Ψυχική ἰσορροπία, ἔγκλημα καί προπαγάνδα...

Ψυχολογικές ἐπιχειρήσεις ( ἑλληνικοί ὑπότιτλοι)

Κάθε φορά πού γίνεται κάποιο φονικό μεγάλης ἔκτασης καί φρίκης, ὅπως ἡ δολοφονία τῶν 25 παιδιῶν στὸ Νιούταουν τοῦ Κονέκτικατ, τήν φρίκη συνοδεύουν οἱ πολυλογίες γιὰ τὰ κίνητρα καὶ τὸν χαρακτῆρα τοῦ δράστη. Σὲ γενικὲς γραμμὲς οἱ διαγνωσεις περιέχουν κάποιες κοινότυπες καὶ ἀνούσιες ἀναφορὲς σὲ ψυχολογικὰ αἴτια, παιδικὰ τραύματα, συγκεχυμένο συναισθηματικὸ κόσμο, ἀποκλείοντας ταχυδακτυλουργικὰ κάθε ἄλλη παράμετρο, κοινωνικὴ ἢ  πολιτική. Κάτι συνηθισμένο ὅταν ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων πρέπει νὰ ἀποκρυβῆ καί τὰ ΜΜΕ θέλουν νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ ἐνδιαφέρον ἢ νὰ ταῒσουν τὴν περιέργεια τοῦ κοινοῦ μὲ σκουπίδια. Πάντα προσπαθῶντας νὰ μὴν τὸ ταρακουνήσουν, νὰ δώσουν ἑρμηνεῖες ἀπολύτως συμβατὲς μὲ τὴν πνευματικὴ νωθρότητα τοῦ σύγχρονου καταναλωτῆ τηλεοπτικοῦ χρόνου, πού ὀφείλει νὰ χαίρεται, νὰ τρομάζει, νὰ συγκινεῖται καθ’ ὑπόδειξιν, ἀλλὰ ὄχι νὰ σκέφτεται.

Ὁ ὑποβιβασμός τῆς πολιτικῆς καί ἡ ἀναγόρευση τῆς ψυχανάλυσης, ἀπό βοηθητικό καί θεραπευτικό ἐργαλεῖο σέ ἑρμηνευτικό τῆς ἀτομικῆς συμπεριφορᾶς καί πολύ περισσότερο τῶν κοινωνικῶν ἐκδηλώσεων, ὅπως καί ἡ ἐφαρμογὴ ψυχολογικῶν θεωριῶν καί δογμάτων ἐπὶ κοινωνικῶν φαινομένων προκαλοῦν τουλάχιστον θολούρα. Συνήθως αὐτὸ γίνεται σκόπιμα καὶ τότε εἶναι πού η ψυχανάλυση ἀποτελεῖ θεμελιώδη προπαγανδιστικὸ μηχανισμό. Διότι κατὰ ἕναν πολὺ περίεργο, ὕποπτο καὶ ἰδιαίτερα βρώμικο τρόπο, ὅταν γίνονται ἐγκλήματα ἀναλόγου ἢ καὶ σαφῶς μεγαλύτερου μεγέθους ἢ ἀγριότητος ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Κονέκτικατ, μὲ ἐκτελεστὲς ὅμως κρατικοὺς ἐκπροσώπους καὶ ὑπηρεσίες, τότε οἱ ψυχολόγοι καὶ οἱ ψυχαναλυτὲς λουφάζουν σὰν γατάκια μπροστὰ στὸ τζάκι, παραχωρῶντας τὴν θέση τοῦ διαμορφωτῆ συνείδησης, στὸ σιδερένιο χέρι τοῦ κράτους. Πάμπολλες εἶναι οἱ περιπτώσεις καθημερινῆς κρατικῆς βίας καὶ αὐθαιρεσίας στὶς « δημοκρατικὲς» ΗΠΑ,  ἢ  οἱ περιπτώσεις μαζικῶν δολοφονιῶν ἀμερικανῶν πολιτῶν ἐκ μέρους τοῦ κράτους ὅπως στὸ Γουέϊκο στὸ Τέξας τὸ 1993, πού θὰ δοῦμε παρακάτω ἐκτενέστερα, ὅπου οἱ λαλίστατοι σὲ τηλεοράσεις, ραδιόφωνα καὶ περιοδικὰ « εἰδικοὶ» περὶ τῶν ψυχολογικῶν αἰτίων, ποιοῦν τὴν νήσσαν. Δὲν ἀναφερόμαστε ἐδῶ σὲ ἐγκληματικές ἐπεμβάσεις στὸ ἐξωτερικὸ τῶν ΗΠΑ, ὅπου καί ἐκεῖ μόνο οἱ ἡττημένοι ὑφίστανται τό ψυχολογικό νυστέρι, γιατί αὐτὲς ἔχουν καθιερωθεῖ ὡς ἀνθρωπιστικὲς μὲ σκοπὸ τὴν διάδοση τῆς δημοκρατίας… 

Τὸ ψυχαναλυτικὸ ἱερατεῖο εἶναι ἔτσι προγραμματισμένο, ὥστε νὰ λειτουργεῖ σὲ τόνους χαμηλοὺς καὶ ἀ λὰ κάρτ. Μετατοπίζει τὴν προσοχὴ ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ πραγματικοῦ στὸν χῶρο -  οὔτε κὰν τῶν ὀνείρων - τῶν ψευδαισθήσεων, προκαλῶντας μιὰ ἀποχαυνωτικὴ παραπλάνηση. Τὰ ὅρια καὶ οἱ μέθοδοι τοῦ ψυχολογικοῦ πολέμου, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ βασικὸ συστατικό της προπαγάνδας, ἄρα τῆς συσκότισης καὶ τῆς παραπληροφόρησης, προσδιορίζονται ἀπὸ τοὺς ψυχολόγους. Ἂν τὸ κράτος ἀποφασίσει ὅτι κάποιος ἄλλος εἶναι ἐγκληματίας ἢ τρομοκράτης, οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Φρόϋντ ὡς χρήσιμοι ἠλίθιοι, θὰ ἀρχίσουν τὶς ἀνασκαφὲς στὰ παιδικὰ χρόνια καὶ τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον…

Οἱ ἡγέτες μοναρχικῶν ἤ ἀπολυταρχικῶν καθεστώτων, Μέγας Ἀλέξανδρος, Μέγας Κωνσταντῖνος, Χίτλερ, Μάο, Στάλιν, ἀλλά καί ἐκπρόσωποι τοῦ ἀστικοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, τοῦ σὲ βάθος χρόνου πιὸ αἱματοβαμμένου πολιτικοῦ συστήματος, ἀποτελοῦν σύμφωνα μὲ τὸν κοινὸ νοῦ καὶ μέτρο ἐγκληματίες. Ὅμως μόνο ὅσοι βρέθηκαν ἀπὸ τὴν μεριὰ τῶν ἡττημένων χαρακτηρίζονται ὡς τέτοιοι. Νωπά παραδείγματα κάποιοι «χασάπηδες δικτάτορες» ( Μιλόσεβιτς, Σαντάμ Χουσεῒν), πού ἀποκαθηλώθηκαν γιά να ἀνθίσει ἡ εἰσαγόμενη « δημοκρατία» θερμοκηπίου. Οἱ ἐρευνητές τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου ὡς ὑποτακτικοί τῆς ἐξουσίας, ἄρα ἀντιεπιστημονικῶς δρῶντες, σπεύδουν νὰ τοὺς κολλήσουν καὶ τὴν στάμπα τοῦ ψυχικὰ διαταραγμένου καὶ ἀνισόρροπου. Εἶναι ὅλοι οἱ ἐγκληματίες ψυχασθενεῖς; Γιατί ὁ Χίτλερ χαρακτηρίζεται, λόγῳ τῶν ἐγκλημάτων πού διέπραξε, ψυχασθενὴς ἀλλὰ ὁ Τρούμαν, πού διέταξε να βομβαρδισθοῦν μὲ ἀτομικὲς βόμβες οἱ ἤδη ἐρειπωμένες πόλεις Χιροσίμα -Ναγκασάκι , κρίνεται – ὅσο τέλος πάντων κρίνεται - πολιτικὰ;

Ἂς ἀποφύγουμε λοιπόν, ὅσο μποροῦμε τοὺς τεχνητοὺς συναισθηματισμοὺς καὶ τὶς  ἀσκήσεις « λογικῆς» ἐπὶ ἀσαφῶν ἢ ἀνύπαρκτων δεδομένων, καὶ ἂς δοῦμε κάποια πραγματικὰ περιστατικὰ πού συνέβησαν στὶς ΗΠΑ, ὅπου ἡ προπαγάνδα ἀγγίζει τὰ ὅρια τῆς τελειότητας.

Ἡ ὁπλοκατοχή, μὲ τὴν ὁποία ἐπιδερμικὰ ἀσχολήθηκε ὁ τύπος, παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὶς δολοφονίες στὸ σχολεῖο τοῦ Κονέκτικατ, εἶναι βασικὸ στοιχεῖο τῆς ἀμερικάνικης κοινωνικῆς ζωῆς καὶ συνταγματικὰ κατοχυρωμένο. Στὸ παρελθόν, στὴν ἐποχὴ τοῦ Τόμας Τζέφερσον, ἀντιπροσώπευε τὴν ἀγωνία μιᾶς χώρας καὶ μιᾶς κοινωνίας νὰ μὴν χάση τὴν νεοαποκτηθεῖσα ἀνεξαρτησία της, ἀλλὰ κυρίως νὰ ἀποφύγει τὴν ἐνδυνάμωση καὶ τὴν ἀσφυκτικὴ ἐπιβολὴ τῆς κεντρικῆς ὁμοσπονδιακῆς ἐξουσίας. Σήμερα ἡ παντοδυναμία τῆς κεντρικῆς ἐξουσίας τῶν ΗΠΑ δὲν ἀμφισβητεῖται οὔτε στὸ ἐξωτερικὸ ἀλλὰ οὔτε καὶ στὸ ἐσωτερικό τῆς χώρας. Ὑπάρχει πιό εὔγλωττο σημάδι ὅτι ἡ συνταγματικὴ διάταξη πού κατοχυρώνει ἐδῶ καί 250 χρόνια τὸ δικαίωμα τῆς ὁπλοκατοχῆς ὡς ἀπαραβίαστο, ἀπεδείχθη τουλάχιστον ἀνεπαρκής; Οἱ προσδοκίες  τοῦ Τζέφερσον, ἄν καί διαπνεόμενες ἀπό ἀέρα ἐλευθερίας, ὄχι μόνον δεν εὐοδώθηκαν ἀλλά κατέληξαν στό ἀκριβῶς ἀντίθετο.  Διότι τό ὅπλο σέ χέρια μοναχικά και ἀνοργάνωτα, πού ἐλέγχονται ἀπό μυαλά δηλητηριασμένα, εἶναι ἐγγύηση άποτυχίας.  Ἡ νόμιμη ὁπλοκατοχὴ δὲν δίνει πιά καμιὰ δυνατότητα στὸν πολίτη νὰ ἀντισταθῆ στό δηλητήριο τῆς προπαγάνδας, ἡ ὁποία σήμερα ἀποτελεῖ τὸν βαρὺ ὁπλισμὸ τῶν δυτικῶν κοινοβουλευτικῶν καθεστώτων κατὰ τοῦ λαοῦ. Ἡ ὁπλοκατοχὴ δὲν προσφέρει ἀπολύτως καμία, μὰ καμία δυνατότητα ἐλευθερίας στὸν ἁπλὸ πολίτη, δὲν προκαλεῖ πλέον φόβο στὸ κράτος. Φόβο στὸ κράτος προκαλεῖ κυρίως ὁ ἄοπλος ἤ ἔνοπλος ἀλλά πνευματικὰ ὁπλισμένος, ἐλεύθερος καὶ δημιουργικά σκεπτόμενος ἄνθρωπος. Ἡ κατὰ παραχώρησι ὁπλοκατοχὴ παρέχει σήμερα τὴν δυνατότητα στὸ κράτος  νὰ ἐκδηλώνει, καὶ ἐμμέσως, τὴν ἐπιθετικότητά του καὶ τὴν καταπάτηση τῶν πολιτικῶν δικαιωμάτων τῶν ὑπηκόων του. Ὅπως στήν ἀνατίναξη τοῦ ὁμοσπονδιακοῦ κτιρίου Μιούρα τό 1995 στήν Ὀκλαχόμα  μέ τούς 168 νεκρούς, γιά τήν ὁποία συνελήφθη καί καταδικάσθηκε σέ θάνατο ὁ Τίμοθυ Μάκ Βέϊ, τὸ κράτος ἀνταπάντησε ψηφίζοντας ἕναν ἐπονείδιστο «ἀντιτρομοκρατικὸ» νόμο.

Ὁ Τίμοθυ Μὰκ Βέϊ γεννήθηκε τὸ 1968. Παιδὶ ἀγροτικῆς οἰκογένειας εἶναι ἰδιαίτερα εὐφυὴς καὶ φιλοπερίεργος. Διακρίνεται στὸ σχολεῖο καὶ διαβάζοντας πολὺ ἱστορία καὶ τὸ Σύνταγμα συμπεριφέρεται σὰν «ζῶο πολιτικό». Ἐκδηλώνει ἕνα πάθος γιὰ τὰ ὄπλα καὶ κατατάσσεται στὸν στρατό. Πολεμάει στὸ Ἰρὰκ στὸν πόλεμο τοῦ Κόλπου, ἐπὶ Μποὺς τοῦ πρεσβύτερου. Γιὰ τὴν ἐγκληματική -στρατιωτική δράση του τιμᾶται μὲ μιά σειρὰ ἀπὸ παράσημα καί μετάλλια. Γυρνῶντας στὶς ΗΠΑ, ἀναθεωρεῖ τὶς θέσεις του γιὰ τὸν πόλεμο καὶ ἀηδιασμένος φεύγει ἀπὸ τὸν στρατό. « Μᾶς πώρωναν μέ ψέμματα» δήλωσε σὲ δημοσιογράφους, ἐκφράζοντας τὴν ἀπέχθειά του, ὅπως καὶ τὴν ἔκπληξη πού ἔνοιωσε ὅταν διαπίστωσε ὅτι οἱ Ἰρακινοὶ ἦταν ἄνθρωποι φυσιολογικοὶ ὅπως αὐτός. Ἀρχίζει νὰ μισεῖ τὴν κυβέρνηση τῆς χώρας του καὶ σκέφτεται νὰ περάση στὴν παρανομία. Τὰ γεγονότα πού ἀργότερα ἐκτυλίχθηκαν στὸ Ρούμπυ Ρίτζ καὶ στὸ Γουέϊκο, παγιώνουν μέσα του τὴν ἀντίληψη πώς ἔχει νὰ κάνει μὲ ἕνα κράτος ἐγκληματία, ὄχι μόνον κατὰ ἄλλων λαῶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἴδιων του τῶν ὑπηκόων. Ἡ κρατικὴ ἐγκληματικότητα τὸν σπρώχνει νὰ ἐνστερνισθῆ ἀκροδεξιὲς θεωρίες βίας καὶ συνωμοσίας.

Τὸ 1992, στὸ Ρούμπυ Ρίτζ τοῦ Ἀϊντάχο, τὸ FBI ξεκληρίζει τὴν οἰκογένεια τοῦ Ράντι Γουῆβερ.    Ὅταν ὁ τελευταῖος δὲν παρουσιάστηκε στὸ δικαστήριο γιὰ μία ὑπόθεση ὁπλοκατοχῆς, ὁμοσπονδιακοὶ ἀστυνομικοὶ περικύκλωσαν τὸ σπίτι του, καὶ διαδοχικὰ πυροβόλησαν καὶ ἐκτέλεσαν τὸν σκύλο του, τὸν 14χρονο γιό του καὶ τὴν γυναῖκα του. Ἕνα χρόνο μετὰ συνέβη τὸ μακελειὸ στὸ Γουέϊκο.

Ἂς δοῦμε ἐπὶ τροχάδην τὸ χρονικὸ αὐτῆς τῆς μαζικῆς σφαγῆς ἀμερικανῶν ἀπὸ τὶς ὑπηρεσίες τῆς χώρας τους, μιά καί ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο γιά τήν συμμετοχή τοῦ Μάκ Βέϊ στήν ἀνατίναξη τοῦ κτιρίου στήν Ὀκλαχόμα τό 1995.  Ὑπῆρχε μία θρησκευτικὴ ὁμάδα, ὁ κλάδος τοῦ Δαυῒδ ( Branch Davidians), μὲ ἐπικεφαλῆς ἕναν λίγο σαλεμένο τύπο, πού κήρυσσε τὴν συντέλεια τοῦ κόσμου, τὸν Ντέϊβιντ Κορές. Ὁ Κορὲς καὶ ἡ φιλειρηνικὴ ὁμάδα του, χωρὶς νὰ ἐνοχλοῦν κανέναν ἀπολύτως, δὲν κάνουν τίποτα ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ προσεύχονται καὶ νὰ ἀσχολοῦνται ἀποκλειστικὰ μὲ τὸν Κύριο. Ἀρχικὰ ὁ Κορὲς ὑφίσταται παρενοχλήσεις ἀπὸ τὸ κράτος, κατηγορούμενος γιὰ παράνομη ὁπλοκατοχὴ καὶ γιὰ παρασκευὴ ναρκωτικῶν οὐσιῶν. Ἀργότερα ἀνασύρθηκε ἀπὸ τὸ καθόλου πρωτότυπο ρεπερτόριο δαιμονοποίησης καὶ ἡ κατηγορία τῆς παιδοφιλίας. Ἡ παρενόχληση ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὴν ἄρνηση τῶν ἁρμόδιων τοῦ ATF ( Bureau of Alcohol, Tobacco, and Firearms – Γραφεῖο Οἰνοπνευματωδῶν, Καπνοῦ καὶ Πυροβόλων ὅπλων), σὲ πρόσκληση τοῦ Κορές, νὰ ἐλέγξουν τὰ πιστοποιητικὰ νόμιμης κατοχῆς τῶν ὅπλων.

Waco – A New Revelation – Γουέϊκο, μιά νέα Ἀποκάλυψη

Στὴν πορεία, ἡ ἀντιμετώπιση τῆς θρησκευτικῆς ὁμάδας καὶ τῶν, πολιτικῆς φύσεως, ὑποτιθέμενων παρανομιῶν της, πεδίο ὅπου ἰσχύει καὶ πρέπει νά ἐφαρμόζεται τὸ Σύνταγμα, μετατρέπεται σὲ ζήτημα στρατιωτικῆς σημασίας. Στὶς 28/2/1993 γίνεται ἐπίθεση 100 πρακτόρωντοῦ ATF στὸ κοινόβιο, ἐνῷ ἀπὸ πάνω πετᾶνε ἑλικόπτερα πού πυροβολοῦν. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα σκοτώνονται 6 μέλη τοῦ κλάδου τοῦ Δαυῒδ, καὶ 4 πράκτορες τοῦ ATF, πιθανότατα ἀπὸ φίλια πυρά. Μετὰ ἀπὸ ἄγονες διαπραγματεύσεις 51 ἡμερῶν συνοδείᾳ μιᾶς πολιορκίας πού περιελάμβανε διακοπή τῆς ἠλεκτροδότησης καί τῆς παροχῆς τροφῆς, στὶς 19/4/1993 γίνεται ἐπίθεση τοῦ FBI. Ἀπαγορευμένο χημικὸ ἀέριο ἀνοίγει τον δρόμο σέ μιά περήφανη ἐπέλαση ἁρμάτων μάχης, τὰ ὁποῖα ξερνοῦν πῦρ κατὰ βούλησιν. Εἶχε δώσει τό πράσινο φῶς ἡ ὑπουργός Δικαιοσύνης Τζάνετ Ρίνο. Τὸ σκηνικὸ ὁλοκληρώθηκε μὲ μία μεγαλοπρεπέστατη πυρκαϊά. Ἀκροβολισμένοι ἐλεύθεροι σκοπευτὲς γαζώνουν ὅποιον ἐπιχειρεῖ νὰ διαφύγη. Ὅταν τὸ λουτρὸ αἵματος τερματίζεται, ὁ τελικὸς ἀπολογισμὸς γιά τούς 2 αὐτούς μῆνες γράφει: ἐν συνόλῳ  82  νεκροί, 27  ἄνδρες, 30 γυναῖκες, καὶ 25  παιδιά. Μετὰ τὸ μακελειὸ ἀποδεικνύεται, ὅτι στελέχη τοῦ  ATF εἶχαν πάρει κρυφὰ μαθήματα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τρομοκρατῶν ἀπὸ τὸν ὁμοσπονδιακὸ στρατὸ, ἂν καὶ ὁ ἀμερικανικός νόμος ἀπαγορεύει τὴν χρήση στρατιωτικῶν δυνάμεων γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ νόμου σὲ πολίτες.

Μετά τήν ἀνατίναξη τοῦ ὁμοσπονδιακοῦ κτιρίου τό 1995 στήν Ὀκλαχόμα, στό ὁποῖο ἐστεγάζοντο τά γραφεῖα τῆς ATF καί τοῦ FBI  ὁ Μὰκ Βέϊ συλλαμβάνεται, περνᾶ ἀπό δίκη καί καταδικάζεται σέ θάνατο. Ἐκτελέστηκε μέ θανατηφόρο ἔνεση  τό 2001. Πέρα ἀπὸ κάποιες σκέψεις πού θὰ παραθέσω στὴν συνέχεια, ἀξίζει σοβαρῆς μελέτης τὸ γεγονὸς ὅτι ὡρισμένες πτυχὲς τῆς ὑπόθεσης ἀπεφεύχθη νὰ ἐρευνηθοῦν ἀπὸ τὸ FBI. Καὶ αὐτὸ ἔχει τὴν σημασία του. Ὑπῆρξαν ἐρωτηματικά, ὅπως τὸ κατὰ πόσον ἦταν ἐφικτὸ σὲ ἕναν ἢ δυὸ ἀνθρώπους νὰ φέρουν σὲ πέρας μία τέτοια ἐπιχείρηση, γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο ὁ Μὰκ Βέϊ νὰ χρησιμοποιήθηκε ὡς περιφερειακὸ πιόνι ἑνὸς εὐρύτερου σχεδίου στὸ ὁποῖο ἐνέχοντο ὁμάδες πολιτοφυλάκων, μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν σκλήρυνση τῆς ἀντιτρομοκρατικῆς νομοθεσίας, καὶ ἄλλα πολλὰ πού ἐμφανίζονται ἀναλυτικώτερα στοὺς συνδέσμους τῆς ἀνάρτησης. Ὁ διάσημος ἀμερικανός συγγραφέας Γκόρ Βιντάλ ἰσχυρίζεται ὅτι καί μετά τήν ὁμολογία καί καταδίκη τοῦ Μάκ Βέϊ ἡ ὅλη ὑπόθεση παραμένει σκοτεινή., Ὅλα αὐτὰ ὅμως δὲν ἀλλάζουν τὴν οὐσία τῆς στάσης τοῦ Μὰκ Βέϊ, καὶ τὸ πῶς αὐτή παρουσιάσθηκε διαστρεβλωμένη ἀπὸ τούς διαμορφωτές τῆς κοινῆς γνώμης.

Ξεφεύγοντας ἀπὸ τὸ ἀτομικὸ καὶ εἰσβάλλοντας, ἀπὸ τὸ παράθυρο, στὸ πολιτικὸ ἐπίπεδο, ἡ ψυχανάλυση ὄχι μόνο δὲν βοηθᾶ  στὴν κατανόηση τῶν κοινωνικῶν φαινομένων, τῶν αἰτιῶν, τῶν προϋποθέσεών τους, ἀλλὰ μὲ νοοτροπία φακίρη διαμορφώνει ψυχολογία, « συνείδηση», ἐπιθυμητὲς στάσεις καὶ συμπεριφορές. Σὲ κάποια ἐγκλήματα  προσφέρει ἁπλόχερα τὴν «ἀποδοχή» της, ἐνῷ σέ ἄλλα ἀκόμα ἀνεξιχνίαστα ρίχνει τόν πρῶτο λίθο. Κατὰ ποία λογικὴ ὁ Τίμοθυ Μὰκ Βέϊ, ὡς δράστης τῆς βομβιστικῆς ἐνέργειας στὴν Ὀκλαχόμα τὸ 1995, χαρακτηρίζεται ὡς προβληματικὴ προσωπικότητα καὶ ἡ Τζάνετ Ρίνο μαζὶ μὲ τοὺς ὁμοσπονδιακοὺς ἰθύνοντες τῆς εἰσβολῆς στὸ κονόβιο τοῦ Γουέϊκο τὸ 1993, ξεφεύγουν ἀπὸ τὸν « ἐπιστημονικὸ» φακὸ τῶν ψυχολόγων; Μήπως ἐγκληματικὴ δὲν ἦταν καὶ ἡ δράση τοῦ Μὰκ Βέϊ ὡς στρατιώτη -δολοφόνου στὸ Ἰράκ; Ἀκούσατε κανέναν ψίθυρο γιὰ τὰ τότε κίνητρά του;

Μποροῦν γεγονότα σὰν τὸ Γουέϊκο νὰ δικαιολογήσουν ἐνέργειες σὰν τὴν ἀνατίναξη τοῦ ὁμοσπονδιακοῦ κτιρίου τῆς Ὀκλαχόμα, ὅταν τὰ θύματα τοῦ 1993 δὲν εἶχαν τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὰ θύματα τοῦ 1995;  Νὰ δικαιολογήσουν ὄχι, μποροῦν ὅμως νὰ τὶς ἐξηγήσουν. Τὸ ὅτι οἱ ἐγκληματικὲς ἐνέργειες τοῦ Μὰκ Βέϊ, ὅπως καὶ οἱ ἀντίστοιχες τοῦ μπὶν Λάντεν τὸ 2001, ἄφησαν πίσω τους θύματα καὶ ἐξ αὐτοῦ καὶ μόνον τοῦ λόγου χαρακτηρίζονται ἐτσιθελικὰ εἴτε τρομοκρατικὲς εἴτε ὡς ἔργα παραφρόνων, δὲν ἀναιρεῖ στὸ ἐλάχιστο τὸ πολιτικὸ περιεχόμενο τῶν πράξεών τους. Τὸ ὅτι  ὁ Μὰκ Βέϊ φοροῦσε μπλουζάκι μὲ τὴν ρήση τοῦ Τόμας Τζέφερσον «Τὸ δέντρο τῆς ἐλευθερίας πρέπει νὰ ἀναζωογονεῖται ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν μὲ τὸ αἷμα πατριωτῶν καὶ τυράννων»,   μᾶλλον δὲν ὀφείλεται στὶς αἰσθητικὲς περὶ ἐνδυμασίας προτιμήσεις του. Πράξεις ἐγκληματικές, τὴν ἴδια στιγμὴ μπορεῖ νά εἶναι καὶ ξεκάθαρα πολιτικές. Ὄχι μόνο γιὰ τά, ἄλλοτε θεμελιωμένα καὶ ἄλλοτε χαλαρὰ ἢ ἀνύπαρκτα, πολιτικὰ κίνητρά τους, ἀλλὰ πρωτίστως γιὰ τὸν καθοριστικὸ ρόλο τοῦ πολιτικοῦ περιβάλλοντος ἐντός του ὁποίου αὐτὰ τὰ κίνητρα μορφοποιοῦνται σὲ πράξεις καὶ προσδιορίζονται. Ἀποσυνδέοντας, ἐξορίζοντας ἢ παραγνωρίζοντας αὐτή τὴν διάσταση καὶ δίνοντας πρωταρχικὰ βάρος σὲ ψυχαναλυτικὲς γνωματεύσεις, καὶ ἀφελεῖς ἕως ὕποπτες ἠθικολογίες, ἐγγυώμαστε μὲ τὴν μεγαλύτερη δυνατὴ βεβαιότητα τὴν ἐπανάληψη τέτοιων ἐγκληματικῶν, καὶ ταυτόχρονα ἀντιδραστικῶν πολιτικῶν ἐνεργειῶν. Ἡ ψυχανάλυση, ὅταν ἐπιχειρεῖ νὰ ἑρμηνεύση τὴν κοινωνία ἀκρωτηριάζοντας την ἀπὸ τὶς πολιτικὲς παραμέτρους της, ἐκτὸς ἀπὸ κομπογιαννίτικη γίνεται καὶ βαθειὰ ἀντιδραστική.

Δυστυχῶς, ὁ Μὰκ Βέϊ, παρὰ τὴν ἐντιμότητά του, παγιδευμένος ἀπὸ τὸ σύστημα πού ἤθελε νὰ πολεμήση, ἐνεπλάκη σὲ μία βίαιη, ἔνοπλη, ἀναποτελεσματικὴ ἀντιπαράθεση, παίζοντας σαφῶς στὸ γήπεδο τοῦ ἀντιπάλου του. Τὸ ἀπέδειξε ἡ ἐξαέρωση τῶν πολιτικῶν δικαιωμάτων, στὰ πλαίσια τῆς τρομολαγνείας πού ἐπικράτησε μετὰ τὴν ἔκρηξη στὴν Ὀκλαχόμα. Αὐτό εἶναι τό πολιτικό συμπέρασμα πού πρέπει να μελετηθῇ καί ὄχι ὁ « μπερδεμένος συναισθηματικός κόσμος»» του.

Μετὰ τὴν ἔκρηξη στὴν Ὀκλαχόμα καί παρὰ τὴν δήλωση τοῦ Μὰκ Βέϊ, ὅτι ἀνατίναξε τὸ κτίριο σὲ ἔνδειξη πολιτικῶν ἀντιποίνων γιὰ τὴν σφαγὴ στὸ Γουέϊκο  ( διαλέγοντας ὡς ἡμερομηνία τὴν δεύτερη ἐπέτειο ἀπὸ τὶς 19 Ἀπριλίου τοῦ 1993), τὰ ΜΜΕ καὶ οἱ συνεργαζόμενοι « ἐπιστήμονες» ἀποφασίζουν νὰ ρίξουν, μέ ἀντιεπιστημονική αὐθαιρεσία, τὸ βάρος στὴν σκιαγράφηση ἑνὸς χαρακτῆρα ἔμφυτης κακίας, ἑνὸς σαδιστικοῦ τέρατος – εἶπε ὁ γάϊδαρος τόν πετεινό κεφάλα - πού ἡδονιζόταν μὲ τὸν ἀφανισμὸ ἀθώων ζωῶν. Φαίνεται ὅτι γιά τούς "εἰδικούς ἐπιστήμονες" οἱ ζωές τῶν Ἰρακινῶν δέν ἦταν καθόλου ἀθῶες, διότι ὁ δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Σεράνο, στό βιβλίο του " One of Ours: Timothy McVeigh and the Oclahoma City Bombing - Ἕνας δικός μας: Ὁ Τίμοθυ Μάκ Βέϊ καί ἡ βομβιστική ἐπίθεση στήν πόλη τῆς Ὀκλαχόμα" γράφει ἀναφερόμενος στόν πόλεμο τοῦ Ἰράκ: "Στό τέλος τοῦ πολέμου, ἑνός πολύ δημοφιλοῦς πολέμου, ὁ Μάκ Βέϊ εἶχε καταλάβει ὅτι δέν τοῦ ἄρεσε ἡ γεύση τοῦ αἵματος ἀθώων. Ἔφτυνε στήν ἄμμο στήν σκέψη ὅτι τόν ἐξανάγκασαν νά κάνει κακό σέ ἀνθρώπους πού δέν τόν μισοῦσαν περισσότερο ἀπ' ὅσο τούς μισοῦσε ἐκεῖνος." Ἴσως ἄν ζητοῦσε γονατιστός συγγνώμη νά τόν ἀντιμετώπιζαν ἀλλιῶς. Ἀφοῦ ὅμως δεν ζήτησε συγγνώμη ὁ Τρούμαν, γιατί νά ζητήσῃ ὁ Μάκ Βέϊ; Σάν ὑποτελεῖς τῆς κρατικῆς ἀρχῆς, ὡς μή ὤφειλαν, ἀγνόησαν παντελῶς τήν πολιτικὴ διάσταση πού ὁ ἴδιος ἔδωσε. Ἂς πάρουμε μία γεύση ἀπὸ τὸ ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΔΟΚΙΜΙΟ , πού γράφτηκε τὸ 1998 καὶ δημοσιεύθηκε στὸ Media Bypass. Τό κείμενο τσούζει γιατί λέει ἀλήθειες.  

Παρά την συνεχῆ πλύση ἐγκεφάλου δὲν μπορεῖ να ἀναιρεθῇ τὸ γεγονὸς, ὅτι τὰ ἐγκλήματα τῶν Μὰκ Βέϊ καὶ μπὶν Λάντεν ἦταν ἀπάντηση σὲ κάποια ἄλλα ἐγκλήματα, σὲ σαφεῖς καὶ ἀπάνθρωπες προκλήσεις τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους, στὸ ἐσωτερικὸ καὶ ἐξωτερικό του ἀντίστοιχα. Νά θυμίσουμε τήν Σερβία καί τό Ἰράκ; Προκλήσεις πού μόνο σὲ μίμηση καὶ ἀναρχία ὁδηγοῦν. Ἔτσι γίνεται ἀπόλυτα κατανοητὸ γιατί στὸ δικαστήριο πού τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο, ὁ  Μὰκ Βέϊ δήλωσε: « Ἡ κυβέρνηση μας εἶναι ὁ ἰσχυρός, ὁ πανταχοῦ παρὼν δάσκαλος. Ἐπὶ καλῶ ἢ ἐπὶ κακῶ, διδάσκει ὁλόκληρο τὸν λαὸ μὲ τὸ παράδειγμά της», ἐπιλέγοντας ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ λόγο τοῦ γερουσαστῆ Μπραντάϊς , χρονολογούμενο ἀπὸ τὸ 1928. Ἡ συνέχεια τῶν λόγων τοῦ Μπραντάϊς εἶναι ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτική, τοῦ γιατί τὰ ΜΜΕ ἔχουν αὐξημένες ὑποχρεώσεις παραπληροφόρησης ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας: « …Τὸ ἔγκλημα εἶναι μεταδοτικό. Ἂν ἡ κυβέρνηση παραβαίνει τὸν νόμο, ὠθεῖ στὴν περιφρόνηση γιὰ τὸν νόμο. Καλεῖ τὸν καθένα νὰ πάρει τὸν νόμο στὰ χέρια του…» 

Ὁ Γκόρ Βιντάλ μιλᾶ γιά τό Πέρλ Χάρμπορ, τήν 11η Σεπτεμβρίου 2001, καί στό 13ο λεπτό τῆς συνέντευξης γιά τόν Τίμοθυ Μάκ Βέϊ

Ο Gore Vidal  ἔγραψε τὸ 1998 στὸ Vanity Fair ἄρθρο  ΠΩΣ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΥΡΕΛΟΧΑΡΤΟ, ὅπου μὲ γλαφυρὸ τρόπο περιγράφει μέ ποιόν τρόπο ἐκδηλώνεται ἡ ἐχθρότητα τῆς πολιτείας ἔναντι τῶν ἀμερικανῶν πολιτῶν. Ἐξηγεῖ πῶς παραβιάζονται ἀπὸ ὁμοσπονδιακὲς ὑπηρεσίες  βασικὲς διατάξεις τοῦ ἀμερικανικοῦ συντάγματος. Σὲ σπίτια, σὲ αὐτοκίνητα, λεωφορεῖα ἢ ἀεροδρόμια, παντοῦ ἐκτυλίσσεται μία « μάταιη» καὶ παρελκυστικὴ  μάχη κατὰ τῶν ναρκωτικῶν καὶ τῆς τρομοκρατίας, μὲ πραγματικοὺς στόχους καὶ θύματα τὶς πολιτικὲς ἐλευθερίες τῶν ἁπλῶν πολιτῶν, ἐνῷ τὴν ἴδια ὥρα τὰ συμφέροντα καὶ τὰ δικαιώματα τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων παραμένουν ἀνέγγιχτα. Πότε, παραβιάζοντας τὸ οἰκογενειακὸ ἄσυλο, ἀστυνομικοὶ μὲ πολιτικὰ μπουκάρουν καὶ τὰ κάνουν γῆς μαδιάμ, ἄλλοτε μὲ καλυμμένα πρόσωπα πυροβολοῦν πισώπλατα κάποιον πού τόλμησε νὰ προφυλαχθῆ, ἢ νὰ ἀμυνθῆ, κραδαίνοντας ἕνα … σταχτοδοχεῖο. Ὅλα αὐτὰ γνωρίζοντας ὅτι, ὅπως γίνεται παντοῦ στὸν κόσμο, ἡ ἐσωτερικὴ ἀνάκριση τῆς ἀστυνομίας δὲν θὰ καταλογίση κάποια ἀξιόποινη πράξη.  Κατάσχονται λογαριασμοί ὑπόπτων, παγώνουν μισθοδοσίες καὶ ὑποθηκεύονται περιουσίες σὲ ἕνα πλιάτσικο χωρὶς τέλος πού διενεργεῖ ἡ IRS ( Internal Revenue Service Οἰκονομικὴ Ἐφορία ), χωρὶς νὰ τηρεῖται ἡ προβλεπόμενη ἀπὸ τὸν νόμο διαδικασία περὶ ἀπόδειξης ἐνοχῆς. Παρουσιάζονται περιπτώσεις, πού μετὰ τὴν ἀθώωση τῶν κατηγορουμένων στὸ δικαστήριο, τὰ κατασχεμένα περιουσιακὰ στοιχεῖα, νομότυπα δὲν ἐπιστρέφονται στὸν ἰδιοκτήτη τους. Ἡ διαπλεκόμενη μὲ μέλη τοῦ Κογκρέσσου IRS, ἀφήνει τὶς μεγάλες ἑταιρεῖες στὸ ἀπυρόβλητο.

Οἱ πραγματικοὶ τρομοκράτες , κατὰ τὸν Βιντάλ, εἶναι ὁμοσπονδιακὲς ὑπηρεσίες σὰν τὸ ATF,  DEA  ( Drug Enforcement Agency – Δίωξη Ναρκωτικῶν),  FBI, IRS. Στὸ βιβλίο Ὄχι ἄλλα Γουέϊκο: τί δὲν πάει καλὰ μὲ τὰ ὁμοσπονδιακὰ ὄργανα ἐπιβολῆς τοῦ νόμου καὶ πῶς νὰ τὸ διορθώσουμε ( No More Wacos: What’s Wrong with Federal Law Enforcment and How to Fix It) τῶν Ντέιβιντ Κόπελ καὶ Πὼλ Μπλάκμαν, γίνεται ἕνας ἀπολογισμὸς ἑνὸς διαρκοῦς καὶ ἀκήρυκτου πολέμου τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους κατὰ τῶν πολιτῶν του.

Ὁ Μὰκ Βέϊ, φυλακισμένος ὤν, διαβάζει τὸ παραπάνω ἄρθρο καὶ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν Βιντάλ, ξεκινάει ἀλληλογραφία μαζί του, καὶ στὸ τέλος τοῦ ζητάει νὰ παραστῇ ὡς μάρτυρας στὴν ἐκτέλεσή του. Μετὰ τὴν ἐκτέλεση ὁ Βιντάλ γράφει ἕνα ἄρθρο μέ τίτλο ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΥ ΜΑΚ ΒΕΪ ὅπου περιλαμβάνει ἐκτενῆ στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸ πόρισμα συγκάλυψης τῶν εὐθυνῶν τοῦ FBI γιὰ τὸ λουτρὸ αἵματος στὸ Γουέϊκο, ἐρωτηματικά ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀποδοχή ἐνοχῆς ἀπό τόν Μάκ Βέϊ, ὅπως καὶ τὴν ἀλληλογραφία μαζί του, τὴν ὁποία οἱ περὶ τὸ ὑποσυνείδητο καὶ συναισθηματικῆς ἀνισορροπίας δημοσιολογοῦντες, ἔγραψαν στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια.

Κάθε, μὰ κάθε ἐξουσία, ἔχοντας τὴν ψυχανάλυση στὸ πλευρό της, ὠθεῖ τὸν ἁπλὸ ἀλλὰ δυνάμει ἀσυμβίβαστο καὶ δημιουργικὸ ἄνθρωπο στὴν «οἰκειοθελῆ» κοινωνικὴ περιθωριοποίηση. Τὸν ἀποκόπτει ἀπὸ οὐσιαστικὰ κοινωνικὰ ἐνδιαφέροντα, ὑψώνει τὸν φράχτη τῆς ἀπομόνωσης καί, παρεμβαίνοντας στὴν ψυχή του, περιορίζει τὴν εὐθύνη πού ἔχει ὡς μέλος μιᾶς κοινωνίας μέσα στὰ στενὰ σύνορα τοῦ δικοῦ του κόσμου.

Τὰ ἄτομα τῆς διπλανῆς πόρτας πού ἀντιδροῦν σὲ αὐτὸν τὸν ψυχικὸ εὐνουχισμό, ὅταν  δροῦν ἀνεξέλεγκτα ἤ ἐγκληματικά, ἀλλά ὄχι καθ' ὑπαγόρευσιν, καὶ λερώνουν μόνον τὴν πρὸς τὰ ἔξω εἰκόνα τοῦ συστήματος, ὅπως ὁ Τίμοθυ Μὰκ Βέϊ, ἀντιμετωπίζονται ὡς παρανοϊκοὶ ψυχοπαθεῖς. Τὰ κίνητρα τους ἀποσυνδέονται ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ περιβάλλον πού τοὺς ἐξέθρεψε. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ μὲ πολιτικὲς προσωπικότητες πού συνέδεσαν τὸ ὄνομά τους μὲ  ἑκατόμβες θυμάτων. 

Ἐπειδὴ ὅλες αὐτὲς οἱ περιπτώσεις ἀποτελοῦν προϊόντα της κοινωνίας καὶ  τῶν νόμων πού τὴν διέπουν, καὶ ἡ διεξοδικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ μελέτη τους, θὰ ἔβγαζε στὴν φόρα τὰ ἄπλυτα αὐτοῦ τοῦ σάπιου συστήματος, ἡ λύση εἶναι πολὺ ἁπλή. Ἀερολογοῦμε γιὰ τὸν συναισθηματικό τους κόσμο, μερικούς τούς στέλνουμε στὰ ψυχιατρεῖα ἢ τοὺς ἐκτελοῦμε, καὶ πρὸ πάντων ἀπομονώνουμε τὴν δράση τους ἀπὸ τὶς κοινωνικές της μεταβλητές. Καὶ γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ προσέγγιση τοῦ ζητήματος μεταφυσικά, κάνουμε μερικὲς δεήσεις καὶ εὐχέλαια  εἰς μνήμην τῶν θυμάτων. Χάρι σὲ αὐτὴ τὴν ἀπορρυπαντικὴ καὶ συνδυασμένη δράση ψυχανάλυσης καὶ μεταφυσικῆς τὸ σύστημα σβήνει τούς λεκέδες ἀπό τό αἷμα πού αὐτό προκάλεσε καί παραμένει « καθαρὸ ». Μέχρι νὰ προκύψουν καινούργια λουτρὰ αἵματος μέσα σὲ σχολεῖα, σέ παιδικὲς κατασκηνώσεις, ἀνοιχτούς ἤ κλειστούς χώρους, ὅπου τέλος πάντων οἱ ἄνθρωποι κυκλοφοροῦν « ἐλεύθεροι », πότε χαιρετῶντας πότε σημαδεύοντας, μὲ τὸ νόμιμο ὅπλο του  ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, μέσα ἀπὸ τὰ σίδερα τῶν προσωπικῶν τους κελιῶν. Τὰ κελιὰ πού προορίζει ἡ κοινωνία γιὰ αὐτὰ τὰ ἄτομα, ἔρχεται ἡ καθεστωτικὴ ψυχανάλυση καὶ ἀναλαμβάνει τὴν ἐσωτερική τους διακόσμηση. Στρώνοντας πολύχρωμες ταπετσαρίες στοὺς τοίχους, κρεμῶντας κάδρα μὲ παραπλανητικὰ χρώματα καὶ εἰκόνες. Μέσα σὲ αὐτὰ τὰ κελιά, μπορεῖ ὁ καθένας νὰ ἔχει ὅσα ὄπλα θέλει…