συνέχεια ἀπό τήν ἀνάρτηση http://katotokerdos.blogspot.com/2010/12/3.html
Τό 4ο καί τελευταῖο μέρος αὐτῆς τῆς σειρᾶς ἀναρτήσεων, μέ τίτλο: ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ( ἤτοι τό Τ.Ε.Ε. μέσῳ τοῦ Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ὡς ὀργανισμός διαλύσεως τῆς Ἑλλάδος)
14) Λευκαδίτικος λόγος - Τρίτη 12/11/1996
ὑπό τοῦ συνεργάτου μας Μ. Ἑπτανησίου
Εἶναι περιττὸν νὰ σημειωθεῖ ἰδιαίτερα, τί εἴδους δυνατότητες "ἐμμέσων" πολιτικῶν ἐπιδράσεων καὶ κοινωνικῆς πολιτικῆς προσφέρονται διὰ τῆς βασιλείας τοῦ χάους σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς κεντρικώτερους χώρους τῆς διοικήσεως, ὅπως εἶναι σήμερα γιὰ κάθε κράτος ὁ χῶρος τοῦ οἰκισμοῦ καὶ τῆς περιβαλλοντικῆς μερίμνης. Οἰκιστικὴ πολιτικὴ καὶ περιβάλλον εἶναι σήμερα ἔννοιες ἀξεχώριστες, διότι εἶναι ἀκριβῶς τὸ εἶδος τῶν κοινωνικῶν σχέσεων ποὺ ἐπιδρᾶ καὶ στὰ δύο. Δὲν εἶναι τὸ θέμα τί σχεδιάζουν οἱ μηχανικοὶ στὸ χαρτί. Εἶναι τὸ σύνολο μιᾶς οἰκιστικῆς δραστηριότητας ποὺ ἔχει σημασία γιὰ τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Καὶ αὐτὴ τελικῶς διαμορφώνεται ἀπὸ τὸ εἶδος τῶν κοινωνικῶν σχέσεων καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ σχέδια τῶν μηχανικῶν. Ἡ ἔννοια τῆς "πόλεως" εἶναι ἀλλοιώτικη ἀπὸ τὸ ἄθροισμα τῶν σπιτιῶν ποὺ τὴν ἀποτελοῦν. Οἱ πόλεις τῆς "οἰκιστικῆς πολιτικῆς" τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους εἶναι ὅλες ἴδιες: ἄμορφα σύνολα μπετόν, μὲ σίδερα νὰ προεξέχουν, ρυμοτομίες χωρὶς φαντασία, δρόμοι κενοὶ ζωῆς καὶ κοινωνικότητας, κακόχυμες παραβάσεις τῶν κτισμάτων ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν εἰσπρακτικὴ νομοθεσία τοῦ κράτους. Καὶ μέσα στὰ δεδομένα τοῦτα, πάντα κάποιες κυβερνητικὲς πολιτικὲς ποὺ προσπαθοῦν νὰ "ἀναπτύξουν". Τί;
Τό 4ο καί τελευταῖο μέρος αὐτῆς τῆς σειρᾶς ἀναρτήσεων, μέ τίτλο: ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ( ἤτοι τό Τ.Ε.Ε. μέσῳ τοῦ Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. ὡς ὀργανισμός διαλύσεως τῆς Ἑλλάδος)
14) Λευκαδίτικος λόγος - Τρίτη 12/11/1996
ὑπό τοῦ συνεργάτου μας Μ. Ἑπτανησίου
Εἶναι περιττὸν νὰ σημειωθεῖ ἰδιαίτερα, τί εἴδους δυνατότητες "ἐμμέσων" πολιτικῶν ἐπιδράσεων καὶ κοινωνικῆς πολιτικῆς προσφέρονται διὰ τῆς βασιλείας τοῦ χάους σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς κεντρικώτερους χώρους τῆς διοικήσεως, ὅπως εἶναι σήμερα γιὰ κάθε κράτος ὁ χῶρος τοῦ οἰκισμοῦ καὶ τῆς περιβαλλοντικῆς μερίμνης. Οἰκιστικὴ πολιτικὴ καὶ περιβάλλον εἶναι σήμερα ἔννοιες ἀξεχώριστες, διότι εἶναι ἀκριβῶς τὸ εἶδος τῶν κοινωνικῶν σχέσεων ποὺ ἐπιδρᾶ καὶ στὰ δύο. Δὲν εἶναι τὸ θέμα τί σχεδιάζουν οἱ μηχανικοὶ στὸ χαρτί. Εἶναι τὸ σύνολο μιᾶς οἰκιστικῆς δραστηριότητας ποὺ ἔχει σημασία γιὰ τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Καὶ αὐτὴ τελικῶς διαμορφώνεται ἀπὸ τὸ εἶδος τῶν κοινωνικῶν σχέσεων καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ σχέδια τῶν μηχανικῶν. Ἡ ἔννοια τῆς "πόλεως" εἶναι ἀλλοιώτικη ἀπὸ τὸ ἄθροισμα τῶν σπιτιῶν ποὺ τὴν ἀποτελοῦν. Οἱ πόλεις τῆς "οἰκιστικῆς πολιτικῆς" τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους εἶναι ὅλες ἴδιες: ἄμορφα σύνολα μπετόν, μὲ σίδερα νὰ προεξέχουν, ρυμοτομίες χωρὶς φαντασία, δρόμοι κενοὶ ζωῆς καὶ κοινωνικότητας, κακόχυμες παραβάσεις τῶν κτισμάτων ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν εἰσπρακτικὴ νομοθεσία τοῦ κράτους. Καὶ μέσα στὰ δεδομένα τοῦτα, πάντα κάποιες κυβερνητικὲς πολιτικὲς ποὺ προσπαθοῦν νὰ "ἀναπτύξουν". Τί;