοτάτου ἐπιπέδου ἐρασιτεχνικὸ ἀθλητισμὸ τῆς χώρας του, ποὺ δὲν στηρίζεται σὲ «χορηγούς», δέν ἐπιβραβεύεται μὲ παχυλὰ συμβόλαια ἀλλὰ μὲ τὴν γνήσια ἀγάπη τοῦ λαοῦ.

Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Ἀφγανιστάν, καί Μ.Μ.Ε.

Αὐτὲς τὶς μέρες συμπληρώνονται 65 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Η.Π.Α. ἔριξαν τὶς ἀτομικὲς βόμβες στὴν Χιροσίμα καὶ τὸ Ναγκασάκι. Ἐπιμένω στὸν τονισμὸ τοῦ ὑποκειμένου, διότι δὲν πρέπει νὰ λέμε «ἔπεσε» ἡ ἀτομικὴ βόμβα ὅπως ἀκούγεται σὲ πλεῖστα τῶν «ἀφιερωμάτων», ἔτσι ἀπρόσωπα, σὰν ὑπεύθυνος νὰ εἶναι ὁ νόμος τῆς βαρύτητος. Στὰ ἐν λόγω ἀφιερώματα κυριαρχεῖ σαφῶς μία ἀποκλειστικὰ μελὸ ἀτμόσφαιρα. Σὲ αὐτὸ συντελοῦν ἀποκρύψεις στοιχείων, διάφορα τερτίπια τῶν λεγομένων δημοσιογράφων καὶ τῶν ἀποδεκτῶν ἀπὸ τὸ σύστημα ἱστορικῶν, στοὺς ὁποίους ἡ διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης ἔχει ἀνατεθεῖ. Τόσα χρόνια πέρασαν, καὶ ἀκόμη ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει σὰν κυρίαρχη ἄποψη ὅτι οἱ ΗΠΑ ἔριξαν 2 ἀτομικὲς βόμβες, ( ἐνῶ σχεδίαζαν καὶ τὴν ρίψη μιᾶς τρίτης, δεῖτε τὸν παρακάτω σύνδεσμο ), μὲ στόχο νὰ συντομεύσουν τὸν πόλεμο καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς Ἰάπωνες σὲ συνθηκολόγηση. Μόνο αὐτὸ ἀκούγεται στὸ εὐρὺ κοινό, μιλιὰ γιὰ τὸ ὅτι ἡ Ἰαπωνία εἶχε ἤδη δεχτεῖ νὰ συνθηκολογήσει καὶ γιὰ τὰ στοιχεῖα ποῦ ὑπάρχουν καὶ στηρίζουν κάτι τέτοιο. Μιλιὰ γιὰ τὸ πῶς ἐξυπηρετοῦσε τοὺς μεταπολεμικοὺς σχεδιασμοὺς τῶν ΗΠΑ ἡ ρίψη τῶν ἀτομικῶν βομβῶν. Ἀντὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ κάποιοι προτιμοῦν νὰ ἀναφέρονται στὰ «θετικὰ» αὐτῆς τῆς ἐνέργειας ( sic), ἀφοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία στὴν ἐπιστήμη νὰ μελετήσει τὶς ἐπιδράσεις σὲ ἀνθρώπους καὶ περιβάλλον.

Ἀντὶ γιὰ μία ἐπίσημη συγγνώμη ἀπὸ ἀμερικάνικα χείλη, βλέπουμε μία δυσφορία γιὰ ὅσους ἐπαναφέρουν σὲ δημόσια συζήτηση τέτοια θέματα εἴτε πρόκειται γιὰ κατώτερους ἀσιάτες κιτρινιάρηδες εἴτε ὄχι. Ἔγκυροι Ἀμερικανοὶ συγγραφεῖς καὶ ἐρευνητές, ὅπως π.χ. οἱ Νόαμ Τσόμσκυ , Γκὸρ Βιντάλ, Νόρμαν Μέηλερ, ἔχουν ἀναφερθεῖ σχετικὰ στὰ βιβλία τους, στηλιτεύοντας τὴν ἐπίδειξη αὐτοῦ του «δημοκρατικοῦ» σαβουὰρ-βιβρ.. 
Γιὰ πιὸ ἀναλυτικὰ καὶ συγκεκριμένα στοιχεῖα δεῖτε τὶς 3 παλιότερες ἀναρτήσεις.
Χιροσίμα-Ναγκασάκι, μιά ἀνθρωποσφαγή δυτικῶν προδιαγραφῶν ( τό ἄρθρο τοῦ Λυκούργου Κομίνη ἀξίζει)Τό ντόμινο τοῦ αἴσχους καί Ὁ Χιτλερισμός, ὁ σταλινισμός καί οἱ δυτικοί δημοκράτες ( Μιά προσπάθεια κατανόησης τοῦ μεταπολεμικοῦ σχεδιασμοῦ τῶν ΗΠΑ, στόν ὁποῖο ἐντασσόταν καί ἡ ρίψη τῶν ἀτομικῶν βομβῶν) 

Πέρλ Χάρμπορ -Ἡ ἡμέρα τῆς ἀπάτης

Ἡ ἡμερομηνία 7/12/1941, ἡ ἡμερομηνία ποὺ κατὰ δήλωση τοῦ Ροῦζβελτ: a date which will live in infamy, δηλαδή θά ζεῖ πάντα ἐν καταισχύνῃ - http://www.famousquotes.me.uk/speeches/presidential-speeches/presidential-speech-franklin-roosevelt-pearl-harbour.htm , φέρνει στὴ μνήμη τῶν ἀμερικάνων τοὺς διαβολικοὺς κιτρινιάρηδες γιαπωνέζους καὶ τὸ μεγάλο τους «ἔγκλημα» νὰ ἐπιτεθοῦν στὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ τῆς κλεμμένης ἀποικίας Χαβάη. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Χιροσίμα καὶ τὸ Ναγκασάκι ποὺ μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια γινόντουσαν ἀκόμα ἐκδηλώσεις ἑορτασμοῦ στὸ Τέξας, ἡ 7/12/1941 ἀκόμα προκαλεῖ ἀνατριχίλα στὶς Η.Π.Α., βάζοντας σὲ δοκιμασία τὴν πίστη τους στὰ ἀνώτερα ἰδανικὰ πού τίς ἐμπνέουν.

Στὴν σημερινὴ ἀνάρτηση σκοπεύω νὰ στηρίξω τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ἡ ἐπίθεση τῶν Ἰαπώνων στὶς 7-12-1941 στὸ Πὲρλ Χάρμπορ ὄχι μόνο ἦταν σὲ γνώση τοῦ Ροῦζβελτ καὶ τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὴν ἐπεδίωξαν. Στόχος τους, νὰ μποῦν οἱ ΗΠΑ στὸν πόλεμο. Γιὰ κάτι τέτοιο ὅμως ἔπρεπε νὰ ξεχαστεῖ ἡ φιλειρηνικὴ συνθηματολογία ( συμπληρωμένη μὲ τὴν ἀρκετὰ πονηρὴ καὶ ὑστερόβουλη δήλωση: κανένα παιδὶ τῆς Ἀμερικῆς δὲν θὰ λάβει μέρος σὲ ὑπερπόντιο πόλεμο ἐκτὸς ἂν δεχθοῦμε ἐπίθεση ) ποὺ εἶχε ἐξασφαλίσει τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ροῦζβελτ καὶ ἡ εἰρηνόφιλη διάθεση τῶν ἀμερικανῶν πολιτῶν νὰ μετατραπεῖ σὲ φιλοπόλεμη. 

Κένεντυ καί Βιετνάμ

Τό κείμενο αὐτό εἶναι μιά προσπάθεια παρουσίασης τοῦ ρόλου πού ἔπαιξε ὁ Τζόν Κένεντυ ( JFK) στήν εἰσβολή τῶν ΗΠΑ στό Βιετνάμ, μιά εἰσβολή στά πλαίσια τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου, τόν ὁποῖο αὐτή ἡ εἰσβολή ἐνθάρρυνε. Δέν ἀσχολοῦμαι ἐδῶ μέ τό ὄντως σημαντικό ἔργο τοῦ Κένεντυ στόν κοινωνικό τομέα, στό ἐσωτερικό τῶν ΗΠΑ.

Τό 1954 στή συνδιάσκεψη τῆς Γενεύης σχετικά μέ τήν κατάσταση στό Βιετνάμ μετά τήν νικηφόρα ἀντίσταση τοῦ βιετναμέζικου λαοῦ κατά τῶν Γάλλων ἀποικιοκρατῶν ἀποφασίζεται ἡ δημιουργία μιᾶς προσωρινῆς διαχωριστικῆς γραμμῆς μεταξύ δύο στρατιωτικῶν ζωνῶν. Τήν καρδιά ὅμως αὐτῶν τῶν συμφωνιῶν ἀποτελεῖ ὁ ὅρος καί ἡ δέσμευση γιά διεξαγωγή τό 1956 πανεθνικῶν ἐλεύθερων ἐκλογῶν μέ στόχο τήν ἑνοποίηση.

Ἡ πραγματοποίηση τοῦ παραπάνω ὄρου θά ἦταν καταστροφική γιά τίς ΗΠΑ. Ἡ προοπτική ἑνοποίησης τοῦ Βιετνάμ, ἡ ἀνεξάρτητη ἀνάπτυξή του, ὁ οἰκονομικός ἐθνικισμός τοῦ Χό Τσί Μίνχ καί ἡ ἄρνηση ἀποδοχῆς ἑνός ὑπηρετικοῦ ρόλου ἔναντι τοῦ «ἐλεύθερου κόσμου» θά ὁδηγοῦσε μέ μαθηματική ἀκρίβεια, σύμφωνα μέ ἐκτιμήσεις ἀξιωματούχων τῆς κυβέρνησης Ἀϊζενχάουερ, στήν διολίσθηση τῆς Ἰαπωνίας καί τῆς ὑπόλοιπης Ἰνδοκίνας κάτω ἀπό κομμουνιστικό ἔλεγχο καί ἐπιρροή. Μέχρι τότε ὁ Χό Τσί Μίνχ εἶχε ἐκδηλώσει διάθεση συνεργασίας μέ τίς ΗΠΑ, ἀρνούμενος ὅμως, θρασύτατατα, νά συμμορφωθεῖ καί νά δεχθεῖ τούς ἐπιθυμητούς ἀπό τίς ΗΠΑ παραδοσιακούς ὅρους ὑποταγῆς. 

Τό τεῖχος τοῦ Βερολίνου καί τό Ντόμινο τοῦ Αἴσχους

Ὅταν τό περιβάλλον καταστρέφεται, ἡ «Ἡμέρα τοῦ περιβάλλοντος» ἤ ἡ « Ἡμέρα τῆς Γῆς σέ κάποιους πού το παίζουν σε διπλό ταμπλό εἶναι πολύ χρήσιμη. Ὅταν ἡ πεῖνα καί ὁ ὑποσιτισμός ἐξαπλώνονται παρά τήν αὔξηση τοῦ παγκόσμιου πλούτου καί τῆς βελτίωσης τῆς τεχνολογίας καί τῶν μεθόδων παραγωγῆς, μία «Ἡμέρα κατά τῆς πείνας καί τῆς φτώχειας» βοηθάει πολύ γιά νά στραφοῦν ἀλλοῦ τά βλέμματα. Ὅταν παιδιά κακοποιοῦνται, τί πιό «πολιτισμένο» καί «φιλάνθρωπο» ἀπό τήν καθιέρωση τῆς «Ἡμέρας τοῦ Παιδιοῦ». Ὅταν δημιουργοῦνται μεταναστευτικά κύματα εἴτε μέσῳ πολέμων, εἴτε μέσῳ πολιτικῶν «ἀνάπτυξης», ἡ «Ἡμέρα κατά τοῦ ρατσισμοῦ» ἐπιβάλλεται. Ὁ κατάλογος τῆς ὑποκρισίας φαντάζει ἀτελείωτος, γίνεται δέ πολύ πιό ἀποτελεσματικός ὅταν οἱ παραπάνω συμβολικές ἡμερομηνίες συνδυασθοῦν καί μέ μερικές Μ.Κ.Ο.

Μετά ἀπό τήν προγραμματισμένη μέθεξη τῆς μάζας γιά δημοκρατία καί ἐλευθερία μέ ἀφορμή τήν ἐπέτειο γιά τήν πτώση τοῦ τείχους τοῦ Βερολίνου, μιᾶς μάζας πού μένει ἀσυγκίνητη ἀπό το τεῖχος πού κτίσανε οἱ ἰσραηλινοί στήν Δυτική Ὄχθη, ἄς κάνουμε μία μικρή προσπάθεια νά ψάξουμε λίγο πίσω ἀπό ὅλες αὐτές τίς φανφάρες περί ἐλευθερίας, ἐπανένωσης , μήπως καί βροῦμε γιατί καί πῶς οἱ κακοί σοβιετικοί ἔφτασαν στό σημεῖο νά κτίσουν τό 1961 τό τεῖχος τοῦ Βερολίνου. Ποιοί πραγματικά εἶχαν βάλει σάν στόχο τόν χωρισμό τῆς Γερμανίας, παραβιάζοντας τίς συμφωνίες πού εἶχαν ὑπογράψει. Δέν βλάπτει μία μικρή προσπάθεια νά ἀνακαλύψουμε κάποιες ὄχι καί τόσο ἀσήμαντες διαστάσεις τῶν τότε γεγονότων, τῆς συνάφειας καί ἀλληλεξάρτησής τους. Μία μικρή προσπάθεια κατά τῶν σύγχρονων «ἀεραγωγῶν» πού περιγράφει στό «1984» ὁ Ὄργουελ, στούς ὁποίους ἐξαερώνοντο τά διάφορα ἔγγραφα καί ντοκουμέντα ἀνάλογα μέ τίς ἀπαιτήσεις τῆς στιγμῆς. Μία προσπάθεια νά γλυτώσουμε τίς «τρύπες μνήμης» τοῦ «1984». Πιθανόν πολλοί νά παρασυρθοῦν καί νά θεωρήσουν τό κείμενο αὐτό σάν προσπάθεια ἐξωραϊσμοῦ τῆς τότε ΕΣΣΔ. Θεωρῶ ἕνα τέτοιο συμπέρασμα, τουλάχιστον, ἁπλουστευτικό. 

Διαρκής πόλεμος γιά διαρκῆ εἰρήνη ( περί ἐπιθετικότητας)

Στό βιβλίο τοῦ Gore Vidal, «Διαρκής πόλεμος γιά διαρκῆ εἰρήνη. Πῶς καταφέραμε να γίνουμε τόσο μισητοί-Perpetual War for Perpetual Peace. How We Got to Be so Hated» ( σέ μετάφραση Νεκτάριου Καλαϊτζῆ ἀπό τίς ἐκδόσεις Scripta) ὑπάρχει ἕνας πολύ ἐνδιαφέρων καί παραστατικός πίνακας, μέ τίς ἐπίσημες στρατιωτικές ἐπιχειρήσεις καί ἐπεμβάσεις τῶν ΗΠΑ ἀνά τήν ὑφήλιο, τό διάστημα 1948-1999.

Στόν πίνακα δέν περιλαμβάνονται οἱ ἐπεμβάσεις καί οἱ ἐπιχειρήσεις μετά τό 1999 σέ Ἰράκ, Ἀφγανιστάν οἱ ὁποῖες εἶναι σέ ἐξέλιξη, μέχρι νά ἀποκατασταθεῖ ἐπί τόπου ἡ «δημοκρατία».

Καλό εἶναι να σημειωθεῖ πώς οἱ ἐπιχειρήσεις μετά τήν 11η Σεπτεμβρίου, τό ὄργιο ἐπιθέσεων τῶν ΗΠΑ καί τῶν άκολούθων τους σέ Ίράκ καί Ἀφγανιστάν, συνδυάστηκε καί μέ μία ἐπίθεση κατά τῶν συνταγματικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν στήν ἐσωτερική νομοθεσία τῶν διαφόρων χωρῶν πού πῆρε πιό ἔντονο ἀστυνομικό χαρακτῆρα.Τό ἐκτελεστικό ὄργανο Τζόρτζ Μπούς, ἔχοντας στό μυαλό του ἀνάλογες περιπτώσεις τῶν προκατόχων του, ὑποστήριξε ὅτι οἱ ΗΠΑ καί ὁ «ἐλεύθερος» κόσμος δέχθηκε ἐπίθεση καί κήρυξε τόν πόλεμο στόν ἀόρατο ἐχθρό. Ἐννοεῖται ὅτι θεωρῶ τά γεγονότα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου, μέσα στό γενικώτερο πλαίσιο πού ἀκολούθησε τον Ψυχρό Πόλεμο, ἀναπόφευκτη καί καθαρά ἀμυντική ἐνέργεια ἐκ μέρους τῶν Ἀράβων ἐκτελεστῶν ὡς ἐκπροσώπων τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἔτρωγε τό ἕνα χτύπημα μετά τό ἄλλο, καί τό κυριώτερο ένέργεια ἐπιδιωχθεῖσα ἀπό τίς ΗΠΑ, δηλαδή ἕνα δεύτερο Πέρλ Χάρμπορ. 

Χιροσίμα -Ναγκασάκι: Μιά ἀνθρωποσφαγή δυτικῶν προδιαγραφῶν

«…Τό πεπρωμένο εἶχε ἐπιλέξει τό Ναγκασάκι ὡς τελειωτικό μας στόχο. Τό πεπρωμένο εἶχε καταδικάσει τό Ναγκασάκι στήν καταστροφή…»
Τάδε ἔφη ὁ Οὐίλιαμ Λῶρενς, ἀνταποκριτής τῶν New York Times καί αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ Ναγκασάκι στις 9 Αὐγούστου 1945.

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἀποκαλύπτει τό – γιά μένα – ἀποκορύφωμα διαστρέβλωσης καί παραποίησης τῆς πραγματικότητας. Καί σέ περιεχόμενο καί σέ διάρκεια. Πρίν ἀπό 2 χρόνια ἔπεσε στήν ἀντίληψή μου. Ὡς τότε εἶχα καί ἐγώ τήν εἰκόνα μίας Ἀμερικῆς πού ἔριξε τίς ἀτομικές βόμβες τό 1945 μέ σκοπό τήν ἄμεση λήξη τοῦ πολέμου καί τήν ἀποφυγή περισσοτέρων θυμάτων καί καταστροφῶν. Ἄμ δέ….

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Λυκούργου Κομίνη, « Ἀπό τήν πένα στήν ὀθόνη….ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ», ἐκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ

...Ἡ ἱστορία δέν γράφεται πάντοτε μέ βάση τά πραγματικά δεδομένα. Ἡ πολιτική προπαγάνδα μέ τή συνενοχή τῶν ΜΜΕ κατορθώνει νά διαστρεβλώσει τήν πραγματικότητα, γιά αὐτό ὁ Τρούμαν – ἀρχιτέκτονας τῆς ρίψης τῶν πρώτων ἀτομικῶν βομβῶν ἐναντίον ἀθώων – εἶχε μυκτηρίσει τούς ἁπλούς ἀνθρώπους πού νομίζουν ὅτι μαθαίνουν τήν ἀλήθεια ἀπό τά ΜΜΕ. Κραυγαλέα ἀπόδειξη ἀποτελεῖ ἡ ἀπόφαση τοῦ ἴδιου νά ριφθοῦν οἱ βόμβες στήν Χιροσίμα καί στό Ναγκασάκι παρά τό ὅτι ἡ Ἰαπωνία εἶχε ἀποδεχθεῖ τήν συνθηκολόγηση καί γνώριζε τήν καταστρεπτικότητα τοῦ νέου ὅπλου ἀπό τίς δοκιμές σέ ἀκατοίκητες περιοχές. Μετά τό τρομερό πλῆγμα σέ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἀλλά καί τίς ἀθεράπευτες γιά πολλά χρόνια ἀνθρώπινες πληγές ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνθρώπων, ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῶν ΗΠΑ μέ τήν βοήθεια τῶν δυτικῶν ΜΜΕ ἐπέβαλαν τήν ἄποψη ὅτι οἱ βόμβες ρίχτηκαν γιά νά ἀναγκαστεῖ ἡ Ἰαπωνία νά συνθηκολογήσει. Τό ἐπιχείρημα τοῦ Τρούμαν ἦταν ὅτι « ἀναγκαστήκαμε νά σκοτώσουμε μερικές χιλιάδες γιά νά ἐπισπεύσουμε τήν λήξη τοῦ πολέμου καί νά σώσουμε ἑκατοντάδες χιλιάδες ζωές.» Τό ἐπιχείρημα καθιερώθηκε σέ ὅλη τήν Δύση μέσα στά πλαίσια τοῦ ψυχροῦ πολέμου πού ἀκολούθησε, καί ἐπέβαλλε ὡς ἀληθινό ὅτι ἦταν δυτικό. Ἡ πραγματικότητα ὅμως μέσα ἀπό τά ἱστορικά ντοκουμέντα εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. 

Ο ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟΣ, Ο ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1029972&lngDtrID=245


Ὁ ΟΑΣΕ ( Ὀργανισμός γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν συνεργασία στήν Εὐρώπη) καταδικάζει παράλληλα ναζισμό καί σταλινισμό. Τούς ἐξισώνει. Ἡ ἀναμφισβήτητη καί σημαντικώτερη ὅλων συμβολή τῆς ΕΣΣΔ στή νίκη κατά τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα ἀποσιωπᾶται ξεδιάντροπα.
Ἕνας ἐπιεικής χαρακτηρισμός γιά τήν παραπάνω θέση ἀφορᾶ τήν χυδαιότητά της, μία χυδαιότητα πού συμβαδίζει μέ τήν φιλελεύθερη περί δημοκρατίας ἄποψη «τά δικά μας δικά μας καί τά δικά σας δικά μας». Ἡ ὑποκρισία καί ὁ φαρισαϊσμός πού ντύνουν αὐτή τήν χυδαιότητα δυστυχῶς καταφέρνουν νά ξεγελάσουν τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου, ἀνάγοντας τέτοια ἰδεολογήματα στό ἐπίπεδο τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν.
Μία θέση πού ἐλάχιστη σχέση ἔχει μέ τήν πραγματικότητα ἀφοῦ δέν ἀναφέρεται καί παραγνωρίζει σκοπίμως κάποια σημαντικά γεγονότα πού ἔλαβαν χώρα ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χίτλερ καί τοῦ ναζισμοῦ καί ἀκολούθησαν τήν λήξη τοῦ 2ου παγκοσμίου πολέμου.