Ποιό εἶναι λοιπόν τό ἀποτέλεσμα τῆς προσπάθειας τοῦ
κύριου Ἀλέξη νά ἐμφυσήσει πολιτική αἰσιοδοξία καί νά ἐξανεμίσει τήν πολιτική
κατάθλιψιν ἀπό τούς ἱστορικῶς ἀπογοητευμένους;
Ὁ κύριος Ἀλέξης ἐπιβεβαιώνει τήν πεποίθησι πῶς ἡ πολιτική
σφαῖρα εἶναι ἕνας συρρικνωμένος, διαμελισμένος, μακρυνός τόπος δραστηριότητος προνομιούχων.
Μέλη τοῦ πολιτικοῦ σώματος ἐπιστρέφουν περιοδικῶς νά μᾶς ὑπενθυμίσουν τάς
δεσμεύσεις των καί ψάλλουν ἐκ νέου τά κάλαντα εἰς ἐκτυφλωτικάς μαζικάς τελετάς.
Ἡ ψηφοφορία εἶναι ἕνα πρᾶγμα καί ἡ συλλογική φροντίς τήν ὁποῖα ἀκούει κανείς
σαρώνοντας τά ἐρτζιανά κύματα, εἶναι κάτι διαφορετικό. Τά πάντα δίδουν μιάν αἴσθησι
προσηλώσεως σέ κάποιο σύστημα, τοῦ ὁποίου μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιβεβαιώνεται ἡ
νομιμότης. Κανείς δέν αἰσθάνεται συνδεδεμένος μέ τό σύστημα αὐτό, καθώς το
προφανές του περιεχόμενο εἶναι προσδεδεμένο στόν κυνισμό.
