Τὸ πρόβλημα χρονολογεῖται πρὸ πολλῶν αἰώνων. Οἱ ἀρχὲς εἶχαν ἀπευθύνει μήνυμα σὲ ὅλες τὶς γυναῖκες στὴν ἀναπαραγωγικὴ ἡλικία νὰ ἐπιδείξουν ἰδιαίτερη προσοχή. Γενετικὰ λάθη δὲν ἦταν πλέον ἀποδεκτά. Ὅλες ἔπρεπε νὰ πάρουν τὰ δισκία "ἐπιδιόρθωσης", πού θεράπευαν τὶς γενετικὲς ἀσθένειες διορθώνοντας τὰ σφάλματα τοῦ γονιδιώματος τῶν ἐμβρύων. Ἡ Πηνελόπη εἶχε ἀρνηθεῖ μιὰ φορά, ἀλλὰ τώρα ἡ πίεση εἶχε πράγματι γίνει ἀσφυκτική. Θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ εἶχε ἑξαιρεθεῖ ἐπικαλούμενη διαφορετικὲς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις, ἀλλὰ ἐκείνη ἐπέμενε νὰ λέει ἁπλὰ πὼς ἦταν δική της ἀπόφαση. Ὁ Ὀδυσσέας στήριζε τὴν ἀπόφαση τῆς συζύγου τοῦ ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ ποιὸ ἦταν τὸ πρόβλημα τῆς Πηνελόπης. Δὲν μποροῦσε νὰ κατανοήσει τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Πηνελόπη δὲν ἀποδεχόταν αὐτὸ πού ἤθελαν νὰ ἐπιβάλλουν οἱ ἀρχές. Ἄλλωστε τοῦ φαινόταν πὼς ἦταν γιὰ τὸ καλό τῆς κοινωνίας. Τὰ πράγματα φτάσανε στὸ ἀπροχώρητο, ὅταν οἱ ἀρχὲς κατηγόρησαν τὴν Πηνελόπη πὼς καταπατᾶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα μὲ τὴν ἄρνησή της νὰ πάρει τὸ διορθωτικὸ χάπι καὶ ἐξόρισε τὴν οἰκογένεια στὴν Ἰθάκη.
Ἡ ψυχὴ εἶναι ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ πού διακρίνουν τὰ ἄτομα (αὐτὰ πού φορᾶμε, πού τρῶμε, τὰ μέρη πού μᾶς ἀρέσει νὰ ταξιδεύουμε, οἱ ἄνθρωποι πού ἐρωτευόμαστε), ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ὁ τρόπος καθὼς καὶ αὐτὰ πού σκεφτόμαστε. Ἀλλὰ τί εἶναι οἱ σκέψεις; Ποιὸς τὶς ἔχει; Πῶς ἀνακαλύφθηκαν καὶ ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ στοὺς ὁποίους πρωτοπροέκυψαν; Πῶς σκέφτεται κανεὶς τὶς σκέψεις; Εἶναι οἱ σκέψεις πού ἐκφράζουμε διαφορετικὲς ἀπὸ τὶς σκέψεις μᾶς καθεαυτές; Πῶς ἐκφράζονται οἱ σκέψεις; Τί τοὺς συμβαίνει ὅταν ἀνακαλύπτονται; Συνδέονται οἱ σκέψεις μὲ τὰ συναισθήματα; Ἐὰν ἀποδεχθοῦμε πὼς ἡ διαδικασία τῆς σκέψης ἔχει ἀρχὴ μήπως αὐτὸ σημαίνει πὼς δεχόμαστε πὼς ἡ σκέψη ἔχει καὶ τέλος; Ἂν ἡ ἀπάντηση εἶναι καταφατικὴ τί συνέπειες μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ τρομακτικὴ πιθανότητα νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο; Ἂς σκεφτοῦμε, γιὰ παράδειγμα, τὶς νέες τεχνολογίες πού ἀπειλοῦν τὴ σιωπή, τὴ μνήμη, καὶ φράζουν τὸ δρόμο πού ὁδηγεῖ στὴ φιλοσοφία, καὶ τὴν ποίηση.
Βαθιὰ ἀνάσα. Ὑπολογισμὸς τῆς μείωσης περιεκτικότητας ὀξυγόνου στὸ δωμάτιο. Κρύος ἱδρώτας στὸ πρόσωπο καὶ μιὰ περίεργη ζάλη. Ὁ κόσμος ἀπότομα περιορίζεται σὲ μιὰ σκοτεινὴ σήραγγα. Μετὰ κουλουριασμένος καθιστὸς στὸ δάπεδο- ἀπ’ὅπου εἶναι ἀδύνατη ἡ πτώση.
Ἡ ὑποδοχὴ στὰ ἔκτακτα συνήθης ἐπανάληψη τοῦ γνωστοῦ παιχνιδιοῦ τῶν ἐρωταποκρίσεων. Ἀδιάφοροι, εὐγενικοὶ ὑπάλληλοι, καταγράφουν τὸ ἱστορικό: ὠχρὸ πρόσωπο, φοβισμένος, νευρικὸς καὶ κατὰ πάσα πιθανότητα ὑπὸ τὴν ἐπήρεια φαρμακευτικῶν οὐσιῶν. Ὀνοματεπώνυμο, κατοικία, οἰκογενειακὴ κατάσταση, ἀριθμὸς τηλεφώνου οἰκίας, ἐπικόλληση τῆς ἐτικέτας "ἄγνωστον" δίπλα στὸ γενετικὸ διάγραμμα καὶ ἡ ἐξήγηση “λόγω ἀρνήσεως τῆς μητέρας νὰ πάρει τὸ διορθωτικὸ χάπι”, πού συνεπάγεται πρόστιμο μὲ βάση τὸ ἄρθρο .... τοῦ νόμου ... περὶ δημόσιας ὑγείας.
Σάββατο βράδυ 23:30. Ἀνήσυχη νύχτα. Οἱ ἐξετάσεις Doppler καὶ τὸ σπινθηρογράφημα ἀερισμοῦ/αἱμάτωσης ἀρνητικά. Ὑποκαλιαιμία ἀλλὰ καμμιὰ ἔνδειξη αἱμορραγίας. Χρόνος ἐνεργοποιημένης μερικῆς θρομβοπλαστίνης καὶ ἔκκριση οὔρων σὲ φυσιολογικὰ ἐπίπεδα. Χορήγηση ἡπαρίνης καὶ μπόλους συμπυκνωμένου διαλύματος χλωριούχου καλίου. Ἀσθενὴς περιφερόμενος στοὺς διαδρόμους τοῦ νοσοκομείου, σὰν περιπατητικὸς φιλόσοφος κρεμασμένος ἀπὸ τὸν στύλο ἐνδοφλέβιας ἔγχυσης.
Πνευμονικὸ ἀγγειόγραμμα. Ζητεῖται ἡ ὑπογραφὴ τοῦ ἀσθενοῦς, ὁ ὁποῖος συγκατατίθεται ἀπὸ τὴν ὕπτια θέση. Εἶναι πλήρως ἐνήμερος γιὰ τὶς περιπλοκές. Ἄλλωστε τὸ Midazolam εἶναι ὑπέροχο φάρμακο, μπορεῖ νὰ διευκολύνει τὴ διαγραφὴ ἀπὸ τὴ μνήμη τυχὸν δυσφορίας ἢ ἀνεπιθύμητων ἐπιπτώσεων πού ἐνδέχεται νὰ προκύψουν ἀπὸ τὴ διαδικασία. Τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἀγγειογράμματος ἀρνητικό. O ἀσθενὴς ἐπέζησε (ὡς φυτό).
Νὰ σημειώσω, αὐτὴ εἶναι ἡ δική μου ἐκδοχὴ τῶν γεγονότων. Τηλέμαχο (Τηλὲ-μαχο) μὲ λένε...
Ἡ ψυχὴ εἶναι ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ πού διακρίνουν τὰ ἄτομα (αὐτὰ πού φορᾶμε, πού τρῶμε, τὰ μέρη πού μᾶς ἀρέσει νὰ ταξιδεύουμε, οἱ ἄνθρωποι πού ἐρωτευόμαστε), ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ὁ τρόπος καθὼς καὶ αὐτὰ πού σκεφτόμαστε. Ἀλλὰ τί εἶναι οἱ σκέψεις; Ποιὸς τὶς ἔχει; Πῶς ἀνακαλύφθηκαν καὶ ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ στοὺς ὁποίους πρωτοπροέκυψαν; Πῶς σκέφτεται κανεὶς τὶς σκέψεις; Εἶναι οἱ σκέψεις πού ἐκφράζουμε διαφορετικὲς ἀπὸ τὶς σκέψεις μᾶς καθεαυτές; Πῶς ἐκφράζονται οἱ σκέψεις; Τί τοὺς συμβαίνει ὅταν ἀνακαλύπτονται; Συνδέονται οἱ σκέψεις μὲ τὰ συναισθήματα; Ἐὰν ἀποδεχθοῦμε πὼς ἡ διαδικασία τῆς σκέψης ἔχει ἀρχὴ μήπως αὐτὸ σημαίνει πὼς δεχόμαστε πὼς ἡ σκέψη ἔχει καὶ τέλος; Ἂν ἡ ἀπάντηση εἶναι καταφατικὴ τί συνέπειες μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ τρομακτικὴ πιθανότητα νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο; Ἂς σκεφτοῦμε, γιὰ παράδειγμα, τὶς νέες τεχνολογίες πού ἀπειλοῦν τὴ σιωπή, τὴ μνήμη, καὶ φράζουν τὸ δρόμο πού ὁδηγεῖ στὴ φιλοσοφία, καὶ τὴν ποίηση.
Βαθιὰ ἀνάσα. Ὑπολογισμὸς τῆς μείωσης περιεκτικότητας ὀξυγόνου στὸ δωμάτιο. Κρύος ἱδρώτας στὸ πρόσωπο καὶ μιὰ περίεργη ζάλη. Ὁ κόσμος ἀπότομα περιορίζεται σὲ μιὰ σκοτεινὴ σήραγγα. Μετὰ κουλουριασμένος καθιστὸς στὸ δάπεδο- ἀπ’ὅπου εἶναι ἀδύνατη ἡ πτώση.
Ἡ ὑποδοχὴ στὰ ἔκτακτα συνήθης ἐπανάληψη τοῦ γνωστοῦ παιχνιδιοῦ τῶν ἐρωταποκρίσεων. Ἀδιάφοροι, εὐγενικοὶ ὑπάλληλοι, καταγράφουν τὸ ἱστορικό: ὠχρὸ πρόσωπο, φοβισμένος, νευρικὸς καὶ κατὰ πάσα πιθανότητα ὑπὸ τὴν ἐπήρεια φαρμακευτικῶν οὐσιῶν. Ὀνοματεπώνυμο, κατοικία, οἰκογενειακὴ κατάσταση, ἀριθμὸς τηλεφώνου οἰκίας, ἐπικόλληση τῆς ἐτικέτας "ἄγνωστον" δίπλα στὸ γενετικὸ διάγραμμα καὶ ἡ ἐξήγηση “λόγω ἀρνήσεως τῆς μητέρας νὰ πάρει τὸ διορθωτικὸ χάπι”, πού συνεπάγεται πρόστιμο μὲ βάση τὸ ἄρθρο .... τοῦ νόμου ... περὶ δημόσιας ὑγείας.
Σάββατο βράδυ 23:30. Ἀνήσυχη νύχτα. Οἱ ἐξετάσεις Doppler καὶ τὸ σπινθηρογράφημα ἀερισμοῦ/αἱμάτωσης ἀρνητικά. Ὑποκαλιαιμία ἀλλὰ καμμιὰ ἔνδειξη αἱμορραγίας. Χρόνος ἐνεργοποιημένης μερικῆς θρομβοπλαστίνης καὶ ἔκκριση οὔρων σὲ φυσιολογικὰ ἐπίπεδα. Χορήγηση ἡπαρίνης καὶ μπόλους συμπυκνωμένου διαλύματος χλωριούχου καλίου. Ἀσθενὴς περιφερόμενος στοὺς διαδρόμους τοῦ νοσοκομείου, σὰν περιπατητικὸς φιλόσοφος κρεμασμένος ἀπὸ τὸν στύλο ἐνδοφλέβιας ἔγχυσης.
Πνευμονικὸ ἀγγειόγραμμα. Ζητεῖται ἡ ὑπογραφὴ τοῦ ἀσθενοῦς, ὁ ὁποῖος συγκατατίθεται ἀπὸ τὴν ὕπτια θέση. Εἶναι πλήρως ἐνήμερος γιὰ τὶς περιπλοκές. Ἄλλωστε τὸ Midazolam εἶναι ὑπέροχο φάρμακο, μπορεῖ νὰ διευκολύνει τὴ διαγραφὴ ἀπὸ τὴ μνήμη τυχὸν δυσφορίας ἢ ἀνεπιθύμητων ἐπιπτώσεων πού ἐνδέχεται νὰ προκύψουν ἀπὸ τὴ διαδικασία. Τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἀγγειογράμματος ἀρνητικό. O ἀσθενὴς ἐπέζησε (ὡς φυτό).
Νὰ σημειώσω, αὐτὴ εἶναι ἡ δική μου ἐκδοχὴ τῶν γεγονότων. Τηλέμαχο (Τηλὲ-μαχο) μὲ λένε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου