Τό πουλάκι λυῶμα...

(γραμμένο ἀπό τόν φίλο καί σύντροφο swearengen στό φόρουμ τοῦ marketzone)

Ἀκοῦστε τώρα, προσεκτικὰ παρακαλῶ, διότι ἔχω φρέσκα νέα ἀπὸ τὸ μέτωπο τῆς ἰταλικῆς ἀριστερᾶς, μίας εὐρωαριστερᾶς πού προσωπικὰ δὲν εἶδα ποτὲ μὲ καλὸ μάτι, ὅπως καμία εὐρωαριστερὰ καὶ τέτοιες χλιαρὲς βυσσινάδες. Γιὰ μένα, τὸν ἀληθινὸ δρόμο τὸν ἔχουν δείξει οἱ μεγάλοι λατινοαμερικάνοι σύντροφοι, Μπολιβάρ, Μαρτί, Μιράντα (ὄχι τὰ μπισκότα μωρέ, ὁ σύντροφος λέμε), Γκεβάρα καὶ βέβαια ὁ μεγαλύτερος ὅλων, ὁ Φιδέλ. Αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος καὶ γιά μᾶς, ἐδῶ, ἁπλῶς τὸ ψάχνουμε ἀκόμη. Ἀλλὰ τὶς εὐρωαριστερὲς τὶς ἀπεχθάνομαι τόσο, ὅσο καὶ τὶς Βου-κορεατοαριστερές.

Φαίνεται ὅμως ὅτι οἱ μακαρονάδες σύντροφοι συνειδητοποίησαν ἐπιτέλους ὅτι μέχρι τώρα παραήσαν φλῶροι γιὰ νὰ σταθοῦν σ’ αὐτὸ τὸ περιβάλλον, ἀπέναντι στὸ σύγχρονο φριντμανικὸ τέρας. Καὶ φαίνεται ὅτι τελικά, ἔστω καὶ πολὺ ἀργά, θυμήθηκαν τὶς βαθιὲς ἐπαναστατικὲς ρίζες τους, ἀφήνοντας κατὰ μέρος τὶς διανοουμενίστικες πόζες, τὶς ἀναθεωρητικὸ-οππορτουνιστικο-δογματικὸ-σεχταριστικὲς ἀντιλήψεις καὶ τὰ πολλὰ φροὺ-φροὺ κι ἀρώματα, περὶ ἑνωμένης εὐρώπης καὶ λοιπὲς ἀηδίες.

Κάναμε (πληθυντικός μεγαλοπρέπειας) μόλις ἐχθὲς μία ὀξυδερκῆ πολιτικὴ προσέγγιση τῆς περιπτώσεως τοῦ ἐλεεινοῦ καρτοὺν Τουῒτυ [1] καὶ τῶν κρυφῶν μηνυμάτων πού ἔχει ἐμφυτεύσει ἐκεῖ μέσα ὁ καπιταλισμός, στὴν προσπάθειά του νὰ καθυποτάξει τοὺς λαούς. Τὴν ἴδια περίπου στιγμή, οἱ μεταμεληθέντες γιὰ τὴ μέχρι σήμερα διόλου μαχητικὴ στάση τους σύντροφοι τῆς ἰταλικῆς ἀριστερᾶς, περνοῦν στὴν ἀντεπίθεση, κυκλοφορῶντας, ἀντεκδικητικά, ἕνα μουσικὸ βίντεο, μὲ ἐπίσης ἐμπεριεχόμενο μυστικὸ μήνυμα, τὸ ὁποῖο ἐν συνεχείᾳ προώθησαν παγκοσμίως, τὸ ἀνέδειξαν σὲ παγκόσμια ἐπιτυχία καὶ κατάφεραν τελικὰ νὰ τὸ μπάσουν στὸ κάθε σπίτι, τοῦ κάθε ἀνυποψίαστου χαζομπουρζουᾶ, πού φυσικὰ δὲν παίρνει χαμπάρι τὸν δυναμίτη πάνω στὸν ὁποῖον κάθεται.

Ἀναφέρομαι, ὅπως ἴσως οἱ πιὸ πονηροὶ θὰ καταλάβατε ἤδη, στὸ διεθνὲς πλέον χὶτ «Il Pulchino pio», τὸ ὁποῖο ἔχει ἤδη διασκευαστεῖ καὶ στὰ ἑλληνικὰ καὶ παίζει ὁλημερὶς στὸ Nickelodeon, ὑπὸ τὸν τίτλο «Τὸ Πουλάκι Τσίου».

Πᾶμε νὰ δοῦμε προσεκτικὰ ὁλόκληρο τὸ ἐπίμαχο βίντεο μὲ τὸ «Πουλάκι Τσίου» καὶ ἐν συνεχείᾳ θ’ ἀκολουθήσει σοβαρὴ (ὅπως πάντα) πολιτικὴ συζήτηση. 

 

Τό πουλάκι λυῶμα…

Ὡραῖα, τώρα ξεκινάει ἡ πολιτικὴ ἀνάλυση τοῦ ἄσματος. –Τι ἀκριβῶς βλέπουν τὰ παιδάκια καὶ οἱ ἀποβλακωμένοι μπουρζουάδες γονεῖς τους, γελῶντας μάλιστα ἢ καὶ ξεσπῶντας σ’ ἐπιφωνήματα ἔκπληξης στὴν τελευταία σκηνὴ τοῦ βίντεο; -Βλέπουν κατ’ ἀρχὴν ἕνα πουλάκι, πού κάνει «τσίου». Ὅλα ὀκέϋ μέχρι ἐδῶ, τίποτε τὸ περίεργο. Ἐν συνεχείᾳ παρελαύνουν διάφορα ζῶα, οἰκόσιτα καὶ ἐκτροφῆς, τὰ ὁποῖα περιστοιχίζουν τὸ πουλάκι πού κάνει τσίου. Ὅλα ὀκέϋ μέχρι ἐδῶ, τίποτε τὸ περίεργο. Τὸ πρᾶγμα ὅμως ἀρχίζει νὰ παίρνει ἀπροσδόκητη τροπή, ὅταν πρὸς τὸ τέλος τοῦ βίντεο σκάει μύτη ἕνα τρακτέρ. Τὸ τακτὲρ μαρσάρει μία, μαρσάρει δύο καὶ τρεῖς φορές, πιὸ τσαμπουκαλεμένο κι ἀπὸ τὰνκ στὴν εἴσοδο τοῦ Πολυτεχνείου, πρὶν ἐφορμήσει αἰφνιδιαστικά, ἰσοπεδώνοντας τὸ πουλάκι, τὸ ὁποῖο, ὅπως εἶναι φυσικό, γίνεται μαρμελάδα.

Στὴ μακάβρια θέα τοῦ πουλιοῦ-μαρμελάδα, κάποιοι μπουρζουάδες χασκογελοῦν, νομίζοντας ὅτι διαθέτουν ἀρκετὸ μαῦρο χιοῦμορ, ὥστε ν’ ἀντέξουν τὴν κατάληξη αὐτή. Ἄλλοι πάλι, μένουν ἄναυδοι, καθὼς δὲν περίμεναν τέτοιο τραγικὸ τέλος καὶ δὴ σ’ ἕνα παιδικὸ βίντεο. Μερικὰ παιδιὰ κοιτάζουν σὰν χαμένα, ἐνῶ ἄλλα τσιρίζουν σὰν τρελλά, μιμούμενα τὶς σοκαρισμένες καὶ ἀπὸ χρόνια ὑστερικὲς μανάδες τους. Κάποια ἄλλα, τὰ πιὸ κωλοπετσωμένα, ἀνθυπομειδιοῦν σατανικά, ἐπειδὴ κατὰ πάσα πιθανότητα θὰ ἔκαναν τὸ ἴδιο ἀκριβῶς πράγμα, ἐὰν κάποιος τοὺς ἐμπιστευόταν τὸ τρακτέρ, ὅπως καὶ τὸ πουλάκι ἀκινητοποιημένο μπροστὰ στὸ τρακτέρ. Αὐτὴ μάλιστα ἡ τελευταία κατηγορία παιδιῶν χρήζει ἐφεξῆς ὁρισμένης προσοχῆς ἀπὸ τοὺς γονεῖς, διότι μὲ τέτοια ἐγκληματικὰ ἔνστικτα, οὐδεὶς γνωρίζει πού θὰ καταλήξει τὸ παιδί. Ἐννοῶ σὲ ποιὲς φυλακές, Ναυπλίου ἢ Κέρκυρας.

Ὅλοι οἱ προαναφερθέντες παρακολουθοῦν τὸ βίντεο, ἐκδηλώνοντας ποικίλες ἀντιδράσεις, ὅμως ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοὶ πού κατανοοῦν τὸ βαθύτερο νόημα τῆς εἰκόνας : -Τὸ πουλάκι εἶναι ὁ ἀστός, ὁ ἀλλοτριωμένος πολίτης τοῦ δυτικοῦ κόσμου, περιστοιχισμένος ἀλλὰ καὶ ταυτόχρονα ἀποκομμένος ἐντελῶς ἀπὸ τὸν περίγυρό του, πού ἐν προκειμένῳ τὸν συμβολίζουν τὰ ὑπόλοιπα ζωντανά. Τὸ κάθε ζῶο λέει τὰ δικά του, ὅπως ἄλλωστε καὶ τὸ πουλάκι, πού ὅμως μόνον ἕναν τρόπο γνωρίζει γιὰ ν’ ἀνταποκριθεῖ στὰ διάφορα ἐρεθίσματα : -Νὰ κάνει «τσίου». Ὅ,τι καὶ νὰ γίνει, τὸ πουλάκι θὰ καταλήξει στὴ μόνιμη ἐπωδό του : «-Τσίου». Τίποτ’ ἄλλο δὲν ξέρει νὰ κάνει ἢ νὰ πεῖ τὸ χαζόπουλο, ἐκτὸς ἀπ΄αὐτὸ τὸ μονότονο καὶ πληκτικὸ «τσίου». Τὸ ἀπολύουν ἀπὸ τὴ δουλειά του. –Τσίου. Τοῦ βάζουν φόρους - Τσίου. Τοῦ κατάσχουν τὴν περιουσία : -Τσίου. Τοῦ στεροῦν τὰ συνταγματικά του δικαιώματα : -Τσίου. Τοῦ γανώνουν ὁλημερὶς τὸ κεφάλι μὲ τὰ ψέματα πού τοῦ σερβίρουν τὰ μέσα ἐνημέρωσης : -Τσίου.

Ἕνα ὂν ἀπαθές, ἕνα ὂν προβλέψιμο, ἕνα ὂν ἀπολύτως ἐλεγχόμενο ἀπὸ τὸ σύστημα. –Κάποια ἄλλα ζῶα προσπαθοῦν νὰ τὸ προειδοποιήσουν, μὲ τὶς δικές τους φωνές, γι’ αὐτὸ πού ἔρχεται. Σημασία ὅμως δὲν δίνει τὸ ἠλίθιο πουλάκι, τὸν χαβὰ του αὐτό : -Τσίου καὶ πάλι τσίου.

Καὶ τότε ἔρχεται. Ἔρχεται μὲ τὴ μορφὴ τοῦ τραχτέρ, κλασσικοῦ συμβόλου τῆς σοσιαλιστικῆς ἐπανάστασης, ὀχήματος τοῦ διεθνοῦς προλεταριάτου, ἐμβλήματος τοῦ κοινωνικοῦ χαραχτήρα τῆς παραγωγῆς καὶ μπροστάρη τῆς ταξικῆς πάλης. Ἔρχεται γιὰ νὰ καθοδηγήσει τὶς ἐργαζόμενες μάζες στὴ διεξαγωγὴ τῆς προλεταριακῆς ἐπανάστασης, νὰ ὀργανώσει τὴ συμμαχία τῆς ἐργατικῆς τάξης μὲ τὴν ἀγροτιὰ καὶ τὰ λοιπὰ στρώματα ἐργαζομένων, νὰ καταργήσει τὴν καπιταλιστικὴ ἰδιοχτησία στὰ βασικὰ μέσα παραγωγῆς καὶ γιὰ διάφορα ἄλλα πράγματα, πού δὲν εἶναι τῆς παρούσης καὶ δὲν σᾶς ἀφοροῦν, στὸ κάτω-κάτω. Δὲν χρειάζεται νὰ τὰ ξέρετε ὅλα.

Ἀλλὰ ἔρχεται καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο, πολὺ βασικὸ λόγο : -Γιὰ νὰ σταθεῖ ἀπειλητικὰ ἀπέναντι στὸ πουλάκι τῆς μπουρζουαζίας. Καὶ θὰ κινηθεῖ ἐναντίον του, ὄχι ὅμως πρὶν τὸ προειδοποιήσει : -Ἕνα βρούμ, δυὸ βρούμ, τρία βρούμ. Μαῦρος καπνὸς ξεχύνεται ἀπὸ τὸ μπουρί, καθὼς τὸ μεταλλικὸ τέρας, σοβιετικῆς -ἐννοεῖται- κατασκευῆς, τύπου "Belarus 420", ἑτοιμάζεται νὰ ἐμπλέξει ταχύτητα. To πουλάκι ὅμως δὲν δίνει σημασία. Μάλιστα, οἱ παρατηρητικότεροι θὰ πρόσεξαν ὅτι ὁ ἰταλὸς σύντροφος καρτουνίστας ἔχει τοποθετήσει στ’ αὐτιὰ τοῦ πουλιοῦ ἕνα ζευγάρι ἀκουστικά, πού συμβολίζουν τὴν προσωπική του ἀπομόνωση καὶ πλήρη ἀδιαφορία του πρὸς ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ ἐρεθίσματα.

Τὸ φινάλε προδιαγράφεται πιὸ τραγικὸ κι ἀπὸ τὸ ἀντίστοιχό τοῦ "Ποδηλάτου" τοῦ Α. Σαμαράκη. Τὸ τραχτὲρ κινεῖται μπροστά. Τὸ πουλάκι, μ’ ἕνα κοφτὸ ἐπιθανάτιο ρόγχο, συνθλίβεται καὶ ξεψυχάει κάτω ἀπὸ τὶς ρόδες τοῦ ὀχήματος κι ὂλ’ αὐτὰ συμβαίνουν σ' ἕνα φόντο κατακόκκινο, ὅσο τίποτε ταιριαστὸ γιὰ τὴν περίσταση.

Πουλητάρι Τουῒτυ, φυλάξου, ἔρχεται καὶ ἡ δική σου ἡ ὥρα. 

[1]


http://forum.marketzone.gr/default.aspx?g=posts&m=16813#post16813

Κάνω μία παρένθεση, γιὰ νὰ ξεκαθαρίσω ὅτι προσωπικὰ τὸν σιχαίνομαι τὸν Τουῒτη, ἀλλὰ σημασία ἔχει ἡ γνώμη τῶν πολλῶν καὶ οἱ πολλοὶ εἶναι μὲ τὸν Τουῒτη. Ἐγὼ πάντως εἶμαι μὲ τὸν γάτο τὸν Συλβέστρο, ἐπειδὴ εἶμαι φύσει καὶ θέσει μὲ τῆς γῆς τοὺς κολασμένους. Ὁ Τουῒτης, ὁ δῆθεν ἀδύναμος, ὁ δῆθεν ἀπροστάτευτος, ὁ δῆθεν γλυκούλης. δὲν εἶναι παρὰ ἕνα ὕπουλο σκατόπραμα, πού μάλιστα διαθέτει καὶ προστάτη-νταβατζῆ, ἐκεῖνο ἐκεῖ τὸ μαντρόσκυλο, πού περιλαμβάνει κάθε τόσο τὸν γάτο καὶ τὸν κάνει κομμάτια.

Ὁ Τουῒτης εἶναι ἕνα δουλικὸ ὑποκείμενο, πού ἐπέλεξε νὰ ζεῖ καλοζωϊσμένο μέσα σ’ ἕνα κλουβί, ἐπαφιέμενο γιὰ τὴ σίτισή του στὴ ἀμφίβολη φιλοζωῒα μιᾶς κωλόγριας καὶ βασίζει τὴν ἀσφάλειά του στὴν προστασία ἑνὸς βρωμόσκυλου-δολοφόνου. Ὁ καπιταλισμὸς σκίζεται νὰ παρουσιάσει τὸν Τουῒτη στὶς μάζες ὡς συμπαθῆ, ἐπειδὴ ὁ καπιταλισμὸς γουστάρει τύπους σὰν τὸν Τουῒτη καὶ δὴ λαοὺς ὁλόκληρους σὰν τὸν Τουῒτη. Ὁ καπιταλισμός, ἀπὸ τὴν ἄλλη, σιχαίνεται καὶ καταδιώκει ἄτομα, μὰ καὶ λαούς, σὰν τὸν Συλβέστρο, ἀνεξάρτητους, μαχητικοὺς καὶ ἀγωνιστές. Ὁ Συλβέστρος δὲν κάνει τίποτε περισσότερο ἀπὸ τὸ νὰ ἐξασκήσει τὸ ἔνστικτό του, προκειμένου νὰ γεμίσει τὴν ἀδειανὴ κοιλιά του. Ὁ καπιταλισμός, πού στόχο ἔχει νὰ καταπνίξει τὶς ἀρχέγονες ὁρμὲς ὅλων τῶν ἐμβίων ὄντων καὶ νὰ τὶς καθυποτάξει στὸ δικό του σύστημα, πρὸς ὄφελός του, ἐμφανίζει τὸν Συλβέστρο ὡς αἰωνίως ἡττημένο, ὥστε νὰ περάσει τὸ μήνυμα στὶς μπουρζουάδικες μάζες , πὼς ὅποιος δὲν κάτσει φρόνιμος σὰν τὸ καναρίνι, τότε θὰ ἔχει τὴν τύχη τοῦ Συλβέστρου.

Αὐτά, μπουρζουάδες, μὴν περιμένετε νὰ τὰ διαβάσετε ἀλλοῦ. Αὐτά, γιὰ νὰ τὰ σκεφτεῖ κανεὶς καὶ νὰ τὰ ἀναλύσει, πρέπει νὰ εἶναι πολὺ ψαγμένο καὶ πολιτικοποιημένο ἄτομο. Σὰν κι ἐμένα, ἂς ποῦμε. Ἀλλὰ ἐσεῖς, οἱ περισσότεροι, σὰν γνήσιοι Τουϊτηδες, περιμένετε ὑπομονετικὰ μέσα στὸ κλουβὶ σας τὴ σκατόγρια νὰ σᾶς δώσει τὴν ἑπόμενη δόση, ὥστε νὰ κρατηθεῖτε στὴ ζωή, ἐνῷ τὰ μαντρόσκυλα τριγύρω γαυγίζουν ἄγρια, δείχνοντας τὰ σουβλερὰ δόντια τους στοὺς Συλβέστρους αὐτοῦ τοῦ ντουνιᾶ.

La Internacional - República de Cuba

Κλείνω τὸ σχόλιό μου, μὲ τὴν ὑποβλητικὴ τέταρτη στροφὴ τῆς Διεθνοῦς, ἐκεῖ πού λέει :

«Θεοί, ἀρχόντοι, βασιλιάδες

Μὲ πλάνα λόγια μᾶς γελοῦν

Τῆς γῆς οἱ δοῦλοι κι οἱ ραγιάδες

Μοναχοί τους, θὰ σωθοῦν»

 

Ἐμπρός, σηκῶστε τὶς γροθιὲς σας (τὶς ἀριστερές, ἔτσι ;), Συλβέστροι αὐτῆς τῆς γῆς.