Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Πάγιες καί διαρκεῖς ἀνάγκες πού ἐξυπηρετεῖ ἡ Χρυσῆ Αὐγή.



Ἡ ἀπόρρητη ἔκθεση τοῦ τμήματος τῆς ἴδιας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, μὲ ἡμερομηνία 10/12/1999, τὸ ὁποῖο μιλᾶ γιὰ στενὲς διασυνδέσεις τῶν ναζιστῶν μὲ τὴν ΕΛ.ΑΣ., πού δημοσιεύτηκε στὰ «Νέα» στὶς 17/4/2004 ( ἀπό τό ἄρθρο τοῦ Μπογιόπουλου πού ἀκολουθεῖ)
Ξέρετε ποιοι εἶναι σήμερα αὐτοί πού περισσότερο κάθε ἄλλου ἐπιθυμοῦν διακαῶς να συνεχίζεται ἡ « πολιτική» ἀντιπαράθεση –φαρσοκωμωδία μέ το λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο; Πρωτίστως τό ΠΑΣΟΚ καί δευτερευόντως ἡ Χρυσῆ Αὐγή.

Τό ΠΑΣΟΚ ἐπιχειρεῖ να ἀντιστρέψει τήν πορεία ἀποσύνθεσης στήν ὁποία βρίσκεται, προβάλλοντας πολιτικά ζητήματα - φοῦσκες ὡς κρίσιμα, γνωρίζοντας ὅτι γιὰ τὴν μεγάλη μᾶζα τοῦ κόσμου ἀποτελεῖ κόκκινο πανὶ ὡς βασικός ὑπεύθυνος γιὰ τὴν κατάντια τῆς χώρας. Ἀνακατεύοντας τήν πολιτκή τράπουλα ὁ Βενιζέλος, μέ ἀρωγούς τά μεγάλα ἰδιωτικά κανάλια σύν τό ἐναπομεῖναν ξόανο ἐνημέρωσης ἀπό τήν μέχρι πρό τινος ὄαση τῆς ΝΕΤ, καί μέ κομπάρσο την ΔΗΜΑΡ, τζογάρει πολιτικά ἐμφανιζόμενος ὡς δημοκράτης. Ταυτόχρονα ἐγκλωβίζει καὶ τὸν ΣΥΡΙΖΑ στὴν σχηματιζόμενη πόλωση, μὲ ἄξονα τὴν ἀπάτη τοῦ « ἀντιρατσιστικοῦ» νομοσχεδίου. Μέ δυό λόγια γιά τό ΠΑΣΟΚ ἡ Χρυσῆ Αὐγή ἀποτελεῖ ἔνεση ζωῆς. Ἕνας ἀπό τούς δυό νά ἐξαφανισθῇ, αὐτομάτως θά ἐξαφανισθῇ καί ὁ ἄλλος. Ἀμήν καί πότε...

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Τό " ἀντιρατσιστικό" νομοσχέδιο ὡς συνεργός τῆς ἐθνικοφροσύνης στήν δολοφονία τῆς σκέψης καί τῆς ἔκφρασης...





Νόαμ Τσόμσκυ: Ἄν ἐφαρμόζοντο οἱ ἀρχές τῆς Νυρεμβέργης ὅλοι οἱ μεταπολεμικοί πρόεδροι ἔπρεπε να καθήσουν στο ἑδώλιο…
Τὸ παρακάτω κείμενο πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ διαβασθεῖ. Εἶναι ἕνα πολὺ δραστικὸ ἀντίδοτο στὴν μαζικὴ ἐξαπάτηση πού ἐπιχειροῦν τὰ λαμόγια τῆς ἐν Ἑλλάδι πολιτικῆς καὶ δημοσιογραφίας, πού σὰν πειθήνια σκυλάκια ἀναμασοῦν καὶ ἀναμεταδίδουν τὶς ὑποτιθέμενες κραυγὲς ἀγωνίας τῆς Εὐρώπης γιὰ ἀναβίωση τοῦ ναζισμοῦ. Μιά ἀκόμα ἰδεολογική ἐπιχείρηση πού ξεκίνησε ἐδῶ και μερικά χρόνια σέ εὐρωπαϊκά φόρα ταυτίζοντας ναζισμό και κομμουνισμό, χρησιμοποιῶντας τόν πρῶτο γιά να χτυπήσῃ τον δεύτερο. Εἴχαμε ἀσχοληθεῖ, πρίν ἀπό 4 χρόνια, καί στήν ἀνάρτηση Χιτλερισμός, σταλινισμός και δυτικοί δημοκράτες…

Πολλή φλυαρία τελευταῖα γιά τά λεγόμενα « ἀντιρατσιστικά» νομοσχέδια στό βάθος τῆς ὁποίας ἀχνοφέγγει ἡ ποινικοποίηση τῆς ἀντίθετης ἄποψης. Τό ἑλλαδικό ἐθνικό κράτος, τιμῶντας τήν ἀντιπνευματική του παράδοση καί τά ἀεριτζίδικα συντάγματα πάνω στά ὁποῖα οἰκοδομήθηκε, δέν ἔχει καμιά δυσκολία νά ἀκολουθήσῃ τά χνάρια τοῦ νόμου Γκεϋσσώ ( 1990), μέ βάση τόν ὁποῖο διώχθηκαν στήν Γαλλία διανοούμενοι κόντρα στό ρεῦμα, ὅπως ὁ καθηγητής Φωρισόν καί ὁ Ροζέ Γκαρωντύ.  Διεθνοῦς κύρους πολιτικοί ἀναλυτές, ὅπως ὁ καθηγητής Νόαμ Τσόμσκυ, πού μέ θάρρος ὑπερασπίσυηκε τόν καθηγητή Φωρισόν -ὄχι γιά τίς θέσεις του ἀλλά γιά τήν δυνατότητά του νά τίς ἐκφράζει -, θά κινδυνεύουν μέ ποινική δίωξη επί ἑλληνικοῦ ἐδάφους ἄν ἐπιμένουν νά ἀσκοῦν κριτική στήν δἰκη τῆς Νυρεμβέργης, ὄχι ἀμφισβητῶντας τό κατηγορητήριο κατά τῶν καταδικασθέντων ἐγκληματιῶν πολέμου, ἀλλά γιά ἐπιλεκτική ἀπονομή δικαιοσύνης καί " παράλειψη" ἐφαρμογῆς τοῦ νόμου σέ μερίδα τῶν νικητῶν. Ἀπόψεις πού ἐξέφρασε γιά τά ἐγκλήματα στήν Καμπότζη, ὅτι θά πρέπει νά λογοδοτήσουν ὄχι μόνον οἱ ἐρυθροί Χμέρ ἀλλά κυρίως οἱ ΗΠΑ, θά θεωροῦνται ποινικά κολάσιμες. Χῶρος ἄσκησης -καί διαστρέβλωσης -τῆς ἱστορικῆς ἐπιστήμης θά εἶναι ἀποκλειστικά τά ἐλεγχόμενα ΜΜΕ καί τά ποινικά ἤ συνταγματικά δικαστήρια, ἡ δέ κοινωνία καί οἱ διαφωνοῦντες θά μποῦν ὁριστικά στό περιθώριο. 

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Ὁ πεθαμένος καὶ ἡ ἀνάσταση - Νῖκος Γαβριήλ Πεντζίκης


Ἐμποδισμένος νὰ χορτάσω, θλιβερὸ παλικάρι, δέντρο ποὺ μὲ σφάζουνε σύρριζα, συλλογιέμαι χωρὶς νὰ βρίσκω σκοπό, χάνω τὶς κινήσεις μου μέσα στὸ ρεῦμα ποὺ μὲ παρασέρνει. Ὁ μηχανισμὸς τῆς σκέψης μου ἀκατάσταστος, προσηλωμένος σ’ ἕνα σημεῖο. Ἀηδιάζω κάθε ὄψη πράγματος, κάθε τροφή. Κόβω τοῦ ψωμιοῦ τὶς ἄκρες καὶ πετῶ τὰ κομμάτια. Ὅλα εἶναι μολυσμένα. Δὲν μπορῶ νὰ γευτῶ τὸ ψωμί. Ἐπαναστατῶ, θέλω νὰ σηκωθῶ, νὰ βγῶ, νὰ μὴν εἶμαι περιορισμένος. Θὰ ξεντυθῶ τὰ ροῦχα μου νὰ βγῶ γυμνός. Γιατί νὰ σκέφτομαι τὸ συμφέρον μου, τὴν ὠφέλειά μου; Γιατί νὰ θέλω τὴν καλοπέραση; Ἂν δὲν περπατήσω γυμνός, δὲ θὰ πῶ ὅ,τι ἔχω. Δὲν μπορῶ νὰ σταματήσω αὐθαίρετα σ’ ἕνα τυχαῖο σημεῖο, νὰ δεχτῶ ἀπὸ τύχης τὴ ζωὴ καὶ ἀπὸ τύχης τὸ θάνατο. Σκοτάδι γύρω μου πυκνό. Δὲν βλέπω. Ἄνισα σχήματα ποὺ διαψεύδονται μὲ τὸ πασπάτεμα τῆς ἁφῆς. Δὲν βρίσκω τὸν ἥρωα. Ὁ ἐρωτευμένος νέος στὸ παράθυρο μοῦ φαίνεται γελοῖος. Θέλω νὰ μιλήσω μὲ δύναμη γιὰ νὰ μπορέσει νὰ κατορθωθεῖ ἡ ζωὴ στὸν τόπο μου. Προσφιλής μου πατρίδα, μόνο ἡ ζωή σου μπορεῖ νὰ δικαιώσει τὴ ζωή μου. Σύμβολα ὑψηλὰ καὶ μορφὴ ἀπαιτεῖ τὸ ἔργον. Ὄρθιος παλεύω. Ξεχωρίζω μόνο γεωμετρικὰ σχήματα. Οἱ κύβοι τῶν σπιτιῶν μίας πόλης ποὺ ἀνατράπηκε ἐκ βάθρων σὰν ἀπὸ σεισμό. Σκουντῶ μὲ τὸν ὦμο μου γυρεύοντας ν’ἀπομακρύνω τὸ σκοτάδι. Κουράζομαι, κουράζομαι. Θέλω ἕνα πέρασμα ὄχι μονάχα γιὰ τὸν ἑαυτό μου, ἰδιωτικό.