Πολυπολιτισμικά στρατόπεδα

Μὲ τὶς ἐξαγγελίες τῆς ἐπίσημης πολιτείας γιὰ σχέδια ἵδρυσης στρατοπέδων λαθρομεταναστῶν σηκώθηκε ὁ σχετικὸς θόρυβος ἀπὸ πολιτειακοὺς παράγοντες, φορεῖς, τοπικοὺς ἄρχοντες καί κοινωνίες. Θόρυβος σὰν αὐτοὺς πού πάντα δημιουργοῦνται στὴν χώρα μας, καὶ καλύπτουν τὸ σχεδὸν βέβαιο καὶ ἱστορικὰ ἐπιβεβαιωμένο ὅτι οἱ ἐξελίξεις πού μᾶς ἀφοροῦν δὲν καθορίζονται  ἐδῶ. Προφανῶς καί δέν συμμερίζομαι τίς ἀσυναρτησίες, ὅτι δίνονται κάποιες ἐντολὲς ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, τίς ὁποῖες μαζί μέ σχέδια σκοτεινῶν ἐγκεφάλων σπεύδουν οἱ κυβερνῶντες νὰ ἐφαρμόσουν γιά νά διαστρεβλώσουν τήν ἑλληνική ἱστορία, νά ξεπουλήσουν τά ἑλληνικά χὠματα καί νά ἀλλοιώσουν το ἑλληνικό DNA –λές καί ὁ πολιτισμός καί ἡ ἱστορία εἶναι ὑπόθεση χημείας -. Αὐτό πού ἰσχυρίζομαι εἶναι ὅτι ἡ χώρα ἀπὸ συστάσεώς της ἀδυνατεῖ νὰ παράξει πολιτικὴ σκέψη καὶ ἐφαρμόσιμες προτάσεις καί ἀναγκαστικά σύρεται ἀπό τά γεγονότα. Καὶ γι’ αὐτὸ ἰδιαίτερα ὑπεύθυνο, ἀλλά καί δευτερευόντως ταυτόχρονα, εἶναι τὸ πολιτικό της προσωπικό. Πρωτίστως εἶναι οἱ «πνευματικοί» της ἄνθρωποι. Αὐτοί πού μέ τήν ἐθελοντική ἀπόσυρσή τους γίνονται οὐραγοί συνθημάτων καί ἀρνοῦνται νά προβάλλουν τήν συσχέτιση φιλελευθερισμοῦ, φασισμοῦ καί τό πῶς συνδέονται καί ἀξιοποιοῦν παράλληλα τήν κενολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας, περιθωριοποιῶντας κάθε διαφορετική προσέγγιση.

Ἄς δοῦμε ὅμως τό θέμα πού ἀνέκυψε, ἀπό μία πιὸ οὐσιαστικὴ πλευρά, δηλαδὴ τελείως διαφορετικὰ ἀπὸ τό σκηνοθετημένο σκηνικό ἐφημερίδων, ραδιοφώνων καί τηλεοράσεων, πού «φυσικῷ» τῷ τρόπῳ ἔχουν καλύψει τό προαναφερθέν πνευματικό κενό. 

Ἡ εἰσβολὴ καὶ ἐπιβολὴ ὅρων κενῶν περιεχομένου, ὅπως «ἐλεύθερη ἀγορά», «πολυπολιτισμικότητα»,  «ἀνθρώπινα δικαιώματα», κάποια στιγμὴ ἀναπόφευκτα μετατρέπεται σὲ ἐξαγγελίες δημιουργίας στρατοπέδων γιὰ μετανάστες. Τό ἄν θά χαρακτηρίζονται ὡς ὑποδοχῆς, φιλοξενίας, ἢ συγκεντρώσεως καθορίζεται ἀπό τήν εἰκόνα πού θά ἀποφασίσει νά περάσει ἡ προπαγάνδα. Νομίζω ὅτι ὁ πιό παραστατικός ὅρος, πού κατά κάποιο τρόπο ἀποδίδει τήν ἐξέλιξη τοῦ φαινομένου εἶναι "πολυπολιτισμικό στρατόπεδο", ἐπειδή συνδυάζει τήν φιλελεύθερη διαστροφή μέ τόν φασισμό στόν ὁποῖο αὐτή καταλήγει.

Συρία -Ἰράν: " Ἀνθρώπινα" δικαιὠματα ἤ τηλεοπτικά;

Ἡ ἐξαγωγὴ «δημοκρατίας» ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτκῆς τῶν Νεωτέρων Χρόνων καὶ ὡς τέτοια παραμένει μέχρι σήμερα καὶ μὲ τὴν ἀμερικάνικη ἐκδοχή της. Σαφὴς ἐπιδίωξή της ἡ δημιουργία διεφθαρμένων διοικητικῶν μηχανισμῶν ( βλέπε τριτοκοσμισμὸς  ) πού στηρίζονται καὶ συντηροῦνται σὲ πεποιημένες «ἐθνικὲς» ἰδεολογίες πνευματικῆς καθυστέρησης. Τὸ καλύτερο παράδειγμα τριτοκοσμικοῦ μοντέλου, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐπιτυχία ἐφαρμογῆς του εἶναι ἡ Ἑλλάδα. Ἡ νεοελληνικὴ νοοτροπία – γραικυλισμός, πού ἐπειδή δέν θέλει νά τήν ἀντιμετωπίσῃ, συστηματικὰ ἐπιμένει νὰ θεωρεῖ τὴν προσκόλληση στὴν τριτοκοσμικοποίηση ὡς «ἐθνικὴ» ἀνεξαρτησία, θυμίζει τήν στάση τῶν σοβιετικῶν δημοκρατιῶν μετά τήν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ. 

Σήμερα ὅμως θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν Συρία καὶ τὸ Ἰράν. Εἰδικὰ τὸ τελευταῖο ἐπιδιώκει μὲ θαυμαστὴ προσήλωση καὶ ἐπιτυχία νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν τριτοκοσμικὴ τροχιά. Οἱ κανονιοφόροι καὶ οἱ ὠμὲς στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις, χωρὶς νὰ ἔχουν μπεῖ στὸ χρονοντούλαπο τῆς ἱστορίας πρὸς τὸ παρὸν ἀποσύρονται διακριτικὰ καὶ ἀφήνουν τὸ πάνω χέρι στὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες ( βλέπε καὶ τὶς ἀναρτήσεις μὲ τὰ ἄρθρα τοῦ Γεράσιμου Κακλαμάνη μὲ τίτλο Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ( De la discussion jaillit la lumiere)  ) καί κυρίως στήν πλήρως ελεγχόμενη προπαγάνδα, πού διαμορφώνει καί ἀποσταθεροποιεῖ τίς μάζες ἐκ τῶν ἔσω. Στήν διάσταση τῆς προπαγάνδας σέ σχέση μέ τήν τελείως μονοδιάστατη «πληροφόρηση» σέ ὅτι ἐξελίσσεται στή Συρία καί τό Ἰράν, ἀναφέρονται τά ἄρθρα τῶν Graig Whitlock ( us-secretly-backed-syrian-opposition-groups-cables-released-by-wikileaks-show  ) καί Kourosh Ziabari ( what-the-american-public-shouldnt-know ) πού ἀποσπάσματά τους ἀκολουθοῦν καί περιέχονται στό τεῦχος 62 τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Δημήτρη Κιτσίκη, ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. ( Τά τονισμένα γράμματα ἀποτελοῦν σχολιασμό τοῦ περιοδικοῦ). 

Φόρος ἀνύπαρκτης περιουσίας

Τὸ πρόβλημα χρονολογεῖται πρὸ πολλῶν αἰώνων. Οἱ ἀρχὲς εἶχαν ἀπευθύνει μήνυμα σὲ ὅλες τὶς γυναῖκες στὴν ἀναπαραγωγικὴ ἡλικία νὰ ἐπιδείξουν ἰδιαίτερη προσοχή. Γενετικὰ λάθη δὲν ἦταν πλέον ἀποδεκτά. Ὅλες ἔπρεπε νὰ πάρουν τὰ δισκία "ἐπιδιόρθωσης", πού θεράπευαν τὶς γενετικὲς ἀσθένειες διορθώνοντας τὰ σφάλματα τοῦ γονιδιώματος τῶν ἐμβρύων. Ἡ Πηνελόπη εἶχε ἀρνηθεῖ μιὰ φορά, ἀλλὰ τώρα ἡ πίεση εἶχε πράγματι γίνει ἀσφυκτική. Θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ εἶχε ἑξαιρεθεῖ ἐπικαλούμενη διαφορετικὲς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις, ἀλλὰ ἐκείνη ἐπέμενε νὰ λέει ἁπλὰ πὼς ἦταν δική της ἀπόφαση. Ὁ Ὀδυσσέας στήριζε τὴν ἀπόφαση τῆς συζύγου τοῦ ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ ποιὸ ἦταν τὸ πρόβλημα τῆς Πηνελόπης. Δὲν μποροῦσε νὰ κατανοήσει τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Πηνελόπη δὲν ἀποδεχόταν αὐτὸ πού ἤθελαν νὰ ἐπιβάλλουν οἱ ἀρχές. Ἄλλωστε τοῦ φαινόταν πὼς ἦταν γιὰ τὸ καλό τῆς κοινωνίας. Τὰ πράγματα φτάσανε στὸ ἀπροχώρητο, ὅταν οἱ ἀρχὲς κατηγόρησαν τὴν Πηνελόπη πὼς καταπατᾶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα μὲ τὴν ἄρνησή της νὰ πάρει τὸ διορθωτικὸ χάπι καὶ ἐξόρισε τὴν οἰκογένεια στὴν Ἰθάκη.

Ἡ πολιτική ἀπάτη τοῦ "πατριωτικοῦ" παρεμβατισμοῦ

Φανή ( Σάκης Τσιλίκης- Γ. Θεοχάρης – Πέτρος Πανδής)

Διαβάζοντας τὴν εἴδηση, ὅτι βουλευτής, ἀνήκων σὲ κόμμα πού πρεσβεύει τὸν πατριωτικὸ παρεμβατισμό – κάτι σάν τό τζατζίκι Ἰαπωνίας - , ἔβγαλε ἐν μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομικῆς κρίσης μεγάλο χρηματικὸ ποσὸ στὸ ἐξωτερικό, ἐπὶ πλέον δὲ ἐλέγχεται ἡ πηγὴ προέλευσης τῶν χρημάτων, δὲν ἐξεπλάγην. Διότι γωρίζω ὅτι στὴν Ἑλλάδα ὁ πατριωτισμὸς τῶν κραυγῶν συμβαδίζει μὲ τὸ ὅσο γίνεται σφιχτότερο κράτημα τῆς κουτάλας. Θυμήθηκα ὅμως καὶ τὸ ἑξῆς: Ὁ πατριωτισμὸς εἶναι τὸ τελευταῖο καταφύγιο τῶν ἀπατεώνων ( Σάμιουελ Τζόνσον -1775). Τὸ ὁποῖο θὰ συμπλήρωνα: ὅταν μάλιστα στερεῖται κοινωνικοῦ καὶ πολιτικοῦ προβληματισμοῦ, μετατρέποντας τὴν ἱστορία σὲ κακόγουστο παραμύθι, μπορεῖ νὰ ἀδρανοποιήσει καὶ νὰ καταστρέψει μιά κοινωνία ὁλόκληρη.

Κάποιες διευκρινίσεις εἶναι ἀπαραίτητες. Ὄχι γιὰ τοὺς ἐγκεφαλικὰ καθυστερημένους, ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση διαπνεομένους, πού καραδοκοῦν νὰ ἀπονείμουν πιστοποιητικὰ καὶ τίτλους προδοσίας.  Ἀλλὰ γιὰ τοὺς καλόπιστους συζητητές, τῶν ὁποίων τὰ ὅρια ἀντοχῆς ἀπέναντι στὴν πολιτικὴ ὑποκουλτούρα πού μᾶς περιβάλλει, ὡς ἀνθρώπινα πού εἶναι κοντεύουν νὰ ἐξαντληθοῦν.