Γιὰ νὰ συνοψίσω τὸν
χθεσινοβραδυνὸ ἐφιάλτη:
Οἱ νεοφιλελεύθεροι προωθοῦν
τὴν ἀπορρύθμιση καὶ τὴν ἰδιωτικοποίηση, ὥστε οἱ ἴδιοι καὶ μία μικρὴ ἐλὶτ νὰ
πλουτίσουν. Τὸ κράτος ἀναφλέγεται λόγῳ ἀπουσίας ρυθμιστικῶν κανόνων καὶ τὸ νεοφιλελεύθερο σύστημα διακόπτει τὴ
λειτουργία του, ἀφοῦ πρῶτα ἔχει ἐξασφαλίσει τὰ χρήματα, περιφρονῶντας καὶ ὑπονομεύοντας
το συστηματικά. Οἱ νεοφιλελεύθεροι ἀπορρυθμιστές, οἱ τραπεζίτες, καὶ οἱ
πλούσιοι, ἀνενόχλητοι πλέον ξαναγράφουν τὴν ἱστορία ἰσχυριζόμενοι ὅτι τὸ
μπάχαλο δὲν εἶναι σφάλμα τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, ἢ ἐκείνων πού ἐπωφελήθηκαν ἀπὸ
αὐτό, ἀλλὰ τοῦ δημόσιου τομέα καὶ τῶν τεμπέληδων καὶ ἐπιδιώκουν μέσα στὴν ἀναμπουμπούλα
νὰ συμπεριλάβουν στὰ διορθωτικὰ μέτρα τὶς κοινωνικὲς παροχές, τὸ ὡράριο ἐργασίας,
τὴ μισθοδοσία, τὴν ἡλικία συνταξιοδότησης καὶ ὅ,τι ἄλλο πάρει ὁ χάρος. Ἡ ΕΕ καὶ τὸ ΔΝΤ ἐκβιάζουν τοὺς
φορολογούμενους ἐξαναγκάζοντάς τους σὲ πτώχευση καὶ παραδίδοντας τὰ χρήματά
τους στοὺς πιστωτὲς τῶν ἀσθενῶν οἰκονομιῶν τῆς εὐρωζώνης, δηλαδὴ στὸν τραπεζικὸ
τομέα, ντεμὲκ γιὰ νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν πιστοληπτικὴ ἀξιοπιστία τῶν οἰκονομιῶν αὐτῶν.
Οἱ κρατικοὶ μηχανισμοὶ ὑποκαθίστανται ἀπὸ τὶς ἑταιρεῖες καὶ ὁ νόμος ἀπὸ τὸ
κέρδος. Τὸ ἑπόμενο βῆμα εἶναι ἡ παράδοση ἐξουσίας στὶς ἰδιωτικὲς ἑταιρεῖες, οἱ ὁποῖες
στό ἐξῆς θά μποροῦν νὰ συλλαμβάνουν, νὰ ἀνακρίνουν καὶ νὰ βασανίζουν ἀνθρώπους, πού ἔχουν
τὴν ἀφέλεια νὰ κυκλοφοροῦν στὸ δρόμο ἀμέριμνοι μὲ ἄδειες τζέπες καὶ χωρὶς μιὰ
κάρτα μὲ κάποιο λογότυπο νὰ κρέμεται ἀπὸ τὸ λαιμό τους.
“Ρίξε κάτι πάνω σου,
σέρνονται ἀρρώστιες” ἀκούω μιὰ φωνὴ καθὼς βγαίνω φουριόζος κατευθυνόμενος πρὸς
τὸ ἐκλογικὸ τμῆμα.
