5 δισεκατομμύρια γιά ἕνα πραξικόπημα;

( τοῦ ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ ἀπό τήν ἱστοσελίδα iskra )

Ἡ κατρακύλα τῆς ΔΤ τήν κάνει νά προβληματίζεται ἄν ὁ ναζιστικός χαιρετισμός εἶναι ναζιστικός, καί ἄλλα φαιδρά περί οὐκρανικῆς ἐπανάστασης…

«Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἔχουν ἀγκαλιάσει τὴν ἐπανάσταση ( στὴν Οὐκρανία) σὰν μία ἄλλη ἄνθηση τῆς δημοκρατίας , ἕνα χτύπημα στὸν αὐταρχισμὸ καὶ στὴ διαφθορὰ στὴν πρώην Σοβιετικὴ χώρα». ( NYTimes, 1 Μάρτιου 2014)

«Ἀνθισμένη Δημοκρατία» ἢ ἄλλο ἕνα πραξικόπημα μὲ τὴν εὐγενικὴ χορηγία ΗΠΑ-ΕΕ - ΝΑΤΟ;

Μία χορηγία πού ἐπιβεβαιώθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ὑφυπουργὸ Victoria Nuland:

«Ἔχουμε ἐπενδύσει περισσότερα ἀπὸ 5 δισεκατομμύρια δολάρια γιὰ νὰ βοηθήσουμε στὴν Οὐκρανία τὴν ἐπίτευξη αὐτῶν καὶ ἄλλων στόχων . ... Ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε νὰ προωθοῦμε στὴν Οὐκρανία τὸ μέλλον πού τῆς ἀξίζει .»

Ἢ ἀπὸ τὴ γνωστὸ πλέον «f * ck τὴν ΕΕ» τηλεφωνικὴ συνομιλία μεταξὺ Nuland καὶ Pyatt ,ἀποκαλυπτικὴ γιά  τὸν ρόλο πού διαδραμάτισαν οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες στὴ στήριξη τῆς ἄκρας δεξιᾶς ἀντιπολίτευσης τῆς Οὐκρανίας ἀλλὰ καὶ τῆς «ἐκτίμησης» πού ἔτρεφαν γιὰ τον  Yats [Yatsenyuk].

Ἢ ἀπὸ τὴν συνέντευξη τῆς Σύμβουλου Ἐθνικῆς  Ἀσφάλειας Susan Rice στὸ "Meet the Press" ὅπου διευκρίνισε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἡ κυβέρνηση  Ὀμπάμα θὰ πρέπει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο γιὰ τὴν παροχὴ «οἰκονομικῆς βοήθειας» πρὸς τὴν Οὐκρανία.

Ὁ Ὀσάμα μπίν Λάντεν εἶναι νεκρός ἡ General Motors ζωντανή...

Osama bin Laden is dead General Motors is alive

«Ὁ Ὀσάμα Μπὶν Λάντεν εἶναι νεκρὸς καὶ ἡ General Motors ζωντανὴ» ἀνέκραξε τρίς, ἀπευθυνόμενος σέ ἀμερικανούς ψηφοφόρους ἐν μέσῳ προεκλογικῆς συγκέντρωσης ὁ Τζὸ Μπάιντεν, ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ καὶ στέλεχος τοῦ Δημοκρατικοῦ κόμματος. Ἀναγνωρίζοντας ἐμμέσως τόν, ἀνεξαρτήτως κόμματος, κυριαρχικό ρόλο τῶν ἐπιχειρήσεων στίς πολιτικές διαδικασίες τῶν ΗΠΑ, πίστωσε παράλληλα στο ἐνεργητικό τῆς παράταξής του, ὅτι πρίν ἀπό 11 χρόνια εἶχε ἀποτελέσει περιεχόμενο μιᾶς τρομολάγνας προπαγάνδας τοῦ αντιπάλου ρεπουμπλικανικοῦ κόμματος καί εἰκονικό ἔπαθλο τοῦ μακροχρονίου πολέμου, ὅπως αὐτός ἀποκλήθηκε ἀπό ἕναν ἀνεκδιήγητο προέδρο, τόν Τζώρτζ Μπούς τόν νεώτερο καί τίς πετρελαϊκές ἑταιρεῖες. Πῶς σχετίζονται ὅμως οἱ δίδυμοι πύργοι, ὁ Ὀσάμα μπίν Λάντεν, οἱ Ταλιμπάν, ὁ Σαντάμ καί ὅσα μαῦρα πρόβατα στά ὁποῖα κήρυξε τόν μακροχρόνιο πόλεμό του ὁ Μπούς, μέ τόν μακροχρόνιο σχεδιασμό Δημοκρατικῶν καί Ρεπουμπλικάνων γιά τά πετρέλαια τῆς Εὐρασίας; Τά ὁποῖα ἀποτελοῦν καί τό πραγματικό ἔπαθλο μέ ἕνα ὅμως πολύ σημαντικώτερο τίμημα. Οἱ ἐλευθερίιες τοῦ καθενός νά ἐξανεμίζονται, νά γίνονται ὅλο καί πιό εὔθραυστες, γιά χάρη ἑνός φιλελεύθερου κράτους καί τῆς ὑποτιθέμενης ἀσφάλειας πού αὐτό προσφέρει.

Ἡ πολιτική τοῦ σκότους (2) -De la discussion jaillit la lumiere - ( Γεράσιμος Κακλαμάνης )

σέ συνέχεια τῆς προηγούμενης ἀνάρτησης, ἔχουμε σήμερα τό 2ο μέρος τοῦ ἄρθρου τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη " Ἡ πολιτική τοῦ σκότους". Στό προηγούμενο μέρος εἴδαμε τόν διαχρονικά μεταβαλλόμενο ρόλο τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, στήν διαμόρφωση, στόν καθορισμό ἤ στό πέρασμα τῆς πολιτικῆς στήν κοινωνία. Στό σημερινό κομμάτι, ἐξετάζεται ἡ oὐσιαστική σχέση τοῦ στόχου τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν μέ τήν διανόηση καί μεταξύ ἄλλων φαίνεται πόσο καθοριστικός εἷναι ὁ ρόλος μιᾶς ἐλεγχόμενης ἤ πλήρως κατασκευασμένης ( π.χ. ἡ νεοελληνική " ἐθνική" ἰδεολογία στήν χώρα μας) διανόησης στίς "δυτικές δημοκρατίες τῆς ἐλευθερίας" καί γιατί εἷναι ἀνεπιθύμητη μιά ἀνεξάρτητη διανόηση πού παράγει ἰδέες. Οἱ ἐπισημάνσεις στό κείμενο εἶναι δικές μου.

Ὁ Ἀ. ντὲ Τοκεβὶλ εἶχε γράψει: " Ἡ Ἀμερικὴ εἶναι μία χώρα χωρὶς βασιληάδες καὶ χωρὶς συγγραφεῖς". Ὄντως στὴν ἀρχῆθεν τελειωμένη ἰδεολογία τῆς Ἀμερικῆς οἱ συγγραφεῖς δὲν χρειάζονται. Δὲν ἐπαρουσιάσθηκαν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Τοκεβὶλ (δηλαδὴ περίπου στὸν ἴδιον χρόνο ποὺ ἡ ἀρχαία Ρώμη ἐδημιούργησε τὰ θέμελα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ) καὶ οὔτε θὰ παρουσιασθοῦν, διότι συνειδητῶς οἱ ἀμερικανοὶ δὲν τοὺς χρειάζονται. Καὶ ὄχι μόνο δὲν τοὺς χρειάζονται, ἀλλὰ ἡ ἐξαφάνισή τους σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη μοιάζει νὰ ἀπετέλεσε συνειδητὴ ἐπιδίωξη μεταπολεμικῶς, προκειμένου νὰ πραγματοποιηθῆ τὸ ἀμερικανικὸ "DESTINY" τῆς "ὑπερδύναμης".

Ἡ πολιτική τοῦ σκότους (1) - De la discussion jaillit la lumiere ( Γεράσιμος Κακλαμάνης )

Τό ἄρθρο τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη μέ τίτλο " Ἡ πολιτική τοῦ σκότους" τό ὁποῖο θά παρουσιασθεῖ σέ δύο ἀναρτήσεις, δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ τῆς Κέρκυρας, σέ 5 συνέχειες ( ἀπό 21/7/2002 μέχρι 25/8/2002 )



De la discussion jaillit la lumiere

Ἀπὸ τὴ συζήτηση προκύπτει τὸ φῶς, λέει τὸ γαλλικὸ ρητό. Αὐτὸ ὅμως ἀκριβῶς εἶναι ποὺ δὲ θέλουν οἱ ἀμερικανοί, τὸ φῶς. Κάποτε παρουσίασαν στὸ Μέγα Ναπολέοντα ἕναν πράκτορα τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τοῦ πρότειναν νὰ τὸν παρασημοφορήσει, ἐπειδή, εἶπαν, εἶχε προσφέρει ὕπατες ὑπηρεσίες στὸ γαλλικὸ ἔθνος. Καὶ ὁ Μέγας Ναπολέων ἀπάντησε: "λεφτὰ μποροῦμε νὰ τοῦ δώσουμε ὅσα θέλει, τὰ παράσημα ὅμως τὰ ἔχομε γι’ ἄλλους ἀνθρώπους". Ὁ Μέγας Ναπολέων, ὡς γνωστόν, ἦταν εὐρωπαῖος πολιτικός. Καὶ ἦταν καὶ φιλόσοφος -ἐξ οὗ καὶ Μέγας. Ἤξερε δηλαδὴ ὅτι σκοπὸς τῆς κάθε εἴδους πολιτικῆς ἦταν ἡ ἠθικὴ δόμηση τῶν κοινωνιῶν, ὅτι λόγῳ αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ὑπῆρχε ἡ πολιτικὴ καθόλου. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ναπολέοντας ἐξέφραζε μία εὐρωπαϊκὴ παράδοση 2.500 ἐτῶν ποὺ ἄρχισε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Ἡ πολιτικὴ δὲν εἶναι αὐτοσκοπός, φασαρία κατανομῆς ὑπουργείων, "ἁρμοδιοτήτων" καὶ συμφερόντων, ἀλλὰ μέσον πρὸς ἕναν σκοπό: τὴν ἠθικὴ δόμηση τῶν κοινωνιῶν καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ἠθικὴ δόμηση δὲν ὑπάρχει ὅταν ὁ ὑπόκοσμος τῆς πολιτικῆς γίνεται ἡ ἐπίσημη ἔκφρασή της.

Ὁ ἀνθελληνικός ἑλλαδισμός ὡς τριτοκοσμικό έργαλεῖο...

Ὅπως εἴδαμε στό προηγούμενο ἀπόσπασμα ἀπό το βιβλίο τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη ἀπό τό βιβλίο του « Η ΕΛΛΑΣ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ» ( 1990) ἡ μεταπολεμική παγκόσμια πολιτική τῆς «Δύσης» ἀποτυπώνεται στήν δράση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Ἐννοοῦμε ἡ οὐσιαστική «πολιτική» καί ὄχι ἡ ἐπιφανειακή πού διαδραματίζεται σέ κοινοβούλια ( «δημοκρατικά» ἤ μή), ὅπως καί στά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά πλατό και στούντιο ( ὑπό μορφή προπαγάνδας στά ΜΜΕ ἐν γένει). Μέσα στήν ἰδεολογική προπαγάνδα τῶν « ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ἐντάσσονται και οἱ θεωρίες περί «τρομοκρατίας». Πέραν αὐτῆς τῆς προπαγάνδας, σκάνδαλα, ναρκωτικά, ὅπλα εἶναι μερικές ὄψεις τῆς κρυφῆς πολιτικῆς πού αὐτή ἡ προπαγάνδα ἀποκρύπτει, μέ κοινό τους συντελεστή τό ἀπαραίτητο μαῦρο χρῆμα ἄνευ τοῦ ὁποίου εἶναι ἀδύνατον νά πραγματοποιηθῆ ἡ λειτουργία τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Οἱ ἀπρόσωπες διαδικασίες Wikileaks μέ τήν ἀποσπασματική, καθυστερημένη « ἀποκάλυψη» ἐπιλεγμένων γεγονότων, ἀσχολοῦνται μέ τήν δράση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν σάν νά πρόκειται γιά μιά ἀδυναμία ἤ ἕνα μικρό ἀπόστημα ἑνός κατά τά ἄλλα ἁρμονικά λειτουργοῦντος συστήματος τό ὁποῖο ἐπιδέχεται βελτιώσεις, ἐνῷ ἡ ἀνομολόγητη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ μυστική πολιτική δράση εἶναι ὁ πυρήνας του. Διαχειριστικές πολιτικές ἰδεολογικῆς σκοπιμότητας, χωρίς κατανόηση τοῦ ἱστορικοῦ καί πολιτιστικοῦ παρελθόντος οὔτε ὅρους ἱστορικῆς προοπτικῆς ὡς πρός τόν τρίτο κόσμο καί ἰδιαίτερα τήν κρίσιμη περιοχή Ἀνατολικῆς Μεσογείου, Βαλκανίων καί Μέσης Ἀνατολῆς, συνεπῶς κενές πραγματικοῦ περιεχομένου, καθιστοῦν τήν ὕπαρξη καί δράση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ.

Στήν σημερινή συνέχεια, παρουσιάζεται μιά ἀκόμη γεύση "δημοκρατικότητας" στόν "δυτικό" τρίτο κόσμο σέ σχέση μέ τόν ἀντιδημοκρατικό "ἀνατολικό". Δηλαδή σέ μεγάλο βαθμό ὁ πραγματικός ρόλος τοῦ ἑλλαδικοῦ κρατιδίου ὡς αὐτόματου πιλότου στήν μεταπολεμική τάξη πραγμάτων, μεταπολεμικά συντονισμένου στήν ἐντέλεια ὅσον ἀφορᾷ στήν λειτουργία τῶν παγκόσμιων μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, μιά ἀνάλογη συνέχεια τοῦ διαλυτικοῦ ρόλου τοῦ δυτικόφερτου ἀνθελληνικοῦ ἑλλαδικοῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ γιά τήν γεωπολιτική, πολιτιστική ἑνότητα τῆς περιοχῆς κατά τόν 19ο αἰῶνα. Ἡ « ἐθνική» συνείδηση, εἴτε μέ αὐτόματο πιλότο εἴτε μέ τό ἀζημίωτο, ἐπί τό ἔργον…

Ἡ μεταπολεμική κοινοβουλευτική δυτική δημοκρατία ὡς ὑπόκοσμος .....

Ἀκούγοντας τὸ τί συμβαίνει αὐτὲς τὶς ἡμέρες στὴν Αἴγυπτο θυμήθηκα τὸ παρακάτω κείμενο ποὺ εἶχα διαβάσει στὸ βιβλίο τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη « Ἡ Ἑλλὰς ὡς κράτος δικαίου» ( 1990). Μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἀνάλυση τῶν τριτοκοσμικῶν καθεστώτων ποὺ ἀνῆκαν τότε στὴν δυτικὴ σφαίρα ἐπιρροῆς. Πῶς σχηματίζονται , τί ρόλο παίζουν ἐκεῖ οἱ κυβερνήσεις ( μέσῳ ἐκλογῶν ἢ πραξικοπημάτων), ἀκόμα καὶ τὸ πῶς γκρεμίζονται. Σὲ περιόδους κρίσεων, καὶ λαϊκῶν διαμαρτυριῶν ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν ποιότητα καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν διεκδικήσεων πόσο δημοκρατικώτερα ἦταν τὰ πάλαι ποτὲ καθεστῶτα τοῦ ἀνατολικοῦ μπλὸκ συγκρινόμενα μὲ τὰ ἀντίστοιχα δυτικά. Ἐπίσης ἀναδεικνύεται ὁ καθοριστικὸς παράγων τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, στὶς κατ’ ἐπίφασιν τριτοκοσμικὲς δημοκρατίες –καὶ ὄχι μόνον - ὅπως καὶ ὁ πρὸς τοῦτο πρωτεύων ρόλος τοῦ μαύρου χρήματος καί τοῦ ξεπλύματός του μέσῳ τῶν μεγάλων τραπεζῶν (ἄρα ὁ ἀναπτυξιακός τους ρόλος δέν περιορίζεται μόνο στά δάνεια....), ὅπως καί ἡ σημασία τῶν πολιτικῶν σκανδάλων γιά τήν εὔρυθμη λειτουργία τοῦ ὅλου συστήματος. Δέν νομίζω ὅτι θά ἀπείχε πολύ κάποιος ἀπό τήν πραγματικότητα ἄν χαρακτήριζε τίς μεθόδους αὐτές ὡς μεθόδους ὑποκόσμου, ἐξ οὗ καί ὁ τίτλος τῆς σημερινῆς ἀνάρτησης...