Ο ΧΙΤΛΕΡΙΣΜΟΣ, Ο ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1029972&lngDtrID=245


Ὁ ΟΑΣΕ ( Ὀργανισμός γιά τήν ἀσφάλεια καί τήν συνεργασία στήν Εὐρώπη) καταδικάζει παράλληλα ναζισμό καί σταλινισμό. Τούς ἐξισώνει. Ἡ ἀναμφισβήτητη καί σημαντικώτερη ὅλων συμβολή τῆς ΕΣΣΔ στή νίκη κατά τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονα ἀποσιωπᾶται ξεδιάντροπα.
Ἕνας ἐπιεικής χαρακτηρισμός γιά τήν παραπάνω θέση ἀφορᾶ τήν χυδαιότητά της, μία χυδαιότητα πού συμβαδίζει μέ τήν φιλελεύθερη περί δημοκρατίας ἄποψη «τά δικά μας δικά μας καί τά δικά σας δικά μας». Ἡ ὑποκρισία καί ὁ φαρισαϊσμός πού ντύνουν αὐτή τήν χυδαιότητα δυστυχῶς καταφέρνουν νά ξεγελάσουν τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου, ἀνάγοντας τέτοια ἰδεολογήματα στό ἐπίπεδο τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν.
Μία θέση πού ἐλάχιστη σχέση ἔχει μέ τήν πραγματικότητα ἀφοῦ δέν ἀναφέρεται καί παραγνωρίζει σκοπίμως κάποια σημαντικά γεγονότα πού ἔλαβαν χώρα ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Χίτλερ καί τοῦ ναζισμοῦ καί ἀκολούθησαν τήν λήξη τοῦ 2ου παγκοσμίου πολέμου.


Θά παραθέσω στά γρήγορα μία σειρά ἀπό περιστατικά καί κάποιες πρόχειρες σκέψεις, πού μέ δυσκολεύουν νά ἀποδεχτῶ τήν θέση τοῦ ΟΑΣΕ. Θά μποροῦσα ὅμως νά συζητήσω μία ἄλλη ἄποψη, πώς ὁ ναζισμός καί ὁ κομμουνισμός εἶναι παιδιά τοῦ φιλελευθερισμοῦ, τό μόνο δηλαδή κοινό πού ἔχουν εἶναι ὁ πατέρας. Ἄλλο ὅμως συζήτηση καί ἄλλο ἡ χοντροκομμένη προπαγάνδα τοῦ ΟΑΣΕ. Ἐδῶ θα προσπαθήσω νά ἀπαντήσω στήν προπαγάνδα. Μιά προπαγάνδα πού προέρχεται ἀπό ἕναν ὀργανισμό πού ὅπως καί ἄλλοι ( βλέπε Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης ) στεροῦνται κάθε νομικοῦ περιεχομένου καί ὑπόστασης, λειτουργοῦν -ὑποτίθεται - σάν φόρουμ πολιτικοῦ προβληματισμοῦ ( κάτι σάν τήν Λέσχη Μπίλντεμπεργκ...)

Ἡ στάση τῆς δυτικῆς Εὐρώπης καί τῶν ΗΠΑ ἀπέναντι στόν ναζισμό εἶναι κοινή, καί σέ καθαρά οἰκονομικό ἐπίπεδο ἀλλά καί σέ ἐπίπεδο πολιτικῆς. Καί πρίν τόν πόλεμο ἀλλά καί κατά τήν διάρκειά του οἱ κινήσεις κατά τῆς Γερμανίας προσπαθοῦν νά συνδυασθοῦν μέ τήν ὅσο γίνεται μεγαλύτερη φθορά τῆς ΕΣΣΔ.

Ἄν τό σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ βάζει στήν ἴδια μοίρα ναζισμό καί σταλινισμό, ἡ συμφωνία τοῦ Μονάχου ἕναν χρόνο νωρίτερα τί κάνει; Ἀμφιβάλλει κανείς πῶς στίς 29 Σεπτεμβρίου 1938, οἱ δυτικοί δημοκράτες ἕσφιγγαν τό χέρι τοῦ Χίτλερ, ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό λίγους μῆνες εἶχε προχωρήσει στήν προσάρτηση τῆς Αὐστρίας; Ἐκεῖ δέν συμφώνησαν στήν προσάρτηση τῆς Σουδητίας στό Γ Ράϊχ; Οἱ χαρακτηρισμοί τῆς δύσης, σέ στύλ ξιπασμένης αὐτοκριτικῆς, νά χαρακτηρίζει τόν Βρεταννό πρωθυπουργό Τσάμπερλεν ὑποχωρητικό εἶναι ἀρλοῦμπες. Ἁπλούστατα ὁ Τσάμπερλεν γνωρίζει πολύ καλά πώς ὁ Χίτλερ εἶναι σφοδρός ἀντικομμουνιστής καί προσπαθεῖ νά τό ἐκμεταλλευτεῖ. Ὁ λόρδος Χάλιφαξ ἔχει δηλώσει « ἐμποδίζοντας τήν εἴσοδο τοῦ κομμουνισμοῦ στήν χώρα του, ὁ Χίτλερ μπόρεσε νά φράξει τό πέρασμα του πιό δυτικά».

Οἱ λάθος ἐκτιμήσεις καί ἡ ὑπεροψία τῶν δυτικῶν δέν καταφέρνουν νά στρέψουν τόν Χίτλερ κατά τοῦ Στάλιν. Μετά τήν προσάρτηση τῆς Σουδητίας κάτω ἀπό τίς εὐλογίες τους ὁ Χίτλερ τό Μάρτιο τοῦ 1939 καταλαμβάνει ὁλόκληρη τήν Τσεχοσλοβακία. Ἡ Ἀγγλία κωλυσιεργεῖ στίς ἀγγλοσοβιετικές συνομιλίες τόν Αὔγουστο τοῦ 1939. Ὑποτιμώντας σαφῶς τούς σοβιετικούς οἱ Ἄγγλοι στέλνουν γιά συνομιλίες στήν Μόσχα διπλωματικούς ὑπαλλήλους δεύτερης διαλογῆς γιά νά συνομιλήσουν μέ τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Μολότωφ, ὁ ὁποῖος μέ τό δίκιο του τούς ξαποστέλνει. Ὁ Χίτλερ φέρεται πιό ἔξυπνα καί στέλνει τόν δικό του ὑπουργό Ἐξωτερικῶν τόν Ρίμπεντροπ. Γιά νά ξυπνήσει ἡ Εὐρώπη πρέπει νά ὑπογραφεῖ τό σύμφωνο Μολότωφ –Ρίμπεντροπ. Ἡ κατάληψη τοῦ Γκτάνσκ συνέβαλλε στήν κήρυξη τοῦ πολέμου ἀλλά ἄν δέν εἶχε ὑπογραφεῖ τό ἀνωτέρω σύμφωνο, νομίζω ὅτι οἱ ἐξελίξεις θά ἦταν διαφορετικές. Καί τό ἐνδιαφέρον εἶναι πώς ἄν καί στίς 3 Σεπτεμβρίου τοῦ 1939 τοῦ κηρύσσουν τυπικά τόν πόλεμο, ἡ Πολωνία ἀφήνεται στήν μοίρα της, ὅπως καί ἡ Τσεχοσλοβακία προηγουμένως. 17 μέρες μετά, δικαιολογημένα ὁ Στάλιν εἰσβάλλει μέ τήν σειρά του στήν Πολωνία ἀφοῦ βλέπει ὅτι μέχρι τότε ἡ κήρυξη πολέμου τῆς ὑπόλοιπης Εὐρώπης ἐναντίον τοῦ Χίτλερ ἔχει πλατωνικό χαρακτήρα. Νόμιζαν οἱ ἀθεόφοβοι πώς εἶχαν ἀκόμη ἐλπίδες νά τόν στρέψουν κατά τῆς ΕΣΣΔ.

Οἱ ὑποψίες τοῦ Στάλιν ὅτι οἱ δυτικές δυνάμεις σκόπευαν νά βάλουν τήν Γερμανία καί τήν Ρωσία νά ἀλληλοφαγωθοῦν ἦταν σωστές. Ἡ συμφωνία τοῦ Μονάχου ἔδειχνε ἐδῶ καί καιρό σέ αὐτή τήν κατεύθυνση. Φάνηκε ὅμως καί μερικά χρόνια μετά, ἀπό τήν ὑπόσχεση πού τοῦ ἔδωσαν γιά ἄνοιγμα ἑνός μετώπου στά νῶτα τῶν Γερμανῶν, τό ἄνοιγμα τοῦ ὁποίου καθυστεροῦσαν , κυρίως ὁ Τσώρτσιλ, συστηματικά. Ἡ ἐπιχείρηση «Overlord», ἡ ἀπόβαση στήν Νορμανδία, καθυστέρησε μέχρι τό 1944. Φυσικά αὐτό εἶχε σάν ἀποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερες ἀπώλειες καί ἐξουθένωση γιά τούς Ρώσους πού κρατοῦσαν ὁλομόναχοι τόν ὄγκο τῶν γερμανικῶν δυνάμεων, τά θύματα ὅμως γιά τούς δυτικούς ἦταν πολύ λιγότερα.

Στήν « περίφημη » δίκη τῆς Νυρεμβέργης, ἐκεῖ ὅπου τό Διεθνές Δίκαιο ἀπουσίαζε –πού ἀκούστηκε νά δικάζουν οἱ νικητές τούς ἡττημένους, καί ὄχι κάποιοι οὐδέτεροι π.χ. Ἑλβετοί – ἁπλά καταδικάστηκαν καί κρεμάστηκαν μερικοί μετρημένοι στά δάχτυλα ναζί, ἀλλά ἕνας μεγάλος ἀριθμός πρώην ναζί, μελῶν τῶν Ἔς Ἔς καί τῆς Γκεστάπο ἀπορροφήθηκε καί χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν κρατικό μηχανισμό τῆς μετέπειτα Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Γερμανίας. Μήπως κάποιοι τέτοιοι τύποι στελεχώνουν καί τόν ΟΑΣΕ σήμερα;

Στό κάτω κάτω ἡ ἐγκληματική σταδιοδρομία τῶν ναζί χρηματοδοτήθηκε πλουσιοπάροχα ἀπό τίς ΗΠΑ ( ἀλήθεια ὁ ΟΑΣΕ ἔχει ἄποψη περί τοῦ γεγονότος ἤ ἔχει ἀφοσιωθεῖ ὁλοκληρωτικά στήν μελέτη τοῦ συμφώνου Μολότωφ – Ρίμπεντροπ; ) τό δε ἔγκλημα πού διεπράχθη στήν Χιροσίμα καί τό Ναγκασάκι ὁ Χίτλερ οὔτε πού θά μποροῦσε νά τό ὀνειρευτεῖ.

Ἀμερικάνικες τράπεζες καί χρηματοπιστωτικά ἱδρύματα, ἐκπροσωπούμενα ἀπό προσωπικότητες ὅπως ὁ Τζόν Φόστερ Ντάλες - στενός φίλος του Ἀντενάουερ, γνωστός ὡς ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ ἀργότερα, ἔδειξαν μία ἰδιαίτερη στοργή στόν Χίτλερ καί τοῦ ἔδωσαν χρήματα μέ τό τσουβάλι. Ἔτρεφαν βάσιμες ἐλπίδες ὅτι ὁ Χίτλερ θά ξεκινοῦσε πόλεμο ἐναντίον τῶν Ρώσων. Ὁ δέ Ἀντενάουερ ἐπικεφαλῆς τοῦ γερμανικοῦ, πιό σωστά γερμανοαμερικάνικου θαύματος, τό 1933 ζήταγε «…νά ἔχει τό κόμμα τοῦ Χίτλερ ἡγετικό ρόλο στή νέα κυβέρνηση…». Τί λέει ὁ ΟΑΣΕ ἀλήθεια; Τά μεγάλα ὅμως ποσά μέ τά ὁποῖα ἐνισχύεται τό κόμμα τοῦ Χίτλερ ξεκινᾶνε πολύ πρίν ἀνέβει στήν ἐξουσία. Ὁ φόβος τῆς ἐξέγερσης τῶν μπολσεβίκων τῆς Γερμανίας καί ἡ προσέγγιση μέ τήν ΕΣΣΔ κάνουν τίς ΗΠΑ νά ἐπιθυμοῦν μία ἰσχυρή Γερμανία, τήν ἴδια δέ ἐπιθυμία ἐξέφρασαν καί πραγματοποίησαν καί μετά τήν λήξη τοῦ πολέμου. Ὅλα αὐτά τά γεγονότα, θεωρήθηκαν ἀπό τό δικαστήριο τῆς Νυρεμβέργης ὡς ἄσχετα μέ τήν ὑπόθεση καί δέν ἔπρεπε νά συζητηθοῦν. Τήν ἴδια γνώμη πιθανόν νά ἔχει καί ὁ ΟΑΣΕ.

Πλησιάζοντας στήν λήξη τοῦ πολέμου, στήν Γιάλτα καί τό Πότσδαμ, ἀποφασίζεται νά μήν ὑπάρχει στήν Γερμανία κεντρική γερμανική διοίκηση, ἀλλά ἡ ἄσκηση τῆς ἐξουσίας νά γίνεται συνολικά ἀπό τίς συμμαχικές δυνάμεις, ἡ κάθε μία στήν ζώνη πού τῆς παραχωρεῖται. Τό κόλπο τῶν ἀμερικάνων ὅμως εἶναι πώς ἀποφασίζουν οἰκονομικά ἡ Γερμανία νά λειτουργεῖ ἑνιαία, λογικό ἀπό τήν μία, ἀπό τήν ἄλλη ὅμως αὐτό σήμαινε πώς οἱ ἰσχυροί οἰκονομικά Ἀμερικάνοι θά ἔχουν οὐσιαστικά τόν πλήρη ἔλεγχο μεταπολεμικά. Στό Πότσδαμ ὅμως, οἱ δυτικοί δέν ἔχουν πλέον ἀνάγκη τόν Στάλιν νά ἐπιτεθεῖ κατά τῆς Ἰαπωνίας ὅπως τοῦ εἶχαν ζητήσει στήν Γιάλτα. Βέβαια στήν Γιάλτα ὁ Στάλιν πονηρά σκεπτόμενος δέχτηκε νά πολεμήσει τούς Ἰάπωνες ἀλλά μόνο μετά τήν συνθηκολόγηση τῆς Γερμανίας, γιά νά εἶναι σίγουρος ὅτι οἱ δυτικοί θά ἐπιδιώξουν μέ ὅλες τους τίς δυνάμεις τήν ἥττα τοῦ Χίτλερ. Στό Πότσδαμ ἔχει μεσολαβήσει ἡ ἐπιτυχής δοκιμή τῆς ἀτομικῆς βόμβας, οἱ ὄροι ἔχουν ἀλλάξει, οἱ ἀμερικάνοι ἀντιδροῦν στό ὕψος τῶν ἤδη συμφωνηθέντων στήν Γιάλτα πολεμικῶν γερμανικῶν ἀποζημιώσεων πρός τήν ΕΣΣΔ, ἡ ὁποία καί ἔχει πολεμήσει περισσότερο καί ἔχει τίς μεγαλύτερες ἀπώλειες, ἔχοντας παράλληλα στό μυαλό τούς τήν οἰκονομική ἀνόρθωση τῆς Γερμανίας, ὑπό τόν ἔλεγχό τους φυσικά. Γιατί νά δώσουν ἀποζημιώσεις; Στό Πότσδαμ ἀρχίζει ὁ Ψυχρός Πόλεμος. Τό ἑπόμενο βῆμα εἶναι ἡ ἐνοποίηση τῆς ἀγγλικῆς καί τῆς ἀμερικάνικης ζώνης τό 1946, καί τό σημαντικότερο βῆμα γιά τήν δημιουργία τοῦ «Γερμανικοῦ ζητήματος» γίνεται τό 1948 ὅταν οἱ τρεῖς δυτικές ζῶνες ἐγκαταλείπουν τό μέχρι τότε κοινό καί γιά τίς τέσσερεις ζῶνες νόμισμα καί κόβουν ξεχωριστό νόμισμα γιά τήν δυτική μεριά τῆς Γερμανίας, αὐτονομώντας την οἰκονομικά. Καί αὐτό ἔγινε ποδοπατώντας καί παραβιάζοντας ὅσες συμφωνίες εἶχαν ὑπογράψει προηγουμένως. Ἀδικαιολόγητα ὁ Στάλιν προχώρησε στόν ἀποκλεισμό τοῦ Βερολίνου; Τόν χωρισμό τῆς Γερμανίας τόν ἐπεδίωξαν οἱ δυτικοί καί ἄς μήν μᾶς παραμυθιάζουν τόσο καιρό μέ τό «τεῖχος τοῦ αἴσχους» πού κτίσθηκε τό 1961.


Μετά τόν πόλεμο, οἱ Ἀμερικάνοι ἀποφάσισαν νά χρηματοδοτήσουν τήν «ἀνάπτυξη» τῆς Εὐρώπης μέ τό σχέδιο Μάρσαλ. Στό σχέδιο αὐτό ἀργότερα συμπεριελήφθηκε καί ἡ Ὁμοσπονδιακή Δημοκρατία τῆς Γερμανίας. Προφανῶς ἀφοῦ εἶχαν ἀποφασίσει πώς οἱ Ρῶσοι, ὁ κυριώτερος παράγοντας τῆς νίκης τῶν «συμμάχων» τώρα ἦταν ἐχθροί, καί πρός τόν στόχο αὐτό κατευθύνθηκε ὅλη ἡ δυτική μεταπολεμική προπαγάνδα, οἱ δέ Γερμανοί πιά ἦταν φίλοι. Ἐξ’ ἄλλου ἄν τούς ἄφηναν στήν ἀπέξω, ποιός ξέρει μπορεῖ νά ἔπεφταν στήν ἀγκαλιά τῶν Σοβιετικῶν. Αὐτή ἡ φοβερή χρηματοδότηση τῆς εὐρωπαϊκῆς «ἀνάπτυξης», ἦταν ἕνα δεῖγμα τοῦ μεταπολεμικοῦ σχεδιασμοῦ τῶν ΗΠΑ πού ἔβλεπε τόν ὑπόλοιπο κόσμο ὡς ἀποικία. Αὐτό πού δέν κατάφερε ὁ Χίτλερ, νά πάρει ἀπό τούς Εὐρωπαίους καί κυρίως τούς Ἀγγλογάλλους ὅσα αὐτοί εἶχαν ἁρπάξει ἀπό τίς ἀποικίες, τό κατάφεραν οἱ Ἀμερικάνοι μέ διαφορετικό τρόπο, βγάζοντας ἀπό τήν μέση τήν ΕΣΣΔ. Ἐντάξει γιά τό τελευταῖο χρειάστηκε νά ἰσοπεδώσουν καί δυό γιαπωνέζικες πόλεις. Μέ ἄλλα λόγια , τό σχέδιο Μάρσαλ μεταφράζεται ὡς ἑξῆς: πῶς νά κάνετε ἕνα δῶρο στόν ἑαυτό σας.

Τό ψήφισμα τοῦ ΟΑΣΕ, ὅπως καί τόσα ἀνάλογά του παρελθόντος ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης βαδίζει στά χνάρια τοῦ ψυχροῦ πολέμου πού ἐγκαινίασε μεταπολεμικά ἡ Δύση ἐναντίον τῆς ΕΣΣΔ, ἀναγορεύοντας μία ἐξαντλημένη ἀπό τόν πόλεμο καί χωρίς πυρηνικά χώρα σέ αἱμοβόρο ἀντίπαλο. Φυσικά ὁ πραγματικός στόχος ἦταν καί εἶναι οἱ λαοί στό ἐσωτερικό της Εὐρώπης, ἡ μέ ὁποιονδήποτε τρόπο τρομοκράτησή τους καί πώς θά ἐλεγχθοῦν καλύτερα μέσα στά πλαίσια τῆς Εὐρωπαϊκῆς «ἀσφάλειας». Παλιότερα κινδύνευε ἡ «ἐθνική ἀσφάλεια» ἀπό τόν κομμουνισμό. Σήμερα στήν θέση τῆς «ἐθνικῆς ἀσφάλειας» ὁ ὅρος «εὐρωπαϊκή ἀσφάλεια» κρίνεται πιό ρεαλιστικός. Ἀσφάλεια καί ἀπό τούς ἔξω καί ἀπό τούς μέσα Ὁ σταλινισμός πάντα μπορεῖ νά χρησιμεύσει σάν φόβητρο, ἀλλά γιά νά γίνεται καλύτερα ἡ δουλειά μας βάζουμε μέσα καί λίγο ναζισμό, λίγο ρατσισμό, λίγο ἰσλαμισμό, λίγο ἐθνικισμό, κάθε εἴδους σκιά τοῦ παρελθόντος. Ὅλα αὐτά ἄλλοτε εἶναι ἐργαλεῖα τῆς δουλειᾶς μας καί ἄλλοτε χαρακτηρισμοί τούς ὁποίους ἀπευθύνουμε ἐπιτιμητικά στούς ἀπολίτιστους πού δέν ἀποδέχονται τήν ἀνωτερότητα καί τήν πρωτοκαθεδρία μας. Καμμιά σημασία δέν ἔχει πώς χάρι στόν Στάλιν νικήσαμε τόν Χίτλερ, πώς χρησιμοποιήσαμε τούς ἰσλαμιστές σέ ὅλη τήν μέση Ἀνατολή καί τήν Ἀσία γιά νά ἀποτρέψουμε τήν ἀπεξάρτηση τῶν λαῶν τῆς περιοχῆς ἀπό τίς φιλελεύθερες «δημοκρατικές» μας δαγκάνες, πώς χρησιμοποιήσαμε τόν ἐθνικισμό γιά οἰκονομικούς λόγους, πώς ὁ ἐθνικισμός καί ὁ ρατσισμός τούς ὁποίους «καταδικάζουμε» εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς δυτικῆς μας πολιτιστικῆς καί κοινωνικῆς κληρονομιᾶς, χρήσιμοι γιά τήν λεηλασία τῶν «ὑπανάπτυκτων» στό ἐξωτερικό, στό πῶς νά ληστεύει τό ἕνα κράτος τά ἄλλα, καί τήν ἐκμετάλλευση καί καταλήστευση στό ἐσωτερικό, πῶς νά κλέβει ἡ μία κοινωνική τάξη τίς ὑπόλοιπες. Στίς μέρες μας πού τό πρός λεηλασία καί κλοπή ἀντικείμενο ἔχει περιορισθεῖ λόγω τῶν οἰκονομικῶν κρίσεων εἶναι καιρός γιά διαφύλαξη τῶν κλοπιμαίων. Οἱ ἐθνικισμοί καί οἱ ρατσισμοί θά ἀποδειχτοῦν πάλι ἐξαιρετικά χρήσιμοι ὄχι πιά ντυμένοι μέ τά ἐθνικά μεγαλεῖα καί τήν φυλετική ἀνωτερότητα – τά ἐθνικά κράτη καί οἱ φυλές μᾶς εἶναι πλέον ἄχρηστα - ἀλλά ἐπικαλούμενοι τήν καλοπέραση καί τήν ἀσφάλεια τῆς «πολιτισμένης» Δύσης ἀπέναντι στόν κατακλεμμένο Τρίτο Κόσμο καί τήν πραγματικά πολιτισμένη Ἀνατολή.