Οἱ "ἐθνικές" ἀρετές τοῦ μακρυγιαννισμοῦ καί τοῦ εὐρωλιγουρισμοῦ

Τοῦ Ἀθανασίου Διάκου( Μανώλης Ρασούλης)

Πέρυσι τὸ καλοκαίρι, ἀνάμεσα στὶς παραστάσεις τοῦ Φεστιβὰλ Ἀθηνῶν ἀνέβηκε τὸ θεατρικό ἔργο τῆς Λένας Κιτσοπούλου Ἀθανάσιος Διάκος – Ἡ ἐπιστροφή, καὶ οἱ ἁπανταχοῦ ἑλληναράδες, μέ μπροστάρη τόν δημοσιογράφο Θέμο Κομιστή, πετάχτηκαν θιγμένοι ἀπὸ τήν λακούβα τοῦ καναπὲ τους, ξεχειλίζοντας ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση γιὰ τήν ἐπίθεση στήν ἱστορική μνήμη, προσβολὴ « ἐθνικοῦ» συμβόλου καί ἄλλα φαιδρά. Προσβολή πού διέπραξε ἡ "ἀνθέλλην" σκηνοθέτις, κατεβάζοντας ἀπὸ τὸ βάθρο ἕναν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἐγκεκριμένους ἥρωες.

Χωρὶς νὰ ἔχω δεῖ τὸ ἔργο, κρίνοντας καὶ μόνο ἀπὸ τὴν ἀντίδραση τοῦ προβατοποιημένου πλήθους δὲν μπορῶ παρὰ νὰ ὑποστηρίξω τὴν σκηνοθέτιδα. Ἰσχυρίζομαι ὅτι καί ἡ Κιτσοπούλου, ὅπως καί ὁ Ρασούλης στό παραπάνω τραγούδι, σέβονται τήν μνήμη τοῦ Διάκου, σέ ἀντίθεση μέ τόν Θέμο Κομιστή πού τήν καπηλεύεται γιά νά πουλήσῃ φύλλα. Ἡ στρεβλή μνήμη, καί ὁ κάλπικος πρὸς τοὺς προγόνους σεβασμὸς χρησιμοποιοῦνται γιὰ νὰ κρύβουμε τὴν σημερινή μιζέρια μας. Ὅταν ὁ πατριωτισμός εἶναι ἀνεγκέφαλος, φαφλατάδικος καί ἄρα ἀντιηρωϊκός, δέν μπορεῖ νά πάρῃ μυρωδιά ὅτι ἡ Κιτσοπούλου, μέσα ἀπό τήν προβληματική της, ἀσχολεῖται μέ τήν δυνατότητα ὕπαρξης ἡρώων στίς σημερινές συνθῆκες. Δέν εἶναι προσκυνητής συμβόλων πού οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ ὅτι συνέβη πρίν 200 χρόνια. Ὁ τζάμπα μάγκας ἑλληναράς εἶναι ἕνα ἀντίγραφο τοῦ κάθε εὐρωλιγούρη πού καί αὐτός προσκυνᾷ ἤ στέκεται προσοχή μπροστά σέ μιά φούσκα.

Ὁ Hugo Chavez ἔφυγε γιά τά καλά

Ἡ βροχὴ προειδοποιητικῶν μηνυμάτων δὲν ἀφύπνισε. Οἱ ἀνθρώπινες ἀλληλεπιδράσεις ἀπενεργοποιήθηκαν καὶ ἡ ἀλληλεγγύη ὡς παράγοντας αὐτοάμυνας ἑξασθένισε. Στὶς πολιτικὲς συζητήσεις ἡ ἀναζήτηση στρατηγικῆς γιὰ τὴν ἐπίτευξη συνθηκῶν πού θὰ ἐπέτρεπαν τὴν εὐημερία ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ τὰ συναρπαστικὰ κουτσομπολιὰ γιὰ τὶς μηχανορραφίες καὶ τὴν προσωπικὴ ζωὴ μελῶν τῆς παρηκμασμένης καὶ αὐτο-ἐξυπηρετούμενης πολιτικῆς τάξης καὶ τὰ λαϊκὰ δικαστήρια ἐπίλυσης μικροδιαφορῶν. Οἰκονομικὲς αὐτοκρατορίες οἰκοδομήθηκαν μὲ τὴν ἁρπαγὴ καὶ τὴ μεταπώληση τοῦ πλούτου ἄλλων χωρῶν καὶ κληροδότησαν στὸν παγκοσμιοποιημένο ἄνθρωπο τὰ σύμβολα τοῦ ἐπιτυχημένου χαραμοφάη ἀντὶ τοῦ κατασκευαστῆ, καὶ τοῦ κερδοσκόπου ἀντὶ τοῦ ἐπενδυτῆ, καθὼς καὶ τὴν παραφροσύνη πὼς ὁ κλεμμένος εὔκολος πλοῦτος μπορεῖ νὰ λύσει διὰ μαγείας ὅλα τὰ προβλήματα.

Ἐδῶ βαρᾶμε ΠΡΟΣΟΧΗ !!!

Θέμος, Δένδιας, καί Χρυσῆ Αὐγή

«Πρῶτο Θέμα», 1/4/2012, παραμονὲς ἐκλογῶν. Τότε πού ἡ ἐφημερίδα τοῦ Ἀναστασιάδη κυκλοφοροῦσε τὸ πρωτοσέλιδό της μὲ σκηνοθετημένα, μὲ στημένα «ρεπορτάζ», γιὰ νὰ πλασάρει τὴ ναζιστικὴ Χρυσῆ Αὐγὴ κάτι σὰν εὐγενικὸ ὅμιλο «προσκόπων»...

Στὴν ἀνάρτηση μὲ τίτλο Ἡ Χρυσῆ Αὐγή ὡς χορηγός τοῦ Corpus Christi καί τό ὕπουλο πατρονάρισμά της ἀπό τά ἰδιωτικά Μ.Μ.Ε. πέρα ἀπὸ τὸ μύθευμα περί ἐλευθερίας τῆς διακίνησης τῶν ἰδεῶν ἐντός τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ἀσχοληθήκαμε καὶ μὲ τὸν ρόλο τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ὡς δράκου γιὰ νὰ γίνεται τὸ φιλελεύθερο παραμύθι πιστευτό. Πέρα ἀπὸ τὸ ὅτι αὐτὴ ἡ βαθιὰ συστημικὴ καὶ ἀντιδραστικὴ ὀργάνωση ὡς ἐθνικιστικὴ εἶναι βαθιὰ ἀνθελληνική, διετύπωσα παράλληλα τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι τὸν τελευταῖο χρόνο ξεκινώντας λίγο πρὶν ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς, ἔτυχε μιᾶς πρωτοφανοῦς καὶ ἀβανταδόρικης προβολῆς. Μερικοὶ ἴσως διαφωνήσουν, κάνοντας κάποιες ἁπλοϊκές συγκρίσεις μεταξύ τοῦ τηλεοπτικοῦ χρόνου πού διετέθη μεταξὺ τῶν διαφόρων κομμάτων. Τὸ ἐπιχείρημα καταρρίπτεται πανεύκολα ἂν οἱ συγκρίσεις δὲν παραμείνουν ἐπιλεκτικές, καὶ γι’ αὐτὸ ὕποπτες.  Στὰ σχόλια τῆς προαναφερθείσης ἀνάρτησης ἔδωσα κάποια παραδείγματα  μαϊμουδένιας « κριτικῆς », πού ἔμμεσα ( ΜΕΓΚΑ,  ΣΚΑΪ), ἢ ἄμεσα ( ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΕΞΤΡΑ ΤΣΑΝΕΛ ), ἀποσκοποῦσε στὴν καταχώρηση στὴν κοινωνικὴ συνείδηση αὐτοῦ τοῦ θιάσου ὡς ἀντισυστημικοὺ - κάτι πού βόλεψε ἰδιαίτερα τὴν δημαγωγία τῶν συστημικῶν κομμάτων περὶ δημοκρατίας καὶ στὸ ξέπλυμα τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ἐπὶ πλέον ἡ ἐπίσημη προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ διευκόλυνε στὸ ξέβαμμα αὐτῆς τῆς χρυσαυγίτικης γελοιότητας πάνω σὲ ὁποιαδήποτε ἀντικαθεστωτικὴ  φωνὴ ( π.χ. βλέπουμε τὴν προπαγάνδα ἀπὸ τὸν ἰδιαίτερα ἀναβαθμισμένο τὸν τελευταῖο καιρὸ ὑπουργὸ Δημοσίας Τάξεως κ. Δένδια…)