Σέ παλιότερη ἀνάρτηση (http://katotokerdos.blogspot.com/2010/02/blog-post.html )πήραμε μιά μικρὴ γεύση γιὰ τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν συνταγῶν τοῦ ΔΝΤ στὴν γεωργία, τήν κτηνοτροφία, γενικότερα στήν οἰκονομία τῆς Ἀϊτῆς μεταπολεμικά. Οἱ σύγχρονες μέθοδοι ἀποικιοκρατίας ἐπὶ τὸ ἔργον. Σήμερα σερβίρονται ἀνὰ τὴν ὑφήλιο μὲ τὴν οὐδέτερη λέξη «τεχνογνωσία». Ἀκολουθεῖ ἕνα ἄρθρο δημοσιευμένο στην «Μόντ» το 2008, πού ἐξηγεῖ πώς αὐτή ἡ τεχνογνωσία αὐξάνει τό χάσμα μεταξύ φτωχῶν και πλούσιων, δηλαδή πῶς ἀπό τήν πεῖνα μπορεῖ να βγοῦν χρήματα. Ὅπως μᾶς λένε καί οἱ ἐμπειρογνώμονες "νά κάνουμε τήν κρίση εὐκαιρία". Καί συνεχίζουν λέγοντας πώς ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης εἶναι ἐθνική ὑπόθεση, ἔχοντας κατά νοῦ, ὅπως κάθε φορά πού στήν πράξη ἀποσυνδέουν τό ἐθνικό ἀπό τό κοινωνικό, τό σφιχτότερο κράτημα τῆς κουτάλας.
Ὁ Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος στο ἄρθρο του http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/02/blog-post_11.html ἐξετάζοντας τήν τωρινή θέση τῆς Ἑλλάδας καί τίς προοπτικές της, μεταξύ ἄλλων γράφειΣενάρια καταστροφῆς: ΔΝΤ ἢ ΕΕ;
H ἐμπειρία δεκαετιῶν ἐπεμβάσεων τοῦ ΔΝΤ παγκοσμίως εἶναι πασίγνωστη. Παντοῦ ὅπου ἐπενέβη τὸ ΔΝΤ, τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ καταστροφὴ οἰκονομιῶν καὶ κοινωνιῶν. Τὸ Ταμεῖο δὲν ἐπεμβαίνει μὲ ἐπιδίωξη νὰ σώσει τὶς χῶρες, ἀλλὰ νὰ σιγουρέψει τὴν ἀποπληρωμὴ τοῦ χρέους. 'Η, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβέστεροι, νὰ διατηρήσει σὲ κατάσταση μόνιμης χρέωσης τὶς χῶρες, στὴν κατάσταση περίπου ποὺ ἦταν πρὶν ἀπὸ μερικὲς γενεὲς οἱ χωρικοὶ στὴν Ἑλλάδα, τυπικὰ μὲν ἐλεύθεροι, οὐσιαστικὰ ὅμως δουλοπάροικοι, ἐξαρτημένοι ἀπόλυτα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ τσιφλικά, τοῦ κεφαλαιούχου, τοῦ βουλευτῆ, ποὺ ἀπομυζοῦσαν ὁλόκληρη τὴν ὑπεραξία τοῦ χωρικοῦ, ἀφήνοντάς του μόλις τὰ πρὸς τὸ ζῆν.
Σὲ συνθῆκες ἄλλωστε παγκοσμιοποίησης, δηλαδὴ κατάργησης κάθε μορφῆς προστατευτισμοῦ, ἰδίως ἀπὸ τὴν ΕΕ, δὲν θὰ βοηθήσει τὴν ἀνταγωνιστικότητα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἡ αὔξηση τῆς παραγωγικότητάς της μέσω μείωσης ἑνὸς ἤδη πολὺ χαμηλοῦ κόστους ἐργασίας, ὅταν ἀντιμετωπίζει τὸν ἀνταγωνισμὸ Βουλγαρίας, Τουρκίας ἢ Κίνας. Ἡ μείωση τοῦ κόστους ἐργασίας καὶ τοῦ κοινωνικοῦ κράτους θὰ συνοδευθεῖ, ἀντίθετα, ἀπὸ ἰσχυρὰ φαινόμενα κοινωνικῆς ἀποσύνθεσης, μὲ κόστος πιθανῶς πολλαπλάσιο τῶν “οἰκονομιών”.
Δεδομένης τῆς ἐπιρροῆς στὸ ΔΝΤ τῶν ΗΠΑ, βασικοῦ ὑποστηρικτῆ τῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων, εἶναι προτιμότερη ἡ “σωτηρία” μας ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ ΔΝΤ. Ἂν ὅμως οἱ εὐρωπαϊκοὶ οἰκονομικοὶ ὄροι εἶναι παραπλήσιοι μὲ αὐτοὺς τοῦ Ταμείου, τότε οὔτε ὄφελος θὰ ἔχουμε ὡς χώρα, οὔτε θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα...
Καί λίγα λόγια γιά τήν περίφημη τεχνογνωσία, ἀπό τό ἄρθρο τῆς "Μόντ"http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article133
Τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο (ΔΝΤ) ὅπως καὶ ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ἐμπορίου (ΠΟΕ) εἶχαν ἐξαγγείλει ὅτι ἡ αὔξηση τῆς ροῆς τῶν ἐμπορευμάτων στὶς ἀγορὲς θὰ συνέβαλλε στὴν ἐξάλειψη τῆς φτώχειας καὶ τῆς πείνας.
Διατροφικὲς καλλιέργειες ; Διατροφικὴ αὐτονομία ; Θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν βρεῖ ἐξυπνότερες λύσεις ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἐφηῦραν : ἡ τοπικὴ γεωργία ἢ θὰ καταργοῦνταν ἐντελῶς ἢ θὰ προσανατολιζόταν στὶς ἐξαγωγές. Θὰ εἴχαμε, ἔτσι, τὰ βέλτιστα ἀποτελέσματα -ὄχι ἀπὸ πλευρᾶς φυσικῶν συνθηκῶν, οἱ ὁποῖες εὐνοοῦσαν, γιὰ παράδειγμα, τὴν καλλιέργεια ντομάτας στὸ Μεξικὸ καὶ ἀνανὰ στὶς Φιλιππίνες- ἀλλὰ ἀπὸ πλευρᾶς χαμηλοῦ κόστους ἐκμετάλλευσης σ’ αὐτὲς τὶς δύο χῶρες σὲ σχέση μὲ τὴ Φλόριντα ἢ τὴν Καλιφόρνια.
Ὁ καλλιεργητὴς στὸ Μαλὶ θὰ ἐμπιστευόταν τὴ διατροφή του σὲ ἑταιρεῖες δημητριακῶν ἀπὸ τὸ Μπος [1] ἢ τὶς ἀμερικανικὲς δυτικὲς μεσοπολιτεῖες, ὅπου ἡ καλλιέργεια εἶναι περισσότερο βιομηχανοποιημένη, ἄρα πιὸ παραγωγική. Ἀφήνοντας τὴ γῆ του, θὰ διόγκωνε σταδιακὰ τὸν πληθυσμὸ τῶν πόλεων καὶ θὰ γινόταν ἐργάτης σὲ μία δυτικὴ ἐπιχείρηση ποὺ εἶχε μεταφέρει ἐκεῖ τὶς δραστηριότητές της γιὰ νὰ ἐπωφεληθεῖ ἀπὸ τὸ χαμηλότερο κόστος ἐργασίας. Οἱ παράκτιες ἀφρικανικὲς χῶρες θὰ ἐλάφρωναν τὸ ἐξωτερικό τους χρέος πουλώντας τὰ δικαιώματα ψαρέματος στὰ πλοῖα-ἐργοστάσια τῶν πλουσιότερων χωρῶν. Καὶ κατόπιν οἱ κάτοικοί τους θὰ ἀγόραζαν κονσέρβες ψάρι ἀπὸ τὴ Δανία ἢ τὴν Πορτογαλία. [2]
Παρὰ τὴν ἐπιπρόσθετη μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος ποὺ θὰ προκαλοῦσαν οἱ μεταφορές, ὁ παράδεισος τοῦ διεθνοῦς ἐμπορίου ἦταν ἐξασφαλισμένος. Τὸ κέρδος τῶν μεσαζόντων (διανομέων, ἀσφαλιστῶν, διαφημιστῶν) ἐπίσης...
Καί, ξαφνικά, ἡ Παγκόσμια Τράπεζα, ποὺ εἶχε τὴν ἰδέα αὐτοῦ του μοντέλου « ἀνάπτυξης », ἀνακοινώνει ὅτι 33 χῶρες ξεσηκώθηκαν ἐξαιτίας τῆς πείνας.
Καὶ ὁ ΠΟΕ ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὸν κρατικὸ προστατευτισμό, διαπιστώνοντας ὅτι πολλές χῶρες ποὺ ἐξάγουν διατροφικὰ προϊόντα (Ἰνδία, Βιετνάμ, Αἴγυπτος, Καζακστάν...) ἀποφάσισαν νὰ μειώσουν τὶς πωλήσεις στὸ ἐξωτερικὸ ὥστε -τί ἀναίδεια !- νὰ ἐξασφαλίσουν τὴ σίτιση τοῦ πληθυσμοῦ τους. Ὁ Βορρᾶς θίγεται ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ τῶν ἄλλων. Ἐπειδὴ οἱ Κινέζοι τρῶνε πολὺ κρέας, οἱ Αἰγύπτιοι δὲν ἔχουν σιτάρι...
Οἱ χῶρες ποὺ ἀκολούθησαν τὶς « συμβουλές » τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας καὶ τοῦ ΔΝΤ θυσίασαν τὴ διατροφικὴ γεωργία. Δὲν μποροῦν πλέον νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν παραγωγή τους. Ε, λοιπόν, θὰ τὸ πληρώσουν, αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς ἀγορᾶς. Ὁ Ὀργανισμὸς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιὰ τὴ διατροφὴ καὶ τὴ γεωργία (FAO) ἔχει ἤδη ὑπολογίσει τὴν αὔξηση τῆς τιμῆς τῶν εἰσαγωγῶν δημητριακών : 56% σὲ ἕναν χρόνο. Εἶναι λογικό, λοιπόν, ποὺ τὸ Παγκόσμιο Διατροφικὸ Πρόγραμμα (ΠΔΠ), τὸ ὁποῖο κάθε χρόνο θρέφει 73 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους σὲ 78 χῶρες ζητάει 500 ἑκατομμύρια δολάρια ἐπιπλέον.
Ὁ κύκλος τῶν κερδοσκόπων
Τὸ αἴτημα μᾶλλον κρίθηκε ὑπερβολικό, ἀφοῦ τελικὰ δόθηκε μόνο τὸ μισὸ ποσό. Κι ὅμως, ἀντιστοιχοῦσε μόνο στὸ κόστος μερικῶν ὡρῶν πολέμου στὸ Ἰρὰκ ἢ σὲ ἕνα χιλιοστὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἡ κρίση τῶν « subprimes » θὰ κοστίσει στὸν τραπεζικὸ τομέα, ὁ ὁποῖος βοηθήθηκε γενναιόδωρα ἀπὸ τὰ κράτη.
Θὰ μπορούσαμε νὰ ὑπολογίσουμε καὶ διαφορετικὰ τὰ πράγματα : τὸ ΠΔΠ ἐκλιπαροῦσε γιὰ λογαριασμὸ ἑκατομμυρίων πεινασμένων τὸ 13,5% τοῦ ποσοῦ ποὺ κέρδισε πέρυσι μόνο ὁ Τζὸν Πόλσον, διευθυντὴς ἑνὸς « hedge fund », ὁ ὁποῖος προέβλεψε ὅτι ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἀμερικανοὶ θὰ ἔχαναν τὸ σπίτι τους. Δὲν γνωρίζουμε ποιὸς καὶ τί ποσὸ θὰ κερδίσει ἀπὸ τὴν πείνα ποὺ ξεκίνησε, ἀλλὰ στὴ σύγχρονη οἰκονομία τίποτα δὲν πάει χαμένο.
Ὅλα ἀνακυκλώνονται : μία κερδοσκοπία παίρνει τὴ θέση μίας ἄλλης. Ἀφοῦ τροφοδότησε τὴ φούσκα τοῦ Ἴντερνετ, ἡ νομισματικὴ πολιτικὴ τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Τράπεζας ἐνθάρρυνε τοὺς Ἀμερικανοὺς νὰ χρεωθοῦν. Καὶ ἔτσι διόγκωσε τὴν κτηματομεσιτικὴ φούσκα. Τὸ 2006, τὸ ΔΝΤ ἐκτιμοῦσε : « Ὅλα δείχνουν ὅτι οἱ μηχανισμοὶ πίστωσης στὴν κτηματομεσιτικὴ ἀγορὰ στὶς ΗΠΑ θὰ παραμείνουν σχετικὰ κερδοφόροι ». Ἀγορὰ-κέρδος : Μήπως ἔπρεπε νὰ συγχωνεύσουμε αὐτὲς τὶς δύο λέξεις μία γιὰ πάντα ;
Ἡ κτηματομεσιτικὴ φούσκα ἔσκασε. Οἱ κερδοσκόποι ξέθαψαν ἕνα παλιὸ Ἐλντοράντο : τὴν ἀγορὰ δημητριακῶν. Ἀγοράζοντας συμβόλαια παράδοσης σίτου ἢ ρυζιοῦ γιὰ τὸ μέλλον, ὑπολογίζουν νὰ τὰ μεταπωλήσουν ἀκριβότερα. Κάτι ποὺ θὰ φέρει αὔξηση τιμῶν καὶ πείνα...
Καὶ τί κάνει, λοιπόν, τὸ ΔΝΤ, τὸ ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὸν γενικό του διευθυντῆ, « διαθέτει τὴν καλύτερη ὁμάδα οἰκονομολόγων στὸν κόσμο » ; Ἐξηγεί : « Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους νὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα τῆς πείνας εἶναι νὰ αὐξήσουμε τὸ ἐξωτερικὸ ἐμπόριο ». Ὁ ποιητὴς Λεὸ Φερὲ ἔγραψε κάποτε : « Γιὰ νὰ καταφέρουμε νὰ πουλήσουμε ἀκόμα καὶ τὴν ἀπελπισία, ἀρκεῖ νὰ βροῦμε τὸν σωστὸ τρόπο ».
Φαίνεται πὼς τὸν βρήκαμε.
« Κυριακάτικη Ἐλευθεροτυπία »
[1] ΣτΜ : Η αχανής γαλλική πεδιάδα νότια από το Παρίσι.
[2] Βλ. Jean Ziegler, « Refugiés de la faim ».
Ὁ Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος στο ἄρθρο του http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/02/blog-post_11.html ἐξετάζοντας τήν τωρινή θέση τῆς Ἑλλάδας καί τίς προοπτικές της, μεταξύ ἄλλων γράφειΣενάρια καταστροφῆς: ΔΝΤ ἢ ΕΕ;
H ἐμπειρία δεκαετιῶν ἐπεμβάσεων τοῦ ΔΝΤ παγκοσμίως εἶναι πασίγνωστη. Παντοῦ ὅπου ἐπενέβη τὸ ΔΝΤ, τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ καταστροφὴ οἰκονομιῶν καὶ κοινωνιῶν. Τὸ Ταμεῖο δὲν ἐπεμβαίνει μὲ ἐπιδίωξη νὰ σώσει τὶς χῶρες, ἀλλὰ νὰ σιγουρέψει τὴν ἀποπληρωμὴ τοῦ χρέους. 'Η, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβέστεροι, νὰ διατηρήσει σὲ κατάσταση μόνιμης χρέωσης τὶς χῶρες, στὴν κατάσταση περίπου ποὺ ἦταν πρὶν ἀπὸ μερικὲς γενεὲς οἱ χωρικοὶ στὴν Ἑλλάδα, τυπικὰ μὲν ἐλεύθεροι, οὐσιαστικὰ ὅμως δουλοπάροικοι, ἐξαρτημένοι ἀπόλυτα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ τσιφλικά, τοῦ κεφαλαιούχου, τοῦ βουλευτῆ, ποὺ ἀπομυζοῦσαν ὁλόκληρη τὴν ὑπεραξία τοῦ χωρικοῦ, ἀφήνοντάς του μόλις τὰ πρὸς τὸ ζῆν.
Σὲ συνθῆκες ἄλλωστε παγκοσμιοποίησης, δηλαδὴ κατάργησης κάθε μορφῆς προστατευτισμοῦ, ἰδίως ἀπὸ τὴν ΕΕ, δὲν θὰ βοηθήσει τὴν ἀνταγωνιστικότητα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἡ αὔξηση τῆς παραγωγικότητάς της μέσω μείωσης ἑνὸς ἤδη πολὺ χαμηλοῦ κόστους ἐργασίας, ὅταν ἀντιμετωπίζει τὸν ἀνταγωνισμὸ Βουλγαρίας, Τουρκίας ἢ Κίνας. Ἡ μείωση τοῦ κόστους ἐργασίας καὶ τοῦ κοινωνικοῦ κράτους θὰ συνοδευθεῖ, ἀντίθετα, ἀπὸ ἰσχυρὰ φαινόμενα κοινωνικῆς ἀποσύνθεσης, μὲ κόστος πιθανῶς πολλαπλάσιο τῶν “οἰκονομιών”.
Δεδομένης τῆς ἐπιρροῆς στὸ ΔΝΤ τῶν ΗΠΑ, βασικοῦ ὑποστηρικτῆ τῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων, εἶναι προτιμότερη ἡ “σωτηρία” μας ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ ΔΝΤ. Ἂν ὅμως οἱ εὐρωπαϊκοὶ οἰκονομικοὶ ὄροι εἶναι παραπλήσιοι μὲ αὐτοὺς τοῦ Ταμείου, τότε οὔτε ὄφελος θὰ ἔχουμε ὡς χώρα, οὔτε θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα...
Καί λίγα λόγια γιά τήν περίφημη τεχνογνωσία, ἀπό τό ἄρθρο τῆς "Μόντ"http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article133
Τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο (ΔΝΤ) ὅπως καὶ ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ἐμπορίου (ΠΟΕ) εἶχαν ἐξαγγείλει ὅτι ἡ αὔξηση τῆς ροῆς τῶν ἐμπορευμάτων στὶς ἀγορὲς θὰ συνέβαλλε στὴν ἐξάλειψη τῆς φτώχειας καὶ τῆς πείνας.
Διατροφικὲς καλλιέργειες ; Διατροφικὴ αὐτονομία ; Θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν βρεῖ ἐξυπνότερες λύσεις ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἐφηῦραν : ἡ τοπικὴ γεωργία ἢ θὰ καταργοῦνταν ἐντελῶς ἢ θὰ προσανατολιζόταν στὶς ἐξαγωγές. Θὰ εἴχαμε, ἔτσι, τὰ βέλτιστα ἀποτελέσματα -ὄχι ἀπὸ πλευρᾶς φυσικῶν συνθηκῶν, οἱ ὁποῖες εὐνοοῦσαν, γιὰ παράδειγμα, τὴν καλλιέργεια ντομάτας στὸ Μεξικὸ καὶ ἀνανὰ στὶς Φιλιππίνες- ἀλλὰ ἀπὸ πλευρᾶς χαμηλοῦ κόστους ἐκμετάλλευσης σ’ αὐτὲς τὶς δύο χῶρες σὲ σχέση μὲ τὴ Φλόριντα ἢ τὴν Καλιφόρνια.
Ὁ καλλιεργητὴς στὸ Μαλὶ θὰ ἐμπιστευόταν τὴ διατροφή του σὲ ἑταιρεῖες δημητριακῶν ἀπὸ τὸ Μπος [1] ἢ τὶς ἀμερικανικὲς δυτικὲς μεσοπολιτεῖες, ὅπου ἡ καλλιέργεια εἶναι περισσότερο βιομηχανοποιημένη, ἄρα πιὸ παραγωγική. Ἀφήνοντας τὴ γῆ του, θὰ διόγκωνε σταδιακὰ τὸν πληθυσμὸ τῶν πόλεων καὶ θὰ γινόταν ἐργάτης σὲ μία δυτικὴ ἐπιχείρηση ποὺ εἶχε μεταφέρει ἐκεῖ τὶς δραστηριότητές της γιὰ νὰ ἐπωφεληθεῖ ἀπὸ τὸ χαμηλότερο κόστος ἐργασίας. Οἱ παράκτιες ἀφρικανικὲς χῶρες θὰ ἐλάφρωναν τὸ ἐξωτερικό τους χρέος πουλώντας τὰ δικαιώματα ψαρέματος στὰ πλοῖα-ἐργοστάσια τῶν πλουσιότερων χωρῶν. Καὶ κατόπιν οἱ κάτοικοί τους θὰ ἀγόραζαν κονσέρβες ψάρι ἀπὸ τὴ Δανία ἢ τὴν Πορτογαλία. [2]
Παρὰ τὴν ἐπιπρόσθετη μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος ποὺ θὰ προκαλοῦσαν οἱ μεταφορές, ὁ παράδεισος τοῦ διεθνοῦς ἐμπορίου ἦταν ἐξασφαλισμένος. Τὸ κέρδος τῶν μεσαζόντων (διανομέων, ἀσφαλιστῶν, διαφημιστῶν) ἐπίσης...
Καί, ξαφνικά, ἡ Παγκόσμια Τράπεζα, ποὺ εἶχε τὴν ἰδέα αὐτοῦ του μοντέλου « ἀνάπτυξης », ἀνακοινώνει ὅτι 33 χῶρες ξεσηκώθηκαν ἐξαιτίας τῆς πείνας.
Καὶ ὁ ΠΟΕ ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὸν κρατικὸ προστατευτισμό, διαπιστώνοντας ὅτι πολλές χῶρες ποὺ ἐξάγουν διατροφικὰ προϊόντα (Ἰνδία, Βιετνάμ, Αἴγυπτος, Καζακστάν...) ἀποφάσισαν νὰ μειώσουν τὶς πωλήσεις στὸ ἐξωτερικὸ ὥστε -τί ἀναίδεια !- νὰ ἐξασφαλίσουν τὴ σίτιση τοῦ πληθυσμοῦ τους. Ὁ Βορρᾶς θίγεται ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ τῶν ἄλλων. Ἐπειδὴ οἱ Κινέζοι τρῶνε πολὺ κρέας, οἱ Αἰγύπτιοι δὲν ἔχουν σιτάρι...
Οἱ χῶρες ποὺ ἀκολούθησαν τὶς « συμβουλές » τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας καὶ τοῦ ΔΝΤ θυσίασαν τὴ διατροφικὴ γεωργία. Δὲν μποροῦν πλέον νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν παραγωγή τους. Ε, λοιπόν, θὰ τὸ πληρώσουν, αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς ἀγορᾶς. Ὁ Ὀργανισμὸς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιὰ τὴ διατροφὴ καὶ τὴ γεωργία (FAO) ἔχει ἤδη ὑπολογίσει τὴν αὔξηση τῆς τιμῆς τῶν εἰσαγωγῶν δημητριακών : 56% σὲ ἕναν χρόνο. Εἶναι λογικό, λοιπόν, ποὺ τὸ Παγκόσμιο Διατροφικὸ Πρόγραμμα (ΠΔΠ), τὸ ὁποῖο κάθε χρόνο θρέφει 73 ἑκατομμύρια ἀνθρώπους σὲ 78 χῶρες ζητάει 500 ἑκατομμύρια δολάρια ἐπιπλέον.
Ὁ κύκλος τῶν κερδοσκόπων
Τὸ αἴτημα μᾶλλον κρίθηκε ὑπερβολικό, ἀφοῦ τελικὰ δόθηκε μόνο τὸ μισὸ ποσό. Κι ὅμως, ἀντιστοιχοῦσε μόνο στὸ κόστος μερικῶν ὡρῶν πολέμου στὸ Ἰρὰκ ἢ σὲ ἕνα χιλιοστὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἡ κρίση τῶν « subprimes » θὰ κοστίσει στὸν τραπεζικὸ τομέα, ὁ ὁποῖος βοηθήθηκε γενναιόδωρα ἀπὸ τὰ κράτη.
Θὰ μπορούσαμε νὰ ὑπολογίσουμε καὶ διαφορετικὰ τὰ πράγματα : τὸ ΠΔΠ ἐκλιπαροῦσε γιὰ λογαριασμὸ ἑκατομμυρίων πεινασμένων τὸ 13,5% τοῦ ποσοῦ ποὺ κέρδισε πέρυσι μόνο ὁ Τζὸν Πόλσον, διευθυντὴς ἑνὸς « hedge fund », ὁ ὁποῖος προέβλεψε ὅτι ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἀμερικανοὶ θὰ ἔχαναν τὸ σπίτι τους. Δὲν γνωρίζουμε ποιὸς καὶ τί ποσὸ θὰ κερδίσει ἀπὸ τὴν πείνα ποὺ ξεκίνησε, ἀλλὰ στὴ σύγχρονη οἰκονομία τίποτα δὲν πάει χαμένο.
Ὅλα ἀνακυκλώνονται : μία κερδοσκοπία παίρνει τὴ θέση μίας ἄλλης. Ἀφοῦ τροφοδότησε τὴ φούσκα τοῦ Ἴντερνετ, ἡ νομισματικὴ πολιτικὴ τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Τράπεζας ἐνθάρρυνε τοὺς Ἀμερικανοὺς νὰ χρεωθοῦν. Καὶ ἔτσι διόγκωσε τὴν κτηματομεσιτικὴ φούσκα. Τὸ 2006, τὸ ΔΝΤ ἐκτιμοῦσε : « Ὅλα δείχνουν ὅτι οἱ μηχανισμοὶ πίστωσης στὴν κτηματομεσιτικὴ ἀγορὰ στὶς ΗΠΑ θὰ παραμείνουν σχετικὰ κερδοφόροι ». Ἀγορὰ-κέρδος : Μήπως ἔπρεπε νὰ συγχωνεύσουμε αὐτὲς τὶς δύο λέξεις μία γιὰ πάντα ;
Ἡ κτηματομεσιτικὴ φούσκα ἔσκασε. Οἱ κερδοσκόποι ξέθαψαν ἕνα παλιὸ Ἐλντοράντο : τὴν ἀγορὰ δημητριακῶν. Ἀγοράζοντας συμβόλαια παράδοσης σίτου ἢ ρυζιοῦ γιὰ τὸ μέλλον, ὑπολογίζουν νὰ τὰ μεταπωλήσουν ἀκριβότερα. Κάτι ποὺ θὰ φέρει αὔξηση τιμῶν καὶ πείνα...
Καὶ τί κάνει, λοιπόν, τὸ ΔΝΤ, τὸ ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὸν γενικό του διευθυντῆ, « διαθέτει τὴν καλύτερη ὁμάδα οἰκονομολόγων στὸν κόσμο » ; Ἐξηγεί : « Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους νὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα τῆς πείνας εἶναι νὰ αὐξήσουμε τὸ ἐξωτερικὸ ἐμπόριο ». Ὁ ποιητὴς Λεὸ Φερὲ ἔγραψε κάποτε : « Γιὰ νὰ καταφέρουμε νὰ πουλήσουμε ἀκόμα καὶ τὴν ἀπελπισία, ἀρκεῖ νὰ βροῦμε τὸν σωστὸ τρόπο ».
Φαίνεται πὼς τὸν βρήκαμε.
« Κυριακάτικη Ἐλευθεροτυπία »
[1] ΣτΜ : Η αχανής γαλλική πεδιάδα νότια από το Παρίσι.
[2] Βλ. Jean Ziegler, « Refugiés de la faim ».
Τα πράγματα δρομολογήθηκαν με την ίδια ακριβώς συνταγή που σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν η εμπειρία έδειξε πόσο αλάνθαστη είναι. Εκφοβισμός, διασυρμός, αρνητική προπαγάνδα, άμα τύχει και καμμιά φυσική καταστροφή κι αυτή επ΄οφελεία του ΔΝΤ θα είναι και μετά διορατικά προγράμματα, φιλόδοξα σχέδια διάσωσης και ψευτιές ντεμέκ δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να υπάρξουν τοπικές λύσεις στα συνολικά οικονομικά προβλήματα. Έτσι όλα είναι έτοιμα για τα golden boys να πάρουν τα ηνία στα χέρια τους, ώστε και καλά να προωθήσουν την παγκόσμια ενότητα, ενώ στην ουσία θα καλλιεργήσουν τις διακρίσεις μεταξύ εκείνων που ευδαιμονούν και εκείνων που δυστυχούν, θα προκαλέσουν συγκρούσεις συμφερόντων και ει δυνατόν περιθωριοποίηση, αυτοεγκατάλειψη και απομόνωση όσων δεν είναι αρκετά παραγωγικοί, ώστε να έχουν δικαίωμα στην ευδαιμονία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικά ἀποσπάσματα ἀπό μιά συνέντευξη τοῦ καθηγητῆ Κώστα Βεργόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/02/blog-post_1169.html
...*Ἔχουμε, ὡστόσο, εὐρωζώνη γεμάτη ἀδύνατους κρίκους. Πῶς παράγονται;
-Ἀπὸ τὸ σύστημα τοῦ εὐρώ, τὸ ὁποῖο πάσχει ἐκ γενετῆς! Ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἀσκεῖται στὸ πλαίσιό του. Τὸ ἔγραψε καὶ στοὺς «Financial Times» o Μάρτιν Γούλφ, ποὺ ἀποκαλύπτει τὴ συστημικὴ ἀνεπάρκεια τῆς εὐρωζώνης. Φυσικά, ὑπῆρχαν καὶ τὰ ἐνδογενῆ προβλήματα κάθε χώρας, τὰ ὁποία ἐπιδεινώνουν τὴν κερδοσκοπικὴ κρίση. Εἶναι, ἐπίσης, καὶ ἡ ἄνοδος τοῦ εὐρὼ ἡ ὁποία ζημιώνει ἰδιαίτερα τὶς χῶρες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Νότου. Αὐτὴ εἶναι ἡ συγκυρία ποὺ διαμορφώθηκε. Ἀλλὰ κι αὐτὸ εἶναι μέσα στὴ λογική του συστήματος. Ἡ Γερμανία, ὡστόσο, εἶναι ὑπερήφανη ποὺ ὑπάρχει ἀκριβὸ εὐρώ, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ παράγει ἀνεργία στοὺς ἑταίρους της. Οἱ ἄλλες χῶρες ἁπλῶς σύρονται.
*Ἔχεις ὑποστηρίξει ὅτι ἡ εὐρωζώνη ἔχει καὶ ἕνα χαρακτήρα ἀποικιακὸ στὸ ἐσωτερικό της. Τί ἐννοοῦσες;
-Τὰ δύο τρίτα τῶν γερμανικῶν ἐμπορικῶν πλεονασμάτων προέρχονται ἀπὸ τὶς συναλλαγὲς τῆς Γερμανίας μὲ τὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Αὐτὸ ὑποκρύπτει ἐκμεταλλευτικὴ σχέση καὶ μεταφορὰ θέσεων ἐργασίας σὲ ἐνδοευρωπαϊκὸ ἐπίπεδο. Σημαίνει παραγωγὴ ἀνεργίας στὶς ἐλλειμματικὲς χῶρες. Ἄρα ἔχουμε ἀθέμιτη μεταφορὰ θέσεων ἐργασίας ἀπὸ τὶς χῶρες ποὺ ἔχουν ἐλλείμματα πρὸς ὄφελος ὅσων ἔχουν πλεονάσματα, ὅπως ἡ Γερμανία.
*Ὑποστήριζες ὅτι τὸ κόστος μὴ διάσωσης εἶναι μεγαλύτερό του κόστους διάσωσης.
-Ἡ στάση πληρωμῶν, ἡ χρεοκοπία μίας χώρας, ἔχει συγκλονιστικὰ ἀποτελέσματα, γιὰ τοὺς ἑταίρους της, πολὺ πιὸ δυσμενῆ ἀπὸ τὸ ἂν παρεῖχαν βοήθεια. Ἡ Ἑλλάδα χρειάζεται περίπου 50 δίσ. εὐρὼ γιὰ ἐξυπηρέτηση τῶν χρεῶν της. Ποσό, δηλαδή, μικρότερο ἀπὸ τὸ 3% τοῦ συνολικοῦ εὐρωπαϊκοῦ χρέους. Τὸ χρέος τοῦ δημοσίου, ἐν τῷ μεταξύ, γενικῶς ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἐξελίσσεται μὲ διακυμάνσεις. Ὅταν ἡ οἰκονομία πάει καλά, στὶς ἀνοδικὲς περιόδους, ἀναπτύσσεται ὁ ἰδιωτικὸς δανεισμός. Ἀντιθέτως, ὅταν ἡ οἰκονομία εἶναι σὲ κάθοδο, ἀναπτύσσεται, ἀντὶ τοῦ ἰδιωτικοῦ, ὁ δημόσιος δανεισμός. Δηλαδή, τὸ δημόσιο χρέος εἶναι καθαρὰ βοήθεια τοῦ δημόσιου πρὸς τὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Ὑπάρχουν μελέτες ποὺ συμπεραίνουν ὅτι τὸ ἔλλειμμα τοῦ δημοσίου αὐξάνει τὰ κέρδη τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα καὶ κανονικὰ θὰ πρέπει, μακροοικονομικά, νὰ συνυπολογίζεται στὰ κέρδη τοῦ κεφαλαίου. Ὅ,τι εἶναι ἔλλειμμα γιὰ τὸ κράτος εἶναι πλεόνασμα γιὰ τὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Εἶναι τελείως κακόβουλο νὰ θεωρεῖται αὐτὸ σπατάλη. Εἶναι καθαρὸ κέρδος τῶν ἰδιωτικῶν ἐπιχειρήσεων.
*Τί ἔγιναν τὰ χρήματα;
ΑπάντησηΔιαγραφή-Δὲν δόθηκαν μέσω πιστώσεων σὲ ἐπιχειρήσεις. Ἀντίθετα, μειώθηκαν ἀπὸ 10% στὸ 4%. Οἱ τράπεζες προτιμοῦν τὴ δική τους ἐξασφάλιση, βραχυχρόνια, δὲν παίρνουν ρίσκο. Προστατεύουν τοὺς μετόχους τους, καὶ ἂς καταστρέφεται ἡ οἰκονομία. Δὲν ξεπεράστηκε ἡ κρίση, λοιπόν, οὔτε στὶς ΗΠΑ. Πῆρε ἁπλῶς μία ἀνάπαυλα. Μεγαλύτερο κακὸ καὶ ἀπὸ τὴν κρίση, νὰ ξέρετε, κάνει πάντα, καὶ σήμερα ἐπίσης, ὁ τρόπος ποὺ ἀντιμετωπίζεται. Τὸ σημείωσε αὐτὸ καὶ ὁ Στίγκλιτς. Ἡ πολιτικὴ ποὺ υἱοθετήθηκε βαθαίνει τὴν κρίση, εἶναι ἐπιλογὴ ὑφεσιακή.
Καί τό παρακάτω ἔχει ἐνδιαφέρον...
ΑπάντησηΔιαγραφήFebruary 12-14, 2010
The High Priests of Fiscal Rectitude Win Again
Greece Signs Its National Suicide Pact
http://www.counterpunch.org/auerback02122010.html
Ἄντε γιατί ἀρχίζουν καί μᾶς τά πρήζουνε μέ κάτι ἔγκυρες(;) δημοσκοπήσεις περί ἀποδοχῆς τῶν μέτρων άπό τόν λαό ὡς ἀναγκαίων. Πότε θά ἀρχίσουμε νά βλέπουμε τό δάσος καί ὄχι τό δένδρο. Θά μοῦ πεῖ κάποιος , ποιό δένδρο ρέ φίλε, ἐδῶ ἔχουν κολλήσει τό βλέμμα τους στό κλαρί, στό δένδρο εισαι ἀκόμα;