Πολλὰ
χρόνια πέρασαν καταμετρῶντας ἀπώλειες, σιγὰ σιγά, λίγο λίγο, ὥρα μὲ τὴν ὥρα,
μέρα μὲ τὴ μέρα, βιβλία, γράμματα, ἱστολόγια, ἱστορίες, παραστάσεις, ποιήματα.
Οἱ ἀπώλειες εἶναι πάντοτε σαφεῖς, ἀνεξέλεγκτες κι ὁλοένα καὶ πιὸ καταστροφικῆς
ποιότητας. Τί εἶναι λοιπὸν αὐτὸ πού δίνει στὶς ἀπώλειες αὐτὴ τὴν καταστροφικὴ ἰσχύ;
Ὁ πόνος πού καθίσταται σταδιακὰ διαφορετικῆς φύσεως σά μία γρήγορη μαχαιριά, ἢ ὁ
ἔλεγχος πού διαχωρίζει τὴν ἀπώλεια ἀπὸ τὴν ἐγκατάλειψη; Ἐγκαταλείπω κάτι, ἔχω τὸν
ἔλεγχο. Τὸ χάνω, μαζί του χάνω καὶ τὸν ἔλεγχο. Σὲ ποιὰ κατηγορία λοιπὸν ἐμπίπτουν
τὰ καταμετρηθέντα; Στὶς ἀπώλειες ἢ στὰ ἐγκαταλελειμένα;
One
Art
The
art of losing isn't hard to master;
so
many things seem filled with the intent
to be
lost that their loss is no disaster,
Lose
something every day. Accept the fluster
of
lost door keys, the hour badly spent.
The
art of losing isn't hard to master.
Then
practice losing farther, losing faster:
places,
and names, and where it was you meant
to
travel. None of these will bring disaster.
I lost
my mother's watch. And look! my last, or
next-to-last,
of three loved houses went.
The
art of losing isn't hard to master.
I lost
two cities, lovely ones. And, vaster,
some
realms I owned, two rivers, a continent.
I miss
them, but it wasn't a disaster.
- Even
losing you (the joking voice, a gesture
I
love) I shan't have lied. It's evident
the
art of losing's not too hard to master
though
it may look like (Write it!) like a disaster.
Elizabeth Bishop
Aυτό λοιπόν το ποίημα συνοψίζει όλα όσα μου έδωσαν πόνο στη ζωή μου. Ωστόσο, the art of losing is hard to master indeed.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣέ καμιά ἀπό τίς δυό κατηγορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤά καταμετρηθέντα πᾶνε μαζί μέ αὐτόν πού κάνει τήν καταμέτρηση...
Αδιαμφισβήτητα οι εγκαταλείψεις και οι απώλειες είναι λιγότερο ή περισσότερο επώδυνες. Αν όμως τύχουν της αναγνώρισης, αποδοχής και επεξεργασίας που επιχειρείτε πιστεύω κάποια στιγμή θα αισθανθείτε ολοκληρωμένος συναισθηματικά. "Καταστροφικό" για την δυνατότητα σχετίζεσθαι θεωρώ τις άμυνες της άρνησης, απώθησης ή μανιώδους αναπλήρωσης του κενού που προκύπτει απωλειών που για κάποιους λόγους αδυνατούμε να επεξεργαστούμε. "Ὁ πόνος" που αναφέρετε πιστεύω δείχνει την ικανότητά σας συναισθηματικής επένδυσης. Εδώ πιστεύω ότι ακούγεται η "Ἀρετή ΚΑΙ Τόλμη" στον πόνο της απώλειας:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.gibson.com/en-us/Lifestyle/Downloads/JJ%20Cale/
from "The Cure at Troy"
ΑπάντησηΔιαγραφήHistory says, Don't hope
on this side of the grave.
But then, once in a lifetime
the longed for tidal wave
of justice can rise up,
and hope and history rhyme.
So hope for a great sea-change
on the far side of revenge.
Believe that a further shore
is reachable from here.
Believe in miracles
and cures and healing wells.
Seamus Heaney
Μυαλό σὰν ἕνας κουβὰς γεμάτος λάσπη… ὄνειρα, πόθοι καί ἐπιθυμίες ἀνεκπλήρωτες , ἐλπίδες, δισταγμοί, φόβοι, ἀνασφάλειες, ἀπογοητεύσεις... Τελειωμὸ δὲν ἔχουν. Ἡ λάσπη τοῦ μυαλοῦ κυριεύει καὶ ἐλέγχει τὸ σῶμα Σὰν τὴν σκόνη πού κάθεται πάνω στὸν καθρέφτη μπλοκάρει τὴν συνείδηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤὴν λάσπη ὅσο καὶ νὰ τήν σκαλίζουμε, μόνο λάσπη βρίσκουμε... Ἄλλοι τὸ βλέπουν σὰν παιχνίδι, ἄλλοι διαμαρτύρονται, μονολογοῦν ἤ φλυαροῦν ἐν μέσῳ λάσπης, κάποιοι κάνουν λασπόλουτρα, ἄλλοι πάλι λασπομαχίες μὲ πνεῦμα «ἀγωνιστικό» …Ὅμως ἡ διανοητικὴ καὶ συναισθηματικὴ διαύγεια καί καθαρότητα δὲν ἐπιτυγχάνεται ψάχνοντας μέσα στὴν λάσπη, φορῶντας γάντια πλαστικά. Ποιὸς εἶναι ἀποφασισμένος καί στήν τσίτα, ἔχει δηλαδή τήν Ἀρετή ΚΑΙ τήν Τόλμη, νὰ "ἀδειάσει" τὸν κουβὰ τήν κατάλληλη στιγμή - γνωρίζοντας ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θά τόν γεμίσει ἐκ νέου στό μέλλον - ἀντὶ νὰ κάθεται καί νά ἀναδεύει τὸ περιεχόμενο;
Μή φοβάσαι( Ρασούλης -Ξυδάκης)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ποιὸς εἶναι ἀποφασισμένος καί στήν τσίτα, ἔχει δηλαδή τήν Ἀρετή ΚΑΙ τήν Τόλμη, νὰ "ἀδειάσει" τὸν κουβὰ τήν κατάλληλη στιγμή - γνωρίζοντας ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θά τόν γεμίσει ἐκ νέου στό μέλλον - ἀντὶ νὰ κάθεται καί νά ἀναδεύει τὸ περιεχόμενο;":
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=VrKHz94rGpk
Ἀκριβῶς...καί ἡ τέχνη εἶναι μιά μορφή "... άδειάσματος" ... ὅταν δέν ἐξαντλεῖται μόνο σ' αὐτό μπορεῖ νά ἀρχίσουμε νά μιλᾶμε γιά μεγάλη τέχνη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να εγκρίνετε το ντουέτο καλλιτεχνών που επιχειρεί να αναπληρώσει την "πρωινή ενημέρωση" που "αδειάστηκε":
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=N5PmgWycEOs
Δεδομένου πως ο κόσμος “όπως τον παρουσιάζει η τηλεόραση” δεν είναι αρεστός σε όλους, καθώς επίσης και το ότι τα περισσότερα “κακά μαντάτα” μεταφέρονται μέσω της τηλεόρασης, είναι λόγοι που θα δικαιολογούσαν το γεγονός πως η τηλεόραση θεωρείται από πολλούς υπεύθυνη για τα δεινά που υφίστανται. Άλλωστε το να κατηγορεί κανείς τους φορείς κακών μηνυμάτων για το περιεχόμενο και την ουσία τους είναι παραδοσιακό έθιμο. Είναι δύσκολο λοιπόν να προβλέψει κανείς πως η ουσία του μηνύματος θα αλλάξει εάν αντικατασταθεί ο αγγελιοφόρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήSeads.of
ΑπάντησηΔιαγραφήΤὸ σχόλιό σας εἶναι τουλάχιστον … θολό.
Τί θὰ πεῖ «ἐλπίζω νὰ ἐγκρίνετε;» Δηλαδὴ ἂν δὲν τό ἐγκρίνω θὰ ἀπογοητευτεῖτε; Ἤ ὑπονοεῖτε ὅτι μπορεῖ νά περνάει ἀπό τό μυαλό μας πιθανή λογοκρισία; Ἢ μήπως γράφοντας καὶ διαβάζοντας ὁ ἕνας τὰ σχόλια τοῦ ἄλλου στοχεύουμε νὰ ἱκανοποιήσει, ἤ νά ἀπογοητεύσῃ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἐγώ πάντως ὄχι.
Ἄλλο τὸ «ἄδειασμα» πού στὸ προηγούμενό μου σχόλιο ἀναφέρθηκα – συνδυάζοντας την ἐλπίδα σας να με ἱκανοποιήσει το βιντεάκι σας, να σκεφτῶ ὅτι το συγκεκριμένο σχόλιο δέν σᾶς ἱκανοποίησε; - καὶ ἄλλο τὸ « ἄδειασμα» τῆς πολιτικῆς εἰδησεογραφικῆς ἐκπομπῆς ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ( φαντάζομαι σὲ αὐτὴν ἀναφέρεστε ...)
Πάντα εἶχα μία δυσπιστία στὸ παιχνίδι μὲ τὶς λέξεις. Κάποια στιγμὴ κατάλαβα τί μὲ ἐνοχλοῦσε ἰδιαίτερα. Αὐτὸ πού ἐπιχειρεῖται, ἀπὸ ἄλλους συνειδητὰ ( προπαγανδιστὲς καί διάφορα φερέφωνα ), ἄλλους ἀσυνείδητα , νὰ ὑποκατασταθοῦν οἱ ἔννοιες ἀπὸ μιᾶς μορφῆς λεξιμαγία, πού συνηθέστατα -ὅταν οἱ ἔννοιες καί τά νοήματα ἀπουσιάζουν - καταλήγει στὴν φλυαρία καὶ βάλε…
Ὅταν οἱ λέξεις κατευθύνουν τὶς ἔννοιες ἀντὶ τὸ ἀνάποδο , δηλαδὴ οἱ ἔννοιες νὰ κατευθύνουν τὶς λέξεις, πού γιὰ μένα εἶναι καὶ τὸ σωστό, τότε ἡ φλυαρία, ἡ λεξιμαγία λειτουργοῦν ὡς Προκρούστης. Ἄμεση συνέπεια ἡ ἀπουσία ἐννοιῶν, ἡ πλήρης πνευματικὴ ξηρασία. Τί ἀπομένει ; Ὁ πνευματικὸς μιμητισμός…
Σχετικὰ μὲ τὸ κόψιμο τῆς ΠΡΩΙΝΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ( τὸν πολιτικὸ χαρακτήρα τῆς πράξης τὸν ὑποβαθμίζετε; ) καὶ τὶς ἔννοιες πού προσδιορίζουν τὸ συγκεκριμένο γεγονός, προσπάθησα νὰ παρουσιάσω στὴν ἀνάρτηση http://katotokerdos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_30.html
Ἀκόμα καὶ ἂν θεωρήσουμε ὅτι τὰ « ἀδειάσματα» πού - ἕνας Θεὸς ξέρει γιατί τσουβαλιάζετε μὲ τὴν ταυτόχρονη χρήση τῆς λέξης « ἄδειασμα», ἰσοπεδώνοντας τὸ περιεχόμενο τῶν δύο καταστάσεων – εἶναι ἴδιας τάξεως καὶ ποιότητος, ἀπὸ πού προκύπτει ὅτι τὸ βιντεάκι προσπαθεῖ νὰ ἀναπληρώση τὴν κομμένη ἐκπομπή;
Προφανῶς μέ τά παραπάνω δέν σχολιάζω τό συγκεκριμένο βιντάκι ...
Υποθέτω ότι θα εκτιμούσατε το "άδειασμα του κουβά" του ελληνικού δημοσίου. Συμφωνώ ότι δεν νοείται λειτουργία της δημοκρατίας βάσει της, σύμφωνα με τον Freud, αρχής της ηδονής. Θεωρώ ότι χρειάζεται να διασφαλίζεται η ισορροπία π.χ. ελευθερίας λόγου με την αντίστοιχη τήρηση κανόνων και υποχρεώσεων, π.χ. δεοντολογίας του επαγγέλματος που αναφέρεστε. Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για τους "δημοσίους λειτουργούς". Υποθέτω ότι η ενίσχυση καλών πρακτικών (π.χ. http://mpra.ub.uni-muenchen.de/30936/1/Paper_1_.pdf) διασφαλίζει την "προάσπιση τοῦ δημοσίου συμφέροντος".
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ἀκόμα καὶ ἂν θεωρήσουμε ὅτι τὰ « ἀδειάσματα» πού - ἕνας Θεὸς ξέρει γιατί τσουβαλιάζετε μὲ τὴν ταυτόχρονη χρήση τῆς λέξης « ἄδειασμα», ἰσοπεδώνοντας τὸ περιεχόμενο τῶν δύο καταστάσεων – εἶναι ἴδιας τάξεως καὶ ποιότητος, ἀπὸ πού προκύπτει ὅτι τὸ βιντεάκι προσπαθεῖ νὰ ἀναπληρώση τὴν κομμένη ἐκπομπή;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά "τό συγκεκριμένο βιντεάκι .." αφορά ένα επίσης ντουέτο. Σε αυτή την περίπτωση καλλιτεχνών. Θα ευχόμουν να παρατηρούσατε την διαφορά στην μεταξύ τους επικοινωνία (Βλέπετε FD: "Ἐκφραζόμαστε μέσῳ τῆς γλώσσας μὲ λέξεις, γραμματικὲς δομές, ἀκόμα καὶ μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ σώματος."), στον σεβασμό προς το κοινό τους, στην καλή πρακτική του επαγγέλματός τους. Ναι, έχετε δίκιο. Στην 1η περίπτωση απογοητεύομαι, στην 2η γοητεύομαι (με την έννοια της εκτίμησης της προεργασίας, επεξεργασίας που έχει προηγηθεί της έκθεσής τους στους κοινό). Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να κρίνετε υποκειμενικά, εξ ιδίων, βάσει των συναισθημάτων που σας διακινούνται ως πολίτης αυτής της χώρας στις δύο περιπτώσεις. Υπάρχουν δημοσιογράφοι των οποίων η άρθρωση λόγου δεν δίνει αίσθηση ψυχικής και σωματικής κένωσης. (Π.χ. προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα την κα Χούκλη*, την οποία δεν κατάφερε να κρατήσει ο δημόσιος τομέας, όπως και τον μετεωρολόγο της ΕΤ3 κ. Αρναούτογλου ο οποίος δεν παραλείπει να μας ευχαριστεί που επιλέγουμε την δημόσια τηλεόραση.) Επιτρέψτε μας τυχόν διαφοροποιήσεις. Είστε ελεύθερος να χαρακτηρίσετε "γονυκλισία" αν έτσι επιθυμείτε, όπως εγώ καλή πρακτική (την επονομαζόμενη best practice). Η τελευταία απασχολεί ιδιαίτερα ερευνητές, με ανακούφιση διαπιστώνω και Έλληνες.
* "..ὁ ἔλεγχος πού διαχωρίζει τὴν ἀπώλεια ἀπὸ τὴν ἐγκατάλειψη; Ἐγκαταλείπω κάτι, ἔχω τὸν ἔλεγχο. Τὸ χάνω, μαζί του χάνω καὶ τὸν ἔλεγχο."
Προς Zara
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον σας έχω χάσει. Το περιβάλλον που επιλέγετε δεν με βοηθά. Λυπάμαι, αδυνατώ να απαντήσω στις παρατηρήσεις, χαρακτηρισμούς, ερωτήματα που θέτετε. Ελπίζω στο μέλλον να διαμορφωθούν ευνοϊκότερες συνθήκες. Σας αποχαιρετώ με μία σύνθεση του Σταύρου Λάντσια που ελπίζω να απαλύνει τα συναισθήματά σας:
http://www.youtube.com/watch?v=cXOED9LX4Cg
seads.of λέτε
ΑπάντησηΔιαγραφή" Τό περιβάλλον πού ἐπιλέγετε δέν μέ βοηθᾷ".
Τί εἶναι τοῦτο πάλι; Ποιός ὁ λόγος τῆς ἀδυναμίας;
Ἐγώ πῶς σχολίασα τίς δικές σας παρατηρήσεις καί χαρακτηρισμούς... Ἀπό τά λεγόμενά σας προέκυψαν τά έρωτήματά μου. Καί πολύ πιό συγκεκριμένα ἀπό τά δικά σας...Ἄν πάλι δέν θέλετε γιά οποιονδήποτε λόγο νά ἀπαντήσετε, κακῶς λυπᾶστε, ἀπό ἐμένα σεβαστό ἄν καί ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι ἀπαντήσατε ἤδη...Μπορεῖ ὅμως νά κάνω καί λάθος...
Ἄμαν πιά μέ αὐτό τό λεπτομερέστατο διάβασμα τῶν συναισθημάτων...!!! Μέ κάνετε καί νοιώθω ἀναλφάβητος...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την απάντησή σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τί εἶναι τοῦτο πάλι; Ποιός ὁ λόγος τῆς ἀδυναμίας;":
Το συγκρουσιακό περιβάλλον πληγώνει τα συναισθήματά μου. Οι συνθήκες που όλοι ζούμε είναι ακραίας αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Επιτρέψτε μου να προστατεύω τον εαυτό μου από αμφιλεγόμενης εγκυρότητας ενημερωτικές εκπομπές που παρακολούθησα στο κείμενό σας. Δεν θέλω να προχωρήσω σε επί μέρους παρατηρήσεις.
Άλλο ένα ντουέτο, πιάνο-βιολοντσέλο:
http://www.youtube.com/watch?v=IQ_4VgcDwgI&feature=related
Ελπίζω να συμβάλει, αν θέλετε, στο "λεπτομερέστατο διάβασμα τῶν συναισθημάτων...!!!" που αναφέρετε.
Τί ἀπό αὐτά πού ἀνήρτησα εἶναι μή ἔγκυρο; Ἡ αὐτοπροστασία βλέπω ὅτι δὲν σᾶς ἐμποδίζει νὰ κρίνετε μὲ περισσὴ εὐκολία, τὶς γιὰ ἐσᾶς "ἀμφιλεγόμενης ἐγκυρότητας" ἐνημερωτικὲς ἐκπομπές...Ποιό εἶναι τό μέτρο τῆς ἐγκυρότητας; Χαρακτηρίζετε ἀρνητικά, μέχρι σημείου σπίλωσης ( σε προηγούμενα σχόλιά σας) , χωρὶς τὴν παραμικρὴ τεκμηρίωση, ἀνθρώπους πού ἐκτίθενται καθημερινά δημόσια καὶ ἐπώνυμα...Πάλι μὲ περισσὴ εὐκολία, χωρὶς τεκμηρίωση… Καί ὅταν σᾶς ζητάω διευκρινίσεις, μαθαίνω ὅτι γιά τήν ἀπουσία διευκρινίσεων φταίει τό περιβάλλον…
ΑπάντησηΔιαγραφήἈλλὰ καὶ ἔτσι νὰ εἶναι , δὲν τὸ λέτε στὰ ἴσα , ἀντὶ νὰ σχολιάσετε, νά παραθέσετε τίς ὅποιες ἀντιρρήσεις σας στὸ ἄρθρο μου, ἀφήνετε ἀρχικὰ ἐδῶ ὑπαινικτικὰ σχόλια, καὶ ὅταν σᾶς καλῶ νὰ ἀναφερθεῖτε πιὸ συγκεκριμένα, ἀπαξιεῖτε νὰ ἀπαντήσετε στὸ συγκεκριμένο ἄρθρο , σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει… Ἄς ἔλειπαν τουλάχιστον οἱ ἀρχικοί ὑπαινιγμοί…
Μὲ δυὸ λόγια " Μὲ λένε Ρίζο καὶ ὅπως θέλω τὰ γυρίζω..."
Εἶναι τουλάχιστον ἀδόκιμο ἕως ὑπεροπτικὸ καὶ ὑποτιμητικὸ γιὰ τὸν συνομιλητή σας, ὅταν αὐτὸς διαβάζει καὶ σκέπτεται τὶς θέσεις καὶ ἀπόψεις σας καὶ ἐπιχειρηματολογεῖ συμφωνῶντας μαζί σας ἢ διαφωνῶντας, καταναλώνοντας χρόνο καὶ σκέψη, ἐσεῖς νὰ ἀρνεῖστε νὰ ἀπαντήσετε στὰ δικά του ἐρωτήματα… Τί θὰ πεῖ συγκρουσιακὸ περιβάλλον; Δὲν μποροῦμε νὰ ἐκφράσουμε ἀπόψεις ἀντίθετες; Ἡ κριτική σας, δέν ἐπιδέχεται καί αὐτή κριτικῆς;
Ἐσεῖς, καὶ ὄχι ἐγώ, μιλᾶτε σὰν νὰ ἔχετε τὴν ξεχωριστὴ εἰδικότητα ἀνάγνωσης καὶ ἁπάλυνσης ( ὅπως πρωτοαναφερθήκατε )συναισθημάτων ἄλλων, μέσω laptop, καὶ δίνετε καὶ μουσικὰ βοηθήματα (;). Ἐγὼ δὲν ἔχω τὰ φόντα καὶ τὴν ἔπαρση νὰ φτάσω μέχρι ἐκεῖ...
Ἐξ ἄλλου τὸ θέμα πληκτρολογούμενων συναισθημάτων μὲ ἀφήνει ἀδιάφορο. Δὲν ξεκίνησα ἐγὼ τὴν ἀναφορὰ σὲ αὐτά. Σταματῶ λοιπὸν ἐδῶ και σᾶς παρακαλῶ μήν ἐπανέλθετε μέ ὑποθέσεις ἐπί τῶν συναισθημάτων μου. Κυρίως γιά λόγους σοβαρότητος. Ἀλλὰ ἐπὶ τῶν συγκεκριμένων ἐρωτημάτων πού ἔθεσα - μὲ ἀφορμὴ δικές σας θέσεις - θὰ περιμένω τὶς ἀπαντήσεις σας στὴν ἀνάρτηση περὶ δημόσιας ἐνημέρωσης . Δέν θά ἤθελα νά τό κάνετε ἀπό ὑποχρέωση. Ὅποτε τό θελήσετε....Ἄν τό θελήσετε φυσικά… Στό κάτω κάτω δέν εἶναι καί τόσο τρομερό νά μείνουν κάποιοι ὑπαινιγμοί -χαρακτηρισμοί ἀδιευκρίνιστοι...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Διαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=mq2k-ry4LKw&feature=youtu.be
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία ακόμα απώλεια: John Alex Mason σε ηλικία 35 ετών από μετεγχειρητικές επιπλοκές καρκίνου και ενώ η σύζυγός του ήταν έγκυος στο 2ο παιδί τους. (Συγνώμη, η διάθεσή μου είναι χάλια όσο αναγκάζομαι να απέχω από το φυσικό μου περιβάλλον, την θάλασσα). Ελπίζω να σας αρέσει το τραγούδι του για τα "cow, rabbit and Mr. Turtle"!
Ωραίο το blues του John Alex Mason.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ μηχανισμός λειτουργίας της ἀπώλειας είναι ἀπίστευτα ἐπιλεκτικός. Πρώτα προσεκτικά διερευνά τα αδύνατα σημεία και μετά επιχειρεί με χειρουργική ακρίβεια χτυπώντας τα ασθενή σημεία. Μερικοί λέν πως είναι τύχη, άλλοι ἁπλή σύμπτωση, άλλοι την χαρακτηρίζουν ἁπλά υπόθεση της μοίρας. Το ίδιο επιλεκτικό είναι και το “φυσικό περιβάλλον” του καθενός μας που είναι μαζί μας όπου και να βρισκόμαστε –για να παραφράσω λίγο τον Σεφέρη. Όσο για τον καρκίνο ο τυφλοπόντικας τουλάχιστον βρήκε τρόπο να τον αποφεύγει.
http://www.pnas.org/content/early/2012/10/31/1217211109.full.pdf+html
"..το “φυσικό περιβάλλον” του καθενός μας που είναι μαζί μας όπου και να βρισκόμαστε": Ευχαριστώ για το παρήγορο της απάντησής σας. Η ιντερφερόνη βήτα που γράφετε ότι εκκρίνεται στους τυφλοπόντικες "αυτοκτονώντας" τα καρκινικά κύτταρα εν τη γενέσει τους νομίζω χρησιμοποιείται σε εμάς μόνο στην αντιμετώπιση της ΣΚΠ. Ένα βιβλίο που δεν έχω διαβάσει ακόμα (με πρόσχημα εγκαταλελειμμένα γαλλικά) του ψυχαναλυτή Β. Rosenberg φέρει τίτλο "Masochisme mortifère et masochisme gardien de la vie". Πραγματεύεται πώς ο μαζοχισμός (σε κάποιες δόσεις?) ενδέχεται να διαφυλάττει την ζωή συγκριτικά με τον μαζοχισμό που επιφέρει θάνατο. Υποθέτω ότι ήπιας μορφής μαζοχισμός δρα σε κάποιους εξ ημών ως ψυχικό εμβόλιο κατά του ενστίκτου θανάτου. (Ασφαλέστερα συμπεράσματα αναμένονται μετά την ανάγνωση του κειμένου). Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας αρέσει το blues του John-Alex Mason για το οποίο εκείνος επέλεξε τον τίτλο "Rabbit song". Θα λέγατε ότι ενδεχομένως να επιζούσε αν είχε επιλέξει "Mr Turtle" (αντί του rapid, μετά μικροεπέμβαση, θανάτου του)?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι νομίζω δεδομένο πως ο καθένας μας ζει το ιδιωτικό του μαρτύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μιά σκηνή κάποιας ταινίας του Tarkovsky κάποιος νεαρός άντρας κυλιέται μέσα στη λάσπη ανασαίνοντας με δυσκολία και δίνοντας την εντύπωση πως κοντεύει να πνιγεί. Κάποιος περαστικός βλέποντας το θέαμα βουτάει στη λάσπη κολυμπάει με δυσκολία για αρκετή ώρα μιά μεγάλη απόσταση ώσπου να καταφέρει να πλησιάσει τον νεαρό και με πολύ μεγάλη δυσκολία τον σέρνει στην ξηρά. Τώρα εξουθενωμένοι και οι δύο κάθονται κοιτάζοντας με απορία ο ένας τον άλλο.
-Και τώρα; Ρωτά ο ναυαγοσώστης
-Και τώρα τι; Απαντά ρωτώντας ο διασωθείς
-Μα σου έσωσα τη ζωή, λέει ο ναυαγοσώστης απορημένος με την αχαριστία του νεαρού
-Μα εγώ εδώ ζω, απαντά ο νεαρός, και βυθίζεται ευτυχισμένος ξανά στη λάσπη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή