Ἡ ἀθωότης

Ἐλευθερία, ἐμπιστοσύνη, ἁπλότητα, εἰλικρίνεια
τά προνόμια τῶν ἀθώων
ἀντίβαρα στό φόβο, στήν τυραννία καί τήν ἐνοχή.
Ψωμί, καί νερό χωρίς μετάλλαξη.
Ἐλαιόλαδο πού διδάσκει σοφία.
Κρασί πού εἶναι ἄνθρωπος.

Κάποτε ὑπήρξαμε ἀδαεῖς.
Περπατούσαμε σέ διαδρομές προσχεδιασμένες
τήν ἐπόμενη μέρα ἐπιστρέφαμε ἥσυχα στή δουλειά,
ἀφελῶς συνεισφέραμε στήν τυραννία τῆς ὁμαλότητος.

Ἦχοι σιωπηλοί, τεχνητή ἀτμόσφαιρα χαρᾶς, πλαστικά χαμόγελα.
Κάποια πλάσματα ἐκτινάσσονται ξαφνικά σάν φαντάσματα
φοβισμένα πτηνά παγιδευμένα στό ἀδιέξοδο,
ὅμως ἀκόμα ὀνειρεύονται τήν ἀναπνοή
ἐξακολουθοῦν συντονισμένα σέ μῆκος κύματος ἐλευθερίας.

Τό ἕνα μάτι ἀνοιχτό τό ἄλλο κλειστό,
ἐπιλεκτική κάτοψις, ὅρασις μονοδιάστατη
σκηνές, ἀμαρτίες, διαπληκτισμοί, ἱστορίες καθημερινότητος.
Πλεονάζουσα συσσώρευσις πλούτου
ἀκατάσχετες προκλητικές δαπάνες.
Διακυβέρνησις καταπιεστική,
χρηματοπιστωτική καινοτομία
κατάσχεσις ταυτότητος.

Χρήσις σκληροῦ λεξιλογίου.
Ἡ γῆ δυστυχισμένη ἀπό ἔλλειψη εὐθυμίας.
Οἱ ἄνθρωποι συρρικνωμένοι σέ σκοτεινές ἐσοχές μιᾶς ψυχῆς περιορισμένης.
Ὅλα ὑποβαθμίζονται σέ κατάσταση ἄγνοιας, ἀνικανότητας καί πλήξης.
Παρακαλῶ νά μή φύγουν ἀπό τήν πλατεῖα οἱ ρακένδυτοι τῆς πόλης.
Στό ἴδιο σημεῖο ἀργότερα θά ἐμφυτευθοῦν αἱ λαιμητόμοι.

Ἡ μηχανή κοιτάζει ἐπίμονα ἀπό τήν καμπίνα τοῦ ἡμιφορτηγοῦ
τό πλάνο μακρυνό, ἡ κίνηση ἀργή
κτίρια ἐγκαταλελειμμένα, καλυμμένα μέ στάχτη.
Ἱεροτελεστία τριῶν λεπτῶν μετάβασης
ἀπό τίς παιδικές ἀναμνήσεις στήν πραγματικότητα.

Ἡ ἀθωότης ἀπεβίωσε, καί ἀπεβίωσε νέα.
Τώρα τί νόημα ἔχει νά προσποιεῖται κανείς τόν ἀθῶο;