Πέραμα, Κερατσίνι καὶ εὐρωπαϊκὲς ἀξίες...

         Ἀτυχὲς συμβὰν ἦταν,  σύμφωνα μὲ τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν ΜΜΕ,  ὁ θάνατος τοῦ 18χρονου ρομὰ στὸ Πέραμα τὸν περασμένο μήνα. Ὁ μαλθακὸς,  χοντρόπετσος καὶ προκλητικὰ ἀδιάφορος νεοέλληνας ἐπιδοκίμασε αὐτὴ τὴν ἄποψη,προσφέροντας τὴν ἀνοχὴ ,  ἄν ὄχι τὴν στήριξή του,  στοὺς ἐκτελεστὲς τοῦ 18χρονου. Ἡ ἑλληνικὴ δικαισύνη συντονίστηκε μὲ τὸ λαϊκὸ αἴσθημα καὶ ἀπάλλαξε τῆς προφυλάκισης τοὺς 7 κατηγορούμενους ἀστυνομικοὺς,  δείχνοντας τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀθώωσή τους στὸν ἑπόμενο βαθμὸ.  Οἱ συνάδελφοι τῶν 7 ἐκτελεστῶν,  ἐνθαρρυμένοι καὶ ἀπὸ τὶς δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ «Προστασίας»  τοῦ Πολίτη - ὅπως κατ’ εὐφημισμὸν ἀποκαλεῖται… - συγκεντρωμένοι ἐξω ἀπὸ τὰ δικαστήρια ξέσπασαν σὲ ζητωκραυγὲς … «  Ἥρωες…ἥρωες  !!!  »

       Πρὶν ἀπὸ 10 μέρες ἕνα ὀκτάχρονο κορίτσι ,  ρομὰ καὶ αὐτὸ,  σφηνώθηκε  καὶ βρῆκε φρικτὸ θάνατο ἀπὸ τὴν συρόμενη πόρτα τοῦ  ἐργοστασίου Κυλινδρόμυλοι Σαραντόπουλου στὸ Κερατσίνι.  Ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ οἱ παπαγάλοι ἔπιασαν δουλειὰ, μίλησαν πάλι γιὰ ἀτυχὲς συμβὰν, στοχοποιῶντας παράλληλα τοὺς γονεῖς τοῦ κοριτσιοῦ. Κατὰ περιέργο τρόπο – γιατὶ δὲν μᾶς ἔχει συνηθίσει σὲ τέτοιες παρεμβάσεις – τὸ τηλεοπτικὸ δελτίου τοῦ καναλιοῦ STAR ἔβγαλε στὸν ἀέρα ἕνα συγκλονιστικὸ βίντεο ποὺ ἀπαθανατίζει ὄχι μόνον τὶς συνθῆκες τοῦ θανάτου ,  ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπάνθρωπη συμπεριφορὰ τῶν ὑπαλλήλων τῆς ἑταιρείας μπροστὰ στὸ θέαμα τοῦ πεθαμένου κοριτσιοῦ.

        Στὸ Πέραμα ,  οἱ ἀστυνόμοι ἐκτελεστὲς ξεπλύθηκαν  ἀπὸ τὶς διάφορες ἀργυρώνητες γραφίδες,  ἁπλῶν δημοσιογράφων ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος – μεταξὺ μας αὐτοὶ εἶναι οἱ χειρότεροι… -  Στὸ Κερατσίνι οἱ «πνευματικοὶ» μας ἄνθρωποι παραποίησαν ἐκ νέου καὶ ἀποσιώπησαν τὰ γεγονότα, φιλοτεχνῶντας τὸ  προφίλ τῶν θυμάτων  καὶ τῆς φυλῆς τους …εἶναι παραβατικοὶ,  εἶναι φολκλὸρ,  δὲν ἐνσωματώνονται στὴν κοινωνία,  δὲν πληρώνουν φόρους καὶ εἰσπράτουν ἐπιδόματα…. Οὔτε λέξη γιὰ τὸν βαθιὰ παρηκμασμένο νεοέλληνα ποὺ ἀνέχεται ,  ἄν δὲν ἐνθαρρύνει συμπεριφορὲς σὰν τῶν ἀστυνομικῶν ἤ τῶν ὑπαλλήλων τῆς ἑταιρείας Κυλινδρόμυλοι Σαραντόπουλου… γιὰ τὸν νέοέλληνα ποὺ ἀπὸ τὴν μιὰ ξεσπαθώνει κατὰ τῶν γύφτων ἀλλὰ καμαρώνει σὰν γύφτικο σκεπάρνι ποὺ κάθεται σὲ μιὰ γωνιὰ τῶν εὐρωπαϊκῶν σαλονιῶν…

        Σὲ πεῖσμα αὐτῆς τῆς ξεφτιλισμένης  διανόησης ποὺ καὶ αὐτὴ καμαρώνει σὰν γύφτικο σκεπάρνι ὅταν τῆς ἀπονέμεται τὸ βραβεῖο εὐρωπαϊκοῦ μυθιστορήματος γιὰ τὴν ἀνάδειξη τῶν εὐρωπαϊκῶν ἀξιῶν….παρουσιάζουμε τὸ ἄρθρο ἑνὸς  ἀγαπημένου καθηγητῆ καὶ πραγματικοῦ διανοούμενου τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη,  ποὺ πρόσφατα μᾶς ἄφησε…Τὸ ἄρθρο δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ ( τεῦχος 141- Μάϊος 2006  )  , καὶ ὄπως μᾶς ἔλεγε ὁ Κιτσίκης  εἶχε ἐνθουσιάσει τοὺς τσιγγάνους…

Τὸ παμπάλαιο πλανητικὸ μυστήριο τοῦ Ἀθιγγανισμοῦ

( τοῦ  Δημήτρη Κιτσίκη -ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ , τεῦχος 141 )

Ἡ σημασία τοῦ νομαδισμοῦ.

Τὸ χαμηλὸ ἐπίπεδο κατανοήσεως τῶν προβλημάτων τῆς Ἱστορίας ἀπὸ τοὺς αὐτοαποκαλούμενους πολιτισμένους πολῖτες τῶν πόλεων ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβη τὸ βασικὸ θεώρημα συγκροτήσεως πολιτισμοῦ. Αὐτὴ ἡ συγκρότηση τοῦ πολιτισμοῦ ὑποχρεωτικὰ συνίσταται, ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, στὴν σύνθεση τοῦ νομαδικοῦ μὲ τὸν ἑδραῖο πληθυσμό. Συνεπῶς, οἱ νομάδες εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικοὶ γιὰ τὸν πολιτισμό, ὅσο καὶ οἱ ἑδραῖοι κάτοικοι τῶν πόλεων καὶ τῶν χωρίων, διότι χωρὶς τοὺς νομάδες, ὅπως χωρὶς τοὺς ἀγρότες, δὲν θὰ ὑπῆρχε πολιτισμὸς ἐπὶ τῆς γῆς.

Ἔνδειξη δὲ τῆς ὑπαναπτύξεως τοῦ σημερινοῦ ἑλληνικοῦ κράτους εἶναι ἡ παντελὴς ἔλλειψη προγράμματος διασφαλίσεις τῆς εὐημερίας τῶν ἀθίγγανων τῆς χώρας, μέσα ἀπὸ τὸν σεβασμὸ τοῦ τρόπου ζωῆς τους καὶ χωρὶς προσπάθεια ἀφομοιώσεώς τους στὸν ἑδραῖο πληθυσμό.

Πέραν λοιπὸν ἀπὸ τὸ γενικὸ πρόβλημα συμβιώσεως νομάδων καὶ μὴ νομάδων, ὑπάρχει ἡ ἐπιβίωση διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἑνὸς ἑνιαίου πλανητικοῦ νομαδικοῦ λαοῦ, τοῦ λαοῦ τῶν Ἀθιγγάνων.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, μεταξύ τῶν κορυφαίων θεμάτων -ὅπως αὐτὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας— ποὺ ἀγνοοῦνται παντελῶς ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ Κοινὴ Γνώμη, εἶναι καὶ τὸ θέμα τῆς προσαρμογῆς τῶν Τσιγγάνων στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία.

Ἀντὶ τὸ κράτος νὰ τοὺς βοηθήση νὰ παραμείνουν νομάδες, ἀξιοποιῶντας τὸν τρόπο ζωῆς τους πρὸς ὄφελος τῶν παιδιῶν τους καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἰδρύοντας σχολεῖα καὶ κοινωνικὲς ὑπηρεσίες γιὰ νομάδες, ἐνθαρρύνοντάς τους νὰ ἐκλέξουν ἀντιπροσώπους στὴν Βουλὴ καὶ στὰ συμβούλια τῶν δήμων καὶ σὲ ὅλα τά ἄλλα ἀντιπροσωπευτικὰ σώματα, τοὺς ἀντιμετωπίζει ὡς κοινωνικὸ βάρος καὶ ὡς ἀνεπιθύμητους.

Καὶ ὅμως, στὴν πλούσια καθημερινὴ ἐγκληματικὴ δράση τοῦ Ἕλληνος πολίτου ὁ Ἀθίγγανος συμμετέχει ἐλάχιστα! Ἀντιθέτως, μᾶς δίδει παράδειγμα πρὸς μίμησιν ἀνεξαρτησίας, ἐλευθερίας, ἀφοσιώσεως στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὴν παράδοση καὶ θὰ ἠδύνατο μὲ τὴν βοήθεια τῆς πολιτείας νὰ ἀναδείξη μεγάλους ἄνδρες καὶ μεγάλες γυναῖκες στὸν τομέα τοῦ πνεύματος, τῆς ἐπιστήμης, τῆς λογοτεχνίας καὶ τῆς πολιτικῆς. Ἴσως μάλιστα ἡ Ἑλλὰς νὰ εἶχε ἐπιτύχει περισσότερο ἐὰν διοικειτο ἀπὸ νομάδες Ἀθιγγάνους...

Μιὰ παγκόσμια διεθνιστικὴ διασπορὰ ἀπὸ Ἀρίους.

Ἐνῷ γνωρίζουμε μὲ ἀκρίβεια τὴν προέλευση τοῦ ἑδραίου πληθυσμοῦ τῆς ἐβραϊκῆς, κινεζικῆς καὶ ἑλληνικῆς διασπορᾶς, ἡ προέλευση τοῦ λαοῦ τῶν Ἀθιγγάνων παρέμεινε ἐπὶ αἰῶνες σκοτεινή. Σήμερα γνωρίζουμε ὡστόσο ὅτι ἡ χώρα προελεύσεώς τους εἶναι ἡ Ἰνδία. Τὸ σίγουρο μάλιστα εἶναι ὅτι πρόκειται περὶ Ἀρίων Ἰνδοευρωπαίων στὴν πλέον καθαρὴ φυλετική τους μορφὴ καὶ ἔτσι ἀποτελοῦν τὴν τρανὴ ἀπόδειξη τοῦ πρωτογονισμοῦ τῶν δυτικῶν ἰδεολογιῶν. Διότι ὁ γερμανικὸς φυλετικὸς ἐθνικοσοσιαλισμὸς τοῦ Γ Ράϊχ, μεταξύ τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων, ἔστειλε στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως τοὺς Ἀθιγγάνους, δηλαδὴ τοὺς μόνους καθαροὺς καὶ σίγουρους ἰνδοευρωπαίους Ἀρίους!

 

Τσιγγάνικη μάζωξη σὲ πίνακα τοῦ 160υ αἰῶνα.

Οἱ Ἀθίγγανοι, λοιπόν, ἂν καὶ σήμερα εἶναι διεσπαρμένοι σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, προέρχονται ἀπὸ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ καὶ γενικότερα ἀπὸ τὴν Ἐνδιάμεση Περιοχή, μεταξὺ Ἰνδοῦ ποταμοῦ καὶ Ἀδριατικῆς θαλάσσης. Μὲ ἀλλὰ λόγια, δὲν εἶναι οὔτε Δυτικοί, οὔτε Ἀνατολικοί, ἀλλὰ Ἐνδιαμεσοπεριοχίτες. Ἔχουν δὲ τεράστια σημασία γιὰ τὴν παγκόσμια Ἱστορία διότι:

 1) Ἀποδεικνύουν τὴν ὕπαρξη τῆς ἀρίας φυλῆς, ἡ ὁποία στὸν ΙΘ αἰῶνα ἐβασίζετο μόνον στὶς ἔρευνες τῶν γλωσσολόγων καὶ μὲ μόνη τὴν ὑπόθεση ὅτι, ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε ἀρχικῶς μία- μὲ διαλέκτους μὲν ἀλλὰ ἑνιαία - ἰνδοευρωπαϊκὴ γλῶσσα (τά ἑλληνοσανσκριτικὰ ), λογικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ τὴν ὁμιλῇ καὶ ἕνας ἑνιαῖος λαός, ὁ ἰνδοευρωπαϊκὸς. Ὁ λαὸς αὐτὸς εἶναι οἱ Ἀθίγγανοι!

Τσιγγανόπουλα στὸ κέντρο τῆς σημερινῆς Ἀθήνας. Ἂν καὶ συνήθως ἡ ἀστικὴ νοοτροπία τείνει νὰ βλέπει μὲ αἴσθημα ἀνωτερότητας τέτοιες σκηνές, ἡ πραγματικότητα εἶναι ἐντελῶς διαφορετική... Κάθε μικρὸ γυφτάκι ποὺ πλησιάζει τὸ αὐτοκίνητό μας στὰ φανάρια ἢ διακόπτει τὸ γεῦμα μας γιὰ νὰ μᾶς πουλήση λουλούδια εἶναι ἕνα χαστούκι στὴ δυτική μας κουλτούρα καὶ παράλληλα προσωποποίηση ἐλευθερίας, ἀνεξαρτησίας, ἀμφισβητήσης στὶς κρατικὲς μεθοδεύσεις ὑπέρτατη ἐναντίωση στὶς ἐκτρώσεις καὶ ἀπόδεξη γενναιότητας μιᾶς μάνας! Καὶ ὅλα αὐτά, ὄχι μέσα στὶς θεωρίες κάποιου φιλοσόφου ἢ στὴν ἀντίσταση κάποιου ἀναρχικοῦ, ἀλλὰ μέσα στὴν ἴδια τὴ ζωή.

 2) Ἀποδεικνύουν τὴν ὕπαρξη μεταναστευτικοῦ δρόμου τῶν Ἀθιγγάνων ἀπὸ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ πρὸς τὴν Ἀδριατικὴ ποὺ εἶναι τὸ πολιτισμικὸ ἀντίστοιχο τῆς οἰκονομικῆς Ὁδοῦ τῆς Μετάξης, ἀπὸ τὴν Κίνα στὴν Μεσόγειο. Ἡ ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ δρόμου ἐξηγεῖ τὴν διάδοση τῆς ἑλληνοϊνδικῆς γνώσεως τῶν φιλοσοφιῶν καὶ τῶν θρησκειῶν, εἰδικὰ δὲ τοῦ μέχρι στιγμῆς μυστηρίου τῶν Ἰνδικῶν χαρακτηριστικῶν τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, περὶ τῆς μὴ βίας...

Ἐξηγεῖ ἐπίσης τὴν πηγαία πίστη τῶν Ἀθιγγάνων ἁπανταχοῦ τῆς γῆς στὶς χριστιανικὲς ἀξίες τῆς μὴ βίας, τῆς ἀνεκτικότητος καὶ τῆς ἀγάπης, παρὰ τὴν φαινομενική τους ὑποστήριξη τῶν θρησκειῶν τὶς ὁποῖες ἐγνώρισαν στὸν διάβα τους, ὅπως ὁ Ἰνδουϊσμός, ὁ Ζωροαστρισμός, τὸ Ἰσλὰμ καὶ ὁ ἐπίσημος Χριστιανισμός.

 3) Ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἀναρχισμὸς δὲν εἶναι οὐτοπία. Ἡ ὀργανώση κοινωνίας χωρὶς κράτος, ποὺ εἶχε ὑποστηρίξει ὁ Χριστὸς ἔναντι τῆς παντοδυναμίας τοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους, ὅταν εἶχε δηλώσει πὼς τὸ βασίλειό του δὲν ἦταν αὐτοῦ Ττοῦ κόσμου, ἐφαρμόζεται τώρα καὶ χίλια χρόνια σὲ ὅλον τὸν πλανήτη ἀπὸ τοὺς Ἀθιγγάνους!

 4) Ἀποδεικνύουν τὴν εἰδικὴ σημασία ποὺ κατέχουν στὸν ἑλληνικὸ χῶρο, μέσῳ τῆς Βυζαντινῆς Οἰκουμένης. Ἂν καὶ ὁρισμένοι μᾶς διαβεβαιώνουν πὼς οἱ ἴδιοι οἱ Ἀθίγγανοι ὀνομάζουν τοὺς ἑαυτούς τους στὸν πληθυντικὸ Ρόμα (ἑνικὸς : Ρόμ), ἐπειδὴ ἡ λέξη αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ τὴν σανσκριτικὴ λέξη ντὸμ ποὺ σημαίνει ἄνδρας, εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ πρώτη σημαντικὴ παρουσία τους καταγράφεται στὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ τὴν Ρωμανία, ὅπου χρησιμοποιοῦνται κατὰ τῆς ἐξαπλώσεως τῶν Ἀράβων μουσουλμάνων. Εἶναι δηλαδή, συνάμα Ρόμα καὶ Ρωμαῖοι καὶ ἀκόμη σήμερα ἡ παρουσία τους στὰ Βαλκάνια εἶναι πολὺ σημαντική.

Ἐρευνητὲς ἰσχυρίζονται μάλιστα ὅτι τὸ 20% τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σήμερα ἔχουν τσιγγάνικο αἷμα καὶ ὅτι, ἀπὸ γενετικῆς ἀπόψεως, ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι ἔχουν ἰνδοευρωπαϊκὸ DΝΑ στὸ ἴδιο ποσοστὸ μὲ τοὺς Ἕλληνες, κάτι ποὺ φυσικὰ ἀρνοῦνται ἀσυζητητὶ οἱ Ἕλληνες ἐθνικιστές... Πάντως, ὁ ἀριθμὸς τῶν Ἀθιγγάνων στὴν σημερινὴ Ἑλλάδα ἀναβιβάζεται σὲ 160.000 ἕως 200.000 ἄτομα καὶ στὴν Τουρκία σὲ 300.000 ἕως 500.000.

Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θρησκευτικῆς ἀπόψεως -ἐνῷ προσαρμόζονται στὴν θρησκεία τοῦ τόπου ὅπου διαμένουν - στὴν Λατινικὴ Ἀμερική, διατηρῶντας τὴν βυζαντινή τους προέλευση, τείνουν νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμὸ καὶ ὄχι τὸν Καθολικισμό. Στὴν δὲ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία, ὅταν δὲν ἦσαν χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ἔτειναν νὰ εἶναι Ἀλεβήδες.

Οἱ Ἀθίγγανοι διατηροῦν στὰ Βαλκάνια τὴν διονυσιακὴ καὶ ζωροαστρικὴ παράδοση τῶν ἀναστενάρηδων καὶ τῆς λατρείας τοῦ πυρὸς ὡς καὶ τὴν ἄρια ἀφοσίωσή τους πρὸς τὸν Ἥλιο-Ἀπόλλωνα. Τὸ 1971, οἱ Ἀθίγγανοι ὁλοκλήρου τοῦ πλανήτου ἀπέφασισαν νὰ παρουσιασθοῦν ἡνωμένοι ἐνώπιον τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, μὲ τὴν ἐπίσημη πληθυντικὴ ὀνομασία Ρόμα καὶ ἐπέλεξαν γιὰ σημαία τους τὴν γαλανοπράσινη (γαλανὴ σὰν τὸν οὐρανό, πράσινη σὰν τὶς πεδιάδες) μὲ ἕναν κύκλο στὴν μέση ποὺ συμβολίζει τὸν θεὸ τοῦ Ἡλίου τῶν Ἰνδοευρωπαίων καὶ τὴν ρόδα τῶν νομαδικῶν τους ἁμαξῶν. Ὁ ἄνδρας ὀνομάζεται Ρόμ, ἡ γυναῖκα Ρόμνη, ὁ νεαρὸς Ἀθίγγανος ὀνομάζεται Ρομάνο ταάβο καὶ ἡ Ἀθίγγανη κοπέλα Ρομάνη τσάη. Ἐπίσης, συνέθεσαν ἕναν ἐθνικὸ ὕμνο, ζητῶντας νὰ ἀναγνωρισθοῦν ὡς ἕνα παγκόσμιο ἔθνος χωρὶς ἔδαφος.

Μὲ ἀλλὰ λόγια, πραγματοποιοῦν τὸ ὄνειρο τοῦ ἀναρχισμοῦ, μιᾶς κοινωνίας καλὰ ὀργανωμένης καὶ ἀποκεντρωμένης, ἀλλὰ χωρὶς κράτος, καὶ ταυτόχρονα τοῦ περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἀποκαλύψεως, τῶν 144.000 πιστῶν ἀπὸ τὶς δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραὴλ, οἱ ὁποῖοι ἐξεχωρίσθησαν ἀπὸ τὸν Ἄγγελο.

Ἡ ἐντιμότης τῶν Ἀθιγγάνων καὶ ἡ ἑλληνικὴ νοοτροπία.

Οἱ Ἀθίγγανοι εἶναι μὲν μικρολωποδύτες σὰν τοὺς κατσικοκλέφτες τῶν ὀρέων, ἀλλὰ ἔντιμοι! Τὸ κοινωνικὸ σύμβολο τῶν Τσιγγάνων εἶναι ὁ Ταάρλυ Τσαπλιν (1889-1977) ποὺ ἡ μητέρα του ἦταν τσιγγάνα τῆς φυλῆς τῶν Romanishal Smith. Παρακολουθήσατε τά κινηματογραφικὰ ἀριστουργήματα τοῦ Σαρλὸ καὶ θὰ κατανοήσετε τὸν Ἀθίγγανο. Τὸν περιπλανομενο ἀλήτη (tramp) μὲ τὴν χρυσὴ καρδιὰ καὶ μὲ ἀρχές... Αὐτὸν ποὺ τρώγει πλουσιοπάροχα στὸ ἑστιατόριο, γνωρίζοντας ὅτι δὲν θὰ ἔχῃ νὰ πληρώση καὶ ὅτι θὰ τὸν βάλουν φυλακή... ἐργαζόμενος στὸ ἐργοστάσιο ἀλλὰ ἀνεπίδεκτος προσαρμογῆς στὸν μοντερνισμό. Αὐτὸς ὁ Σαρλὸ σατυρίζει τὴν ἰδεολογία καὶ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία στὸ ἔργο του Ὁ μεγάλος Δικτάτωρ (1940), στὴν οὐσία ὅμως ὄχι ἐπειδὴ εἶναι δικτατορία, ἀλλὰ ἁπλῶς ἐπειδὴ εἶναι κράτος.

Ὁ Ἀθίγγανος πρόεδρος Μπὶλ Κλίντον

Εἶναι χαρακτηριστικό της Ἀθιγγανικῆς τοῦ νοοτροπίας ὅτι δὲν ἐζήτησε πότε νὰ γίνῃ Ἀμερικανὸς ὑπήκοος, ἐνῷ ἔζησε στὶς ΗΠΑ ἀπὸ τὸ 1912 μέχρι τὸ 1952. Ἐκείνη τὴν χρόνια, ὁ γερουσιαστὴς Μακκάρθυ τοῦ ἀπηγόρευσε νὰ ἐπανέλθη στὸ ἀμερικανικὸ ἔδαφος ἀφαιρῶντας του τὴν βίζα, μὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἦτο κομμουνιστής.

Φυσικά, ὁ Τσάπλιν δὲν ἠδύνατο νὰ εἶναι ὀργανωμένος κομμουνιστὴς διότι, ὡς Ἀθίγγανος, εἶχε τὴν ἴδια κοινωνικὴ τοποθέτηση μὲ τὸν Χριστό: Τὸ βασίλειό του δὲν ἦταν αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Οὐδεὶς Ἀθίγγανος οἰκοδόμησε πότε κράτος καὶ Ἀθίγγανοι πολιτικοὶ ἀνὰ τὸν κόσμο εἶναι οὐσιαστικὰ ἄγνωστοι - τουλάχιστον ὡς Ἀθίγγανοι. Ποιὸς γνωρίζει π.χ. ὅτι ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος Μπὶλ Κλιντον εἶναι τσιγγάνικης καταγωγῆς;

Διάσημοι Τσιγγάνοι: Ἐπάνω, ὁ ἀθιγγανικῆς καταγωγῆς Τσάρλυ Τσάπλιν καὶ κάτω, ἡ Γυφτοσκοπιανὴ, μητέρα Τερέζα. Γι’ αὐτὴν ἐλέχθη ὅτι «Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνάμε ὅτι μόνον τὰ νεκρὰ ψάρια ἀκολουθοῦν τὸ ρεῦμα» ...

Οἱ Ἀθίγγανοι εἶναι οὐσιαστικὰ ἀνεπίδεκτοι κρατικῆς ὀργανώσεως. Ἡ ψυχὴ τους εἶναι μυστικὴ σὰν τὸν ἐκ δεξιῶν λῃστή, γι’ αὐτὸ καὶ ἔχουν τὸ χάρισμα τῆς προφητείας καὶ μιὰ ἀπὸ τὶς βασικὲς ἀσχολίες τῶν γυναικῶν τους εἶναι νὰ προφητεύουν τὴν τύχη τῶν ἀνθρώπων διαβάζοντας τὶς γραμμὲς τῆς παλάμης, ὡς χαρτορίχτρες καὶ καφετζοῦδες, ἐνῷ ἔχουν παραμείνει στὴν Ἱστορία γιὰ τὴν τσιγγάνικη μουσική τους καὶ τά θεάματα τοῦ τσίρκου.

Ἡ βάση τῆς Ἀθιγγανικης κοινωνίας ἀνὰ τὸν κόσμο εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ οἱ οἰκογενειακὲς ἀξίες. Εἶναι τόσο ἐπιτακτικὴ ἡ ὑποστήριξη τῆς οἰκογενείας, ὥστε νὰ ἐπιλέγεται ἡ εὐημερία της εἰς βάρος μάλιστα - ἂν χρειαζεται –τῆς νομαδικῆς ζωῆς! Σπανίως συνάπτουν γάμους μὲ μὴ Τσιγγάνους, ἀλλὰ εἶναι τέτοια ἡ δύναμις τῆς κουλτούρας τους, ὥστε ὁ μὴ Τσιγγάνος ἄνδρας ἤ ἡ γυναῖκα ποὺ εἰσέρχεται στὸ περιβάλλον τους νὰ ἀφομοιώνεται.

Παρὰ ταῦτα, ἐπὶ αἰῶνες εἶχαν ἀποκλεισθῆ ἀπὸ τὸν στρατό, παραμένοντας στὸ περιθώριο τοῦ κράτους καὶ  γι’ αὐτὸ ἀπεχθάνονται τὴν πολεμικὴ δράση. Γιὰ τὸν Ἀθίγγανο θεωρεῖται ἁμαρτία νὰ σηκώση χέρι κατὰ ἄλλου Τσιγγάνου.

Ἡ κοινωνική τους ἠθικὴ εἶναι παραδειγματική. Ἐλέγχουν οἱ ἴδιοι καὶ τιμωροῦν αὐστηρὰ τὴν ἔκφραση ἀνηθικότητος ἐντός τῆς κοινωνίας τους. Οἱ ἔννοιες τῆς φιλοφροσύνης καὶ τῆς φιλίας εἶναι βασικὲς  γι’ αὐτούς. Ἔχουν ἀπόλυτο σεβασμὸ στοὺς γεροντότερους καί, ὅταν συνάπτουν γάμο, σπανίως χωρίζουν. Ἡ γυναικεία παρθενιὰ στὶς ἀνύπαντρες εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ πρέπει νὰ ἀποδειχθῆ τὴν νύκτα τοῦ γάμου. Ὁ μιαρὸς ἀποπέμπεται ἀπὸ τὴν Ἀθιγγανικὴ κοινωνία.

Ἔχουν ὅμως μεγάλη προσαρμοστικότητα καὶ εἶναι οἱ μὴ Ἀθίγγανοι ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ ἐνδεχόμενες μικτὲς παρέες. Βεβαίως καὶ οἱ γυναῖκες ζητιανεύουν λόγῳ ἀνάγκης, ἀλλὰ πότε δὲν ἐκπορνεύονται! Ἀλλὰ στὶς παραδοσιακὲς κοινωνίες ἡ ζητιανιὰ δὲν ἦταν ντροπή. Ἀπόδειξη ὅτι οἱ καλόγηροι ἐζητιάνευαν καὶ ὅτι στὴν Δύση συνεκροτήθησαν μοναχικὰ τάγματα ζητιάνων ὅπως αὐτὰ τῶν Δομινικανῶν ἤ τῶν Φραγκισκανῶν (orders mediants). Ἀναμάρτητοι δὲν εἶναι καί, φυσικά, ἐμπλέκονται σὲ μικρολῃστεῖες, μικροεμπόριο ναρκωτικῶν καὶ ἀλλὰ μικροεγκλήματα. Ἡ μὴ προσηλώση στὴν ἰδιωτικὴ ἰδιοκτησία ἐνεφάνισε καὶ διαιώνισε στὶς παραδοσιακὲς κοινωνίες ὅπως τὴν ἑλληνική, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, τοὺς κατσικοκλέφτες. Γιὰ ἄλλους ὅμως εἶναι τά μεγάλα ἐγκλήματα τοῦ χρηματιστηρίου, τῶν τραπεζιτῶν, τῶν μεγαλεμπόρων ναρκωτικῶν στὸ Ἀφγάνισταν καὶ τὴν Λατινικὴ Ἀμερική, τὴν συγκρότηση ἰταλικῶν, κινεζικῶν, ρωσικῶν μαφιῶν...

Ἀθίγγανοι καὶ Βυζάντιο.

Ἡ μακραίωνη ἄγνοια στὴν Δύση τοῦ πολιτισμοῦ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἶναι ὑπεύθυνη καὶ γιὰ πολλὲς

Ὁ Ἥλιος-Ἀπόλλων μὲ τὸ φωτοστέφανο (ἡ ἅλως) τῆς τσάκρας τῶν Ἰνδοευρωπαίων. Μωσαϊκὸ στὸ Ἒλ Τζὲμ τῆς Τυνησίας.

παρανοήσεις τῆς ἱστορίας τῶν Ἀθιγγάνων, ποὺ σήμερα ἀριθμοῦν περίπου 12 ἑκατομμύρια ἀνὰ τὸν κόσμο, ὡς ἔθνος χωρὶς ἔδαφος καὶ χωρὶς πατρίδα, τὸ ὁποῖο ἠθελημένα, σὲ ἀντιθέση μὲ τοὺς Ἑβραίους, ἠρνήθη μέχρι σήμερα νὰ διεκδικήση ἕνα συγκεκριμένο ἔδαφος καὶ νὰ ἱδρύση ἕνα ἐθνοκράτος. Ὁ ἀθιγγανικὸς λαὸς ὅμως εἶναι ἐδαφικὰ πρωτίστως ἕνας λαὸς τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ποὺ ἀνήκει στὸ ἑλληνικὸ πολιτισμικὸ νεφέλωμα.

Ἡ ρομανὲς ἢ ρομάνι, ἢ ρωμάνικη, εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν Ρομὰ παντοῦ στὸν κόσμο. Ὡς σασνσκριτικὴ διάλεκτος, φυσικὰ καὶ συγγενεύει μὲ τὶς διαλέκτους τῆς Βορείου Ἰνδίας,τὸ παντζάμπι,τὸ χιντι καὶ τὸ νεπάλι, ἀλλὰ ἐπίσης συγγενεύει καὶ μὲ τὴν ἄλλη βάση τῆς Ἰνδοευρωπαϊκῆς, τά ἑλληνικά. Ὁ Ἀθίγγανος καθηγητής, ὑπεύθυνος τῶν ρωμανικῶν σπουδῶν στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Τέξας (Austin, ΗΠΑ), Ian Hancock -τὸν ὁποῖο τὸ 1998 ὁ πρόεδρος Κλίντον ἐπέλεξε νὰ ἀντιπροσωπεύση τοὺς Ἀμερικανοὺς Ρομὰ στὸ Συμβούλιο τῶν Θυμάτων τοῦ Ὁλοκαυτώματος τῶν ΗΠΑ - στὸ βιβλίο ποὺ ἐξέδωσε τὸ 2003 μὲ τίτλο \We are the Romani People – Ame Sam Romane dzeme (Πανεπιστήμιο τοῦ Hertfordshire, Ἀγγλία), παρατηρεῖ ὅτι, ἐὰν στὴν ρωμανικὴ γλῶσσα πρῶτο ἔρχεται τὸ ἰνδικὸ λεξιλόγιο, δεύτερο ἔρχεται τὸ ἑλληνικό, μὲ ἐπάνω ἀπὸ 250 ἑλληνικὲς λέξεις. Προσθέτει δὲ ὅτι ἡ ρωμανικὴ γλῶσσα διεμορφώθη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας.

Πράγματι, ἀπὸ τά 12 ἑκατομμύρια τῶν Ρόμα στὸν κόσμο, τὸ μεγαλύτερο μέρος συναντᾶται στὰ Βαλκάνια

Το ἑλληνικὸ κηρύκειο τοῦ Ἑρμοῦ μὲ τὶς ἠμιτονοειδεῖς καμπύλες τῶν φιδιῶν, τὸ ὁποῖο σχετίζεται μὲ τὶς πέντε ἐνεργειακὲς ταάκρα τῆς σπονδυλικῆς στήλης (ράβδος) τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν βελονισμό, σὺν τὴν ἕκτη ταάκρα (τρίτο μάτι) καὶ τὴν ἕβδομη στὸ ἐπίπεδο τοῦ ἐγκεφάλου (ὁ ἕβδομος οὐρανός).

καὶ δὴ στὰ Σκόπια καὶ τὴν Ἑλλάδα! Πρὸ τοῦ 1923, στὰ ἴδια μέρη ποὺ ἦσαν ἐγκατεστημένοι οἱ Ρωμηοὶ, ὅπως στὴν περιοχὴ τῆς Σμύρνης, ὑπῆρχε μεγάλος ἀριθμὸς ἀθιγγανικοῦυ πληθυσμοῦ. Ὅταν λοιπὸν οἱ ἐπιστήμονες ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ 20% τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἔχει ἀθιγγανικὸ αἷμα, ἐνῷ οἱ Ρόμα δύσκολα τελοῦν γάμο μὲ μὴ Ἀθιγγάνους, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι οἱ Ἕλληνες εἴμεθα Γυφτοσκοπιανοὶ, ἀλλὰ ἀντιθέτως ὅτι οἱ Ρόμα εἶναι μέρος τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ DΝΑ τους.

Προσωπικά, ὑποστηρίζω ὅτι τὸ ὄνομά τους δὲν προέρχεται, ὅπως λένε οἱ Δυτικοί, ἀπὸ τὴν σανσκριτικὴ λέξη ἀνὴρ (ντόμ), ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ρωμηὸς, ὡς κάτοικοι ἐπὶ αἰῶνες τῆς Ρωμανίας. Ἡ ἐκφράση Romane dzene, μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζουν τὸν ἑαυτό τους, πρέπει νὰ ἀποδοθῆ ὡς ρωμανικὸς λαὸς ἡ λαὸς τῶν Ρωμηῶν. Ἐμεῖς ἁπλῶς ἀντιγράφουμε τοὺς Δυτικούς, ἀποκαλῶντας τους Ρόμα, καὶ μὲ ὄμικρον μάλιστα, ἐνῷ τὸ σωστὸ θὰ ἦταν νὰ τοὺς ἀποκαλοῦμε Ρωμανοὺς καὶ μὲ ὠμέγα. Ἐφεξῆς, λοιπόν, στὸ παρὸν ἄρθρο, θὰ τοὺς ἀποκαλοῦμε Ρωμανοὺς.

Ὡς πρὸς τὴν ὀνομασία Ἀθίγγανος, ποὺ ἔδωσε σὲ ὅλες τὶς γλῶσσες τοῦ κόσμου τὴν λέξη Τσιγγάνος, εἶναι καὶ αὐτὴ ἑλληνικὴ καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸ Ἀθιγὴς (ἄθικτος, ἄγγιχτος). Τὸ ρῆμα θιγγάνω (θίξω) σημαίνει πιάνω. Ὁ Ἀθιγὴς εἴτε δὲν πιάνει γιὰ νὰ μείνη καθαρὸς (οἱ Ἀθίγγανοι, ὑποστηρίζουν μερικοί, ἦσαν μανιχαϊστὲς τῆς Φρυγίας), εἴτε δὲν τὸν πιάνουν γιὰ νὰ μὴν μολυνθοῦν ἐπειδὴ εἶναι ἀκάθαρτος (ὁ ἀνέγγιχτος στὸ ἰνδικὸ σύστημα τῶν καστῶν).

Ἡ περιπέτεια τῆς ἐξάπλωσης τῶν Τσιγγάνων.

Ὅταν ἐσήμανε σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη, τὸ ἔτος χίλια μ.Χ., τὸ τέλος τοῦ κόσμου, Ἰνδοὶ Ἄριοι νομάδες ξεκίνησαν ἀπὸ τὶς ἀνατολικὲς ἐσχατιὲς τοῦ ἰνδικοῦ ἑλληνισμοῦ πορευόμενοι πρὸς δυσμὰς, πρὸς τὸ βυζαντινὸ κέντρο τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἐπὶ 250 χρόνια (1000-1250 μ.Χ.), σὲ πολλαπλὰ κύματα οἱ Ρωμανοὶ καταφθάνουν στὴν Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ στὸ Βυζάντιο. Τὸ 1192 μ.Χ. οἱ τελευταῖοι Ἀθίγγανοι ἐγκαταλείπουν τὴν Βόρειο Ἰνδία.

Τὸ περίεργο εἶναι ὅτι, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ἄλλους νομάδες ποὺ μετακινοῦνται συνεχῶς σὲ ὅλο το εὖρος τῆς Εὐρασίας, οἱ Ρωμανοὶ δὲν προσπαθοῦν νὰ κατακτήσουν ἐδάφη μὲ τά ὅπλα τους, παρ’ ὅλο ποὺ εἶναι ὁπλισμένοι, σιδηρουργοί, καὶ κατασκευάζουν τά δικά τους ὅπλα. Ἀντιθέτως, ἀπεχθάνονται τὸν πόλεμο καὶ ἐγκαταλείπουν συστηματικὰ τά ἐδάφη ὅπου γίνεται πόλεμος! Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι εἶναι δειλοὶ καὶ ὅτι δραπετεύουν. Εἶναι σπουδαῖοι πολεμιστὲς καὶ ἀντιστέκονται μὲ τά ὅπλα μὲ ἠρωϊσμο, ἐνῷ οἱ γυναῖκες τους πυρπολοῦνται γιὰ νὰ μὴν τὶς αἰχμαλωτίσουν.

Ἤδη τὸ 1200 συναντᾶμε Ἀθιγγάνους ὑποδηματοποιοὺς στὸ Ἅγιον Ὅρος. Τὸ 1322, συναντᾶμε ἄλλους Ἀθιγγάνους στὴν Κρήτη. Τὸ 1347, τοὺς βλέπουμε νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν Κωνσταντινούπολη κατόπιν τῆς φοβερῆς ἐπιδημίας τῆς μαύρης πανώλης καὶ τὸ 1348 φθάνουν στὸ Πριζρὲν τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Τὸ 1362 στὸ Ντουμπρόβνικ. Τὸ 1378 στὰ χωρία γύρω ἀπὸ τὸ μοναστῆρι τοῦ Ρίλα τῆς Βουλγαρίας. Τὸ 1385 χρησιμοποιοῦνται ὡς δοῦλοι στὴν Ρουμανία. Τέλος, τὸ 1399 φθάνουν στὴν Βοημία τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης ἀπὸ ὅπου θὰ πάρουν καὶ τὸ ὄνομά τους ὡς Βοημοὶ. Τὸ 1416 τοὺς καταδιώκουν στὴν Γερμανία καὶ τὸ 1418 οἱ πρῶτοι Ρωμανοὶ ἀναφέρονται στὴν Γαλλια.

Στὶς 17 Αὐγούστου 1427 εἰσέρχονται στὸ Παρίσι. Ἀλλὰ οἱ βασιλεῖς τῆς Γαλλίας δὲν τοὺς θέλουν καὶ τοὺς καταδιώκουν. Ἀπὸ τὴν Γαλλία κατέβηκαν στὴν Ἱσπανία καὶ εἰσῆλθαν στὴν Βαρκελώνη τὸ 1425. Μέχρι τὸ 1499 ἦσαν φίλοι μὲ τοὺς ἀριστοκράτες καὶ μὲ τοὺς βασιλεῖς τῆς Ἱσπανίας, ἀλλὰ κατόπιν τοὺς ἀπαγορεύουν ἐπὶ ποινῇ θανάτου νὰ μετακινοῦνται καὶ νὰ ὁμιλοῦν τὴν γλῶσσα τους. Τά ρωμαιοκαθολικὰ δικαστήρια τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως κατηγοροῦσαν τὶς Ρωμανίδες πὼς ἦσαν μάγισσες καὶ τὶς ἀπειλοῦσαν νὰ τὶς κάψουν ζωντανές.

Μετὰ τὸ 1783, ἐπειδὴ τοὺς ἐδοθη καὶ πάλι ἀπὸ τὸν βασιλέα τῆς Ἱσπανίας ἡ ἄδεια νὰ μετακινοῦνται, ἐξήπλωσαν στὴν Ἀνδαλουςία τὴν τέχνη τους τοῦ φλαμένκο (μουσική, χορὸς καὶ τραγούδι). Στὴν Ρωσία, οἱ Ρωμανοὶ κατέφθασαν ἀπὸ τὴν Πολωνία τὸν χειμῶνα τοῦ 1500—1501. Δὲν εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ στρατοπεδεύουν στὴν πρωτεύουσα, τὴν Πετρουπολη. Στὸν 10ο  αἰῶνα ἐξηπλώθησαν στὴν Σιβηρία.

Μὲ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1453, ὑπάρχει νέο μεταναστευτικὸ ἀθιγγανικὸ ρεῦμα πρὸς τὴν Δυτικὴ Εὐρώπη. Τὸ 1471, ἡ ἑλβετικὴ Βουλὴ τοὺς ἀπαγορεύει τὴν διαμονὴ στὴν Ἐλβετια. Τὸ 1489 εὑρίσκονται στὴν Οὐγγαρία. Τὸ 1493 ἐκδιώκονται ἀπὸ τὸ Μιλάνο τῆς Ἰταλίας. Τέλος, τὸ 1498 ἐκδιώκονται ἀπὸ τὴν Γερμανία. Ἡ ἀπέχθειά τους γιὰ τὸν πόλεμο τοὺς σπρώχνει νὰ χρησιμοποιήσουν πλοῖα γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν ἐμπόλεμη τότε Εὐρώπη. Ἔτσι, στὸν ΙΣΤ αἰῶνα σαλπάρουν γιὰ τὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Σκανδιναβία.

Ἡ Ρωμανία στὸν Νέο Κόσμο.

Οἱ Γάλλοι, Ἰσπανοὶ, Πορτογάλοι καὶ Ἀγγλοι ποὺ εἶχαν κατακτήσει τὴν Βόρειο καὶ τὴν Νότιο Ἀμερική, ὡς

Ἡ Τσιγγάνα χορεύτρια καὶ ἠθοποιός, Μαργαρίτα Κάρμεν Κανςίνο – γνωστὴ ὡς Rita Hayworth (1918-1987) εἶχε γίνει γιὰ τοὺς Ἀμερικανοὺς στρατιῶτες τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ἡ καρφιτσωμένη δέσποινα (pinup girl) στὰ στρατιωτικά τους ὑπνοδωμάτια... Ἡ Ρίτα εἶχε ἀρχίσει νὰ δουλεύῃ ὡς χορεύτρια στὰ δώδεκά της χρόνια διότι ὁ πατέρας της καὶ ἡ μητέρα της ἦσαν καὶ οἱ δύο Ἀμερικανοὶ Ἀθίγγανοι ἱσπανικῆς καταγωγῆς, ἠθοποιοὶ τῆς πιάτσας καὶ χορευτές.

καὶ τὴν Αὐστραλία καὶ τὴν Νέα Ζηλανδία, μεταφέρουν πολλοὺς Ρωμανοὺς στὶς ἀποικίες τους στὸν ΙΖ καὶ ΙΗ αἰῶνα. Ἀλλὰ πολλοὶ ἄλλοι ἔφυγαν οἰκειοθελῶς γιὰ νὰ εὕρουν τὴν τύχη τους σ’ αὐτὲς τὶς ἠπείρους. Ἤδη στὸ τρίτο του ταξίδι στὴν Ἀμερική,τὸ 1498, ὁ Κολομβος εἶχε φέρει μαζί του Ρωμανοὺς.

Ἐλάχιστοι Ἀμερικανοὶ καὶ Καναδοὶ γνωρίζουν ὅτι στὴν Βόρειο Ἀμερικὴ ὑπάρχει σημαντικὸς ἀριθμὸς Ρωμανῶν ἐπειδὴ τοὺς συγχέουν μὲ τοὺς Ἀμερινδιάνους. Στὸν Καναδᾶ ζοῦν περίπου 20.000 Ἀθίγγανοι. Γιὰ τὸ σύνολο τῶν δυὸ χωρῶν, ὁ ἀριθμὸς τους ὑπολογίζεται ἕως καὶ τὸ ἕνα ἑκατομμύριο. Ἀλλὰ οὐδεὶς γνωρίζει ἀκριβῶς.

Μεταξύ τῶν ὀργανώσεων ποὺ τοὺς μελετᾷ εἰς βάθος εἶναι καὶ ἡ ἀγγλοσαξωνικὴ Ἑταιρεία Μελέτης τῶν Ἀθιγγάνων (Gypsy Lore Society), ἡ ὁποία ἱδρύθη στὸ Λονδινο τὸ 1888 καὶ πρόεδρος τῆς ὁποίας εἶναι ὁ δρ. Μatt Τ. Salo ποὺ παρατηρεῖ ὅτι μετὰ τὸ 1970 καὶ ἰδίως μετὰ τὸ 1989, ἡ κρίση καὶ ἡ πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἐδημιούργησε νέο μεταναστευτικὸ κῦμα Ἀθιγγάνων πρὸς τὴν Βόρειο Ἀμερική. Πάντως, οἱ περισσότεροι Ρωμανοὶ ᾖλθαν στὸ τέλος τοῦ ΙΘ αἰῶνος ἀπὸ τά Βαλκάνια καὶ τὴν Οὐγγαρία καὶ ἰδίως ἀπὸ τὴν Ρουμανία,  γι’ αὐτὸ καὶ ἔγιναν γνωστοὶ στὴν Ἀμερικὴ μὲ τὴν ὀνομασία Βλάχοι. Μετὰ τὴν μεγάλη οἰκονομικὴ κρίση τοῦ 1929, μεγάλος ἀριθμὸς αὐτῶν τῶν Βλάχων ἐγκατέλειψαν τὴν ἀμερικανικὴ ὕπαιθρο καὶ ἐγκατεστάθησαν στὶς πόλεις.

Στοὺς καθαυτὸ Ἀμερικανοὺς Ἀθιγγάνους προσετέθη τά τελευταία τριάντα χρόνια τὸ συνεχῶς αὐξανόμενο κῦμα τῶν RVιδων τροχοσπιτάδων ποὺ ἐμελέτησα στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου στὸ ΤΜ καὶ ποὺ οἱ Ἀμερικανοὶ ἀρέσκονται νὰ ἀποκαλοῦν snowbirds (πουλιὰ τοῦ χιονιοῦ) ἐπειδὴ κατεβαίνουν στὶς θερμὲς περιοχὲς ἀπὸ τὸν χιονισμένο βορρᾶ.

Ὁ Ιgor Krikunov, διευθυντὴς τοῦ Οὐκρανικοῦ Ἀθιγγανικοῦυ Θεατρικοῦ συγκροτήματος τοῦ Κιέβου, θεωρεῖ πράγματι ὅτι οἱ Ρωμανοὶ εἶναι οἱ σφραγισμένοι τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅταν δηλώνει ὅτι αὐτοὶ εἶναι ἡ λύση στὸ σημερινὸ ἀδιέξοδο τοῦ πλανήτου μας. Ὅπως καὶ οἱ προγονοὶ τους πρὸ χιλιάδων ἐτῶν στὰ Ἰμαλάϊα, θὰ ἀποσυρθοῦν καὶ πάλι σὲ κάποιο ἀπόμερο βουνό, σὰν τὸ Ἅγιον Ὅρος, ὥσπου ὁ κόσμος θὰ εἶναι καὶ πάλι ἕτοιμος  γι’ αὐτούς. Ὁ μυστικός τους τρόπος προσευχῆς δὲν εἶναι σὰν τῶν μοναχῶν. Αὐτοὶ χορεύουν, τραγουδοῦν καὶ μέσα ἀπὸ τὴν γενικὴ ἀπόρριψη ποὺ δέχονται ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ ὑπομένουν, σῴζουν τὴν ψυχὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καταστροφή.

Οἱ ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις τοῦ ἐθνικισμοῦ.

Ἡ βαθυγάλανη καὶ βαθυπράσινη σημαία τῶν Ρωμανῶν μὲ τὸν ἐρυθρὸ τροχὸ ταάκρα-κύκλο στὴν μέση. Τὸ γαλάζιο συμβολίζει τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν ἀπέραντη ἐλευθερία του, τὸ πράσινο τὴ γαλήνη τῶν πεδιάδων, ἐνῷ ὁ τροχὸς τὶς ἀσταμάτητες περιπλανήσεις τῶν Τσιγγάνων.

Τὸ φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ, προερχόμενο ἀπὸ τὸν δυτικοευρωπαϊκὸ ρομαντισμὸ τοῦ ΙΘ αἰῶνος, ἄφησε στὸν διάβα του δάκρυα καὶ αἷμα καὶ κατέληξε στὴν συρρίκνωση τῆς προσωπικότητος ὅλων τῶν ἐθνοτήτων τῆς γῆς, ἐνῷ εἰλικρινὴς στόχος του ἦταν, ἀντιθέτως, ἡ ἀπελευθέρωση τῶν ἐθνῶν... Ὑπῆρξε ὁ δηλητηριασμένος καρπὸς ποὺ προσέφερε στὴν ἀνθρωπότητα ὁ δυτικὸς καπιταλισμὸς ὅταν, ὀλισθαίνοντας στὸν σωβινισμὸ, ξετίναξε κυριολεκτικὰ ὅλα τά ἔθνη τοῦ κόσμου, ἐπιφέροντας ἐθνικὲς καθάρσεις, ἀπολυτότητα καὶ φανατισμό.

Ἡ Ἑλλὰς στὴν ἀρχὴ τοῦ 19^ου αἰῶνος ἐπεκτείνετο ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο στὸν Δουναβη καὶ ἀπὸ τὴν Ἀδριατικὴ στὸν Καύκασο, μὲ τεράστιο πλοῦτο καὶ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ παρουσία. Ἡ Ἑλλὰς τῶν ἀρχῶν τοῦ 21^ου αἰῶνος ἔχει πλέον συρρικνωθῆ στὰ 132.000 τ.χ., μαστιζομένη ἀπὸ ὑπογεννητικότητα καὶ παρακμή

       .

Σημαία τῆς Ἰνδίας μὲ τὴν ταάκρα.

Τὸ παράδειγμα της τὸ ἠκολούθησαν ὅλα τά βαλκανικὰ κράτη, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν καταστροφὴ τῆς Γιουγκοσλαυίας, τὴν πρόσφατη ἄνοδο τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας (ποὺ προοιωνίζει ὑποχρεωτικὰ τὴν μελλοντική της πτώση...) καί, ἰδίως, τὴν συρρίκνωση τοῦ παγκόσμιου ἑβραϊσμοῦ στὰ στενὰ πλαίσια τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους, παρὰ τὴν ἐπίμονη καταδίκη του ἑβραϊκοῦ ἐθνικισμοῦ -δηλαδὴ τοῦ σιωνισμοῦ ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο ἐβραϊσμὸ.

Ἡ ἐπιδίώξη τῆς ἰσχύος ἀντὶ τῆς ἁρμονίας εἶναι τὸ φοβερώτερο δηλητήριο γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν ἐθνῶν. Καὶ στὸν δρόμο αὐτῆς τῆς καταστροφῆς ἀρχίζει νὰ πορεύεται δυστυχῶς ἀκόμη καὶ ὁ ρωμανικὸς λαὸς τῶν Ἀθιγγάνων, ἐπεξεργαζόμενος ἕναν ἰδικὸ του σιωνισμό. Τὸ ἔθνος τῶν Ρωμανῶν τά τελευταία τριάντα χρόνια συνειδητοποιεῖ τὸ φαινόμενο τοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ ἀρχίζει, ἔστω καὶ τελευταῖο, νὰ διεκδικῇ ἕνα ἐθνοκράτος μὲ ὀνομασία Ρωμανιστὰν. Ἡ ἀλβανόφωνη Γυφτοσκοπιανὴ ρωμαιοκαθολικὴ μητέρα Τερέζα εἶχε προφθάσει νὰ ἐπιστρέψη στὴν γῆ τῶν προγόνων της στοὺς πρόποδες τῶν Ἰμαλαϊων, στὴν κοιλάδα τοῦ Ἱεροῦ Γάγγη, γιὰ νὰ σφραγισθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ νὰ ὑπερπηδήση τὸν ἐθνικισμό. Οἱ ἄλλοι ὅμως Ἀθίγγανοι θὰ προφθάσουν;

Πράγματι, ἡ μικροκαμωμένη ἀδελφὴ Τερεζα εἶχε γεννηθῆ στὰ Σκόπια τὸ 1910, στὴν ἀλβανικὴ ἀθιγγανικὴ φυλὴ τῶν Boyash Roma ἀπὸ τὸ Πριζρέν, καὶ τὸ ὄνομα της ἦταν Agnes Gonxha Bojanhiu, ὑπὸ Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅταν τά Σκόπια ἦταν ἡ πρωτεύουσα τοῦ βιλαετιοῦ τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Ἀπεβίωσε ὡς Ἰνδὴ στὴν Καλκούτα, τὸ 1997. Καὶ διερωτᾶται κανείς: Τί εἶναι πιὸ σημαντικό; Νὰ εἶχε ἱδρύσει ἡ μητέρα Τερέζα τὸ ἐθνοκράτος τοῦ Ρωμανιστὰν ἤ νὰ πραγματοποιήση τὸ κοινωνικό της ἔργο;

Ὁ ἀγνωστικιστὴς Ἄγγλος συγγραφεὺς Malcolm Muggeridge (1903 -1990) ποὺ χάριν σ’ αὐτὴν προςέχωρησε στὰ 79 του χρόνια στὸν Καθολικισμὸ καὶ ἔγραψε τὸ βιβλίο (1971) καὶ ντοκυμαντερ Something Beautiful for God γιὰ τὸ ἔργο της (1969), εἶχε τὴν ἑξῆς παρατήρηση: « Δὲν πρέπει πότε νὰ ξεχνᾶμε ὅτι μόνον τά νεκρὰ ψάρια ἀκολουθοῦν τὸ ρεῦμα » καὶ τὴν ἀκόλουθη ἀναρχικὴ κραυγή: «Ἐὰν ὁ μέγιστος ὅλων, ὁ ἐνανθρωπίσας Θεός, ἐπιλεγεῖ νὰ γίνῃ ὑπηρέτης ὅλων, ποιὸς θὰ ἤθελε νὰ γίνῃ τὸ ἀφεντικό;» (Ἀπάντησή μας: οἱ πολιτικοί!)

Τὸ 1999, οἱ δημοσκοπήσεις ἀνέδειξαν τὴν μητέρα Τερζα ὡς τὸν πλέον ἀξιοθαύμαστο ἄνθρωπο τοῦ 20^ου αἰῶνος...

Τὸ Ρωμανιστὰν.

Οἱ Ἀθίγγανοι ἐθνικιστὲς ζητοῦν ἀπὸ τοὺς Ρωμανοὺς ἀνὰ τὸν κόσμο νὰ γράψουν στὸν Γενικὸ Γραμματέα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, Κόφι Ἄνναν, ἀπαιτῶντας νὰ τοὺς δοθῆ μία ἕδρα στὴν Νέα Ὑορκη ὡς κράτος-μέλος τοῦ παγκόσμιου ὀργανισμοῦ. Ἀπὸ τὶς 16 ἕως τὶς 30 Μαρτίου 2006, ὠργανώθηκε στὸ Λονδῖνο γιὰ πρώτη φορὰ ἕνα διεθνὲς φεστιβὰλ Ἀθιγγανικου Κινηματογράφου μὲ Ρωμανοὺς καὶ μὴ σκηνοθέτες, ἔχοντας τίτλο Ἀνακαλύπτοντας τὸ Ρωμανιστὰν.

Μετὰ τὸ τέλος τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αὐτὴ ἡ ἐθνικὴ συνείδηση τῶν Ρωμανῶν συγκεκριμενοποιήθηκε σὲ ἕξι παγκόσμια συνέδρια τοῦ ρωμανικοῦ λαοῦ, στὴν ἀναγέννηση τῆς ρωμανικῆς γλώσσας μὲ τὴν συστηματικὴ ἐπικοινωνία μεταξύ τους μέσῳ τοῦ διαδικτύου.

Ἡ λογική τοῦ δυτικοῦ κόσμου ὑπῆρξε ὅτι κάθε ἔθνος ἐπὶ τῆς γῆς ἐδικαιοῦτο νὰ συγκροτήση κράτος ὅπως αὐτὸ τοῦ Ἰσραὴλ. Στὸ βιβλίο του Nations without States (Greenwood Press, 1996), ὁ James Minahan ἀναφέρει καὶ τὸ Ρωμανιστὰν, ὡς τὸ ἔθνος τῶν Ἀθιγγάνων ποὺ δικαιοῦται νὰ συσταθῆ σὲ κράτος.

Τσιγγάνικη παραδοσιακὴ ἅμαξα. Ἡ νομαδικὴ ζωὴ τῶν Τσιγγάνων τοὺς σφράγισε μὲ ἐξαιρετικὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά, ὅπως τὴν ἀπέχθεια πρὸς τὶς κρατικὲς δομές, τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀνεξαρτηςία καὶ - εἰδικὰ στοὺς Τσιγγάνους- τὴν ἀπέχθεια πρὸς τὴ βία καὶ τὸν πόλεμο. Ἔτσι, ὑποστηρίζεται ὅτι ὁ « ἐκλεκτὸς λαὸς» τῆς Βίβλου μποροῦσαν νὰ εἶναι μόνο οἱ Ἰνδοὶ νομάδες, οἱ Ἀθίγγανοι, ποὺ ἐπορεύθησαν πρὸς τὴν Δύση καὶ δὲν ἔμειναν στὴν Ἀνατολή, ποὺ ὅπως τὸ εἶχε ζητήσει ὁ Χριστός, ποτὲ δὲν συνεκρότησαν κράτος καὶ ποὺ στήνουν τά τσαντίρια τους γύρω ἀπὸ τά ἱερὰ προσκυνήματα τοῦ κόσμου, ποὺ δὲν ζοῦν οὔτε ἔξω ἀπὸ τὸν κόσμο ὅπως οἱ μοναχοί, ἀλλὰ οὔτε καὶ μέσα στὸν κόσμο, διότι γνωρίζουν αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς ὅτι «ὁ κόσμος τους δὲν εἶναι αὐτοῦ τοῦ κόσμου»...

Ἡ Margaret Brearley, σὲ μία ἀκαδημαϊκὴ μελέτη τοῦ βρεταννικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Jewish Policy Research (JPR) μὲ τίτλο Τhe Roma - Gypsies of Europe: Α persecuted people  (Policy Paper no.3, 1996), συγκρίνει συστηματικά τοὺς Ρωμανοὺς μὲ τοὺς Ἑβραίους καὶ ἀφήνει νὰ ἐννοηθῆ ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ οἰκοδομήσουν τὸν ἰδικό τους σιωνισμὸ καὶ τὸ ἰδικό τους Ἰσραὴλ. Γράφει δὲ ὅτι « ἡ μεγαλύτερη διαφορὰ μεταξύ τοῦ διωγμοῦ τῶν Ἑβραίων καὶ αὐτοῦ τῶν Ρωμανῶν εἶναι ἡ ὕπαρξη τοῦ Ἰσραὴλ. Σημαντικοὶ Ρωμανοὶι ἡγέτες ἔχουν ὑπογραμμίσει τὴν ἀχίλλειο πτέρνα τῶν Ρωμανῶν. Ο Rajko Djunk τῆς Γιουγκοσλαυΐας ἐδήλωσε πώς, σὲ ἀντιθέση μὲ τοὺς Ἑβραίους, δὲν ἔχουμε ἰδική μας χώρα καὶ δὲν ἔχουμε ἰσχυρὲς ὁμάδες πιέσεως καὶ οἱ πολιτικοί μας δὲν θεωροῦν ὅτι ὑπάρχει πολιτικὸ κέρδος μὲ τὸ νὰ μᾶς ὑποστηρίξουν. Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν σήμερα κάτι τὸ ἀντίστοιχο μὲ τὸν σιωνισμό. Τὸ παναθιγγανιστικο ὅραμα κοινῆς φυλῆς τοῦ Ρωμανιστὰν εἶναι τελείως ἀνεπαρκὲς ἔναντι τῶν ἐπειγουσῶν καὶ πρακτικῶν ἀναγκῶν τῶν Εὐρωπαίων Ρωμανῶν.»

Μιὰ πρόσθετη διαφορὰ μὲ τὸν σιωνισμὸ εἶναι ὁ ἀναρχισμὸς τῶν Ρωμανῶν. Ἔχουν μεγάλη δυσπιστία ὡς πρὸς τὴν ὕπαρξη τοῦ κράτους καὶ  γι’ αὐτὸ δὲν στέλνουν τά παιδιὰ τους στὰ δημόσια σχολεῖα, προτιμῶντας νὰ τά ἐκπαιδεύσουν ἐντός τῆς οἰκογενείας. Οἱ πατέρες εἶναι οἱ δάσκαλοι τῶν υἱῶν τους καὶ οἱ μητέρες τῶν θυγατέρων τους. Ἐπίσης, δὲν ἔχουν ἀκόμη ὀργανωθῆ ἱκανοποιητικὰ στὸν διεθνῆ χῶρο, ἂν καὶ διαπιστώνουμε τελευταία μιὰ σημαντικὴ ἄνοδο τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς παρουσίας τῶν Ρωμανῶν. Τέλος, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ὑψηλὴ διανόηση τῶν Ἑβραίων, οἱ περισσότεροι τῶν Ρωμανῶν παραμένουν ἀναλφάβητοι.

Ὁ καθηγητὴς Saip Yusuf στὰ Σκόπια, τά ὁποῖα ἔχουν τὸν μεγαλύτερο πληθυσμὸ Ἀθιγγάνων στὰ Βαλκάνια, γνωστὸς πολιτικὸς ἡγέτης καὶ προερχόμενος ἀπὸ τσιγγάνους τοῦ τσίρκου (τζαμπὰζ) καὶ πωλητὲς ἵππων, εἶναι ὁ συγγραφέας οὐσιαστικά τῆς πρώτης ρωμανικῆς γραμματικῆς. Τὸ 1971 ὠργάνωσε στὸ Λονδῖνο τὸ πρῶτο παγκόσμιο συνέδριο τῶν Ρωμανῶν ποὺ ἐχρηματοδοτήθη ἐν μέρει ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς Ἰνδίας. Ἡ Ἰνδία ἔχει κατανοήσει τὴν σημασία ποὺ ἔχει γιὰ τά πολιτισμικά της συμφέροντα ἡ παρουσία 12 ἑκατομμυρίων Ἀθιγγάνων ἀνὰ τὸν κόσμο ποὺ παρουσιάζονται ὡς ἐξάδελφοι τῶν Ἰνδῶν (ἐφ’ ὅσον ἀπὸ καιρὸ ὁ ἑλληνισμός, ποὺ εἶναι ὁ πραγματικός τους χῶρος, τοὺς ἔχει ἀποπέμψει μὲ περιφρόνηση...). Ἔτσι, τὸ Δελχὶ ἐπέτυχε νὰ πείση τά Ἡνωμένα Ἔθνη νὰ ἀναγνωρίσουν τοὺς Ρωμανοὺς ὡς μιὰ ξεχωριστὴ ἐθνότητα καὶ ἀνεγνώρισε ἐπίσης ἐπισήμως τὴν Διεθνῆ Ἕνωση τῶν Ρωμανῶν.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ καθηγητὴς Γιουσοὺφ, ποὺ ἦταν μουσουλμάνος, ἠσπάσθη τὸν ἰνδουισμὸ γιὰ νὰ ἐνθαρρύνῃ τὸν λαό του νὰ ἐπιστρέψη στὶς ἰνδικές του ρίζες.

Οἱ Ρωμανοὶ παρουσιάζονται τώρα ὡς τά χαμένα παιδιὰ τῆς Ἰνδίας ποὺ ἐπανῆλθαν στὶς ρίζες τους. Δηλώνουν ὅτι προέρχονται ἀπὸ τὸν παλαιότερο πολιτισμὸ τοῦ κόσμου, τὸν ἰνδικό. Ὀνομάζουν τὴν Ἰνδία στὴν ρωμανικὴ γλῶσσα, Ἁμάρο Μπάρο Θὰν, ποὺ σημαίνει « ἡ μεγάλη μας χώρα. »

Ἡ ταάκρα Ἥλιος τῆς Ἰνδίας τῶν Ἰνδοευρωπαίων, ποὺ ὀνομάζεται σουρία, ἀπὸ τὸν θεὸ Σουρία, τὸν Ἥλιο-Ἀπόλλωνα, υἱὸ τοῦ Ἰντρα - Διός. (Ἡ λέξη Σουρία ἔχει κοινὴ ρίζα μὲ τὴ λέξη Ἥλιος, ἁπλῶς τὸ Σ στὴν ἑλληνικὴ ἔχει γίνει δασεῖα καὶ τὸ ρ ἔχει μετατραπεῖ σὲ λ). Συμβολίζει τὸν τροχὸ τοῦ Ντάρμα.

Ἀντὶ νὰ ἀπαιτοῦν τὴν ἵδρυση ἑνὸς ἀνεξάρτητου Ρωμανιστὰν, ἕνα μεγάλο μέρος τῶν Ρωμανῶν ἐθνικιστῶνἀρκοῦνται πρὸς τὸ παρὸν νὰ ἰσχυρίζωνται ὅτι εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ ἰνδικοῦ ἐθνικισμοῦ. Σὲ ἀντίδραση στὸν νεοεμφανιζόμενο αὐτὸν ἐθνικισμό, ἔχει φουντώσει στὴν πρώην κομμουνιστικὴ ἀνατολικὴ Εὐρώπη ἕνας ἔντονος ἀντιαθιγγανισμὸς ποὺ ἐκφράζεται μὲ ἐγγραφὲς στοὺς τοίχους ὅπως: θάνατος στοὺς γύφτους.

Ὡστόσο, παρὰ τὴν ὑποστήριξή της στοὺς Ρωμανοὺς, ἡ Ἰνδία δὲν θὰ ἤθελε νὰ ἐνθαρρύνῃ μιὰ ὁλικὴ μετανάστευση τῶν 12 ἑκατομμυρίων Ἀθιγγάνων τοῦ κόσμου (μεταξὺ αὐτῶν 8 ἑκατομμύρια στὴν Εὐρώπη) στὴν γενέτειρα, ποὺ θὰ ἐθύμιζε τὴν ἀνάλογη μετανάστευση τῶν Ἑβραίων στὸ Ἰσραηλ. Ἡ συγκροτήση ἑνὸς ἀνεξαρτήτου Ρωμανιστάν θὰ ἦτο προτιμοτέρα.

Ὁ ρωμανικὸς ἐθνικισμὸς ἐνθαρρύνεται τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση πολλῶν Ρωμανῶν διανοούμενων. Ἡ Ἐβραιοαμερικανιδα συγγραφεὺς Isabel Fonseca, στὸ βιβλίο της Bury me standing: The gypsies and their journey  (Νὰ μὲ ἐνταφιάσης ὄρθιο: Οἱ γύφτοι καὶ ἡ πορεία τους, Νέα Ὑορκη, 1996), θεωρεῖ ὅτι οἱ Ρωμανοὶ εἶναι οἱ νέοι Ἑβραῖοι τῆς Εὐρώπης.

Πολλὰ κινηματογραφικὰ ἔργα ἀσχολοῦνται μὲ τὸ θέμα, ὅπως αὐτὸ τοῦ Tony Gatlif Latcho Drom: A Musical History of the Gypsies from India to Spain (1994). Στὰ Σκόπια ἔχει συγκροτηθῆ πολιτικὸ ἀθιγγανικὸ κόμμα ποὺ ζητᾶ τὴν ἀνακήρυξη ἀνεξαρτήτου Ρωμανιστὰν. Εἶναι πάντως χαρακτηριστικό τῆς ρωμαίϊκης βυζαντινῆς προελεύσεως τῶν Ρωμανῶν ὅτι, ὅταν εὑρίσκονται μεταξὺ ὀρθοδόξων χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων, ὅπως στὸ Κοσσυφοπέδιο, προτιμοῦν τοὺς ὀρθοδόξους. Οἱ Ἀλβανοὶ τοῦ Κοσσυφοπεδίου, διαπιστώνοντας ὅτι οἱ Ρωμανοὶ συμμαχοῦσαν μὲ τοὺς ὀρθοδὸξους Σέρβους (ὀνομάζονται Srpski Cigani), κατεφέρθησαν ἐναντίον τους καὶ τοὺς ἔσφαξαν. Πρὸ τῆς σφαγῆς τοῦ 1999, οἱ Ρωμανοὶ τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἠσαν 5-10% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ.

Ὁ κίνδυνος ἐξαφανίσεως τῶν Ρωμανῶν.

Τσιγγάνες τῆς Ἑλλάδος (Ρωμανίδες Ρωμηὲς).

Ἡ ἄνοδος ἑνὸς ρωμανικοῦ σιωνισμοῦ ἔχει ἐντείνει στοὺς ἐθνικιστικοὺς κύκλους τῆς Εὐρώπης ἕναν
φυλετικὸ ἀντιαθιγγανισμὸ πού, ὅπως καὶ ὁ ἀντισιωνισμός, κινδυνεύει νὰ καταλήξη σὲ νέο Ἀθιγγανικὸ Ὁλοκαύτωμα. Ἐπειδὴ στὸ κράτος τῶν Σκοπίων τὸ ποσοστὸ τῶν Ρωμανῶν εἶναι πολὺ σημαντικὸ ἐνῷ οἱ καθαυτὸ Ἕλληνες εἶναι ὀλίγοι, ἔχοντας δὲ ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἡ σημερινὴ ἀκάθεκτη πορεία πρὸς τὴν συγκρότηση μιᾶς Μεγάλης Ἀλβανιας θὰ ἔχῃ ὡς πιθανὸ ἀποτέλεσμα τὸν διαμελισμὸ τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων, εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὁ ἑλληνισμὸς νὰ ξεκαθαρίση τὴν θέση του ἔναντι τῶν Ρωμανῶν, νὰ τοὺς ὑποστηρίξη σθεναρῶς ὡς Ἀρίους καὶ ὡς Ρωμηοὺς καὶ νὰ τοὺς βοηθήση νὰ ὀργανώσουν τὸν νομαδισμὸ τους προστατεύοντάς τον, δίδοντάς τους ὅλες τὶς εὐκαιρίες νὰ μορφωθοῦν καὶ νὰ συγκροτηθοῦν πολιτικὰ σὲ αὐτόνομα σχήματα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιτευχθῆ ἕνας τόσος σημαντικὸς στόχος πρὸς χάριν τοῦ ἑλληνισμοῦ, πρέπει νὰ πολλαπλασιασθοῦν στὴν Ἑλλάδα οἱ ἀθιγγανικὲς μελέτες καὶ ἡ κυβερνητικὴ πρόνοια πρὸς τὸν γενναῖο ἀυτὸν ρωμαίϊκο πληθυσμὸ καὶ νὰ ἐξαφανισθοῦν τά γελοία στερεότυπα ποὺ τοὺς ὑποβιβάζουν σὲ κατσικοκλέφτες...

Εἶναι καιρὸς νὰ ἐνηλικιωθοῦμε, νὰ ἀπελευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν δυτικὴ λογοτεχνία καὶ νὰ μὴ συνεχίζουμε νὰ

Ὁ Κώστας Χατζῆς εἶναι, μαζὶ μὲ τὸν Μανώλη Ἀγγελόπουλο, οἱ πιὸ γνωστοὶ ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς Ἕλληνες Τσιγγάνους ποὺ διακρίθηκαν καλλιτεχνικά. Ὁ Χατζῆς εἰδικὰ ὡς καλλιτέχνης ἐκφράζει πολλὲς πτυχὲς τῆς τσιγγάνικης ἰδιοσυγκρασίας (κιθαρίστας φλαμέγκο, τραγούδια γιὰ ἔρωτα, μὴ βία κ.λπ.)

ὑποπίπτουμε στὰ ἀντιθρησκευτικὰ καὶ ρατσιστικὰ παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ τὴν Δύση, ὄχι μόνον κατὰ τῶν Ἑβραίων ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν Ἀθιγγάνων. Οἱ Ἑβραῖοι ἦσαν στὴν δυτικὴ Εὐρώπη οἱ ἄπληστοι τραπεζῖτες ποὺ μὲ τὸ ἀντιχριστιανικό τους μῖσος ρουφοῦσαν τὸ αἷμα τῶν ρωμαιοκαθολικῶν. Οἱ Ἀθίγγανοι ἠσαν οἱ μάγοι ποὺ ἐφερναν στὴν χριστιανικὴ Δύση ὅλες τὶς παγανιστικές, γνωστικές, διονυσιακές, ζωροαστρικὲς, μανιχαϊστικὲς καὶ ἄλλες φοβερὲς αἱρέσεις ἀπὸ τὴν βυζαντινὴ Ἀνατολὴ τῶν μισητῶν Ἑλλήνων Ὀρθόδοξων αἱρετικῶν.

Ἡ χαρτομαντεία τοῦ ταρὸ εἶναι ἐπ’ αὐτοῦ ἀποκαλυπτική. Οἱ τσιγγάνοι ἐπωνομάζοντο Αἰγύπτιοι (gypsies, γύφτοι) καὶ τὴν εἶχαν φέρει μαζί τους ἀπὸ τὴν μυστηριώδη Αἴγυπτο τῶν γνωστικῶν, τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν παγανιστικῶν αἰγυπτιακῶν μυστηρίων, ποὺ παράλληλα εἶχαν μεταφέρει στὴν Δύση καὶ οἱ σταυροφόροι ναΐτες (βλ. τὸν μῦθο τοῦ λόρδου Σίνκλαιρ, προστάτη τῶν Τσιγγάνων, τοῦ σκωτσεζικου Sinclair clan ναϊτῶν ἱπποτῶν, φύλακες τοῦ ἱεροῦ Γκράαλ καὶ τῆς κατοικίας τους τὸ Rosslyn Castle. Ἀκόμη σήμερα οἱ ἀθίγγανοι στρατοπεδεύουν κάθε χρόνο στὰ λειβαδια γύρω ἀπὸ τὸν πύργο αὐτό, τὸν Μάϊο καὶ τὸν Σεπτέμβριο καὶ ἀναπαριστάνουν στὰ θεάματα τοῦ τσίρκου τους τὸν Πράσινο ἄνθρωπο, θεὸ τῆς φύσεως καὶ τῆς ἀναπαραγωγῆς. )

Ὅταν ἀργότερα ἐμαθεύθη ὅτι οἱ Τσιγγάνοι προήρχοντο ἀπὸ τὴν Ἰνδία,τὸ ταρὸ συνεδέθη μὲ τὴν Ἰνδικὴ παράδοση. Φυσικά, ἀφοῦ ἦσαν μάγοι καὶ αἱρετικοὶ δὲν ἠδύναντο νὰ μὴν εἶχαν καὶ αὐτοὶ βλάψει τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ἠσαν σιδηρουργοὶ (στὰ ἀγγλικὰ smith,  γι’ αὐτὸ καὶ ἡ φυλὴ τῆς μητέρας τοῦ Σαρλὸ ἐλέγετο Romanishal Smith) ἦταν φυσικὸ οἱ σταυρωτὲς νὰ ἀπευθύνθησαν στὴν Παλαιστίνη σὲ τσιγγάνο γιὰ νὰ κατασκευάση τά καρφιὰ τοῦ Χριστοῦ... Ἀλλὰ - ὅπως εἶναι γνωστὸ στὴν τσιγγάνικη παράδοση -  ὅταν οἱ Ρωμαῖοι ὁπλῖτες παρήγγειλαν τά καρφιὰ στὸν σιδηρουργὸ τσιγγάνο, αὐτὸς ἐπειδὴ ἀγαποῦσε τὸν Κύριο, ἀπὸ τά 12 καρφιὰ ποὺ τοῦ εἶχαν παραγγείλει ἔδωσε μόνον τά ἐννέα καὶ παρέδωσε κρυφὰ τά ὑπόλοιπα τρία στὸν υἱό του, λέγοντάς του νὰ δραπετεύση κουβαλῶντας τα. Ἔτσι ὁ Χριστὸς καὶ οἱ δύο λῃστὲς ὑπέφεραν ὀλιγώτερο ἐφ’ ὅσον ἐκαρφώθησαν ὁ καθένας μὲ τρία ἀντὶ τέσσερα καρφιά. Κι ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὸ σταυρὸ ηὐλόγησε τὸν ἀθίγγανο υἱὸ γιὰ τὴν πράξη του ὅταν αὐτὸς στὴν φυγὴ του ἐπέρασε ἀπὸ τὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου…