Φοράω ὅ,τι μέ ἀρέσει

Ὅλα ἄρχισαν ὅταν ὁ βασιλιὰς τῆς Ἐφύρας (πού ἀργότερα ὀνομάστηκε Κόρινθος) ὁ Σίσυφος πρόδωσε τὸ μυστικό τοῦ Δία λέγοντας στὸν θεὸ τῶν ποταμῶν Ἀσωπό, τὸ μέρος στὸ ὁποῖο ὁ Ζεὺς κρατοῦσε τὴν κόρη του τὴν Αἴγινα. Ὁ Ἀσωπὸς σὲ ἀντάλλαγμα προσέφερε στὸν Σίσυφο μία πηγὴ μὲ νερὸ πού ἀνάβλυζε ἀσταμάτητα ἀπὸ τὴν ἀκρόπολη τῆς Κορίνθου. Ὁ Δίας ἀφοῦ διέφυγε τὴν καταδίωξη τοῦ Ἀσωποῦ τιμώρησε τὸν Σίσυφο γιὰ τὴν προδοσία στέλνοντας τὸν στὸν Ἅδη. Ὅμως ὁ Σίσυφος κατάφερε νὰ φυλακίσει τὸν Ἅδη προκαλώντας κάτι ἐντελῶς πρωτοφανές. Καθὼς ὁ Ἅδης ἀδυνατοῦσε νὰ πάρει τὶς ψυχὲς τῶν θανάσιμα τραυματισμένων ἀνθρώπων καὶ ζώων, ὁ κόσμος ἄρχισε σιγὰ-σιγὰ νὰ γεμίζει ἀπὸ ἀκρωτηριασμένα καὶ ἀνήμπορα ἔμψυχα ὄντα. Τελικὰ ὁ Ἄρης δυσαρεστημένος ἀπὸ τὴν ἀπώλεια τῆς εὐχαρίστησης τοῦ θανάτου τῶν ἀντιπάλων του, ἐλευθέρωσε τὸν Ἅδη ἀπὸ τὰ δεσμά του, καὶ ἔστειλε ξανὰ τὸν Σίσυφο πίσω στὸν κάτω κόσμο. Πρὶν πεθάνει ὅμως ὁ Σίσυφος ζήτησε ἀπὸ τὴ γυναίκα του νὰ μὴ θάψει τὸ σῶμα τοῦ ἀλλὰ νὰ τὸ ἀφήσει γυμνὸ στὴ μέση της πλατείας, ὅπως κι ἔγινε, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ πτῶμα του νὰ καταλήξει στὶς ἀκτὲς τοῦ ποταμοῦ Στυγός. Ἐκεῖ ὁ Σίσυφος παραπονέθηκε στὴν Περσεφόνη γιὰ τὴν ἀσέβεια τῆς συζύγου του, πού δὲν ἐνταφίασε τὸ σῶμα του μὲ τὶς ἀπαιτούμενες τιμές, καὶ τῆς ζήτησε νὰ τοῦ ἐπιτρέψει νὰ ἐπιστρέψει στὸν πάνω κόσμο γιὰ νὰ τὴν ἐπιπλήξει. Ὁ Σίσυφος ἐπέστρεψε στὴν Κόρινθο ἀλλὰ ὅταν τοῦ ζητήθηκε νὰ γυρίσει στὸν κάτω κόσμο ἐκεῖνος ἀρνήθηκε ἐξαναγκάζοντας ἔτσι τὸν Ἑρμῆ νὰ τὸν σύρει διὰ τῆς βίας ἐκεῖ πίσω. Ὡς τιμωρία γὶ αὐτὴ του τὴ συμπεριφορὰ ὁ Σίσυφος ὑποβλήθηκε στὸ βασανιστήριο νὰ κουβαλάει ἕνα βράχο στὴν κορυφὴ ἑνὸς ἀπόκρημνου λόφου, ἀλλὰ μόλις ἔφτανε στὴν κορυφή, ὁ βράχος ξανακυλοῦσε πίσω ἀναγκάζοντας τὸν κάθε φορᾶ νὰ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ἔκτοτε ἡ σισύφειος τιμωρία παρέμεινε αἰώνια γιὰ τὸν “νικητὴ” τὸν Ἅδη ἢ τουλάχιστον ἔτσι λένε οἱ παραδοσιακοὶ μύθοι.

Ψυχική ἰσορροπία, ἔγκλημα καί προπαγάνδα...

Ψυχολογικές ἐπιχειρήσεις ( ἑλληνικοί ὑπότιτλοι)

Κάθε φορά πού γίνεται κάποιο φονικό μεγάλης ἔκτασης καί φρίκης, ὅπως ἡ δολοφονία τῶν 25 παιδιῶν στὸ Νιούταουν τοῦ Κονέκτικατ, τήν φρίκη συνοδεύουν οἱ πολυλογίες γιὰ τὰ κίνητρα καὶ τὸν χαρακτῆρα τοῦ δράστη. Σὲ γενικὲς γραμμὲς οἱ διαγνωσεις περιέχουν κάποιες κοινότυπες καὶ ἀνούσιες ἀναφορὲς σὲ ψυχολογικὰ αἴτια, παιδικὰ τραύματα, συγκεχυμένο συναισθηματικὸ κόσμο, ἀποκλείοντας ταχυδακτυλουργικὰ κάθε ἄλλη παράμετρο, κοινωνικὴ ἢ  πολιτική. Κάτι συνηθισμένο ὅταν ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων πρέπει νὰ ἀποκρυβῆ καί τὰ ΜΜΕ θέλουν νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ ἐνδιαφέρον ἢ νὰ ταῒσουν τὴν περιέργεια τοῦ κοινοῦ μὲ σκουπίδια. Πάντα προσπαθῶντας νὰ μὴν τὸ ταρακουνήσουν, νὰ δώσουν ἑρμηνεῖες ἀπολύτως συμβατὲς μὲ τὴν πνευματικὴ νωθρότητα τοῦ σύγχρονου καταναλωτῆ τηλεοπτικοῦ χρόνου, πού ὀφείλει νὰ χαίρεται, νὰ τρομάζει, νὰ συγκινεῖται καθ’ ὑπόδειξιν, ἀλλὰ ὄχι νὰ σκέφτεται.

Ἐκεῖ πού κανένας δέ θά φτάσει, ἐκεῖ πού κανένας δέ θά ἔρθει

Ὑπερκαινοφανεῖς ἀστέρες ἢ σουπερνόβα (supernova) εἶναι διάφοροι τύποι ἐκρήξεων πού συμβαίνουν στὸ τέλος τῆς ζωῆς τῶν ἀστέρων. Ὅταν ἕνας ἀστέρας μεγάλης μάζας παύει νὰ παράγει ἐνέργεια στὸν πυρήνα του, καταρρέει κάτω ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς ἴδιας του τῆς βαρύτητας καὶ ἡ θερμοπυρηνικὴ ἔκρηξη ἐκτινάσσει μεγάλο μέρος τοῦ ἀστρικοῦ ὑλικοῦ μὲ μεγάλη δύναμη καὶ ταχύτητα πού ὑπερβαίνει τὰ 3.000 χλμ/δευτερόλεπτο (ἢ τὰ 10,8 ἑκατομμύρια χιλιόμετρα τὴν ὥρα), πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Στὶς ἐκρήξεις αὐτὲς παράγονται ἐξαιρετικὰ φωτεινὰ ἀντικείμενα, τῶν ὁποίων ἡ ἀρχικὴ φωτεινότητα στὴ συνέχεια ἐξασθενεῖ μέχρι τοῦ σημείου τῆς ἀφάνειας μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες. Τὸ συμπυκνωμένο ὑλικὸ πού παράγεται ἀπὸ τὴν ἔκρηξη εἶναι γνωστὸ ὡς ἀστέρας νετρονίων. Ἐὰν ὁ ἀστέρας νετρονίων εἶναι πολὺ μεγάλος ἡ βαρυτικὴ κατάρρευση εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀποφευχθεῖ καὶ ὁ ἀστέρας νετρονίων συνεχίζει νὰ συρρικνώνεται ἕως ὅτου μετατραπεῖ τελικὰ σὲ μία μαύρη τρύπα. Μαύρη τρύπα εἶναι τὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς δημιουργίας, μία περιοχὴ τοῦ χωροχρόνου ἀπὸ ὅπου τίποτα δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποδράσει, οὔτε ἀκόμη καὶ τὸ φῶς.

Δημοκρατία...

( τοῦ Νίκου Μπογιόπουλου ἀπό τόν Ριζοσπάστη)

Ἡ ἱστορία μὲ τὸ χαράτσι τῆς ΔΕΗ εἶναι ἀποκαλυπτικὴ πολλῶν πραγμάτων ὅσον ἀφορᾷ τὴ Δημοκρατία τους.

Ἂς δοῦμε τρεῖς πλευρές:

α) Ἀπύθμενη ὑποκρισία, ἀβυσσαλέο ψεῦδος

Στὶς 23/6/2011 ὁ τότε ἀντιπρόεδρος τῆς κυβέρνησης Εὐ. Βενιζέλος, δήλωνε τὰ ἑξῆς:

«Σὲ σχέση μὲ τὰ ἀκίνητα, ἡ ἐκτίμησή μας εἶναι ὅτι (...) δὲ χρειάζεται νὰ γίνει ἄλλη παρέμβαση καὶ κυρίωςδε χρειάζεται νὰ γίνει ἄλλη παρέμβαση μέσα στὸ λογαριασμὸ τῆς ΔΕΗ.Δὲν εἶναι οἱ λογαριασμοὶ τῆς ΔΕΗ ὁ μοχλὸς γιὰ νὰ εἰσπράττεις τέλη ἢ φόρους καὶ ἰδίως φόρους, διότι τὸ ἠλεκτρικὸ ρεῦμα εἶναι ἕνα κοινωνικὸ ἀγαθὸ θεμελιῶδες καὶ δὲν μπορεῖς νὰ συνδέεις τὴν ἐκπλήρωση ἄλλων ὑποχρεώσεων, πέραν τῶν δημοτικῶν ἐν πάση περιπτώσει τῶν συνδεδεμένων ἀπόλυτα μὲ τὸν τόπο κατοικίας ἢ ἐγκατάστασης, μὲ τοὺς μηχανισμοὺς αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἄλλο σκοπὸ καὶ γιατί ἐν πάση περιπτώσει πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε κίνητρα γιὰ τὴν οἰκοδομὴ καὶ γιατί εἶναι ἤδη πολὺ ἐπιβαρυμένο τὸ ἀκίνητο».

Ὅμως, ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, ὁ Βενιζέλος, πού τὸν Ἰούνη ἔλεγε τὰ παραπάνω, ὅτι δηλαδή,

πρῶτον, δὲν θὰ ἐπιβληθεῖ χαράτσι, καὶ δεύτερον, ὅτι δὲν θὰ ἐπιβληθεῖ χαράτσι μὲ μοχλὸ τὴ ΔΕΗ, τρεῖς μόλις μῆνες ἀργότερα, στὶς 11/09/2011, δήλωνε καὶ διέπραττε τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα!