Καπηλεία ἤ τζάμπα μαγκιά κ.Βαγιάνη;

Προηγούμενη ἀνάρτηση ( ἐδῶ) πού ἀναδημοσίευσα ἀπὸ τὸ ἰστολόγιο ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ἀναφερόταν σὲ θέσεις τοῦ δημοσιογράφου κ. Τέλλογλου στὴν ἰστοσελίδα www.protagon.gr , οἱ ὁποῖες ἀργότερα ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὸν κ. Σταῦρο Θεοδωράκη (τὸ πιθανότερο σὲ συνεννόηση μὲ τὸν κ.Τέλλογλου). Δὲν ξέρω ἂν ἡ συγκεκριμένη ἰστοσελίδα τῶν Πρωταγωνιστῶν ἔχει κανόνα νὰ παρεμβαίνει μὲ ἀνάλογο τρόπο καὶ στὰ σχόλια τῶν ἀναγνωστῶν, σὲ μένα ὅμως παρουσιάστηκε χθὲς λογοκρισία καραμπινάτη, κάνοντας τὴν «διαφορετικότητα» σκέψης, τῆς ὁποίας ὑπεραμύνονται στὸ πρωτοσέλιδο τοῦ www.protagon.gr , στὴν κυριολεξία κενὸ γράμμα.

Μὲ ἀφορμὴ τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3225&reftab=37&t=Ένας-από-μας , σχετικὰ μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Σωκράτη Γκιόλια, ἔγραψα χθὲς ἕνα σχόλιο ἀκολουθώντας ὅλα τὰ προβλεπόμενα βήματα τῆς ἱστοσελίδας. Σὰν ἀπάντηση ἔλαβα ἕνα μήνυμα εὐχαρίστησης, μαζὶ μὲ τὴν ἐπισήμανση πώς θὰ δημοσιευόταν μετὰ τὴν ἔγκριση τοῦ διαχειριστοῦ. Ἀργότερα παρατήρησα ὅτι ἐνεκρίθη πρὸς δημοσίευση ἄλλο σχόλιο, στὶς 1. 24 μ.μ. Ἀντίθετα τὸ δικό μου σχόλιο τὸ ὁποῖο ἔδωσα νωρίτερα, γύρω στὴ 1.00 τὸ μεσημέρι, μὲ τίτλο ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΙΑ κ.ΒΑΓΙΑΝΝΗ, δὲν εἶχε δημοσιευθεῖ. Οὔτε ὕβρεις περιεῖχε (προκαλῶ τὸ www.protagon.gr νὰ τὸ δημοσιεύσει ὥστε νὰ τὸ δοῦν καί νά κρίνουν ὅλοι οἱ ἀναγνῶστες) , φαίνεται ὅμως δὲν ἀντέχουν τὴν κριτικὴ καὶ τὴν ἀντίθετη ἄποψη. Σουφρῶσαν μὲ τὸ ἔτσι θέλω τὸ e-mail μου, ἀφοῦ μόνο μὲ αὐτὸ τὸν ὅρο δέχεται ἡ ἰστοσελίδα τους τὰ σχόλια ἀναγνωστῶν. Ἀκολούθησε μὴ δημοσίευση νέου σχολίου διαμαρτυρίας μου, γύρω στὶς 7.30 μ.μ., μὲ τὸ ὁποῖο ζητοῦσα κάποιες ἐξηγήσεις, ὡς ἑξῆς: 

Ἐργολάβοι συνειδήσεων (2) - Ἀπό τόν Αὐριανισμό στόν Ἀλαφουζισμό

ἀναδημοσίευση ἀπό τό ἱστολόγιο Σχολιαστές χωρίς σύνορα ( Ἀπό τόν Αὐριανισμό στόν Άλαφουζισμό)


Συνώνυμο τῆς διαπλεκόμενης δημοσιογραφίας ὡς φαινόμενο σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ὑπῆρξε γιὰ δεκαετίες ὁ «Αὐριανισμός». Στὴν πραγματικότητα, ἡ λέξη αὐτὴ ἀδικεῖ τοὺς ἐπαγγελματίες τῆς διαπλοκῆς καὶ τοὺς ὁμίλους ποὺ πέτυχαν νὰ ἀνεβάσουν καὶ νὰ ρίξουν κυβερνήσεις, ἀπὸ τὸν ΔΟΛ ἕως τὸν ὅμιλο Ἀλαφούζου. Κουρῆς ἐναντίον (οἰκογένειας) Ἀλαφούζου: ὁ «ἄξεστος μπακάλης» ἐναντίον τοῦ «εὐγενοῦς πλοιοκτήτη», ἡ «κατακίτρινη Αὐριανὴ» ἐναντίον τῆς «πολυφωνικῆς Καθημερινῆς», τὸ «φασιστοκάναλο Alter» ἐναντίον τοῦ «οἰκολογικοῦ Σκάι». Μήπως δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα; Μήπως ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ τὸν ἀπατεώνα τῶν εἰκονικῶν τιμολογίων ἐναντίον τοῦ χρηματοδότη πρωθυπουργῶν, τὸ φερέφωνο τοῦ πελάτη ἐναντίον τοῦ φερέφωνου τοῦ ἐφοπλιστικοῦ λόμπι, τὸν κατὰ συρροὴν συκοφάντη ἐναντίον τοῦ… κατὰ συρροὴν συκοφάντη; Μήπως πρόκειται γιὰ τὶς δύο ὄψεις τοῦ ἴδιου νομίσματος, πού ὅμως ὅταν ἀναφερόμαστε σὲ ἕναν πανίσχυρο ὅμιλο τῶν ΜΜΕ μὲ ἱστορικὸ ὄνομα τότε τὰ πράγματα εἶναι ἀπείρως χειρότερα; Μήπως ὁ ἐμετικὸς Αὐριανισμὸς ὠχριᾶ μπροστὰ στὸν ἀηδιαστικὸ Ἀλαφουζισμό; 

Ἐργολάβοι συνειδήσεων (1)

Ἀπό τό ἱστολόγιο Σχολιαστές χωρίς σύνορα - Ὁ βρώμικος ρόλος τῶν ΜΜΕ στή δημιουργία "πραγματικότητας".


Πρὶν μερικὲς ἡμέρες, στὴν ἐξεταστικὴ ἐπιτροπὴ γιὰ τὸ σκάνδαλο Siemens, μάθαμε ὅλοι μὲ γλαφυρὸ τρόπο, αὐτὸ ποὺ χρόνια ὑποπτευόμασταν: ὅτι ἡ ἐνημέρωσή μας ἀποτελεῖ προϊὸν ἐμπορικῶν συμφωνιῶν. Πιὸ συγκεκριμένα, ὁ πρόεδρος καὶ διευθύνων σύμβουλος τῆς ἑταιρείας Civitas, Γιῶργος Φλέσσας, πειθαναγκάστηκε νὰ ὁμολογήσει -ἔστω καὶ μέσα ἀπὸ τὰ δόντια του- ὅτι ἡ ἑταιρεία του πληρωνόταν γιὰ νὰ «βοηθᾶ» μέσω τοῦ δημοσιογραφικοῦ κλάδου στὴ δημιουργία καλῆς εἰκόνας τόσο τῆς Siemens τὸν καιρὸ ποὺ ξέσπασε τὸ σκάνδαλο, ὅσο ὅμως καὶ τοῦ ΔΝΤ τὶς ἑβδομάδες ποὺ διαμορφωνόταν τὸ μνημόνιο (πρὶν γίνει νόμος τοῦ κράτους).
Τὸ κόλπο τῆς κατευθυνόμενης ἐνημέρωσης εἶναι χρόνια δοκιμασμένο στὴν «ἐλεύθερη» Δύση καὶ -ὡς συνήθως- χονδροειδέστατα ἀντιγραμμένο στὴν ἡμέτερη Ἀνατολή. Κι ὅμως, παρόλο ποὺ ἑπτὰ στοὺς δέκα Ἕλληνες δὲν ἐμπιστεύονται τὰ καθεστωτικὰ ΜΜΕ (τηλεόραση καὶ ἐφημερίδες), αὐτὰ συνεχίζουν νὰ κατασκευάζουν ἀναπόδραστες πραγματικότητες. 

Ὅλη ἡ Ἑλλάδα μιά ΑΓΡΟΓΗ...

Ἕνας ἀπὸ τοὺς θεμέλιους λίθους τῆς σύγχρονης ρητορείας-προπαγάνδας, εἶναι ἡ ταύτιση τῆς δημοκρατίας μὲ τὸν κοινοβουλευτισμό. Ὁ κοινοβουλευτισμός, τὸ πολιτικὸ δηλαδὴ σύστημα διακυβέρνησης κατὰ τὸ ὁποῖον μέσῳ ἐκλογῶν ἐπιλέγονται ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ, δὲν εἶναι δημοκρατία. Ὅταν ταυτίζεται μὲ τὴν δημοκρατία νοθεύεται τὸ νόημά της. Σύμφωνα μὲ τὸν Κορνήλιο Καστοριάδη πρόκειται περὶ τῆς θεμελιώδους ἀπάτης.

Ὅσοι θέλουν νὰ διασκεδάσουν τὶς ἐνδεχόμενες τύψεις τους γιὰ τὴν λαθροχειρία αὐτή, χρησιμοποιοῦν τὸν ὄρο «κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία», θεωρώντας ἔτσι ὅτι ἡ δημοκρατικὴ οὐσία παραμένει, ἐνῷ ὁ ἐπιθετικὸς προσδιορισμὸς «κοινοβουλευτικὴ» ἐκφράζει τὶς ἱστορικὲς καὶ κοινωνικὲς συνθῆκες τῶν Νεώτερων Χρόνων. Συστηματικὰ ἀγνοεῖται ἡ ἰδιαιτερότης κοινωνιῶν ἐκτός της δυτικῆς εὐρωπαϊκῆς χερσονήσου, ὅπου στὴν συντριπτικὴ πλειονότητα ἔχει ἱστορικὰ ἀποδειχθεῖ ὅτι ὁ κοινοβουλευτισμὸς ἐπεβλήθη εἴτε μὲ τὴν βία ὡς κατάλοιπο ἀποικιοκρατίας καὶ ἐξάρτησης, εἴτε μὲ συστηματικὴ πολιτικὴ διάβρωση τῶν πολιτιστικῶν δομῶν. Ἡ μέ συγκεκριμένες μεθόδους ἐπιβολή τῆς «δημοκρατίας», ἀκόμα καί μέ βομβαρδισμούς ἤ ἐμπάργκο στις μέρες μας, εἶναι ἡ βασική αἰτία δυσλειτουργίας της καί ὄχι ἡ πολιτιστική ὑπανάπτυξη, ἀνωριμότητα ἤ διαφθορά τῶν ἐπί μέρους λαῶν. Καί τά θετικά στοιχεῖα της, πού ὑπάρχουν, εἶναι ἔτσι δύσκολο να ἀναδειχθοῦν. 

Πυρσός λαμπρός τοῦ ὑπερτάτου φαροδείκτου (Ὀκτάνα - Ἀνδρέας Ἐμπειρίκος)

Ἀηδιασμένοι, μπουχτισμένοι, μπερδεμένοι, σχεδὸν πισθάγκωνα δεμένοι, ἀπὸ τὰ ψέματα καὶ τὶς φενάκες τῆς φοβερῆς ἐτούτης ἐποχῆς, τρεῖς-τέσσερεις φίλοι μου καὶ ἐγώ, ὅλοι μας ναυτικοὶ ἐκ ναυτικῶν, ὅλοι μας θαλασσινοὶ ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, ἀπόφασι πήραμε νὰ φύγουμε.
Ψάχναμε λοιπὸν στοὺς χάρτες, ψάχναμε στοὺς φαροδεῖκτες νὰ βροῦμε τὴν πορεία μας, ποιοὺς κάβους θ’ ἀπαντήσουμε, πόσα καὶ ποιὰ φανάρια καὶ ποιὰ τὰ δύσκολα σημεῖα τοῦ πόντου, πρὶν ξεκινήσουμε γιὰ τὸ ταξίδι μας, πρὶν ρίξουμε πέτρα πίσω μας, πρὶν βγοῦμε στ’ ἀνοιχτά, ἄπιστοι ὅλοι μας, μὰ ὅλοι γιὰ πίστι διψασμένοι - ὅσο μεσ' στὴν καρδιὰ τοῦ θέρους γιὰ τ’ οὐρανοῦ τὸν ὄμβρο ἡ πυρωμένη γῆ.
Βρισκόμαστε λοιπὸν στὸ σπίτι μου, σὲ ἀπόστασι μικρὴ ἀπ’ τὸ λιμάνι, καὶ ὅλη τὴν νύκτα ψάχναμε μὲ τὴν ψυχὴ στὰ χείλη, νὰ μάθουμε ἐκ τῶν προτέρων, μὲ χάρτες, μὲ διαβῆτες, μὲ φακοὺς ὅ,τι νομίζαμε ἀπαραίτητο (ἀκοῦστε, ἀκοῦστε ἂν εἶναι δυνατόν!), τὸν πλήρη ἐκ τῶν προτέρων προορισμό μας!