Προηγούμενη ἀνάρτηση ( ἐδῶ) πού ἀναδημοσίευσα ἀπὸ τὸ ἰστολόγιο ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ἀναφερόταν σὲ θέσεις τοῦ δημοσιογράφου κ. Τέλλογλου στὴν ἰστοσελίδα www.protagon.gr , οἱ ὁποῖες ἀργότερα ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὸν κ. Σταῦρο Θεοδωράκη (τὸ πιθανότερο σὲ συνεννόηση μὲ τὸν κ.Τέλλογλου). Δὲν ξέρω ἂν ἡ συγκεκριμένη ἰστοσελίδα τῶν Πρωταγωνιστῶν ἔχει κανόνα νὰ παρεμβαίνει μὲ ἀνάλογο τρόπο καὶ στὰ σχόλια τῶν ἀναγνωστῶν, σὲ μένα ὅμως παρουσιάστηκε χθὲς λογοκρισία καραμπινάτη, κάνοντας τὴν «διαφορετικότητα» σκέψης, τῆς ὁποίας ὑπεραμύνονται στὸ πρωτοσέλιδο τοῦ www.protagon.gr , στὴν κυριολεξία κενὸ γράμμα.
Μὲ ἀφορμὴ τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3225&reftab=37&t=Ένας-από-μας , σχετικὰ μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Σωκράτη Γκιόλια, ἔγραψα χθὲς ἕνα σχόλιο ἀκολουθώντας ὅλα τὰ προβλεπόμενα βήματα τῆς ἱστοσελίδας. Σὰν ἀπάντηση ἔλαβα ἕνα μήνυμα εὐχαρίστησης, μαζὶ μὲ τὴν ἐπισήμανση πώς θὰ δημοσιευόταν μετὰ τὴν ἔγκριση τοῦ διαχειριστοῦ. Ἀργότερα παρατήρησα ὅτι ἐνεκρίθη πρὸς δημοσίευση ἄλλο σχόλιο, στὶς 1. 24 μ.μ. Ἀντίθετα τὸ δικό μου σχόλιο τὸ ὁποῖο ἔδωσα νωρίτερα, γύρω στὴ 1.00 τὸ μεσημέρι, μὲ τίτλο ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΙΑ κ.ΒΑΓΙΑΝΝΗ, δὲν εἶχε δημοσιευθεῖ. Οὔτε ὕβρεις περιεῖχε (προκαλῶ τὸ www.protagon.gr νὰ τὸ δημοσιεύσει ὥστε νὰ τὸ δοῦν καί νά κρίνουν ὅλοι οἱ ἀναγνῶστες) , φαίνεται ὅμως δὲν ἀντέχουν τὴν κριτικὴ καὶ τὴν ἀντίθετη ἄποψη. Σουφρῶσαν μὲ τὸ ἔτσι θέλω τὸ e-mail μου, ἀφοῦ μόνο μὲ αὐτὸ τὸν ὅρο δέχεται ἡ ἰστοσελίδα τους τὰ σχόλια ἀναγνωστῶν. Ἀκολούθησε μὴ δημοσίευση νέου σχολίου διαμαρτυρίας μου, γύρω στὶς 7.30 μ.μ., μὲ τὸ ὁποῖο ζητοῦσα κάποιες ἐξηγήσεις, ὡς ἑξῆς:
«Ἔστειλα σχόλιο πρὸς δημοσίευση γύρω στὴ 1 τὸ μεσημέρι. Τὸ μήνυμα πού εἶδα εὐχαριστοῦσε γιὰ τὸ σχόλιο καὶ μοῦ ζητήθηκε νὰ ἀναμένω τὴν ἔγκριση. Μέχρι τώρα ἔχουν δημοσιευθεῖ 5 μηνύματα μεταγενέστερά τοῦ δικοῦ μου, τὸ δικό μου παραμένει ἀδημοσίευτο , τὸ ὁποῖο μάλιστα δὲν περιεῖχε ὕβρεις, ἐκτὸς ἂν θεωρεῖται ὕβρις ἡ ἔντονη κριτικὴ ποὺ δὲν σᾶς εἶναι ἀρεστή. Μπορεῖτε νὰ μὲ βοηθήσετε νὰ συμπεράνω κάτι ἄλλο;»
Φαντάζομαι ὅτι δέν εὐαγγελίζεσθε αὐτὴ τὴν δημοσιογραφία συνδυαζόμενη μὲ λογοκρισία κ.Βαγιάνη, ὄντας παράλληλα τιμητής νεκρῶν γιὰ τὴν ποιότητα τῆς δημοσιογραφίας τους, κρίνοντας ἀπὸ τὴν ἀπουσία ὑπογραφῆς τους σὲ κάποια κείμενα.
Στὸ κείμενο σας λέτε: “Γράψτε ὅτι θέλετε. Γιὰ αὐτὸ ἄλλωστε ἔχουμε τὰ σχόλια παρακάτω.” Τὸ νὰ γράφουμε ὅμως καὶ ἐσεῖς νὰ μᾶς γράφετε, εἶναι σὰν νὰ μᾶς φτύνετε. Ξαναγράφω λοιπὸν ἐδῶ, κάπως ἐπηυξημένο τὸ ἀρχικὸ σχόλιο πού μοῦ κόψατε ( ὁ διαχειριστής, ἐσεῖς, ἢ ὅποιος ἄλλος ἀπό τήν ἱστοσελίδα www.protagon.gr ), μπάς καὶ τὸ ξανασκεφτεῖτε. Καὶ ἂν ἔχω κάνει κάπου λάθος, σὲ ὅσα καταμαρτυρῶ περὶ λογοκρισίας, στὴν ἱστοσελίδα ποὺ συμμετέχετε, διορθῶστε με, ἔστω καὶ τώρα.
Τὸ trokτiko ζήτημα εἶναι ἂν τὸ ἐπισκέφθηκα μία ἢ δυὸ φορὲς τὸ πολύ.Μὲ ἐνοχλοῦσε ἡ αἰσθητική του. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ραδιοφωνικὴ ἐκπομπὴ τοῦ μακαρίτη στὸ ΘΕΜΑ. Ἂν καὶ καμιὰ φορά ἔβγαζε κάποια ἐνδιαφέρουσα εἴδηση, σὲ γενικὲς γραμμὲς ἦταν τουλάχιστον κουραστική. Στὴν ἀρνητικὴ γνώμη μου συντελοῦσαν καὶ κάποια πράγματα ἀπὸ τὸ παρελθόν του στὸ ἐπάγγελμα, κυρίως ὅσο φοιτοῦσε στὴν σχολὴ Makis. Φυσικὰ μὴν νομισθεῖ πὼς ὁ μακαρίτης πρέπει νὰ γίνει τὸ μαῦρο πρόβατο τῆς ἐν Ἑλλάδι στημένης "δημοσιογραφίας" καὶ μιᾶς ἀπὸ τὶς χειρότερες ἂν ὄχι τῆς χειρότερης παγκοσμίως ( κάποιες λαμπρές ἐξαιρέσεις ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα). Οὔτε να ἡρωοποιηθεῖ βεβαίως, πράγμα τό ὁποῖον ἐπιχειροῦν κάποιοι πού σάν καί ἐσᾶς αὐτοαποκαλοῦνται δημοσιογράφοι. Καί αὐτοί πού τόν ἡρωοποιοῦν γιά τήν «γενναιότητά» του, καί αὐτοί πού τόν ψέγουν γιά τήν «ἀνωνυμία» καί τό "στύλ"του, ὅλοι καπηλεύονται τό γεγονός τοῦ θανάτου του, πρός ἴδιον ὄφελος. Ἕνας μικρὸς κρίκος σὲ αὐτὸ τὸ διαπλεκόμενο κύκλωμα τῶν ΜΜΕ ἦταν ὁ Γκιόλιας, καὶ σίγουρα τὰ μεγάλα κεφάλια ποὺ κανεὶς δὲν ἀγγίζει, οὔτε ἡ κ.Βαγιάνη μὲ τὸ ἀγύριστο κεφάλι, ζέχνουν πολὺ περισσότερο.
Τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη εἶναι ἀπαράδεκτο. Δὲν τὸ λέω ἐπειδὴ «ὁ ἀποθανών δεδικαίωται». Τὸ ρητὸ δὲν μὲ ἐκφράζει ὅταν συντελεῖ σὲ ἀποσιώπηση, ἡρωοποίηση ἢ ἁγιοποίηση προσώπων καὶ καταστάσεων. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ὅποια ἄποψη, καὶ αὐτὸ στὴν περίπτωση νεκρῶν πρέπει νὰ λαμβάνεται ἰδιαίτερα ὑπ’ὄψιν, σημασία στήν ἀξιολόγησή της ἔχει ΠΟΤΕ, ἀπὸ ΠΟΙΟΝ καὶ ΠΩΣ ἐκφράζεται.
Αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν ἐξετάζω ἂν ἡ κ. Βαγιάνη προσβάλλει τὴν μνήμη νεκροῦ. Θεωρῶ ὅτι ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴν ἀπουσία του, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει δυνατότητα ἀπαντήσεως σὲ συγκεκριμένα ζητήματα καὶ κυρίως χρησιμοποιεῖ πιασάρικα τὸ θέμα γιὰ τὴν προβολή της. Ἰσχυρίζεται ὅτι «σκέφτηκα πώς ὑπάρχει μόνο ἕνα πράγμα ποὺ σιχαίνομαι περισσότερο ἀπὸ τὴ λογική του ρεπορτὰζ-ταλιμπάν, κι αὐτὸ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ταλιμπάν». Μόνο Ταλιμπάν βλέπει μπροστά της ἡ κ.Βαγιάνη, γιὰ νὰ τοὺς παρομοιάσει μὲ τοὺς δολοφόνους; Ἀφοῦ τεχνηέντως ἐμπλέκει ὅρους ποὺ «ἔξυπνα» ἢ κουτοπόνηρα παραπέμπουν στὸ διεθνὲς γεωπολιτικὸ σκηνικό, θὰ τῆς τὸ πῶ στὴν δική της γλώσσα. Ἂν ἡ φράση της ἦταν διατυπωμένη διαφορετικά, κάπως ἔτσι: «περισσότερο ἀπὸ τό ρεπορτάζ-ταλιμπάν, μὲ ἐνοχλοῦν αὐτοὶ ποὺ ἐκ Δύσεως βομβαρδίζουν, ἢ «βομβαρδίζουν» στὸ ὄνομα τῆς δημοσιογραφικῆς δεοντολογίας τοὺς δημοσιογράφους-Ταλιμπάν», τότε μπορεῖ καὶ νὰ συμφωνοῦσα μαζί της, ἂν καὶ ἡ δημοσιογραφία τῆς κρυμμένης κάμερας καὶ τοῦ μικροφώνου περισσότερο μὲ Οὐάσιγκτον μεριὰ σχετίζεται. Τὸ ὅτι παρομοίασε τοὺς δολοφόνους τοῦ Γκιόλια μὲ Ταλιμπάν ἀντὶ μὲ τοὺς δυτικοὺς εἰσβολεῖς, εἶναι τυχαῖο; Δὲν νομίζω!!!
Ἡ κ. Βαγιάνη θεωρεῖ ὅτι ἔχει κεφάλι ἀγύριστο, τό ἀναφέρει δίς στο κείμενό της, τὸ λέει σὰν νὰ κορδώνεται, κολακεύοντας ταυτόχρονα μερίδα τοῦ ἀναγνωστικοῦ της κοινοῦ, ποὺ διαβάζοντας τὸ γραπτὸ μιᾶς γυναίκας «κόντρα στὸ ρεῦμα» φουσκώνουν τὰ στήθη του ἀπὸ ὑπερηφάνεια. Εἶναι μία ἐξελιγμένη μορφὴ λαϊκισμοῦ, τὸν ὁποῖο, ὑποτίθεται, ἡ κ. Βαγιάνη καταδικάζει. Ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα δημόσια παρουσία της δὲν ἔχω διαπιστώσει μία πορεία της κόντρα στὸ ρεῦμα. Δὲν θὰ ἔπρεπε ὅλη της τὴν «κριτικὴ» γιὰ τὸν Γκιόλια νὰ τοῦ τὴν ἀπευθύνει ὅσο ἐκεῖνος ἦταν ἐν ζωῇ; Δὲν ἔχω ἀντιληφθεῖ πλήρως σὲ ποιὰ κατηγορία δημοσιογράφων ἐντάσσει τὴν ἀφεντιά της, τῆς ὁποίας κατηγορίας τὰ ὅρια ἐπεξέτεινε γιὰ νὰ συμπεριλάβει, μεγαλόψυχα ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ ἄρθρου της, καὶ τὸν μακαρίτη δημοσιογράφο. Φοβήθηκε τὴν χυλόπιττα καὶ δὲν τὸν προσκάλεσε στὴν δημοσιογραφική της οἰκογένεια ὅσο ζοῦσε; Φαντάζεται μήπως ὅτι ἐκεῖνος θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐνταχθεῖ στὴν δικιά της κατηγορία «δημοσιογράφων»;
Ἡ εὐχέρεια στὸν γραπτὸ λόγο, κάποιο πτυχίο, ἡ ἀπόκτηση ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ δὲν παρέχουν αὐτόματα τὴν δημοσιογραφικὴ ἰδιότητα. Οἱ δημόσιες σχέσεις συνήθως εἶναι περισσότερο ἀποδοτικές. Ἔχοντας στὸ παρελθὸν παρακολουθήσει πολλὲς τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς τῆς κ. Βαγιάνη τὸ πολὺ πολὺ ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ γιὰ τὴν ἴδια, εἶναι ὅτι κάνει μία ἀραχτή, κουτσομπολίστικη «δημοσιογραφία». Καὶ πολὺ λέω. Παρουσιάστρια ἀνάλαφρων ἐκπομπῶν ἢ ἐκδηλώσεων μὲ εὔπεπτο περιεχόμενο, τῆς πάει περισσότερο. Καλλιστεῖα, μουσικὰ πανηγύρια καὶ ἀπονομὲς βραβείων «διασημοτήτων», τηλεμαραθώνιοι «ἀγάπης», στημένα ὅλα πολὺ ὡραῖα ἀπὸ διαφημιζόμενους-χορηγοὺς συντηροῦν σὲ ψηλὰ ἐπίπεδα τὶς γνωριμίες καὶ τὸ «δημοσιογραφικὸ» κασέ. Μέσα σέ ὅλα τά προηγούμενα, δύσκολο να παραμείνει το κεφάλι τῆς παρουσιάστριας «ἀγύριστο». Ὅσον ἀφορᾶ στὶς ἐκπομπὲς «διαλόγου» μὲ καλεσμένους, ἡ θεματολογία της καὶ ὁ τρόπος παρουσίασης περιγράφονται πανεύκολα σὰν ἕνα μῖγμα πολιτικῆς ὀρθότητας, ψευτοπροοδευτισμοῦ, life style, μία σαλάτα ἀπὸ τρόπους ἀδυνατίσματος, συνταγὲς μαγειρικῆς, ἐκπομπὲς μὲ περιφερόμενους διατροφολόγους αἰσθητικοὺς καὶ ἀστρολόγους, «ἔξυπνες» ἀγορές, προβλήματα στίς σχέσεις καί πῶς θά ἀντιμετωπίσετε τήν κατάθλιψη, ντύσιμο, διασκέδαση, ἀφ’ ὑψηλοῦ κριτικὴ σὲ γνησιότερες «Κατίνες» ( βλέπε παρακάτω), καὶ καμιὰ ὀρχηστρούλα μαζὶ νὰ κάνουμε κέφι νὰ πᾶνε κάτω τὰ φαρμάκια. Ἂς μὴν θεωρηθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα ἀνώδυνα, διότι μὲ αὐτὰ κυρίως ἐπιβάλλονται πρότυπα συμπεριφορᾶς καὶ καθημερινότητας. Διαχείριση προβλημάτων καὶ καταστάσεων ἀπό πολύ μεγάλη ἀπόσταση ἀλλά πάντα μέσα στὸ ἀποδεκτὸ πλαίσιο, μαζὶ μὲ «ἐκλεκτοὺς» καὶ «εἰδικούς», ὥστε ὁ κόσμος ὄχι μόνο νὰ μὴν ξεστρατίσει ἀπὸ τὸ κοπάδι, ἀλλὰ νὰ μὴν τολμήσει νὰ ρίξει οὔτε μία ματιὰ πέρα ἀπὸ τὴν στάνη. Ἐδῶ συστηματικὰ γίνεται πλύση ἐγκεφάλου καὶ ἡ κ. Βαγιάνη ἀνήκει σὲ μία ὁμάδα δημοσιογραφίας ποὺ συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα τὴν ἐπιτελεῖ. Ἡ διαφορά της μὲ Τατιάνες, Λαμπίρες καὶ ἄλλα τέτοια ξινισμένα ἤ παραγινομένα φροῦτα εἶναι ὅτι καταφέρνει νὰ διατηρεῖ μία ἐπίφαση ποιότητας μὲ γραφὴ ψιλοτσαμπουκαλίδικη καί κουλτουριάρικη, ὅμως στὴν πραγματικότητα πρόκειται περὶ θολώματος τῶν νερῶν. Σαφῶς λοιπόν, εἴτε μὲ γυρισμένο εἴτε μὲ κεφάλι ἀγύριστο, μέ ἐπιλογή τους ἤ ὄχι, οἱ Ρίκες εἶναι πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνες ἀπὸ τὶς Τατιάνες, μὲ τὶς ὁποῖες συμπληρωματικὰ δροῦν καὶ ὄχι ἀνταγωνιστικά.
Ἀσχολήθηκε ποτὲ ἡ «δημοσιογραφία» πού ὑπηρετεῖ ἡ κ. Βαγιάνη, πέραν τῶν διαφόρων magazino πού ἀπευθύνονται σὲ ὑπαρκτοὺς ἢ ὑπὸ διαμόρφωση πλαδαροὺς ἐγκεφάλους, μὲ τὴν οὐσία τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων; Ἑξαιρῶ τὴν πιθανὴ ἐνασχόληση μὲ τὸ πῶς πέρασε τὸ Σαββατοκύριακο ἡ Α ἢ ἡ Β διασημότητα τοῦ ἐξωτερικοῦ -σιγὰ μὴν ἀσχολούμαστε μὲ τὶς ἐγχώριες. Ἀντιμετωπίζεται τὸ περιβαλλοντολογικὸ πρόβλημα προωθώντας τὴν κυκλοφορία πράσινων προϊόντων, ἢ τὴν «οἰκολογία» τῶν ἐπιχειρήσεων; Βάζοντας μόνο τὸ ὄνομα καὶ τὴν ὑπογραφὴ του κάτω ἀπὸ κείμενα ποὺ ἁπλῶς ἀναπαράγουν συστημικὰ ἀποδεκτὲς ἀπόψεις καὶ στερεότυπα πλασσάρεται κάποιος γιὰ δημοσιογράφος; Μήπως ἡ ἀνυπαρξία οὐσιαστικοῦ προβληματισμοῦ εἶναι τὸ κοινὸ στοιχεῖο στὶς δημοσιογραφίες Γκιόλια καὶ Βαγιάννη, χρήσιμων συστατικῶν-ἀνταλλακτικῶν καὶ τῶν 2, τοῦ ἴδιου διεφθαρμένου συστήματος, ἐνῷ ἡ διαφορὰ τους εἶναι ὅτι ὁ πρῶτος μπορεῖ, ἔστω καὶ γιὰ ἴδιον συμφέρον νὰ κάνει καμιὰ φορά μία ψιλοαποκάλυψη, ἐνῶ ἡ δεύτερη οὔτε μία στὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα;;; Πότε κοντραρίστηκε, ἔστω καὶ λίγο, ἡ κ.Βαγιάνη μὲ τὸ διαπλεκόμενο σύστημα τῶν ἑλληνικῶν Μ.Μ.Ε; Πότε τὸ ἀμφισβήτησε; Φαντάζομαι δὲν θεωρεῖ ἀμφισβήτηση, τὴν καθυστερημένη παράδοση τῶν ἄρθρων της, καί τήν ἀπόλυσή της για τον λόγο αὐτό τετράκις, ὅπως ἰσχυρίζεται ἐδῶ .
Διαβάζοντας τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη θυμήθηκα ἕνα ἄλλο ἄρθρο. Αὐτὸ ποὺ εἶχε γράψει ὁ Νῖκος Δήμου, τότε ποὺ πέθανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Γνωστὸς ὁ τρόπος ποὺ τὸν ἀντιμετώπιζε, ὅπως καὶ οἱ διαφωνίες τους, ἐπὶ τῶν ὁποίων αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν παίρνω θέση. Πολλοὶ διαφωνοῦσαν μὲ τὸν Χριστόδουλο, κανεὶς ὅμως δὲν ἔκανε αὐτὸ πού ἔκανε ὁ κ. Δήμου. «Θέλοντας» νὰ ἐκφράσει τὰ συλλυπητήριά του γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Χριστόδουλου ἔκανε μία ἀναδρομή, ἐπαναλαμβάνοντας τὶς χιλιοειπωμένες διαφωνίες του, μαζὶ μὲ ὑπονοούμενα ἀπαράδεκτα. Κατέληξε πώς τὸν πόνεσε πραγματικὰ στὴν μάχη ποὺ ἔδωσε μὲ τὸν θάνατο. Ὅπως ἦταν γραμμένα αὐτὰ τὰ συλλυπητήρια, ἡ αὐτοπροβολή, ἡ ὑποκρισία καὶ ἡ χολὴ περίσσευαν. Ἡ κακία καὶ ἡ μικροψυχία ἐπίσης.
Μιλιά ὅταν πεθαίνει κάποιος!!! Δέν χάλασε ὁ κόσμος νά περάσουν μερικές μέρες, καί μετά γράψτε ὅτι θέλετε.
Εἶναι μικροπρέπεια νὰ προσπαθεῖ κάποιος νὰ κρύψει τόν ἐγωϊσμό ἤ τὴν ἀναισθησία του καὶ νὰ τά παρουσιάσει, βγαίνοντας ἀπὸ τὰ ἀριστερά, ὡς μεγαλοψυχία τοῦ στὺλ «ἤτανε ἕνας δικός μας». Τί παραχώρηση Θεέ μου!!! Εἶναι ἐξόχως ἀντιαισθητικὸ ἡ τάση αὐτοπροβολῆς νὰ μὴν ἔχει ὅρια οὔτε μπροστὰ στὸν θάνατο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ νὰ τὸν ἐκμεταλλεύεται γιὰ νὰ ταῒσει τὸν ἐγωϊσμό, καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ ἐπιχείρηση νὰ ἐπικαλύπτεται μὲ κενολογίες καὶ παραμύθια περὶ τῆς ἀνύπαρκτης –λόγῳ θεσμοθετημένης διαπλοκῆς- δημοσιογραφικῆς δεοντολογίας, ἡ ὁποία αὐτοαναιρεῖται καί ἄμεσα, πετώντας μέχρι καὶ τὰ ἐνοχλητικὰ σχόλια ἁπλῶν ἀναγνωστῶν στὰ σκουπίδια.
Μὲ ἀφορμὴ τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=3225&reftab=37&t=Ένας-από-μας , σχετικὰ μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Σωκράτη Γκιόλια, ἔγραψα χθὲς ἕνα σχόλιο ἀκολουθώντας ὅλα τὰ προβλεπόμενα βήματα τῆς ἱστοσελίδας. Σὰν ἀπάντηση ἔλαβα ἕνα μήνυμα εὐχαρίστησης, μαζὶ μὲ τὴν ἐπισήμανση πώς θὰ δημοσιευόταν μετὰ τὴν ἔγκριση τοῦ διαχειριστοῦ. Ἀργότερα παρατήρησα ὅτι ἐνεκρίθη πρὸς δημοσίευση ἄλλο σχόλιο, στὶς 1. 24 μ.μ. Ἀντίθετα τὸ δικό μου σχόλιο τὸ ὁποῖο ἔδωσα νωρίτερα, γύρω στὴ 1.00 τὸ μεσημέρι, μὲ τίτλο ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΙΑ κ.ΒΑΓΙΑΝΝΗ, δὲν εἶχε δημοσιευθεῖ. Οὔτε ὕβρεις περιεῖχε (προκαλῶ τὸ www.protagon.gr νὰ τὸ δημοσιεύσει ὥστε νὰ τὸ δοῦν καί νά κρίνουν ὅλοι οἱ ἀναγνῶστες) , φαίνεται ὅμως δὲν ἀντέχουν τὴν κριτικὴ καὶ τὴν ἀντίθετη ἄποψη. Σουφρῶσαν μὲ τὸ ἔτσι θέλω τὸ e-mail μου, ἀφοῦ μόνο μὲ αὐτὸ τὸν ὅρο δέχεται ἡ ἰστοσελίδα τους τὰ σχόλια ἀναγνωστῶν. Ἀκολούθησε μὴ δημοσίευση νέου σχολίου διαμαρτυρίας μου, γύρω στὶς 7.30 μ.μ., μὲ τὸ ὁποῖο ζητοῦσα κάποιες ἐξηγήσεις, ὡς ἑξῆς:
«Ἔστειλα σχόλιο πρὸς δημοσίευση γύρω στὴ 1 τὸ μεσημέρι. Τὸ μήνυμα πού εἶδα εὐχαριστοῦσε γιὰ τὸ σχόλιο καὶ μοῦ ζητήθηκε νὰ ἀναμένω τὴν ἔγκριση. Μέχρι τώρα ἔχουν δημοσιευθεῖ 5 μηνύματα μεταγενέστερά τοῦ δικοῦ μου, τὸ δικό μου παραμένει ἀδημοσίευτο , τὸ ὁποῖο μάλιστα δὲν περιεῖχε ὕβρεις, ἐκτὸς ἂν θεωρεῖται ὕβρις ἡ ἔντονη κριτικὴ ποὺ δὲν σᾶς εἶναι ἀρεστή. Μπορεῖτε νὰ μὲ βοηθήσετε νὰ συμπεράνω κάτι ἄλλο;»
Φαντάζομαι ὅτι δέν εὐαγγελίζεσθε αὐτὴ τὴν δημοσιογραφία συνδυαζόμενη μὲ λογοκρισία κ.Βαγιάνη, ὄντας παράλληλα τιμητής νεκρῶν γιὰ τὴν ποιότητα τῆς δημοσιογραφίας τους, κρίνοντας ἀπὸ τὴν ἀπουσία ὑπογραφῆς τους σὲ κάποια κείμενα.
Στὸ κείμενο σας λέτε: “Γράψτε ὅτι θέλετε. Γιὰ αὐτὸ ἄλλωστε ἔχουμε τὰ σχόλια παρακάτω.” Τὸ νὰ γράφουμε ὅμως καὶ ἐσεῖς νὰ μᾶς γράφετε, εἶναι σὰν νὰ μᾶς φτύνετε. Ξαναγράφω λοιπὸν ἐδῶ, κάπως ἐπηυξημένο τὸ ἀρχικὸ σχόλιο πού μοῦ κόψατε ( ὁ διαχειριστής, ἐσεῖς, ἢ ὅποιος ἄλλος ἀπό τήν ἱστοσελίδα www.protagon.gr ), μπάς καὶ τὸ ξανασκεφτεῖτε. Καὶ ἂν ἔχω κάνει κάπου λάθος, σὲ ὅσα καταμαρτυρῶ περὶ λογοκρισίας, στὴν ἱστοσελίδα ποὺ συμμετέχετε, διορθῶστε με, ἔστω καὶ τώρα.
Τὸ trokτiko ζήτημα εἶναι ἂν τὸ ἐπισκέφθηκα μία ἢ δυὸ φορὲς τὸ πολύ.Μὲ ἐνοχλοῦσε ἡ αἰσθητική του. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ραδιοφωνικὴ ἐκπομπὴ τοῦ μακαρίτη στὸ ΘΕΜΑ. Ἂν καὶ καμιὰ φορά ἔβγαζε κάποια ἐνδιαφέρουσα εἴδηση, σὲ γενικὲς γραμμὲς ἦταν τουλάχιστον κουραστική. Στὴν ἀρνητικὴ γνώμη μου συντελοῦσαν καὶ κάποια πράγματα ἀπὸ τὸ παρελθόν του στὸ ἐπάγγελμα, κυρίως ὅσο φοιτοῦσε στὴν σχολὴ Makis. Φυσικὰ μὴν νομισθεῖ πὼς ὁ μακαρίτης πρέπει νὰ γίνει τὸ μαῦρο πρόβατο τῆς ἐν Ἑλλάδι στημένης "δημοσιογραφίας" καὶ μιᾶς ἀπὸ τὶς χειρότερες ἂν ὄχι τῆς χειρότερης παγκοσμίως ( κάποιες λαμπρές ἐξαιρέσεις ἐπιβεβαιώνουν τόν κανόνα). Οὔτε να ἡρωοποιηθεῖ βεβαίως, πράγμα τό ὁποῖον ἐπιχειροῦν κάποιοι πού σάν καί ἐσᾶς αὐτοαποκαλοῦνται δημοσιογράφοι. Καί αὐτοί πού τόν ἡρωοποιοῦν γιά τήν «γενναιότητά» του, καί αὐτοί πού τόν ψέγουν γιά τήν «ἀνωνυμία» καί τό "στύλ"του, ὅλοι καπηλεύονται τό γεγονός τοῦ θανάτου του, πρός ἴδιον ὄφελος. Ἕνας μικρὸς κρίκος σὲ αὐτὸ τὸ διαπλεκόμενο κύκλωμα τῶν ΜΜΕ ἦταν ὁ Γκιόλιας, καὶ σίγουρα τὰ μεγάλα κεφάλια ποὺ κανεὶς δὲν ἀγγίζει, οὔτε ἡ κ.Βαγιάνη μὲ τὸ ἀγύριστο κεφάλι, ζέχνουν πολὺ περισσότερο.
Τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη εἶναι ἀπαράδεκτο. Δὲν τὸ λέω ἐπειδὴ «ὁ ἀποθανών δεδικαίωται». Τὸ ρητὸ δὲν μὲ ἐκφράζει ὅταν συντελεῖ σὲ ἀποσιώπηση, ἡρωοποίηση ἢ ἁγιοποίηση προσώπων καὶ καταστάσεων. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ὅποια ἄποψη, καὶ αὐτὸ στὴν περίπτωση νεκρῶν πρέπει νὰ λαμβάνεται ἰδιαίτερα ὑπ’ὄψιν, σημασία στήν ἀξιολόγησή της ἔχει ΠΟΤΕ, ἀπὸ ΠΟΙΟΝ καὶ ΠΩΣ ἐκφράζεται.
Αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν ἐξετάζω ἂν ἡ κ. Βαγιάνη προσβάλλει τὴν μνήμη νεκροῦ. Θεωρῶ ὅτι ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴν ἀπουσία του, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει δυνατότητα ἀπαντήσεως σὲ συγκεκριμένα ζητήματα καὶ κυρίως χρησιμοποιεῖ πιασάρικα τὸ θέμα γιὰ τὴν προβολή της. Ἰσχυρίζεται ὅτι «σκέφτηκα πώς ὑπάρχει μόνο ἕνα πράγμα ποὺ σιχαίνομαι περισσότερο ἀπὸ τὴ λογική του ρεπορτὰζ-ταλιμπάν, κι αὐτὸ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ταλιμπάν». Μόνο Ταλιμπάν βλέπει μπροστά της ἡ κ.Βαγιάνη, γιὰ νὰ τοὺς παρομοιάσει μὲ τοὺς δολοφόνους; Ἀφοῦ τεχνηέντως ἐμπλέκει ὅρους ποὺ «ἔξυπνα» ἢ κουτοπόνηρα παραπέμπουν στὸ διεθνὲς γεωπολιτικὸ σκηνικό, θὰ τῆς τὸ πῶ στὴν δική της γλώσσα. Ἂν ἡ φράση της ἦταν διατυπωμένη διαφορετικά, κάπως ἔτσι: «περισσότερο ἀπὸ τό ρεπορτάζ-ταλιμπάν, μὲ ἐνοχλοῦν αὐτοὶ ποὺ ἐκ Δύσεως βομβαρδίζουν, ἢ «βομβαρδίζουν» στὸ ὄνομα τῆς δημοσιογραφικῆς δεοντολογίας τοὺς δημοσιογράφους-Ταλιμπάν», τότε μπορεῖ καὶ νὰ συμφωνοῦσα μαζί της, ἂν καὶ ἡ δημοσιογραφία τῆς κρυμμένης κάμερας καὶ τοῦ μικροφώνου περισσότερο μὲ Οὐάσιγκτον μεριὰ σχετίζεται. Τὸ ὅτι παρομοίασε τοὺς δολοφόνους τοῦ Γκιόλια μὲ Ταλιμπάν ἀντὶ μὲ τοὺς δυτικοὺς εἰσβολεῖς, εἶναι τυχαῖο; Δὲν νομίζω!!!
Ἡ κ. Βαγιάνη θεωρεῖ ὅτι ἔχει κεφάλι ἀγύριστο, τό ἀναφέρει δίς στο κείμενό της, τὸ λέει σὰν νὰ κορδώνεται, κολακεύοντας ταυτόχρονα μερίδα τοῦ ἀναγνωστικοῦ της κοινοῦ, ποὺ διαβάζοντας τὸ γραπτὸ μιᾶς γυναίκας «κόντρα στὸ ρεῦμα» φουσκώνουν τὰ στήθη του ἀπὸ ὑπερηφάνεια. Εἶναι μία ἐξελιγμένη μορφὴ λαϊκισμοῦ, τὸν ὁποῖο, ὑποτίθεται, ἡ κ. Βαγιάνη καταδικάζει. Ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα δημόσια παρουσία της δὲν ἔχω διαπιστώσει μία πορεία της κόντρα στὸ ρεῦμα. Δὲν θὰ ἔπρεπε ὅλη της τὴν «κριτικὴ» γιὰ τὸν Γκιόλια νὰ τοῦ τὴν ἀπευθύνει ὅσο ἐκεῖνος ἦταν ἐν ζωῇ; Δὲν ἔχω ἀντιληφθεῖ πλήρως σὲ ποιὰ κατηγορία δημοσιογράφων ἐντάσσει τὴν ἀφεντιά της, τῆς ὁποίας κατηγορίας τὰ ὅρια ἐπεξέτεινε γιὰ νὰ συμπεριλάβει, μεγαλόψυχα ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ ἄρθρου της, καὶ τὸν μακαρίτη δημοσιογράφο. Φοβήθηκε τὴν χυλόπιττα καὶ δὲν τὸν προσκάλεσε στὴν δημοσιογραφική της οἰκογένεια ὅσο ζοῦσε; Φαντάζεται μήπως ὅτι ἐκεῖνος θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐνταχθεῖ στὴν δικιά της κατηγορία «δημοσιογράφων»;
Ἡ εὐχέρεια στὸν γραπτὸ λόγο, κάποιο πτυχίο, ἡ ἀπόκτηση ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ δὲν παρέχουν αὐτόματα τὴν δημοσιογραφικὴ ἰδιότητα. Οἱ δημόσιες σχέσεις συνήθως εἶναι περισσότερο ἀποδοτικές. Ἔχοντας στὸ παρελθὸν παρακολουθήσει πολλὲς τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς τῆς κ. Βαγιάνη τὸ πολὺ πολὺ ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ γιὰ τὴν ἴδια, εἶναι ὅτι κάνει μία ἀραχτή, κουτσομπολίστικη «δημοσιογραφία». Καὶ πολὺ λέω. Παρουσιάστρια ἀνάλαφρων ἐκπομπῶν ἢ ἐκδηλώσεων μὲ εὔπεπτο περιεχόμενο, τῆς πάει περισσότερο. Καλλιστεῖα, μουσικὰ πανηγύρια καὶ ἀπονομὲς βραβείων «διασημοτήτων», τηλεμαραθώνιοι «ἀγάπης», στημένα ὅλα πολὺ ὡραῖα ἀπὸ διαφημιζόμενους-χορηγοὺς συντηροῦν σὲ ψηλὰ ἐπίπεδα τὶς γνωριμίες καὶ τὸ «δημοσιογραφικὸ» κασέ. Μέσα σέ ὅλα τά προηγούμενα, δύσκολο να παραμείνει το κεφάλι τῆς παρουσιάστριας «ἀγύριστο». Ὅσον ἀφορᾶ στὶς ἐκπομπὲς «διαλόγου» μὲ καλεσμένους, ἡ θεματολογία της καὶ ὁ τρόπος παρουσίασης περιγράφονται πανεύκολα σὰν ἕνα μῖγμα πολιτικῆς ὀρθότητας, ψευτοπροοδευτισμοῦ, life style, μία σαλάτα ἀπὸ τρόπους ἀδυνατίσματος, συνταγὲς μαγειρικῆς, ἐκπομπὲς μὲ περιφερόμενους διατροφολόγους αἰσθητικοὺς καὶ ἀστρολόγους, «ἔξυπνες» ἀγορές, προβλήματα στίς σχέσεις καί πῶς θά ἀντιμετωπίσετε τήν κατάθλιψη, ντύσιμο, διασκέδαση, ἀφ’ ὑψηλοῦ κριτικὴ σὲ γνησιότερες «Κατίνες» ( βλέπε παρακάτω), καὶ καμιὰ ὀρχηστρούλα μαζὶ νὰ κάνουμε κέφι νὰ πᾶνε κάτω τὰ φαρμάκια. Ἂς μὴν θεωρηθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα ἀνώδυνα, διότι μὲ αὐτὰ κυρίως ἐπιβάλλονται πρότυπα συμπεριφορᾶς καὶ καθημερινότητας. Διαχείριση προβλημάτων καὶ καταστάσεων ἀπό πολύ μεγάλη ἀπόσταση ἀλλά πάντα μέσα στὸ ἀποδεκτὸ πλαίσιο, μαζὶ μὲ «ἐκλεκτοὺς» καὶ «εἰδικούς», ὥστε ὁ κόσμος ὄχι μόνο νὰ μὴν ξεστρατίσει ἀπὸ τὸ κοπάδι, ἀλλὰ νὰ μὴν τολμήσει νὰ ρίξει οὔτε μία ματιὰ πέρα ἀπὸ τὴν στάνη. Ἐδῶ συστηματικὰ γίνεται πλύση ἐγκεφάλου καὶ ἡ κ. Βαγιάνη ἀνήκει σὲ μία ὁμάδα δημοσιογραφίας ποὺ συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα τὴν ἐπιτελεῖ. Ἡ διαφορά της μὲ Τατιάνες, Λαμπίρες καὶ ἄλλα τέτοια ξινισμένα ἤ παραγινομένα φροῦτα εἶναι ὅτι καταφέρνει νὰ διατηρεῖ μία ἐπίφαση ποιότητας μὲ γραφὴ ψιλοτσαμπουκαλίδικη καί κουλτουριάρικη, ὅμως στὴν πραγματικότητα πρόκειται περὶ θολώματος τῶν νερῶν. Σαφῶς λοιπόν, εἴτε μὲ γυρισμένο εἴτε μὲ κεφάλι ἀγύριστο, μέ ἐπιλογή τους ἤ ὄχι, οἱ Ρίκες εἶναι πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνες ἀπὸ τὶς Τατιάνες, μὲ τὶς ὁποῖες συμπληρωματικὰ δροῦν καὶ ὄχι ἀνταγωνιστικά.
Ἀσχολήθηκε ποτὲ ἡ «δημοσιογραφία» πού ὑπηρετεῖ ἡ κ. Βαγιάνη, πέραν τῶν διαφόρων magazino πού ἀπευθύνονται σὲ ὑπαρκτοὺς ἢ ὑπὸ διαμόρφωση πλαδαροὺς ἐγκεφάλους, μὲ τὴν οὐσία τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων; Ἑξαιρῶ τὴν πιθανὴ ἐνασχόληση μὲ τὸ πῶς πέρασε τὸ Σαββατοκύριακο ἡ Α ἢ ἡ Β διασημότητα τοῦ ἐξωτερικοῦ -σιγὰ μὴν ἀσχολούμαστε μὲ τὶς ἐγχώριες. Ἀντιμετωπίζεται τὸ περιβαλλοντολογικὸ πρόβλημα προωθώντας τὴν κυκλοφορία πράσινων προϊόντων, ἢ τὴν «οἰκολογία» τῶν ἐπιχειρήσεων; Βάζοντας μόνο τὸ ὄνομα καὶ τὴν ὑπογραφὴ του κάτω ἀπὸ κείμενα ποὺ ἁπλῶς ἀναπαράγουν συστημικὰ ἀποδεκτὲς ἀπόψεις καὶ στερεότυπα πλασσάρεται κάποιος γιὰ δημοσιογράφος; Μήπως ἡ ἀνυπαρξία οὐσιαστικοῦ προβληματισμοῦ εἶναι τὸ κοινὸ στοιχεῖο στὶς δημοσιογραφίες Γκιόλια καὶ Βαγιάννη, χρήσιμων συστατικῶν-ἀνταλλακτικῶν καὶ τῶν 2, τοῦ ἴδιου διεφθαρμένου συστήματος, ἐνῷ ἡ διαφορὰ τους εἶναι ὅτι ὁ πρῶτος μπορεῖ, ἔστω καὶ γιὰ ἴδιον συμφέρον νὰ κάνει καμιὰ φορά μία ψιλοαποκάλυψη, ἐνῶ ἡ δεύτερη οὔτε μία στὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα;;; Πότε κοντραρίστηκε, ἔστω καὶ λίγο, ἡ κ.Βαγιάνη μὲ τὸ διαπλεκόμενο σύστημα τῶν ἑλληνικῶν Μ.Μ.Ε; Πότε τὸ ἀμφισβήτησε; Φαντάζομαι δὲν θεωρεῖ ἀμφισβήτηση, τὴν καθυστερημένη παράδοση τῶν ἄρθρων της, καί τήν ἀπόλυσή της για τον λόγο αὐτό τετράκις, ὅπως ἰσχυρίζεται ἐδῶ .
Διαβάζοντας τὸ ἄρθρο τῆς κ. Βαγιάνη θυμήθηκα ἕνα ἄλλο ἄρθρο. Αὐτὸ ποὺ εἶχε γράψει ὁ Νῖκος Δήμου, τότε ποὺ πέθανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Γνωστὸς ὁ τρόπος ποὺ τὸν ἀντιμετώπιζε, ὅπως καὶ οἱ διαφωνίες τους, ἐπὶ τῶν ὁποίων αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν παίρνω θέση. Πολλοὶ διαφωνοῦσαν μὲ τὸν Χριστόδουλο, κανεὶς ὅμως δὲν ἔκανε αὐτὸ πού ἔκανε ὁ κ. Δήμου. «Θέλοντας» νὰ ἐκφράσει τὰ συλλυπητήριά του γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Χριστόδουλου ἔκανε μία ἀναδρομή, ἐπαναλαμβάνοντας τὶς χιλιοειπωμένες διαφωνίες του, μαζὶ μὲ ὑπονοούμενα ἀπαράδεκτα. Κατέληξε πώς τὸν πόνεσε πραγματικὰ στὴν μάχη ποὺ ἔδωσε μὲ τὸν θάνατο. Ὅπως ἦταν γραμμένα αὐτὰ τὰ συλλυπητήρια, ἡ αὐτοπροβολή, ἡ ὑποκρισία καὶ ἡ χολὴ περίσσευαν. Ἡ κακία καὶ ἡ μικροψυχία ἐπίσης.
Μιλιά ὅταν πεθαίνει κάποιος!!! Δέν χάλασε ὁ κόσμος νά περάσουν μερικές μέρες, καί μετά γράψτε ὅτι θέλετε.
Εἶναι μικροπρέπεια νὰ προσπαθεῖ κάποιος νὰ κρύψει τόν ἐγωϊσμό ἤ τὴν ἀναισθησία του καὶ νὰ τά παρουσιάσει, βγαίνοντας ἀπὸ τὰ ἀριστερά, ὡς μεγαλοψυχία τοῦ στὺλ «ἤτανε ἕνας δικός μας». Τί παραχώρηση Θεέ μου!!! Εἶναι ἐξόχως ἀντιαισθητικὸ ἡ τάση αὐτοπροβολῆς νὰ μὴν ἔχει ὅρια οὔτε μπροστὰ στὸν θάνατο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ νὰ τὸν ἐκμεταλλεύεται γιὰ νὰ ταῒσει τὸν ἐγωϊσμό, καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ ἐπιχείρηση νὰ ἐπικαλύπτεται μὲ κενολογίες καὶ παραμύθια περὶ τῆς ἀνύπαρκτης –λόγῳ θεσμοθετημένης διαπλοκῆς- δημοσιογραφικῆς δεοντολογίας, ἡ ὁποία αὐτοαναιρεῖται καί ἄμεσα, πετώντας μέχρι καὶ τὰ ἐνοχλητικὰ σχόλια ἁπλῶν ἀναγνωστῶν στὰ σκουπίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου