Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Καλή χρονιά στούς ἐργαζόμενους τοῦ ΑΛΤΕΡ, καί ὄχι μόνο...

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐχὲς γιὰ καλὴ χρονιὰ στοὺς ἐργαζόμενους τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΑΛΤΕΡ. Σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὸ πετσὶ τοὺς τὴν ὑποκρισία καὶ τὴν βαρβαρότητα τῆς ἐποχῆς μας. Ἐργαζόμενους τοῦ δημοσίου καὶ τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα, μισθωτοὺς καὶ συνταξιούχους,ἀνέργους, ἀπολυμένους ἢ μή.
Μία ὑποκρισία καὶ βαρβαρότητα ποὺ ἐκφράζεται ἄμεσα ἀπὸ ἐργοδότες ποὺ ἀντὶ νὰ περικόψουν τὰ κέρδη προηγουμένων ἐτῶν, ἢ ἔστω νὰ καταγράψουν γιὰ κανα δυὸ χρόνια λίγες ζημιὲς ἔναντι τοῦ ἀεριτζίδικου κέρδους ποὺ συστηματικὰ ἀπομυζοῦσαν μέχρι σήμερα. Τὸ προηγούμενο ἂς κακοφανεῖ στοὺς μὴ μαρξιστὲς, ἀλλὰ δὲν θὰ σκάσουμε κιόλας.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Ἡ συνωμοσιολογία ὡς νεοταξικό ἐργαλεῖο ἰδεολογικῆς ἰσοπέδωσης

Ὅπως μᾶς διαβεβαιώνουν διάφορες πηγές, μεταξύ τῶν ὁποίων καί κάποια «ἔγκυρα» Πρωτόκολλα, πίσω ἀπὸ τὸν καπιταλισμὸ τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων, τά χέρια πού κινοῦν τὰ νήματα εἶναι ἑβραϊκά. Ἐπίσης εἶναι γνωστὸ ὅτι Ἑβραῖοι ἦσαν οἱ πρωταίτιοι καί οἱ ὑποκινητές τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπανάστασης, ἄρα καὶ οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν δημιουργία καὶ τὴν διάδοση τοῦ ἐπάρατου μικροβίου τοῦ κομμουνισμοῦ.

Πιστεύει κανεὶς ὅτι οἱ παραπάνω ἐπιλεκτικὲς καὶ ἀποσπασματικὲς ἀναγνώσεις τῆς ἱστορίας, ἀνακατεμένες μὲ ἐπιδοτούμενη προστυχιά, δὲν παρέχουν ὑψίστη ὑπηρεσία στὰ ἐγκλήματα τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους; Μπορεῖ νά διαφωνήσει κανείς ὅτι τό γενικό πολιτικό συμπέρασμα πού προκύπτει εἶναι ἡ παραπλάνηση καί ἡ καλλιέργεια καί διάδοση τῆς ἀπολιτικότητας; Οἱ ἔχοντες ροπὴ στὴν φαντασιοπληξία καὶ τὸ παραμύθι ἐνστερνίζονται μὲ ἐνθουσιασμὸ τὶς παραπάνω «πολιτικὲς» ἀναλύσεις, κάτι ποὺ δὲν φαίνεται νὰ ἀνησυχεῖ ἰδιαίτερα τούς σφαγεῖς τῶν Παλαιστινίων. Οἱ σκεπτικιστὲς ὅμως, οἱ ἔχοντες τὴν στοιχειώδη εὐφυῒα, δηλαδὴ μιά ἐπίγνωση τοῦ μεγέθους τῆς βλακείας τους - σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς πραγματικοὺς βλάκες πού μεγαλόφωνα ἤ μέ σωρό κατεβατῶν γίνονται τιμητές τῶν πάντων - ὅσοι τέλος πάντων δὲν πρόκειται νὰ ἀρκεσθοῦν σέ μιά ἐπιφανειακή καταδίκη τῶν ἐγκλημάτων τοῦ ὅποιου κράτους, οὔτε νὰ ἐπιδοκιμάσουν τὴν διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας μὲ ἀντίτιμο τὴν ἀδρανοποίηση τῆς σκέψης τους, ἀντιλαμβάνονται τὴν στενότατη σχέση ἐξουσίας καὶ μιᾶς «ἀντιεξουσιαστικῆς» σχολῆς «σκέψης», πού σκοπίμως περιθωριοποιεῖται γιὰ νὰ προσλαμβάνεται ὡς «ἀντιστασιακή».

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Θέατρο σκιῶν

Θὰ μπορούσαμε νὰ ἀρχίσουμε μὲ τὴν ὑπόθεση πὼς πολλοὶ ἄνθρωποι ἀντιλαμβάνονται τὴν πραγματικότητα μέσω μίας διαστρεβλωμένης προοπτικῆς, καὶ κατασκευάζουν ἔτσι στὴ φαντασία τους ψεύτικα εἴδωλα τὰ ὁποῖα μπερδεύουν μὲ τὴν πραγματικότητα. Τὸ πρόβλημα μὲ αὐτὴ τὴν προσέγγιση εἶναι ὅτι ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει ἡ ἐξωτερικὴ θέση ἑνὸς οὐδέτερου παρατηρητῆ ποὺ μπορεῖ, ἀπὸ τὴν ἀσφαλῆ θέση του, νὰ συγκρίνει τὴν πραγματικότητα μὲ τὴ διαστρεβλωμένη ἀντίληψη. Ἔτσι θὰ πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε τὴν ἑρμηνεία τῆς πραγματικότητας κάνοντας διαφορετικὲς ὑποθέσεις.
Ἂς φανταστοῦμε -χρησιμοποιώντας τό μύθο τοῦ Πλάτωνα- φυλακισμένους ποὺ εἶναι ἁλυσοδεμένοι ἀπὸ τὴν παιδική τους ἡλικία σὲ κάποια σκοτεινὴ σπηλιὰ καὶ ὄχι μόνο τὰ ἄκρα τους ἀλλὰ καὶ τὰ κεφάλια τους εἶναι ἀκινητοποιημένα μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ τὰ μάτια τους εἶναι καρφωμένα σὲ ἕνα τοῖχο. Ἡ μοναδικὴ πηγὴ φωτὸς μέσα στὴ σπηλιὰ εἶναι μιὰ τεράστια φωτιά, ποὺ βρίσκεται στὴν πλάτη τους. Πίσω ἀπὸ τοὺς κρατούμενους καὶ μπροστὰ ἀπὸ τὴ φωτιὰ κινοῦνται διάφορα σχήματα ἀνθρώπων, ζώων, φυτῶν, ἢ ἄλλων ἀντικειμένων. Οἱ σκιὲς τῶν ἀντικειμένων αὐτῶν προβάλλονται πάνω στὸν τοῖχο στὸν ὁποῖο εἶναι καρφωμένα τὰ μάτια τῶν κρατουμένων. Ἐπίσης, ἡ ἠχὼ εἶναι τέτοια ποὺ κάνει τοὺς κρατούμενους νὰ πιστεύουν πὼς οἱ ὑπάρχοντες ἦχοι προέρχονται ἀπὸ τὶς σκιές. Γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς σπηλιᾶς ἡ μόνη πραγματικότητα ποὺ γνωρίζουν εἶναι οἱ σκιές. 

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Ναρκισσιστικό σκοτάδι

Τὸ ἄνθος τοῦ νάρκισσου εἶναι τὸ μοναδικὸ μεταξὺ τῶν λουλουδιῶν, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ πέντε μέρη ἀντὶ τοῦ τυπικοῦ τῶν τεσσάρων. Τὸ ἄνθος τοῦ νάρκισσου ἐκτὸς ἀπὸ τὰ σέπαλα, τὰ πέταλα, τοὺς στήμονες καὶ τὸν ὕπερο ἔχει καὶ τὴν τρομπέτα.



Mulgrew Miller / Paul Carr - Black Narcissus
Στὴν Ἑλληνικὴ μυθολογία ὁ νάρκισσος ἦταν ἕνας φημισμένος γιὰ τὴν ὀμορφιὰ του κυνηγὸς ποὺ ζοῦσε στὴν περιφέρεια τῶν Θεσπιῶν τῆς Βοιωτίας. Ἡ αὐτοεκτίμηση τῆς ὀμορφιᾶς του ἔφτανε σὲ αὐνανιστικά ἐπίπεδα. Ἡ Νέμεσις διαπιστώνοντας τὴν ὑπεροπτικὴ στάση τοῦ Νάρκισσου ἔναντι θεῶν καὶ ἀνθρώπων τὸν προέτρεψε νὰ τὴν ἀκολουθήσει στὴν ὄχθη μίας λίμνης. Ἐκεῖ, ὁ Νάρκισσος βλέποντας τὸ εἴδωλό του στὰ νερὰ τῆς λίμνης τὸ ἐρωτεύθηκε. Δὲν κατόρθωσε ποτὲ νὰ ἀντιληφθεῖ πὼς εἶχε ἐρωτευθεῖ τὴν ἀντανάκλαση τοῦ προσώπου του καὶ ἀνίκανος νὰ ἀποχωριστεῖ τὸν ἔρωτά του τελικὰ πέθανε ἀπὸ τὴν πείνα.