Τί γίνεται στήν Κύπρο ἐν ὄψει τοῦ Δεκέμβρη;

Γιά μιά ὅσο γίνεται πληρέστερη ἐνημέρωση σέ σχέση μέ τό Κυπριακό καί τίς ἐξελίξεις πού κυοφοροῦνται μέσα σέ πλήρη μυστικότητα, παραθέτω τόν παρακάτω σύνδεσμο άπό τό Ἀντίβαρο, μέ συγκεντρωμένα ἄρθρα. Δυστυχῶς στήν καθημερινή εἰδησεογραφία τό θέμα βρίσκεται στό περιθώριο τῶν δελτίων τῶν μεγάλων καί «ἔγκυρων» τηλεοπτικῶν σταθμῶν καί ἐφημερίδων. Πρόσωπα με ἱστορία, ὅπως ὁ «γιατρός» Βάσσος Λυσσαρίδης ἀγνοοῦνται συστηματικά ἀπό τους σύγχρονους παραγωγούς «εἰδήσεων». Προτιμῶνται οἱ ἐντεταλμένοι "δημοσιογράφοι" ἤ παπαγάλοι διαφόρων ἰνστιτούτων καί ἱδρυμάτων ἀμυντικῆς και ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ….
Ἄν κάποιος γνωρίζει ἱστοσελίδες μέ στοιχεῖα γιά τό Κυπριακό ἄς τἀ ἐπισυνάψει στά σχόλια

http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&view=category&id=3&Itemid=86

Το παρακάτω κείμενο ἀναρτήθηκε στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ἀντίβαρου, με ἀφορμή την παρουσίαση τοῦ βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου « Ἡ Κύπρος σέ παγίδα». 


Στα βιβλία καί τό ἔργο του ἔχω ἀναφερθεῖ σέ ἀναρτήσεις στό παρελθόν. Τά ἄρθρα του πού ἀναρτᾶ στό ἱστολόγιό του –εἶναι δίπλα στόν κατάλογο, στά δεξιά τῆς σελίδας -, συγκροτημένα καί ψύχραιμα διαφωτίζουν σε μεγάλο βαθμό τις διαφαινόμενες ἐξελίξεις. Ἀπό τούς λίγους πού κατέχει το ἀντικείμενο σε βάθος. Ὑποστηρίζει τήν σύζευξη τοῦ ἐθνικοῦ μέ τό κοινωνικό στοιχεῖο ( δεῖτε τό ἐκπληκτικό του ἄρθρο: "Ἔθνος καί κοινωνία, κράτος καί άριστερά"
http://konstantakopoulos.blogspot.com/2009/06/e.html )


http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4851:0709-pagida-kypros&catid=3:cyprus&Itemid=86

Τή Δευτέρα 22 Ἰουνίου 2009 παρουσιάστηκε στή Λευκωσία, τό τελευταῖο βιβλίο τοῦ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου «Ἡ Κύπρος σέ παγίδα», πού πραγματοποιήθηκε στά πλαίσια ἐκδήλωσης, μέ θέμα: «Κυπριακό, Ἑλλάδα, Εὐρωτουρκικά».

Ὁ Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος- δημοσιογράφος μέ ἀριστερές καταβολές- ἀμφισβητώντας ἐκείνους πού ἰσχυρίζονται ὅτι τό Κυπριακό δέν «πουλάει», συνεχίζει μέ τήν ἀρθρογραφία του καί τό συγγραφικό του ἔργο νά ἐπαναλαμβάνει τή γνωστή ρήση τοῦ ἀείμνηστου Ἄνδ. Παπανδρέου ὅτι «ἄν χαθεῖ ἡ Κύπρος θά χαθεῖ ἡ Ἑλλάδα!».

«Ἡ Κύπρος σέ παγίδα» εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ βιβλίου «Ἡ ἁρπαγή τῆς Κύπρου» πού συνέγραψε ὁ ἴδιος, πρίν ἀπό τήν κατάθεση τοῦ Σχ. Ἀνάν 5.

Πρῶτος, ἐκ τῶν παρουσιαστῶν, ἦταν ὁ Βάσος Λυσσαρίδης, ὁ ὁποῖος διερωτήθηκε γιά πόσο καιρό ἀκόμα ἡ δική μας πλευρά θά συνηγορεῖ σέ μορφές λύσης πού ἐμπεριέχουν τήν ἀνανική, ρατσιστική, φιλοσοφία, συμφωνώντας ἀπόλυτα μέ τίς «εὔστοχες», ὅπως χαρακτηριστικά εἶπε, ἐπισημάνσεις τοῦ Δ. Κωνσταντακόπουλου. Σαφέστατη ἡ προειδοποίηση τοῦ γιατροῦ πώς τυχόν μονογραφή τοῦ ὅποιου σχεδίου, πρίν ἀπό δημοψήφισμα, θά ἀποτελεῖ ἀρνητική ἐξέλιξη καί θά καταστεῖ ἐκβιασμός γιά τόν ἴδιο τό λαό καί ἔκλεισε τήν τοποθέτησή του λέγοντας ὅτι: «Στόχος τῆς Τουρκίας εἶναι ἡ ‘Ἀλεξανδρεττοποίηση’ τῆς Κύπρου, δημιουργώντας, ἀρχικά, πλειοψηφία ἀπό Τούρκους καί στή συνέχεια νά ζητήσει τήν αὐτοδιάθεση τοῦ νησιοῦ».

Ὁ Ἀντρέας Λοβέρδος, ἀκαδημαϊκός, βουλευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ καί πρώην ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς κυβέρνησης Σημίτη, ἀφοῦ ἐκθείασε τήν πολιτική Σημίτη στό Ἐλσίνκι τό 1999, σημείωσε ὅτι «αὐτή ἡ πολιτική θά ἀξιολογηθεῖ στό τέλος αὐτοῦ του χρόνου», ἐννοώντας φυσικά τήν ἀξιολόγηση τῆς Τουρκίας τόν ἐρχόμενο Δεκέμβριο.

Ὁ Παναγιώτης Λαφαζάνης, Κοινοβουλευτικός Ἐκπρόσωπος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἔκανε αἴσθηση μέ τήν τοποθέτησή του: «Ὁ Κωνσταντακόπουλος παραμένει ἀπό τούς ἐλάχιστους πού ἀσχολοῦνται μέ τό Κυπριακό» καί συνέχισε: «Οἱ Κωνσταντακόπουλοι θά πληθαίνουν διότι πρέπει νά δυναμώσουμε τό δεσμό Κύπρου-Ἑλλάδας [...] Τά λάθη γίνονται ὅταν ὁ λαός βρίσκεται σέ ἀφασία. Ὅταν ὑπάρχει συμφωνία ὅλης τῆς ἐλίτ. Ἡ συμφωνία τῆς Νέας Ὑόρκης, τό Φεβρουάριο τοῦ 2004, μόνο σέ ἀποικίες μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ. Ἡ ἑλληνική πολιτική εἶναι πολιτική νεοϋποτέλειας στό Αἰγαῖο καί στήν Κύπρο».

Ὁ ἀκαδημαϊκός Ἀνδρέας Θεοφάνους ἐπισήμανε ὅτι:
«Ἡ φράση ‘ὀδυνηρός συμβιβασμός’ ἀποτελεῖ μία ἀντίφαση. Ἄλλο ἔντιμος συμβιβασμός καί ἄλλο ἐπιδείνωση τοῦ status quo. Ὁ Πρόεδρος Χριστόφιας στήν προσπάθειά του ν’ ἀποφύγει τήν ἐπιδιαιτησία ὁδηγήθηκε στό δρόμο τῆς ‘ἐνδοκυπριακῆς λύσης’, χωρίς τή διεύρυνση τῆς βάσης τῶν διακοινοτικῶν συνομιλιῶν».

Τέλος, τό λόγο πῆρε ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας. Στήν καταρχήν του ἀναφορά καυτηρίασε τό γεγονός τῆς ἀπουσίας ἐκπροσώπου τοῦ ΑΚΕΛ, παρά τήν πρόσκληση νά συμμετάσχει τό Κόμμα στή συζήτηση. Ὁ συγγραφέας ἀναφέρθηκε σέ διάφορες παραδοξότητες πού συμβαίνουν σέ σχέση μέ τό Κυπριακό:

1. Ὁ Ἐρντογάν τό 2003 εἶπε «Ὄχι» στούς Ἀμερικανούς γιά τό Ἰράκ καί σήμερα ἀνταμείβεται, σ’ ἀντίθεση μέ μας.

2. Στό Κυπριακό οἱ πολιτικοί ὄροι ἔχουν μετατραπεῖ σέ ὅρους ἀστικοῦ δικαίου, φωτογραφίζοντας τό περιουσιακό.

3. «Τί εἶναι οἱ κόκκινες γραμμές;» διερωτήθηκε «καί ποιές εἴν’ αὐτές ὅταν σ’ ἕνα κανονικό κράτος δέν ὑπάρχει α) αὐτοκυβέρνηση καί β) αὐτοάμυνα;»

4. Γιατί πρέπει νά ντρεπόμαστε πού εἴμαστε πλειοψηφία (ἐννοεῖ τούς Ε/κ) καί πῶς μπορεῖ νά λειτουργήσει ἡ ἀρχή τῆς πλειοψηφίας σ’ ἕνα μόρφωμα ὅπως τό κυοφορούμενο;

5. Ἀφοῦ στό ΑΚΕΛ δηλώνουν μαρξιστές-λενινιστές γιατί δέν δημοσιοποιοῦν τά ὅσα συζητοῦνται στίς συνομιλίες μέ τόν Ταλάτ, τή στιγμή πού ὁ Λένιν, τό πρῶτο πράγμα πού ἔκανε στίς συνομιλίες μέ τούς Γερμανούς ἦταν ἡ δημοσίευση τῶν πρακτικῶν τῶν συνομιλιῶν.

Ἐν κατακλείδι, αὐτοαξιολογώντας τό ἔργο του εἶπε: «Δυστυχῶς, ὅσα ἔχω γράψει ἔχουν βγεῖ ἀληθινά καί φαίνεται ὅτι τά ἔχω καταφέρει καλά».