Στίς 23 Αὐγούστου 1944 μετά τήν ἀστραπιαία σοβιετική ἐπίθεση, ὁ Ἀντονέσκου στήν Ρουμανία συνθηκολογεῖ, ἡ Τουρκία βγαίνει ἀπό τήν οὐδετερότητα, ἡ δέ Βουλγαρία ἀλλάζει στρατόπεδο. Το καράβι ἀρχίζει να βυθίζεται και ἀρχίζουν οἱ ἐγκαταλείψεις. 3 ἡμέρες μετά, στίς 26 Αὐγούστου, ἐκδίδεται ἡ γενική διαταγή ἀποχώρησης τῶν γερμανικῶν δυνάμεων ἀπό τήν Ἑλλάδα. Ἡ ἀποχώρηση ἡ ὁποία ὁλοκληρώθηκε στίς 12 Ὀκτωβρίου 1944 εἶναι ἀρκετά ἐνδιαφέρουσα, χωρίς ἰδιαίτερα προβλήματα γιά τίς γερμανικές δυνάμεις, σέ ἀντίθεση μέ ὅτι θά περίμενε κανείς.
Ἀπό τά ἑλληνικά νησιά οἱ Γερμανοί κατευθύνονται στήν Ἀθήνα γιά νά προχωρήσουν ἔπειτα πρός τήν Γιουγκοσλαυία. Καθώς διασχίζουν τίς θάλασσες, τά βρετανικά ἀεροπλάνα πετοῦν ἀπό πάνω τους χωρίς νά τούς χτυποῦν. Τό ἴδιο καί τά ὑποβρύχια. Οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες εἶναι μηδαμινές καί ὁ ὁπλισμός ἄθικτος. Αὐτό ἐπιφέρει τίς διαμαρτυρίες τῶν Ρώσων, ἀναγκάζοντας τούς Ἄγγλους νά βομβαρδίσουν μετά τίς 20 Σεπτεμβρίου τά ἀεροδρόμια τοῦ Τατοῒου, τῆς Ἐλευσίνας καί τοῦ Καλαμακίου. Γιά τά μάτια τοῦ κόσμου.
Σέ συνέντευξη πού ἔδωσε στόν Βάσο Μαθιόπουλο καί δημοσιεύτηκε στό ΒΗΜΑ τό 1976, ὁ ὑπουργός τῆς Πολεμικῆς καί Βιομηχανικῆς Παραγωγῆς τοῦ Χίτλερ Ἄλμπερτ Σπέερ, δήλωσε:
«… Εἶμαι αὐτήκοος μάρτυς ἑνός γεγονότος πού μᾶς εἶχε προκαλέσει μεγάλη ἐντύπωση τό φθινόπωρο τοῦ 1944. Θυμᾶμαι συγκεκριμένα ὅτι ὁ στρατηγός Γιόντλ, ἀρχηγός τοῦ Γενικοῦ(γερμανικοῦ) Ἐπιτελείου, ἦρθε μία μέρα καί μοῦ ἀνέφερε ὅτι ἐπῆλθε συμφωνία σέ ὑψηλό ἐπίπεδο μεταξύ Ἀγγλίας καί Γερμανίας, πού ἀφοροῦσε τήν Ἑλλάδα. Ἡ συμφωνία αὐτή, πρωτοφανής μέχρι τότε κι ὅπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σέ ὅλο τό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἀφοροῦσε, ὅπως τουλάχιστον μοῦ εἶπε ὁ Γιόντλ, τήν ἐκκένωση τῆς Ἑλλάδας ἀπό τά γερμανικά στρατεύματα χωρίς βρετανική ἐνόχληση. Ἡ συμφωνία αὐτή ἔγινε στή Λισαβώνα καί τό ποιός εἶχε τήν πρωτοβουλία δέν ξέρω, ἀλλά δέν πιστεύω ὅτι ἔγινε σέ διπλωματικό ἐπίπεδο ἀλλά πολύ ὑψηλότερα γιά νά μήν ὑπάρξουν ἀκριτομυθίες. Ἡ πληροφορία γιά τό περίεργο αὐτό ‘ τζέντλεμαν ἀγκρίμεντ’ μεταξύ Λονδίνου καί Βερολίνου προκάλεσε σέ ὅσους τό ἔμαθαν κατάπληξη. Καί πράγματι οἱ Ἄγγλοι τήν τήρησαν. Τά γερμανικά πολεμικά καί μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό ἀπό τά ἑλληνικά νησιά –πού ἐκκένωναν-πέρασαν, τό φθινόπωρο τοῦ 1944, ἀνενόχλητα μπροστά ἀπό τά μάτια τῶν Βρετανῶν καί ἀνάμεσα ἀπό τά βρετανικά ὑποβρύχια στό Αἰγαῖο καί τή Μεσόγειο. Τό τίμημα τῆς συμφωνίας, κατά τή γνώμη μου, ἦταν νά παραχωρήσουν οἱ Γερμανοί τήν Θεσσαλονίκη στούς Ἄγγλους ἀμαχητί καί μ’αὐτό τόν τρόπο ἡ Ἑλλάδα νά περιέλθει στό δυτικό στρατόπεδο. Καί βέβαια ὁ Χίτλερ θά κρατοῦσε ἀνέπαφες τίς δικές του δυνάμεις πού κατεῖχαν τόν ἑλληνικό χῶρο.
Θά ἤθελα νά προσθέσω ὅτι τήν συμφωνία αὐτή τήν γνώριζε καί ὁ Φόν Ὄβεν, πού ἦταν διευθυντής Τύπου στό γραφεῖο Προπαγάνδας. Σέ βιβλίο, πού ἔγραφε τό 1975, ἀναφέρει ὅτι ὁ Γκαῖμπελς εἶχε πάρει μέρος στίς διαπραγματεύσεις γιά τή σύναψη τῆς συμφωνίας αὐτῆς πού ἔγινε στή Λισαβώνα. ‘Καί μάλιστα ὁ Γκαῖμπελς μέ ἰδιαίτερη χαρά μοῦ τήν ἀνέφερε’, σημειώνει ὁ φόν Ὄβεν, γιατί πίστευε ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή μποροῦσε νά εἶναι ἀπαρχή καί γιά ἄλλες ἀνάλογες. Ὅμως ὁ Χίτλερ, ἀπαγόρευσε ρητά νά ἐπαναληφθεῖ ἀνάλογη βρετανογερμανική συμφωνία.»
Ἡ τακτική αὐτή τῶν Ἄγγλων δέν δημιούργησε προβλήματα μόνο στούς Ρώσους καί τούς παρτιζάνους τοῦ Τίτο, ὁ Τσόρτσιλ θυσίασε καί ἄνδρες δικούς του πού σκοτώθηκαν σέ μάχες μέ τούς Γερμανούς πού γλύτωσαν. Χωρίς τήν συμφωνία τῆς Λισαβώνας ἕνας μεγάλος ἀριθμός τῶν Γερμανῶν θά εἶχαν συλληφθεῖ. Ἀλλά τό ζητούμενο γιά τόν Τσόρτσιλ ἦταν νά ἐξασφαλίσει μέ κάθε θυσία τόν ἔλεγχο τῆς Ἑλλάδας. Γιά τόν σκοπό αὐτό ἔπρεπε νά ξεμπερδεύει μέ τόν ΕΛΑΣ καί ὄχι νά φθείρεται σέ συγκρούσεις μέ τούς Γερμανούς. Πέρα ἀπό τήν ἀπαράδεκτη συμφωνία μέ τόν ἐχθρό, χρησιμοποίησε καί τά προδοτικά Τάγματα Ἀσφαλείας. Θά δοῦμε παρακάτω μέ ποιό τρόπο.
Τά γερμανικά στρατεύματα τῆς Πελοποννήσου ἀποχωρώντας κινοῦνται βόρεια. Στήν πορεία τους αὐτή καί σάν κάλυψη στίς ἐπιθέσεις τοῦ ΕΛΑΣ Πελοποννήσου χρησιμοποιοῦν τά κατοχικά Τάγματα Ἀσφαλείας, τά ὁποία λειτουργοῦν σάν ὀπισθοφυλακή τῶν Γερμανῶν.
Ὁ Ἄρης Βελουχιώτης καί οἱ « Μαυροσκούφηδες» βρίσκονται στήν Πελοπόννησο ἀπό τόν Ἀπρίλη τοῦ ἴδιου χρόνου, διεξάγοντας μέ ἐπιτυχία μία σειρά ἀπό μάχες κατά τῶν Γερμανῶν καί τῶν ταγματασφαλιτῶν. Στό τελευταῖο κάλεσμα τοῦ Ἄρη πρός τούς ταγματασφαλίτες, στίς 30 Μαῒου, ἀρνήθηκαν νά καταθέσουν τά ὅπλα τους καί νά ἀποκηρύξουν τήν προδοτική τους στάση δίπλα στούς γερμανούς κατακτητές. Βουρλιᾶς, Καλαμάτα, Μελιγαλᾶς, Πύργος, Ἀχλαδόκαμπος, Γαργαλιάνοι. Παντοῦ λαϊκά δικαστήρια ξεκαθαρίζουν τήν κατάσταση μέ συνοπτικές διαδικασίες. Ὅπου δέν σχηματίσθηκαν λαϊκά δικαστήρια, οἱ ταγματασφαλίτες-συνεργάτες τῶν Γερμανῶν, λυντσαρίσθηκαν ἀπό τόν τοπικό πληθυσμό.
Ἡ συνθήκη τῆς Καζέρτας, πού ὑπογράφεται στίς 26 Σεπτεμβρίου 1944, ὁλοκληρώνει ἐπίσημα τίς συνομιλίες τῶν τελευταίων ἡμερῶν μεταξύ Ἄγγλων, τῆς κυβέρνησης Ἐθνικῆς Ἑνότητας καί τῶν ἑλληνικῶν ἀντιστασιακῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων. Μέ βάση τό κείμενο τῆς συμφωνίας οἱ τελευταῖες τίθενται κάτω ἀπό τίς διαταγές τοῦ Σκόμπυ μαζί μέ τήν φιλοβασιλική ὀρεινή ταξιαρχία τοῦ Ρίμινι – ἐκκαθαρισμένη ἀπό φιλοεαμικά στοιχεῖα, μετά τό κίνημα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ ΕΛΑΣ δένεται χειροπόδαρα, ὅπως εἶχε δεθεῖ καί τό ΕΑΜ καί ἡ ΠΕΕΑ στήν συμφωνία τοῦ Λιβάνου.
Τό μόνο πού ἀπαίτησε τό ΕΑΜ εἶναι ἡ σαφής πολιτική καταδίκη τῶν ταγμάτων ἀσφαλείας ἀπό τήν ἐπίσημη κυβέρνηση, τήν ὁποία καί πέτυχε. Σέ ἕνα ἀπό τά ἄρθρα τῆς συμφωνίας τῆς Καζέρτας ἀναφέρεται ρητά: « Τά Τάγματα Ἀσφαλείας θεωροῦνται ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ. Θά χαρακτηρισθοῦν ὡς ἐχθρικοί σχηματισμοί, ἐκτός ἐάν παραδοθοῦν συμφώνως πρός διαταγάς ἐκδοθησομένας παρά τοῦ Στρατηγοῦ Διοικητοῦ τῶν ἐν Ἑλλάδι δυνάμεων.»
Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπικυρώνεται πολιτικά ἡ τακτική καί ἡ δράση τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη. Ἄν καί γιά μικρό χρονικό διάστημα, ἀφοῦ ἀργότερα τούς ξαναχρησιμοποίησαν, οἱ Ἐγγλέζοι καί οἱ ἀστοί πολιτικοί προκειμένου νά σφίξουν τήν θηλειά γύρω ἀπό τό λαιμό τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης ἔδωσαν τούς ταγματασφαλίτες στόν ΕΛΑΣ. Ὄντως, παρά τήν ἀνωτέρω καταδίκη, ὁ στρατηγός Σκόμπυ, κάνοντας μιά προσχεδιασμένη κολοτούμπα διαβιβάζει ἐντολή στίς 27 Σεπτεμβρίου στόν ἤδη διορισμένο παράνομα ἀπό τούς Παπανδρέου καί Σκόμπυ - παρά τήν ἀντίθεση τῶν ὑπουργῶν τοῦ ΕΑΜ - στρατιωτικό διοικητή Ἀττικῆς Σπηλιωτόπουλο. Ὁ Σπηλιωτόπουλος ἦταν δωσίλογος καί εἶχε συνεργαστεῖ μέ τούς κατακτητές ( Κρίς Γούντχαουζ). Ἡ ἐντολή ἔλεγε τά ἑξῆς: «…Ὅταν οἱ Γερμανοί ἀποχωρήσουν ἤ παραδοθοῦν, τά Τάγματα Ἀσφαλείας θά λάβουν ὁδηγίας σας ἤ νά λιποτακτήσουν πρός τάς οἰκίας των ἤ νά παραδοθοῦν εἰς ὑμᾶς.»
Κοκκινιά –Τάγματα Ἀσφαλείας
Πράγματι, ἕνας ἀριθμός ταγματασφαλιτῶν πού παραδίνονται στήν Τρίπολη, Πάτρα καί Κόρινθο στέλνονται σέ στρατόπεδα τῆς Πελοποννήσου καί τῆς Χαλκιδικῆς, μαζί μέ τόν ὁπλισμό τους. Στά στρατόπεδα αὐτά Ἄγγλοι ἀξιωματικοί τούς ἐκπαιδεύουν στόν σύγχρονο ὁπλισμό. Μέ αὐτή τήν σκανδαλώδη μεταχείριση ἀπέναντι σέ προδότες καί βασανιστές, οἱ πρώην συνεργάτες τῶν Γερμανῶν λίγες ἡμέρες ἀργότερα θά ἀπελευθερωθοῦν, ὥστε νά χρησιμοποιηθοῦν στό πλευρό τῶν Ἄγγλων στά Δεκεμβριανά.
Ἕνα μήνα πρίν τήν ἐκκένωση τῆς Ἀθήνας ἀπό τούς Γερμανούς, τά Ἔς Ἔς ὀργιάζουν στό ἄντρο τῆς ὁδοῦ Μέρλιν. Στίς 11 Σεπτεμβρίου τουφεκίζουν τούς Ἕλληνες διερμηνεῖς ἤ τούς «αὐτοκτονοῦν» πετώντας τους ἀπό τά παράθυρα. Εἶναι ἀπό αὐτούς πού ξέρουν πολλά γιά τίς βαρβαρότητες τῶν Ἔς Ἔς καί πρέπει νά τούς κλείσουν τό στόμα. Στίς 2 Ὀκτωβρίου ἐκτελοῦν 25 πατριῶτες στόν Ὑμηττό καί ἄλλους 9 στό Κατσιπόδι. Στις 9 Ὀκτωβρίου κα[νε 400 σπίτια στό Κορωπί καί ἐκτελοῦν 44 ἄτομα.
Τίς τελευταῖες ἡμέρες παραμονῆς τῶν Γερμανῶν, στήν Ἀθήνα διεξάγονται πυρετώδεις συσκέψεις μεταξύ τοῦ ἀξιωματικοῦ τῶν Ἔς-Ἔς Σιμάνα καί τοῦ Φέλμυ, στρατιωτικοῦ διοικητῆ Ἀθηνῶν, γιά τό ἄν θά πρέπει νά καταστραφοῦν ὅλες οἱ ζωτικῆς φύσεως ἑλληνικές ἐγκαταστάσεις. Ὁ Σιμάνα εἶναι κάθετος καί ἐκτός αὐτῶν ζητᾶ καί τήν ἐκτέλεση ὅλων τῶν κρατουμένων στό Χαϊδάρι. Προπαρασκευάζει τήν ἀνατίναξη τοῦ λιμανιοῦ τοῦ Πειραιᾶ καί τοῦ φράγματος τῆς λίμνης τοῦ Μαραθώνα. Ἡ ξαφνική του ἀνάκληση στό Βερολίνο ἐπιτρέπει στόν «μετριοπαθῆ» Φέλμι νά πάρει τήν κατάσταση στά χέρια του. Προκειμένου νά προλάβει μία ἐπιδρομή τῶν Ἔς Ἔς διαλύει τό στρατόπεδο τοῦ Χαϊδαρίου. Μάλλον γιατί μαζί μέ τούς ἕλληνες κομμουνιστές ἐκεῖ κρατοῦνται ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 1944, σέ πολύ διαφορετικές συνθῆκες ἀπό τούς ὑπόλοιπους, καί οἱ ἀστοί πολιτικοί Θεμιστοκλῆς Σοφούλης, Γεώργιος Καφαντάρης καί Στυλιανός Γονατᾶς.
Ὅλο αὐτό τό διάστημα γίνονται διαπραγματεύσεις σχετικά μέ τήν ἀποχώρηση τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων ἀπό τήν Ἀθήνα, στίς ὁποῖες συμμετέχουν ἐκτός τῶν Γερμανῶν ὑπό τόν Φέλμυ, οἱ Ἐγγλέζοι μέ τόν πράκτορα τῆς Ἰντέλιτζενς Σέρβις Μακάσκι. Κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς τους ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, πού λόγῳ τῆς διώξεως του ἀπό τόν Μεταξά, ὁ ΕΛΑΣ παραβλέπει τήν συνεργασία του μέ Ἄγγλους καί Γερμανούς. Ὁ Δαμασκηνός καταφέρνει νά ἀποτρέψει τήν ἀνατίναξη τοῦ φράγματος τοῦ Μαραθώνα. Στήν ἀναμπουμπούλα τῶν ἡμερῶν παρουσιάζεται στόν Φέλμυ καί ὁ παλιός κινηματίας Πάγκαλος, ὁ ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τῆς συγκροτήσεως τῶν ταγμάτων ἀσφαλείας, ὁ ὁποῖος σκέφτεται νά καλύψει τό κενό τῶν Γερμανῶν μέ πραξικόπημα. Παλιά του τέχνη κόσκινο. Προφανῶς γιά νά ἀποτρέψει τόν κομμουνιστικό κίνδυνο. Ὁ Φέλμυ τόν ξεφορτώνεται. Τό πιθανότερο εἶναι νά τοῦ εἶπε πώς γιά τήν ἀπόκρουση τοῦ κινδύνου ἔχουν φροντίσει οἱ Ἄγγλοι.
Τελικά οἱ συγκεντρωμένες γερμανικές δυνάμεις, ἐγκαταλείπουν ὄχι μόνο τήν Ἀθήνα ἀλλά καί τήν Ἑλλάδα μέ κάθε ἀνεση–μέ ἐξαίρεση τίς μάχες τοῦ ΕΛΑΣ, κυρίως ἔξω ἀπό τήν Ἀθήνα. 9 ἑτοιμοπόλεμες μεραρχίες ἔφυγαν, 50000 στρατιῶτες ἀπό τήν Κρήτη ἐνῶ παρέμειναν μέχρι τόν Μάϊο τοῦ 1945 ἄλλες 20000. 17000 ἀπό τά Δωδεκάνησα. Τά βρετανικά ἀεροπλάνα ἔχουν ἐξαφανισθεῖ ἀπό τόν οὐρανό, στήν δέ πορεία τους οἱ Γερμανοί συναντιῶνται «πολιτισμένα» μέ δυνάμεις τοῦ ΕΔΕΣ καί τῶν Ἄγγλων πού κατευθύνονται πρός τά νότια. Ἄν οἱ Ἄγγλοι ἦταν λιγότερο διακριτικοί, οἱ παρτιζάνοι τοῦ Τίτο καί οἱ Ρῶσοι δέν θά ἦταν ἀναγκασμένοι νά δώσουν σειρά ἀπό σκληρές μάχες μέ τήν γερμανική στρατιά κατά τήν ἔξοδό της ἀπό τό ἑλληνικό ἔδαφος.
Ἡ συμπεριφορά τῶν Ἀγγλοσαξώνων στήν ὑποχώρηση τῆς Βέρμαχτ εἶναι εὔκολο νά ἐξηγηθεῖ, ἄν μάλιστα λάβουμε ὑπ’ ὄψιν καί τήν συμφωνία τῆς Λισαβώνας πού ἀναφέρθηκε στήν ἀρχή. Ἡ ἀλλαγή φρουρᾶς, πού ἦταν στά σκαριά στήν ἑλληνική σκηνή, δέν στηριζόταν τόσο στήν ἀγγλογερμανική σύγκρουση, ἐκεῖνο τόν Ὀκτώβριο, ἀλλά ἐξασφαλιζόταν ἀπό μιά νικηφόρα σύγκρουση τῶν Βρεττανῶν μέ τήν ἑλληνική Ἀντίσταση. Αὐτό πού προεῖχε ἦταν νά μήν ἐμπλακοῦν σέ μάχες οἱ Βρετανοί, ἐν ὄψει τῆς ἀναμέτρησης μέ τόν ΕΛΑΣ, τήν ὁποία ἐπεδίωκε ὁ Τσόρτσιλ. Μία σύγκρουση ἀρκετά δύσκολη καί κρίσιμη, ὅπως τήν ὑπολόγιζε ἐκτιμώντας σωστά τόν ἀριθμό τῶν ἀντιστασιακῶν δυνάμεων-20000 ἄνδρες εἶχε ὁ ΕΛΑΣ μόνο στήν Ἀθήνα- τό λαϊκό φρόνημα, καί προετοιμαζόταν μεθοδικά. Μία σύγκρουση πού χάρη στήν πολιτική ἀνικανότητα τῆς ἡγεσίας τοῦ ΕΑΜ καί τοῦ ΚΚΕ ἐκτυλίχθηκε σέ παιχνιδάκι γιά τό ἐγγλέζικο γουρούνι ( ἤ ἀλεποῦ ἄν προτιμᾶτε, ὅπως τόν ἀποκαλοῦν οἱ κατ’ οὐσίαν ὑμνητές του). Τό πρῶτο βῆμα σ’αὐτή τήν διαδικασία ἦταν νά μήν περάσει ἡ Ἀθήνα κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τοῦ ΕΛΑΣ, πού παρά τήν ἀφοσίωση τοῦ τελευταίου στήν Καζέρτα πάντα ὑπῆρχε ὁ φόβος κάτω ἀπό τίς προκλήσεις τῶν ταγματασφαλιτῶν νά ἀλλάξει γνώμη.
Ἡ ἀπειρία καί ἡ πολιτική ἀνεπάρκεια τῶν ἡγεσιῶν τοῦ ΚΚΕ καί τοῦ ΕΑΜ νά διαβλέψουν τά πραγματικά κίνητρα καί τίς προθέσεις τῶν Ἀγγλων ἀχνοφαίνεται σέ κάποια σημεῖα τῆς προκήρυξης, πού δημοσιεύεται στίς 6 Ὀκτωβρίου 1944, στόν Ριζοσπάστη.
«… Τό ΚΚΕ πού στάθηκε πρωτοπόρο στήν πάλη γιά τήν φθορά καί διασπορά τῶν δυνάμεων τῆς φασιστικῆς τυραννίας, καλεῖ ὅλους τούς πατριῶτες νά δείξουν ὕψιστο βαθμό πειθαρχίας καί αὐταπάρνησης. Ἡ ἐξασφάλιση τῆς τάξης καί τῆς ὁμαλῆς πολιτικῆς ζωῆς, σέ τέτοιες στιγμές, εἶναι ἐθνικό χρέος. Οἱ ἐγκληματίες πολέμου ὅπου καί νά εἶναι θά τιμωρηθοῦν καί τοῦτο εἶναι ἔργο τῆς ἐθνικῆς κυβέρνησης. Ἀποφεύγετε τήν αὐτοδικία καί κάθε ἐνέργεια πού κλονίζει τό τόσο ὑψηλό ἔργο πού δημιουργήσαμε ὅλοι μας.
Κομμουνιστές καί κομμουνίστριες,
Σταθήκατε ἡ ψυχή τοῦ ἐθνικοῦ καί λαϊκοῦ ξεσηκωμοῦ. Σταθεῖτε τώρα πρῶτοι στήν ἐπιβολή τῆς τάξης καί τῆς δημοκρατικῆς λευτεριᾶς.
Πατριῶτες, ὅλοι ἑνωμένοι στήν πάλη γιά νά ὁλοκληρώσουμε, μαζί μέ τόν ΕΛΑΣ καί τούς συμμάχους μας, τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδας κάτω ἀπό τήν ἑνιαία κυβέρνηση.
Τό Πολιτικό Γραφεῖο
τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΕ»
Αὐτή ἡ προκήρυξη βάζει τέρμα στήν λασπολογία περί προθέσεως τῶν κομμουνιστῶν νά διασαλεύσουν τήν τάξη καί νά καταλάβουν πραξικοπηματικά τήν ἐξουσία. Δυό μῆνες ἀργότερα θά ἀρχίσει νά διευκρινίζεται μέ ἀρκετή σαφήνεια, πώς γιά τήν ἐπιβολή τῆς τάξης εἶναι ἀναγκαία μία ἀντιστροφή ρόλων, μπροστάρηδες οἱ Ἄγγλοι καί δίπλα τους οἱ ἐγκληματίες πολέμου καί προδότες ταγματασφαλίτες θά στραφοῦν ἐναντίον τῶν πραγματικῶν ἀντιστασιακῶν, τοῦ ἴδιου τοῦ ΚΚΕ καί τοῦ ΕΑΜ πού ἐξέφραζε ἑνωτικά ὅλο τόν λαό.
Στίς 18 Ὀκτωβρίου ἀποβιβάζεται στήν Ἐλευσίνα ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, ἔχοντας ἤδη κάνει μία ἑξαήμερη κρουαζιέρα στόν Ἀργοσαρωνικό, περιμένοντας τό σύνθημα τοῦ Ἄγγλου πρεσβευτῆ Λῆπερ καί τοῦ βοηθοῦ τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ἦντεν, τοῦ ΜακΜίλαν πού μπαίνουν πρῶτοι στήν Ἀθήνα. Ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ἀνεβαίνει στήν Ἀκρόπολη καί ὑψώνει τήν ἑλληνική σημαία τήν ὁποία ὑποβαστάζουν οἱ Ἄγγλοι. Στήν Μητρόπολη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός κάνει τήν ἐπίσημη δοξολογία τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης καί τῶν Ἄγγλων. Κατόπιν στήν πλατεία Συντάγματος ὁ Παπανδρέου ἐκφωνεῖ λόγο ὅπου ὑμνολογεῖ τούς Ἄγγλους, μεταξύ δέ ὅλων τῶν ἄλλων ἀναφέρεται καί στήν ἐθνική Ἀντίσταση. Παράλληλα ζητᾶ τήν ἐκκένωση τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης, πού κατέχονται ἀκόμα ἀπό τούς Βουλγάρους, ὅπως καί τήν ἐπιστροφή στήν Ἑλλάδα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Γιά τήν Κύπρο δέν βγάζει ἄχνα, ἀφοῦ ἐκεῖ κυματίζει ἡ «σύμμαχος» βρετανική σημαία. Στήν συνέχεια δέν παραλείπει νά ἐγκωμιάσει τούς Ἄγγλους.
Ὁμιλεῖ ὁ πρωθυπουργός γιά τήν τιμωρία τῶν προδοτῶν καί τῶν συνεργατῶν, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ περισσότεροι ἔχουν φυγαδευθεῖ ἀπό τήν πίσω πόρτα τῶν ἀστυνομικῶν τμημάτων καί κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι, ἤ προβλέπεται νά ἀπελευθερωθοῦν σύντομα. Μπροστά σέ ἕνα πλῆθος πού παραλληρεῖ γιά λαοκρατία, περιμένοντας νά ἀκούσει τόν πρωθυπουργό νά πεῖ κάτι γιά τό διώξιμο τοῦ Βασιλιᾶ. Ὁ Γεώργιος εἶναι ἀναγκασμένος νά περιμένει στό Λονδῖνο μήνυμα τοῦ Τσόρτσιλ, πού δέν βιάζεται γιατί πρέπει πρῶτα νά βγάλει ἀπό τήν μέση τό ΕΑΜ.
Ὁμιλεῖ ἀκόμη γιά τήν μελλοντική οἰκονομική ἀνασυγκρότηση τῆς χώρας. Θεωρῶ ἀπίθανο νά ἀναφέρθηκε πώς τίς δυναμικές προϋποθέσεις τῆς ἀνασυγκρότησης καθόρισαν 6 μέρες πρίν, ὁ ΕΛΑΣ καί τρεῖς Ἐπονίτες. Στίς 12 Ὀκτωβρίου 1944, τό ἀπόγευμα, τήν ἡμέρα τῆς ἀποχώρησης καί τῶν τελευταίων γερμανικῶν στρατευμάτων ἀπό τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ, διεξάγονται μάχες ἀνάμεσα στόν ΕΛΑΣ καί τήν Βέρμαχτ. Οἱ Γερμανοί ἀνατινάζουν τίς ἀποθῆκες τοῦ λιμανιοῦ. Τό ἴδιο προσπαθοῦν νά κάνουν καί μέ τό ἐργοστάσιο ἠλεκτρισμοῦ, τό ὁποῖο σώζεται ἀπό τόν ΕΛΑΣ μετά ἀπό σκληρή μάχη. 77 νεκροί Γερμανοί καί 9 Ἐλασίτες. Τά διυλιστήρια και οἱ ἐγκαταστάσεις τῆς Σέλλ καί τῆς Στάνταρντ Ὄϊλ, ἡ τροφοδοσία τους ὅπως καί ἡ τροφοδοσία τῆς πρωτεύουσας δέν διατρέχουν κίνδυνο. Ἡ περιουσία τῶν καπιταλιστών σώθηκε ἀπό τήν αὐτοθυσία τῶν Ἐλασιτῶν καί τῶν Ἐπονιτῶν!!! Τήν νύχτα πού προηγήθηκε τῆς ἐπίθεσης, τρεῖς Ἐπονίτες, ὁ Χρ.Ἀγαλιώτης, ὁ Φραγκόπουλος, καί ὁ Σ.Καλαμπόκας, ἐπιχειροῦν νά βγάλουν τά καψούλια ἀπό τούς δυναμίτες μέ τούς ὁποίους ἔχουν ζώσει οἱ Γερμανοί πολλά ἐργοστάσια τοῦ Πειραιᾶ. Χωρίς νά εἶναι εἰδικοί, τά καταφέρνουν. Ἔχουν σώσει τήν περιουσία τῶν καπιταλιστών, δηλαδή τῶν συνεργατῶν τῶν Γερμανῶν ὅπως καί τῶν διαδόχων τους Ἄγγλων. Τελειώνοντας μέ ἐπιτυχία τό ἔργο τους, οἱ τρεῖς Ἐπονίτες πέφτουν πάνω στήν τελευταία γερμανική περίπολο, ἡ ὁποία τούς ἀφοπλίζει καί τούς ἐκτελεῖ ἐπί τόπου.
Δέν ἤξεραν ὅτι καί νά γλύτωναν ἀπό τίς γερμανικές σφαῖρες θά κινδύνευαν ἀπό τίς σφαῖρες τῶν Ἄγγλων στίς ἀρχές τοῦ Δεκέμβρη πού πλησίαζε; Δέν ἤξεραν ὅτι πολλούς Δεκέμβρηδες πολλά χρόνια μετά, τά παιδιά τους, τά ἐγγόνια τους ἤ θά ἀπολύονταν ἀπό τούς ἰδιοκτῆτες τῶν ἐργοστασίων πού αὐτοί ἔσωσαν, ἤ θά δούλευαν γιά τό καλό της «ἀνάπτυξης», ἔγχρωμης ἤ μή, κάτω ἀπό συνθῆκες ἐλαστικῆς ἐργασίας, δηλαδή νά πέφτεις τό βράδυ γιά ὕπνο καί τό πρωῒ νά μήν γνωρίζεις ἄν ἡ δουλειά σου σέ περιμένει; Δέν ἤξεραν ὅτι οἱ κατοπινοί ἰδιοκτῆτες ἐργοστασίων καί μεγάλων ἐπιχειρήσεων θά ἐπηρέαζαν καί θά ἐξέλεγαν μέ «δημοκρατικές» διαδικασίες τούς διαδόχους τῶν τότε λουφαδόρων τοῦ Καῒρου, ἐνῷ ἀπό τούς ἀντιστασιακούς θα ζήταγαν πιστοποιητικά κοινωνικῶν φρονημάτων; Δέν ἤξεραν οἱ τρεῖς Ἐπονίτες ὅτι οἱ ἰδεολογικοί ἀπόγονοι τῶν ταγματασφαλιτῶν, τῶν μαυραγοριτῶν, και τῶν ὑπολοίπων «συμμάχων» δημιουργώντας σύγχυση μέ «φιλελεύθερες» ἤ «πατριωτικές» κορώνες, ξεπουλώντας τήν ψυχή τους, τόν πολιτισμό τους καί ἀνταλάσσοντας τα μέ ἐκσυγχρονιστικά ὁράματα θά ἔχαιραν μεγαλύτερης ἐκτίμησης ἀπό τούς δικούς τους ἀπογόνους, ἀπαξιωμένους ὡς ἔχοντες καθυστερημένες, ἀπηρχαιωμένες καί κλειστοφοβικές ἀντιλήψεις;
Τί Χαϊδάρι, τί Μακρόνησος. Τί ἐγγλέζικες σφαῖρες, τί γερμανικές, τί ταγματασφαλίτικες. Τά παραπάνω ἐρωτηματικά δέν ἔχουν νόημα. Ἡ αὐτοθυσία τῶν 3 Ἐπονιτῶν πηγάζει ἀπό τήν πίστη τους καί τήν ἀνάγκη νά σώσουν τήν δικιά τους περιουσία, νά ὑπερασπιστοῦν τήν δικιά τους πατρίδα. Αὐτή ἡ πίστη, ὁ ἱδρώτας καί τό αἷμα εἶναι τά γνήσια πιστοποιητικά φιλοπατρίας. Εἶναι το καλύτερο ἀποδεικτικό ὅτι τά ἐργοστάσια, οἱ ἐγκαταστάσεις πού σώθηκαν εἶναι δικές τους, τούς ἀνήκουν, εἶναι λαϊκή περιουσία.
Ἡ αὐτοθυσία τῶν 3 Ἐπονιτῶν δεν εἶναι τρέλα. Πρόκειται γιά πράξη ὀρθολογικώτατη. Ὅπως ὀρθολογικώτατη εἶναι καί ἡ στάση τῶν ἄλλων, αὐτῶν μέ τά πλαστά πιστοποιητικά, πού τά παρουσιάζουν σάν «ἔγκυρα», τά ἐπιδεικνύουν καί δέν διστάζουν νά κλείσουν τό ἐργοστάσιὀ «τους» ἄν δέν τούς ἀποφέρει κέρδος, ἐκβιάζοντας τήν κοινωνία, ἀφήνοντας κόσμο ἄνεργο, γιά νά ἀναζητήσουν «ἐπενδυτικές» εὐκαιρίες σέ ἄλλες τριτοκοσμικές χῶρες. Αὐτῶν πού στήν πρώτη κανονιά τό βάζουν στα πόδια, βγάζοντας διά βίου «πατριωτικές» καί «φιλελεύθερες» κορῶνες, ἤ τά κάνουν πλακάκια μέ τόν κατακτητή. Γιατί νά παλέψουν γιά κάτι πού δέν τούς ἀνήκει, σπίτι, χωράφι, ἐργοστάσιο, πατρίδα, γιά κάτι πού δέν τό νοιώθουν δικό τους, γιά κάτι πού δέν εἶναι δικό τους. Καμιά Σέλ, ἤ Στάνταρντ Ὄϊλ, κανείς βιομήχανος δέν πάλεψε γι’ αὐτά πού σκοτώθηκαν οἱ τρεῖς Ἐπονίτες καί ὁ ἀνώνυμος άντάρτης στό βουνό.. Ἐκείνη τήν ὥρα τῆς μάχης θα φέρνανε βόλτες σέ μιά χοροεσπερίδα στό Κάϊρο, ἤ θά ἀπολἀμβαναν τό χαβιάρι τους, σέ ἕνα ἀθηναϊκό σαλόνι παρέα μέ κάποιο Γερμανό ἀξιωματικό, ὅταν οί κάτοικοι τῆς Ἀθήνας λιμοκτονοῦσαν. Ὅταν περάσει ἡ μπόρα σάν τά σαλιγκάρια πάντα θά βγαίνουν, ἕτοιμοι γιά μπίζνες, για λόγους καί γιά ἐντολοδόχοι κυβερνῆτες.
«…Σάν οἱ συμπατριῶτες μου ἑλληνιστές
διωχτήκανε ἀπ’ τούς ὁμηρικούς τούς κάμπους
ὅπου ἀναζητοῦσαν λιόλαδο καί κοπάδια,
οἱ ἐλευθερωτές γύρισαν ἀπ’ τή μάχη
καί βρήκανε καινούρια ἀφεντικά
νά κυβερνᾶν τίς πολιτεῖες τους
ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΠΡΟΒΑΛΑΝΕ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ.»Μπέρτολτ Μπρέχτ ( Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)
( Ὅταν μαθεύτηκε ἡ αἱματοχυσία πού ἔκαναν οἱ Τόρηδες στήν Ἑλλάδα)
ΥΓ. Γιά τό πῶς ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀλλαγή φρουρᾶς καί παγιώθηκε ἡ ἀγγλοαμερικάνικη ἐπιβολή στήν χώρα μας μετά τήν γερμανική ἀποχώρηση, σέ ἑπόμενο ἄρθρο φωτιά σχετικά μέ τό λουτρό αἵματος τοῦ Δεκέμβρη τοῦ 1944. Μεταξύ ἄλλων θά δοῦμε, πώς τά ἐγγλεζάκια εἶχαν ζητήσει καί τούρκικες στρατιωτικές δυνάμεις γιά τήν ἐπιβολή τῆς τάξεως τόν Δεκέμβρη πού πλησίαζε… Φαντασθῆτε τί εἶχε νά γίνει…Ἡ πιό σατανική ἐκδοχή τοῦ «διαίρει καί βασίλευε».
Ἀπό τά ἑλληνικά νησιά οἱ Γερμανοί κατευθύνονται στήν Ἀθήνα γιά νά προχωρήσουν ἔπειτα πρός τήν Γιουγκοσλαυία. Καθώς διασχίζουν τίς θάλασσες, τά βρετανικά ἀεροπλάνα πετοῦν ἀπό πάνω τους χωρίς νά τούς χτυποῦν. Τό ἴδιο καί τά ὑποβρύχια. Οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες εἶναι μηδαμινές καί ὁ ὁπλισμός ἄθικτος. Αὐτό ἐπιφέρει τίς διαμαρτυρίες τῶν Ρώσων, ἀναγκάζοντας τούς Ἄγγλους νά βομβαρδίσουν μετά τίς 20 Σεπτεμβρίου τά ἀεροδρόμια τοῦ Τατοῒου, τῆς Ἐλευσίνας καί τοῦ Καλαμακίου. Γιά τά μάτια τοῦ κόσμου.
Σέ συνέντευξη πού ἔδωσε στόν Βάσο Μαθιόπουλο καί δημοσιεύτηκε στό ΒΗΜΑ τό 1976, ὁ ὑπουργός τῆς Πολεμικῆς καί Βιομηχανικῆς Παραγωγῆς τοῦ Χίτλερ Ἄλμπερτ Σπέερ, δήλωσε:
«… Εἶμαι αὐτήκοος μάρτυς ἑνός γεγονότος πού μᾶς εἶχε προκαλέσει μεγάλη ἐντύπωση τό φθινόπωρο τοῦ 1944. Θυμᾶμαι συγκεκριμένα ὅτι ὁ στρατηγός Γιόντλ, ἀρχηγός τοῦ Γενικοῦ(γερμανικοῦ) Ἐπιτελείου, ἦρθε μία μέρα καί μοῦ ἀνέφερε ὅτι ἐπῆλθε συμφωνία σέ ὑψηλό ἐπίπεδο μεταξύ Ἀγγλίας καί Γερμανίας, πού ἀφοροῦσε τήν Ἑλλάδα. Ἡ συμφωνία αὐτή, πρωτοφανής μέχρι τότε κι ὅπως γνωρίζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ σέ ὅλο τό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἀφοροῦσε, ὅπως τουλάχιστον μοῦ εἶπε ὁ Γιόντλ, τήν ἐκκένωση τῆς Ἑλλάδας ἀπό τά γερμανικά στρατεύματα χωρίς βρετανική ἐνόχληση. Ἡ συμφωνία αὐτή ἔγινε στή Λισαβώνα καί τό ποιός εἶχε τήν πρωτοβουλία δέν ξέρω, ἀλλά δέν πιστεύω ὅτι ἔγινε σέ διπλωματικό ἐπίπεδο ἀλλά πολύ ὑψηλότερα γιά νά μήν ὑπάρξουν ἀκριτομυθίες. Ἡ πληροφορία γιά τό περίεργο αὐτό ‘ τζέντλεμαν ἀγκρίμεντ’ μεταξύ Λονδίνου καί Βερολίνου προκάλεσε σέ ὅσους τό ἔμαθαν κατάπληξη. Καί πράγματι οἱ Ἄγγλοι τήν τήρησαν. Τά γερμανικά πολεμικά καί μεταγωγικά σκάφη φορτώθηκαν στρατό ἀπό τά ἑλληνικά νησιά –πού ἐκκένωναν-πέρασαν, τό φθινόπωρο τοῦ 1944, ἀνενόχλητα μπροστά ἀπό τά μάτια τῶν Βρετανῶν καί ἀνάμεσα ἀπό τά βρετανικά ὑποβρύχια στό Αἰγαῖο καί τή Μεσόγειο. Τό τίμημα τῆς συμφωνίας, κατά τή γνώμη μου, ἦταν νά παραχωρήσουν οἱ Γερμανοί τήν Θεσσαλονίκη στούς Ἄγγλους ἀμαχητί καί μ’αὐτό τόν τρόπο ἡ Ἑλλάδα νά περιέλθει στό δυτικό στρατόπεδο. Καί βέβαια ὁ Χίτλερ θά κρατοῦσε ἀνέπαφες τίς δικές του δυνάμεις πού κατεῖχαν τόν ἑλληνικό χῶρο.
Θά ἤθελα νά προσθέσω ὅτι τήν συμφωνία αὐτή τήν γνώριζε καί ὁ Φόν Ὄβεν, πού ἦταν διευθυντής Τύπου στό γραφεῖο Προπαγάνδας. Σέ βιβλίο, πού ἔγραφε τό 1975, ἀναφέρει ὅτι ὁ Γκαῖμπελς εἶχε πάρει μέρος στίς διαπραγματεύσεις γιά τή σύναψη τῆς συμφωνίας αὐτῆς πού ἔγινε στή Λισαβώνα. ‘Καί μάλιστα ὁ Γκαῖμπελς μέ ἰδιαίτερη χαρά μοῦ τήν ἀνέφερε’, σημειώνει ὁ φόν Ὄβεν, γιατί πίστευε ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή μποροῦσε νά εἶναι ἀπαρχή καί γιά ἄλλες ἀνάλογες. Ὅμως ὁ Χίτλερ, ἀπαγόρευσε ρητά νά ἐπαναληφθεῖ ἀνάλογη βρετανογερμανική συμφωνία.»
Ἡ τακτική αὐτή τῶν Ἄγγλων δέν δημιούργησε προβλήματα μόνο στούς Ρώσους καί τούς παρτιζάνους τοῦ Τίτο, ὁ Τσόρτσιλ θυσίασε καί ἄνδρες δικούς του πού σκοτώθηκαν σέ μάχες μέ τούς Γερμανούς πού γλύτωσαν. Χωρίς τήν συμφωνία τῆς Λισαβώνας ἕνας μεγάλος ἀριθμός τῶν Γερμανῶν θά εἶχαν συλληφθεῖ. Ἀλλά τό ζητούμενο γιά τόν Τσόρτσιλ ἦταν νά ἐξασφαλίσει μέ κάθε θυσία τόν ἔλεγχο τῆς Ἑλλάδας. Γιά τόν σκοπό αὐτό ἔπρεπε νά ξεμπερδεύει μέ τόν ΕΛΑΣ καί ὄχι νά φθείρεται σέ συγκρούσεις μέ τούς Γερμανούς. Πέρα ἀπό τήν ἀπαράδεκτη συμφωνία μέ τόν ἐχθρό, χρησιμοποίησε καί τά προδοτικά Τάγματα Ἀσφαλείας. Θά δοῦμε παρακάτω μέ ποιό τρόπο.
Τά γερμανικά στρατεύματα τῆς Πελοποννήσου ἀποχωρώντας κινοῦνται βόρεια. Στήν πορεία τους αὐτή καί σάν κάλυψη στίς ἐπιθέσεις τοῦ ΕΛΑΣ Πελοποννήσου χρησιμοποιοῦν τά κατοχικά Τάγματα Ἀσφαλείας, τά ὁποία λειτουργοῦν σάν ὀπισθοφυλακή τῶν Γερμανῶν.
Ὁ Ἄρης Βελουχιώτης καί οἱ « Μαυροσκούφηδες» βρίσκονται στήν Πελοπόννησο ἀπό τόν Ἀπρίλη τοῦ ἴδιου χρόνου, διεξάγοντας μέ ἐπιτυχία μία σειρά ἀπό μάχες κατά τῶν Γερμανῶν καί τῶν ταγματασφαλιτῶν. Στό τελευταῖο κάλεσμα τοῦ Ἄρη πρός τούς ταγματασφαλίτες, στίς 30 Μαῒου, ἀρνήθηκαν νά καταθέσουν τά ὅπλα τους καί νά ἀποκηρύξουν τήν προδοτική τους στάση δίπλα στούς γερμανούς κατακτητές. Βουρλιᾶς, Καλαμάτα, Μελιγαλᾶς, Πύργος, Ἀχλαδόκαμπος, Γαργαλιάνοι. Παντοῦ λαϊκά δικαστήρια ξεκαθαρίζουν τήν κατάσταση μέ συνοπτικές διαδικασίες. Ὅπου δέν σχηματίσθηκαν λαϊκά δικαστήρια, οἱ ταγματασφαλίτες-συνεργάτες τῶν Γερμανῶν, λυντσαρίσθηκαν ἀπό τόν τοπικό πληθυσμό.
Ἡ συνθήκη τῆς Καζέρτας, πού ὑπογράφεται στίς 26 Σεπτεμβρίου 1944, ὁλοκληρώνει ἐπίσημα τίς συνομιλίες τῶν τελευταίων ἡμερῶν μεταξύ Ἄγγλων, τῆς κυβέρνησης Ἐθνικῆς Ἑνότητας καί τῶν ἑλληνικῶν ἀντιστασιακῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων. Μέ βάση τό κείμενο τῆς συμφωνίας οἱ τελευταῖες τίθενται κάτω ἀπό τίς διαταγές τοῦ Σκόμπυ μαζί μέ τήν φιλοβασιλική ὀρεινή ταξιαρχία τοῦ Ρίμινι – ἐκκαθαρισμένη ἀπό φιλοεαμικά στοιχεῖα, μετά τό κίνημα τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ ΕΛΑΣ δένεται χειροπόδαρα, ὅπως εἶχε δεθεῖ καί τό ΕΑΜ καί ἡ ΠΕΕΑ στήν συμφωνία τοῦ Λιβάνου.
Τό μόνο πού ἀπαίτησε τό ΕΑΜ εἶναι ἡ σαφής πολιτική καταδίκη τῶν ταγμάτων ἀσφαλείας ἀπό τήν ἐπίσημη κυβέρνηση, τήν ὁποία καί πέτυχε. Σέ ἕνα ἀπό τά ἄρθρα τῆς συμφωνίας τῆς Καζέρτας ἀναφέρεται ρητά: « Τά Τάγματα Ἀσφαλείας θεωροῦνται ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ. Θά χαρακτηρισθοῦν ὡς ἐχθρικοί σχηματισμοί, ἐκτός ἐάν παραδοθοῦν συμφώνως πρός διαταγάς ἐκδοθησομένας παρά τοῦ Στρατηγοῦ Διοικητοῦ τῶν ἐν Ἑλλάδι δυνάμεων.»
Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπικυρώνεται πολιτικά ἡ τακτική καί ἡ δράση τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη. Ἄν καί γιά μικρό χρονικό διάστημα, ἀφοῦ ἀργότερα τούς ξαναχρησιμοποίησαν, οἱ Ἐγγλέζοι καί οἱ ἀστοί πολιτικοί προκειμένου νά σφίξουν τήν θηλειά γύρω ἀπό τό λαιμό τῆς Ἐθνικῆς Ἀντίστασης ἔδωσαν τούς ταγματασφαλίτες στόν ΕΛΑΣ. Ὄντως, παρά τήν ἀνωτέρω καταδίκη, ὁ στρατηγός Σκόμπυ, κάνοντας μιά προσχεδιασμένη κολοτούμπα διαβιβάζει ἐντολή στίς 27 Σεπτεμβρίου στόν ἤδη διορισμένο παράνομα ἀπό τούς Παπανδρέου καί Σκόμπυ - παρά τήν ἀντίθεση τῶν ὑπουργῶν τοῦ ΕΑΜ - στρατιωτικό διοικητή Ἀττικῆς Σπηλιωτόπουλο. Ὁ Σπηλιωτόπουλος ἦταν δωσίλογος καί εἶχε συνεργαστεῖ μέ τούς κατακτητές ( Κρίς Γούντχαουζ). Ἡ ἐντολή ἔλεγε τά ἑξῆς: «…Ὅταν οἱ Γερμανοί ἀποχωρήσουν ἤ παραδοθοῦν, τά Τάγματα Ἀσφαλείας θά λάβουν ὁδηγίας σας ἤ νά λιποτακτήσουν πρός τάς οἰκίας των ἤ νά παραδοθοῦν εἰς ὑμᾶς.»
Κοκκινιά –Τάγματα Ἀσφαλείας
Πράγματι, ἕνας ἀριθμός ταγματασφαλιτῶν πού παραδίνονται στήν Τρίπολη, Πάτρα καί Κόρινθο στέλνονται σέ στρατόπεδα τῆς Πελοποννήσου καί τῆς Χαλκιδικῆς, μαζί μέ τόν ὁπλισμό τους. Στά στρατόπεδα αὐτά Ἄγγλοι ἀξιωματικοί τούς ἐκπαιδεύουν στόν σύγχρονο ὁπλισμό. Μέ αὐτή τήν σκανδαλώδη μεταχείριση ἀπέναντι σέ προδότες καί βασανιστές, οἱ πρώην συνεργάτες τῶν Γερμανῶν λίγες ἡμέρες ἀργότερα θά ἀπελευθερωθοῦν, ὥστε νά χρησιμοποιηθοῦν στό πλευρό τῶν Ἄγγλων στά Δεκεμβριανά.
Ἕνα μήνα πρίν τήν ἐκκένωση τῆς Ἀθήνας ἀπό τούς Γερμανούς, τά Ἔς Ἔς ὀργιάζουν στό ἄντρο τῆς ὁδοῦ Μέρλιν. Στίς 11 Σεπτεμβρίου τουφεκίζουν τούς Ἕλληνες διερμηνεῖς ἤ τούς «αὐτοκτονοῦν» πετώντας τους ἀπό τά παράθυρα. Εἶναι ἀπό αὐτούς πού ξέρουν πολλά γιά τίς βαρβαρότητες τῶν Ἔς Ἔς καί πρέπει νά τούς κλείσουν τό στόμα. Στίς 2 Ὀκτωβρίου ἐκτελοῦν 25 πατριῶτες στόν Ὑμηττό καί ἄλλους 9 στό Κατσιπόδι. Στις 9 Ὀκτωβρίου κα[νε 400 σπίτια στό Κορωπί καί ἐκτελοῦν 44 ἄτομα.
Τίς τελευταῖες ἡμέρες παραμονῆς τῶν Γερμανῶν, στήν Ἀθήνα διεξάγονται πυρετώδεις συσκέψεις μεταξύ τοῦ ἀξιωματικοῦ τῶν Ἔς-Ἔς Σιμάνα καί τοῦ Φέλμυ, στρατιωτικοῦ διοικητῆ Ἀθηνῶν, γιά τό ἄν θά πρέπει νά καταστραφοῦν ὅλες οἱ ζωτικῆς φύσεως ἑλληνικές ἐγκαταστάσεις. Ὁ Σιμάνα εἶναι κάθετος καί ἐκτός αὐτῶν ζητᾶ καί τήν ἐκτέλεση ὅλων τῶν κρατουμένων στό Χαϊδάρι. Προπαρασκευάζει τήν ἀνατίναξη τοῦ λιμανιοῦ τοῦ Πειραιᾶ καί τοῦ φράγματος τῆς λίμνης τοῦ Μαραθώνα. Ἡ ξαφνική του ἀνάκληση στό Βερολίνο ἐπιτρέπει στόν «μετριοπαθῆ» Φέλμι νά πάρει τήν κατάσταση στά χέρια του. Προκειμένου νά προλάβει μία ἐπιδρομή τῶν Ἔς Ἔς διαλύει τό στρατόπεδο τοῦ Χαϊδαρίου. Μάλλον γιατί μαζί μέ τούς ἕλληνες κομμουνιστές ἐκεῖ κρατοῦνται ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 1944, σέ πολύ διαφορετικές συνθῆκες ἀπό τούς ὑπόλοιπους, καί οἱ ἀστοί πολιτικοί Θεμιστοκλῆς Σοφούλης, Γεώργιος Καφαντάρης καί Στυλιανός Γονατᾶς.
Ὅλο αὐτό τό διάστημα γίνονται διαπραγματεύσεις σχετικά μέ τήν ἀποχώρηση τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων ἀπό τήν Ἀθήνα, στίς ὁποῖες συμμετέχουν ἐκτός τῶν Γερμανῶν ὑπό τόν Φέλμυ, οἱ Ἐγγλέζοι μέ τόν πράκτορα τῆς Ἰντέλιτζενς Σέρβις Μακάσκι. Κοινό σημεῖο ἀναφορᾶς τους ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, πού λόγῳ τῆς διώξεως του ἀπό τόν Μεταξά, ὁ ΕΛΑΣ παραβλέπει τήν συνεργασία του μέ Ἄγγλους καί Γερμανούς. Ὁ Δαμασκηνός καταφέρνει νά ἀποτρέψει τήν ἀνατίναξη τοῦ φράγματος τοῦ Μαραθώνα. Στήν ἀναμπουμπούλα τῶν ἡμερῶν παρουσιάζεται στόν Φέλμυ καί ὁ παλιός κινηματίας Πάγκαλος, ὁ ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τῆς συγκροτήσεως τῶν ταγμάτων ἀσφαλείας, ὁ ὁποῖος σκέφτεται νά καλύψει τό κενό τῶν Γερμανῶν μέ πραξικόπημα. Παλιά του τέχνη κόσκινο. Προφανῶς γιά νά ἀποτρέψει τόν κομμουνιστικό κίνδυνο. Ὁ Φέλμυ τόν ξεφορτώνεται. Τό πιθανότερο εἶναι νά τοῦ εἶπε πώς γιά τήν ἀπόκρουση τοῦ κινδύνου ἔχουν φροντίσει οἱ Ἄγγλοι.
Τελικά οἱ συγκεντρωμένες γερμανικές δυνάμεις, ἐγκαταλείπουν ὄχι μόνο τήν Ἀθήνα ἀλλά καί τήν Ἑλλάδα μέ κάθε ἀνεση–μέ ἐξαίρεση τίς μάχες τοῦ ΕΛΑΣ, κυρίως ἔξω ἀπό τήν Ἀθήνα. 9 ἑτοιμοπόλεμες μεραρχίες ἔφυγαν, 50000 στρατιῶτες ἀπό τήν Κρήτη ἐνῶ παρέμειναν μέχρι τόν Μάϊο τοῦ 1945 ἄλλες 20000. 17000 ἀπό τά Δωδεκάνησα. Τά βρετανικά ἀεροπλάνα ἔχουν ἐξαφανισθεῖ ἀπό τόν οὐρανό, στήν δέ πορεία τους οἱ Γερμανοί συναντιῶνται «πολιτισμένα» μέ δυνάμεις τοῦ ΕΔΕΣ καί τῶν Ἄγγλων πού κατευθύνονται πρός τά νότια. Ἄν οἱ Ἄγγλοι ἦταν λιγότερο διακριτικοί, οἱ παρτιζάνοι τοῦ Τίτο καί οἱ Ρῶσοι δέν θά ἦταν ἀναγκασμένοι νά δώσουν σειρά ἀπό σκληρές μάχες μέ τήν γερμανική στρατιά κατά τήν ἔξοδό της ἀπό τό ἑλληνικό ἔδαφος.
Ἡ συμπεριφορά τῶν Ἀγγλοσαξώνων στήν ὑποχώρηση τῆς Βέρμαχτ εἶναι εὔκολο νά ἐξηγηθεῖ, ἄν μάλιστα λάβουμε ὑπ’ ὄψιν καί τήν συμφωνία τῆς Λισαβώνας πού ἀναφέρθηκε στήν ἀρχή. Ἡ ἀλλαγή φρουρᾶς, πού ἦταν στά σκαριά στήν ἑλληνική σκηνή, δέν στηριζόταν τόσο στήν ἀγγλογερμανική σύγκρουση, ἐκεῖνο τόν Ὀκτώβριο, ἀλλά ἐξασφαλιζόταν ἀπό μιά νικηφόρα σύγκρουση τῶν Βρεττανῶν μέ τήν ἑλληνική Ἀντίσταση. Αὐτό πού προεῖχε ἦταν νά μήν ἐμπλακοῦν σέ μάχες οἱ Βρετανοί, ἐν ὄψει τῆς ἀναμέτρησης μέ τόν ΕΛΑΣ, τήν ὁποία ἐπεδίωκε ὁ Τσόρτσιλ. Μία σύγκρουση ἀρκετά δύσκολη καί κρίσιμη, ὅπως τήν ὑπολόγιζε ἐκτιμώντας σωστά τόν ἀριθμό τῶν ἀντιστασιακῶν δυνάμεων-20000 ἄνδρες εἶχε ὁ ΕΛΑΣ μόνο στήν Ἀθήνα- τό λαϊκό φρόνημα, καί προετοιμαζόταν μεθοδικά. Μία σύγκρουση πού χάρη στήν πολιτική ἀνικανότητα τῆς ἡγεσίας τοῦ ΕΑΜ καί τοῦ ΚΚΕ ἐκτυλίχθηκε σέ παιχνιδάκι γιά τό ἐγγλέζικο γουρούνι ( ἤ ἀλεποῦ ἄν προτιμᾶτε, ὅπως τόν ἀποκαλοῦν οἱ κατ’ οὐσίαν ὑμνητές του). Τό πρῶτο βῆμα σ’αὐτή τήν διαδικασία ἦταν νά μήν περάσει ἡ Ἀθήνα κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τοῦ ΕΛΑΣ, πού παρά τήν ἀφοσίωση τοῦ τελευταίου στήν Καζέρτα πάντα ὑπῆρχε ὁ φόβος κάτω ἀπό τίς προκλήσεις τῶν ταγματασφαλιτῶν νά ἀλλάξει γνώμη.
Ἡ ἀπειρία καί ἡ πολιτική ἀνεπάρκεια τῶν ἡγεσιῶν τοῦ ΚΚΕ καί τοῦ ΕΑΜ νά διαβλέψουν τά πραγματικά κίνητρα καί τίς προθέσεις τῶν Ἀγγλων ἀχνοφαίνεται σέ κάποια σημεῖα τῆς προκήρυξης, πού δημοσιεύεται στίς 6 Ὀκτωβρίου 1944, στόν Ριζοσπάστη.
«… Τό ΚΚΕ πού στάθηκε πρωτοπόρο στήν πάλη γιά τήν φθορά καί διασπορά τῶν δυνάμεων τῆς φασιστικῆς τυραννίας, καλεῖ ὅλους τούς πατριῶτες νά δείξουν ὕψιστο βαθμό πειθαρχίας καί αὐταπάρνησης. Ἡ ἐξασφάλιση τῆς τάξης καί τῆς ὁμαλῆς πολιτικῆς ζωῆς, σέ τέτοιες στιγμές, εἶναι ἐθνικό χρέος. Οἱ ἐγκληματίες πολέμου ὅπου καί νά εἶναι θά τιμωρηθοῦν καί τοῦτο εἶναι ἔργο τῆς ἐθνικῆς κυβέρνησης. Ἀποφεύγετε τήν αὐτοδικία καί κάθε ἐνέργεια πού κλονίζει τό τόσο ὑψηλό ἔργο πού δημιουργήσαμε ὅλοι μας.
Κομμουνιστές καί κομμουνίστριες,
Σταθήκατε ἡ ψυχή τοῦ ἐθνικοῦ καί λαϊκοῦ ξεσηκωμοῦ. Σταθεῖτε τώρα πρῶτοι στήν ἐπιβολή τῆς τάξης καί τῆς δημοκρατικῆς λευτεριᾶς.
Πατριῶτες, ὅλοι ἑνωμένοι στήν πάλη γιά νά ὁλοκληρώσουμε, μαζί μέ τόν ΕΛΑΣ καί τούς συμμάχους μας, τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδας κάτω ἀπό τήν ἑνιαία κυβέρνηση.
Τό Πολιτικό Γραφεῖο
τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΕ»
Αὐτή ἡ προκήρυξη βάζει τέρμα στήν λασπολογία περί προθέσεως τῶν κομμουνιστῶν νά διασαλεύσουν τήν τάξη καί νά καταλάβουν πραξικοπηματικά τήν ἐξουσία. Δυό μῆνες ἀργότερα θά ἀρχίσει νά διευκρινίζεται μέ ἀρκετή σαφήνεια, πώς γιά τήν ἐπιβολή τῆς τάξης εἶναι ἀναγκαία μία ἀντιστροφή ρόλων, μπροστάρηδες οἱ Ἄγγλοι καί δίπλα τους οἱ ἐγκληματίες πολέμου καί προδότες ταγματασφαλίτες θά στραφοῦν ἐναντίον τῶν πραγματικῶν ἀντιστασιακῶν, τοῦ ἴδιου τοῦ ΚΚΕ καί τοῦ ΕΑΜ πού ἐξέφραζε ἑνωτικά ὅλο τόν λαό.
Στίς 18 Ὀκτωβρίου ἀποβιβάζεται στήν Ἐλευσίνα ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, ἔχοντας ἤδη κάνει μία ἑξαήμερη κρουαζιέρα στόν Ἀργοσαρωνικό, περιμένοντας τό σύνθημα τοῦ Ἄγγλου πρεσβευτῆ Λῆπερ καί τοῦ βοηθοῦ τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ἦντεν, τοῦ ΜακΜίλαν πού μπαίνουν πρῶτοι στήν Ἀθήνα. Ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ἀνεβαίνει στήν Ἀκρόπολη καί ὑψώνει τήν ἑλληνική σημαία τήν ὁποία ὑποβαστάζουν οἱ Ἄγγλοι. Στήν Μητρόπολη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός κάνει τήν ἐπίσημη δοξολογία τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης καί τῶν Ἄγγλων. Κατόπιν στήν πλατεία Συντάγματος ὁ Παπανδρέου ἐκφωνεῖ λόγο ὅπου ὑμνολογεῖ τούς Ἄγγλους, μεταξύ δέ ὅλων τῶν ἄλλων ἀναφέρεται καί στήν ἐθνική Ἀντίσταση. Παράλληλα ζητᾶ τήν ἐκκένωση τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης, πού κατέχονται ἀκόμα ἀπό τούς Βουλγάρους, ὅπως καί τήν ἐπιστροφή στήν Ἑλλάδα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Γιά τήν Κύπρο δέν βγάζει ἄχνα, ἀφοῦ ἐκεῖ κυματίζει ἡ «σύμμαχος» βρετανική σημαία. Στήν συνέχεια δέν παραλείπει νά ἐγκωμιάσει τούς Ἄγγλους.
Ὁμιλεῖ ὁ πρωθυπουργός γιά τήν τιμωρία τῶν προδοτῶν καί τῶν συνεργατῶν, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ περισσότεροι ἔχουν φυγαδευθεῖ ἀπό τήν πίσω πόρτα τῶν ἀστυνομικῶν τμημάτων καί κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι, ἤ προβλέπεται νά ἀπελευθερωθοῦν σύντομα. Μπροστά σέ ἕνα πλῆθος πού παραλληρεῖ γιά λαοκρατία, περιμένοντας νά ἀκούσει τόν πρωθυπουργό νά πεῖ κάτι γιά τό διώξιμο τοῦ Βασιλιᾶ. Ὁ Γεώργιος εἶναι ἀναγκασμένος νά περιμένει στό Λονδῖνο μήνυμα τοῦ Τσόρτσιλ, πού δέν βιάζεται γιατί πρέπει πρῶτα νά βγάλει ἀπό τήν μέση τό ΕΑΜ.
Ὁμιλεῖ ἀκόμη γιά τήν μελλοντική οἰκονομική ἀνασυγκρότηση τῆς χώρας. Θεωρῶ ἀπίθανο νά ἀναφέρθηκε πώς τίς δυναμικές προϋποθέσεις τῆς ἀνασυγκρότησης καθόρισαν 6 μέρες πρίν, ὁ ΕΛΑΣ καί τρεῖς Ἐπονίτες. Στίς 12 Ὀκτωβρίου 1944, τό ἀπόγευμα, τήν ἡμέρα τῆς ἀποχώρησης καί τῶν τελευταίων γερμανικῶν στρατευμάτων ἀπό τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ, διεξάγονται μάχες ἀνάμεσα στόν ΕΛΑΣ καί τήν Βέρμαχτ. Οἱ Γερμανοί ἀνατινάζουν τίς ἀποθῆκες τοῦ λιμανιοῦ. Τό ἴδιο προσπαθοῦν νά κάνουν καί μέ τό ἐργοστάσιο ἠλεκτρισμοῦ, τό ὁποῖο σώζεται ἀπό τόν ΕΛΑΣ μετά ἀπό σκληρή μάχη. 77 νεκροί Γερμανοί καί 9 Ἐλασίτες. Τά διυλιστήρια και οἱ ἐγκαταστάσεις τῆς Σέλλ καί τῆς Στάνταρντ Ὄϊλ, ἡ τροφοδοσία τους ὅπως καί ἡ τροφοδοσία τῆς πρωτεύουσας δέν διατρέχουν κίνδυνο. Ἡ περιουσία τῶν καπιταλιστών σώθηκε ἀπό τήν αὐτοθυσία τῶν Ἐλασιτῶν καί τῶν Ἐπονιτῶν!!! Τήν νύχτα πού προηγήθηκε τῆς ἐπίθεσης, τρεῖς Ἐπονίτες, ὁ Χρ.Ἀγαλιώτης, ὁ Φραγκόπουλος, καί ὁ Σ.Καλαμπόκας, ἐπιχειροῦν νά βγάλουν τά καψούλια ἀπό τούς δυναμίτες μέ τούς ὁποίους ἔχουν ζώσει οἱ Γερμανοί πολλά ἐργοστάσια τοῦ Πειραιᾶ. Χωρίς νά εἶναι εἰδικοί, τά καταφέρνουν. Ἔχουν σώσει τήν περιουσία τῶν καπιταλιστών, δηλαδή τῶν συνεργατῶν τῶν Γερμανῶν ὅπως καί τῶν διαδόχων τους Ἄγγλων. Τελειώνοντας μέ ἐπιτυχία τό ἔργο τους, οἱ τρεῖς Ἐπονίτες πέφτουν πάνω στήν τελευταία γερμανική περίπολο, ἡ ὁποία τούς ἀφοπλίζει καί τούς ἐκτελεῖ ἐπί τόπου.
Δέν ἤξεραν ὅτι καί νά γλύτωναν ἀπό τίς γερμανικές σφαῖρες θά κινδύνευαν ἀπό τίς σφαῖρες τῶν Ἄγγλων στίς ἀρχές τοῦ Δεκέμβρη πού πλησίαζε; Δέν ἤξεραν ὅτι πολλούς Δεκέμβρηδες πολλά χρόνια μετά, τά παιδιά τους, τά ἐγγόνια τους ἤ θά ἀπολύονταν ἀπό τούς ἰδιοκτῆτες τῶν ἐργοστασίων πού αὐτοί ἔσωσαν, ἤ θά δούλευαν γιά τό καλό της «ἀνάπτυξης», ἔγχρωμης ἤ μή, κάτω ἀπό συνθῆκες ἐλαστικῆς ἐργασίας, δηλαδή νά πέφτεις τό βράδυ γιά ὕπνο καί τό πρωῒ νά μήν γνωρίζεις ἄν ἡ δουλειά σου σέ περιμένει; Δέν ἤξεραν ὅτι οἱ κατοπινοί ἰδιοκτῆτες ἐργοστασίων καί μεγάλων ἐπιχειρήσεων θά ἐπηρέαζαν καί θά ἐξέλεγαν μέ «δημοκρατικές» διαδικασίες τούς διαδόχους τῶν τότε λουφαδόρων τοῦ Καῒρου, ἐνῷ ἀπό τούς ἀντιστασιακούς θα ζήταγαν πιστοποιητικά κοινωνικῶν φρονημάτων; Δέν ἤξεραν οἱ τρεῖς Ἐπονίτες ὅτι οἱ ἰδεολογικοί ἀπόγονοι τῶν ταγματασφαλιτῶν, τῶν μαυραγοριτῶν, και τῶν ὑπολοίπων «συμμάχων» δημιουργώντας σύγχυση μέ «φιλελεύθερες» ἤ «πατριωτικές» κορώνες, ξεπουλώντας τήν ψυχή τους, τόν πολιτισμό τους καί ἀνταλάσσοντας τα μέ ἐκσυγχρονιστικά ὁράματα θά ἔχαιραν μεγαλύτερης ἐκτίμησης ἀπό τούς δικούς τους ἀπογόνους, ἀπαξιωμένους ὡς ἔχοντες καθυστερημένες, ἀπηρχαιωμένες καί κλειστοφοβικές ἀντιλήψεις;
Τί Χαϊδάρι, τί Μακρόνησος. Τί ἐγγλέζικες σφαῖρες, τί γερμανικές, τί ταγματασφαλίτικες. Τά παραπάνω ἐρωτηματικά δέν ἔχουν νόημα. Ἡ αὐτοθυσία τῶν 3 Ἐπονιτῶν πηγάζει ἀπό τήν πίστη τους καί τήν ἀνάγκη νά σώσουν τήν δικιά τους περιουσία, νά ὑπερασπιστοῦν τήν δικιά τους πατρίδα. Αὐτή ἡ πίστη, ὁ ἱδρώτας καί τό αἷμα εἶναι τά γνήσια πιστοποιητικά φιλοπατρίας. Εἶναι το καλύτερο ἀποδεικτικό ὅτι τά ἐργοστάσια, οἱ ἐγκαταστάσεις πού σώθηκαν εἶναι δικές τους, τούς ἀνήκουν, εἶναι λαϊκή περιουσία.
Ἡ αὐτοθυσία τῶν 3 Ἐπονιτῶν δεν εἶναι τρέλα. Πρόκειται γιά πράξη ὀρθολογικώτατη. Ὅπως ὀρθολογικώτατη εἶναι καί ἡ στάση τῶν ἄλλων, αὐτῶν μέ τά πλαστά πιστοποιητικά, πού τά παρουσιάζουν σάν «ἔγκυρα», τά ἐπιδεικνύουν καί δέν διστάζουν νά κλείσουν τό ἐργοστάσιὀ «τους» ἄν δέν τούς ἀποφέρει κέρδος, ἐκβιάζοντας τήν κοινωνία, ἀφήνοντας κόσμο ἄνεργο, γιά νά ἀναζητήσουν «ἐπενδυτικές» εὐκαιρίες σέ ἄλλες τριτοκοσμικές χῶρες. Αὐτῶν πού στήν πρώτη κανονιά τό βάζουν στα πόδια, βγάζοντας διά βίου «πατριωτικές» καί «φιλελεύθερες» κορῶνες, ἤ τά κάνουν πλακάκια μέ τόν κατακτητή. Γιατί νά παλέψουν γιά κάτι πού δέν τούς ἀνήκει, σπίτι, χωράφι, ἐργοστάσιο, πατρίδα, γιά κάτι πού δέν τό νοιώθουν δικό τους, γιά κάτι πού δέν εἶναι δικό τους. Καμιά Σέλ, ἤ Στάνταρντ Ὄϊλ, κανείς βιομήχανος δέν πάλεψε γι’ αὐτά πού σκοτώθηκαν οἱ τρεῖς Ἐπονίτες καί ὁ ἀνώνυμος άντάρτης στό βουνό.. Ἐκείνη τήν ὥρα τῆς μάχης θα φέρνανε βόλτες σέ μιά χοροεσπερίδα στό Κάϊρο, ἤ θά ἀπολἀμβαναν τό χαβιάρι τους, σέ ἕνα ἀθηναϊκό σαλόνι παρέα μέ κάποιο Γερμανό ἀξιωματικό, ὅταν οί κάτοικοι τῆς Ἀθήνας λιμοκτονοῦσαν. Ὅταν περάσει ἡ μπόρα σάν τά σαλιγκάρια πάντα θά βγαίνουν, ἕτοιμοι γιά μπίζνες, για λόγους καί γιά ἐντολοδόχοι κυβερνῆτες.
«…Σάν οἱ συμπατριῶτες μου ἑλληνιστές
διωχτήκανε ἀπ’ τούς ὁμηρικούς τούς κάμπους
ὅπου ἀναζητοῦσαν λιόλαδο καί κοπάδια,
οἱ ἐλευθερωτές γύρισαν ἀπ’ τή μάχη
καί βρήκανε καινούρια ἀφεντικά
νά κυβερνᾶν τίς πολιτεῖες τους
ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΠΡΟΒΑΛΑΝΕ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ.»Μπέρτολτ Μπρέχτ ( Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη)
( Ὅταν μαθεύτηκε ἡ αἱματοχυσία πού ἔκαναν οἱ Τόρηδες στήν Ἑλλάδα)
ΥΓ. Γιά τό πῶς ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀλλαγή φρουρᾶς καί παγιώθηκε ἡ ἀγγλοαμερικάνικη ἐπιβολή στήν χώρα μας μετά τήν γερμανική ἀποχώρηση, σέ ἑπόμενο ἄρθρο φωτιά σχετικά μέ τό λουτρό αἵματος τοῦ Δεκέμβρη τοῦ 1944. Μεταξύ ἄλλων θά δοῦμε, πώς τά ἐγγλεζάκια εἶχαν ζητήσει καί τούρκικες στρατιωτικές δυνάμεις γιά τήν ἐπιβολή τῆς τάξεως τόν Δεκέμβρη πού πλησίαζε… Φαντασθῆτε τί εἶχε νά γίνει…Ἡ πιό σατανική ἐκδοχή τοῦ «διαίρει καί βασίλευε».
Ωραίο Zάρα.Το επικίνδυνο με τέτοια θέματα είναι το να χαθεί κανείς σε ιστορικές λεπτομέρειες,διαφωνώντας περί της ιστορικότητας των στοιχείων, περί αριθμών θυμάτων,περί χρονολογιών κ.α και να χαθεί η ουσία.Εσύ γράφοντας για τις όντως περίεργες συνθήκες της γερμανικής αποχώρησης έμεινες στο ζουμί,στην ουσία. Και η ουσία είναι πως ήδη από την Κατοχή μέλημα των Άγγλων ήταν η διατήρηση μεταπολεμικά της Ελλάδας,ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ,αλλά στην πλήρη υποταγή της Ελλάδας και της μετατροπής της σε βρετανικό ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ.Και για να επιτευχθεί αυτό, ΕΝΑ ήταν το κομβικό σημείο:η επαναφορά του άθλιου Γεώργιου Β' και του παλατιού με όλους τους μηχανισμούς ελέγχου των ενόπλων δυνάμεων κλπ.ΑΥΤΟ χώρισε και δίχασε τον ΕΛΑΣ(με τον μεγάλο πατριώτη,μέγα πολέμαρχο και μέγα στρατιωτικοπολιτικό νου Αρη Βελουχιώτη για αρχηγό) με τον ΕΔΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος διαβάσει την ιδρυτική διακήρυξη του ΕΔΕΣ-και την συγκρίνει με αυτήν του ΕΑΜ-θα διαπιστώσει πως είναι πολύ "αριστερότερη",πολύ πιο ριζοσπαστική σε ό,τι αφορά το πολιτειακό.Αλλωστε, ο Ζέρβας ήταν αδιάλλακτος αντιμοναρχικός.Το ΕΑΜ υποστήριζε το απλό και λογικό:αδιάβλητο δημοψήφισμα για το Πολιτειακό, μετά την απελευθέρωση.Ο ΕΔΕΣ αρχικά ούτε να ακούσει την πιθανότητα επαναφοράς της μοναρχίας δεν ήθελε.Σε κοινωνικό δε επίπεδο οι διακηρύξεις του ΕΔΕΣ ήταν σοσιαλιστικές.
Σύντομα όμως,με α)την νόθευση του ΕΔΕΣ με φανατικούς βασιλόφρονες αξιωματικούς και β)την στροφή του τυχοδιώκτη και άμετρα φιλόδοξου Ζέρβα-του οποίου επίσης η στρατιωτική ιδιοφυία ήταν αδιαμφισβήτητη-ο ΕΔΕΣ μεταλλάχθηκε σε προπύργιο των Άγγλων, σε στήριγμα-έμμεσο αλλά ουσιώδες-της μοναρχίας.Ντύθηκαν και τον μανδύα του αντικομμουνιστή (στα πρόβατα πάντα πρέπει να δείχνεις ένα Κακό Λύκο για να τα μαντρώσεις)και άρχισε το πρελούδιο της αδελφομαχίας που ήταν η σύγκρουση ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ.
Τελειώνω για σήμερα με το εξής.Πριν πολλά χρόνια θεωρούσα τον Γέωργιο Παπανδρέου-μελετώντας την δεκαετία του 60 πολιτικό με προσφορά στον τόπο.Μετά όμως από ενδελεχή μελέτη της δεκαετίας του 40 έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο ρόλος του ήταν ολέθριος.Μετατρεπόμενος σε αγγλική μαριονέτα συνέβαλε αποφασιστικά στο αιματοκύλισμα των Ελλήνων,ενώ μπορούσε να το σταματήσει ή αν μη τι άλλο να μην το υποδαυλίζει όπως συστηματικά έκανε.
Αλλά περί του άθλιου ρόλου του παππού του σημερινού πρωθυπουργού(όχι που θα κρατιόμουνα...), θα επανέλθω αύριο.
Είναι περίεργο πως καταξιώνεται στη μνήμη του λαού κάποιος πολιτικός. Ο παπούς Γεώργιος Παπανδρέου ένας κατ΄ ουσίαν λαοπλάνος, δημαγωγός αναφέρεται ως γέρος της δημοκρατίας και πολλοί μεγαλύτεροι σε ηλικία αφέρονται στην εποχή της διακυβέρνησής του ως περίοδο πού έφαγαν παπανδρεϊκό ψωμί.
ΑπάντησηΔιαγραφήFD,συμφωνώ με το πνεύμα της απορίας σου.Ο Παπανδρέου είχε όμως την μεγάλη τύχη να είναι στόχος υπονόμευσης από τον αθλιέστερο έλληνα επιχειρηματία-πολιτικό, τον Κ.Μητσοτάκη.Αυτό ήρκησε για να του εξασφαλίσει την υστεροφημία του.Και έτσι ξεχάστηκε το ότι ήταν από το 63 τουλάχιστον και μετά ο εκλεκτός των ανακτόρων,ξεχάστηκε το οτι αυτός διόρισε τον Γαρουφαλιά υπουργό Αμύνης(η αφορμή-αιτία της έναρξης των γεγονότων του 65,όταν ηρνείτο να παραιτηθεί από υπουργός),ξεχάστηκε η αλλοπρόσαλη στάση του στο σχέδιο Ατσεσον(αρχικά το αποδέχθηκε με διθυράμβους,για να το απορρίψει υπό την πίεση του Ανδρέα)και άλλα πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπανέρχομαι στον άθλιο ρόλο του ως "πρωθυπουργού"(από ποιές εκλογές;από εκλογές εντός του βρετανικού υπουργείου εξωτερικών προφανώς)το 43-44:
-ο δοτός των αγγλών πρωθυπουργός λοιπόν (πρώην σφοδρός αντιμοναρχικός) θα αποδειχθεί υποχείριο των άγγλων πραγματοποιώντας ένα "τεράστιον πολιτικό πήδημα προς τα δεξιά", όπως λέει ο υπαρχηγός του ΕΔΕΣ Κομνηνός Πυρομάγλου, στο βιβλίο του Δούρειος Ιππος.Όποιος γνωρίζει τι θα πει Πυρομάγλου θα πρέπει να χτυπάει προσοχές κάθε φορά που ακούγεται το όνομα του, (το λέω γιατί κάποιος ασχετίδης μου χε πει κάποτε σ'ενα φόρουμ:"μα ο Πυρομάγλου έγινε μετά βουλευτής της ΕΔΑ".Σώπα, μας αποστόμωσες...Ε και τι σχέση έχει αυτό βρε άσχετε,ξέρεις για ποιον μιλάς,έπρεπε να του πω, αλλά συγκρατήθηκα).
-με το που διορίζεται πρωθυπουργός ο ΓΠ, καταγγέλει από το Κάιρο,με το θράσσος του απόντα,το ΕΑΜ ως "μικρη,ένοπλη μειοψηφία"(τι λες βρε υπάλληλε;).Τον εξευτελίζει λοιπόν όπως του άξιζε ο βρετανικός Οbserver: "Σε ό,τι αφορά τον Παπανδρέου είναι αμφίβολο αν αντιπροσωπεύει οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό του.Αλλά δείχνει ότι είναι ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΑΝΔΡΑΣ".
-ο Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ περιφρονεί τον ΓΠ για την γλοιώδη στάση του.Γράφει: "Δεν καταλαβαίνει τίποτα, ακούει ότι του πει ο Λήπερ(σημ.:βρετανος πρέσβυς),σα να ήταν η Αγία Γραφή,ρητορεύει και ΚΑΝΕΙ ΜΑΛΑΓΑΝΙΕΣ ΒΛΑΧΟΔΗΜΑΡΧΟΥ".
-Ο ίδιος ο Λήπερ στο βιβλίο του("Οταν έλληνας συναντάει έλληνα")αναφέρει, σχολιάζοντας τις αισχρές κατηγορίες του ΓΠ ενάντιον του βασικού πυλώνα της Αντίστασης, πως "συμπεριφέρεται όπως ένας διάσημος ηθοποιός".
Μένω εδώ και θα επανέλθω μάλλον για τον ιδρυτή της πολιτικής δυναστείας που τα πρόβατα ακολουθούν μισό αιώνα τώρα.Αλλά τέτοιοι ίσως μας αξίζουν,τέτοιες προβατάρες που είμαστε.
Γειά σας παῖδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτήν ὑστεροφημία τοῦ Γ.Π. συνέτελεσε πολύ καί ἡ στάση πού κράτησε ἀπέναντι στόν Τζόνσον τό 1964. Ἔστω καί γιά λίγο. Ἔχει δίκιο ὁ Πρωτ γιά τήν ἀλλοπρόσαλλη στάση του στό σχέδιο Ἄτσεσον. Εἶχε βέβαια ἐκεῖ νά συνεννοηθεῖ καί μέ τόν Μακάριο ὁ ὁποῖος ἧταν διαόλου κάλτσα, καί δέν τόν ἔφερνες εὔκολα βόλτα. Θά γράψω κάτι ἐν ὄψει τοῦ Δεκεμβρίου πού φαίνεται τό Κυπριακό νά μπαίνει στήν τελική του φάση, γιά ὅτι μεσολάβησε μεταξύ τῶν συμφωνιῶν τῆς Ζυρίχης-Λονδίνου μέχρι τόν Ἀττίλα. Νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ Γ.Π ἧταν κατά τῶν συμφωνιῶν τῆς Ζυρίχης-Λονδίνου. Μιά καί ἄναφέρθηκε ὁ Σεφέρης, ἧταν ἀπό αὐτούς πού πίεσαν ( σάν διπλωματικός ἐκπρόσωπος τῆς Ἑλλάδας) τόν Μακάριο νά ὑπογράψει.
Πρόχειρο συμπέρασμα, κανείς δέν εἶναι ἅγιος. Κανείς δέν εἶναι τελείως σάπιος. Ἐγώ πέρα ἄπό τά πρόσωπα, τά ὁποῖα σίγουρα μέ ένδιαφέρουν, περισσότερο ἑστιάζω ἐντός ποίου συστήματος, περιβάλλοντος, συγκυριῶν, ἀποφασίζουν καί ἐνεργοῦν.
Αὐτό πού μέ παρακίνησε νά γράψω τήν άνάρτηση ἐκτός ἀπό τήν ἀφορμἠ τῆς ἐπετείου τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπό τούς Γερμανούς, ἧταν καί ἡ τραγική εἰρωνία τῆς πράξης τῶν 3 Ἐπονιτῶν.
Ὅπως καί ἡ προδοτική στάση τῶν ταγματασφαλιτῶν, πού κάποιοι, ὑποτίθεται στό ὄνομα τῆς λήθης συνιστοῦν σιωπή ἐπί τοῦ θέματος, ἐξομοιώνοντας τους μέ τόν ΕΛΑΣ. Θά τρελλαθοῦμε τελείως.
Ἄσχετα πιά ἀπό πρόσωπα, τό ποίημα τοῦ Μπρέχτ τά λέει ὅλα.
Εἷναι καί κάποια στοιχεῖα, ὅπως αὐτό πού ἀναφέρει ὁ Βάσος Μαθιόπουλος γιά τήν συμφωνία τῆς Λισαβώνας, πού γιά τόν πολύ κόσμο εἷναι τελείως ἄγνωστα. Ἄν τό καλοσκεφτεῖ κανείς προσπαθῶντας νά φέρει τόν ἑαυτό του στήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἐποχῆς, εἷναι συγκλονιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ παρακάτω σύνδεσμος περιέχει κάποια ἱστορικά στοιχεῖα γιά τήν ἵδρυση τῆς ΕΠΟΝ ( Ἑνιαῖα Πανελλαδική Ὀργάνωση Νέων)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://istorika.blogspot.com/search/label/%CE%95%CE%A0%CE%9F%CE%9D
Ἄν καί σέ μερικά σχόλια δέν μπορεῖ νά καλυφθεῖ ἡ πορεία τοῦ ΓΠ σάν πολιτικοῦ, μιά καί άναφέρθηκα, καλό θά εἷναι νά προσθέσω πώς ἧταν ἀπό τούς λίγους πού καταψήφισαν τἠν κυβέρνηση Μεταξᾶ καί τίς ὑπερεξουσίες πού τῆς παραχωρήθηκαν τό 1936, τόν Ἀπρίλη. Οἱ Φιλελεύθεροι εἷχαν δὠσει ψῆφο ἐμπιστοσύνης ὁ δέ Παπαναστασίου ἀπῆχε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό δέ "παπανδρεϊκό ψωμί" ὄντως ἰσχύει. Μπροστά στήν κατάσταση πού διεδέχθη ὁ ΓΠ
( τό κράτος τῆς ΕΡΕ) τό 1963-64, σίγουρα πῆρε καί φιλολαϊκά μέτρα.
Πιστεύω ὅτι ἡ στάση του τόν Δεκέμβρη τοῦ 44 καί πρίν στό Λίβανο, ὀφείλεται σέ μεγάλο βαθμό στόν ἔντονο ἀντικομμουνισμό του. Μόλις ἔκανε τήν βρώμικη δουλειά τόν ἀλλάξανε μέ τόν Πλαστήρα ἐπί τοῦ ὁποίου ὑπεγράφη ἡ συμφωνία τῆς Βάρκιζας.
Πάντως ὁ στῖχος εἷναι φοβερός
...ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΞΕΠΡΟΒΆΛΑΝ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ... ( οἱ νέοι κυβερνῆτες πού διαχωρίζονται ἀπό τούς ἐλευθερωτές)). Πέστα ρέ γαμῶτο, νά δικαιωθεῖ τό "κάτω τό κέρδος" χεχεχε...
πώς σαρκάζει τούς "συμπατριώτες του ἑλληνιστές" στά "ὁμηρικά λιβάδια"