Ἐκεῖ πού κανένας δέ θά φτάσει, ἐκεῖ πού κανένας δέ θά ἔρθει

Ὑπερκαινοφανεῖς ἀστέρες ἢ σουπερνόβα (supernova) εἶναι διάφοροι τύποι ἐκρήξεων πού συμβαίνουν στὸ τέλος τῆς ζωῆς τῶν ἀστέρων. Ὅταν ἕνας ἀστέρας μεγάλης μάζας παύει νὰ παράγει ἐνέργεια στὸν πυρήνα του, καταρρέει κάτω ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς ἴδιας του τῆς βαρύτητας καὶ ἡ θερμοπυρηνικὴ ἔκρηξη ἐκτινάσσει μεγάλο μέρος τοῦ ἀστρικοῦ ὑλικοῦ μὲ μεγάλη δύναμη καὶ ταχύτητα πού ὑπερβαίνει τὰ 3.000 χλμ/δευτερόλεπτο (ἢ τὰ 10,8 ἑκατομμύρια χιλιόμετρα τὴν ὥρα), πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Στὶς ἐκρήξεις αὐτὲς παράγονται ἐξαιρετικὰ φωτεινὰ ἀντικείμενα, τῶν ὁποίων ἡ ἀρχικὴ φωτεινότητα στὴ συνέχεια ἐξασθενεῖ μέχρι τοῦ σημείου τῆς ἀφάνειας μετὰ ἀπὸ λίγους μῆνες. Τὸ συμπυκνωμένο ὑλικὸ πού παράγεται ἀπὸ τὴν ἔκρηξη εἶναι γνωστὸ ὡς ἀστέρας νετρονίων. Ἐὰν ὁ ἀστέρας νετρονίων εἶναι πολὺ μεγάλος ἡ βαρυτικὴ κατάρρευση εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀποφευχθεῖ καὶ ὁ ἀστέρας νετρονίων συνεχίζει νὰ συρρικνώνεται ἕως ὅτου μετατραπεῖ τελικὰ σὲ μία μαύρη τρύπα. Μαύρη τρύπα εἶναι τὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς δημιουργίας, μία περιοχὴ τοῦ χωροχρόνου ἀπὸ ὅπου τίποτα δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποδράσει, οὔτε ἀκόμη καὶ τὸ φῶς.


Γιὰ νὰ μπορέσει κανεὶς νὰ ἀποδράσει ἀπὸ τὸ πεδίο βαρύτητος τῆς γῆς, χρειάζεται ἕναν πύραυλο τοῦ ὁποίου ἡ ταχύτητα θὰ εἶναι περίπου 15 χιλιόμετρα τὸ δευτερόλεπτο. Γιὰ νὰ διαφύγει ἀπὸ ἕναν ἀστέρα νετρονίων, ὁ πύραυλος θὰ πρέπει νὰ ἐπιταχυνθεῖ κατὰ 120.000 χιλιόμετρα τὸ δευτερόλεπτο. Ἀναρωτιέται κανεὶς τώρα, εἶναι ὁ θεὸς πού μᾶς ἁλυσοδένει σ΄αὐτὸν τὸν τόπο; Εἶναι ὁ θεὸς αὐτὸ πού ἀπαιτεῖ τὴν ἀκινησία, τὴν ἀπουσία κυκλοφορίας, πού προδιαγράφει τὴν πορεία μᾶς ἐπιτρέποντας μόνο μετακινήσεις ὑπὸ τὸν αὐστηρὸ ἔλεγχό του;

Οἱ ἄνθρωποι καθίστανται ὅλο καὶ περισσότερο ἀτομικιστικές. Ἡ ἐγκατάστασή τους στὸν πλανήτη θαρρεῖς πὼς ἔχει γίνει προκειμένου νὰ τοὺς δοθεῖ ἡ εὐκαιρία νὰ αὐξήσουν τὴν οἰκονομική τους δύναμη, νὰ ἀποκτήσουν πλεονέκτημα ἔναντι τῶν ἀνταγωνιστῶν τους καὶ νὰ συναντήσουν ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θὰ τοὺς εἶναι χρήσιμοι γιὰ τὴν ἐξέλιξη τῆς σταδιοδρομίας τους. Εἶναι λιγότερο πιθανὸ νὰ ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια, τὴ σοφία, τὴν ἀρετὴ ἢ τὴν ὀμορφιά. Εἶναι πολὺ λιγότερο πιθανὸ νὰ ἐπιλέγουν νὰ κάνουν κάτι ἐπειδὴ τοὺς ἀρέσει ἢ ἐπειδὴ τοὺς ἱκανοποιεῖ κοινωνικά, ἠθικὰ ἢ προσωπικά. Ὁ μόνος σκοπὸς εἶναι ἡ ἐξουσία στὴ βούληση τῶν ὑπολοίπων.

Καὶ αὐτὸ τί πειράζει; Κατὰ κάποιο τρόπο, ἡ ταυτότητα τοῦ καταναλωτῆ εἶναι ἑλκυστική. Ἀναδίδει μία ζωηρὴ ὄρεξη γιὰ ζωή, μία ἰσχυρὴ αἴσθηση αὐτοπεποίθησης. Οἱ καταναλωτὲς εἶναι κοινωνικοί, ὁμιλητικοί, δικτυωμένοι, ἀποφασισμένοι νὰ μεγιστοποιοῦν τὶς εὐκαιρίες. Ἐὰν οἱ κοινωνίες ἐξυπηρετοῦνται καλύτερα ἀπὸ μέλη πού ἀσκοῦν ἀποτελεσματικότερα τὴν ἀτομική τους ἰδιοτέλεια, τότε ἴσως αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ εἶδος τῶν ἀνθρώπων πού χρειαζόμαστε.

Ὑπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες ἐκεῖ ἔξω στὸν ἀπώτερο κόσμο καὶ κάθε ἕνας τους περιέχει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια ἀστέρια. Μερικὰ ἂπ΄αὐτὰ εἶναι σπειροειδεῖς γαλαξίες, καὶ ἡ μόνη ζωὴ γιὰ τὴν ὁποία γνωρίζουμε εἶναι αὐτὴ στὸ ἐξωτερικὸ ἄκρο ἑνὸς γαλαξία μὲ μία σχετικὰ ἥσυχη μαύρη τρύπα στὸ κέντρο του. Ἔτσι ἔχοντας γνώση μόνο ἑνὸς μικροῦ δείγματος εἶναι ἀδύνατο νὰ καταλήξουμε σὲ συμπεράσματα γιὰ τὸ εἶδος τῆς ζωῆς στοὺς ἄλλους γαλαξίες. Ἀλλὰ πὼς θὰ μπορούσαμε νὰ φτάσουμε σὲ συμπεράσματα γιὰ ἕναν κόσμο στὸν ὁποῖο μᾶς ἀπαγορεύεται ἡ εἴσοδος καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀπ΄αὐτὸν ἐδῶ μᾶς ἀπαγορεύεται ἡ ἔξοδος;