Προσωπολατρεία ( ἄρθρο τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη )

 

Ὁ Δημήτρης Κιτσίκης ( 1935 -2021) ὑπῆρξε Τακτικὸ μέλος τῆς Καναδικῆς Ἀκαδημίας, καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ὀττάβας, Ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ «Ἱδρύματος Δημήτρη Κιτσίκη» ΝΠΔΔ. Τὸ ἄρθρο του ἐδημοσιεύθη στό τεῦχος 183 τοῦ περιοδικοῦ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, Ὀκτώβριος 2010)

 

 

Προσωπολατρεία

 

 Ἡ προσωπολατρεία εἶναι ἐγγενὴς στὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὡστόσο, ἂν ὁ ἄνθρωπος χάσει τὴν ἐπαφή του μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, τότε ἀναγκαστικὰ ἡ προσωπολατρεία στρεβλώνεται καὶ ἐκδηλώνεται ὡς λατρεία ἡγετῶν, στάρς, ἀκόμη καὶ ὁλόκληρου τοῦ λαοῦ ὡς ἕνα ἑνιαῖο πρόσωπο (φασισμός)...

Ἡ προσήλωση καὶ λατρεία πρὸς ἕνα (ἀνώτερο) πρόσωπο εἶναι ἔμφυτη ἀνάγκη στὸν ἄνθρωπο καὶ ἡ ἐκρίζωση της τὸν καθιστᾶ ἀνάπηρο ψυχολογικά. Ἡ πρωταρχικὴ ἔκφραση τῆς προσωπολατρείας στρέφεται πρὸς τὸ θεῖο. Ὅταν ὅμως ἡ προσωπικὴ αὐτή ἐπαφὴ καὶ σχέση μὲ τὸ θεῖο χαθεῖ τότε ἡ ἐγγενὴς τάση γιὰ προσωπολατρεία τοῦ ἀνθρώπου θὰ ἀναζητήσει ἄλλες διεξόδους.

Ἀπὸ  τὴν ἱστορικὴ πεῖρα προκύπτει ὅτι ἡ προσωπολατρεία πρῶτα θὰ ἐκτραπεῖ στὴν θρησκεία ὅπου θὰ λατρέψει τὸ πρόσωπο τοῦ ἑκάστοτε  ποντίφικα  καὶ τὸ  εἴδωλο. Ἀργότερα, ὅταν ἡ θρησκεία πεθάνει καὶ τὴ θέση της θὰ πάρει ἡ ἰδεολογία, ἡ προσωπλατρεία θὰ στραφεῖ στὸ πρόσωπο τοῦ μονάρχη (Θεός Βασιλεύς Ἥλιος). Μὲ τὴ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση καὶ τὸν  ἀποκεφαλισμὸ τοῦ μονάρχη  ἡ προσωπολατρεία θὰ βρεῖ ἀντικείμενο λατρείας στὸν λαό, τὸν ὁποῖο θὰ μετατρέψει σὲ μυθικὸ πρόσωπο καὶ θὰ τὸν λατρέψει (ἀπαρχὴ τοῦ φασισμοῦ), ἐνῷ ὅσο φτάνουμε πρὸς τὶς μέρες μας, ὁ ἄνθρωπος θὰ λατρέψει τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο, τὸ ἄτομο, τὸ λαϊκὸ εἴδωλο, τὴν τέλεια ἔκφραση τοῦ ἑωσφόρου...

Ἡ μετάλλαξη τῆς ἐθνικοφροσύνης σέ εὐρωπαϊσμό καί ἡ περίπτωση τῆς Σώτης Τριανταφύλλου...

Ἡ ἰδεοκτονία γεννήθηκε τήν ἴδια ἀκριβῶς στιγμή πού τό ἀνθρώπινο μυαλό ἄρχισε νά παράγει ἰδέες. Εἶναι δηλαδή φαινόμενο διαχρονικό. Το ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό ὡς προς τήν ἐποχή μας εἶναι ὅτι σήμερα ἔχει λάβει μορφή καί διαστάσεις ὀργανωμένου ἐγκλήματος, μπροστά στίς ὁποῖες ἡ Ἱερά Ἐξέταση ὠχριᾶ. Ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων και τῶν τεχνῶν, δημοσιογράφοι,  ἐκδοτικά συγκροτήματα ,ὅλοι βάζουν τό λιθαράκι τους. Και ἄν κάτι ξεφύγει ἀπό τήν προπαγάνδα καί κατευθυνθεῖ ἀνεξέλεγκτο καί ἀδιαμόρφωτο πρός τήν μᾶζα, τότε παρεμβαίνει «δημοκρατικά» ὁ νόμος. Ἐν Ἑλλάδι πρόκειται γιά τόν ἰδεοκτόνο νόμο 4285/2014 ὡς κεντρικό ἄξονα τοῦ εὐρωπαϊσμοῦ. Ἔχουμε ἀσχοληθῆ καί παλαιότερα ( ἐδῶ ) μέ αὐτόν τόν ἀπαράδεκτο, ὁλοκληρωτικῆς καί αὐταρχικῆς νοοτροπίας νόμο, πού τεχνηέντως μᾶς παρουσιάσθηκε ἀπό τά ΜΜΕ καί ὅλη τήν συστημική « διανόηση» ὡς ἀντιρατσιστικός. Εἶναι ἐξ ἴσου ἀποκρουστικός μέ τόν ἀντίστοιχο γαλλικό νόμο Γκεϋσσώ ( 1990)· ὅπως καί ἐκεῖνος θεσμοθετεῖ τό ἔγκλημα γνώμης. Ἀρχικά ὅμως ἄς δοῦμε πῶς λειτουργεῖ ὁ λαϊκισμός τῆς Ε.Ε. καί τοῦ εὐρώ, πρίν χρειαστεῖ να καταφύγει στήν ἰδεολογική καταστολή μέσῳ τοῦ Ν. 4285,  ὅπως τό ἔκανε μέ τό νά στραφεῖ πρόσφατα ἐναντίον – κατά τραγική εἰρωνία – μιᾶς σκληρῆς καί καθόλου ἀθώας εὐρωπαῒστριας, τῆς συγγραφέως Σώτης Τριανταφύλλου. Ὁ νόμος 4285  εἶναι ἅρμα δρεπανηφόρο.

Ἡ ἀποκατάσταση τοῦ ρόλου τοῦ Αἰγαίου καί τῆς εὐρύτερης ἀνατολικῆς Μεσογείου εἶναι ἀνάγκη ἐπιτακτική...

Τὸ Αἰγαῖο δὲν ἀνήκει οὔτε στὴν Ἑλλάδα, οὔτε στὴν Τουρκία, οὔτε στὰ ψάρια του. Ἢ μᾶλλον ἀνήκει περισσότερο στὰ ψάρια του, ἀφοῦ αὐτά σίγουρα δὲν παρεμποδίζουν τὴν φυσικὴ ἱστορική του λειτουργία. Τό Αἰγαῖο δέν εἶναι τό φολκλόρ τοῦ Ἐλύτη, οὔτε οἱ αὐθαίρετες βίλες τῶν νεόπλουτων, οὔτε τά θαλάσσια οἰκόπεδα γιά πετρελαϊκή ἐκμετάλλευση. Δυστυχῶς τὸ Αἰγαῖο ἀπὸ παραγωγὸς πολιτισμοῦ καὶ ζωῆς ἔχει μεταβληθῆ σὲ ἕνα σύμπλεγμα ἀγόνων γραμμῶν καὶ ἀεριτζίδικου τουριστικοῦ νεοπλουτισμοῦ. Καί λίαν προσφάτως σέ χῶρο διακίνησης προσφύγων καί λαθρομεταναστῶν. Τὴν φυσική του λειτουργία ἀκύρωσαν κρατικὲς ὀντότητες σὰν τὴν ἑλλαδικὴ καὶ τὴν τουρκική, μὲ τὶς ἀπίθανες κυριαρχίες τῶν μὲν καὶ τὶς ἐξ ἴσου παράλογες διεκδικήσεις τῶν δέ. Κυριαρχίες καὶ διεκδικήσεις πού ἑδράζονται σὲ ἀνιστόρητα «διεθνῆ», « εὐρωπαϊκὰ» ἢ « ἐθνικὰ» δίκαια. Τά συμπληρωματικά καί ἀνεπαρκῆ συνθηματολογικά ἰδεολογήματα –κραυγές, τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας ἀπό τήν μιά, καί τῶν ἀνοικτῶν συνόρων ἀπό τήν ἄλλη παραπλανοῦν. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἐπιβολὴ συνόρων, σὲ χώρους ὅπου ἡ ἱστορία χιλιετιῶν δούλεψε συνειδητὰ γιὰ τὴν κατάργησή τους, συνέβαλλε στην καθίζηση τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἂς μὴν σπεύσουν οἱ κλακαδόροι τῶν « ἀνοικτῶν συνόρων» νὰ χειροκροτήσουν, αὐτοὶ πού τὰ ἀνοιγοκλείνουν κατὰ τὶς βουλὲς καὶ τὰ συμφέροντα τῆς «ἀνάπτυξης» καὶ τῆς « προόδου». Μὲ ὁδηγὸ τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, δὲν ὑποστηρίζουμε τὴν κατάργησή τους στὸ ὄνομα μιᾶς στείρας καὶ οἰκονομικίστικης παγκοσμιοποίησης, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῶν « ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων». Προτείνουμε ὅμως τὸ ξεσκέπασμα τῶν σημερινῶν ἱστορικῶν ἀδιεξόδων. Τὰ ἐθνικὰ δίκαια τῶν μασκαρεμένων «πατριωτῶν» καὶ ὁ ἐπιδοτούμενος ἀνθρωπισμὸς τῶν «ἀλληλέγγυων» πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦν ὥστε τὰ πράγματα, στὸν ἱστορικώτερο τῶν χώρων παγκοσμίως, νὰ ἐπανέλθουν στὴν φυσικὴ των τάξη. 

Νόμπελ στόν Πόλεμο...

Πρίν ἀπό τήν " Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτου", ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη τῶν αἰώνων ἦταν ὁ Δούρειος ἵππος τῶν ἀρχαίων μας. Μετά τήν διακήρυξη τό ξύλινο ἐκεῖνο ἄλογο πέρασε στήν κωλότσεπη τῆς Ἱστορίας ( Γιάννης Σκαρίμπας )

Ἀνέκαθεν ὁ πόλεμος, ὡς τελικὴ λύση, ὑπῆρξε τὸ σῆμα κατατεθὲν τοῦ δυτικοῦ πολιτικοῦ ἀδιεξόδου, μία σαφὴς συγκάλυψη τῆς ἀδυναμίας πολιτικῆς ἐπαφῆς καὶ ἐπικοινωνίας μὲ διαφορετικῆς νοοτροπίας κοινωνίες, καθεστῶτα καὶ θεσμούς. Καὶ πάντα ἡ ἐπίσημη προπαγάνδα,  πότε ἀνενδοίαστα πολεμοχαρής,  πότε συγκεκαλυμμένα,  προσπαθοῦσε νὰ σύρει τὴν κοινωνία μὲ τὸ μέρος της φανατίζοντας ἢ ναρκώνοντάς την. Πάντα ὅμως ὑπῆρχε καὶ ἕνα μέρος τῆς κοινωνίας πού ἀντιδροῦσε. Ἐκτὸς ἀπὸ σήμερα πού δέν κουνιέται φύλλο…

Κάποιες δεκαετίες πρίν, ὑπῆρχε ἡ κοινωνικὴ ἀντίδραση καὶ διαμαρτυρία ἐνάντια στὸν πόλεμο τοῦ Βιετνάμ. Οἱ διαδηλώσεις καὶ οἱ συγκρούσεις ἦταν στὴν ἡμερήσια διάταξη. Ἡ νεολαία πρωτοποροῦσε,  οἱ προοδευτικοὶ διανοούμενοι τὴν ἐνέπνεαν καὶ συμπαραστέκοντο.

Ὑπῆρχε μία ζωντανὴ ἀριστερὰ, πού ἔβγαινε στὸν δρόμο.  Δὲν αὐτολογοκρινόταν, σὲ ἠχηρὴ ἀντίθεση μὲ ὅτι πράττουν οἱ σημερινοί ἰδεολογικά χρεωκοπημένοι ἐκπρόσωποι της. Δὲν ἔμενε προσκολημένη στὸν ξύλινο αὐτιστικὸ ἀντινατοϊσμὸ - ἀντιαμερικανισμό,  οὔτε ἀναπαρῆγε - ὡς οὐραγὸς - τὰ ροζουλὶ «ἀνθρωπιστικὰ» ἰδεολογήματα τῶν ἰσχυρῶν.

Ὁ μῦθος τοῦ ἀντιφασιστικοῦ σιωνισμοῦ ( Ροζέ Γκαρωντύ )

   
    Τὸ νὰ καταδικάζεις τοὺς νεοέλληνες ναζί, ἐθνικιστὲς, καὶ ταυτοχρόνως νὰ κλείνεις τό μάτι στὸ σημερινό Ἰσραήλ, ἀποσιωπῶντας ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα κράτος τοῦ ὁποίου οἱ ἐμπνευστές, ἱδρυτὲς καὶ μετέπειτα πρωθυπουργοὶ ἦρθαν προπολεμικὰ σὲ συμφωνίες μὲ τὸ χιτλερικὸ καθεστὼς, μαρτυρᾶ ὑποκρισία. Ἀνάλογη ὑποκρισία και ἐξαπάτηση μαρτυρᾶ τό μασκάρεμα τοῦ ἀντισημιτισμοῦ σέ ἀντισιωνισμό. Ἐνδεικτικά παραδείγματα ὑποκρισίας στά καθ' ἡμᾶς ἀποτελοῦν ἀπό τήν μία ὁ Ἰὸς (τῆς παληᾶς Ἐλευθεροτυπίας καί σήμερα τῆς Ἐφημερίδας τῶν Συντακτῶν) καί ἀπό τήν ἄλλη διάφορα ἀντισημιτικά κόμματα καί ὁμάδες ( π.χ. Χρυσῆ Αὐγή, ΛΑΟΣ κ.ἄ) πού συχνά πυκνά ἀναφέρονται στά λεγόμενα πρωτόκολλα τῆς Σιών γιά νά παραστήσουν τούς ἀντισιωνιστές.

     Ἡ στήλη τοῦ Ἰοῦ, πιστὸς ἐκφραστὴς τῆς ἐκσυγχρονιστικῆς πολιτικῆς ὀρθότητος καὶ τῶν ἀ λὰ κὰρτ «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», δείχνει μιά ἐξισορροπιστική διάθεση μεταξύ θυτῶν καί θυμάτων, μπροστά στὰ ἐγκλήματα  πού διαπράττονται τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τους εὐνοούμενους τῆς Δύσης, τοῦ Ἰσραὴλ εἰς βάρος τῶν Παλαιστινίων συμπεριλαμβανομένου. Τακτικὲς πού βάζουν πλάτη σὲ κάθε ἐνέργεια τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους καλλιεργῶντας τὸν μῦθο καὶ μανδύα τοῦ ἀντιφασιστικοῦ σιωνισμοῦ, εἶναι βούτυρο στὸ ψωμὶ ὅσων καλυπτόμενοι πίσω ἀπὸ αὐτὸν τὸν μανδύα ( Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ λοιπὲς δημοκρατικὲς καί νεοδημοκρατικές δυνάμεις)  ὡραιοποιοῦν τὸν ἀντισημιτισμό τους σὲ ἀντισιωνισμό, δαιμονοποιῶντας ὁτιδήποτε ἑβραϊκό.

      Στήν ἀνάρτηση Οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι και οἱ λαγοί τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ ἀναφέρθηκα στό βιβλίο τοῦ Ροζέ Γκαρωντύ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, τό ὁποῖο  στήν Γαλλία κυνηγήθηκε, ὅπως καί ὁ συγγραφέας του. Οἱ διάφοροι "προοδευτικοί"  Ἰοί σκοπίμως παρομοιάζουν τό ἔργο τοῦ Γκαρωντύ μέ τήν μπαρούφα τῶν Πρωτοκόλλων τῆς Σιών. Ὁ ἐθνικιστικός καί ἀντισημιτικός οἶκος ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ - ἀξιοποιῶντας τίς πάσες τοῦ κάθε Ἰοῦ - ἐκδίδοντας στήν Ἑλλάδα τό βιβλίο τοῦ Γκαρωντύ ἐπεδίωξε, καί σέ μεγάλο βαθμό ἰσχυροποίησε, τήν ἐν Ἑλλάδι ταύτιση ἀντισημιτισμοῦ και ἀντισιωνισμοῦ. Οἱ διάφοροι Ἰοί, ὡς εὐρωπαϊστές, καταδικάζουν ὑποκριτικά τόν ἀντισημιτισμό γιά νά πλήξουν τόν ἀντισιωνισμό. Οἱ δέ ἐθνικιστές καί ναζί ὑποστηρίζουν ὑποκριτικά τόν ἀντισιωνισμό γιά νά ξεπλύνουν τόν ἀντισημιτισμό. Ὅλοι τους εἶναι συνεταιράκια στήν ἐξαπάτηση. Ὁ Γκαρωντύ ὅμως, σέ ἀντίθεση στούς ἀλληλοσυμπληρούμενους φανατισμούς Ἰῶν καί ναζί, ἀποδεικνύει μέ τό ἔργο του ὅτι εἶναι ἐχθρός κάθε ἐθνικισμοῦ καί περιγράφει μέ λεπτομέρειες καί ντοκουμέντα πῶς μια μειονότης σιωνιστῶν ἦρθε σέ συνεργασία μέ τούς ναζί, πῶς χρησιμοποίησε τον ἑβραϊκό λαό με ἀποκλειστικό στόχο την ἵδρυση ἑβραϊκοῦ ἐθνικοῦ κράτους, τοῦ σημερινοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους πού σήμερα χαίρει τῆς ὑποστήριξης ὅλης τῆς "δημοκρατικῆς" Δύσης. Σήμερα θά παρουσιάσω τόν πρῶτο ἀπό τούς - κατά Γκαρωντύ - θεμελιώδεις μύθους.

Νοοτροπία καί τρόπος ζωῆς στήν μαζική δημοκρατία ( Παναγιώτης Κονδύλης )

Λήγοντος τοῦ ΙΙ παγκοσμίου πολέμου, καὶ ἀκολουθοῦντος τοῦ Ψυχροῦ, ἄμεσος στόχος τοῦ ἰδεολογικοῦ πολέμου  τῆς Δύσεως, καὶ καταπατητὴς τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ὑπῆρξε ὁ κομμουνισμός. Ἀκολούθησαν τὰ κράτη τρομοκράτες, καὶ οἱ σύγχρονοι τριτοκοσμικοὶ «δικτάτορες», ὅταν ἀπὸ εὐπειθεῖς συνεργάτες τῶν ΗΠΑ ἀπεφάσισαν νὰ αὐτονομηθοῦν. Ἰδεολογικὴ νίκη τῆς Δύσεως ὑπῆρξε καὶ ἡ ἀποδοχὴ αὐτοῦ τοῦ προπαγανδιστικοῦ ὅρου, ὅσων ἀπὸ τὰ πρώην θύματά της ἐπέζησαν. Χῶρες πού ξεφορτώθηκαν τὸν ἀποικιοκρατικὸ ζυγὸ καί ἀνεξαρτητοποιήθηκαν, πασχίζουν νὰ σταθοῦν στὸ διεθνὲς σύστημα οἰκειοποιούμενες τὴν ἐπιχειρηματολογία περὶ « ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» γιὰ λογαριασμό τους.

Στὸ κεφάλαιο ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ( ἀπό τό βιβλίο Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη), θὰ δοῦμε μέσῳ ποίου ἰδεολογικοῦ μηχανισμοῦ τὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα» λειτουργοῦν πλέον ὄχι στὸν διεθνῆ ἀνταγωνισμό,  ἀλλὰ καταλυτικά ἐντός τοῦ κοινωνικοῦ σώματος. Μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν διεθνῶν παρατηρητηρίων καὶ τῶν χρησίμων ἠλιθίων τῆς συμβιβασμένης ἀριστερᾶς, πού ἀντί τοῦ ταξικοῦ της χαρακτῆρα προβάλλει τόν «πλουραλισμό τῶν ἀξιῶν». Ἔτσι οἱ διαφορὲς σὲ ὁποιοδήποτε πεδίο συμπεριφορᾶς καὶ νοοτροπίας ἰσοπεδώθηκαν. Τὰ ὅρια ἀνάμεσα σὲ δημόσιο καὶ ἰδιωτικό, ἄρρεν καὶ θῆλυ ἔγιναν σκοπίμως ἀσαφῆ. Ἡ καθωρισμένη ἀπὸ ἀξίες καί ἐλεγχόμενη ἀπό τόν Λόγο προσωπικότητα ὑπεχώρησε, γιὰ νὰ βγοῦν ἐπιτακτικὰ στὸ προσκήνιο οἱ ψυχικὲς ὁρμὲς  καὶ ὁ ἡδονισμός, ὡς θεμελιακὰ στοιχεῖα τῆς μαζικῆς καταναλωτικῆς δημοκρατίας.  

Δομικά γνωρίσματα τῆς μαζικῆς δημοκρατίας (Παναγιώτης Κονδύλης)

Ἡ συγκρότηση,ἡ διάρκεια μιᾶς κοινωνίας καί ἡ εὐτυχία τῶν μελῶν της εἶναι συνάρτηση τῆς ἰδεολογίας της. Χωρὶς αὐτὴν ἡ κοινωνικὴ ἔνταξη εἶναι ἀδύνατη, ὅταν ὅμως ὑπάρχει δίνει στὸν ἄνθρωπο πίστη καὶ ἱκανοποίηση γιὰ τὴν δημιουργικὴ συμμετοχή του στὸ κοινωνικὸ καὶ ἱστορικὸ ἔργο. Οἱ ἰδεολογικὲς ἀλλαγές πού συμβαίνουν σὲ περιόδους κοινωνικῶν ἀναταραχῶν εἶναι μία προσπάθεια κοινωνικῆς αὐτοσυντήρησης. Ἀνάλογος εἶναι καί ὁ ρόλος τῶν θρησκειῶν. Θεωρῶντας τὸν ἄνθρωπο ὡς παραγωγό ἱστορίας, καὶ ὄχι ἁπλῆ ροὴ ἐνστίκτων καὶ συναισθημάτων, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ φιλοσοφική ἤ  ἡ ἠθική ἀξιολόγηση τῶν ἰδεολογιῶν, ἀλλὰ ἡ ἀποτελεσματικότητά τους. Ἄρα οἱ ἰδεολογίες δὲν χωρίζονται σὲ καλὲς καὶ κακές, ἀληθινὲς ἢ ψεύτικες, ἀλλὰ σὲ ἀποτελεσματικὲς καὶ μὴ ὡς πρὸς τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ καὶ τὴν ἀνθρώπινη εὐτυχία πού παρέχουν.
 

Θὰ παραθέσω δύο κεφάλαια ἀπὸ τὰ βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Στὴ σημερινὴ ἀνάρτηση ἀναλύονται τὰ 3 θεμελιώδη γνωρίσματα τῆς μαζικῆς δημοκρατίας ( καταμερισμὸς τῆς ἐργασίας, ἀτομικὸς κατακερματισμός, κοινωνικὴ κινητικότητα ) ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς λειτουργίας της μέσα στὸ κοινωνικὸ σύνολο, καὶ ἡ διαφοροποίησή της σὲ σχέση μὲ τὴν ἀρχικὴ μορφὴ τοῦ φιλελευθερισμοῦ. Στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο παρουσιάζεται ἡ νοοτροπία καὶ ὁ τρόπος ζωῆς καὶ σκέψης στὴν μαζικὴ δημοκρατία, πῶς δηλαδὴ μετουσιώνεται ἡ ἰδεολογία τοῦ καταναλωτισμοῦ σὲ καθημερινὴ πράξη.

Οἱ λαγοί καί οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ

Α) ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΓΝΩΜΗΣ

Σώπα μή μιλᾶς ( ποιήμα τοῦ Ἀζίζ Νεσίν ). Τά διάφορα "ἀντιρατσιστικά" ἐνθαρρύνουν τόν ἀνούσιο λόγο, τά σαλιαρίσματα, τήν δημόσια ἔκφραση κάθε ψυχικῆς διαστροφῆς στό ὄνομα τοῦ ἀπολίτικου σλόγκαν "νά εἶσαι ὁ ἑαυτός σου". Σέ κάθε ἄλλη περίπτωση συνιστοῦν σιωπή. Ἀλλιῶς ...

Ἡ κύρια Ρεπούση ἀντιδρᾶ στὸ λεγόμενο ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο. Γιὰ ποιὸν λόγο ὅμως, ἀφοῦ τὸ νομοσχέδιο ἀποτυπώνει ἀκριβῶς τὴν δική της νοοτροπία ἀπαγόρευσης καὶ πνευματικῆς στείρωσης; Μία νοοτροπία πού ἐκφράζει καὶ τὴν ὑπόλοιπη συμβιβασμένη ἀριστερά της συμφορᾶς; Διότι ἡ κυρία Ρεπούση –πολὺ σωστὰ καὶ λογικά, στὸ ὄνομα τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας καὶ ἐπιστήμης πού μὲ τὸ νομοσχέδιο κινδυνεύει νὰ ποινικοποιηθεῖ – θεωρεῖ δικαίωμά της νὰ ἔχει ἐπιφυλάξεις γιὰ τὸν ὄρο « γενοκτονία» στὶς περιπτώσεις τῶν Ἀρμενίων καὶ τῶν Ποντίων. Ἡ ἴδια ἡ κυρία Ρεπούση, πού λοιδωρήθηκε  γιά τήν ἱστορική θέση πού ἐξέφρασε στό βιβλίο τῆς Ἱστορίας τῆς Στ Δημοτικοῦ πρό ἐτῶν, ξεχνᾶ μὲ θαυμαστὴ εὐκολία τὸν ρόλο τοῦ ἱστορικοῦ στὴν περίπτωση τοῦ λεγομένου ἑβραϊκοῦ ὁλοκαυτώματος. Γιὰ τὴν κυρία Ρεπούση καὶ χίλιους δυὸ ἄλλους χρήσιμους ἠλίθιους ὑποστηρικτὲς τοῦ «ἀντιρατσιστικοῦ» ( αὐτούς πού κρύβονται πίσω ἀπὸ «ἀντιφασιστικὲς» ἢ « προοδευτικὲς» μάσκες ) , οἱ «κακόβουλοι» ἀρνητὲς τοῦ ὁλοκαυτώματος πρέπει νὰ ὑπόκεινται σὲ ποινικὴ δίωξη.

5 δισεκατομμύρια γιά ἕνα πραξικόπημα;

( τοῦ ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ ἀπό τήν ἱστοσελίδα iskra )

Ἡ κατρακύλα τῆς ΔΤ τήν κάνει νά προβληματίζεται ἄν ὁ ναζιστικός χαιρετισμός εἶναι ναζιστικός, καί ἄλλα φαιδρά περί οὐκρανικῆς ἐπανάστασης…

«Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχουν ἀγκαλιάσει τὴν ἐπανάσταση ( στὴν Οὐκρανία) σὰν μία ἄλλη ἄνθηση τῆς δημοκρατίας , ἕνα χτύπημα στὸν αὐταρχισμὸ καὶ στὴ διαφθορὰ στὴν πρώην Σοβιετικὴ χώρα». ( NYTimes, 1 Μάρτιου 2014)

«Ἀνθισμένη Δημοκρατία» ἢ ἄλλο ἕνα πραξικόπημα μὲ τὴν εὐγενικὴ χορηγία ΗΠΑ-ΕΕ - ΝΑΤΟ;

Μία χορηγία πού ἐπιβεβαιώθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ὑφυπουργὸ Victoria Nuland:

«Ἔχουμε ἐπενδύσει περισσότερα ἀπὸ 5 δισεκατομμύρια δολάρια γιὰ νὰ βοηθήσουμε στὴν Οὐκρανία τὴν ἐπίτευξη αὐτῶν καὶ ἄλλων στόχων . ... Ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε νὰ προωθοῦμε στὴν Οὐκρανία τὸ μέλλον πού τῆς ἀξίζει .»

Ἢ ἀπὸ τὴ γνωστὸ πλέον «f * ck τὴν ΕΕ» τηλεφωνικὴ συνομιλία μεταξὺ Nuland καὶ Pyatt ,ἀποκαλυπτικὴ γιά  τὸν ρόλο πού διαδραμάτισαν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες στὴ στήριξη τῆς ἄκρας δεξιᾶς ἀντιπολίτευσης τῆς Οὐκρανίας ἀλλὰ καὶ τῆς «ἐκτίμησης» πού ἔτρεφαν γιὰ τον  Yats [Yatsenyuk].

Ἢ ἀπὸ τὴν συνέντευξη τῆς Σύμβουλου Ἐθνικῆς  Ἀσφάλειας Susan Rice στὸ "Meet the Press" ὅπου διευκρίνισε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἡ κυβέρνηση  Ὀμπάμα θὰ πρέπει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο γιὰ τὴν παροχὴ «οἰκονομικῆς βοήθειας» πρὸς τὴν Οὐκρανία.

Φαρμακονήσι, ἡ σύμπλευση εὐρωπαϊσμοῦ καί έθνικισμοῦ

Ὁ καλυμμένος χρυσαυγιτισμός τοῦ ΜΕΓΚΑ διά τοῦ εὐρωπαϊστοῦ κ. Πρετεντέρη. Ἀκολούθησε στό ΕΞΤΡΑ 3 ὁ φανερός χρυσαυγιτισμός τοῦ ἑλληναρᾶ Στέφανου Χίου

Πρὶν μερικὲς δεκαετίες οἱ  Ἕλληνες ἐφοπλιστὲς ἔσπασαν τὸ ἐμπάργκο πετρελαίου στηρίζοντας, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, τὸ καθεστὼς φυλετικῶν διακρίσεων τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς.  Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀπέδειξαν τὴν στενὴ σχέση τοῦ ἕλληνα μὲ τὴν θάλασσα. Ἡ δεδομένη προτίμηση τῶν πλοιοκτητῶν σὲ ἀλλοδαπὰ πληρώματα ἂς θεωρηθῆ μία ἀσήμαντη λεπτομέρεια. Καί ἄν κάποιοι ἀμφιβάλλουν χρηματοδοτοῦμε τήν « πατριωτική» Χρυσῆ Αὐγή νά τούς κλείσει τά στόματα. Στὶς χρυσὲς σελίδες τῆς ἑλληνικῆς ναυτοσύνης ἂς περιλάβουμε καὶ τὸ πνίξιμο γυναικῶν καὶ πεντάχρονων παιδιῶν, πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες στὸ Φαρμακονήσι, μπροστὰ στὰ μάτια λιμενικῶν ὑπαλλήλων. Ὅσοι και να πνιγοῦν πάντα θα βρίσκουμε γιά τά πληρώματά μας.

Ὁ ἕνας συρρέει στὰ «συσσίτια μόνο γιὰ Ἕλληνες» ἢ σκέπτεται « ἐθνικά», καὶ δὲν ἔχει καμιὰ δυσκολία νὰ δεῖ στὰ πρόσωπα τῶν λιμενικῶν τοῦ Φαρμακονησίου τοὺς ἀκρίτες συνόρων πού φυλάττουν Θερμοπύλες ἀπὸ τοὺς ἀλλοδαποὺς εἰσβολεῖς. Ὁ ἄλλος προσκυνᾶ τὴν εὐρωπαϊκὴ σύγκλιση, εἴτε ὡς ὑπάλληλος εἴτε ἀπὸ λιγούρα συμμετοχῆς σὲ αὐτὴν μὲ τὸ ἀζημίωτο. Χρησιμοποιεῖ τὸν μετανάστη ὡς ἐργαλεῖο τῆς ἐπιχείρησής του πού παράγει καί δοξάζει τήν Ἑλλάδα. Ἤ,  κάνει πολιτική κατεβαίνοντας στὸ λιμάνι νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν θαλασσοπνιγμένο κρατῶντας τὸ κομματικό του πλακάτ. Τελικὰ τὸ Φαρμακονήσι εἶναι ὁ τόπος συνάντησης – καί σύμπλευσης ἀφοῦ ἀναφερόμαστε σέ ὕδατα - ἐθνικισμοῦ καὶ εὐρωπαϊσμοῦ…

Τό " Διεθνές" Σχολεῖο τῶν ξένων τῆς Πιόνγκ Γιάνγκ

( ἕνα κείμενο τῆς Φραγκίσκας Μεγαλούδη ἀπό τό ἱστολόγιο Ταξιδεύοντας: ἡ ἄλλη ὄψη ) 

 Ὅταν πρωτοέφτασα στὴ Βόρεια Κορέα, εἶχα σχεδὸν ἀποφασίσει ὅτι γιὰ τὰ 2 περίπου χρόνια πού θὰ μείνω ἐδῶ, δὲν θὰ στείλω τὸν γιό μου στὸ σχολεῖο. "Κακομαθημένη" ἀπὸ τὸ βρετανικὸ σχολεῖο στὸ ὁποῖο πήγαινε στὴν Μπανγκὸκ δὲν μποροῦσα νὰ σκεφτῶ ὅτι ὑπῆρχε ποτὲ περίπτωση νὰ βρῶ κάτι ἀντίστοιχο στὴν καινούρια μας διαμονή. Καὶ δὲν εἶχα ἄδικο-τουλάχιστον σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο.

Στὴν Πιὀνγκ Γιάνγκ δὲν ὑπάρχουν ἰδιωτικὰ σχολεῖα γιὰ τοὺς ξένους.

Βασικὰ δὲν ὑπάρχει τίποτα ἰδιωτικό.

Ἡ ἐπιλογὴ ὄλων  εἶναι μία: Τὸ διεθνὲς Σχολεῖο τῆς Πιόνγκ Γιάνγκ, τὸ ὁποῖο βρίσκεται μέσα στὸν ἴδιο χῶρο μὲ τὶς πρεσβεῖες καὶ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμούς.

Συρία -Ἰράν: " Ἀνθρώπινα" δικαιὠματα ἤ τηλεοπτικά;

Ἡ ἐξαγωγὴ «δημοκρατίας» ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτκῆς τῶν Νεωτέρων Χρόνων καὶ ὡς τέτοια παραμένει μέχρι σήμερα καὶ μὲ τὴν ἀμερικάνικη ἐκδοχή της. Σαφὴς ἐπιδίωξή της ἡ δημιουργία διεφθαρμένων διοικητικῶν μηχανισμῶν ( βλέπε τριτοκοσμισμὸς  ) πού στηρίζονται καὶ συντηροῦνται σὲ πεποιημένες «ἐθνικὲς» ἰδεολογίες πνευματικῆς καθυστέρησης. Τὸ καλύτερο παράδειγμα τριτοκοσμικοῦ μοντέλου, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐπιτυχία ἐφαρμογῆς του εἶναι ἡ Ἑλλάδα. Ἡ νεοελληνικὴ νοοτροπία – γραικυλισμός, πού ἐπειδή δέν θέλει νά τήν ἀντιμετωπίσῃ, συστηματικὰ ἐπιμένει νὰ θεωρεῖ τὴν προσκόλληση στὴν τριτοκοσμικοποίηση ὡς «ἐθνικὴ» ἀνεξαρτησία, θυμίζει τήν στάση τῶν σοβιετικῶν δημοκρατιῶν μετά τήν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ. 

Σήμερα ὅμως θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν Συρία καὶ τὸ Ἰράν. Εἰδικὰ τὸ τελευταῖο ἐπιδιώκει μὲ θαυμαστὴ προσήλωση καὶ ἐπιτυχία νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν τριτοκοσμικὴ τροχιά. Οἱ κανονιοφόροι καὶ οἱ ὠμὲς στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις, χωρὶς νὰ ἔχουν μπεῖ στὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας πρὸς τὸ παρὸν ἀποσύρονται διακριτικὰ καὶ ἀφήνουν τὸ πάνω χέρι στὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες ( βλέπε καὶ τὶς ἀναρτήσεις μὲ τὰ ἄρθρα τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη μὲ τίτλο Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ( De la discussion jaillit la lumiere)  ) καί κυρίως στήν πλήρως ελεγχόμενη προπαγάνδα, πού διαμορφώνει καί ἀποσταθεροποιεῖ τίς μάζες ἐκ τῶν ἔσω. Στήν διάσταση τῆς προπαγάνδας σέ σχέση μέ τήν τελείως μονοδιάστατη «πληροφόρηση» σέ ὅτι ἐξελίσσεται στή Συρία καί τό Ἰράν, ἀναφέρονται τά ἄρθρα τῶν Graig Whitlock ( us-secretly-backed-syrian-opposition-groups-cables-released-by-wikileaks-show  ) καί Kourosh Ziabari ( what-the-american-public-shouldnt-know ) πού ἀποσπάσματά τους ἀκολουθοῦν καί περιέχονται στό τεῦχος 62 τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. ( Τά τονισμένα γράμματα ἀποτελοῦν σχολιασμό τοῦ περιοδικοῦ). 

Φόρος ἀνύπαρκτης περιουσίας

Τὸ πρόβλημα χρονολογεῖται πρὸ πολλῶν αἰώνων. Οἱ ἀρχὲς εἶχαν ἀπευθύνει μήνυμα σὲ ὅλες τὶς γυναῖκες στὴν ἀναπαραγωγικὴ ἡλικία νὰ ἐπιδείξουν ἰδιαίτερη προσοχή. Γενετικὰ λάθη δὲν ἦταν πλέον ἀποδεκτά. Ὅλες ἔπρεπε νὰ πάρουν τὰ δισκία "ἐπιδιόρθωσης", πού θεράπευαν τὶς γενετικὲς ἀσθένειες διορθώνοντας τὰ σφάλματα τοῦ γονιδιώματος τῶν ἐμβρύων. Ἡ Πηνελόπη εἶχε ἀρνηθεῖ μιὰ φορά, ἀλλὰ τώρα ἡ πίεση εἶχε πράγματι γίνει ἀσφυκτική. Θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ εἶχε ἑξαιρεθεῖ ἐπικαλούμενη διαφορετικὲς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις, ἀλλὰ ἐκείνη ἐπέμενε νὰ λέει ἁπλὰ πὼς ἦταν δική της ἀπόφαση. Ὁ Ὀδυσσέας στήριζε τὴν ἀπόφαση τῆς συζύγου τοῦ ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ ποιὸ ἦταν τὸ πρόβλημα τῆς Πηνελόπης. Δὲν μποροῦσε νὰ κατανοήσει τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Πηνελόπη δὲν ἀποδεχόταν αὐτὸ πού ἤθελαν νὰ ἐπιβάλλουν οἱ ἀρχές. Ἄλλωστε τοῦ φαινόταν πὼς ἦταν γιὰ τὸ καλό τῆς κοινωνίας. Τὰ πράγματα φτάσανε στὸ ἀπροχώρητο, ὅταν οἱ ἀρχὲς κατηγόρησαν τὴν Πηνελόπη πὼς καταπατᾶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα μὲ τὴν ἄρνησή της νὰ πάρει τὸ διορθωτικὸ χάπι καὶ ἐξόρισε τὴν οἰκογένεια στὴν Ἰθάκη.

Θερινή δυσπεψία

Cartoon ἀπό τήν Guardian 27/08/11

Ὑπάλληλοι μὲ ἄρτια ἐκπαίδευση καὶ ὑψηλὴ κατάρτιση, ὑπὸ τὴν κάλυψη τοῦ σκότους ὀλισθαίνουν σὲ ξένο ἔδαφος, κατὰ κάποιον ἄγνωστο τρόπο προκαλοῦν ἕνα περιστατικὸ τὸ ὁποῖο προωθοῦν μὲ τὰ καθιερωμένα μέσα ἐνημέρωσης ὥστε νὰ διαδοθεῖ καὶ νὰ προκαλέσει πανικό. Μιὰ βομβιστικὴ ἐκστρατεία ξεκινᾶ προκειμένου νὰ προστατευθοῦν οἱ "ἄμαχοι" καὶ στὴ συνέχεια νὰ βοηθηθοῦν οἱ ἐκ θαύματος ὁπλισμένες μάζες "ἀμάχων" νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία. Ὁ θάνατος γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά σὰν παγερὴ ὑπολογιστικὴ μέθοδος θὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ ὁ κόσμος ἀπὸ ἕνα τύραννο –ποὺ χωρὶς ἀμφιβολία θὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ ἕναν ἄλλο– μόνο ποὺ αὐτὸς θὰ εἶναι ντυμένος τὰ ροῦχα τῆς Δυτικῆς Δημοκρατίας, καὶ ἀσφαλῶς ἡ κάθε του κίνηση θὰ εἶναι συγχρονισμένη μὲ τοὺς νόμους τοῦ παγκόσμιου οἰκονομικοῦ συστήματος. Τὸ νεοφιλελεύθερο μοντέλο βασιζόμενο στὴ θερμὴ ὑποστήριξη τῶν "δημοκρατικῶν" θεσμῶν καὶ τῶν "ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων", τὴν ἀπομόνωση κάθε "ὀπισθοδρομικοῦ" ἀντιλόγου καὶ προσηλωμένο στὴν ἀνάγκη τοῦ "ἐκσυγχρονισμοῦ" καὶ τὴν "ὀρθολογιστικὴ" κατανομὴ τοῦ πλούτου θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ζεῖ καλὰ κι ἐμεῖς λίγο χειρότερα.

Δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα...- Παναγιώτης Κονδύλης

Ἐννοιολογική σύγχυση καί πολιτική ἐκμετάλλευση

Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ

Δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα. Γιά νά τό ποῦμε ἀκριβέστερα: ἐν ἔτει 1998 δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα δικαιώματα καί κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίζει ἄν θά ὑπάρξουν στό μέλλον. Ἡ διαπίστωση αὐτή εἶναι ἀναπόδραστη ἄν ἐπιθυμοῦμε νά ὁρίσουμε τήν ἔννοια τοῦ «δικαιώματος» καί τοῦ «ἀνθρώπινου δικαιώματος» αὐστηρά καί ἀδιαφορώντας ἀπέναντι σέ πολιτικές - ἰδεολογικές σκοπιμότητες. «Δικαίωμα» δέν εἶναι κάτι πού ἁπλῶς διάγει βίο φαντάσματος μέσα στά κεφάλια τῶν φιλοσόφων ἤ πού εὐδοκιμεῖ στά χείλη τῶν προπαγανδιστῶν. Στήν οὐσία τοῦ δικαιώματος ἀνήκει ἐξ ὁρισμοῦ ἡ δυνατότητα νά ἀπαιτεῖται καί νά ἐπιβάλλεται. Καί ὡς «ἀνθρώπινο δικαίωμα» ἐπιτρέπεται νά θεωρεῖται μονάχα ἕνα δικαίωμα τό ὁποῖο ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μόνο καί μόνο ἐπειδή εἶναι ἄνθρωποι, δηλαδή χωρίς τή διαμεσολάβηση ἐξουσιαστικῶν ἀρχῶν καί συλλογικῶν ὑποκειμένων (π.χ. ἐθνῶν καί κρατῶν) πού, ἀπό ἐννοιολογική καί φυσική ἄποψη, εἶναι στενότερα ἀπό τήν ἀνθρωπότητα ὡς σύνολο.

Ὁ καπιταλισμός σέ εἰκόνες

Α. Τί είπες μόλις τώρα σ'αὐτόν ἐκεῖ;
Β. Τοῦ εἶπα νά δουλεύει γρηγορώτερα.
Α. Πόσο τόν πληρώνεις;

B. 15 δολάρια τήν ἡμέρα

Α. Τά λεφτά γιά νά τόν πληρώνεις ποῦ τά βρίσκεις;

Β. Πουλάω προιόντα.
Α. Καί ποιός παράγει τά προιόντα;

Β. Μά αὐτός!!!
Α. Μέσα σέ μιά μέρα πόσα παράγει;

Β. Παράγει προιόντα ἀξίας 50 δολαρίων
Α. Δηλαδή, ἀντί νά τόν πληρώνεις ἐσύ, σέ πληρώνει αὐτός μέ

35 δολάρια τήν ἡμέρα, μόνο γιά νά τοῦ λές νά δουλεύει γρηγορώτερα.

Β. Ὁρίστε;;;

Β. Καλά ἐντάξει, ἀλλά τά μηχανήματα εἶναι δικά μου.

Α. Καί τά μηχανήματα πῶς τά ἀπέκτησες;

Β. Πούλησα προιόντα καί ἔτσι τά ἀγόρασα
Α. Μά καί αὐτά τά προιόντα ποιός τά παρασκεύασε;

B. Σκάσε...μπορεῖ νά σέ ἀκούσει!!!

Γιά τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ 20ου αἰῶνα οἱ κομμουνιστές προσπάθησαν να

γκρεμίσουν τόν καπιταλισμό. Τό πῶς γίνεται κάτι τέτοιο, τό δείχνουν μιά

χούφτα καπιταλιστές, στον 21ο αἰώνα.

Ὁ καπιταλισμός προστατεύει το περιβάλλον