συνέχεια τῆς ἀνάρτησης http://katotokerdos.blogspot.com/2011/10/blog-post_09.html
Μπορεῖ ἡ σημερινὴ κατάντια νὰ μὲ ξεγελᾶ καί νὰ βλέπω τὸ τηλεοπτικὸ παρελθὸν ὡς παράδεισο. Ὅμως θυμᾶμαι ὡραῖες ἐκπομπές, «Θέατρο τῆς Δευτέρας». «Μουσικὸ Ὁδοιπορικό», μιά ἐκπληκτικὴ ἐκπομπή πού παρουσίαζε φοβεροὺς ὀργανοπαῖκτες ἀπὸ ὅλη τὴν χώρα. Μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἐκπομπὴ ἔμαθα γιὰ τὸ πολυφωνικὸ τραγούδι τῆς Ἠπείρου. Δὲν εἶχαν μόνο μουσικὸ ἐνδιαφέρον. Ἔβλεπες μαζὶ διάφορα πρόσωπα τῆς Ἑλλάδας. Ἤ, γιὰ νὰ τὸ πῶ καλύτερα, ἀπομεινάρια τῆς Ἑλλάδας, αὐτὰ πού ἄφησε πίσω της ἡ ἐπιβληθεῖσα «ἐθνικὴ» ὁμοιομορφία. Ἂς μὴν τὸ συνεχίσω, τοὺς ἔχει λούσει καλὰ ὅλους τούς καταστροφεῖς ἑλληναράδες ὁ Ἠλίας Πετρόπουλος.
Ὑπῆρχε ὅμως μιά καταγραφή τῆς πραγματικότητας. Μερική ἴσως, ἀλλά λίγο ξύπνιος νἄσουνα ἔπαιρνες μερικά πράγματα χαμπάρι. Εἶχε καλὲς καί δεμένες παραγωγὲς ἡ ΕΡΤ. Τώρα μούρχεται στὸ μυαλὸ τὸ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ. Ἀφιερώματα σὲ πνευματικοὺς ἀνθρώπους. Σὲ μουσικούς δημιουργούς. Σειρὲς βασισμένες σὲ λογοτεχνικὰ ἔργα. Ἱστορικά ἀφιερώματα. Ἐκπομπές γιά τήν διασπορά. Ὑπάρχουν ἀκόμα ἐκπομπὲς γιὰ τὸ βιβλίο, τὸ θέατρο, ζωγραφική. Καὶ τὰ τηλεπαιχνίδια πού βάζανε εἴχανε μία ἰσορροπία ρὲ παιδί μου, οὔτε τὰ φοβερὰ ποσὰ, δέλεαρ νὰ παρακολουθήσεις ἢ νὰ συμμετάσχεις, οὔτε ἐξαλλοσύνες, δὲν εἶχε τέτοια πράγματα.
Μήπως ὑπερέχει ἡ «ἐλεύθερη τηλεόραση» στό πεδίο τῶν ἀνταποκρίσεων και τοῦ ρεπορτάζ; Οἱ δημοσιογράφοι ἐκεῖ ἀξιοποιοῦν τούς, καθ’ ὑπόθεσιν, λιγότερους περιορισμούς, ἤ μήπως προσβάλλουν τήν νοημοσύνη μας ἀναπαράγοντας σάν τούς συναδέλφους τους στήν ΕΡΤ τά δελτία τύπου τῶν κομματικῶν ἐπιτελείων ἤ τῶν CNN, BBC γιά τά διεθνῆ; Μήπως, ἀκόμα χειρότερα, προσβάλλουν τήν αἰσθητική καί την ἀξιοπρέπειά μας με κρυφές κάμερες και τίς μαϊμουδένιες ἀποκαλύψεις καί «ταρζανιές» τους; Ἔχει καμιά σχέση ὁ ΕΞΑΝΤΑΣ τοῦ Αὐγερόπουλου στή ΝΕΤ, μέ τίς «ζούγκλες» τοῦ τάχα μου ἀνένταχτου δημοσιογραφικοῦ κατακαθιοῦ, καί τίς ἀεριτζίδικες διαπλανητικές ἀναζητήσεις ἀνακατεμένες μέ ἀντιμνημονιακή σκόνη; Ποιός ἐξυπηρετεῖ περισσότερο το σύστημα, ὁ Αὐγερόπουλος στή ΝΕΤ, ἤ οἱ πολιτικά ἀνερμάτιστοι Ζούγκλας καί «ἀστρονόμος – ρεπόρτερ»;
Ἐκεῖ πού χωλαίνει σίγουρα ἡ δημόσια τηλεόραση εἶναι σὲ θέματα ἐπιστήμης. Ἀλλὰ ἐκεῖ χωλαίνει ὅλη ἡ χώρα. Ὄχι ἁπλὰ χωλαίνει καὶ μάλιστα δομικά, ὑποφέρει. Χῶρες πού ἔχουν να προβάλουν μόνο λογοτεχνία και ποίηση εἶναι χῶρες πνευματικά, καί κατ’ ἐπέκταση συνολικά, ὑπανάπτυκτες. Ὅποιος κατάλαβε κατάλαβε. Μέ διαδικασίες ἔξωθεν ἐλεγχόμενες, ὅπως σέ ἐμᾶς ἐδῶ τό περίφημο «γλωσσικό», πού ὅλο λέω νά γράψω κάτι καί ὅλο τό ἀμελῶ… Αὐτό δέν ὑποβιβάζει τά γράμματα καί τίς τέχνες σέ σχέση μέ τήν ἐπιστήμη, μόνο πού ἔχουν διαφορετικές προϋποθέσεις για να ὑπάρξουν και διαφορετική δυναμική. Χῶρες τῆς Νότιας Ἀμερικῆς ἔχουν ἀπό τίς πιό δυνατές λογοτεχνίες. Ἔχουν τίποτε ἄλλο; Σέ τί κατάσταση βρίσκονται;
Ὑπ’ αὐτὴ τὴν ἔννοια, ἡ προβολὴ ἀπὸ τὴν ΕΡΤ κυρίως θεματολογίας « γραμμάτων καὶ τεχνῶν» ἔκανε κακό, διότι ἀναμετέδιδε χωρίς ὅμως νά ἐπεξηγεῖ, τὴν ἑλλαδικὴ κακοδαιμονία καί τήν σκόπιμη συρρίκνωση τῆς πνευματικῆς ζωῆς σὲ «γράμματα καὶ τέχνες». Πολὺ λιγώτερο κακὸ ὅμως ἀπὸ τὴν ἐπί πληρωμῇ σαβούρα τῶν Ἀλαφούζων, Κουρήδων, Μπομπολαίων καὶ δὲν συμμαζεύεται…
Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω τί εἴδαμε στὰ ἰδιωτικὰ νταβατζοκάναλα; Ἕνα μεταβαλλόμενης ἀναλογίας μῖγμα πλήρως ἐλεγχόμενων «εἰδήσεων», «μαγκαζίνο», «σήριαλ» με ὀλίγη ἀπό χαρτομαντεία καί ὡροσκόπια. Καί ἐκπομπές μἐ ἕνα σωρό «προσκεκλημένους». Περισσότερο συστημικούς ἀπό ὅτι στήν ΕΡΤ. Πήξαμε στούς ἄσχετους καλεσμένους πού μᾶς μιλᾶνε για ἄσχετα πράγματα. Φέρανε τήν πίστα μέσα σέ κάθε σπίτι. Τίποτα μὰ τίποτα περισσότερο. Ἔναντι τοῦ ὑποτιθέμενου καθωσπρεπισμοῦ τῆς ΕΡΤ, ἡ ἰδιωτικὴ «πλησίασε», «ἀγκάλιασε» τὸν κόσμο, τόν πῆρε ἀπό τό χέρι, τὸν καθήλωσε στὸν καναπὲ, βάζοντάς του στὸ ἄλλο χέρι τὸ μαραφέτι με τά κουμπιά νὰ βαυκαλίζεται ὅτι «ἐλευθερώθηκε», ἐλέγχει, καί παρακολουθεῖ «ζωντανές» ἐκπομπές. Νὰ βλέπεις στὴν τηλεόραση τοὺς καλεσμένους ποὺ κάλεσαν ἄλλοι γιὰ λογαριασμό σου, καὶ αὐτοὶ νὰ παπαρολογοῦν γιὰ τὸ τί εἶδαν τὸ περασμένο βράδυ στὴν τηλεόραση. Ἔχεις δηλαδὴ μπροστά σου ἕνα τηλεοπτικὸ δέκτη, πού δείχνει ἕναν ἄλλο τηλεοπτικὸ δέκτη καὶ πάει λέγοντας. Τό live ἔγινε ἰσοδύναμο τῆς ποιότητας ἤ ψευδαίσθηση συμμετοχῆς. Ποτὲ δὲν κατάλαβε ὁ κόσμος, ὅτι μὲ τὴν «ἀπελευθέρωση» τῶν συχνοτήτων οὐσιαστικὰ παρακολουθεῖ διαφημίσεις.
Θυμᾶμαι, τὰ πρῶτα χρόνια, πῶς ἀγανακτούσαμε στὴν διακοπὴ ἑνὸς προγράμματος γιὰ προβολὴ 3, 4 διαφημίσεων. Τώρα μεσολαβεῖ ἕνα ἀδιαμαρτύρητο πεντάλεπτο μπορεῖ καὶ παραπάνω. Ἔχουμε προσέξει ὅτι ὁ ἦχος, τό σῆμα του, στήν διάρκεια τῶν διαφημίσεων εἶναι δυνατότερος; Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τῆς «ἀπελευθέρωσης».
Δυστυχῶς ἡ ΕΡΤ σὰν δημόσιος ὀργανισμὸς ἀπέκτησε τὰ ἀναμενόμενα ἐν Ἑλλάδι κουσούρια. Ὁ κ. Ἄρης Δαβαράκης, πού τὰ περιγράφει ἐδῶ ἀρκετά παραστατικά ἄν καί μονόπαντα, ἐκτιμῶ ὅτι σκόπιμα ἀποσιωπεῖ ὅλα τὰ καλά τῆς ΕΡΤ. Δέν μπορεῖ νά τά ἀγνοεῖ. Καί ἄς εἶναι τό μόνο καλό πού θά προσφέρει στό μέλλον ἕνα ἐλαφρύ ἀλλά πολύ ἐνοχλητικό ἀντίδοτο γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς τηλεοπτικῆς μπόχας. Ἔχει ἁμαρτίες ἡ ΕΡΤ ἐντάξει, καί μέσα σέ ἕνα τέτοιο περιβάλλον - μέσα κι ἔξω -πού ζέχνει, οὔτε νά ἀντέξει μποροῦσε, πολύ δέ περισσότερο νά τίς ξεπλύνει. Καί νά δεχθῶ ὅτι ὁ κ. Δαβαράκης τά λέει ὅλα αὐτά καλόπιστα. Ἀλλά δέν μπορεῖ νά κάνουν κριτική οἱ χρεωκοπημένες πατσαβούρες τοῦ Κουρῆ καί κάποιοι δημοσιογραφικοί πράκτορες τοῦ ΕΧΤRA, οὔτε οἱ ἀδημονοῦντες «σοβαροί ἐπενδυτές» τοῦ εὐρύτερου χώρου. Ὅτι γινότανε, δουλειὰ γινότανε. Ναί μέσῳ αὐτῶν κάποιοι φάγανε λεφτά, οἱ ἐκπομπὲς ὅμως ὑπάρχουν. Ἄλλο εἶναι νά ἐξοντώσεις τά λαμόγια καί τελείως διαφορετικό ἡ μετατροπή τῆς ΕΡΤ σέ κερδοφόρο «ἐπιχείρηση», πού εἰδικά σέ ἐποχές κρίσης, εἶναι ἐγγύηση γιά τόν μηδενισμό τῆς ποιότητας. Ἀπὸ τώρα τὸ βλέπω μπροστά μου νὰ τρώει τὸ μαῦρο σκοτάδι ὅποια καλὴ δυνατότητα ἔχει ἡ ΕΡΤ. Σὲ λίγο δὲν θὰ ὑπάρχει οὔτε σὰν δυνατότητα. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ διοικοῦν μάνατζερς ἀντὶ γιὰ πρόσωπα σὰν τὸν Χόρν, τὸν Χατζιδάκη, τόν Ροβῆρο Μανθούλη, τόν Βασίλη Βασιλικό, δηλαδή ἀντί για ἀνθρώπους τοῦ ταλαιπωρημένου νεοελληνικοῦ πνεύματος, ἤ προτιμῶνται κομματικά ἤ στεγνά ἐπιχειρηματικά στελέχη ἀντί ἔστω συστημικῶν ἀλλά σοβαρῶν δημοσιογράφων τοῦ παρελθόντος σάν τόν Γιῶργο Ρωμαῖο, ἤ τόν Βάσο Μαθιόπουλο, τὸ παιχνίδι εἶναι χαμένο. Τώρα μπαίνουν ἄλλες ἰδέες, ἄλλοι στόχοι, πού καθορίζουν και τά πρόσωπα πού θά τούς ὑπηρετήσουν. Ἐκεῖ νομίζω ὅτι ἀρχίζει καὶ τελειώνει ὅλο τὸ παιχνίδι πλέον. Στίς ἰδέες καἰ τούς στόχους.
Καλησπέρα, παιδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη δεύτερη λίστα ιστολογίων, που έχετε αναρτήσει, εμφανίζεται το: "Πόντος και Αριστερά" με θέμα: "10 στρατηγικές χειραγώγησης" οι οποίες -λανθασμένα- αποδίδονται στον Chomsky.
Έχει την πλάκα του το θέμα γιατί, ξεκινώντας κάποιος να διαβάζει, ξεγελιέται ώστε να πιστέψει πως είναι εξίσου έξυπνος με τον Chomsky (αφού παρόμοιες σκέψεις έχει κάνει ο καθένας από εμάς). Μέχρι που φτάνει στη 10η στρατηγική που είναι κάπως... συνομοσιολογική να πω; sci-fi να πω; καταλαβαίνετε...
Έχει πλάκα γιατί πριν από κανά 6μηνο το είχε ανεβάσει και ο strimenosgaidaros στον μίτο του manta στον capital. Εκεί το είδα για πρώτη φορά
http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=1527400&pg=1736&pid=2228871&orderdir=asc#post_2228871
Συμβαίνουν αὐτά στό διαδίκτυο. Κάποιοι τό κάνουν σκόπιμα καί κάποιοι παρασύρονται. Θεωρῶ ὅτι το «Πόντος και Ἀριστερά» παρασύρθηκε. Ἤδη βλέπω ὅτι το διορθώσανε. Ὅσο καί ἄν τό κείμενο ἔχει τσομσκικά χαρακτηριστικά, εἶναι ἐμφανής ἡ ἀπουσία τῆς ἀνάπτυξης τῆς σκέψης τοῦ Τσόμσκυ. Ἔτσι ἀπογυμνωμένο ἀποδυναμώνεται. Ἐπί πλέον, ἡ πουστιά εἶναι πουστιά. Ἡ πουστιά, σάν ἀποκλειστικό ὅπλο κατά τοῦ συστήματος εἶναι ἀναποτελεσματική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτήν δέκατη παράγραφο πού λές, καί ἐγώ καταλήγω ὅτι τό σύστημα γνωρίζει περισσότερα για τον κάθε ξεχωριστό ἄνθρωπο ἀπό ὅτι ὁ ἴδιος γιά τόν ἑαυτό του, ὄχι ὅμως λόγῳ κάποιων σκοτεινῶν μεθόδων πού ἐξελίχθηκαν τά τελευταῖα 50 λέει χρόνια με την βοήθεια τάχα μου τῆς νευροβιολογίας καί τῆς ἐφαρμοσμένης ψυχολογίας. Παπαριές. Πολύ ἀποτελεσματικότερη γιά κάτι τέτοιο εἶναι ἡ ἀποβλάκωση. Ἡ αὐτογνωσία τοῦ καθενός μας βάζει κάτω 100 ἐφαρμοσμένες ψυχολογίες.
Μπὶλ δὲς τώρα κάτι ἀνάλογο. Ἐδῶ καὶ κάμποσο καιρὸ κυκλοφορεῖ σὲ πολλὰ ἱστολόγια ἕνα κείμενο τοῦ Νίτσε, ἀπὸ τὸ βιβλίο ἡ «Γέννηση τῆς Τραγωδίας», ἐλαφρῶς παραποιημένο. Σε ἕνα ἀπό τά πολλά ἱστολόγια, ὅπως τό http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/233155/giati-misoun-tous-ellines/ γράφει
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Τώρα θά σοῦ πῶ ποῦ βρίσκεται ἡ πουστιά.
Τὸ κείμενο ὄντως εἶναι τοῦ Νίτσε, μὲ μικρὲς διαφορές, ἱκανὲς ὅμως νὰ περάσουν οἱ κουτοπόνηροι νεοέλληνες αὐτὸ ποὺ τοὺς βολεύει. Πάτα ἐδῶ γιά να δεῖς τὴν σωστή μετάφραση ἀπὸ τὸν Ζήση Ζαρίκα - Ἐκδοτικὴ Θεσσαλονίκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτόν παρακάτω σύνδεσμο τό γερμανικό πρωτότυπο
http://www.authorama.com/die-geburt-der-tragoedie-23.html
ἀπό ὅπου ἀντιγράφω
Fast jede Zeit und Bildungsstufe hat einmal sich mit tiefem Missmuthe von den Griechen zu befreien gesucht, weil Angesichts derselben alles Selbstgeleistete, scheinbar völlig Originelle, und recht aufrichtig Bewunderte plötzlich Farbe und Leben zu verlieren schien und zur misslungenen Copie, ja zur Caricatur zusammenschrumpfte. Und so bricht immer von Neuem einmal der herzliche Ingrimm gegen jenes anmaassliche Völkchen hervor das sich erkühnte, alles Nichteinheimische für alle Zeiten als “barbarisch” zu bezeichnen: wer sind jene, fragt man sich, die, obschon sie nur einen ephemeren historischen Glanz, nur lächerlich engbegrenzte Institutionen, nur eine zweifelhafte Tüchtigkeit der Sitte aufzuweisen haben und sogar mit hässlichen Lastern gekennzeichnet sind, doch die Würde und Sonderstellung unter den Völkern in Anspruch nehmen, die dem Genius unter der Masse zukommt? Leider war man nicht so glücklich den Schierlingsbecher zu finden, mit dem ein solches Wesen einfach abgethan werden konnte: denn alles Gift, das Neid, Verläumdung und Ingrimm in sich erzeugten, reichte nicht hin, jene selbstgenugsame Herrlichkeit zu vernichten. Und so schämt und fürchtet man sich vor den Griechen; es sei denn, dass Einer die Wahrheit über alles achte und so sich auch diese Wahrheit einzugestehn wage, dass die Griechen unsere und jegliche Cultur als Wagenlenker in den Händen haben, dass aber fase immer Wagen und Pferde von zu geringem Stoffe und der Glorie ihrer Führer unangemessen sind, die dann es für einen Scherz erachten, ein solches Gespann in den Abgrund zu jagen: über den sie selbst, mit dem Sprunge des Achilles, hinwegsetzen.
Οἱ τύποι τό Bildungsstufe τό ἔχουν μεταφράσει σέ δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, ἐνῷ τό σωστό εἶναι διάπλαση, καλλιέργεια, κουλτούρα. Πιό κάτω τό Völkchen τό ἔχουν μεταφράσει σέ ἔθνος ἀντί τοῦ ὀρθοῦ λαός. Νεοελληνικές κουτοπονηριές, πού δέν ἔχουν σχέση μέ τήν ἀρχαιοελληνική νοοτροπία. Ὄχι βέβαια ὅτι ἡ σημερινή δυτικοευρωπαϊκή εἶναι καλύτερη. Ἄς μήν ἐπεκταθῶ. Νομίζω ὁ Νίτσε θά τά ἔψελνε καί στούς σημερινούς εὐρωπαίους. Ἀλλά καί τούς νεοέλληνες ὅπως κάνει κάποιος ἄλλος ἐδῶ.
Είδα σε video στο internet την αντιπαράθεση Βαξεβάνη-Βενιζέλου στο ΑΛΤΕΡ. (Μόνο την αντιπαράθεση, όχι τις δηλώσεις που προηγήθηκαν για την περιουσία του Βενιζέλου.) Χάρηκα που τον ρωτούσε για συγκεκριμένους νόμους και ο Βενιζέλος έκανε "δεν θυμάμαι-δεν ξέρω-ρωτήστε άλλους-εγώ πήρα τηλ επί προσωπικού..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του έκανε και παρατήρηση ότι δουλεύει σε κρατικό κανάλι και πληρώνεται από τον ελληνικό λαό (συνεπώς δεν θα έπρεπε να κάνει τέτοιες ερωτήσεις;)
Εκεί έπρεπε να του απαντήσει: "Μα ακριβώς επειδή δουλεύω σε κρατικό κανάλι και πληρώνομαι από τον ελληνικό λαό, όχι από την περιουσία της γυναίκας σου, τα ρωτάω αυτά"
Πάντως υπό την παρούσα (τουλάχιστον τελευταίας 20ετίας) πολιτική ποδηγεσία, η ΕΡΤ δεν φαίνεται ικανή να στήσει αξιόλογες δικές της παραγωγές. Κάθε φορά που θα το επιχειρεί θα γίνεται αυτό που περιέγραψες. Κάποιος εγκάθετος θα φωνάζει: "πού πάνε τα λεφτά μας; και ο αμόρφωτος λαός θα το χάφτει.
Δεν βλέπω με ποιο τρόπο ο λαός θα τοποθετήσει στην κορυφή των προτεραιοτήτων του τη μόρφωση.
Ένα 60% την αντιμετώπιζε ανέκαθεν σαν κάτι το αχρείαστο και από τους υπόλοιπους οι προσδοκία του 30%, ότι θα τους οδηγούσε σε επαγγελματική αποκατάσταση, διαψεύστηκε. Κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε βουλώνοντάς το με χρήματα (χρήματα για την παιδεία. Πρέπει η κοινωνία (λειτουργώντας σαν πελάτης) να απαιτήσει καλύτερη παιδεία. Μόνο τότε θα πιάσουν τόπο τα χρήματα που θα πέσουν. Αλλά για να το απαιτήσει η κοινωνία πρέπει να δοθούν κίνητρα. Και τα κίνητρα αυτά θα ξεπηδήσουν μέσα από γενικότερες πολιτικές στοχεύσεις που γνώμονα θα έχουν το συμφέρον του λαού. Καλά κρασιά.
(αν έχετε γράψει κάτι παρεμφερές βάλτε ένα link)
Γειά σου Μπίλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἷδα καί ἐγώ τήν ἐκπομπή. Σωστές καί οὐσιαστικές οἱ ἐρωτήσεις τοῦ Βαξεβάνη γιά τούς νόμους καί τίς τράπεζες. Τόν ἔχω προσέξει καί σέ ἄλλες παρεμβάσεις, κυρίως ραδιοφωνικές. Συνήθως σέ ὅσα θέματα καταπιάνεται διαθέτει πολύ καλή ἐπιχειρηματολογία, δέν πλατιάζει. Αὐτά εἶναι πολύ σημαντικά στοιχεῖα γιά ἕναν δημοσιογράφο. Δέν ξέρω ὅμως ἄν τό ἔχει καταλάβει, ἤ μήπως ὑποτιμᾷ τήν ἀξία τους. Προβληματίζομαι γιατί τό ὕφος του μέ παραπέμπει σέ ἐντυπωσιοθηρία (ὅπως καί ἡ ἀρχική του τοποθέτηση γιά τήν περιουσία τοῦ Μπένι), τό μεγάλο ὅπλο τῶν λοιπῶν δημοσιοκάφρων. Καί γιά τόν συγκεκριμένο εἶναι πολύ κρῖμα γιατί εἶναι ἀρκετά ψαγμένος καί σοβαρός ἀπό ἄποψη ἐπιχειρημάτων. Τό τελευταῖο φάνηκε καί ἀπό τήν ἀντίδραση τοῦ Βενιζέλου. Τραγική. Πρώτη φορά τόν εἶδα τόσο στριμωγμένο.
Περί μόρφωσης καί παιδείας. Ἔχουμε κάνει ἀναφορές μέσα σέ ἀναρτήσεις, κυρίως αὐτές μἐ ἐτικέττα "διανόηση". Ὄχι ἐκτεταμένες ὅμως.
Καί έγώ δέν εἶμαι τῆς γνώμης ὅτι ἡ παιδεία εἶναι πρωτίστως θέμα χρημάτων. Τό τί σημαίνει "παιδεία", μπορεῖ κανείς πολά νά πεῖ. Θεωρῶ ὅμως ὅτι ἡ παιδεία εἶναι προϋπόθεση παραγωγῆς πλούτου - ὄχι μέ τήν ἀγοραία ἔννοια- καί ὄχι ὁ πλοῦτος προϋπόθεση γιά τήν παιδεία. 4 πράγματα χρειάζονται: α)Δάσκαλος, β)μαθητής, γ)βιβλίο καί κυρίως δ) προσπάθεια ἐκ μέρους τοῦ πρώτου, ὁ ὁποῖος θά ἐμπνεύσει τόν δεύτερο. Τό πρῶτο καί τό τέταρτο πᾶνε μαζί. Γιά μένα τό Ellada πάσχει στήν διανόηση πού θά διαχυθεῖ στούς δασκάλους καί τούς μαθητές.
Η πορεία που περιγράφεις (διανόηση πού θά διαχυθεῖ στούς δασκάλους καί τούς μαθητές) είναι σαφώς η πιο ουσιαστική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδας φαίνεται να μην μπορεί ή να μην θέλει ή, έστω, να μην διαθέτει την κρίσιμη μάζα και την επιρροή που απαιτείται για κάτι τέτοιο. (Αρκεί να δει κανείς την αδυναμία που επέδειξε μπροστά στην “άλωση” των πανεπιστημίων) Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια -φυσιολογική- διαδικασία απαιτεί πολύ χρόνο για να δουλέψει. (Άσε που πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο κάθε προσπάθεια να καταπνιγεί μέσα σε ένα γενικευμένο: “άσε μας ήσυχους μωρή κουλτούρα!” - δυστυχώς η εκτίμηση της αξίας της μόρφωσης προϋποθέτει κάποια μόρφωση). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο πνευματικός κόσμος πρέπει να συνεχίσει να παραιτείται του ρόλου του, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες (δεν δίνεται συγχωροχάρτι για μια τέτοια παραίτηση).
Γι’αυτό εγώ θεωρώ περισσότερο αποτελεσματική μια, πελατειακού τύπου, απαίτηση της κοινωνίας για μόρφωση, που θα κινηθεί από “ταπεινά” ελατήρια όπως επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει και αύριο, αν υπήρχε η πολιτική βούληση που θα το επέβαλε, αλλά πάλι φτάνω σε αδιέξοδο γιατί τέτοια βούληση δεν υπάρχει. Θα ήταν πάντως ο πιο άμεσος τρόπος για να συντονιστούν πομποί (διανόηση), δέκτες (μαθητές) και πομποδέκτες (καθηγητές-δάσκαλοι) σε αυτή την προσπάθεια.
Δεν ξέρω, αλλά με τα σχήματα που έχω στο νου μου δεν βλέπω πώς μπορεί να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση “πνευματικῆς ὑστέρησης” που έγραφες.