Ὁ μῦθος τοῦ ἀντιφασιστικοῦ σιωνισμοῦ ( Ροζέ Γκαρωντύ )

   
    Τὸ νὰ καταδικάζεις τοὺς νεοέλληνες ναζί, ἐθνικιστὲς, καὶ ταυτοχρόνως νὰ κλείνεις τό μάτι στὸ σημερινό Ἰσραήλ, ἀποσιωπῶντας ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα κράτος τοῦ ὁποίου οἱ ἐμπνευστές, ἱδρυτὲς καὶ μετέπειτα πρωθυπουργοὶ ἦρθαν προπολεμικὰ σὲ συμφωνίες μὲ τὸ χιτλερικὸ καθεστὼς, μαρτυρᾶ ὑποκρισία. Ἀνάλογη ὑποκρισία και ἐξαπάτηση μαρτυρᾶ τό μασκάρεμα τοῦ ἀντισημιτισμοῦ σέ ἀντισιωνισμό. Ἐνδεικτικά παραδείγματα ὑποκρισίας στά καθ' ἡμᾶς ἀποτελοῦν ἀπό τήν μία ὁ Ἰὸς (τῆς παληᾶς Ἐλευθεροτυπίας καί σήμερα τῆς Ἐφημερίδας τῶν Συντακτῶν) καί ἀπό τήν ἄλλη διάφορα ἀντισημιτικά κόμματα καί ὁμάδες ( π.χ. Χρυσῆ Αὐγή, ΛΑΟΣ κ.ἄ) πού συχνά πυκνά ἀναφέρονται στά λεγόμενα πρωτόκολλα τῆς Σιών γιά νά παραστήσουν τούς ἀντισιωνιστές.

     Ἡ στήλη τοῦ Ἰοῦ, πιστὸς ἐκφραστὴς τῆς ἐκσυγχρονιστικῆς πολιτικῆς ὀρθότητος καὶ τῶν ἀ λὰ κὰρτ «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», δείχνει μιά ἐξισορροπιστική διάθεση μεταξύ θυτῶν καί θυμάτων, μπροστά στὰ ἐγκλήματα  πού διαπράττονται τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τους εὐνοούμενους τῆς Δύσης, τοῦ Ἰσραὴλ εἰς βάρος τῶν Παλαιστινίων συμπεριλαμβανομένου. Τακτικὲς πού βάζουν πλάτη σὲ κάθε ἐνέργεια τοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους καλλιεργῶντας τὸν μῦθο καὶ μανδύα τοῦ ἀντιφασιστικοῦ σιωνισμοῦ, εἶναι βούτυρο στὸ ψωμὶ ὅσων καλυπτόμενοι πίσω ἀπὸ αὐτὸν τὸν μανδύα ( Χρυσῆ Αὐγὴ καὶ λοιπὲς δημοκρατικὲς καί νεοδημοκρατικές δυνάμεις)  ὡραιοποιοῦν τὸν ἀντισημιτισμό τους σὲ ἀντισιωνισμό, δαιμονοποιῶντας ὁτιδήποτε ἑβραϊκό.

      Στήν ἀνάρτηση Οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι και οἱ λαγοί τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ ἀναφέρθηκα στό βιβλίο τοῦ Ροζέ Γκαρωντύ ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, τό ὁποῖο  στήν Γαλλία κυνηγήθηκε, ὅπως καί ὁ συγγραφέας του. Οἱ διάφοροι "προοδευτικοί"  Ἰοί σκοπίμως παρομοιάζουν τό ἔργο τοῦ Γκαρωντύ μέ τήν μπαρούφα τῶν Πρωτοκόλλων τῆς Σιών. Ὁ ἐθνικιστικός καί ἀντισημιτικός οἶκος ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ - ἀξιοποιῶντας τίς πάσες τοῦ κάθε Ἰοῦ - ἐκδίδοντας στήν Ἑλλάδα τό βιβλίο τοῦ Γκαρωντύ ἐπεδίωξε, καί σέ μεγάλο βαθμό ἰσχυροποίησε, τήν ἐν Ἑλλάδι ταύτιση ἀντισημιτισμοῦ και ἀντισιωνισμοῦ. Οἱ διάφοροι Ἰοί, ὡς εὐρωπαϊστές, καταδικάζουν ὑποκριτικά τόν ἀντισημιτισμό γιά νά πλήξουν τόν ἀντισιωνισμό. Οἱ δέ ἐθνικιστές καί ναζί ὑποστηρίζουν ὑποκριτικά τόν ἀντισιωνισμό γιά νά ξεπλύνουν τόν ἀντισημιτισμό. Ὅλοι τους εἶναι συνεταιράκια στήν ἐξαπάτηση. Ὁ Γκαρωντύ ὅμως, σέ ἀντίθεση στούς ἀλληλοσυμπληρούμενους φανατισμούς Ἰῶν καί ναζί, ἀποδεικνύει μέ τό ἔργο του ὅτι εἶναι ἐχθρός κάθε ἐθνικισμοῦ καί περιγράφει μέ λεπτομέρειες καί ντοκουμέντα πῶς μια μειονότης σιωνιστῶν ἦρθε σέ συνεργασία μέ τούς ναζί, πῶς χρησιμοποίησε τον ἑβραϊκό λαό με ἀποκλειστικό στόχο την ἵδρυση ἑβραϊκοῦ ἐθνικοῦ κράτους, τοῦ σημερινοῦ ἰσραηλινοῦ κράτους πού σήμερα χαίρει τῆς ὑποστήριξης ὅλης τῆς "δημοκρατικῆς" Δύσης. Σήμερα θά παρουσιάσω τόν πρῶτο ἀπό τούς - κατά Γκαρωντύ - θεμελιώδεις μύθους.

Νεοελληνισμός καί ἱστορικές συσχετίσεις

Ἡ ἀπουσία πνευματικῆς ἡγεσίας ὁδηγεῖ σέ ἰδεολογικό τέλμα ἄρα καί σέ χάσμα μεταξὺ κομμάτων καὶ λαοῦ. Αὐτό το ἰδεολογικό κενό, καλυπτόμενο διαρκῶς στὸ παρελθὸν ἀπὸ τὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, καὶ ἀπὸ τὰ ΜΜΕ σήμερα, δημιούργησε κόμματα συμμορίες καὶ ἕναν περιθωριοποιημένο λαὸ ὄχλο. Πρόκειται γιὰ τοὺς μηχανισμοὺς ὑποτροπῆς, μιᾶς ἀρχικὰ παθητικῆς καὶ ἀναπόφευκτα ἀπολίτικης ἀμέσως μετὰ τὸ 1821 κατάστασης στὴν σημερινὴ μιζέρια.

Ἡ διαφοροποίηση τῶν ἑλλαδικῶν κομμάτων δὲν βρίσκεται στὴν – κοινὴ γιὰ ὅλα ἐθνικὴ  ἰδεολογία - ἀλλὰ στὰ συνθήματα. Ἡ νοοτροπία τοῦ νεοέλληνα ἐπαίτη εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν περιθωριοποίηση καὶ τὴν πολιτικὴ ἀδιαφορία του. Ὁ νεοέλληνας ἀντιλαμβάνεται τὸν ἑαυτὸ του ὄχι ὡς ἐνεργητικὸ « πολιτικὸ ὂν» ἀλλὰ ὡς παθητικὸ «ἐκλογικὸ ζῶο» πού ἀναθεματίζει τὸν πολιτικὸ καὶ προσεύχεται … νὰ τόβρει ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀνεξαρτήτως ἂν ἀπέχει ἢ ψηφίζει δεξιά, κέντρο, ἀριστερά, κοινοβουλευτικός ἤ βασιλικός, ἐθνικιστής ἤ εὐρωλιγούρης δρᾶ ἀσυνείδητα καὶ μηχανικά…

Ἡ κηδεμονία τὴν ὁποία σήμερα οἱ λαοὶ ὑφίστανται δὲν εἶναι ἀπόρροια κακῶν προθέσεων καὶ ἐνεργειῶν κάποιων « προστατῶν» ἤ « δανειστῶν». Ἡ κυριαρχία δὲν προκύπτει ἄμεσα ἀπὸ κάποιον συσχετισμὸ ἰσχύος, ἀλλὰ εἶναι συνδυασμὸς ἱστορικῶν συνθηκῶν καὶ γηγενοῦς νοοτροπίας τοῦ ἑκάστοτε λαοῦ. Ἂν ἔχεις οἰκειωθεῖ μιὰ νοοτροπία σκλάβου,  ὅσο ἐπαναστατικὰ καὶ νὰ γκρινιάζεις θὰ εἶσαι μία ζωὴ σκλάβος. Αὐτὲς τὶς ἱστορικὲς συνθῆκες καὶ τὴν ἀρχικὰ παθητικὴ νοοτροπία τοῦ νεοέλληνα θὰ ἀνιχνεύσουμε στὸ ἔργο τοῦ Γερασίμου Κακλαμάνη, ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΕΙΣ ( 1977 ).

Νοοτροπία καί τρόπος ζωῆς στήν μαζική δημοκρατία ( Παναγιώτης Κονδύλης )

Λήγοντος τοῦ ΙΙ παγκοσμίου πολέμου, καὶ ἀκολουθοῦντος τοῦ Ψυχροῦ, ἄμεσος στόχος τοῦ ἰδεολογικοῦ πολέμου  τῆς Δύσεως, καὶ καταπατητὴς τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» ὑπῆρξε ὁ κομμουνισμός. Ἀκολούθησαν τὰ κράτη τρομοκράτες, καὶ οἱ σύγχρονοι τριτοκοσμικοὶ «δικτάτορες», ὅταν ἀπὸ εὐπειθεῖς συνεργάτες τῶν ΗΠΑ ἀπεφάσισαν νὰ αὐτονομηθοῦν. Ἰδεολογικὴ νίκη τῆς Δύσεως ὑπῆρξε καὶ ἡ ἀποδοχὴ αὐτοῦ τοῦ προπαγανδιστικοῦ ὅρου, ὅσων ἀπὸ τὰ πρώην θύματά της ἐπέζησαν. Χῶρες πού ξεφορτώθηκαν τὸν ἀποικιοκρατικὸ ζυγὸ καί ἀνεξαρτητοποιήθηκαν, πασχίζουν νὰ σταθοῦν στὸ διεθνὲς σύστημα οἰκειοποιούμενες τὴν ἐπιχειρηματολογία περὶ « ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» γιὰ λογαριασμό τους.

Στὸ κεφάλαιο ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ( ἀπό τό βιβλίο Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ τοῦ Παναγιώτη Κονδύλη), θὰ δοῦμε μέσῳ ποίου ἰδεολογικοῦ μηχανισμοῦ τὰ «ἀνθρώπινα δικαιώματα» λειτουργοῦν πλέον ὄχι στὸν διεθνῆ ἀνταγωνισμό,  ἀλλὰ καταλυτικά ἐντός τοῦ κοινωνικοῦ σώματος. Μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν διεθνῶν παρατηρητηρίων καὶ τῶν χρησίμων ἠλιθίων τῆς συμβιβασμένης ἀριστερᾶς, πού ἀντί τοῦ ταξικοῦ της χαρακτῆρα προβάλλει τόν «πλουραλισμό τῶν ἀξιῶν». Ἔτσι οἱ διαφορὲς σὲ ὁποιοδήποτε πεδίο συμπεριφορᾶς καὶ νοοτροπίας ἰσοπεδώθηκαν. Τὰ ὅρια ἀνάμεσα σὲ δημόσιο καὶ ἰδιωτικό, ἄρρεν καὶ θῆλυ ἔγιναν σκοπίμως ἀσαφῆ. Ἡ καθωρισμένη ἀπὸ ἀξίες καί ἐλεγχόμενη ἀπό τόν Λόγο προσωπικότητα ὑπεχώρησε, γιὰ νὰ βγοῦν ἐπιτακτικὰ στὸ προσκήνιο οἱ ψυχικὲς ὁρμὲς  καὶ ὁ ἡδονισμός, ὡς θεμελιακὰ στοιχεῖα τῆς μαζικῆς καταναλωτικῆς δημοκρατίας.