Τὸ μυαλό μου κουρασμένο
πῶς ἔπεσα
καὶ τσακίστηκα
τώρα
μὲ δεκανίκια
χρυσὰ τρίγωνα χρυσὰ τετράγωνα
γύρω κρεμνάω
τώρα ἡ ἄσπρη φίλη μου, μαῦρο φάντασμα
τώρα ἡ μαύρη φίλη μου, ἄσπρο φάντασμα
κι ἐκείνη ποὺ χάθηκε μὲ τ’ ἀσημένιο καρφὶ
στὸν ποταμὸ
δὲν ξέρω ποιός; ὁ ἥλιος ἢ τὸ χιόνι
δὲν ξέρω ποιά; τὰ χελιδόνια ἢ τὰ σπουργίτια
μετράω ὁλοένα μετράω
ἡ μητέρα μου ὁλοένα κλαίει
μετράει ἡ μητέρα μου ὁλοένα μετράει
Μίλτος Σαχτούρης
πῶς ἔπεσα
καὶ τσακίστηκα
τώρα
μὲ δεκανίκια
χρυσὰ τρίγωνα χρυσὰ τετράγωνα
γύρω κρεμνάω
τώρα ἡ ἄσπρη φίλη μου, μαῦρο φάντασμα
τώρα ἡ μαύρη φίλη μου, ἄσπρο φάντασμα
κι ἐκείνη ποὺ χάθηκε μὲ τ’ ἀσημένιο καρφὶ
στὸν ποταμὸ
δὲν ξέρω ποιός; ὁ ἥλιος ἢ τὸ χιόνι
δὲν ξέρω ποιά; τὰ χελιδόνια ἢ τὰ σπουργίτια
μετράω ὁλοένα μετράω
ἡ μητέρα μου ὁλοένα κλαίει
μετράει ἡ μητέρα μου ὁλοένα μετράει
Μίλτος Σαχτούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου