Ἡμερησία Διαταγή 12ης Μαρτίου 2016

Σέ ἕνα κόσμο σταθερᾶς φλυαρίας καί μακροσκελῶν συζητήσεων στερουμένων νοήματος, εἶναι ἀναγκαῖα μιά παῦσις προκειμένου νά ἐπιτραπεῖ ἡ ἔμπνευσις σοβαρότητος. Διατάσσω: παύσατε τήν  μηδαμινότητα μεγαλειωδῶν δηλώσεων.

 

Ὑπό τάς σημερινάς συνθῆκας εἶναι δύσκολον νά σᾶς μεταπωλήσω ἀκόμη ἕναν πατριωτικόν πόλεμον. Δέν ὑπάρχουν σημαῖαι, λάβαρα, ἐλπίς, δόξα, ἐπευφημίαι εἰς τούς διαδρόμους διεθνῶν ὀργανισμῶν, ἡγέται ἀλληλοσυγχαιρόμενοι, αἴσθημα ἐλευθερίας. Διατάσσω: παύσατε τήν ἀνάκλασιν τῶν ἀνησυχιῶν τῶν μέσων μαζικῆς παραπλανήσεως, μονομέρεια καί ὑποκουλτούρα.

 

Αἱ εὔποραι τάξεις χορηγοῦν ληγμένα παυσίπονα σέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους τούς ὁποίους ἀρχικῶς παγίδευσαν σέ ζωές δίχως ἰδιαίτερο νόημα καί στή συνέχεια ἐγκατέλειψαν στό μηδενιστικό τους πεπρωμένο. Ἑκατομμύρια ἀναζητοῦν ἀπόδρασι. Ἑκατομμύρια ἀπόβλητα ἀπό μιά κοινωνία ἡ ὁποῖα ἐκθιάζει τό μεγαλεῖο, τίς ἀνέσεις καί τήν πολυτέλεια, τά ὁποῖα εἶναι εἰς θέσιν νά ἀπολαμβάνει κανείς μέσα της, καί συγχρόνως ὑποτιμᾶ καί ἀτιμώνει. Διατάσσω: παύσατε τήν χρῆσιν μεγεθυντικῶν φακῶν ὅταν ἐξετάζετε τό ἰδικόν σας μαρτύριον.

 

Ἡ ἀνθρωπότης δέν εἶναι σκληρή. Εἶναι ἁπλῶς ἀνθρώπινη. Ἐπιζητεῖ τήν οἰκειότητα ἀλλά στήν πραγματικότητα δέν ἐνδιαφέρεται γι’αὐτήν. Λαχταρᾶ τήν οἰκειότητα ἀλλά δέν εἶναι ἐξοπλισμένη γι’ αὐτήν. Οἱ ἄνθρωποι ἀπεχθάνονται τάς ἰσοτίμους σχέσεις. Προτιμοῦν τάς ἰεραρχικάς σχέσεις, ὅπου κάποιοι εἶναι ἀνώτεροί των καί ἄλλοι ὑφιστάμενοί των. Δέν θά μποροῦσε ἄλλωστε πραγματικά νά γίνει κάτι χωρίς κάποιος νά ἔχει τήν ἐπιχειρησιακή εὐθύνη. Διατάσσω: παύσατε τήν τυφλήν ὑπακοήν είς τήν ἀνωτερότητα τοῦ κέρδους. Ἀναζητήσατε τήν σταθεράν τῆς τελειότητος εἰς τήν ἔνδειαν τῆς ἁπλότητος.

 

Ἐπῆλθεν τό τέλος τῆς συνειδήσεως. Τό τέλος τῆς συνειδήσεως εἶναι μία ἀπαίσια κατάληξις. Στήν ἔρημο δεν ὑπάρχει καμμιά ἀνησυχία διά τήν συνείδησιν. Ἡ συνείδησις ἐπιστρέφει μετά ἀπό ποιός γνωρίζει πόσες μοναχικές περιπλανήσεις καί ἀφοῦ ἔχει ξεθάψει τά ἴχνη τῆς ἀρχικῆς της ἀναχωρήσεως. Ἡ συνείδησις γνωρίζει τάς διεργασίας τῆς ἐξαπατήσεως, τῆς ἀχαριστίας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἀνοησίας. Διατάσσω: ἄμεσος καί ἀμετάκλητος ἐπανασύστασις τῆς συνειδήσεως εἰς τήν προτεραῖαν της αἴγλην.

 

Paul Celan (μετάφρασις Γιῶργος Καρτάκης)

κάνει τήν διαφορά τό χρῶμα:

πρέπει νά εἶναι μιά

γοητευτική μορφή μιά ἀκέραια

πλήρως

διαρθρωμένη

μέ μιά κληρονομιά καθορισμένη

Διατάσσω: ἐξερευνήσατε τά ἀτέρμονα δίκτυα τῆς ὑποβαθμίσεως καί τῆς ματαιοδοξίας, τῆς σκληρότητος καί τῆς δυσαρεσκείας, τοῦ παραλογισμοῦ, τῆς αὐταρεσκείας, καί τῶν σκοτεινῶν αἰσθημάτων προτοῦ ἀναζητήσετε τήν σωτηρίαν εἰς τήν Δευτέραν Παρουσίαν τῆς γραφῆς, προτοῦ ἀναζητήσετε τήν ἀποκάλυψιν τοῦ μοναδικοῦ πράγματος ποῦ ἔχει σημασίαν. Τήν μετάβασιν ἐκ τῆς γνώσεως εἰς τήν σκέψιν.

 

Ἀπαλλάσω τῆς αἰωνίας των σιωπῆς: Νικόλαον Καροῦζον, Μιχαήλ Κατσαρόν, Κωνσταντῖνον Καβάφην, Ἀλέξανδρον Παπαδιαμάντην…  

 

 

Διοικητής