Πολλά φίδια λίγες σκάλες

Κανεὶς στὴν οἰκογένεια τῆς Σεμέλης δὲν πιστεύει τὴν ἱστορία τῆς ἐγκυμοσύνης της μὲ τὸν Δία. Ὅλοι βαδίζουν τὴν πεπατημένη καὶ τὴν κατηγοροῦν γιὰ τὰ βλάσφημα ψέματά της σχετικὰ μὲ τὴν ταυτότητα τοῦ πατέρα τοῦ Διονύσου. Ὁ Διόνυσος ἔρχεται στὴ Θήβα γιὰ νὰ δικαιώσει τὴ μητέρα του καὶ νὰ θεμελιώσει τὴ λατρεία τῆς θεότητάς του. Οἱ φῆμες ὀργιάζουν πὼς οἱ Βάκχες στὸν Κιθαιρώνα συμπεριφέρονται παράξενα καὶ διαπράττουν ἀπίστευτα κατορθώματα. Βγάζουν φίδια ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τους ὀνειροπολῶντας τὸ θεό τους, θηλάζουν ἄγριους λύκους καὶ γαζέλες, καὶ ἀπὸ τὸ ἔδαφος ἀναβλύζουν κρασί, γάλα, μέλι καὶ νερό. Δὲν μπορῶ νὰ ἰσχυριστῶ πὼς εἶμαι ἀπὸ τὰ πιὸ κοινωνικὰ προσαρμοσμένα ἄτομα καὶ ἔτσι ἡ εἴσοδός μου στὴ σύνθετη κοινωνικὴ διάρθρωση τῶν ἀνοικείων σχέσεων, μὲ τοὺς φίλους τῶν φίλων καὶ ἡ ὑποχρεωτικὴ συνομιλία μὲ ἡμιαγνώστους μὲ δημιουργεῖ πρόβλημα σὲ πολλὰ διαφορετικὰ ἐπίπεδα, ἀλλὰ ὅπως ὅλη ἡ παλιοσυμμορία ἐδήλωσα συμμετοχή.