Στό λαιμό νά σᾶς κάτσει ..!!!

Πρώτη φωτογραφία: Ἕνα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα θύματα πού ἀφήνουν οἱ φιλελεύθερες πολιτικὲς ὅταν φθάνουν στὸ ἀποκορύφωμά τους. Πολιτικές, πού ἂν δὲν τὶς στήριξε, σίγουρα τὶς ἀνέχτηκε ἢ ἀδιαφόρησε. Σκαλίζει στὰ σκουπίδια πιθανὸν ἀναλογιζόμενος καὶ τὴν δικιά του εὐθύνη. Χωρὶς νὰ ἁπλώνει τὸ χέρι ἢ νὰ ἐκλιπαρεῖ γιὰ βοήθεια. Εἶναι ἀξιοπρεπὴς, μπορεῖ καὶ περήφανος. Γηγενὴς ἢ μετανάστης, νόμιμος ἢ παράνομος, δὲν ὑποκρίνεται ὅτι κρατάει ἀπὸ μεγάλη γενιά, οὔτε σπεκουλάρει πάνω σὲ κάποιο ἔνδοξο παρελθόν.

Δεύτερη φωτογραφία: Στέκονται στὴν οὐρά, ἐξευτελιζόμενοι ὑπὸ τὴν μουσικὴ ὑπόκρουση ἑνός ναζιστικοῦ ἐμβατηρίου πού ἐπιβάλλεται ἀπὸ τοὺς σιτιστές. Σὲ καλύτερη οἰκονομικὴ κατάσταση ἀπὸ τὸν προηγούμενο. Μοιραῖοι καί ἄβουλοι, δὲν ἀντέχουν νὰ ἀντικρύσουν τὴν κατάντια τους κατάματα καὶ νὰ τὴν ξεφορτωθοῦν ἀναλαμβάνοντας εὐθύνες. Προτιμοῦν νὰ κοκορεύονται ( καί νά κρύβονται ) πίσω ἀπό μιά βαριά γιά τό ἀνάστημά τους ἑλληνικὴ καταγωγή. Σιτιστὲς καὶ σιτιζόμενοι πού μία ζωὴ ἐνσαρκώνουν -ὡς λαθραῖοι Ἕλληνες - τὴν ἔννοια τῆς ἐπαιτείας. Κατάλληλοι μόνον γιά χειροκροτητές ἤ κλακαδόροι.

Οἱ χαμένοι (the losers)

Ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι αὐτάρκης, ἀλλὰ ἡ ὕπαρξή του ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ὕπαρξη ἄλλων ἀνθρώπων, προκύπτει ἡ ἀνάγκη θέσπισης μέτρων προστασίας τῆς ἀξιοπρεποῦς ὕπαρξης ὅλων, δεδομένου ὅτι χωρὶς αὐτὰ τὰ μέτρα ἡ συμβίωση εἶναι ἀδύνατη. Ἡ θέσπιση αὐτῶν τῶν μέτρων εἶναι προϊὸν συζήτησης καὶ λήψης ἀποφάσεων στὴν ὁποία συμμετέχουν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι ἴσοι μεταξύ τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχαῖο-Ἑλληνικὴ ἔννοια τοῦ ὄρου “πολιτικὴ” ἡ ὁποία ἐπικεντρώνεται στὴν ἀτομικὴ ἐλευθερία πού γινόταν ἀντιληπτὴ ὡς ἡ ἐξασφαλισμένη καὶ προστατευμένη δυνατότητα ὅλων τῶν μεταξύ τους ἴσων ἀνθρώπων νὰ ἐκφέρουν τὴν ἄποψή τους (“ἰσονομία”) στὸ δημόσιο χῶρο πού ὀνομαζόταν “ἀγορά”. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἡ διαταγὴ καὶ ἡ ὑπακοὴ ἐθεωροῦντο διαδικασίες λήψης καὶ ἐπιβολῆς ἀποφάσεων χαρακτηριστικὲς γιὰ τοὺς βαρβάρους διότι ἐστεροῦντο ἐλεύθερου διαλόγου μεταξὺ ἴσων (ᾖσαν ἄνευ λόγου). Ὁ τελικὸς σκοπὸς τῆς πολιτικῆς ἦταν ἡ προστασία τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια. Ἡ πολιτικὴ καθιστοῦσε δυνατὴ τὴν ἀπρόσκοπτη ἐνασχόληση τοῦ πολίτη μὲ τὰ ἐνδιαφέροντά του καὶ μὲ τὴν ἐξασφάλιση τῶν πρὸς τὸ ζεῖν καὶ κατὰ συνέπεια τὴν παροχὴ ἑνὸς ἐλάχιστου μέτρου “εὐτυχίας” (εὐδαιμονίας) γιὰ τοὺς πολλούς. Καθὼς μέλημα τῆς πολιτικῆς ἦταν ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, οἱ διατάξεις πού ἀφοροῦσαν τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη μποροῦσαν νὰ θεσπίζονται μόνο ἀπὸ τὸ κράτος τὸ ὁποῖο κατεῖχε καὶ τὸ μονοπώλιο στὴν ὠμὴ βία προκειμένου νὰ ἀποτρέπονται καταστάσεις ζούγκλας πού θὰ προέκυπταν ἀπὸ τὸν πόλεμο ὅλων ἐναντίον ὅλων. 

Dress up Samara ἐν ὄψει ἐπισκέψεως Wolfgang Schäuble

http://www.gamesbox.com/games/8154/Dress-Up-Samara

Ἀντιπολίτευσις: Τὸ ἤξερα, τὸ ἤξερα πὼς θὰ τοῦ ἐπέτρεπες τὴν εἴσοδο

Κυβέρνησις: Μὰ τί ἄλλο μποροῦσα νὰ κάνω; Εἶναι ἕνας φτωχὸς γέρος ἄνθρωπος πού μόνος του δὲν μπορεῖ νὰ φροντίσει τὸν ἑαυτό του. Πῶς θὰ μποροῦσα νὰ τὸν πετάξω ἔξω; Ποιὸς θὰ τὸν πρόσεχε τότε; Ὄχι, ὄχι δὲν πρόκειται νὰ τὸν ἀφήσω χωρὶς φροντίδα!

Ἀντιπολίτευσις: Εἶσαι ἀνόητη! Ὅποιος θέλει λοιπὸν μπορεῖ νὰ μπαίνει; Δὲν ἔχεις τὸ παραμικρὸ αἴσθημα εὐθύνης;

Κυβέρνησις: Αἴσθημα εὐθύνης! Μὰ δὲν ἔχεις καταλάβει πῶς δὲν εἶναι οἱ συμπονετικὲς πράξεις αὐτὲς πού ἀνταμείβει τὸ σύστημα, ἀλλὰ μόνο ἡ ἄνευ ὅρων ὑπακοή;

Ἰδεολογίαι καί οὐτοπίαι ( τοῦ Εὐαγγέλου Λεμπέση )

1. Δύο ἐκ τῶν σημαντικωτέρων κοινωνικῶν «προορισμῶν» ( ἤ, ἐπιστημονικώτερον: λειτουργιῶν) τοῦ ἀσυναρτήτου καὶ ἀτύπου ἀθροίσματος τῶν ἐπιλέκτων, καὶ ἰδίως τῶν  διανοουμένων, εἶναι ἡ παραγωγὴ ἰδεολογιῶν καὶ οὐτοπιῶν. « Ἡ θεωρία τῆς ἰδεολογίας πραγματεύεται τὴν ἀποκάλυψιν ψευδῶν καὶ συγκαλύψεων κατὰ τὸ μᾶλλον ἤ ἧττον συνειδητῶν, προερχομένων ἐκ τῶν ἀνθρωπίνων κομματισμῶν καὶ ἰδιαιτέρως ἐκ τῶν πολιτικῶν κομμάτων» [1]. Πράγματι ἡ ἰδεολογία δὲν εἶναι βεβαίως ταυτόσημος μὲ τὴν ἰδέαν. Ἰδεολογία, ἐν πρώτοις, εἶναι ἡ ἐκλογίκευσις μίας ἰδέας πρὸς ἐπίτευξιν ἑνὸς συστήματος, ἑνὸς σκοποῦ. Δὲν εἶναι, ἑπομένως, « ἄδολος λογισμός», δὲν εἶναι ἐμπειρικῶς ἀδέσμευτος, ἄσκοπος, ἀμερόληπτος, ἀνιδιοτελής, ἀλλ' ἀνήκει εἴτε εἰς τὴν ἐκλογικευμένην ἀξιολογίαν (wertrational) εἴτε εἰς τὴν ἐκλογικευμένην σκοπιμότητα (zweckrational). Ὅ,τι δι’ ἕνα συγγραφέα εἶναι  ἰδέα, ὑπὸ τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀδόλου λογισμοῦ, δύναται ν' ἀποβῆ ἰδεολογία διὰ μίαν κοινωνικὴν ὁμάδα ἤ διὰ μίαν κοινωνικὴν τάξιν ὑπὸ τὴν ἔννοιαν τῆς ὑπερασπίσεως συμφερόντων. Ἐκ τούτου ἕπεται ὅτι πάντοτε αἱ ἰδέαι δημιουργοῦνται ὑπὸ τῶν ἐπιλέκτων καὶ σχεδὸν πάντοτε, προσαρμοζόμεναι ἡ διαστρεφόμεναι, καταντοῦν ἰδεολογίαι. Τὰ παραδείγματα εἶναι ὄχι ἁπλῶς πολλά, ἀλλὰ σχεδὸν ὅλα. Ἡ ἀστικὴ ἰδεολογία κατεσκευάσθη ἐκ διαφόρων καὶ μεταξὺ των ἀσχέτων δοξασιῶν ἀπὸ θρησκείας, ἀπὸ φιλοσοφίας, ἀπὸ ἐπιστήμας καὶ ἀπὸ μυθιστορήματα. Πρὸς τοῦτο ἐχρησιμοποιήθη ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ἡ ρωμαϊκὴ φιλοσοφία, ὁ καθολικισμός, ὁ προτεσταντισμός, ὁ ἰουδαϊσμός, αἱ φυσικαὶ ἐπιστῆμαι, αἱ θεωρίαι τῆς Ἀναγεννήσεως καὶ τοῦ Διαφωτισμοῦ κ.λπ. μὲ τὸν ἰδεολογικὸν σκοπὸν τῆς συγκαλύψεως ψευδῶν καὶ συμφερόντων τῆς ἰθυνούσης τάξεως, διὰ προσαρμογῶν, παραλείψεων, ἀποσιωπήσεων, παραπλανήσεων, διαστροφῶν ἤ, ἀντιθέτως, ἀποσπασματικῶν σφετερισμῶν τῶν ἰδεῶν αὐτονόμων καὶ ἀταξικῶν διανοουμένων.