Ἡ ἡμερομηνία 7/12/1941, ἡ ἡμερομηνία ποὺ κατὰ δήλωση τοῦ Ροῦζβελτ: a date which will live in infamy, δηλαδή θά ζεῖ πάντα ἐν καταισχύνῃ - http://www.famousquotes.me.uk/speeches/presidential-speeches/presidential-speech-franklin-roosevelt-pearl-harbour.htm , φέρνει στὴ μνήμη τῶν ἀμερικάνων τοὺς διαβολικοὺς κιτρινιάρηδες γιαπωνέζους καὶ τὸ μεγάλο τους «ἔγκλημα» νὰ ἐπιτεθοῦν στὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ τῆς κλεμμένης ἀποικίας Χαβάη. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Χιροσίμα καὶ τὸ Ναγκασάκι ποὺ μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια γινόντουσαν ἀκόμα ἐκδηλώσεις ἑορτασμοῦ στὸ Τέξας, ἡ 7/12/1941 ἀκόμα προκαλεῖ ἀνατριχίλα στὶς Η.Π.Α., βάζοντας σὲ δοκιμασία τὴν πίστη τους στὰ ἀνώτερα ἰδανικὰ πού τίς ἐμπνέουν.
Στὴν σημερινὴ ἀνάρτηση σκοπεύω νὰ στηρίξω τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ἡ ἐπίθεση τῶν Ἰαπώνων στὶς 7-12-1941 στὸ Πὲρλ Χάρμπορ ὄχι μόνο ἦταν σὲ γνώση τοῦ Ροῦζβελτ καὶ τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὴν ἐπεδίωξαν. Στόχος τους, νὰ μποῦν οἱ ΗΠΑ στὸν πόλεμο. Γιὰ κάτι τέτοιο ὅμως ἔπρεπε νὰ ξεχαστεῖ ἡ φιλειρηνικὴ συνθηματολογία ( συμπληρωμένη μὲ τὴν ἀρκετὰ πονηρὴ καὶ ὑστερόβουλη δήλωση: κανένα παιδὶ τῆς Ἀμερικῆς δὲν θὰ λάβει μέρος σὲ ὑπερπόντιο πόλεμο ἐκτὸς ἂν δεχθοῦμε ἐπίθεση ) ποὺ εἶχε ἐξασφαλίσει τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ροῦζβελτ καὶ ἡ εἰρηνόφιλη διάθεση τῶν ἀμερικανῶν πολιτῶν νὰ μετατραπεῖ σὲ φιλοπόλεμη.
Αὐτὸ τὸ κατόρθωμα τῆς ἀμερικάνικης προπαγάνδας, πού διευκόλυνε τὴν ἀμερικάνικη κυβέρνηση νὰ μπεῖ στὸν πόλεμο δὲν ἦταν κάτι πρωτόγνωρο. Εἶχε συμβεῖ στὸ πρελθὸν καὶ θὰ ἐπαναλαμβανόταν στὸ μέλλον. Ἀνάλογη σκοπιμότητα εἶχε ἐξυπηρετηθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ Κρίλ, (http://en.wikipedia.org/wiki/Committee_on_Public_Information ) ἡ ὁποία συγκροτήθηκε ἀπὸ τὸν πρόεδρο Γούντροου Οὐίλσον, παραμονὲς τοῦ A Παγκοσμίου Πολέμου, μὲ ἀποκλειστικὸ στόχο νὰ μετατρέψει ἕναν φιλειρηνικὸ λαὸ σὲ ὑστερικοὺς
πολεμοκάπηλους ποὺ ἀδημονοῦσαν νὰ σκοτώσουν Γερμανοὺς καὶ νὰ σώσουν τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ αὐτὰ τὰ αἱμοβόρα κτήνη.
Τὸ φιλειρηνικὸ σύνθημα τοῦ Οὐίλσον πρὶν ἐκλεγεῖ τὸ 1916, ἦταν φιλειρηνικὸ ὅπως καὶ τοῦ Ροῦζβελτ. «Εἰρήνη χωρὶς νίκη». Ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς ἐπιτροπῆς Κρὶλ γράφτηκαν βιβλία καὶ γυρίστηκαν ταινίες γιὰ ὠμοὺς καὶ βάρβαρους Οὔνους ποὺ κόβανε τὰ χέρια μικρῶν παιδιῶν στὸ Βέλγιο καὶ διάφορα ἄλλα τέτοια αἴσχη. Ἡ ἐπιτροπὴ Κρὶλ ἔθεσε τὶς βάσεις γιὰ αὐτὸ ποὺ ἀργότερα ὀνομάστηκε κλάδος τῶν « δημοσίων σχέσεων», ἢ μὲ πιὸ ἁπλὰ λόγια ἔλεγχος τοῦ νοῦ τοῦ κοινοῦ, δηλαδὴ κατασκευὴ συναίνεσης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιo τῆς «δυτικῆς δημοκρατίας».
Μία ἀκόμη παλιότερη περίπτωση ποὺ χρειάστηκε τὸ καναλιζάρισμα τῆς κοινῆς γνώμης γιὰ νὰ εἰσέλθουν οἱ ΗΠΑ σὲ πόλεμο, ἦταν ἡ ἀνατίναξη τοῦ θωρηκτοῦ «Μαίην» http://www.spanamwar.com/maine.htm στὸ λιμάνι τῆς Ἀβάνας τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1898. Ἠ ἔκρηξη καί τό κλῖμα ποὺ δημιουργήθηκε http://en.wikipedia.org/wiki/Propaganda_of_the_Spanish%E2%80%93American_War , ἄν καί οὐδέποτε ἀποδείχτηκε ὅτι υπεύθυνοι γιά τήν ἔκρηξη ἦταν
οἱ Ἱσπανοί, ἀποτέλεσαν τὸ ἔναυσμα γιὰ νὰ μποῦν οἱ ΗΠΑ σὲ πόλεμο κατὰ τῆς Ἱσπανίας καὶ νὰ «ἐλευθερώσουν» τὴν Κούβα ἀπὸ τὸν Ἱσπανικὸ ζυγό. Τὸ σύνθημα “Remember the Maine, to hell with Spain”, ποὺ ἐπικράτησε στόν κίτρινο ἀνταγωνισμό τῶν Joseph Pulitzer καί William Randolph Hearst, τροφοδότησαν στο ἔπακρο τά φιλοπόλεμα σχέδια τῆς ἡγεσίας καί ἐπηρέασαν καθοριστικά τήν κοινή γνώμη.
Μία ἀκόμη περίπτωση, πού ἀκολούθησε τήν «ἡμέρα τῆς καταισχύνης» τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ καὶ κινεῖται στό ίδιο μοτίβο εξαπάτησης, εἶναι ἡ ἐπιχείρηση τοῦ Τονκίνου, http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=1307109 τὸ 1964, ποὺ χρησίμευσε στὸν Τζόνσον νά εξαπατήση το Κονγκρέσο, καὶ στὶς ΗΠΑ νὰ ἐπιτεθοῦν ἄμεσα στὸ Βόρειο Βιετνάμ.
Εἶναι προϊὸν βιασύνης καὶ λάθος νὰ συμπεράνει κάποιος πὼς ὅσα παρατίθενται στὴ συνέχεια, γράφονται γιὰ νὰ ἀμαυρώσουν τὴν συνολικὴ εἰκόνα τοῦ Ροῦζβελτ. Δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ ἂν ἔπρεπε νὰ μπεῖ ὁ Ροῦζβελτ στὸν πόλεμο. Ἢ μᾶλλον μᾶς ἀπασχολεῖ, ἀλλὰ ὄχι ἐδῶ πέρα. Ἐδῶ μᾶς ἀπασχολεῖ ἂν ἡ ἐγκεκριμένη ἱστορία ποὺ παρουσιάζεται σὰν πραγματικὴ ἐδῶ καὶ 70 χρόνια εἶναι ὄντως ἀληθινή.
Ὅπως ἐπίσης θὰ εἶναι ἐξ’ ἴσου λάθος νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ἢ ἕνας περιορισμένος κύκλος ἀνθρώπων ἔχουν τὴν δυνατότητα ἀπὸ μόνοι τους νὰ κατευθύνουν καταστάσεις ἀλλὰ καὶ νὰ κινήσουν τὰ νήματα χωρὶς νὰ γίνουν ἀντιληπτοί. Εὐρύτεροι θεσμοὶ καὶ συστήματα ὑπέρτερα, χάριν τῶν ὁποίων λειτουργοῦν οἱ ἄνθρωποι, παρέχουν αὐτὲς τὶς δυνατότητες.
Ὄντως ὁ Ροῦζβελτ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ προοδευτικοὺς συντηρητικοὺς ποῦ πέρασαν ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο. Στὴν δεκαετία τοῦ 30 πολέμησε τὰ μονοπώλια καὶ τὰ μεγάλα καρτέλ. Σίγουρα ὅταν πέθανε, στὴν Γουὼλ Στρὴτ θὰ ἄνοιξαν σαμπάνιες. Τὸ εἰσόδημα τῶν ἀσθενέστερων οἰκονομικὰ στρωμάτων αὐξήθηκε, ὅπως καὶ ὁ ρόλος τῶν συνδικάτων. Μὲ τὰ κρατικὰ προγράμματα ἀπασχόλησης μείωσε τὴν ἀνεργία καὶ βελτίωσε τὸ ἐπίπεδο ζωῆς. Κάτι ἀνάλογο ἔκανε καὶ ὁ Χίτλερ στὴν Γερμανία μέσῳ ἑνὸς μεγάλου ἐξοπλιστικοῦ προγράμματος. Τὰ μέτρα ὅμως τοῦ Ροῦζβελτ δὲν φάνηκε νὰ ἀποδίδουν γιὰ πολὺ ἀφοῦ μετὰ τὸ 1937 ἄρχισαν νὰ παρουσιάζονται ἐκ νέου σημάδια μεγάλης οἰκονομικῆς ὕφεσης.
Αὐτὸ ποὺ ἔσωσε τὸν Ροῦζβελτ ἦταν ὁ πόλεμος. Ὑπῆρχε ὅμως μία φανερὴ ἀπροθυμία στὴν πλειονότητα τῶν ἀμερικανῶν γιὰ ἐμπλοκή. Τὰ τελευταία χρόνια εἶχαν ἤδη γίνει γνωστὰ τὰ τρομερὰ κέρδη ποὺ εἶχε καρπωθεῖ μία μικρὴ ὁμάδα ἐπιχειρηματιῶν στὴν διάρκεια τοῦ Α Παγκοσμίου Πολέμου. Εἶχαν ψηφιστεῖ μάλιστα εἰδικοὶ νόμοι περὶ οὐδετερότητας γιὰ νὰ δεσμεύσουν τὸν Πρόεδρο καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες .
Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου, ὁ Ροῦσβελτ ἀρχίζει νὰ ἀναιρεῖ τοὺς νόμους περὶ οὐδετερότητας, μὲ τὴν ὁποία σημαία εἶχε ἐκλεγεῖ στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1936. Αἴρεται ἡ ἀπαγόρευση πώλησης ὅπλων, πυρομαχικῶν καὶ πολεμικοῦ ὑλικοῦ σὲ ἐμπόλεμες χῶρες. Αἴρεται ὁ νόμος ποὺ ἀπαγορεύει νὰ δίνονται πιστώσεις σὲ κράτη ποὺ δὲν ἔχουν ξεχρεώσει τὶς ὀφειλὲς ἀπὸ τὸν Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παράλληλα ὁ Ροῦζβελτ ξεκινάει μία ἐκστρατεία προπαγάνδας καὶ σπίλωσης αὐτῶν ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦσαν τὴν πολεμικὴ ἐμπλοκή. Ὁ Τσάρλς Λίντμπεργκ χαρακτηρίζεται Ναζὶ καὶ οἱ ὑποστηρικτὲς του προδότες. Ὑλοποιεῖται ἕνα τεράστιο πρόγραμμα ἐξοπλισμοῦ, μὲ τὴν δικαιολογία πώς αὐτὸ θὰ ἀποτρέψει τὴν εἴσοδο τῶν ΗΠΑ στὸν πόλεμο. Προσπαθεῖ νὰ πείσει τοὺς ἀμερικάνους ὅτι ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ Χίτλερ εἶναι ἡ κατάκτηση τῶν ΗΠΑ. Σιγὰ σιγὰ τὸ ποσοστὸ τῶν ἀμερικανῶν ποὺ εἶναι ἐνάντια στὸν πόλεμο, ἀπὸ 96,5% τὸ 1939 πέφτει στὸ 70% τὸ 1940. Ἡ οὐδετερότητα, τὴν ὁποία συνεχῶς διακηρύσσει, καταπατᾶται στὴν πράξη, ἀφοῦ ἐνισχύει μὲ τεράστια ποσὰ καὶ πολεμικὸ ὑλικὸ τὴν Βρετανία καὶ παγώνει τοὺς λογαριασμοὺς τοῦ Ἄξονα. Τὸ ἑπόμενο βῆμα εἶναι οἱ προκλήσεις τοῦ ἀμερικάνικου στόλου τοῦ Ἀτλαντικοῦ ἔναντι τῶν γερμανῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν τσιμπᾶνε. Γιὰ νὰ πετύχει λοιπὸν τὸν στόχο του, ποὺ εἶναι ἡ πάση θυσία εἴσοδος στὸν πόλεμο ἀποφασίζει νὰ κινηθεῖ πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Ἰαπωνίας.
Ἡ διαμάχη τῶν ΗΠΑ μὲ τὴν Ἰαπωνία κρατᾶ ἀπὸ τὸ 1853, ὅταν ὁ στόλος τῶν ΗΠΑ ἀναγκάζει τοὺς Ἰάπωνες νὰ μειώσουν τοὺς ἐμπορικοὺς δασμούς, πλήττοντας τὴν οἰκονομία τους. Σιγὰ σιγὰ ὅμως ἡ Ἰαπωνία ἀναπτύσσεται καὶ μὲ μία σειρὰ πολέμους κατακτᾶ παράκτιες περιοχὲς τῆς Κίνας, τῆς Ρωσίας, Ταϊβᾶν, καὶ Κορέα. Ἡ βιαιότητα τῶν Γιαπωνέζων πάνω στοὺς Κινέζους δὲν φαίνεται νὰ ἐνοχλεῖ τὶς ΗΠΑ ἀφοῦ καί αὐτές ἐπεκτείνονται παράλληλα και καθόλου ἀναίμακτα στὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανὸ. Μἐ τὴν κατοχὴ τῆς Χαβάης, Φιλιππίνων καὶ Γκουὰμ αὐξάνεται ἡ ἀντιπαράθεση ἀνάμεσα στὶς δυὸ χῶρες. Τὶς παραμονὲς τοῦ Β Π.Π. ἡ Ἰαπωνία ὑπογράφει συνθῆκες εἰρήνης μὲ Γερμανία, Ἰταλία καὶ ΕΣΣΔ. Ξεκινᾶ καὶ διαπραγματεύσεις γιὰ ὑπογραφὴ ἀνάλογης συμφωνίας μὲ τὶς ΗΠΑ στὶς ὁποῖες οἱ τελευταῖες συμμετέχουν προσχηματικά. Στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1940, ὁ Ροῦζβελτ στὰ πλαίσια τῆς κατ’ ὄνομα οὐδετερότητας τῶν ΗΠΑ κηρύσσει ἐμπάργκο στὶς ἐξαγωγὲς χάλυβα ἑξαιρώντας ὅμως τὴν Βρετανία. Ἡ Ἰαπωνία πλήττεται βαθύτατα.
Σταδιακὰ ἀπαγορεύονται ἐξαγωγὲς φυσικῶν πόρων, σιδήρου, σκράπ, καὶ ἀργότερα, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1941 παγώνουν οἱ τραπεζικὲς καταθέσεις τῶν Ἰαπώνων. Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ καθεστὼς πίεσης ποὺ ἔχουν ἐφαρμόσει οἱ ΗΠΑ στὴν Ἰαπωνία διεξήγοντο οἱ διαπραγματεύσεις τὶς ὁποῖες οἱ ΗΠΑ οὐσιαστικὰ τινάζουν στὸν ἀέρα μὲ τὸ ταπεινωνικὸ τελεσίγραφο ποὺ ἀπευθύνουν στοὺς Ἰάπωνες στὶς 26 Νοεμβρίου 1941. Ἔχει προηγηθεῖ ἡ δήλωση τοῦ πρίγκιπα Κονόγιε πρὸς τὸν Ροῦζβελτ πὼς ἡ Ἰαπωνία, γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ συμφωνία, δέχεται νὰ θυσιάσει τὴν συμμαχία μὲ τὴν Γερμανία καὶ τὴν Ἰταλία.
Ὁ πρεσβευτὴς Joseph Grew, προσπαθοῦσε νὰ φέρει σὲ ἐπαφὴ τὸν Ροῦζβελτ καὶ τὸν πρίγκιπα Κονόγιε, ὁ Ροῦζβελτ ὅμως συνέχεια ἀνέβαλε τὶς συναντήσεις. Ὁ Grew δὲν ὑποψιαζόταν ὅμως, ὅτι ὁ Κονόγιε ὅταν ζητοῦσε εἰρήνη ἦταν ὄντως εἰλικρινὴς, ἐνῷ ὁ Ροῦζβελτ δὲν ἦταν. Στὰ ἀπομνημονεύματά του μὲ τίτλο, Μία ταραγμένη ἐποχή: Ἡ διπλωματία 40 ἐτῶν 1904-1945 – Turbulent Era: A Diplomatic Record of Forty Years, 1904-1945, ἐκφράζει πόσο εἶχε ἀπηυδήσει μὲ τὴν ἀμετάπειστη Οὐάσιγκτον ποὺ θεωροῦσε πὼς ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση ἐλεγχόταν ἀπὸ τὸ μιλιταριστικὸ κόμμα:
«…Ἐμεῖς στὸ Τόκυο ἤμασταν πιὸ κοντὰ στὸ θέατρο τῶν γεγονότων ἀπὸ ὅτι ἡ κυβέρνηση τῆς Οὐάσιγκτον, καὶ στηριζόμενοι σὲ πληροφορίες προερχόμενες ἀπὸ τὶς ὑψηλότερες δυνατὲς πηγές, πιστεύαμε, καὶ τὸ ἀναφέραμε, ὅτι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση ἦταν σὲ θέση νὰ ἐλέγχει τὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῆς χώρας. Σὲ πολλὰ τηλεγραφήματά μας πρὸς τὴν κυβέρνηση ἐξηγήσαμε ὅτι ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση στὴν Σοβιετικὴ Ρωσία εἶχε δώσει στὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ ἤλεγχαν τὴν ἐθνικὴ πολιτικὴ τῆς Ἰαπωνίας ἀκόμη περισσότερες καὶ πειστικότερες ἀποδείξεις ὅτι ἡ χώρα δὲν πρέπει νὰ δείχνει ἐμπιστοσύνη στὶς ὑποσχέσεις τῆς Γερμανίας… νομίζω πὼς κανένας δὲν θὰ ἀμφισβητοῦσε τὴν ἄποψη ὅτι τὸ καλοκαίρι τοῦ 1941 ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση ἦταν σὲ θέση νὰ ἐλέγξει τὶς ἔνοπλες δυνάμεις πολὺ καλύτερα ἀπὸ ὅτι τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1938…»
Στὶς 25 Νοεμβρίου συνεδριάζει τὸ πολεμικὸ συμβούλιο στὸν Λευκὸ Οἶκο. Ὁ Ροῦζβελτ δηλώνει: « φαίνεται πῶς σύντομα θὰ ἐκδηλωθεῖ ἐπίθεση ἐκ μέρους τῆς Ἰαπωνίας». Ἀργότερα, ὁ ὑπουργὸς Ἄμυνας Στίμσον δήλωσε στὴν ἐρευνητικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Κονγκρέσου: «…Ὅταν γνωρίζεις ὅτι ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθεῖ, τότε δὲν κάθεσαι νὰ περιμένεις μέχρι νὰ ριχτεῖ πάνω σου καὶ νὰ πάρει τὴν πρωτοβουλία. Παρὰ τὸν κίνδυνο ποὺ ἀντιμετωπίζαμε ἀφήνοντας τοὺς Γιαπωνέζους νὰ κάνουν τὴν πρώτη κίνηση, γνωρίζαμε καλὰ πὼς γιὰ νὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι θὰ εἴχαμε τὴν ἀπόλυτη στήριξη τοῦ ἀμερικάνικου λαοῦ ἦταν ἀναγκαῖο νὰ τοῦ ἀποδείξουμε πὼς οἱ Ἰάπωνες ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἔριξαν τὸν πρῶτο πυροβολισμό, γιατί μόνο τότε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει ἀμφιβολία γιὰ τὸ ποιὸς ἐπιτέθηκε πρῶτος.»
Τὴν ἴδια μέρα, 25 Νοεμβρίου, ὁ Στίμσον ἔγραφε στὸ ἡμερολογιό του:
« Τὸ ἐρώτημα εἶναι πῶς μποροῦμε νὰ φέρουμε τοὺς Ἰάπωνες σὲ τέτοια θέση ὥστε νὰ ἀνοίξουν αὐτοὶ πῦρ, χωρὶς ἐμεῖς νὰ κινδυνεύσουμε σὲ μεγάλο βαθμό. Εἶναι ἕνα δύσκολο ἐγχείρημα.»
Τὸ τελεσίγραφο τῆς ἑπόμενης μέρας ἔβαζε στοὺς Ἰάπωνες ὅρους σκληρότερους ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη θέση τῶν ΗΠΑ. Κυρίως πλήρη καὶ ἄμεση ἀπόσυρση τῆς Ἰαπωνίας ἀπὸ τὴν Κίνα καὶ τὴν Ἰνδοκίνα, τὸ ὁποῖο μὲ τὸν οἰκονομικὸ καὶ στρατιωτικὸ ἀποκλεισμὸ ποὺ ὑφίστατο ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, ἰσοδυναμοῦσε μὲ καθαρὴ αὐτοκτονία. Τὸ ταπεινωτικὸ τελεσίγραφο τῆς 26ης Νοεμβρίου περιεῖχε 10 τόσο δυσβάχτακτους ὅρους, ποὺ οἱ Ἰάπωνες πείθονται ὅτι οἱ ΗΠΑ δὲν ἔχουν προθέσεις εἰρήνης ἀλλὰ πολέμου καὶ ἀποφασίζουν νὰ ἐπιτεθοῦν πρῶτοι.
Οἱ Ἀμερικάνοι ὅμως ὑποκλέπτουν ἀπὸ τὶς 4 Δεκεμβρίου, σπάζοντας τὸν « μὼβ κώδικα», τὴν διαταγὴ γιὰ τὴν ἐπιχείρηση «Βροχὴ τοῦ Ἀνατολικοῦ Ανέμου». Ἤδη, ἀπό τον Ὀκτώβριο τοῦ 1940 οἱ ΗΠΑ ἔχουν σπάσει πολλούς κώδικες τοῦ ἰαπωνικοῦ ναυτικοῦ, ἔχοντας ἔτσι ἀποκτήσει μιά ἀρκετά σαφῆ εἰκόνα τῶν σχεδίων καί τῶν κινήσεων τοῦ στόλου. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸ σπάσιμο τοῦ μώβ κώδικα δέχονται καὶ πολλὲς εἰδοποιήσεις. (http://www.men24.gr/html/ent/816/ent.9816.asp ). Ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν προηγούμενη διεύθυνση μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ ἡ δήλωση τοῦ διπλοῦ πράκτορα Ντοῦσκο Ποπὼφ πού ἐνημέρωσε τὸ FBI: «Ἤμουν σίγουρος ὅτι ὁ ἀμερικάνικος στόλος εἶχε πετύχει μία μεγάλη νίκη ἐπὶ τῶν Ἰαπώνων. Ἤμουν πολὺ περήφανος ποὺ τοὺς ἔδωσα τὴν προειδοποίηση τέσσερις μῆνες νωρίτερα καὶ ἀγωνιοῦσα νὰ δῶ τί ὑποδοχὴ τοὺς εἶχαν ἑτοιμάσει.» Ἐνῶ στὴν Σιγκαπούρη, τὴν ἑπομένη τῆς ἐπίθεσης, ὁ ἀναλυτής του Βασιλικοῦ Ναυτικοῦ Τόμι Γουίσντεν δήλωσε ἀπορημένος: «Πῶς τοὺς ἔπιασαν ἀνέτοιμους μὲ τόσες πληροφορίες πού τοὺς δώσαμε;»
Ἡ ἐπίθεση ἐκδηλώνεται στὶς 7 Δεκεμβρίου, ἡμέρα Κυριακὴ στὶς 7.55 τὸ πρωί, καὶ κρατᾶ 2 ὧρες. Ἡ σύζυγος τοῦ προέδρου Ροῦζβελτ, Ἐλεάνορ, ἀναφέρει στὸ βιβλίο της «This I remember», πὼς «ὁ πρόεδρος ἦταν λίγο μετὰ τὴν κοινοποίηση τῆς εἴδησης τόσο χαρούμενος, ὅσο ποτὲ ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό.» Αὐτὸς ὅμως ποὺ καταδικάσθηκε μετὰ τὸν πόλεμο, στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, ἦταν ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν της Ἰαπωνίας Τόγκο, γιὰ συνωμοσία καὶ πρόκληση ἐπιθετικοῦ πολέμου.
Στην οἰκονομική οὐσία τοῦ ἀμερικανογιαπωνέζικου ἀνταγωνισμοῦ, στην ἐπιμονή τῶν Η.Π.Α. νά ἐφαρμοσθεῖ τό δόγμα τῆς «ἐλεύθερης» ἀγορᾶς στην ἰαπωνική σφαῖρα ἐπιρροῆς ἀλλά ὄχι στην ἀμερικάνικη καὶ ἰδιαίτερα στὸ πολὺ σημαντικὸ καὶ κρίσιμο διάστημα ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου 1941 μέχρι τὴν ἐπίθεση στὸ Πὲρλ Χάρμπορ, ἀναφέρονται οἱ Νόαμ Τσόμσκυ καὶ Γκὸρ Βιντάλ.
ΤΣΟΜΣΚΥ: …Ἡ ἀπόφαση ἐκείνη ( ἀναφέρεται στὸ Πὲρλ Χάρμπορ) ἔχει πολλὰ πλεονεκτήματα. Μᾶς ἐπιτρέπει νὰ στοχαζόμαστε γιὰ τὰ περίεργα ἐλαττώματα τοῦ γιαπωνέζικου χαρακτήρα δίχως νὰ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε μερικὰ πραγματικὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα θὰ ἦταν καλύτερα νὰ εἶχαν σβηστεῖ ἀπὸ τὴν ἱστορία. Γιὰ παράδειγμα, τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν πρὸ τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ ἐποχή, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀμερικάνικης ἐπιχειρηματικῆς κοινότητας καὶ πολλοὶ ἀξιωματοῦχοι τῶν ΗΠΑ ἀπέρριπταν « τὴ γενικῶς παραδεδεγμένη θεωρία ὅτι ἡ Ἰαπωνία ἦταν ὁ μεγάλος τύραννος τῶν ἀδυνάτων καὶ ἡ Κίνα ἦταν τὸ καταδυναστευόμενο θύμα» ( Λόγια του ἀμερικάνου πρεσβευτῆ Joseph Grew ὁ ὁποῖος θεωρεῖται μία σημαίνουσα μορφὴ στὴν πολιτικὴ τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς). Ἡ ἀντίρρηση τῶν ΗΠΑ γιὰ τὴ Νέα Τάξη τῆς Ἰαπωνίας στὴν Ἀσία, ἐξηγοῦσε ὁ Grew σὲ ἕνα λόγο του στὸ Τόκυο τὸ 1939, συνίστατο στὸ ὅτι αὐτὴ ἡ Νέα Τάξη ἐπέβαλλε « ἕνα σύστημα κλειστῆς οἰκονομίας…στερώντας στοὺς Ἀμερικανοὺς τὰ ἀπὸ μακροῦ ἑδραιωμένα συμφέροντά τους στὴν Κίνα». Δὲν εἶχε τίποτα νὰ πεῖ γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς Κίνας γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, γιὰ τὸ βιασμὸ τοῦ Nanking, γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν Μαντζουρία, καὶ ἄλλα τέτοια περιθωριακὰ θέματα. Ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Cordell Hull υἱοθέτησε σχεδὸν τὶς ἴδιες προτεραιότητες κατὰ τὶς διαπραγματεύσεις πού ἔγιναν μὲ τὸν Γιαπωνέζο ναύαρχο Nomura πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπίθεση στὸ Πὲρλ Χάρμπορ, δίνοντας ἔμφαση στὰ δικαιώματα τῶν ΗΠΑ γιὰ ἴση προσπέλαση στὶς περιοχὲς πού εἶχε κατακτήσει ἡ Ἰαπωνία στὴν Κίνα. Ὅμως οἱ πανοῦργοι Γιαπωνέζοι πρόσθεσαν μία περιοριστικὴ παράγραφο. « Θὰ δέχονταν αὐτὴ τὴν ἀρχὴ μόνο ἂν αὐτὴ ἴσχυε σὲ παγκόσμια κλίμακα». Ο Hull σοκαρίστηκε πολὺ ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν θρασύτητα. Ἐπέπληξε τοὺς αὐθάδεις ἀριβίστες λέγοντας ὅτι ἡ ἀρχὴ θὰ ἴσχυε μόνο στὴν γιαπωνέζικη σφαίρα ἐπιρροῆς. Δὲν μποροῦσε νὰ περιμένει κανεὶς ὅτι οἱ ΗΠΑ καὶ οἱ ἄλλες Δυτικὲς δυνάμεις θὰ ἀνταποκρίνονταν μὲ ἀνάλογο τρόπο στὶς κτήσεις τους, συμπεριλαμβανομένων τῆς Ἰνδίας, τῆς Ἰνδονησίας, τῶν Φιλιππίνων, τῆς Κούβας, καὶ τῶν ἄλλων ἀχανῶν περιοχῶν ἀπὸ τὶς ὁποῖες οἱ Γιαπωνέζοι εἶχαν ἀποκλειστεῖ ἀποτελεσματικὰ μέσῳ ἐξαιρετικὰ ὑψηλῶν δασμῶν, ὅταν αὐτοὶ ἄρχισαν ἀντικανονικὰ νὰ κερδίζουν τὸ παιχνίδι τοῦ ἀνταγωνισμοῦ κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1920…
ΓΚΟΡ ΒΙΝΤΑΛ: «…Τὰ πράγματα ἔχουν ὡς ἑξῆς. Στὶς 15 Νοεμβρίου τοῦ 1941, ἡμέρα Σάββατο, ὁ στρατηγὸς Μάρσαλ, ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀμερικανικοῦ γενικοῦ ἐπιτελείου, κάλεσε σὲ σύσκεψη τοὺς διευθυντὲς διαφόρων ἐφημερίδων τῆς Οὐάσιγκτον. Ἀφοῦ τοὺς ἔβαλε νὰ ὁρκιστοῦν ἐχεμύθεια, τοὺς εἶπε ὅτι εἴχαμε σπάσει τοὺς κώδικες τοῦ Ἰαπωνικοῦ ναυτικοῦ καὶ ὅτι ὁ πόλεμος μὲ τὴν Ἰαπωνία ἐπρόκειτο νὰ ξεκινήσει κάποια στιγμὴ μέσα στὸ πρῶτο δεκαήμερο τοῦ Δεκεμβρίου. Στὶς 26 Νοεμβρίου, ὁ Κόρντελ Χάλ, ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τοῦ Ροῦζβελτ, παρέδωσε στοὺς δύο εἰδικοὺς ἀπεσταλμένους τῆς Ἰαπωνίας στὴν Οὐάσιγκτον μία πρόταση δέκα σημείων, ἡ ὁποία εἶχε ὡς στόχο “ νὰ τὰ τινάξει ὅλα στὸν ἀέρα”, ὅπως εἶπε ὁ Χὰλ στὸν ὑπουργὸ πολέμου Στίμσον. Ἀργότερα ὁ Χὰλ δήλωσε, σχολιάζοντας τὸ τελεσίγραφο τοῦ Ροῦζβελτ: “ Δὲν πιστεύαμε στὰ σοβαρὰ ὅτι ἡ Ἰαπωνία θὰ δεχόταν…”. Ποιὰ ἦταν ὅμως ἡ πρόταση; Πλήρης ἀπόσυρση τῆς Ἰαπωνίας ἀπὸ τὴ Κίνα καὶ τὴν Ἰνδοκίνα, στήριξη τῆς ἐθνικιστικῆς κυβέρνησης τῆς Κίνας ἀπὸ τὴν Ἰαπωνία καὶ ἀποκήρυξη τῆς τριμεροῦς συμφωνίας μὲ τὸν Ἄξονα. Ὁ Ροῦζβελτ εἶχε πετάξει τὸ γάντι. Τώρα περίμενε τοὺς Ἰάπωνες νὰ τὸ σηκώσουν. Καὶ τὸ ἔκαναν. Η ΠΓ ( παραδεδεγμένη γνώμη) πιστεύει ὅτι αἰφνιδιαστήκαμε. Ὁ Ροῦζβελτ πάντως σίγουρα δὲν αἰφνιδιάστηκε. Φαίνεται ὅμως ὅτι αὐτὸ δὲν ἴσχυε καὶ γιὰ τοὺς στρατιωτικοὺς διοικητὲς τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι σὲ μία καὶ μοναδικὴ ἐπίθεση.
…..Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Χάρι Τρούμαν καὶ οἱ ἄλλοι διαχειριστὲς μας φοβοῦνταν πώς ἂν δὲν παραμέναμε σὲ ἑτοιμοπόλεμη κατάσταση, θὰ ξανακυλούσαμε στὴ μεγάλη ὕφεση, ἡ ὁποία δὲν ἔληξε παρὰ μόνον ὅταν οἱ Ἰάπωνες μᾶς ἐπιτέθηκαν στὸ Πὲρλ Χάρμπορ καὶ ὅλοι πῆγαν εἴτε νὰ πολεμήσουν εἴτε νὰ δουλέψουν. Ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἐθνικῆς μας μυθολογίας ὅτι ἡ ἐπίθεση ἦταν ἀπρόκλητη. Στὴν πραγματικότητα πηγαίναμε γιὰ τὸν πόλεμο μὲ τὴν Ἰαπωνία ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ αἰώνα. Ποιὸς ἀπὸ τοὺς δύο θὰ κέρδιζε τὸν Εἰρηνικὸ –τὴν Ἀσία δηλαδή;....Γιὰ τὰ πῶς καὶ τὰ γιατί τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ, παραπέμπω στὴν Ἡμέρα τῆς ἀπάτης ( Day of Deceit) τοῦ Ρ.Μ. Στίνετ…..» http://www.antiwar.com/blog/2005/12/07/day-of-deceit/
Ὁ Ροῦζβελτ εἶχε πλέον αὐτὸ πού ἤθελε. Στὸν λόγο τῆς ἑπόμενης ἡμέρας ἀναφέρθηκε στὴν ἡμερομηνία ποὺ «ἔμεινε στὴν ἱστορία φορτωμένη μὲ ντροπή», ἡ ἀμερικάνικη κοινὴ γνώμη ἄλλαξε μεμιᾶς καὶ ὁ λαὸς «πείσθηκε» νὰ πολεμήσει στὸ πλευρὸ τῆς κυβέρνησής του σὲ ἕναν πόλεμο ποὺ αὐτὴ ἡ κυβέρνηση εἶχε προκαλέσει. Μετὰ τὸ Πὲρλ Χάρμπορ, τὸ Κονγκρέσο διεξάγει ἔρευνα γιὰ νὰ διαπιστώσει γιατί οἱ 2 στρατιωτικοὶ διοικητὲς τῆς Χαβάης, ὁ στρατηγὸς Σόρτ καὶ ὁ ναύαρχος Κίμελ δὲν προέβλεψαν τὴν ἐπίθεση τῶν Γιαπωνέζων. Ὁ Προέδρος Ροῦζβελτ, διεξάγει μία δική του ἔρευνα καὶ οἱ Σὸρτ καὶ Κίμελ ὑποβιβάζονται λόγω ἀνικανότητας. Κατὰ περίεργο τρόπο καὶ μετὰ τὴν 11-9-2001 οἱ Μποὺς καὶ Τσένι πετυχαίνουν τὸν περιορισμὸ τῆς ἔρευνας τοῦ Κονγκρέσου μὲ ἀντικείμενο τὴν καθυστέρηση 1 ὥρας καὶ 24 λεπτῶν νὰ ἀπογειωθοῦν μαχητικὰ ἀεροπλάνα γιὰ νὰ ἀναχαιτίσουν τοὺς ἀεροπειρατές, καταλογίζοντας ἀνικανότητα στούς ὑπεύθυνους.
Οὔτε ὁ Ροῦζβελτ ὅμως οὔτε κανεὶς ἄλλος προσπάθησε νὰ ἐξηγήσει γιὰ ποιὸ λόγο οἱ Ἰάπωνες, ἤδη ἀπορροφημένοι στρατιωτικὰ καὶ οἰκονομικὰ σὲ ἕναν κατακτητικὸ πόλεμο στὴν Κίνα θὰ ἐπεδίωκαν νὰ προκαλέσουν ἕνα καινούργιο πόλεμο ἔναντι ἑνὸς ἰσχυροῦ ἀντιπάλου ὅπως οἱ ΗΠΑ, χιλιάδες μίλια μακριά; Οἱ μετὰ βδελυγμίας ἀποκηρύσσοντες τὴν συνωμοσιολογία ἀφήνουν ἀναπάντητο τὸ θεμελιῶδες ἐρώτημα: Γιὰ ποιὸ λόγο ἐπιτέθηκαν οἱ Γιαπωνέζοι στὶς 7/12/1941 ἂν δὲν προκλήθηκαν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ; Οἱ μόνες ἀπαντήσεις ποὺ ἀρθρώνονται, κάτι ψελλίζουν περὶ τοῦ δόλιου καὶ μνησίκακου, ἐπεκτατικοῦ καὶ κυριαρχικοῦ γιαπωνέζικου χαρακτήρα ποὺ τοὺς ὤθησε στὴν ἐπίθεση. Μᾶλλον θὰ ἤθελαν νὰ καταλάβουν τὸ Τέξας καὶ τὸ Σικάγο. Αὐτὸ βέβαια δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν πρόταση τῆς Ἰαπωνίας πρὸς τὶς ΗΠΑ γιὰ συνεκμετάλλευση τοῦ Εἰρηνικοῦ, κάτι ἀπαράδεκτο ἀφοῦ οἱ ΗΠΑ ἤθελαν τὸν ἀποκλειστικὸ ἔλεγχο.
Ἀξίζει νὰ γίνει μία σύντομη ἀναφορὰ στὸ πῶς οἱ ΗΠΑ κατέστησαν βάση τοῦ στόλου τους τὴν Χαβάη μὲ τρόπο ποὺ ἂν καὶ διακρίνεται γιὰ τὰ πειρατικὰ χαρακτηριστικά του δὲν ὑπολείπεται σὲ κομψότητα. Ἡ κλοπή ὁλοκληρώθηκε μέ τήν βούλα τοῦ Κονγκρέσου, περίπου μισὸ αἰῶνα πρὶν ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία τῆς καταισχύνης, τὸ 1898. Ἡ ἱστορία ὅμως ἀρχίζει τό 1842, ὅταν ἡ βρετανικὴ αὐτοκρατορία παραμένει ἰσχυρή καί οἱ ΗΠΑ μέσῳ τοῦ προέδρου Τάϋλερ δηλώνουν ὅτι δὲν σκοπεύουν νὰ ἀποκτήσουν κάποιο ἰδαίτερο πλεονέκτημα στὴν Χαβάη ἀλλὰ ἴσα ἴσα ἐπιθυμοῦν τὴν ἀνεξάρτητη ὕπαρξη καὶ εὐημερία της. Ἐπὶ πλέον, ὁ Τάϋλερ δήλωνε πὼς θὰ ὑπερασπιζόταν τὴν Χαβάη ἔναντι ὅποιου ἐπιβουλευόταν τὴν ἀνεξαρτησία της. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ἐνόσῳ ἡ ἰσορροπία ἰσχύος μεταβαλλόταν ὑπὲρ τῶν ΗΠΑ, οἱ προτεραιότητες ἀλλάζουν. Τὸ 10% τῶν κατοίκων τοῦ νησιοῦ εἶναι ἄποικοι ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, κάτοχοι μεγάλων έκτάσεων φυτειῶν ζάχαρης, ποὺ ἀναλαμβάνουν νὰ δώσουν τὸ δῶρο τῆς «δημοκρατικῆς» διακυβέρνησης στὸ ὑπόλοιπο 90%, στοὺς ἀπολίτιστους ἰθαγενεῖς. Ἡ πρώτη ἐπέμβαση τῶν ἀμερικανῶν πεζοναυτῶν γίνεται τὸ 1873, 31 χρόνια μετὰ τὶς φανφάρες τοῦ Τάϋλερ. Στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1886, οἱ ἄποικοι χάνουν καὶ μέσῳ πραξικοπήματος ἐπιβάλλουν τὸ «Σύνταγμα τῆς Ξιφολόγχης». Τὸ πραξικόπημα αὐτό, μέσῳ ἰδιοκτησιακῶν περιορισμῶν, ἀφαιρεῖ τὸ δικαίωμα ψήφου ἀπὸ μεγάλο ποσοστὸ τῶν γηγενῶν καὶ παραδίδει τὶς ἐκβολὲς τοῦ ποταμοῦ Πὲρλ γιὰ τὴν δημιουργία ναυτικῆς βάσης ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Τὰ ἑπόμενα χρόνια συνεχεῖς στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις τῶν ΗΠΑ ( 1891, 1893) προστατεύουν τοὺς ἰδιοκτῆτες φυτειῶν ἀποίκους καὶ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα. Τὸ 1893, ἡ βασίλισσα τῆς Χαβάης Liliuokalani προσπαθεῖ νὰ διαφυλάξει τὴν ἀνεξαρτησία παρέχοντας δικαίωμα ψήφου μόνο στοὺς Χαβανέζους. Μὲ διαταγὴ τοῦ πρεσβευτῆ Τζὸρτζ Στῆβενς ἀποβιβάζονται τὰ ἀμερικάνικα στρατεύματα καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες ἐγκαθιδρύουν τὴν Δημοκρατία τῆς Χαβάης, μὲ πρῶτο Πρόεδρο τὸν ἀμερικανὸ ἰδιοκτήτη φυτειῶν Sanford Dole. To 1898, τὸ Κονγκρέσο ἀποφασίζει διακομματικὰ τὴν προσάρτηση τοῦ νησιοῦ, παράλληλα μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ ἀμερικανοϊσπανικοῦ πολέμου. Ἡ σφαγή 300000 Φιλιππινέζων ἀκολούθησε. Ἡ ἀπόλαυση ἑνὸς δροσεροῦ χυμοῦ ἀνανὰ ἢ μίας μπανάνας μάρκας Dole εἶναι ἕνα κι’ ἕνα γιὰ νὰ γιορτάσει κανεὶς τόν θρίαμβο τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ.
Ἀναλυτικώτατη και πολύ ἐνδιαφέρουσα περιγραφή τοῦ πῶς ἡ Χαβάη κατελήφθη καί παράνομα κατέστη πολιτεία τῶν ΗΠΑ ἐδῶ
http://whatreallyhappened.com/WRHARTICLES/HAWAII/hawaii.html
Τὰ παραδείγματα ποὺ ἀνέφερα ἀρχικὰ ( ἀμερικανοϊσπανικὸς πόλεμος το 1898, ἐπιχείρηση Τονκίνου τὸ 1964, ἡ ἡμέρα τῆς ἀπάτης στὸ Πὲρλ Χάρμπορ ), ἐκτός τοῦ ὅτι προσελκύουν τούς συνωμοσιολόγους, παρουσιάζουν καὶ κάτι ἄλλο κοινὸ μεταξύ τους, ὅπως καὶ μὲ τὴν ἐπίθεση στοὺς δίδυμους πύργους τὴν 11/9/2001. Δηλαδὴ ὅτι οἱ ΗΠΑ δέχτηκαν χτύπημα ὕπουλο, αἰφνιδιαστικὰ καὶ ἀπροειδοποίητα, τὸ ὁποῖο ὅλως τυχαίως ἔδωσε το σύνθημα νά ξεκινήσει ὁ χορός τοῦ πολέμου. Οἱ παραπάνω ἐπιχειρήσεις, δὲν ἀπέχουν καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ χαρακτηρισθοῦν προβοκάτσιες, ὅπως ἦταν τὸ κάψιμο τοῦ Ράϊχσταγκ τὸ 1933 ποὺ ἔδωσε τὴν δυνατότητα στὸν Χίτλερ νὰ ζητήσει «τὴν Νομιμοποιητικὴ Πράξη γιὰ τὴν προστασία τοῦ Λαοῦ καὶ τοῦ Κράτους».
Πηγές οἱ ὁποῖες δεν ἐπέχουν θέση αὐθεντίας, οὔτε ἔχουν την ἀποκλειστική κατοχή τῶν χαρακτηριστικῶν τῆς ἐγκυρότητας καί τῆς ἀντικειμενικότητας, ἀλλά κάτω ἀπό κριτική ματιά συμβάλλουν στήν διερεύνηση καί ἔλεγχο τῆς μίας, μοναδικῆς , ἐκ τῶν ἄνω κατεστημένης καί ἀναμφισβήτητης «ἀλήθειας».
α) Gore Vidal - « Dreaming War-Ὄνειρα Πολέμου», ἐκδόσεις Scripta
β) Noam Chomsky – « Year 501 the conquest continues- Ἔτος 501, ἡ κατάκτηση συνεχίζεται», ἐκδόσεις Τόπος
γ) Karlheinz Deshner– « Der Moloch-Ὁ Μολώχ», ἐκδόσεις Κάκτος
δ) http://www.men24.gr/html/ent/816/ent.9816.asp
ε) http://whatreallyhappened.com/WRHARTICLES/pearl/www.geocities.com/Pentagon/6315/pearl.html
Στὴν σημερινὴ ἀνάρτηση σκοπεύω νὰ στηρίξω τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι ἡ ἐπίθεση τῶν Ἰαπώνων στὶς 7-12-1941 στὸ Πὲρλ Χάρμπορ ὄχι μόνο ἦταν σὲ γνώση τοῦ Ροῦζβελτ καὶ τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὴν ἐπεδίωξαν. Στόχος τους, νὰ μποῦν οἱ ΗΠΑ στὸν πόλεμο. Γιὰ κάτι τέτοιο ὅμως ἔπρεπε νὰ ξεχαστεῖ ἡ φιλειρηνικὴ συνθηματολογία ( συμπληρωμένη μὲ τὴν ἀρκετὰ πονηρὴ καὶ ὑστερόβουλη δήλωση: κανένα παιδὶ τῆς Ἀμερικῆς δὲν θὰ λάβει μέρος σὲ ὑπερπόντιο πόλεμο ἐκτὸς ἂν δεχθοῦμε ἐπίθεση ) ποὺ εἶχε ἐξασφαλίσει τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ Ροῦζβελτ καὶ ἡ εἰρηνόφιλη διάθεση τῶν ἀμερικανῶν πολιτῶν νὰ μετατραπεῖ σὲ φιλοπόλεμη.
Αὐτὸ τὸ κατόρθωμα τῆς ἀμερικάνικης προπαγάνδας, πού διευκόλυνε τὴν ἀμερικάνικη κυβέρνηση νὰ μπεῖ στὸν πόλεμο δὲν ἦταν κάτι πρωτόγνωρο. Εἶχε συμβεῖ στὸ πρελθὸν καὶ θὰ ἐπαναλαμβανόταν στὸ μέλλον. Ἀνάλογη σκοπιμότητα εἶχε ἐξυπηρετηθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ Κρίλ, (http://en.wikipedia.org/wiki/Committee_on_Public_Information ) ἡ ὁποία συγκροτήθηκε ἀπὸ τὸν πρόεδρο Γούντροου Οὐίλσον, παραμονὲς τοῦ A Παγκοσμίου Πολέμου, μὲ ἀποκλειστικὸ στόχο νὰ μετατρέψει ἕναν φιλειρηνικὸ λαὸ σὲ ὑστερικοὺς
πολεμοκάπηλους ποὺ ἀδημονοῦσαν νὰ σκοτώσουν Γερμανοὺς καὶ νὰ σώσουν τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ αὐτὰ τὰ αἱμοβόρα κτήνη.Τὸ φιλειρηνικὸ σύνθημα τοῦ Οὐίλσον πρὶν ἐκλεγεῖ τὸ 1916, ἦταν φιλειρηνικὸ ὅπως καὶ τοῦ Ροῦζβελτ. «Εἰρήνη χωρὶς νίκη». Ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς ἐπιτροπῆς Κρὶλ γράφτηκαν βιβλία καὶ γυρίστηκαν ταινίες γιὰ ὠμοὺς καὶ βάρβαρους Οὔνους ποὺ κόβανε τὰ χέρια μικρῶν παιδιῶν στὸ Βέλγιο καὶ διάφορα ἄλλα τέτοια αἴσχη. Ἡ ἐπιτροπὴ Κρὶλ ἔθεσε τὶς βάσεις γιὰ αὐτὸ ποὺ ἀργότερα ὀνομάστηκε κλάδος τῶν « δημοσίων σχέσεων», ἢ μὲ πιὸ ἁπλὰ λόγια ἔλεγχος τοῦ νοῦ τοῦ κοινοῦ, δηλαδὴ κατασκευὴ συναίνεσης, ἡ ὁποία εἶναι ἡ βάση καὶ τὸ θεμέλιo τῆς «δυτικῆς δημοκρατίας».
Μία ἀκόμη παλιότερη περίπτωση ποὺ χρειάστηκε τὸ καναλιζάρισμα τῆς κοινῆς γνώμης γιὰ νὰ εἰσέλθουν οἱ ΗΠΑ σὲ πόλεμο, ἦταν ἡ ἀνατίναξη τοῦ θωρηκτοῦ «Μαίην» http://www.spanamwar.com/maine.htm στὸ λιμάνι τῆς Ἀβάνας τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1898. Ἠ ἔκρηξη καί τό κλῖμα ποὺ δημιουργήθηκε http://en.wikipedia.org/wiki/Propaganda_of_the_Spanish%E2%80%93American_War , ἄν καί οὐδέποτε ἀποδείχτηκε ὅτι υπεύθυνοι γιά τήν ἔκρηξη ἦταν
οἱ Ἱσπανοί, ἀποτέλεσαν τὸ ἔναυσμα γιὰ νὰ μποῦν οἱ ΗΠΑ σὲ πόλεμο κατὰ τῆς Ἱσπανίας καὶ νὰ «ἐλευθερώσουν» τὴν Κούβα ἀπὸ τὸν Ἱσπανικὸ ζυγό. Τὸ σύνθημα “Remember the Maine, to hell with Spain”, ποὺ ἐπικράτησε στόν κίτρινο ἀνταγωνισμό τῶν Joseph Pulitzer καί William Randolph Hearst, τροφοδότησαν στο ἔπακρο τά φιλοπόλεμα σχέδια τῆς ἡγεσίας καί ἐπηρέασαν καθοριστικά τήν κοινή γνώμη.Μία ἀκόμη περίπτωση, πού ἀκολούθησε τήν «ἡμέρα τῆς καταισχύνης» τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ καὶ κινεῖται στό ίδιο μοτίβο εξαπάτησης, εἶναι ἡ ἐπιχείρηση τοῦ Τονκίνου, http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=1307109 τὸ 1964, ποὺ χρησίμευσε στὸν Τζόνσον νά εξαπατήση το Κονγκρέσο, καὶ στὶς ΗΠΑ νὰ ἐπιτεθοῦν ἄμεσα στὸ Βόρειο Βιετνάμ.
Εἶναι προϊὸν βιασύνης καὶ λάθος νὰ συμπεράνει κάποιος πὼς ὅσα παρατίθενται στὴ συνέχεια, γράφονται γιὰ νὰ ἀμαυρώσουν τὴν συνολικὴ εἰκόνα τοῦ Ροῦζβελτ. Δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ ἂν ἔπρεπε νὰ μπεῖ ὁ Ροῦζβελτ στὸν πόλεμο. Ἢ μᾶλλον μᾶς ἀπασχολεῖ, ἀλλὰ ὄχι ἐδῶ πέρα. Ἐδῶ μᾶς ἀπασχολεῖ ἂν ἡ ἐγκεκριμένη ἱστορία ποὺ παρουσιάζεται σὰν πραγματικὴ ἐδῶ καὶ 70 χρόνια εἶναι ὄντως ἀληθινή.
Ὅπως ἐπίσης θὰ εἶναι ἐξ’ ἴσου λάθος νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ἢ ἕνας περιορισμένος κύκλος ἀνθρώπων ἔχουν τὴν δυνατότητα ἀπὸ μόνοι τους νὰ κατευθύνουν καταστάσεις ἀλλὰ καὶ νὰ κινήσουν τὰ νήματα χωρὶς νὰ γίνουν ἀντιληπτοί. Εὐρύτεροι θεσμοὶ καὶ συστήματα ὑπέρτερα, χάριν τῶν ὁποίων λειτουργοῦν οἱ ἄνθρωποι, παρέχουν αὐτὲς τὶς δυνατότητες.
Ὄντως ὁ Ροῦζβελτ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ προοδευτικοὺς συντηρητικοὺς ποῦ πέρασαν ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο. Στὴν δεκαετία τοῦ 30 πολέμησε τὰ μονοπώλια καὶ τὰ μεγάλα καρτέλ. Σίγουρα ὅταν πέθανε, στὴν Γουὼλ Στρὴτ θὰ ἄνοιξαν σαμπάνιες. Τὸ εἰσόδημα τῶν ἀσθενέστερων οἰκονομικὰ στρωμάτων αὐξήθηκε, ὅπως καὶ ὁ ρόλος τῶν συνδικάτων. Μὲ τὰ κρατικὰ προγράμματα ἀπασχόλησης μείωσε τὴν ἀνεργία καὶ βελτίωσε τὸ ἐπίπεδο ζωῆς. Κάτι ἀνάλογο ἔκανε καὶ ὁ Χίτλερ στὴν Γερμανία μέσῳ ἑνὸς μεγάλου ἐξοπλιστικοῦ προγράμματος. Τὰ μέτρα ὅμως τοῦ Ροῦζβελτ δὲν φάνηκε νὰ ἀποδίδουν γιὰ πολὺ ἀφοῦ μετὰ τὸ 1937 ἄρχισαν νὰ παρουσιάζονται ἐκ νέου σημάδια μεγάλης οἰκονομικῆς ὕφεσης.
Αὐτὸ ποὺ ἔσωσε τὸν Ροῦζβελτ ἦταν ὁ πόλεμος. Ὑπῆρχε ὅμως μία φανερὴ ἀπροθυμία στὴν πλειονότητα τῶν ἀμερικανῶν γιὰ ἐμπλοκή. Τὰ τελευταία χρόνια εἶχαν ἤδη γίνει γνωστὰ τὰ τρομερὰ κέρδη ποὺ εἶχε καρπωθεῖ μία μικρὴ ὁμάδα ἐπιχειρηματιῶν στὴν διάρκεια τοῦ Α Παγκοσμίου Πολέμου. Εἶχαν ψηφιστεῖ μάλιστα εἰδικοὶ νόμοι περὶ οὐδετερότητας γιὰ νὰ δεσμεύσουν τὸν Πρόεδρο καὶ τοὺς ἐπιχειρηματίες .
Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου, ὁ Ροῦσβελτ ἀρχίζει νὰ ἀναιρεῖ τοὺς νόμους περὶ οὐδετερότητας, μὲ τὴν ὁποία σημαία εἶχε ἐκλεγεῖ στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1936. Αἴρεται ἡ ἀπαγόρευση πώλησης ὅπλων, πυρομαχικῶν καὶ πολεμικοῦ ὑλικοῦ σὲ ἐμπόλεμες χῶρες. Αἴρεται ὁ νόμος ποὺ ἀπαγορεύει νὰ δίνονται πιστώσεις σὲ κράτη ποὺ δὲν ἔχουν ξεχρεώσει τὶς ὀφειλὲς ἀπὸ τὸν Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παράλληλα ὁ Ροῦζβελτ ξεκινάει μία ἐκστρατεία προπαγάνδας καὶ σπίλωσης αὐτῶν ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦσαν τὴν πολεμικὴ ἐμπλοκή. Ὁ Τσάρλς Λίντμπεργκ χαρακτηρίζεται Ναζὶ καὶ οἱ ὑποστηρικτὲς του προδότες. Ὑλοποιεῖται ἕνα τεράστιο πρόγραμμα ἐξοπλισμοῦ, μὲ τὴν δικαιολογία πώς αὐτὸ θὰ ἀποτρέψει τὴν εἴσοδο τῶν ΗΠΑ στὸν πόλεμο. Προσπαθεῖ νὰ πείσει τοὺς ἀμερικάνους ὅτι ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ Χίτλερ εἶναι ἡ κατάκτηση τῶν ΗΠΑ. Σιγὰ σιγὰ τὸ ποσοστὸ τῶν ἀμερικανῶν ποὺ εἶναι ἐνάντια στὸν πόλεμο, ἀπὸ 96,5% τὸ 1939 πέφτει στὸ 70% τὸ 1940. Ἡ οὐδετερότητα, τὴν ὁποία συνεχῶς διακηρύσσει, καταπατᾶται στὴν πράξη, ἀφοῦ ἐνισχύει μὲ τεράστια ποσὰ καὶ πολεμικὸ ὑλικὸ τὴν Βρετανία καὶ παγώνει τοὺς λογαριασμοὺς τοῦ Ἄξονα. Τὸ ἑπόμενο βῆμα εἶναι οἱ προκλήσεις τοῦ ἀμερικάνικου στόλου τοῦ Ἀτλαντικοῦ ἔναντι τῶν γερμανῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν τσιμπᾶνε. Γιὰ νὰ πετύχει λοιπὸν τὸν στόχο του, ποὺ εἶναι ἡ πάση θυσία εἴσοδος στὸν πόλεμο ἀποφασίζει νὰ κινηθεῖ πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Ἰαπωνίας.
Ἡ διαμάχη τῶν ΗΠΑ μὲ τὴν Ἰαπωνία κρατᾶ ἀπὸ τὸ 1853, ὅταν ὁ στόλος τῶν ΗΠΑ ἀναγκάζει τοὺς Ἰάπωνες νὰ μειώσουν τοὺς ἐμπορικοὺς δασμούς, πλήττοντας τὴν οἰκονομία τους. Σιγὰ σιγὰ ὅμως ἡ Ἰαπωνία ἀναπτύσσεται καὶ μὲ μία σειρὰ πολέμους κατακτᾶ παράκτιες περιοχὲς τῆς Κίνας, τῆς Ρωσίας, Ταϊβᾶν, καὶ Κορέα. Ἡ βιαιότητα τῶν Γιαπωνέζων πάνω στοὺς Κινέζους δὲν φαίνεται νὰ ἐνοχλεῖ τὶς ΗΠΑ ἀφοῦ καί αὐτές ἐπεκτείνονται παράλληλα και καθόλου ἀναίμακτα στὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανὸ. Μἐ τὴν κατοχὴ τῆς Χαβάης, Φιλιππίνων καὶ Γκουὰμ αὐξάνεται ἡ ἀντιπαράθεση ἀνάμεσα στὶς δυὸ χῶρες. Τὶς παραμονὲς τοῦ Β Π.Π. ἡ Ἰαπωνία ὑπογράφει συνθῆκες εἰρήνης μὲ Γερμανία, Ἰταλία καὶ ΕΣΣΔ. Ξεκινᾶ καὶ διαπραγματεύσεις γιὰ ὑπογραφὴ ἀνάλογης συμφωνίας μὲ τὶς ΗΠΑ στὶς ὁποῖες οἱ τελευταῖες συμμετέχουν προσχηματικά. Στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1940, ὁ Ροῦζβελτ στὰ πλαίσια τῆς κατ’ ὄνομα οὐδετερότητας τῶν ΗΠΑ κηρύσσει ἐμπάργκο στὶς ἐξαγωγὲς χάλυβα ἑξαιρώντας ὅμως τὴν Βρετανία. Ἡ Ἰαπωνία πλήττεται βαθύτατα.
Σταδιακὰ ἀπαγορεύονται ἐξαγωγὲς φυσικῶν πόρων, σιδήρου, σκράπ, καὶ ἀργότερα, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1941 παγώνουν οἱ τραπεζικὲς καταθέσεις τῶν Ἰαπώνων. Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ καθεστὼς πίεσης ποὺ ἔχουν ἐφαρμόσει οἱ ΗΠΑ στὴν Ἰαπωνία διεξήγοντο οἱ διαπραγματεύσεις τὶς ὁποῖες οἱ ΗΠΑ οὐσιαστικὰ τινάζουν στὸν ἀέρα μὲ τὸ ταπεινωνικὸ τελεσίγραφο ποὺ ἀπευθύνουν στοὺς Ἰάπωνες στὶς 26 Νοεμβρίου 1941. Ἔχει προηγηθεῖ ἡ δήλωση τοῦ πρίγκιπα Κονόγιε πρὸς τὸν Ροῦζβελτ πὼς ἡ Ἰαπωνία, γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ συμφωνία, δέχεται νὰ θυσιάσει τὴν συμμαχία μὲ τὴν Γερμανία καὶ τὴν Ἰταλία.
Ὁ πρεσβευτὴς Joseph Grew, προσπαθοῦσε νὰ φέρει σὲ ἐπαφὴ τὸν Ροῦζβελτ καὶ τὸν πρίγκιπα Κονόγιε, ὁ Ροῦζβελτ ὅμως συνέχεια ἀνέβαλε τὶς συναντήσεις. Ὁ Grew δὲν ὑποψιαζόταν ὅμως, ὅτι ὁ Κονόγιε ὅταν ζητοῦσε εἰρήνη ἦταν ὄντως εἰλικρινὴς, ἐνῷ ὁ Ροῦζβελτ δὲν ἦταν. Στὰ ἀπομνημονεύματά του μὲ τίτλο, Μία ταραγμένη ἐποχή: Ἡ διπλωματία 40 ἐτῶν 1904-1945 – Turbulent Era: A Diplomatic Record of Forty Years, 1904-1945, ἐκφράζει πόσο εἶχε ἀπηυδήσει μὲ τὴν ἀμετάπειστη Οὐάσιγκτον ποὺ θεωροῦσε πὼς ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση ἐλεγχόταν ἀπὸ τὸ μιλιταριστικὸ κόμμα:
«…Ἐμεῖς στὸ Τόκυο ἤμασταν πιὸ κοντὰ στὸ θέατρο τῶν γεγονότων ἀπὸ ὅτι ἡ κυβέρνηση τῆς Οὐάσιγκτον, καὶ στηριζόμενοι σὲ πληροφορίες προερχόμενες ἀπὸ τὶς ὑψηλότερες δυνατὲς πηγές, πιστεύαμε, καὶ τὸ ἀναφέραμε, ὅτι ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση ἦταν σὲ θέση νὰ ἐλέγχει τὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῆς χώρας. Σὲ πολλὰ τηλεγραφήματά μας πρὸς τὴν κυβέρνηση ἐξηγήσαμε ὅτι ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση στὴν Σοβιετικὴ Ρωσία εἶχε δώσει στὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ ἤλεγχαν τὴν ἐθνικὴ πολιτικὴ τῆς Ἰαπωνίας ἀκόμη περισσότερες καὶ πειστικότερες ἀποδείξεις ὅτι ἡ χώρα δὲν πρέπει νὰ δείχνει ἐμπιστοσύνη στὶς ὑποσχέσεις τῆς Γερμανίας… νομίζω πὼς κανένας δὲν θὰ ἀμφισβητοῦσε τὴν ἄποψη ὅτι τὸ καλοκαίρι τοῦ 1941 ἡ ἰαπωνικὴ κυβέρνηση ἦταν σὲ θέση νὰ ἐλέγξει τὶς ἔνοπλες δυνάμεις πολὺ καλύτερα ἀπὸ ὅτι τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1938…»
Στὶς 25 Νοεμβρίου συνεδριάζει τὸ πολεμικὸ συμβούλιο στὸν Λευκὸ Οἶκο. Ὁ Ροῦζβελτ δηλώνει: « φαίνεται πῶς σύντομα θὰ ἐκδηλωθεῖ ἐπίθεση ἐκ μέρους τῆς Ἰαπωνίας». Ἀργότερα, ὁ ὑπουργὸς Ἄμυνας Στίμσον δήλωσε στὴν ἐρευνητικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Κονγκρέσου: «…Ὅταν γνωρίζεις ὅτι ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθεῖ, τότε δὲν κάθεσαι νὰ περιμένεις μέχρι νὰ ριχτεῖ πάνω σου καὶ νὰ πάρει τὴν πρωτοβουλία. Παρὰ τὸν κίνδυνο ποὺ ἀντιμετωπίζαμε ἀφήνοντας τοὺς Γιαπωνέζους νὰ κάνουν τὴν πρώτη κίνηση, γνωρίζαμε καλὰ πὼς γιὰ νὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι θὰ εἴχαμε τὴν ἀπόλυτη στήριξη τοῦ ἀμερικάνικου λαοῦ ἦταν ἀναγκαῖο νὰ τοῦ ἀποδείξουμε πὼς οἱ Ἰάπωνες ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἔριξαν τὸν πρῶτο πυροβολισμό, γιατί μόνο τότε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξει ἀμφιβολία γιὰ τὸ ποιὸς ἐπιτέθηκε πρῶτος.»
Τὴν ἴδια μέρα, 25 Νοεμβρίου, ὁ Στίμσον ἔγραφε στὸ ἡμερολογιό του:
« Τὸ ἐρώτημα εἶναι πῶς μποροῦμε νὰ φέρουμε τοὺς Ἰάπωνες σὲ τέτοια θέση ὥστε νὰ ἀνοίξουν αὐτοὶ πῦρ, χωρὶς ἐμεῖς νὰ κινδυνεύσουμε σὲ μεγάλο βαθμό. Εἶναι ἕνα δύσκολο ἐγχείρημα.»
Τὸ τελεσίγραφο τῆς ἑπόμενης μέρας ἔβαζε στοὺς Ἰάπωνες ὅρους σκληρότερους ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη θέση τῶν ΗΠΑ. Κυρίως πλήρη καὶ ἄμεση ἀπόσυρση τῆς Ἰαπωνίας ἀπὸ τὴν Κίνα καὶ τὴν Ἰνδοκίνα, τὸ ὁποῖο μὲ τὸν οἰκονομικὸ καὶ στρατιωτικὸ ἀποκλεισμὸ ποὺ ὑφίστατο ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, ἰσοδυναμοῦσε μὲ καθαρὴ αὐτοκτονία. Τὸ ταπεινωτικὸ τελεσίγραφο τῆς 26ης Νοεμβρίου περιεῖχε 10 τόσο δυσβάχτακτους ὅρους, ποὺ οἱ Ἰάπωνες πείθονται ὅτι οἱ ΗΠΑ δὲν ἔχουν προθέσεις εἰρήνης ἀλλὰ πολέμου καὶ ἀποφασίζουν νὰ ἐπιτεθοῦν πρῶτοι.
Οἱ Ἀμερικάνοι ὅμως ὑποκλέπτουν ἀπὸ τὶς 4 Δεκεμβρίου, σπάζοντας τὸν « μὼβ κώδικα», τὴν διαταγὴ γιὰ τὴν ἐπιχείρηση «Βροχὴ τοῦ Ἀνατολικοῦ Ανέμου». Ἤδη, ἀπό τον Ὀκτώβριο τοῦ 1940 οἱ ΗΠΑ ἔχουν σπάσει πολλούς κώδικες τοῦ ἰαπωνικοῦ ναυτικοῦ, ἔχοντας ἔτσι ἀποκτήσει μιά ἀρκετά σαφῆ εἰκόνα τῶν σχεδίων καί τῶν κινήσεων τοῦ στόλου. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸ σπάσιμο τοῦ μώβ κώδικα δέχονται καὶ πολλὲς εἰδοποιήσεις. (http://www.men24.gr/html/ent/816/ent.9816.asp ). Ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν προηγούμενη διεύθυνση μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ ἡ δήλωση τοῦ διπλοῦ πράκτορα Ντοῦσκο Ποπὼφ πού ἐνημέρωσε τὸ FBI: «Ἤμουν σίγουρος ὅτι ὁ ἀμερικάνικος στόλος εἶχε πετύχει μία μεγάλη νίκη ἐπὶ τῶν Ἰαπώνων. Ἤμουν πολὺ περήφανος ποὺ τοὺς ἔδωσα τὴν προειδοποίηση τέσσερις μῆνες νωρίτερα καὶ ἀγωνιοῦσα νὰ δῶ τί ὑποδοχὴ τοὺς εἶχαν ἑτοιμάσει.» Ἐνῶ στὴν Σιγκαπούρη, τὴν ἑπομένη τῆς ἐπίθεσης, ὁ ἀναλυτής του Βασιλικοῦ Ναυτικοῦ Τόμι Γουίσντεν δήλωσε ἀπορημένος: «Πῶς τοὺς ἔπιασαν ἀνέτοιμους μὲ τόσες πληροφορίες πού τοὺς δώσαμε;»
Ἡ ἐπίθεση ἐκδηλώνεται στὶς 7 Δεκεμβρίου, ἡμέρα Κυριακὴ στὶς 7.55 τὸ πρωί, καὶ κρατᾶ 2 ὧρες. Ἡ σύζυγος τοῦ προέδρου Ροῦζβελτ, Ἐλεάνορ, ἀναφέρει στὸ βιβλίο της «This I remember», πὼς «ὁ πρόεδρος ἦταν λίγο μετὰ τὴν κοινοποίηση τῆς εἴδησης τόσο χαρούμενος, ὅσο ποτὲ ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό.» Αὐτὸς ὅμως ποὺ καταδικάσθηκε μετὰ τὸν πόλεμο, στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, ἦταν ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν της Ἰαπωνίας Τόγκο, γιὰ συνωμοσία καὶ πρόκληση ἐπιθετικοῦ πολέμου.Στην οἰκονομική οὐσία τοῦ ἀμερικανογιαπωνέζικου ἀνταγωνισμοῦ, στην ἐπιμονή τῶν Η.Π.Α. νά ἐφαρμοσθεῖ τό δόγμα τῆς «ἐλεύθερης» ἀγορᾶς στην ἰαπωνική σφαῖρα ἐπιρροῆς ἀλλά ὄχι στην ἀμερικάνικη καὶ ἰδιαίτερα στὸ πολὺ σημαντικὸ καὶ κρίσιμο διάστημα ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου 1941 μέχρι τὴν ἐπίθεση στὸ Πὲρλ Χάρμπορ, ἀναφέρονται οἱ Νόαμ Τσόμσκυ καὶ Γκὸρ Βιντάλ.
ΤΣΟΜΣΚΥ: …Ἡ ἀπόφαση ἐκείνη ( ἀναφέρεται στὸ Πὲρλ Χάρμπορ) ἔχει πολλὰ πλεονεκτήματα. Μᾶς ἐπιτρέπει νὰ στοχαζόμαστε γιὰ τὰ περίεργα ἐλαττώματα τοῦ γιαπωνέζικου χαρακτήρα δίχως νὰ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀντιμετωπίσουμε μερικὰ πραγματικὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα θὰ ἦταν καλύτερα νὰ εἶχαν σβηστεῖ ἀπὸ τὴν ἱστορία. Γιὰ παράδειγμα, τὸ γεγονὸς ὅτι στὴν πρὸ τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ ἐποχή, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀμερικάνικης ἐπιχειρηματικῆς κοινότητας καὶ πολλοὶ ἀξιωματοῦχοι τῶν ΗΠΑ ἀπέρριπταν « τὴ γενικῶς παραδεδεγμένη θεωρία ὅτι ἡ Ἰαπωνία ἦταν ὁ μεγάλος τύραννος τῶν ἀδυνάτων καὶ ἡ Κίνα ἦταν τὸ καταδυναστευόμενο θύμα» ( Λόγια του ἀμερικάνου πρεσβευτῆ Joseph Grew ὁ ὁποῖος θεωρεῖται μία σημαίνουσα μορφὴ στὴν πολιτικὴ τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς). Ἡ ἀντίρρηση τῶν ΗΠΑ γιὰ τὴ Νέα Τάξη τῆς Ἰαπωνίας στὴν Ἀσία, ἐξηγοῦσε ὁ Grew σὲ ἕνα λόγο του στὸ Τόκυο τὸ 1939, συνίστατο στὸ ὅτι αὐτὴ ἡ Νέα Τάξη ἐπέβαλλε « ἕνα σύστημα κλειστῆς οἰκονομίας…στερώντας στοὺς Ἀμερικανοὺς τὰ ἀπὸ μακροῦ ἑδραιωμένα συμφέροντά τους στὴν Κίνα». Δὲν εἶχε τίποτα νὰ πεῖ γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς Κίνας γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, γιὰ τὸ βιασμὸ τοῦ Nanking, γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν Μαντζουρία, καὶ ἄλλα τέτοια περιθωριακὰ θέματα. Ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Cordell Hull υἱοθέτησε σχεδὸν τὶς ἴδιες προτεραιότητες κατὰ τὶς διαπραγματεύσεις πού ἔγιναν μὲ τὸν Γιαπωνέζο ναύαρχο Nomura πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπίθεση στὸ Πὲρλ Χάρμπορ, δίνοντας ἔμφαση στὰ δικαιώματα τῶν ΗΠΑ γιὰ ἴση προσπέλαση στὶς περιοχὲς πού εἶχε κατακτήσει ἡ Ἰαπωνία στὴν Κίνα. Ὅμως οἱ πανοῦργοι Γιαπωνέζοι πρόσθεσαν μία περιοριστικὴ παράγραφο. « Θὰ δέχονταν αὐτὴ τὴν ἀρχὴ μόνο ἂν αὐτὴ ἴσχυε σὲ παγκόσμια κλίμακα». Ο Hull σοκαρίστηκε πολὺ ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν θρασύτητα. Ἐπέπληξε τοὺς αὐθάδεις ἀριβίστες λέγοντας ὅτι ἡ ἀρχὴ θὰ ἴσχυε μόνο στὴν γιαπωνέζικη σφαίρα ἐπιρροῆς. Δὲν μποροῦσε νὰ περιμένει κανεὶς ὅτι οἱ ΗΠΑ καὶ οἱ ἄλλες Δυτικὲς δυνάμεις θὰ ἀνταποκρίνονταν μὲ ἀνάλογο τρόπο στὶς κτήσεις τους, συμπεριλαμβανομένων τῆς Ἰνδίας, τῆς Ἰνδονησίας, τῶν Φιλιππίνων, τῆς Κούβας, καὶ τῶν ἄλλων ἀχανῶν περιοχῶν ἀπὸ τὶς ὁποῖες οἱ Γιαπωνέζοι εἶχαν ἀποκλειστεῖ ἀποτελεσματικὰ μέσῳ ἐξαιρετικὰ ὑψηλῶν δασμῶν, ὅταν αὐτοὶ ἄρχισαν ἀντικανονικὰ νὰ κερδίζουν τὸ παιχνίδι τοῦ ἀνταγωνισμοῦ κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1920…
ΓΚΟΡ ΒΙΝΤΑΛ: «…Τὰ πράγματα ἔχουν ὡς ἑξῆς. Στὶς 15 Νοεμβρίου τοῦ 1941, ἡμέρα Σάββατο, ὁ στρατηγὸς Μάρσαλ, ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀμερικανικοῦ γενικοῦ ἐπιτελείου, κάλεσε σὲ σύσκεψη τοὺς διευθυντὲς διαφόρων ἐφημερίδων τῆς Οὐάσιγκτον. Ἀφοῦ τοὺς ἔβαλε νὰ ὁρκιστοῦν ἐχεμύθεια, τοὺς εἶπε ὅτι εἴχαμε σπάσει τοὺς κώδικες τοῦ Ἰαπωνικοῦ ναυτικοῦ καὶ ὅτι ὁ πόλεμος μὲ τὴν Ἰαπωνία ἐπρόκειτο νὰ ξεκινήσει κάποια στιγμὴ μέσα στὸ πρῶτο δεκαήμερο τοῦ Δεκεμβρίου. Στὶς 26 Νοεμβρίου, ὁ Κόρντελ Χάλ, ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τοῦ Ροῦζβελτ, παρέδωσε στοὺς δύο εἰδικοὺς ἀπεσταλμένους τῆς Ἰαπωνίας στὴν Οὐάσιγκτον μία πρόταση δέκα σημείων, ἡ ὁποία εἶχε ὡς στόχο “ νὰ τὰ τινάξει ὅλα στὸν ἀέρα”, ὅπως εἶπε ὁ Χὰλ στὸν ὑπουργὸ πολέμου Στίμσον. Ἀργότερα ὁ Χὰλ δήλωσε, σχολιάζοντας τὸ τελεσίγραφο τοῦ Ροῦζβελτ: “ Δὲν πιστεύαμε στὰ σοβαρὰ ὅτι ἡ Ἰαπωνία θὰ δεχόταν…”. Ποιὰ ἦταν ὅμως ἡ πρόταση; Πλήρης ἀπόσυρση τῆς Ἰαπωνίας ἀπὸ τὴ Κίνα καὶ τὴν Ἰνδοκίνα, στήριξη τῆς ἐθνικιστικῆς κυβέρνησης τῆς Κίνας ἀπὸ τὴν Ἰαπωνία καὶ ἀποκήρυξη τῆς τριμεροῦς συμφωνίας μὲ τὸν Ἄξονα. Ὁ Ροῦζβελτ εἶχε πετάξει τὸ γάντι. Τώρα περίμενε τοὺς Ἰάπωνες νὰ τὸ σηκώσουν. Καὶ τὸ ἔκαναν. Η ΠΓ ( παραδεδεγμένη γνώμη) πιστεύει ὅτι αἰφνιδιαστήκαμε. Ὁ Ροῦζβελτ πάντως σίγουρα δὲν αἰφνιδιάστηκε. Φαίνεται ὅμως ὅτι αὐτὸ δὲν ἴσχυε καὶ γιὰ τοὺς στρατιωτικοὺς διοικητὲς τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι σὲ μία καὶ μοναδικὴ ἐπίθεση.
…..Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Χάρι Τρούμαν καὶ οἱ ἄλλοι διαχειριστὲς μας φοβοῦνταν πώς ἂν δὲν παραμέναμε σὲ ἑτοιμοπόλεμη κατάσταση, θὰ ξανακυλούσαμε στὴ μεγάλη ὕφεση, ἡ ὁποία δὲν ἔληξε παρὰ μόνον ὅταν οἱ Ἰάπωνες μᾶς ἐπιτέθηκαν στὸ Πὲρλ Χάρμπορ καὶ ὅλοι πῆγαν εἴτε νὰ πολεμήσουν εἴτε νὰ δουλέψουν. Ἀποτελεῖ μέρος τῆς ἐθνικῆς μας μυθολογίας ὅτι ἡ ἐπίθεση ἦταν ἀπρόκλητη. Στὴν πραγματικότητα πηγαίναμε γιὰ τὸν πόλεμο μὲ τὴν Ἰαπωνία ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ αἰώνα. Ποιὸς ἀπὸ τοὺς δύο θὰ κέρδιζε τὸν Εἰρηνικὸ –τὴν Ἀσία δηλαδή;....Γιὰ τὰ πῶς καὶ τὰ γιατί τοῦ Πὲρλ Χάρμπορ, παραπέμπω στὴν Ἡμέρα τῆς ἀπάτης ( Day of Deceit) τοῦ Ρ.Μ. Στίνετ…..» http://www.antiwar.com/blog/2005/12/07/day-of-deceit/
Ὁ Ροῦζβελτ εἶχε πλέον αὐτὸ πού ἤθελε. Στὸν λόγο τῆς ἑπόμενης ἡμέρας ἀναφέρθηκε στὴν ἡμερομηνία ποὺ «ἔμεινε στὴν ἱστορία φορτωμένη μὲ ντροπή», ἡ ἀμερικάνικη κοινὴ γνώμη ἄλλαξε μεμιᾶς καὶ ὁ λαὸς «πείσθηκε» νὰ πολεμήσει στὸ πλευρὸ τῆς κυβέρνησής του σὲ ἕναν πόλεμο ποὺ αὐτὴ ἡ κυβέρνηση εἶχε προκαλέσει. Μετὰ τὸ Πὲρλ Χάρμπορ, τὸ Κονγκρέσο διεξάγει ἔρευνα γιὰ νὰ διαπιστώσει γιατί οἱ 2 στρατιωτικοὶ διοικητὲς τῆς Χαβάης, ὁ στρατηγὸς Σόρτ καὶ ὁ ναύαρχος Κίμελ δὲν προέβλεψαν τὴν ἐπίθεση τῶν Γιαπωνέζων. Ὁ Προέδρος Ροῦζβελτ, διεξάγει μία δική του ἔρευνα καὶ οἱ Σὸρτ καὶ Κίμελ ὑποβιβάζονται λόγω ἀνικανότητας. Κατὰ περίεργο τρόπο καὶ μετὰ τὴν 11-9-2001 οἱ Μποὺς καὶ Τσένι πετυχαίνουν τὸν περιορισμὸ τῆς ἔρευνας τοῦ Κονγκρέσου μὲ ἀντικείμενο τὴν καθυστέρηση 1 ὥρας καὶ 24 λεπτῶν νὰ ἀπογειωθοῦν μαχητικὰ ἀεροπλάνα γιὰ νὰ ἀναχαιτίσουν τοὺς ἀεροπειρατές, καταλογίζοντας ἀνικανότητα στούς ὑπεύθυνους.
Οὔτε ὁ Ροῦζβελτ ὅμως οὔτε κανεὶς ἄλλος προσπάθησε νὰ ἐξηγήσει γιὰ ποιὸ λόγο οἱ Ἰάπωνες, ἤδη ἀπορροφημένοι στρατιωτικὰ καὶ οἰκονομικὰ σὲ ἕναν κατακτητικὸ πόλεμο στὴν Κίνα θὰ ἐπεδίωκαν νὰ προκαλέσουν ἕνα καινούργιο πόλεμο ἔναντι ἑνὸς ἰσχυροῦ ἀντιπάλου ὅπως οἱ ΗΠΑ, χιλιάδες μίλια μακριά; Οἱ μετὰ βδελυγμίας ἀποκηρύσσοντες τὴν συνωμοσιολογία ἀφήνουν ἀναπάντητο τὸ θεμελιῶδες ἐρώτημα: Γιὰ ποιὸ λόγο ἐπιτέθηκαν οἱ Γιαπωνέζοι στὶς 7/12/1941 ἂν δὲν προκλήθηκαν ἀπὸ τὶς ΗΠΑ; Οἱ μόνες ἀπαντήσεις ποὺ ἀρθρώνονται, κάτι ψελλίζουν περὶ τοῦ δόλιου καὶ μνησίκακου, ἐπεκτατικοῦ καὶ κυριαρχικοῦ γιαπωνέζικου χαρακτήρα ποὺ τοὺς ὤθησε στὴν ἐπίθεση. Μᾶλλον θὰ ἤθελαν νὰ καταλάβουν τὸ Τέξας καὶ τὸ Σικάγο. Αὐτὸ βέβαια δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν πρόταση τῆς Ἰαπωνίας πρὸς τὶς ΗΠΑ γιὰ συνεκμετάλλευση τοῦ Εἰρηνικοῦ, κάτι ἀπαράδεκτο ἀφοῦ οἱ ΗΠΑ ἤθελαν τὸν ἀποκλειστικὸ ἔλεγχο.
Ἀξίζει νὰ γίνει μία σύντομη ἀναφορὰ στὸ πῶς οἱ ΗΠΑ κατέστησαν βάση τοῦ στόλου τους τὴν Χαβάη μὲ τρόπο ποὺ ἂν καὶ διακρίνεται γιὰ τὰ πειρατικὰ χαρακτηριστικά του δὲν ὑπολείπεται σὲ κομψότητα. Ἡ κλοπή ὁλοκληρώθηκε μέ τήν βούλα τοῦ Κονγκρέσου, περίπου μισὸ αἰῶνα πρὶν ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία τῆς καταισχύνης, τὸ 1898. Ἡ ἱστορία ὅμως ἀρχίζει τό 1842, ὅταν ἡ βρετανικὴ αὐτοκρατορία παραμένει ἰσχυρή καί οἱ ΗΠΑ μέσῳ τοῦ προέδρου Τάϋλερ δηλώνουν ὅτι δὲν σκοπεύουν νὰ ἀποκτήσουν κάποιο ἰδαίτερο πλεονέκτημα στὴν Χαβάη ἀλλὰ ἴσα ἴσα ἐπιθυμοῦν τὴν ἀνεξάρτητη ὕπαρξη καὶ εὐημερία της. Ἐπὶ πλέον, ὁ Τάϋλερ δήλωνε πὼς θὰ ὑπερασπιζόταν τὴν Χαβάη ἔναντι ὅποιου ἐπιβουλευόταν τὴν ἀνεξαρτησία της. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ἐνόσῳ ἡ ἰσορροπία ἰσχύος μεταβαλλόταν ὑπὲρ τῶν ΗΠΑ, οἱ προτεραιότητες ἀλλάζουν. Τὸ 10% τῶν κατοίκων τοῦ νησιοῦ εἶναι ἄποικοι ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, κάτοχοι μεγάλων έκτάσεων φυτειῶν ζάχαρης, ποὺ ἀναλαμβάνουν νὰ δώσουν τὸ δῶρο τῆς «δημοκρατικῆς» διακυβέρνησης στὸ ὑπόλοιπο 90%, στοὺς ἀπολίτιστους ἰθαγενεῖς. Ἡ πρώτη ἐπέμβαση τῶν ἀμερικανῶν πεζοναυτῶν γίνεται τὸ 1873, 31 χρόνια μετὰ τὶς φανφάρες τοῦ Τάϋλερ. Στὶς ἐκλογὲς τοῦ 1886, οἱ ἄποικοι χάνουν καὶ μέσῳ πραξικοπήματος ἐπιβάλλουν τὸ «Σύνταγμα τῆς Ξιφολόγχης». Τὸ πραξικόπημα αὐτό, μέσῳ ἰδιοκτησιακῶν περιορισμῶν, ἀφαιρεῖ τὸ δικαίωμα ψήφου ἀπὸ μεγάλο ποσοστὸ τῶν γηγενῶν καὶ παραδίδει τὶς ἐκβολὲς τοῦ ποταμοῦ Πὲρλ γιὰ τὴν δημιουργία ναυτικῆς βάσης ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Τὰ ἑπόμενα χρόνια συνεχεῖς στρατιωτικὲς ἐπεμβάσεις τῶν ΗΠΑ ( 1891, 1893) προστατεύουν τοὺς ἰδιοκτῆτες φυτειῶν ἀποίκους καὶ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα. Τὸ 1893, ἡ βασίλισσα τῆς Χαβάης Liliuokalani προσπαθεῖ νὰ διαφυλάξει τὴν ἀνεξαρτησία παρέχοντας δικαίωμα ψήφου μόνο στοὺς Χαβανέζους. Μὲ διαταγὴ τοῦ πρεσβευτῆ Τζὸρτζ Στῆβενς ἀποβιβάζονται τὰ ἀμερικάνικα στρατεύματα καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες ἐγκαθιδρύουν τὴν Δημοκρατία τῆς Χαβάης, μὲ πρῶτο Πρόεδρο τὸν ἀμερικανὸ ἰδιοκτήτη φυτειῶν Sanford Dole. To 1898, τὸ Κονγκρέσο ἀποφασίζει διακομματικὰ τὴν προσάρτηση τοῦ νησιοῦ, παράλληλα μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ ἀμερικανοϊσπανικοῦ πολέμου. Ἡ σφαγή 300000 Φιλιππινέζων ἀκολούθησε. Ἡ ἀπόλαυση ἑνὸς δροσεροῦ χυμοῦ ἀνανὰ ἢ μίας μπανάνας μάρκας Dole εἶναι ἕνα κι’ ἕνα γιὰ νὰ γιορτάσει κανεὶς τόν θρίαμβο τοῦ Δυτικοῦ πολιτισμοῦ.
Ἀναλυτικώτατη και πολύ ἐνδιαφέρουσα περιγραφή τοῦ πῶς ἡ Χαβάη κατελήφθη καί παράνομα κατέστη πολιτεία τῶν ΗΠΑ ἐδῶ
http://whatreallyhappened.com/WRHARTICLES/HAWAII/hawaii.html
Τὰ παραδείγματα ποὺ ἀνέφερα ἀρχικὰ ( ἀμερικανοϊσπανικὸς πόλεμος το 1898, ἐπιχείρηση Τονκίνου τὸ 1964, ἡ ἡμέρα τῆς ἀπάτης στὸ Πὲρλ Χάρμπορ ), ἐκτός τοῦ ὅτι προσελκύουν τούς συνωμοσιολόγους, παρουσιάζουν καὶ κάτι ἄλλο κοινὸ μεταξύ τους, ὅπως καὶ μὲ τὴν ἐπίθεση στοὺς δίδυμους πύργους τὴν 11/9/2001. Δηλαδὴ ὅτι οἱ ΗΠΑ δέχτηκαν χτύπημα ὕπουλο, αἰφνιδιαστικὰ καὶ ἀπροειδοποίητα, τὸ ὁποῖο ὅλως τυχαίως ἔδωσε το σύνθημα νά ξεκινήσει ὁ χορός τοῦ πολέμου. Οἱ παραπάνω ἐπιχειρήσεις, δὲν ἀπέχουν καὶ πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ χαρακτηρισθοῦν προβοκάτσιες, ὅπως ἦταν τὸ κάψιμο τοῦ Ράϊχσταγκ τὸ 1933 ποὺ ἔδωσε τὴν δυνατότητα στὸν Χίτλερ νὰ ζητήσει «τὴν Νομιμοποιητικὴ Πράξη γιὰ τὴν προστασία τοῦ Λαοῦ καὶ τοῦ Κράτους».
Πηγές οἱ ὁποῖες δεν ἐπέχουν θέση αὐθεντίας, οὔτε ἔχουν την ἀποκλειστική κατοχή τῶν χαρακτηριστικῶν τῆς ἐγκυρότητας καί τῆς ἀντικειμενικότητας, ἀλλά κάτω ἀπό κριτική ματιά συμβάλλουν στήν διερεύνηση καί ἔλεγχο τῆς μίας, μοναδικῆς , ἐκ τῶν ἄνω κατεστημένης καί ἀναμφισβήτητης «ἀλήθειας».
α) Gore Vidal - « Dreaming War-Ὄνειρα Πολέμου», ἐκδόσεις Scripta
β) Noam Chomsky – « Year 501 the conquest continues- Ἔτος 501, ἡ κατάκτηση συνεχίζεται», ἐκδόσεις Τόπος
γ) Karlheinz Deshner– « Der Moloch-Ὁ Μολώχ», ἐκδόσεις Κάκτος
δ) http://www.men24.gr/html/ent/816/ent.9816.asp
ε) http://whatreallyhappened.com/WRHARTICLES/pearl/www.geocities.com/Pentagon/6315/pearl.html
A) http://www.independent.org/issues/article.asp?id=1431
ΑπάντησηΔιαγραφή(Μεγάλη συλλογή ἄρθρων καί βιβλίων γιά τις 7/12/1941, τά περισσότερα τῶν ὁποίων διβάζονται on-line , και μπορεῖ ὅποιος θέλει νά τά κατεβάσει)
Β)http://www.rooseveltmyth.com/FinalSecret/index.html
Στὸν παραπάνω σύνδεσμο βρίσκεται τὸ βιβλίο The final secret of Pearl Harbour τοῦ Robert Theobald, γραμμένο τὸ 1954. 13 κεφάλαια ἀναλυτικὰ καὶ πλήρη στοιχείων.Τὰ ἀκόλουθα 13 κεφάλαια μποροῦν νὰ γίνουν copy-paste ἐπὶ τόπου.
PART I: President Roosevelt Brings War to the United States
Chapter 1. Main Deduction: President Roosevelt Circumvents American Pacifism
Chapter 2. President Roosevelt's Progressive Moves Toward War
PART II: Magic Was for Washington and Manila But Not for Hawaii
Chapter 3. Magic
Chapter 4. Tokyo's Interest in the Exact Location of U.S. Vessels in Pearl Harbor
Chapter 5. Japanese Diplomatic Dispatches During November, 1941
Chapter 6. The Code Destruction Message
Chapter 7. The White House Conference of November 25, 1941
Chapter 8. The So-Called War Warning Message
Chapter 9. The Final Denial of Magic to the Hawaiian Commanders
PART III: Preservation of the Pearl Harbor Secret
Chapter 10. The True Story Was Not for Public Knowledge
Chapter 11. The Winds Code and Its Execute
Chapter 12. The Eight Pearl Harbor Investigations
PART IV: Conclusion
Chapter 13. The Final Summation
Γ)Ὁ σημερινὸς ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ , Τζὸ Μπάϊντεν, ἀναφερόμενος στὴν ἀδικία εἰς βάρος τῶν Κίμελ καὶ Σόρτ, στοὺς ὁποίους φορτώθηκε ἡ εὐθύνη γιὰ τὸ Πὲρλ Χάρμπορ δήλωσε τὸ 1998
http://www.antiwar.com/justin/j052501.html
These officers were publicly vilified and never given a chance to clear their names," declared Biden. "If we lived in a closed society, fearful of the truth, then there would be no need for the President to take any action today. But we don't. We live in an open society. Eventually, we are able to declassify documents and evaluate our past based on at least a good portion of the whole story. One of our greatest strengths as a nation comes from our ability to honor truth and the lessons of our past.. . . I can not accept that there is a reason for continuing to deny the culpability of others in Washington at the expense of these two officers' reputations fifty-seven years later."