Νόμπελ στόν Πόλεμο...

Πρίν ἀπό τήν " Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτου", ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη τῶν αἰώνων ἦταν ὁ Δούρειος ἵππος τῶν ἀρχαίων μας. Μετά τήν διακήρυξη τό ξύλινο ἐκεῖνο ἄλογο πέρασε στήν κωλότσεπη τῆς Ἱστορίας ( Γιάννης Σκαρίμπας )

Ἀνέκαθεν ὁ πόλεμος, ὡς τελικὴ λύση, ὑπῆρξε τὸ σῆμα κατατεθὲν τοῦ δυτικοῦ πολιτικοῦ ἀδιεξόδου, μία σαφὴς συγκάλυψη τῆς ἀδυναμίας πολιτικῆς ἐπαφῆς καὶ ἐπικοινωνίας μὲ διαφορετικῆς νοοτροπίας κοινωνίες, καθεστῶτα καὶ θεσμούς. Καὶ πάντα ἡ ἐπίσημη προπαγάνδα,  πότε ἀνενδοίαστα πολεμοχαρής,  πότε συγκεκαλυμμένα,  προσπαθοῦσε νὰ σύρει τὴν κοινωνία μὲ τὸ μέρος της φανατίζοντας ἢ ναρκώνοντάς την. Πάντα ὅμως ὑπῆρχε καὶ ἕνα μέρος τῆς κοινωνίας πού ἀντιδροῦσε. Ἐκτὸς ἀπὸ σήμερα πού δέν κουνιέται φύλλο…

Κάποιες δεκαετίες πρίν, ὑπῆρχε ἡ κοινωνικὴ ἀντίδραση καὶ διαμαρτυρία ἐνάντια στὸν πόλεμο τοῦ Βιετνάμ. Οἱ διαδηλώσεις καὶ οἱ συγκρούσεις ἦταν στὴν ἡμερήσια διάταξη. Ἡ νεολαία πρωτοποροῦσε,  οἱ προοδευτικοὶ διανοούμενοι τὴν ἐνέπνεαν καὶ συμπαραστέκοντο.

Ὑπῆρχε μία ζωντανὴ ἀριστερὰ, πού ἔβγαινε στὸν δρόμο.  Δὲν αὐτολογοκρινόταν, σὲ ἠχηρὴ ἀντίθεση μὲ ὅτι πράττουν οἱ σημερινοί ἰδεολογικά χρεωκοπημένοι ἐκπρόσωποι της. Δὲν ἔμενε προσκολημένη στὸν ξύλινο αὐτιστικὸ ἀντινατοϊσμὸ - ἀντιαμερικανισμό,  οὔτε ἀναπαρῆγε - ὡς οὐραγὸς - τὰ ροζουλὶ «ἀνθρωπιστικὰ» ἰδεολογήματα τῶν ἰσχυρῶν.

Τροφή εἰς χρῆμα

Σκονισμένο δωμάτιο μὲ δύο λάμπες, ψάθινη σκούπα, τὸ φαράσι, τὸ σκοτεινὸ παράθυρο. Ἡ καθαρίστρια σπανίως ἐπισκέπτεται καὶ ποτὲ δὲν ἐνοχλεῖ. Ἡ Χριστίνα –περισσότερο ἀπὸ περιέργεια- ἀπεδέχθη τὴν εὐγενικὴ πρόσκληση, στὴν ἀρχὴ κάθησε στὴ μέση κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τῆς μίας λάμπας, εἶχε ἀκούσει ἀπὸ ἄλλους πὼς ἦταν ἐντάξει, κανεὶς ἐδῶ δὲν ἤθελε νὰ κάμψει τὴ μοναξιά, κανεὶς δὲ φαινόταν, κανένας ἄνθρωπος δὲν τὴν ἀποκάλεσε μὲ τ’ ὄνομά της, κανεὶς ποτὲ δὲν ἦλθε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια πού σύχναζε ἐδῶ. Μόνον ὁ Προμηθεύς, τὸ προνοητικὸ τρωκτικὸν τῆς βιβλιοθήκης, πού ἐνδεχομένως νὰ ἦτο καὶ ὁ οἰκοδεσπότης, εὐφυὴς λαϊκὸς ἥρως, ἕνας ἀλητήριος τσαρλατάνος πού ἀψηφοῦσε τὴν ἀνθρώπινη ἰσχύ, ροκάνιζε τὰ ἐξώφυλλα ἐγκαταλελειμμένων βιβλίων καί, ὅπως ὁ μυθικός του συνονόματος, ἔκλεβε τὴ φωτιὰ ἀπὸ τὸν Ἥφαιστο γιὰ νὰ τὴ δωρίσει στοὺς προσκεκλημένους του. Ὁ Προμηθεὺς δὲν ἔκανε ποτὲ καμμιὰ προσπάθεια νὰ προσαρμοστεῖ στὸν ἐρημικὸ ἀνθρώπινο κόσμο, παρόλο πού ἔδινε τὴν ἐντύπωση τοῦ εἰλικρινοῦς χαρακτῆρος, δὲν ἐνεπλάκη ποτὲ στὴν ἑρμηνεία γεγονότων, στὴ διαταραχὴ τῆς κατανοήσεως, τῆς φιλίας, τῆς ἀπομονώσεως, ὅλων αὐτῶν πού δυσχεραίνουν τὴν ἀναπνευστικὴν ἱκανότητα. Εἶχεν ἀναπτύξει ἀνθεκτικότητα στὴν ἀμφιβολία, εἶχεν ἀναγνωρίσει τὴν ἀποτυχία ὡς μία ἀπὸ τὶς βασικὲς προϋποθέσεις τῆς σύγχρονης ζωῆς.

Φαρμακονήσι, ἡ σύμπλευση εὐρωπαϊσμοῦ καί έθνικισμοῦ

Ὁ καλυμμένος χρυσαυγιτισμός τοῦ ΜΕΓΚΑ διά τοῦ εὐρωπαϊστοῦ κ. Πρετεντέρη. Ἀκολούθησε στό ΕΞΤΡΑ 3 ὁ φανερός χρυσαυγιτισμός τοῦ ἑλληναρᾶ Στέφανου Χίου

Πρὶν μερικὲς δεκαετίες οἱ  Ἕλληνες ἐφοπλιστὲς ἔσπασαν τὸ ἐμπάργκο πετρελαίου στηρίζοντας, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, τὸ καθεστὼς φυλετικῶν διακρίσεων τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς.  Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀπέδειξαν τὴν στενὴ σχέση τοῦ ἕλληνα μὲ τὴν θάλασσα. Ἡ δεδομένη προτίμηση τῶν πλοιοκτητῶν σὲ ἀλλοδαπὰ πληρώματα ἂς θεωρηθῆ μία ἀσήμαντη λεπτομέρεια. Καί ἄν κάποιοι ἀμφιβάλλουν χρηματοδοτοῦμε τήν « πατριωτική» Χρυσῆ Αὐγή νά τούς κλείσει τά στόματα. Στὶς χρυσὲς σελίδες τῆς ἑλληνικῆς ναυτοσύνης ἂς περιλάβουμε καὶ τὸ πνίξιμο γυναικῶν καὶ πεντάχρονων παιδιῶν, πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες στὸ Φαρμακονήσι, μπροστὰ στὰ μάτια λιμενικῶν ὑπαλλήλων. Ὅσοι και να πνιγοῦν πάντα θα βρίσκουμε γιά τά πληρώματά μας.

Ὁ ἕνας συρρέει στὰ «συσσίτια μόνο γιὰ Ἕλληνες» ἢ σκέπτεται « ἐθνικά», καὶ δὲν ἔχει καμιὰ δυσκολία νὰ δεῖ στὰ πρόσωπα τῶν λιμενικῶν τοῦ Φαρμακονησίου τοὺς ἀκρίτες συνόρων πού φυλάττουν Θερμοπύλες ἀπὸ τοὺς ἀλλοδαποὺς εἰσβολεῖς. Ὁ ἄλλος προσκυνᾶ τὴν εὐρωπαϊκὴ σύγκλιση, εἴτε ὡς ὑπάλληλος εἴτε ἀπὸ λιγούρα συμμετοχῆς σὲ αὐτὴν μὲ τὸ ἀζημίωτο. Χρησιμοποιεῖ τὸν μετανάστη ὡς ἐργαλεῖο τῆς ἐπιχείρησής του πού παράγει καί δοξάζει τήν Ἑλλάδα. Ἤ,  κάνει πολιτική κατεβαίνοντας στὸ λιμάνι νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν θαλασσοπνιγμένο κρατῶντας τὸ κομματικό του πλακάτ. Τελικὰ τὸ Φαρμακονήσι εἶναι ὁ τόπος συνάντησης – καί σύμπλευσης ἀφοῦ ἀναφερόμαστε σέ ὕδατα - ἐθνικισμοῦ καὶ εὐρωπαϊσμοῦ…

Πολυπολιτισμικά στρατόπεδα

Μὲ τὶς ἐξαγγελίες τῆς ἐπίσημης πολιτείας γιὰ σχέδια ἵδρυσης στρατοπέδων λαθρομεταναστῶν σηκώθηκε ὁ σχετικὸς θόρυβος ἀπὸ πολιτειακοὺς παράγοντες, φορεῖς, τοπικοὺς ἄρχοντες καί κοινωνίες. Θόρυβος σὰν αὐτοὺς πού πάντα δημιουργοῦνται στὴν χώρα μας, καὶ καλύπτουν τὸ σχεδὸν βέβαιο καὶ ἱστορικὰ ἐπιβεβαιωμένο ὅτι οἱ ἐξελίξεις πού μᾶς ἀφοροῦν δὲν καθορίζονται  ἐδῶ. Προφανῶς καί δέν συμμερίζομαι τίς ἀσυναρτησίες, ὅτι δίνονται κάποιες ἐντολὲς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, τίς ὁποῖες μαζί μέ σχέδια σκοτεινῶν ἐγκεφάλων σπεύδουν οἱ κυβερνῶντες νὰ ἐφαρμόσουν γιά νά διαστρεβλώσουν τήν ἑλληνική ἱστορία, νά ξεπουλήσουν τά ἑλληνικά χὠματα καί νά ἀλλοιώσουν το ἑλληνικό DNA –λές καί ὁ πολιτισμός καί ἡ ἱστορία εἶναι ὑπόθεση χημείας -. Αὐτό πού ἰσχυρίζομαι εἶναι ὅτι ἡ χώρα ἀπὸ συστάσεώς της ἀδυνατεῖ νὰ παράξει πολιτικὴ σκέψη καὶ ἐφαρμόσιμες προτάσεις καί ἀναγκαστικά σύρεται ἀπό τά γεγονότα. Καὶ γι’ αὐτὸ ἰδιαίτερα ὑπεύθυνο, ἀλλά καί δευτερευόντως ταυτόχρονα, εἶναι τὸ πολιτικό της προσωπικό. Πρωτίστως εἶναι οἱ «πνευματικοί» της ἄνθρωποι. Αὐτοί πού μέ τήν ἐθελοντική ἀπόσυρσή τους γίνονται οὐραγοί συνθημάτων καί ἀρνοῦνται νά προβάλλουν τήν συσχέτιση φιλελευθερισμοῦ, φασισμοῦ καί τό πῶς συνδέονται καί ἀξιοποιοῦν παράλληλα τήν κενολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας, περιθωριοποιῶντας κάθε διαφορετική προσέγγιση.

Ἄς δοῦμε ὅμως τό θέμα πού ἀνέκυψε, ἀπό μία πιὸ οὐσιαστικὴ πλευρά, δηλαδὴ τελείως διαφορετικὰ ἀπὸ τό σκηνοθετημένο σκηνικό ἐφημερίδων, ραδιοφώνων καί τηλεοράσεων, πού «φυσικῷ» τῷ τρόπῳ ἔχουν καλύψει τό προαναφερθέν πνευματικό κενό. 

Ἡ εἰσβολὴ καὶ ἐπιβολὴ ὅρων κενῶν περιεχομένου, ὅπως «ἐλεύθερη ἀγορά», «πολυπολιτισμικότητα»,  «ἀνθρώπινα δικαιώματα», κάποια στιγμὴ ἀναπόφευκτα μετατρέπεται σὲ ἐξαγγελίες δημιουργίας στρατοπέδων γιὰ μετανάστες. Τό ἄν θά χαρακτηρίζονται ὡς ὑποδοχῆς, φιλοξενίας, ἢ συγκεντρώσεως καθορίζεται ἀπό τήν εἰκόνα πού θά ἀποφασίσει νά περάσει ἡ προπαγάνδα. Νομίζω ὅτι ὁ πιό παραστατικός ὅρος, πού κατά κάποιο τρόπο ἀποδίδει τήν ἐξέλιξη τοῦ φαινομένου εἶναι "πολυπολιτισμικό στρατόπεδο", ἐπειδή συνδυάζει τήν φιλελεύθερη διαστροφή μέ τόν φασισμό στόν ὁποῖο αὐτή καταλήγει.

Ἡ ἀνωνυμία τῆς πόλης

"Στὴν Ersilia, γιὰ τὸν καθορισμὸ τῶν σχέσεων ποὺ διατηροῦν τὴ ζωὴ τῆς πόλης, οἱ κάτοικοί της συνδέουν τὶς γωνίες τῶν σπιτιῶν τους μὲ κορδέλλες λευκές, μαῦρες, γκρί, ἢ ἀσπρόμαυρες ἀνάλογα μὲ τὸ ἂν σχετίζονται μεταξύ τους μὲ δεσμοὺς αἵματος, ἐμπορίου, ἀρχῆς, ἢ ὑπηρεσίας. Ὅταν οἱ συμβολοκορδέλλες γίνονται τόσο πολυάριθμες ὥστε εἶναι ἀδύνατο νὰ περάσει κανεὶς ἀνάμεσά τους, οἱ κάτοικοι ἐγκαταλείπουν τὰ σπίτια τους καὶ τὸ μόνο ποὺ ἀφήνουν πίσω τους εἶναι οἱ συμβολοκορδέλλες."

Italo Calvino, Invisible Cities, Trading Cities

Μπῆκαν στό σαλόνι μας καί χέζουν...

Ἀπό τό ἱστολόγιο http://old-boy.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html


Ἂς τὰ ξεχωρίσουμε γιὰ νὰ μὴν μπερδευόμαστε: ὑπάρχει τὸ μεταναστευτικὸ πρόβλημα. Αὐτὸ καὶ ὑπαρκτὸ εἶναι καὶ σημαντικὸ εἶναι καὶ εὔκολες λύσεις δὲν ἔχει καὶ ἐπίσης τὸ νὰ τὸ συζητᾶς, τὸ νὰ τὸ ἀναδεικνύεις, τὸ νὰ σὲ φοβίζει, δὲν σὲ κάνουν ρατσιστή. Ἀντίθετα, τὸ νὰ ἀποκαλεῖς αὐτομάτως ὅσους τοὺς φοβίζει ρατσιστές, εἶναι καὶ στὴν οὐσία του λανθασμένο καὶ πολιτικὰ ἠλίθιο.
Πολιτικὰ πανηλίθια -ὡς ἀπόψε τουλάχιστον, αὔριο κανεὶς δὲν ξέρει τί ξημερώνει καὶ τί τροπὴ θὰ μποροῦσαν θεωρητικὰ νὰ πάρουν τὰ πράγματα- ἀποδεικνύεται πὼς ἦταν καὶ ἡ ὅλη κίνηση μὲ τοὺς μετανάστες στὴ Νομική. Πανηλίθια γιατί δὲν μπόρεσε νὰ διαβλέψει τί θὰ ξυπνοῦσε. Θὰ μοῦ πεῖς, γιατί, μποροῦσες ἐσύ; Ὄχι. Καὶ τρομάζω μὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει ξυπνήσει.
Γιὰ νὰ μὴν μπερδευόμαστε λοιπόν, ὑπάρχει τὸ μεταναστευτικὸ πρόβλημα καὶ ὑπάρχει καὶ ἡ ἀντίδραση στὴν ἱστορία τῆς Νομικῆς. Ἕτερον ἑκάτερον. Πολὺ ἑκάτερον ὅμως. Εἶναι τόσο δυσανάλογη σὲ σχέση μὲ τὰ πραγματικὰ περιστατικὰ ἡ ἀντίδραση αὐτή, τόσο ὑστερικὴ σὲ σχέση μὲ τὰ πραγματικὰ περιστατικά, τόσο λυσσαλέα σὲ σχέση μὲ τὰ πραγματικὰ περιστατικὰ (δυσανάλογη, ὑστερικὴ καὶ λυσσαλέα -γιὰ νὰ σὲ προλάβω ἂν ἐξοργισμένος σπεύσεις νὰ πεῖς «Μὰ ἀκόμα ἁλωνίζουν οἱ βρωμιάρηδες»- σὲ ἐπίπεδο δημόσιου λόγου καὶ ἐκδήλωσης δημόσιας ἐνόχλησης ἀπὸ ΜΜΕ καὶ κόμματα), ποὺ νομίζω πὼς πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ὡς κάτι πολὺ χειρότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δείχνει νὰ εἶναι.

Τί νά μᾶς πεῖς καί ἐσύ ρέ Καφετζόπουλε......

Καλά τί τάπα ἦταν αὐτή. Οἱ ὑπερασπιστές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, οἱ προπαγανδιστές τῆς πολυπολιτισμικότητας καί τῆς διαφορετικότητας (λέγε μέ γκέττο ), καί οἱ λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις τῆς ἀνοιχτῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν, πῶς τό ἀντέξανε; Γιά τήν Κωνσταντίνα Κούνεβα λέω. Μετά τό φτύσιμο πού ἔριξε σέ ΠΑΣΟΚ καί ΣΥΡΙΖΑ καί σέ ὅλους πού τούς τρέχαν τά σάλια νά τήν ἐντάξουν στό εὐρωψηφοδέλτιό τους ( κάτι ἄκουσα γιά τόν «ἀριστερό» Νίκο Μπίστη ἀπό τό ΠΑΣΟΚ, πώς πρότεινε κάτι τέτοιο σέ ἐπίπεδο συμβολισμοῦ, ἄς τοῦ θυμίσει κάποιος πώς τό ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τόν θεσμό ἐνοικίασης ἐργαζομένων ), ἦρθε δεύτερη τάπα μεγαλοπρεπέστερη ἀπό τήν πρώτη. Μέ χειρόγραφη δήλωσή της στό « ΕΘΝΟΣ τῆς Κυριακῆς» ἡ Κούνεβα δηλώνει

« Τά ἔθνη ἀπό ὅλο τόν Κόσμο νά ξαναγυρίσουν πρός τήν παράδοση γιά νά ξαναβροῦν τήν εὐτυχία»
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2uGlO3xTiqxbHc2mMjoX7bGpNwXqxwkfy0wpOUFGJtB8GDOFGVz3infZnIyTKwKgGSQxUU4A5lGgL6mpnhsOUNyTtlrr5vSS0rO42hNaICWhjo1HAaIjr9aAdFC0jd56gt6iic_60cVg/s1600-h/kouneva.jpg
Τά κοράκια προφανῶς ἔχασαν λίγο τή γῆ κάτω ἀπό τά πόδια τους, γιά λίγο ὅμως. Μά τί λέει αὐτή ἡ μετανάστρια, μιλάει γιά ἔθνος, γιά ἐπιστροφή στήν παράδοση, πισωγύρισμα δηλαδή. Χρησιμοποιεῖ λέξεις καί ὅρους πού σέ λίγο καιρό ἴσως καί νά ἀποτελοῦν ἔνδειξη σύστασης τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης, εἰδικά ὅταν θά συνδυάζονται μέ τόν συνδικαλιστικό χῶρο. Δέν θέλει νά συστρατευθεῖ μέ τίς δικές μας ὀργανώσεις, τίς Μ.Κ.Ο., πού σίγουρα ξέρουν πολύ καλύτερα ποιός ὅπλισε μέ βιτριόλι τό δολοφονικό χέρι, τό ξέρουν ἀλλά δέν μᾶς τό λένε γιατί δέν δαγκώνεις τό χέρι πού σέ ταΐζει. Δέν πειράζει, μέ τόν τρόπο της τό λέει ἡ Κούνεβα στίς τελευταίες της δηλώσεις. Καί γιά αὐτό δέν πρόκειται νά ξανακούσουμε τίποτα γιά αὐτήν.