Στό λαιμό νά σᾶς κάτσει ..!!!

Πρώτη φωτογραφία: Ἕνα ἀπὸ τὰ ἀμέτρητα θύματα πού ἀφήνουν οἱ φιλελεύθερες πολιτικὲς ὅταν φθάνουν στὸ ἀποκορύφωμά τους. Πολιτικές, πού ἂν δὲν τὶς στήριξε, σίγουρα τὶς ἀνέχτηκε ἢ ἀδιαφόρησε. Σκαλίζει στὰ σκουπίδια πιθανὸν ἀναλογιζόμενος καὶ τὴν δικιά του εὐθύνη. Χωρὶς νὰ ἁπλώνει τὸ χέρι ἢ νὰ ἐκλιπαρεῖ γιὰ βοήθεια. Εἶναι ἀξιοπρεπὴς, μπορεῖ καὶ περήφανος. Γηγενὴς ἢ μετανάστης, νόμιμος ἢ παράνομος, δὲν ὑποκρίνεται ὅτι κρατάει ἀπὸ μεγάλη γενιά, οὔτε σπεκουλάρει πάνω σὲ κάποιο ἔνδοξο παρελθόν.

Δεύτερη φωτογραφία: Στέκονται στὴν οὐρά, ἐξευτελιζόμενοι ὑπὸ τὴν μουσικὴ ὑπόκρουση ἑνός ναζιστικοῦ ἐμβατηρίου πού ἐπιβάλλεται ἀπὸ τοὺς σιτιστές. Σὲ καλύτερη οἰκονομικὴ κατάσταση ἀπὸ τὸν προηγούμενο. Μοιραῖοι καί ἄβουλοι, δὲν ἀντέχουν νὰ ἀντικρύσουν τὴν κατάντια τους κατάματα καὶ νὰ τὴν ξεφορτωθοῦν ἀναλαμβάνοντας εὐθύνες. Προτιμοῦν νὰ κοκορεύονται ( καί νά κρύβονται ) πίσω ἀπό μιά βαριά γιά τό ἀνάστημά τους ἑλληνικὴ καταγωγή. Σιτιστὲς καὶ σιτιζόμενοι πού μία ζωὴ ἐνσαρκώνουν -ὡς λαθραῖοι Ἕλληνες - τὴν ἔννοια τῆς ἐπαιτείας. Κατάλληλοι μόνον γιά χειροκροτητές ἤ κλακαδόροι.

Συσσίτια μόνον γιὰ Ἕλληνες ὅπου, ὅπως διαλαλεῖται ἐπιμόνως, ἐπιστρέφονται στὸν ἑλληνικὸ λαὸ τὰ χρήματα τῆς κρατικῆς ἐπιχορήγησης. Ὑπὸ μορφὴν μερίδων λαχανικῶν καὶ κρέατος. Πέραν τῶν ἀηδιαστικῶν συνειρμῶν μισανθρωπίας, πού ἐν μέσῳ κρίσεως γεννᾶ μία τέτοια ἐκδήλωση, πρόκειται περὶ ἀπάτης καραμπινάτης. Οἱ χρυσαυγῖτες τὸ μόνον πού κάνουν εἶναι νὰ φιλοτεχνοῦν μὲ ξένα χρήματα –δημόσια χρήματα – ἕνα φιλολαϊκὸ προφὶλ ἀνακατεμένο δόλια μὲ μία ὕποπτη καί ντεμέκ ἀντισυστημικότητα. Ἐξαγοράζουν ψήφους καὶ συνειδήσεις, κάνουν συμμέτοχούς τους, ἔναντι πινακίου φακῆς, σὲ μία καταστροφικὴ καὶ παρὰ φύσιν « ἑλληνικότητα» τοὺς ἀνερμάτιστους ἠθικά, ἢ ἐλλιποβαρεῖς ἐγκεφαλικὰ πολῖτες. Ὅμοιος τόν ὅμοιο καί ἡ κοπριά στά λάχανα. Οἱ χαρακτηρισμοὶ δὲν ὑποκρύπτουν ἴχνος λογιωτατισμοῦ ἢ ὑπεροψίας, ἁπλὰ διαπιστώνουν το πρόβλημα. Τό νά ἀποκαλέσεις τόν πάσχοντα ἀπό πανούκλα πανουκλιασμένο δέν εἶναι ὕβρις, ἀλλά πιστή ἀπεικόνιση τῆς πραγματικότητος.

Τὸ παλιὸ πολιτικὸ ἀλισβερίσι μεταξὺ κυβερνητικῶν κομμάτων καὶ κοινωνίας, πού ἀπὸ συστάσεως κράτους καθορίζει παρασκηνιακὰ τὴν ταυτότητα τῆς χώρας καὶ συμβάλλει στὸν παρασιτισμὸ της ἀλλὰ καὶ τὴν μακροημέρευση τοῦ συστήματος, μὲ τὴν Χρυσῆ Αὐγὴ παίρνει τὴν πιὸ χυδαία μέχρι σήμερα μορφή του.Τά βουλευτικά γραφεῖα, μέσα στά ὁποῖα κλείνονται τά ρουσφέτια, καί τά συσσίτια ἀποκλειστικά γιά Ἕλληνες, διαφέρουν μόνον στήν ἐπίπλωση...

Σὰν τὶς ὕαινες, πού ἐπιβιώνουν χώνοντας τὴν μούρη τους στὰ ψοφίμια, νεοφιλελεύθεροι καὶ χρυσαυγῖτες κερδοσκοποῦν κυκλοφορῶντας ἀνάμεσα σὲ πολιτικὰ πτώματα καὶ γραικύλους ψηφοφόρους. Καὶ γιὰ τοὺς μὲν καὶ γιὰ τοὺς δὲ ἡ πεῖνα καὶ ἡ ἀθλιότητα ἀποτελοῦν ἐργαλεῖα ἐπίτευξης πολιτικῶν ἐπιδιώξεων. Καί ὅμως παρά τά ἀναπτυξιακά, ἐπενδυτικά προγράμματα ἤ τίς πατριωτικές ὑστερίες, αὐτό πού στο τέλος παραμένει εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀποφορά τους. Ἔντονη καί διαπεραστική ὅπως τῆς ὕαινας…

« …Τόσοι ὑπάλληλοι τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα ἔχασαν τὴν δουλειά τους, μᾶς ἔπιασε ὁ πόνος γιὰ τοὺς βολεμένους τοῦ δημοσίου…» τσιρίζει ὁ ψυχοπονιάρης νεοφιλελεύθερος πού ἔχει κουραστεῖ νὰ ἀπολύει γιὰ νὰ προσλάβει ἀνασφάλιστους μετανάστες μὲ μισθοὺς πείνας καὶ μερικὲς σφαῖρες γιὰ ἐπιδόρπιο.  Ἴδιας ποιότητας ἀσυναρτησία, πού ὄζει ὑποκρισία, ἡ κάλυψη τῆς ΧΑ ἀπὸ τοὺς ἁπανταχοῦ γραικύλους. « … Ἀντὶ νὰ τὰ βάζουν μὲ τὴν ΧΑ ἂς δώσουν καὶ αὐτοὶ λίγο ψωμὶ στὸν κοσμάκη …»  γρυλίζει ὁ νεοέλλην μικροαστὸς πού φοροκλέβει στὴν πλάτη τοῦ μισθωτοῦ, τσιγγουνεύεται καὶ τὸ δεκάλεπτο στὰ παιδιὰ τῶν φαναριῶν, χωρὶς ποτὲ νὰ συνεισφέρει στὰ συσσίτια τῆς ἐκκλησίας, ἢ ἀπὸ μόνος του γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν ταλαιπωρημένων συμπατριωτῶν του.

Τὰ συσσίτια τῶν χρυσαυγιτῶν δὲν θὰ ἦταν τόσο εὔκολο, ὄχι μόνον νὰ διοργανωθοῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ τραβήξουν τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος, ἂν δὲν ὑπῆρχαν 2 πράγματα

α) ἡ συμβολὴ τῶν ΜΜΕ,πού σπάνια ἀναφέρονται στὰ πολὺ μεγαλύτερα σὲ ποσότητα, συχνότητα καὶ ἔκταση συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ δήμου καὶ

β) ἡ ἐδῶ καὶ δεκαετίες καλλιεργούμενη ἔφεση τοῦ νεοέλληνα στὴν κάθε μορφὴ ἐπαιτείας. Ἀπὸ τὸ 1825 μέχρι σήμερα ἐπαιτεία ἀποτελεῖ ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς χώρας ἔναντι τῶν ξένων δυνάμεων, ἐπαιτεία ἀποτελεῖ καὶ ἡ στάση τοῦ κοινωνικοῦ σώματος ἔναντι τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας.

Τὸ σύνδρομο τοῦ ζητιάνου ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ ὄχι μόνον τὸ ἐκμεταλλεύεται ἀλλὰ καὶ τὸ συντηρεῖ. Ἀντίστοιχα μὲ τὰ συσσίτια τῆς ντροπῆς εἶναι καὶ τὰ γραφεῖα εὑρέσεως ἐργασίας –καὶ αὐτὰ μόνον γιὰ Ἕλληνες. Γραφεῖα πού πριμοδοτοῦν τὶς ἀπαιτήσεις τῶν ἐργοδοτῶν, καὶ τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ τὸν ὁποῖο αὐτοὶ πρεσβεύουν. Οἱ συμμετέχοντες ἀναγκαστικὰ ἀποδέχονται ὅλες αὐτὲς τὶς ἀπαιτήσεις. Μία ἀκόμη πρόσκληση στὴν ἐπαιτεία, μὲ μανδύα πατριωτικὸ …

Εἶναι γνωστὴ ἡ θετικὴ ψῆφος της ὑπὲρ τῶν ἐφοπλιστῶν στὸ κοινοβούλιο, τὸ διαρκὲς καὶ ἀβανταδόρικο σπρώξιμο ἀπὸ ΜΜΕ φουσκώνοντας τά πανιά της μέ ἀνούσιες καί προσχηματικές « ἀντιρατσιστικές» μπουρμπουλῆθρες, ἀναγορεύοντας την σὲ κίνδυνο ἑνὸς διεφθαρμένου συστήματος.  Γνωστή καὶ ἡ χαριστικὴ ἀπέναντι στὰ μέλη της στάση τοῦ ἴδιου συστήματος γιὰ περιπτώσεις ὁπλοφορίας, κατοχῆς ἐκρηκτικῶν μηχανισμῶν καὶ βιαιοπραγιῶν. Γιατί λοιπὸν νὰ μᾶς ἐντυπωσιάζει ὅταν ἀναπαράγει μὲ ἀκόμα πιὸ ἀπεχθῆ τρόπο τὸ ρουσφέτι καί τήν νοοτροπία ὑποταγῆς πού τό ἀκολουθεῖ; Ὅταν μασκαρεύει τὴν ραχοκοκαλιὰ τοῦ γραικυλισμοῦ σὲ μορφὴ ἀλληλεγγύης καὶ ἀντίστασης; Μιᾶς ἀλληλεγγύης τό ἴδιο ψευδεπίγραφης μέ τίς ἔκτακτες εἰσφορές ἀλληλεγγύης τοῦ Στουρνάρα;

Ἡ περίπτωση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἀποτελεῖ ἀκραῖο δεῖγμα πολιτικῆς ἁρπαχτῆς. Ὑπερασπίζεται καὶ ἀναγορεύει σὲ ἐθνικοὺς ἥρωες τοὺς ταγματασφαλῖτες καὶ συνεργάτες τῶν καταχτητῶν τὴν περίοδο 1941-44. Κατανοητὸ τὸ σύμπλεγμα κατωτερότητος πού νοιώθουν τὰ μέλη της, ἀφοῦ στὶς τάξεις τῶν « ἡρώων» τους δὲν ὑπῆρξε οὔτε ἕνας Μπελογιάννης, ἢ Βελουχιώτης, οὔτε ἕνας ἀπὸ τοὺς τόσους ἄλλους ἀνώνυμους πού σάν τούς πρώτους χριστιανούς στάθηκαν μπροστὰ στὸ γερμανικὸ ἀπόσπασμα. Τὰ πρότυπα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στεκόντουσαν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ καὶ ἔδιναν τὸ παράγγελμα τῆς ἐκτέλεσης. Ἂς τὸ χωνέψουν οἱ χρυσαυγῖτες ὅτι μπροστάρηδες στὴν ἀντίσταση κατὰ τῶν Γερμανῶν ὑπῆρξαν οἱ κομμουνιστές, καὶ ὁ ὑπόλοιπος λαὸς ἀκολούθησε. Μόνο τὰ ἰνδάλματά τους συστρατεύθηκαν μὲ τὸν κατακτητή. Στὶς τάξεις της ποτὲ δὲν εἶχε ἥρωες. Καὶ οὔτε πρόκειται νὰ βγάλει.

70 χρόνια μετά, στὴν σημερινὴ περίοδο, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς βιώνει μία πολὺ δύσκολη κατάσταση, ἀλλὰ παρά τήν φτωχοποίηση μεγάλου μέρους τοῦ πληθυσμοῦ, τὴν λιμοκτονία τῆς κατοχῆς τοῦ 1941-44 δὲν τὴν βιώνει. Ἡ μόνη κατοχὴ πού ὑπάρχει σήμερα εἶναι ἡ διαρκὴς δυτικὴ κατοχὴ πού ὑφίστανται ὅλα τὰ τριτοκοσμικὰ κράτη. Τὸ ζήτημα εἶναι καθαρὰ πολιτικό, ὅπως ὀρθότατα ἐπισημαίνει τό ΚΚΕ, πού σωστά σήμερα δέν ἀναζητᾷ προδότες καί δωσιλόγους. Καί ἔχεις τήν Χρυσῆ Αὐγή νά ἀναγορεύει τούς ( ἑβραίους) τραπεζίτες σέ ἐχθρούς τοῦ ἑλληνισμοῦ, τήν τρόϊκα καί τόν Σόϊμπλε σέ ἐχθρούς τοῦ ἔθνους, ἀναρτᾷ πανώ κατά τήν ἐπίσκεψή του στην Ἀθήνα, ἐνῷ πρίν ἀπό 70 χρόνια πού ὑπῆρχαν ἐθνικοί κατακτητές οἱ τότε ἐθνικόφρονες ἔκαναν τεμενάδες. Διαπιστώνουμε μάλιστα ὄτι ἡ εὐαισθησία της ἀπέναντι στήν σημερινή φτώχεια ἔχει αὐξηθεῖ σημαντικά σέ σχέση μέ τήν εὐλύγιστη στάση πού τηρήθηκε στήν πραγματική λιμοκτονία τοῦ 1941-44. Ἄν ὅλο αὐτό δέν εἶναι πολιτικό παπατζιλίκι τότε τί εἶναι;

( Ἀξίζει νά ἀναφερθεῖ παρενθετικά, ὅτι παρά τήν πλούσια ἐγκληματική δράση τῶν Γερμανῶν -ὅπως ἔχουμε δεῖ σέ παλαιότερες ἀναρτήσεις –  κυρίως ὑπεύθυνος γιά τήν λιμοκτονία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦταν ὁ ἀγγλικός ἀποκλεισμός. Οἱ Ἄγγλοι -ἄν ληφθεῖ ὑπ’ὄψιν ἡ συμμαχική ἰδιότητά τους - στό συγκεκριμένο ζήτημα φέρθηκαν περισσότερο βάρβαρα ἀπό τούς Γερμανούς ἀπέναντι στούς Ἕλληνες. Μέ τάκτ πάντα. Φυσικά τά ἰνδάλματα τῶν χρυσαυγιτῶν, ὠς γνήσιοι δωσίλογοι, μετά τήν ἀποχώρηση τῶν Γερμανῶν μπῆκαν στήν ὑπηρεσία τῶν Ἄγγλων… )  

Κατάλαβες τώρα σὲ ποιὲς κραυγὲς ὑπάκουσες καὶ στάθηκες στὴν σειρὰ κακομοίρη νεοέλληνα μικροαστέ, ὅταν γιὰ ἕνα πιάτο φαῒ ἀπαρνήθηκες ὅτι ἀξιοπρέπεια σοῦ εἶχε ἀπομείνει, ἀποδεχόμενος ἀδιαμαρτύρητα τὴν κατὰ Χρυσῆ Αὐγὴ « ἑλληνικότητα» ; Ἀνανεώνοντας, μὲ τὴν παρουσία σου, τὰ μετεμφυλιακά πιστοποιητικὰ ἐθνικῶν καὶ κοινωνικῶν φρονημάτων; Νομιμοποιῶντας στὴν συνείδησή σου τὰ ἰδεολογικὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα τῶν κουκουλοφόρων, τῶν καταδοτῶν πού μὲ τεντωμένο χέρι ἐπέλεγαν τὰ θύματα τοῦ ἐκτελεστικοῦ ἀποσπάσματος, τῶν γερμανοτσολιάδων καὶ τῶν ταγματασφαλιτῶν; Ὅλων αὐτῶν πού οἱ σημερινοὶ χρυσαυγῖτες πίνουν νερὸ στὸ ὄνομά τους, θεωρῶντας τους ἐθνικοὺς ἥρωες.

Ἡ συμμετοχὴ τοῦ κόσμου στὰ χρυσαυγίτικα συσσίτια καὶ τὰ αὐξημένα δημοσκοπικά ποσοστὰ τοῦ ναζιστικοῦ - ἐθνικιστικοῦ κόμματος ἀποτελοῦν καθησυχαστικὰ σημεῖα γιὰ ὅσους πράσινους καὶ μπλὲ « δημοκράτες» τοῦ συνταγματικοῦ τόξου ἀνησυχοῦν καὶ φοβοῦνται ἐνδεχόμενα κοινωνικῶν ἐκρήξεων. Οἱ ἔχοντες νοοτροπία ζητιάνου σιτιζόμενοι εἶναι τελείως ἀκίνδυνοι. Οἱ πνευματικὰ ἀνάπηροι καὶ ψυχικὰ συμπλεγματικοὶ χτυπᾶνε νταηλίδικα ἢ ἐκμεταλλεύονται καλοσυνάτα τὸν ἀδύναμο καὶ προσκυνᾶνε ἐθνοπρεπῶς τὴν ἐξουσία. Ἡ τέχνη τῆς ἐπιβίωσης τοῦ καραγκιόζη, βασικὸ συστατικό τοῦ ἑλλαδισμοῦ, ἐν πλήρει δράσει… Ἡ μουσικὴ διασκευὴ τῶν ναζιστικῶν ἐμβατηρίων μὲ τὰ ὁποία συνοδεύτηκε ἡ διανομὴ τροφίμων, ὅπως καὶ ὁ γεμάτος πατριωτικὲς ἀρλοῦμπες « πύρινος» λόγος τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς  μπορεῖ νὰ τονώνει προσωρινά τὸ ἠθικό τοῦ συγκεντρωμένου πλήθους, ἀλλὰ τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων δὲν τὴν ἀλλάζει. Τὸ ἀκρωτηριασμένο πνεῦμα δὲν ἀποκαθίσταται μὲ ἐπεμβάσεις προσθετικές, ὅταν δὲ παραχωρεῖται τὸ δικαίωμα τῆς ἐπέμβασης στὸν κάθε ἀλμπάνη ( χρυσαυγίτη ἢ νεοφιλελεύθερο), ἡ πλήρης ἀτροφία εἶναι ἐγγυημένη. Πολὺ εὔστροφα καὶ γλαφυρὰ εἶχε γράψει κάποτε ὁ Μπόστ, ἀναδεικνύοντας τὴν μιζέρια τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας ( Μαμά Ἑλλάς -Ἀνεργίτσα – Πειναλέων), κρυμμένης πίσω ἀπό ἕνα κακότεχνα σκηνοθετημένο «ἔνδοξο» παρελθόν: « ...ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΙΖΗ, ΘΟΥΡΙΑ ΤΟ ΣΙΝΗΘΙΖΕΙ…». 

Κακή σας χώνεψη κοιμισμένοι γραικύλοι.  Καί ἄν δέν ἔγινα ἀντιληπτός, ... στό λαιμό νά σᾶς κάτσει !!!