ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ;;; ΠΑΡΤΕ ΤΟ!!!

Ἀπό τήν ἱστοσελίδα http://www.otoposmou.gr/
















Ἀξιότιμε κύριε Helmut Markwort, ἀρχισυντάκτη τοῦ περιοδικοῦ Focus
Τὸ ἐξώφυλλο τοῦ περιοδικοῦ σας (ἀριστερὰ) εἶναι κακόγουστο καὶ χυδαῖο. Ἀνησυχεῖτε γιὰ τὰ «φράγκα» σας καὶ αὐτὸ δὲν σᾶς ἐμποδίζει νὰ προσβάλλετε τὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμὸ τῆς χώρας μας.
Πολιτισμὸς κ. Markwort εἶναι τὸ ἐξώφυλλο τοῦ περιοδικοῦ τῆς ὁμάδας μας (δεξιά). Πολιτισμὸς εἶναι ὁ Σάτυρος τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Μουσεῖο Ἀθηνῶν. Ἐλπίζουμε νὰ τὸν γνωρίζετε. 

Φαῖδρος Μπαρλᾶς ( 1925-1975)

Ἐλάχιστα βιογραφικά στοιχεῖα γιά τόν Φαίδρο Μπαρλᾶ βρίσκονται στήν ἱστοσελίδα http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=532. Στό κύριο σῶμα τῆς σημερινῆς ἀνάρτησης θά βάλω 2 πεζά ( Αἷμα στήν ἄσφαλτο, Οἱ τροχονόμοι), καί μερικά ἀπό τά ποιήματά του ( Μνημόσυνο γιά τόν Οὐάϊλντ, Τό Τέρας, Οἱ λεοπαρδάλεις, ...).

Ὅλα αὐτά, μαζί μέ περισσότερες λεπτομέρειες καί περιστατικά ἀπό τήν ζωή του ἀκούγονται στά βιντεάκια άπό τό YouTube ( οἱ σύνδεσμοι ἀκολουθοῦν), στά ὁποῖα ἀφηγεῖται, διαβάζει καί άπαγγέλει ὁ Ρένος Ἀποστολίδης, ἐν μέσῳ τῆς συζήτησης μέ τόν Τάσο Ροῦσσο, γιά τόν Φαῖδρο Μπαρλᾶ καί τό ἔργο του.

Ἡ τεχνογνωσία τῆς ὑποτέλειας, τῆς φτώχειας καί τῆς ἐξάρτησης...

Σέ παλιότερη ἀνάρτηση (http://katotokerdos.blogspot.com/2010/02/blog-post.html )πήραμε μιά μικρὴ γεύση γιὰ τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν συνταγῶν τοῦ ΔΝΤ στὴν γεωργία, τήν κτηνοτροφία, γενικότερα στήν οἰκονομία τῆς Ἀϊτῆς μεταπολεμικά. Οἱ σύγχρονες μέθοδοι ἀποικιοκρατίας ἐπὶ τὸ ἔργον. Σήμερα σερβίρονται ἀνὰ τὴν ὑφήλιο μὲ τὴν οὐδέτερη λέξη «τεχνογνωσία». Ἀκολουθεῖ ἕνα ἄρθρο δημοσιευμένο στην «Μόντ» το 2008, πού ἐξηγεῖ πώς αὐτή ἡ τεχνογνωσία αὐξάνει τό χάσμα μεταξύ φτωχῶν και πλούσιων, δηλαδή πῶς ἀπό τήν πεῖνα μπορεῖ να βγοῦν χρήματα. Ὅπως μᾶς λένε καί οἱ ἐμπειρογνώμονες "νά κάνουμε τήν κρίση εὐκαιρία". Καί συνεχίζουν λέγοντας πώς ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κρίσης εἶναι ἐθνική ὑπόθεση, ἔχοντας κατά νοῦ, ὅπως κάθε φορά πού στήν πράξη ἀποσυνδέουν τό ἐθνικό ἀπό τό κοινωνικό, τό σφιχτότερο κράτημα τῆς κουτάλας. 

Τό κατοχικό δάνειο τοῦ κατακτημένου πρός τόν κατακτητή...

Στήν παλιότερη ἀνάρτηση ( Γερμανικές ἀποζημιώσεις καί δέν συμμαζεύεται... ) εἶχα ἀναφερθεῖ στο σύνολο τῶν ἀναγνωρισμένων ἀπαιτήσεων πού δικαιοῦται να θέτει ἡ Ἑλλάδα ἀπό τήν Γερμανία, ἀπό τόν Α Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα, ὅπως καί στην συστηματική κλοπή ἀρχαιοτήτων ἀπό τον ἑλληνικό χῶρο. Παραθέτω ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό ἐκείνη την ἀνάρτηση.

...Ἡ Γερμανικὴ Κατοχὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελειώσει ἀκόμη, ἀφοῦ βρίσκεται ὑπὸ Γερμανικὴ Κατοχὴ ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ἐθνικῆς μας Περιουσίας, ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ Ἐθνικοῦ μας Πλούτου, ποὺ κατέστρεψαν ἢ διάρπαξαν καὶ κατακρατοῦν οἱ Γερμανοί, γιὰ νὰ ἀποτελοῦν σήμερα χώρα ὑψηλότατης πιστοληπτικῆς ἱκανότητας «ΑΑΑ»!
Ἡ Γερμανία κατακρατεῖ ὅλες τὶς νόμιμες Ἐπανορθώσεις, ποὺ κατοχύρωσε στὴ χώρα μας ἡ Διάσκεψη Εἰρήνης τῶν Παρισίων τὸ 1946, ὡς ἀποζημιώσεις πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ κατακρατεῖ καὶ τὸ ἀναγκαστικὸ Κατοχικὸ «Δάνειο» ποὺ μᾶς ἅρπαξε κυριολεκτικὰ τὸ Βερολίνο, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ἀφήνοντας νὰ πεθαίνουν κατὰ χιλιάδες οἱ Ἕλληνες καὶ τὰ Ἑλληνόπουλα, ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὶς κακουχίες! Ἀλλὰ κρατεῖ καὶ Ἐπανορθώσεις ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ὅπως καὶ ἀποζημιώσεις ἀπὸ τὶς ἡμέρες τῆς Οὐδετερότητας, πρὶν ἡ Ἑλλάδα μπεῖ στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1940!

Συγκεκριμένα, ἡ Γερμανία μᾶς ὀφείλει: 

Τό μαργαριτάρι τῶν Ἀντιλλῶν...

Τὴν 1η 'Iανουαρίου 1804 ἀνακηρύσσεται ἡ Δημοκρατία τῆς Ἀϊτῆς. Εἶναι ἡ κατάληξη τῆς Ἀϊτινῆς ἐπανάστασης καὶ ἐκτείνεται στὸ 1/3 περίπου τοῦ νησιοῦ Ἱσπανιόλα. Τὸ πρῶτο ἐλεύθερο ἔθνος ἐλεύθερων ἀνθρώπων, ἡ πρώτη δημοκρατία τῶν μαύρων, ἡ δεύτερη παλιότερη στὸν Νέο Κόσμο εἶναι γεγονός. Μὲ μία μικρὴ διαφορὰ ἀπὸ τὶς δημοκρατίες ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὴν Γαλλικὴ καὶ τὴν Ἀμερικάνικη Ἐπανάσταση. Οἱ τελευταῖες ἦταν δημοκρατίες μόνο τῶν λευκῶν, ἡ δημοκρατία τῆς Ἀϊτῆς συμπεριελάμβανε τοὺς πάντες, ἀνεξαρτήτως χρώματος. Οἱ μαῦροι δοῦλοι ἐξεγείρονται καὶ ἐκδιώκουν τοὺς Γάλλους ἐξουσιαστὲς καὶ τοὺς συμμάχους τους. Ἡ γαλλικὴ ὀνομασία Saint Domingue ἀποκηρύσσεται ὑπὲρ τῆς ὀνομασίας ποὺ συνάντησε ὁ Κολόμβος τὸ 1492. Δυστυχῶς οἱ ἀπόγονοι τῶν ἰθαγενῶν πού ὑποδέχτηκαν τὸν Κολόμβο δὲν γιόρτασαν τὴν ἀπελευθέρωσή τους. Μέσα σὲ πενήντα χρόνια εἶχαν ἀπομείνει μόνο μερικὲς ἑκατοντάδες ἀπὸ τὸν πρὸ-κολομβιανὸ πληθυσμό, τὴν στιγμὴ ποὺ διάφορες ἐκτιμήσεις τὸν ὑπολογίζουν σὲ μερικὲς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἕως 8 ἑκατομμύρια. Ὁ Las Casas πιθανολογεῖ, ὅτι ἡ Ἱσπανιόλα εἶναι τό πιό πυκνοκατοικημένο μέρος τοῦ κόσμου, μέ τούς πιό ἄδολους καί ἀπαλλαγμένους ἀπό κακία καί ὑποκρισία κατοίκους. Ὅταν δὲ ἡ Γαλλία τὸ 1697 πῆρε ἀπὸ τοὺς Ἱσπανοὺς τὸ δυτικὸ τρίτο τῆς νήσου Ἱσπανιόλα, δὲν εἶχε μείνει κανείς.