Ὁ ἐθνικισμός κατά τοῦ ἑλληνισμοῦ

Ἡ ὕπαρξη μιᾶς ἰδεολογίας, ἰσορροπημένης ὅμως καί προσαρμοσμένης στίς ἀνάγκες, στήν πραγματική καί ὄχι ἐγκεκριμένη ἱστορία ἑνός τόπου, εἶναι ἀναγκαία γιά τήν προκοπή του. Αὐτό δηλαδή σημαίνει πώς ἡ ἰδεολογία δέν πρέπει νά εἶναι συνθηματολογική, νά ξερνάει δηλαδή παραμύθια πότε περί καθαρότητος  καί πεπρωμένων τῆς φυλῆς, πότε περί μιασμάτων καί ἀντικομμουνισμοῦ, ἄλλοτε περί ἀλλαγῆς, ἀνάπτυξης, ἐκσυγχρονισμοῦ, εὐρωπαϊκῆς οἰκογενείας καί ὁλοκληρώσεως. Εἰδικά γιά τούς νεοέλληνες, περισσότερο ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλον λαό, ἡ ἰδεολογία πρέπει νά ἔχει πολιτισμικό περιεχόμενο. Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ νεοέλληνες χρήζουν ἐπειγόντως ἐκπολιτισμοῦ. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἀπαραίτητα μομφή, ἀλλά διαπίστωση. Θά παραθέσω σήμερα δύο κείμενα τοῦ κ. Κιτσίκη, ἀπό τό τεῦχος 64 τοῦ περιοδικοῦ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ (οἱ ἐπισημάνσεις μέ τά τονισμένα ἔντονα γράμματα εἶναι ἐπιλογή δικιά μου), μιά πού σχετίζονται ἄμεσα μέ τήν προσπάθεια συγκροτήσεως μιᾶς ἑλληνικῆς ἰδεολογίας, τελείως ξένης ὅμως μέ γεωγραφικά, φυλετικά ἤ αἱματολογικά χαρακτηριστικά, και γι’ αὐτό παγκόσμια. Ἤ ὅπως ἀκόμα καλύτερα διατυπώνει ποιητικά ὁ κ. Κιτσίκης, συμπαντικῶν διαστάσεων. Ἡ δυσφορία πού θα προκληθεῖ σέ πάσης φύσεως ἐθνικιστικούς ἤ ἐκσυγχρονιστικούς κύκλους – στό κάτω κάτω τήν ἴδια χαμηλή ποιότητα ἐγκεφάλου διαθέτουν – εἶναι ἀναμενόμενη. Ξυδάκι….

Τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, Τακτικοῦ μέλους τῆς Καναδικῆς Ἀκαδημίας, καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ὀττάβας, Ἐπιτίμου Προέδρου τοῦ «Ἱδρύματος Δημήτρη Κιτσίκη» ΝΠΔΔ. Δημοσιεύθηκε στό τεῦχος 64 τοῦ περιοδικοῦ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ  ΘΕΡΟΣ 2012)

Χαρτονόμισμα τοῦ Ἀφγανιστάν τοῦ 1939, μέ ἑλληνικά γράμματα

Α)  Ἡ προέλευση τῶν Μακεδόνων εἶναι ἕνα ἱστορικὸ θέμα πού ἀφορᾷ μόνον τοὺς εἰδικούς. Οὐδεὶς μὴ εἰδικὸς ἐπιτρέπεται νὰ πάρη μέρος στὴν συζήτηση. Ἡ πολιτικὴ χρησιμοποίηση τῆς Ἱστορίας πρέπει νὰ γίνεται μόνον ἀπὸ ἀνώτερο νοῦ καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺς πολιτικάντηδες καὶ τοὺς ὀπαδούς τους.  Ὅλοι οἱ διανοούμενοι τοῦ κόσμου, χωρὶς ἐξαίρεση, ἀποδέχονται ὅτι ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς εἶναι πλανητικός, γι' αὐτὸ καὶ εἰσήγαγα πρῶτος πρὸ δεκάδων ἐτῶν, τὸν ὄρο «πλανήτης Ἑλλάς», πού ἔτυχε καθολικῆς ἀποδοχῆς στὸ ἐξωτερικὸ ὅπως καὶ στὸ ἐσωτερικό, ὡς πραγματοποιήσιμος στόχος στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμούς. Ὅσοι περισσότεροι λαοί, θρησκεῖες, φυλές, πολιτισμοί, διεκδικοῦν τὴν Ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, τόσο τὸ καλύτερο γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ στόχου «πλανήτης Ἑλλάς». Τὸν Μεγαλέξανδρο εὐτυχῶς τὸν θεωροῦν ἰδικόν τους ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, ἀπὸ τὴν Ἀδριατικὴ μέχρι καὶ τὴν Κίνα. Οὐδεὶς δὲ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς λαοὺς ἀμφισβητεῖ ὅτι ὁ Μεγαλέξανδρος ὑπῆρξε ὁ πνευματικὸς υἱὀς τοῦ Ἀριστοτέλους, συνεπῶς τοϋ ἑλληνισμοῦ. Ὅλες οἱ ἄλλες συζητήσεις περιττεύουν. Ὁ Μεγαλέξανδρος, ὡς ἡγέτης τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνισμοῦ, δὲν δύναται νὰ ἐγκλωβισθῆ σὲ κανένα κρατίδιο, οὔτε τῶν Σκοπίων, οὔτε τῶν Ἀθηνῶν. Δὲν δύναται ἕνας γίγας νὰ ἐγκλωβισθῆ σὲ ἕνα μεσοπάτωμα!

Β)  ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ Ἤ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

(Ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ταλανίζεται ἀπὸ παλιὲς ἰδεολογίες προερχόμενες ὅλες, χωρὶς ἐξαίρεση, ἀπὸ τὴν Δύση, ναὶ μὲν ἐνδιαφέρουσες, ὅπως ὁ κομμουνισμός, ὁ ἐθνικισμός, ὁ φιλελευθερισμός, ἀλλά ὅλες προσαρμοσμένες στὶς χῶρες ὅπου ἐνεφανίσθησαν. Καὶ τὸ ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: δύναται νὰ ὑπάρξῃ μία ἀκραιφνὴς ἑλληνικὴ ἰδεολογία;)

α) Στὴν καρδιὰ τῶν ἰδεολογιῶν

Ἡ ἐπικράτηση τῆς ἰδεολογίας δεικνύει τὴν παρακμὴ μίας κοινωνίας, δηλαδὴ τὴν ἐξασθένιση τοΰ θρησκευτικοῦ γεγονότος. Ἡ ἰδεολογία εἶναι ἕνα ὑποκατάστατο, μία ὑποβαθμισμενη πραγματικότης πού προσπαθεῖ νὰ ἀντικαταστήση τὴν οἱαδήποτε θρησκεία. Στὴν Ἑλλάδα, ἡ ἐπιβίωση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀφήνει, ἀκόμη σήμερα, περιορισμένο χῶρο στὴν ἰδεολογία. Γιὰ νὰ ὑπάρξῃ λοιπὸν καθαρῶς ἑλληνικὴ ἰδεολογία πρέπει αὐτὴ νὰ εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸν ὀρθόδοξο χριστιανισμό.

Μία ἄλλη δυσκολία προέρχεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καπιταλισμὸς ὁ ὁποῖος ἀφοῦ κατετρόπωσε τὶς δύο ἐχθρικὲς πρὸς αὐτὸν ἰδεολογίες, τὸν φασισμὸ τὸ 1945 καὶ τὸν κομμουνισμὸ τὸ 1989, ἀνεκοίνωσε θριαμβευτικὰ «τὸ τέλος τῶν ἰδεολογιῶν», δηλαδὴ τὸ τέλος τῶν ἄλλων ἰδεολογιῶν ἐκτός τῆς ἰδικῆς του πού δὲν ἀποκαλεῖ ἰδεολογία ἀλλὰ θρίαμβο δύο βασικῶν ἀξιῶν: τῆς ἐλευθερίας (δηλαδὴ τῆς ἐλευθερίας τῆς ἀγορᾶς) καὶ τῆς δημοκρατίας (δηλαδὴ τοΰ κοινοβουλευτισμοῦ).

Μία ἀκόμη πρόσθετη δυσκολία προέρχεται ἀπὸ τὴν συστηματικὴ πλύση ἐγκεφάλου τῆς κοινῆς γνώμης ἀπὸ τὰ ΜΜΕ στὴν ὑπηρεσία τῆς καμουφλαρισμένης καπιταλιστικῆς ἰδεολογίας πού διαδίδουν τὴν ὑποτιθεμένη ὑπέρβαση  τῆς ἰδεολογίας προωθῶντας τὶς ἀπονευρωμένες ἀπὸ τὸν καπιταλισμὸ λέξεις τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας. Οἱ δημοσιογράφοι, ὄχι ἀπὸ κακὴ πρόθεση, ἄλλά ἀπὸ ἀνάγκη, ὅταν ἐργάζονται σὲ δημοσιογραφικὰ καπιταλιστικὰ συγκροτήματα, ἰδιωτικὰ ἤ κρατικά, εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ διαδίδουν τήν καπιταλιστικη ἰδεολογία τῆς «ἐλευθερίας-δημοκρατίας», διαφορετικὰ ἀπολύονται.

Ἰδεολογία σημαίνει ἕνα σύνολο ἀξιῶν πού θεωροῦνται ἀπαραίτητες γιὰ τὴν καλὴ  λειτουργία τῆς κοινωνίας, βάσει μίας κεντρικῆς ἀξίας: τὴν ἐλευθερία τοῦ κεφαλαίου, τὸ πρωταρχικὸ συμφέρον τοῦ ἔθνους ἤ τῆς κοινωνικῆς τάξεως. Ἡ κεντρικὴ αὐτὴ ἀξία (π.χ. τὸ ἔθνος γιὰ τὸν ἐθνικισμὸ) ἀντικαθιστᾶ τὴν προσήλωση στὸν Θεὸ πού συναντᾶμε στὶς θρησκεῖες. Ἡ βάση τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ σὲ Χριστό, ὁ θάνατός του γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἡ Ἀνάστασή του. Ἡ προσαρμογὴ τοῦ προτύπου αὐτοῦ στὸν ἑλληνισμὸ δημιουργεῖ τὴν ἑλληνικὴ ἰδεολογία ἤ ἑλληνοκεντρισμό.

Ὁ ἑλληνοκεντρισμὸς δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ ἑλληνικὸ κράτος, ὅπως ἡ Ναζαρὲτ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸν Χριστό. Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ κακοὶ Ναζωραΐοι νὰ ἐγέννησαν τὸν Χριστό; Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ κακοὶ κάτοικοι τῶν ἑλληνικῶν κρατιδίων νὰ ἐγέννησαν τὸν ἑλληνισμό; Σήμερα Ὀρθόδοξος εἶναι ὁ Κινέζος, ὁ Ρῶσος, ὁ Ἀφρικανός, ὁ Ἄραβας, ὁ Εὐρωπαῖος, ὁ Ἀμερικανός, ὁ Αὐστραλὸς καὶ μέσῳ τοῦ Ἀλὶ-Χριστοῦ, «πού προϋπῆρχε τῆς πλάσεως», Ὀρθόδοξος εἶναι καὶ ὁ Τοῦρκος μπεκτασὴς- ἀλεβής. Ὃ Ἕλλην-Χριστὸς ἄδειασε τὶς φλέβες του γιὰ τὸν ἐξελληνισμὸ τῆς Οἰκουμένης καὶ ἀπέθανε ἐξουθενωμένος στὸν σταυρό. Ἀνεστήθη δὲ ὡς Οἰκουμένη ἀφήνοντας τὸ καύκαλό του στοὺς γυμνοὺς λόφους τῆς Ἀττικῆς.

β) 1ο σημεῖο: Ὁ Θεὸς εἶναι Ἕλλην

Ἡ ἔννοια αὐτὴ δὲν πρέπει νὰ προκαλέση σύγχυση στὸν Ὀρθόδοξο. Δὲν περιέχει, οὔτε στὸ ἐλάχιστο ψήγματα ἐθνικισμοῦ. Ὁ ποιητὴς τῆς Ἀγγλίας, ὁ φιλόσοφος τῆς Γερμανίας, ὁ βαισνάβος τῆς Βεγγάλης, ὁ κινέζος βουδδιστὴς γνωρίζουν ὅτι ὁ οὐρανός, τὰ ἄστρα, τὸ σύμπαν ψιθυρίζει ἑλληνικά, ἤδη πρὸ τῆς Πλάσεως χωρὶς νὰ ἔχη τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὸν φιλόλογο τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου.

Μία δεύτερη λανθασμένη ἑρμηνεία εἶναι ὅτι ὁ Ἕλλην ἔφερε τὴν θεϊκὴ τελειότητα ἐπὶ τῆς γῆς ὡς ἐξωγήινος προσγειωνόμενος σὲ προϊστορικὰ χρόνια στὸ κοσμοδρόμιο τοῦ Ὀλύμπου καὶ ὅτι δύναται κάποτε νὰ ἐπανέλθη. (Τὸ ὑποστηρίζω καὶ ἐγὼ ποιητικῇ ἀδείᾳ). Πρόκειται γιὰ μία βολικὴ εἰκόνα γιὰ νὰ ἐκφράσῃ κσνεὶς μία βασικὴ ἀλήθεια: ὅτι ὁ σημερινὸς κάτοικος τῆς Ἑλλάδος εἶναι παρείσακτος καὶ περισσότερο ἀπὸ οἱονδήποτε ἄλλο κάτοικο τῆς γῆς καὶ τοῦ σύμπαντος χρειάζεται νὰ ἐξελληνισθῇ γιὰ νὰ γίνη Ἕλλην.

Ἕλλην σημαίνει ἑλληνισμός. Εἶναι ὁ μοναδικὸς ἀκραιφνὴς πολιτισμὸς πού ὁ Θεὸς ἐχάρισε στοὺς ἀνθρώπους τοῦ σύμπαντος γιὰ νὰ ζήσουν κατ' εἰκόνα του καὶ πού ὡλοκληρώθη μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ δεύτερος ἄλλος πολιτισμὸς τοῦ πλανήτου, ὁ κινεζικός, εἶναι ἀπόρροια τοῦ ἑλληνικοῦ, ὁμοίως καὶ ἡ ἰνδουϊστικὴ θρησκεία, ἡ ἑβραϊκὴ θρησκεία, ὁμοίως καὶ τὸ Ἰσλάμ. Δηλαδὴ ἔχουμε ἕναν βασικὸ πλανητικὸ πολιτισμό, τὸν ἑλληνικό, ἕναν δευτερογενῆ πολιτισμό, τὸν κινεζικό, καὶ τρεῖς ἑλληνογενεῖς παγκόσμιες θρησκεῖες, τὴν ἰνδουϊστικὴ πού ἀπορρέει ἀπὸ τὶς νεκρὲς θρησκεῖες τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς καὶ τοῦ ζωροαστρισμοῦ, τὴν ἑβραϊκὴ-σπαρτιατικὴ καὶ τὴν ἰσλαμική. Ὁ βουδδισμὸς τῶν Κινέζων εἶναι παγκόσμια φιλοσοφία προερχομένη ἀπὸ τὸν ἑλληνογενῆ φιλόσοφο Βούδδα, πού ὅπως ὁ Πυθαγόρας στὴν Δύση (στὴν Μεγάλη Ἑλλάδα τῆς Νοτίου Ἰταλίας), ἐξήπλωσε τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία στὴν Ἀνατολὴ (στὴν Νέα Ἑλλάδα τῶν Ἰνδῶν Ἀρείων). Τέλος ὁ κονφουκιανισμὸς εἶναι ὁ κινεζικὸς πλατωνισμός. Συνεπῶς, ὁ ἑλληνισμὸς δὲν ἀνήκει μόνον στοὺς Ἕλληνες ἀλλά σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη καί, πέραν τοῦ πλανήτου, σὲ ὁλόκληρο τὸ σύμπαν, ἐφ' ὅσον εἶναι ἡ ἀναπνοὴ τοῦ Θεοῦ. Τὸ Σύμπαν ἀναπνέει ἑλληνικά. Ἐφ' ὅσον ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ἡ ἀναπνοὴ τοῦ Θεοῦ, εἶναι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἡ προσωποποίησή του σὲ γηίνους ἤ ἐξωγηίνους δὲν ἔχει νόημα.

γ) 2ο  σημεῖο: Οἱ Ἅγιοι Τόποι τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ

Τὸ ἑλληνικὸ πρότυπο δὲν δύναται νὰ εἶναι ἰμπεριαλιστικό, ἐπεκτατικό, σωβινιστικό, διότι αὐτὲς οἱ  ἔννοιες  προϋποθέτουν ὁριοθέτηση τοῦ ἑλληνισμοῦ, δηλαδὴ τὴν περιχάραξή του, ὁ ἑλληνισμὸς εὐρισκόμενος ἐντὸς πλαισίου καὶ ὁ ὑπόλοιπος κόσμος ἐκτός. Ὁ ἑλληνισμὸς ὅμως δὲν ἐπεκτείνεται ἀπὸ κάποιο κέντρο, ὅπως ἡ θεϊκὴ ἀγάπη εἶναι ὁ κόσμος. Μὲ ὅπλο τὴν ἑλληνικὴ διαλεκτικὴ σκέψη, τὴν ὁποία μᾶς ἐχάρισε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ πορευόμεθα πρὸς τὴν ἀλήθεια, γνωρίζομε πώς ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι συνάμα σύμπαν καὶ κέντρο - ὡς πρόσωπο - ἔτσι καὶ ὁ ἑλληνισμὸς δὲν παύει ὡς σύμπαν νὰ εἶναι καὶ κέντρο. Αὐτὸ τὸ γεωγραφικὸ κεντρικὸ πρόσωπο τοῦ ἑλληνισμοῦ εὑρίσκεται ἐντός της Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς καὶ ἐπεκτείνεται μεταξὺ Ἀδριατικῆς καὶ Καυκάσου.

δ) 3° σημεῖο: Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι συμπαντικὴ

Ὅπως ὁ ἑλληνισμὸς δὲν ἀνήκει μόνον στοὺς Ἕλληνες, ὅπως ὁ ἑλληνικὸς χῶρος δὲν εἶναι μόνον τὸ ἑλληνικὸ κράτος, ἔτσι καὶ ἡ γλῶσσα ἡ ἑλληνικὴ δὲν δύναται νὰ εἶναι ἡ λαλιὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ μόνον. Εἶναι καιι πρέπει νὰ εἶναι ἡ λαλιὰ τῆς Οἰκουμένης, ὄχι μόνον μέσῳ τῆς χρήσεως ἑλληνικῶν διαλέκτων, ὅπως εἶναι τὰ γαλλικὰ ἤ τὰ ἀγγλικά, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀπ' εὐθείας χρήση της. Ἡ διαπίστωση αὐτὴ ἀπορρέει ἀπὸ τὰ προηγούμενα δύο σημεῖα καὶ δὲν ἀποδέχεται οἱαδήποτε λογικὴ ἀμφισβήτηση.

ε) Ὁ ἐθνικισμὸς ὡς ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ.

Βασιζόμενος στὰ τρία προηγούμενα βασικὰ σημεῖα πού ὁρίζουν τὸν ἑλληνισμό, διαπιστώνουμε ὅτι:

1- Πρέπει, χωρὶς κανέναν δισταγμό, νὰ ἀπορριφθῆ ἡ ἰδεολογία τοῦ ἐθνικισμοῦ, ἡ ὁποία, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφὴ καὶ ἔκταση συρρικνώνει τὸν ἑλληνισμό. Ἡ Μεγάλη Ἰδέα τὸ 1922, ὄχι μόνον ἐξάλειψε ἀπὸ προσώπου Μικρασίας, τρεῖς χιλιάδες χρόνια παρουσίας ἑλληνισμοῦ,   ἀλλά  οἱ  διάφοροι  ἐθνικισμοὶ πού ἠκολούθησαν στὰ Βαλκάνια, τὴν Ρωσία, τὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν Ἀφρική, ἔφεραν ἐπάνω στὸ ταλαιπωρημένο σκάφος τοῦ ἑλληνικοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν, ἑκατομμύρια ναυαγῶν ἀπὸ τὴν Ρωσία, τὴν Ρουμανία, τὴν Βουλγαρία, τὴν Ἀλβανία, τὴν Αἴγυπτο καὶ ἀλλαχοῦ. Ὁ ἐθνικισμὸς κατέστρεψε κυριολεκτικὰ τὸν ἑλληνικὸ πληθυσμὸ πού ἐξετείνετο ἀπὸ Ἀδριατικῆς μέχρι Καυκάσου καὶ ἀπὸ τὸν Δούναβη μέχρι τὸν Περσικὸ Κόλπο.

Ὁ ἐθνικισμὸς ὅμως εὐθύνεται καὶ γιὰ τὴν ἀπόρριψη ἀπὸ τὴν Οἰκουμένη τῆς ἄλλοτε καθολικῆς ἀποδοχῆς, ἀπὸ Ἀμερικῆς μέχρι Κίνας, τῆς παγκοσμιότητος τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἄς θυμηθοῦμε τί ἐδήλωνε ἕνας Ἔγελος, ἕνας Μάρξ, ἕνας στρατηγὸς Οὐάσιγκτον ἕνας Λόρδος Βύρων, ἕνας Σέλλεϋ, ἕνας Γκομπινώ, ἕνας Νίτσε, ἕνας Χίτλερ γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ μὲ αὐτὸ τὸ αὐτονόητο «εἴμεθα ὅλοι Ἕλληνες»!

Σήμερα μία βάρβαρη, ἀπολίτιστη Ἀμερικὴ ἐπιβάλλει μουγκρίζοντας τὴν ἀμερικανικὴ γλῶσσα, μὲ τὴν φράση "Hi guys" πού τὴν ἀπευθύνει ἀκόμη καὶ σὲ σεβάσμιους γέροντες, ἀντὶ τοῦ "gentlemen and ladies" καὶ ὅταν τολμήση κανεὶς νὰ τῆς ὑπενθύμιση ὅτι οἱ πατέρες τῶν ΗΠΑ, τὸ 1776, εἶχαν σκεφθῆ νὰ υἱοθετήσουν τὰ ἑλληνικὰ ὡς ἐθνική τους γλῶσσα, ὄχι μόνον ἀπαντοῦν εἰρωνικὰ ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὁ Ἀφρικανὸς καγχάζει μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ὁμιλεῖται παγκοσμίως ἀπὸ τὸ πολὺ πολὺ 15 ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, γι' αὐτὸ καὶ δὲν συμφέρει τοὺς ἐμπόρους νὰ παρουσιάζουν τὰ προϊόντα τους στὰ ἑλληνικά, ἐνῷ ἀναγράφουν τὶς ὁδηγίες τους ἀκόμη καὶ στὰ ὀλλανδικά! Ἐδῶ ὁ Χίτλερ, παρὰ τὴν ἔντονη ἐπιθυμία του, δὲν ἠδυνήθη νὰ ἐπιβάλη τὸν ἑλληνισμό, τὴν ἑλληνικὴ τέχνη καὶ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ θὰ δυνηθοῦν νὰ τὶς ἐπιβάλουν οἱ ἕλληνες ἐθνικιστές;

στ) Ἡ ἀγάπη ἐπεκτείνει, τὸ μῖσος συρρικνώνει

Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι ἔννοιες ταυτόσημες καὶ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, τότε καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι ἀγάπη, εἶναι Χριστός.

Ἀντιθέτως, ὁ ἐθνικισμὸς εἶναι σὰν τὴν Μαργαρίτα τοῦ Φάουστ. Σὲ μία πρώτη φάση σαγηνεύει διότι ἀπελευθερώνει ἀπὸ τὴν ἐξάρτηση. Οἱ λέξεις ἐλευθερία-ἀνεξαρτησία, ἠχοῦν μεθυστικὰ στὰ αὐτιὰ τοῦ ταλαιπωρημένου ἀπὸ τὴν ἐξάρτηση καὶ τὴν σκλαβιά, ὅπως τὸ βάρος τῶν γηρατιῶν στοὺς ὤμους τοῦ Φάουστ. Πέφτει ἡ Βαστίλλη, χορεύεται ἡ 14^η  Ἰουλίου, ἀπελευθερώνεται ἡ Γαλλία ἀπό τούς ξένους καὶ ἀρχίζει ἡ πορεία πρὸς τὴν ἐπέκταση τῶν γαλλικῶν συνόρων μέχρι τὴν Μόσχα τὸ 1812. Ἡ ἐλευθερία στὴν ἄκρη τῆς ξιφολόγχης. Ὅμως τρία χρόνια μετὰ ὁ Ναπολέων ἐξορίζεται καὶ ἡ Γαλλία κατακτᾶται ἀπὸ τὴν Εὐρώπη. Τὸ κακὸ ἔχει ἤδη πραγματωθῆ. Ὡς ἐπιδημία τὸ μικρόβιο τοῦ ἐθνικισμοῦ ἐξαπλώνεται σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη καὶ ἀργότερα, μέσῳ τῶν ἀποικιῶν, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη. Ὁ ἐθνικισμὸς μετουσιώνεται σὲ ἰμπεριαλισμό, ἀργότερα σὲ ἀμερικανικὸ παγκοσμισμό. Τώρα ὁ Ἀμερικανὸς κρατᾷ, ὡς Ἰνδιάνος στὸ χέρι του ἕνα μπούμερανγκ, τὸν ἐθνικισμό, καὶ τὸ ἐξαπολύει πρὸς τοὺς τέσσερις ὁρίζοντες γιὰ νὰ καθυποτάξη τὸν πλανήτη. Καθοδηγεῖ τὸν Κοσοβάρο, τὸν Θρακιώτη, τὸν Λίβυο τῆς ἐπαρχίας τῆς Κυρηναϊκῆς, τὸν Κοῦρδο, τὸν Οὐΐγοῦρο καὶ τὸν Θιβετιανό της Κίνας καὶ προσπαθεῖ, στὸ ὄνομα τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας νὰ διαμελίσῃ ὅλους τούς ἀντιπάλους του, νὰ τοὺς σαλαμοποιήση, ἱδρύοντας δεκάδες μικρὰ Κουβέιτ πού θὰ τὰ ἔχη στὸ χέρι καὶ θὰ ἐκμεταλλεύεται πιὸ εὔκολα τὰ πλούτη τους. Διότι γιατί νὰ ἔχη ἡ Ἀθήνα ἐθνικὸ ὕμνο καὶ νὰ μὴν ἔχη ἡ Ρόδος;

Ὁ ἐθνικισμός, ὅταν παύη τὸ ὄνειρο τοῦ Φάουστ στὶς σχέσεις του μὲ τὴν Μαργαρίτα, πέφτει στὰ νύχια τοῦ Ἀντίχριστου, στὸ μῖσος κατὰ τοῦ ξένου, τοῦ ἄλλου, τοῦ συνανθρώπου, στὴν ἑκατέρωθεν σφαγή. Ναί, τὸ μῖσος πού ἐξαπολύεται ἀπό τους ἐθνικισμοὺς πού σὲ περικυκλώνουν, συρρικνώνει τὸ κράτος τῶν Ἀθηνῶν καὶ φθάνεις στὸ ἀντίθετο ἀπὸ τὸ ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα.

ζ) Ἐφαρμογὴ τῆς ἑλληνικῆς ἰδεολογίας

Ἐφ' ὅσον εἶναι δεκτὸ ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι ὁ ἀπόλυτος πολιτισμός, πρέπει νὰ ὑπάρχῃ τρόπος νὰ ἐπιβληθῆ εἰρηνικὰ εἰς ὅλον τὸν πλανήτη ἔτσι ὥστε τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη νὰ συμφωνήσουν νὰ μετονομάσουν τὸν πλανήτη Γῆ σὲ πλανήτη Ἑλλάς. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα εἶναι θέμα τακτικῆς.

Ἡ πρώτη κίνηση τῶν Ἑλλήνων τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Ἀθηνῶν, κατόπιν ἐπιτυχοῦς ἐπαναστάσεως, εἶναι νὰ σκαρφαλώση ἐπὶ τῶν ὤμων μεγαλυτέρου κράτους γιὰ νὰ βλέπη μακρύτερα. Τὴν ἴδια στιγμὴ πρέπει νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν προστασία μεγάλης Δυνάμεως. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ γίγαντος ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ καθίσουμε εἶναι ὑποχρεωτικὰ γείτονας. Κοινὰ σύνορα μὲ μεγαλύτερη χώρα ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουμε μόνον μὲ τὴν Τουρκία. Συνεπῶς θὰ εἶναι ἡ Τουρκία. Ἐπιπλέον ἡ Ἀνατολία ὑπῆρξε ἡ καρδιὰ τοῦ Βυζαντίου καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸ μόνιμο ὅραμα τοῦ Μεγαλέξανδρου. Ὅπως τὸ ἀπέδειξε ὁ Μεταξᾶς ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε ἀπὸ γεωπολιτική, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, οἱ πόλεις τῆς Ἰωνίας ἐπεβίωσαν ἐπειδὴ ἐπέρασαν ὑπὸ τὴν κηδεμονία τῆς Περσίας καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἠδυνήθη νὰ σώση τὶς πόλεις τῆς Ἰωνίας μόνον ἀφοῦ ἀνεκηρύχθη πέρσης αὐτοκράτωρ.

Ἡ γνώση τῆς γεωπολιτικῆς δὲν ἐπιτρέπει καμμία ἄλλη λύση γιὰ τὰ συμφέροντα τῆς γεωγραφικῆς κοιτίδος τοῦ ἑλληνισμοῦ παρὰ μόνον τὴν συγκρότηση ἑλληνοτουρκικῆς ὀρθοδοξοαλεβιδικῆς συνομοσπονδίας.

Ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ γνώση πρέπει νὰ μεταλαμπαδευθῆ ἀπὸ τὸν θεωρητικό τῆς συνομοσπονδίας, τὸν Κιτσίκη, στὸν πολιτικὸ ἡγέτη πού θὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ εἶναι μονάρχης, κατὰ τὸ βυζαντινωθωμανικὸ πρότυπο. Ἡ ἀντίδραση τῶν ἐθνικιστῶν πού μᾶς κατηγοροῦν ὅτι τώρα καὶ πενήντα χρόνια ἀναμασᾶμε τὴν πρόταση τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας, χαρακτηρίζοντας την εἴτε οὐτοπική, εἴτε προδοτική, ἀποδεικνύει ὅτι τώρα καὶ διακόσια χρόνια δὲν ἔχουν τίποτα παραπάνω νὰ προτείνουν, μὲ διάφορες παραλλαγές, παρὰ τὴν φραγκοεμπνευσμένη πρόταση τοῦ Ἰωάννου Κωλέττη τοῦ 1844, τῆς Μεγάλης Ἰδέας ἡ ὁποία τὸ 1922 κατέστρεψε τὸν ἑλληνισμό.

Ἡ προστασία μίας μεγάλης Δυνάμεως γιὰ τὴν εὐόδωση τοῦ σχεδίου εἶναι ἐξίσου σημαντική. Ἡ Εὐρώπη ἀποκλείεται διότι οὐσιαστικὰ δὲν εἶναι πολιτικὴ δύναμη. Ἡ Ρωσία καὶ ἡ Κίνα πού προστατεύουν μέχρι στιγμῆς μὲ ἐπιτυχία τὴν Συρία πολιορκημένη ἀπὸ σύσσωμη τὴν ἰμπεριαλιστικὴ Δύση δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ προστατεύσουν μία χώρα μέλος τοῦ ΝΑΤΟ ὅπως τὴν Ἑλλάδα χωρὶς ἡ τελευταία νὰ προβῆ σὲ μία ἡρωϊκή ἔξοδο ἀπὸ τὴν ἰμπεριαλιστικὴ φυλακὴ τῆς στρατιωτικῆς νατοϊκῆς συμμαχίας. Μένει ἡ Ἀμερικὴ πού εἶναι καὶ ἡ καλύτερη λύση.

Τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰσραὴλ δύναται νὰ ἀκολουθηθῆ κατόπιν πολλῶν προσεκτικῶν διαδικασιῶν. Τὸ πρῶτο βῆμα εἶναι καὶ τὸ πλέον εὔκολο: ἡ συγκρότηση τῆς ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας ὡς γεωπολιτικὸ φράγμα κατὰ τῆς ρωσικῆς καθόδου στὸ Αἰγαῖο καὶ τῆς κινεζικῆς ἐλεύσεως στὴν Εὐρώπη. Πρέπει νὰ προηγηθῆ ἡ συγκρότηση μίας ἑλληνοτουρκικῆς συνομοσπονδίας στὴν Κύπρο, χωρὶς ἡ τελευταία νὰ γίνη μέλος τοῦ ΝΑΤΟ καὶ νὰ ἀκολουθήση ἡ συνομοσπονδία Ἀθηνῶν-Ἀγκύρας στὴν ὁποία θὰ συνδεθῆ καὶ τὸ Ἰσραήλ. Σὲ ἀντάλλαγμα πιστῆς ἀμερικανικῆς πολιτικῆς, ἡ συνομοσπονδία αὐτὴ τοῦ Αἰγαίου θὰ ἐπιχειρήση νὰ καθιερώσῃ ἕνα ἰσραηλινὸ στάτους: στενὲς διμερεῖς στρατιωτικὲς συμφωνίες μὲ τὶς ΗΠΑ ἔναντι ἀποχωρήσεως τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ, κατασκευὴ πυρηνικῆς   ἑλληνοτουρκικῆς    στρατιωτικῆς ἰσχύος καὶ ἐνίσχυση στὴν ἀμερικανικὴ πρωτεύουσα ἑνὸς ἑλληνοτουρκοϊσραηλινοῦ λόμπυ πού θὰ ἀντιπαρατίθεται τόσο στὴν εὐρωζώνη ὅσο καὶ σὲ ὅλους τούς ἐχθροὺς καὶ τοὺς ἀνταγωνιστὲς τῶν ΗΠΑ. Τό ἑλληνοτουρκικὸ πετρέλαιο θὰ ἐξορύσσεται μὲ ἀποκλειστικὴ συνεργασία τῶν ἀμερικανικῶν ἑταιρειῶν, ἀποκλείοντας τὶς εὐρωπαϊκές, ρωσικὲς καὶ κινεζικὲς ἑταιρεῖες. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ ἐφαρμοσθῆ ἡ ἰσραηλινὴ συνταγὴ ἐναγκαλισμοῦ τῶν ΗΠΑ βάσει τῆς ἀρχῆς «ἡ ἀγάπη ἐπεκτείνει, τὸ μῖσος συρρικνώνει» ὥστε στὴν τελευταία φάση οἱ ΗΠΑ νὰ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ ἑλληνοτουρκοϊσραηλινό σύνολο καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο.

Ἡ ἐπιτυχία ἑνὸς τέτοιου σχεδίου εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολο νὰ ἐπιτευχθῆ ἐφ' ὅσον ἡ συνήθης ἀμερικανικὴ πολιτικὴ δὲν εἶναι νὰ ἐνθαρρύνη τὴν συγκρότηση μεγάλων πολιτικῶν συνόλων ἔστω καὶ φιλικῶν πρὸς αὐτήν, ἀλλὰ ἀντιθέτως, μέσῳ τῆς προωθήσεως τοῦ τοπικοῦ ἐθνικισμοῦ, τῶν ἰσλαμιστῶν καὶ τῶν ἀνοιξιάτικων καὶ λοιπῶν ἐγχρώμων ψευδοεπαναστάσεων νὰ διαιροῦν τὸν χῶρο σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ μικρὲς πολιτικὲς ἑνότητες γιὰ τὸν καλύτερο ἔλεγχο των. Πρέπει δηλαδὴ τὸ ἑλληνοτουρκοϊσραηλινό σύνολο νὰ ἐξυπηρετῆ οὐσιαστικὰ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα.

η) Ἀπὸ τὴν συνομοσπονδία στὴν αὐτοκρατορία

Μία συνομοσπονδία δύναται εὐκόλως νὰ διαλυθῆ ἐὰν ἡ μεγάλη δύναμη ἀλλάξῃ γνώμη καὶ θελήση νὰ τὴν κατατμήσῃ ὅπως αὐτὸ ἔγινε ἐπανειλημμένως τὰ τελευταῖα χρόνια μὲ τὴν ΕΣΣΔ, τὴν Γιουγκοσλαυΐα, τὸ Ἰράκ, τὴν Λιβύη καὶ ὅπως αὐτὸ ἐπιχειρεῖται σήμερα μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἡ καλύτερη ἄμυνα κατὰ ἑνὸς τέτοιου ἐνδεχομένου εἶναι ἡ μετατροπὴ τῆς συνομοσπονδίας σὲ αὐτοκρατορία ὑπὸ τὴν σθεναρὰ ἡγεσία ἑνὸς μονάρχου. Μὲ ἄλλα λόγια ἡ ἑλληνοτουρκικὴ συνομοσπονδία πρέπει νὰ ἐξελιχθῇ στὴν ἀνασυγκρότηση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μὲ αὐτοκράτορα μέλος εἴτε τῆς ὑπαρχούσης σήμερα ὀθωμανικῆς οἰκογενείας εἴτε ἄλλης δυναστείας. Ἂν καὶ τὸ Ἰσραήλ, κατ' ἀρχάς, δὲν θὰ ἐδέχετο νὰ εἰσχωρήσῃ σὲ μία τέτοια αὐτοκρατορία ὡς ἑβραϊκὸ μιλλέτι τοῦ παρελθόντος, μία αἰφνίδια καταστροφικὴ ἐπιδείνωση τῆς πολεμικῆς καταστάσεως στὴν Μέση Ἀνατολή, λόγῳ αὐξημένου ἰσλαμιστικοῦ κινδύνου, θὰ ἠδύνατο ὡς αὐτοκρατορία ὁ χῶρος νὰ μετατραπῆ σὲ λιμένα σωτηρίας. Πράγματι ἐὰν τὸ Ἰσραὴλ περιεκυκλώνετο ἀπὸ ἐχθρικὲς ἰσλαμιστικές δυνάμεις καὶ παρὰ τὴν χρήση τοῦ πυρηνικοῦ του ὅπλου, ἔπεφτε στὴν θάλασσα, ἡ αὐτοκρατορία πού θὰ τοῦ ἐξησφάλιζε αὐτονομία, θὰ ἦτο κάποια λύση.

Ἡ Ἱστορία διδάσκει ὅτι δύσκολα παίρνεις χωρὶς ἀνταλλάγματα, πόσῳ μᾶλλον ὅταν οὐσιαστικὰ δὲν ὑπάρχεις. Καὶ ἡ σημερινὴ ἑλληνικὴ κρατικὴ ἰσχὺς εἶναι ἀνύπαρκτη. Τὸ θαῦμα τῆς ἀντιστάσεως τῆς Κούβας ἀπέναντι στὸ ἀμερικανικὸ θηρίο πολὺ δύσκολα ἐπαναλαμβάνεται. Ἐκτός καὶ ξεπηδήση ξαφνικὰ ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ πτῶμα ἕνας μυθικὸς Ἀκρίτας!