Ἡ δυναμικὴ τῶν Βαλκανίων

"Ξένος ἐδῶ, ξένος ἐκεῖ", μὲ τὸ ἀηδόνι τῆς Μακεδονίας τὴν Ξανθίππη Καραθανάση...Ὡς ξένο δὲν ἐνδείκνυται οὔτε γιὰ συλλαλητήρια, οὔτε γιὰ ἀντιεθνικιστικὲς, φασιστικοῦ τύπου ἀντισυγκεντρώσεις.

Μπορεῖ ὁ τηλεοπτικὸς σταθμὸς ΜΕΓΚΑ νὰ πνέει τὰ λοίσθια – κάτι ποὺ γεμίζει τὸν γράφοντα ἀνείπωτη εὐχαρίστηση – φρόντισαν ὅμως σύσσωμοι οἱ ἐναπομείναντες σταθμοὶ νὰ μᾶς θυμίσουν τὸν γκαιμπελίστικο χαρακτῆρα του, καλλιεργῶντας μιὰ χυδαία προπαγάνδα ἀντίστοιχη αὐτῆς ποὺ ἐπικράτησε τὸ καλοκαίρι τοῦ 2015, τὶς ἡμέρες τοῦ δημοψηφίσματος. Τὰ κανάλια τῶν «μενουμευρωπαίων» ΣΚΑΪ, ΑΝΤΕΝΝΑ, ΑΛΦΑ καὶ ΣΤΑΡ, στοιχήθηκαν τώρα μαζὺ μὲ τὰ  τὰ 3 κρατικὰ ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, ΕΡΤ3 κατὰ τοῦ λεγομένου ἐθνολαϊκισμοῦ, συναγωνιζόμενα σὲ ἕνα ἀγῶνα ἀδιαφορίας καὶ ἀπαξίωσης τοῦ συλλαλητηρίου τῆς 21^ης Ἰανουαρίου στὴν Θεσσαλονίκη.

Ὅταν ἡ προσέλευση τοῦ κόσμου – σὲ πεῖσμα κομμάτων, ΜΜΕ, καὶ τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας -  τοὺς ξεβράκωσε, τότε ἡ κυβερνητικὴ ΕΡΤ κάνοντας γαργάρα ὅτι δὲν ἔστειλε οὔτε μιὰ κάμερα νὰ καλύψη τὸ γεγονὸς, τῇ συνδρομῇ τῶν διανοουμένων πορνῶν τῆς « ἀνεξάρτητης» δημοσιογραφίας, ἔπεσαν ὅλοι μαζὺ μὲ τὰ μοῦτρα στὴν σπίλωση, παραδίδοντας μαθήματα τῆς δημοκρατίας καὶ ἀγωγῆς τοῦ (μουγγοῦ) πολίτου ποὺ ψηφίζει ἀνὰ τετραετία. Ἀνέλυσαν δὲ μὲ ὑπεροπτικὴ ξυνίλα τὴν ἀνθρωπογεωγραφία… τῆς συγκέντρωσης, χαρακτηρίζοντας τὴν σύνθεσή της ὡς πὸτ πουρὶ... Συνιστᾷ ὅμως, ὄχι μόνον σοβαροφάνεια, ἀλλὰ καὶ μνημειώδη ὑποκρισία, αὐτοὶ ποὺ πολτοποίησαν πνευματικὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ, νὰ τὸν ψέγουν γιὰ χρυσαυγιτισμὸ ὅταν βγαίνει στὸν δρόμο νὰ παπαγαλίσει μὲ συνέπεια, μὲ ὅτι ἐπὶ δεκαετίες τοῦ φούσκωσαν τὰ μυαλὰ. Τὸ ἐπικοινωνιακὸ τμῆμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται νὰ "ξεχνᾶ" ὅτι ὁ τότε Συνασπισμὸς συμμετεῖχε στὰ συλλαλητήρια τοῦ 1992, ὁ δὲ Λ. Κύρκος ἐξεστόμισε τὸν χαρακτηρισμὸ "...πλὴν Λακεδαιμονίων..." γιὰ νὰ λοιδωρήσει τὴν στάση τοῦ ΚΚΕ ποὺ ἀπεῖχε. Τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀνησυχοῦσε γιὰ τὸ καπέλωμα ἀπὸ ἀκραῖες φωνὲς ( ἦταν ὁ Λ. Κύρκος ἀκραῖος τὸ 1992;),  ὁ κ. Μητσοτάκης, ὡς μετανοοῦσα Μαγδαληνὴ, ἐπιχειροῦσε, ( ὁμοῦ μετὰ τοῦ ΣΚΑΪ) , μιὰ κωλοτούμπα πρὸς τὸν ὑποτιθέμενο ἐθνολαϊκισμὸ, ποὺ μέχρι πρόσφατα ξόρκιζε. Παρόλο ὅτι ἦταν ἀρκούντως ἀγαπησιάρικη, ἦταν καὶ πολὺ πιὸ ἄχαρη ἀπὸ τὴν ἀντίστοιχη φιλοευρωπαϊκὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ, τὸ βράδυ τοῦ δημοψηφίσματος.

Ὕβρις

Στήν Ἑλληνική μυθολογία ἡ λέξις ὕβρις περιγράφει τήν ὑπεροπτική συμπεριφορά πού ἀγνοεῖ τούς κανόνες τῶν θεῶν ἤ τῆς φύσεως καί ὁδηγεῖ στήν πτῶσι, τήν τιμωρία πού ἐπιβάλλει ἡ Νέμεσις, ἡ θεά πού θεσπίζει ποινές ἐναντίον ἐκείνων πού ἐκτρέπονται στήν ὕβρι. Ἡ Νιόβη συνέκρινε τόν ἑαυτό της μέ τήν θεά Λητώ, τήν μητέρα τοῦ Ἀπόλλωνος καί τῆς Ἀρτέμιδος, καυχόμενη πῶς ἐκείνη εἶχε δεκατέσσερα παιδιά καί ὄχι μόνο δύο. Ὁ Ἀπόλλων ὅταν ἔμαθε γιά τήν προσβολή τῆς μητέρας του ἐσκότωσε τούς ἐπτά γιούς τῆς Νιόβης καί ἡ Ἄρτεμις τίς ἐπτά της κόρες μπροστά στά μάτια τῆς μητέρας τους. Ἡ Νιόβη συντετριμμένη ἀπό τήν ἀπώλεια ὅλης της τῆς οἰκογένειας παρακάλεσε τόν Δία νά τήν λυπηθεῖ καί ἐκεῖνος τήν μεταμόρφωσε σέ βράχο ὥστε τά συναισθήματά της νά γίνουν πέτρινα. Παρόμοια τύχη εἶχε καί ἡ Ἀράχνη ὅταν ἀμφισβήτησε τήν θεά τῆς σοφίας Ἀθηνᾶ σέ κάποιο διαγωνισμό ὑφαντικῆς μέ ἀποτέλεσμα νά μεταμορφωθεῖ σέ ἀρθρόποδο. Ἡ ὕβρις εἶναι πράξις σκοπίμως ἐπιδιώκουσα τήν ἀτίμωσιν τοῦ θύματός της. Ἡ ὕβρις εἶναι προσεκτικά ὑπολογισμένη πράξις ἀποσκοποῦσα στήν πρόκλησιν ντροπῆς τοῦ ἀσθενεστέρου. Ἡ λέξις ὕβρις στόν δυτικό κόσμο -ὅσον ἀκόμα χρησιμοποιεῖται- περιγράφει τήν προσωπικότητα τήν ὁποῖα χαρακτηρίζουν ἡ ἀνόητη καί ἐπικίνδυνη ὑπεροψία καί ἡ ὑπέρμετρη αὐτοπεποίθησις.

Ἡ μετάλλαξη τῆς ἐθνικοφροσύνης σέ εὐρωπαϊσμό καί ἡ περίπτωση τῆς Σώτης Τριανταφύλλου...

Ἡ ἰδεοκτονία γεννήθηκε τήν ἴδια ἀκριβῶς στιγμή πού τό ἀνθρώπινο μυαλό ἄρχισε νά παράγει ἰδέες. Εἶναι δηλαδή φαινόμενο διαχρονικό. Το ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό ὡς προς τήν ἐποχή μας εἶναι ὅτι σήμερα ἔχει λάβει μορφή καί διαστάσεις ὀργανωμένου ἐγκλήματος, μπροστά στίς ὁποῖες ἡ Ἱερά Ἐξέταση ὠχριᾶ. Ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων και τῶν τεχνῶν, δημοσιογράφοι,  ἐκδοτικά συγκροτήματα ,ὅλοι βάζουν τό λιθαράκι τους. Και ἄν κάτι ξεφύγει ἀπό τήν προπαγάνδα καί κατευθυνθεῖ ἀνεξέλεγκτο καί ἀδιαμόρφωτο πρός τήν μᾶζα, τότε παρεμβαίνει «δημοκρατικά» ὁ νόμος. Ἐν Ἑλλάδι πρόκειται γιά τόν ἰδεοκτόνο νόμο 4285/2014 ὡς κεντρικό ἄξονα τοῦ εὐρωπαϊσμοῦ. Ἔχουμε ἀσχοληθῆ καί παλαιότερα ( ἐδῶ ) μέ αὐτόν τόν ἀπαράδεκτο, ὁλοκληρωτικῆς καί αὐταρχικῆς νοοτροπίας νόμο, πού τεχνηέντως μᾶς παρουσιάσθηκε ἀπό τά ΜΜΕ καί ὅλη τήν συστημική « διανόηση» ὡς ἀντιρατσιστικός. Εἶναι ἐξ ἴσου ἀποκρουστικός μέ τόν ἀντίστοιχο γαλλικό νόμο Γκεϋσσώ ( 1990)· ὅπως καί ἐκεῖνος θεσμοθετεῖ τό ἔγκλημα γνώμης. Ἀρχικά ὅμως ἄς δοῦμε πῶς λειτουργεῖ ὁ λαϊκισμός τῆς Ε.Ε. καί τοῦ εὐρώ, πρίν χρειαστεῖ να καταφύγει στήν ἰδεολογική καταστολή μέσῳ τοῦ Ν. 4285,  ὅπως τό ἔκανε μέ τό νά στραφεῖ πρόσφατα ἐναντίον – κατά τραγική εἰρωνία – μιᾶς σκληρῆς καί καθόλου ἀθώας εὐρωπαῒστριας, τῆς συγγραφέως Σώτης Τριανταφύλλου. Ὁ νόμος 4285  εἶναι ἅρμα δρεπανηφόρο.

Κώστας Σημίτης ὡς ὁ μέγιστος τῶν λαϊκιστῶν

Ἡ ἀρνητική κριτική κατά τῶν λεγομένων «εὐρωπαϊκῶν» ἀξιῶν, τό ἐνδεχόμενο ἀποχώρησης ἀπό τήν ἴδια τήν ΕΕ, ἡ συζήτηση καί μόνον γιά καθιέρωση ἐθνικοῦ νομίσματος,  ὅλα αὐτά εἶναι ἐπαρκεῖς λόγοι, ἄν κρίνουμε ἀπό τόν πρόσφατο ἀντιπολιτευτικό λόγο τοῦ κ. Μητσοτάκη, ἀλλά κυρίως ἀπό τόν ὀρυμαγδό ἁπάντων τῶν τηλεοπτικῶν δελτίων, κυβερνητικῶν καί μή, γιά νά χαρακτηρισθεῖ ὁ προβληματιζόμενος πολίτης,  πόσῳ  μᾶλλον ὁ φανατικός ὑποστηρικτής τέτοιων θέσεων, ὡς λαϊκιστής. Ἀνάλογη ἰσοπέδωση ἰσχύει – μέ τίς εὐλογίες τῶν εὐρωπαϊκῶν ἀρχῶν  - γιά ὅσους  στέκονται κριτικά ἕως ἀρνητικά ἀπέναντι στήν προπαγάνδα τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων». Δηλαδή ἀρκεῖ νά ἐκφρασθεῖ  μιά ἀντίθετη πρός τό κρατοῦν σύστημα ἄποψη ὥστε νά ἀπαξιωθεῖ στό ἄψε σβῆσε καί  πρός δόξαν τῆς δημοκρατίας, χαρακτηριζόμενη μέ περισσή εὐκολία ὡς λαϊκιστική. Πρόκειται ὅμως ὄντως περί τοῦ λαϊκισμοῦ ὡς ἐχθροῦ τῆς δημοκρατίας;