Ἡ μύγα τοῦ εἴδους "Δροσόφιλα", ἢ φρουτόμυγα τῆς οἰκογένειας Drosophilidae εἶναι μιὰ μικρὴ μύγα χρώματος καφὲ πρὸς τὸ μαῦρο μὲ κόκκινα μάτια. Τὸ ὄνομά της (ἀγάπη γιὰ τὴ δροσιὰ) προέρχεται ἀπὸ τὴ συνήθεια τῆς μύγας αὐτῆς νὰ ἀποθέτει τὰ αὐγὰ της πάνω σὲ φροῦτα καὶ ἀνάλογες τροφές. Ἡ μοναδικότητα τῆς Drosophila ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι τὸ ἔντομο αὐτὸ ἐπιβιώνει τρώγοντας τὴ ζύμη ποὺ ἐκκρίνουν τὰ σάπια φροῦτα. Ἡ ζύμη μετατρέπει τὴ ζάχαρη τῶν φρούτων σὲ ἐνέργεια μέσω τῆς διαδικασίας τῆς ζύμωσης, ὑποπροϊὸν τῆς ὁποίας εἶναι ἡ αἰθανόλη. Ἔτσι, οἱ φρουτόμυγες περνοῦν τὴ ζωὴ τους κολυμπῶντας μέσα στὸ οἰνόπνευμα. Ἐνῷ ἡ αἰθανόλη εἶναι τοξικὴ γιὰ τοὺς περισσότερους ὀργανισμούς, οἱ φρουτόμυγες καταναλώνοντας οἰνόπνευμα ὄχι μόνο ἐπιβιώνουν, ἀλλὰ καὶ ἀμύνονται κατὰ τοῦ κυριώτερου ἐχθροῦ τους, τῆς μικροσκοπικῆς παρασιτικῆς σφήκας Leptopilina. Ἡ ψηλὴ συγκέντρωση ἀλκοόλης στὸ αἷμα τῆς Δροσόφιλας σκοτώνει τὶς παρασιτικὲς σφῆκες.
Ὁ Γιάννης, ἡ Κλειώ, ὁ Θόδωρος, τὸ Χριστινάκι ἦταν μόνιμα βουτηγμένοι στὴν tequila. Τὰ ἀποστεωμένα κορμιὰ τους καθὼς ἔγερναν πάνω στὴ μπάρα ἔμοιαζαν σὰ νὰ στηρίζονται σὲ ξιφολόγχες. Ὁ Γιάννης φώναζε "ἡ μουσικὴ δὲν ἐπουλώνει πληγὲς μόνο ἀνοίγει καινούριες". Οἱ αὐλακώσεις πάνω στὴν ἐπιφάνεια τοῦ βινυλίου ἀντικατόπτριζαν ἐπακριβῶς τοὺς καταγεγραμμένους ἤχους, τὴν ψυχή, τὸν τρόπο ζωῆς, τὴ μοναχικότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλληλεπίδραση μὲ τὴν παρέα. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ μουσικὴ ἦταν πολιτιστικὰ καὶ οἰκονομικὰ μία αὐθόρμητη δραστηριότητα. Ἀργότερα ἦρθαν ἡ αὐξανόμενη ψηφιοποίηση, τὰ CD, τὰ mp3, τὸ Napster, τὸ iPod, τὸ Net Neutrality καὶ ἡ ἀξία τῆς μουσικῆς μειώθηκε ποικιλοτρόπως. Τὸ βινύλιο ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπέχει θέση χρυσοῦ προτύπου.
Τὸ Χριστινάκι δίπλα ἀπὸ μιὰ ἄδεια μπουκάλα “Captain Morgan” εἶχε ἀποκοιμηθεῖ καὶ τὸ βιβλίο κάλυπτε τὸ πρόσωπό της. Τὸ ἐξώφυλο, ἡ ἁφή του, ἡ ὀσμή, τὸ βάρος του, τὴν ἀγκαλιάζουν μὲ τρόπο ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ πράξει τὸ kiddle, τὸ ὁποῖο δὲν δίνει προτεραιότητα στὰ ζητήματα αὐτά. Οἱ λάμπες φθορισμοῦ ἑλκύουν τὶς φρουτόμυγες μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ οἱ σύγχρονοι τηλεθεατὲς ἔχουν προσκολληθεῖ στὴν ἰδεολογία τῶν φιλελεύθερων ἀγορῶν. Μὲ φῶτα "νέον" ἡ ἀπόγνωσις.
Ὁ Γιάννης, ἡ Κλειώ, ὁ Θόδωρος, τὸ Χριστινάκι ἦταν μόνιμα βουτηγμένοι στὴν tequila. Τὰ ἀποστεωμένα κορμιὰ τους καθὼς ἔγερναν πάνω στὴ μπάρα ἔμοιαζαν σὰ νὰ στηρίζονται σὲ ξιφολόγχες. Ὁ Γιάννης φώναζε "ἡ μουσικὴ δὲν ἐπουλώνει πληγὲς μόνο ἀνοίγει καινούριες". Οἱ αὐλακώσεις πάνω στὴν ἐπιφάνεια τοῦ βινυλίου ἀντικατόπτριζαν ἐπακριβῶς τοὺς καταγεγραμμένους ἤχους, τὴν ψυχή, τὸν τρόπο ζωῆς, τὴ μοναχικότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλληλεπίδραση μὲ τὴν παρέα. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ μουσικὴ ἦταν πολιτιστικὰ καὶ οἰκονομικὰ μία αὐθόρμητη δραστηριότητα. Ἀργότερα ἦρθαν ἡ αὐξανόμενη ψηφιοποίηση, τὰ CD, τὰ mp3, τὸ Napster, τὸ iPod, τὸ Net Neutrality καὶ ἡ ἀξία τῆς μουσικῆς μειώθηκε ποικιλοτρόπως. Τὸ βινύλιο ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπέχει θέση χρυσοῦ προτύπου.
Τὸ Χριστινάκι δίπλα ἀπὸ μιὰ ἄδεια μπουκάλα “Captain Morgan” εἶχε ἀποκοιμηθεῖ καὶ τὸ βιβλίο κάλυπτε τὸ πρόσωπό της. Τὸ ἐξώφυλο, ἡ ἁφή του, ἡ ὀσμή, τὸ βάρος του, τὴν ἀγκαλιάζουν μὲ τρόπο ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ πράξει τὸ kiddle, τὸ ὁποῖο δὲν δίνει προτεραιότητα στὰ ζητήματα αὐτά. Οἱ λάμπες φθορισμοῦ ἑλκύουν τὶς φρουτόμυγες μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ οἱ σύγχρονοι τηλεθεατὲς ἔχουν προσκολληθεῖ στὴν ἰδεολογία τῶν φιλελεύθερων ἀγορῶν. Μὲ φῶτα "νέον" ἡ ἀπόγνωσις.
Παρερμηνεύοντας καὶ ἐκμεταλλευόμενοι τὴν φυσικὴ ραδιενέργεια μετατρέψαμε τὰ πάντα σὲ ἁλυσιδωτὴ πυρηνικὴ ἀντίδραση. Ἡ μονοδιάστατη φιλοσοφία τῶν Φώτων ( διαφωτισμὸς) ἀντικατέστησε τὶς προσωπικὲς ἀνάγκες μὲ τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν τεχνολογία, λειτούργησε ὡς μπανανόφλουδα. Ἡ μουσικὴ θὰ γλύτωνε ἀπό τίς παρενέργειες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟὐ πρός θάνατον…ἄμεσος ἀναβαπτισμός στήν πηγή ἔστω καί σάν κρύο σόκ…Ἐπί πλέον ἐπισυνάπτω καί μιά μορφή ἀντιδότου μέ στόχο τήν ἐπανανακάλυψη καταστάσεων
ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ ( Διάφανα Κρίνα)
Ἐκεῖ ποὺ οἱ μεθυσμένοι ψιθυρίζουν
τραγούδια τῆς ἀγάπης, τοῦ χαμοῦ.
Ἐκεῖ ποὺ οἱ νεκροὶ στριφογυρίζουν
στὸν ὕπνο τους καὶ κλαῖνε ποὺ καὶ πού.
Ἐκεῖ ποὺ ἡ ἀγάπη ἔχει τελειώσει
καὶ σιγοσβήνουν τῶν χαμένων οἱ λυγμοί.
Ἐκεῖ ποὺ τὸ κορμί σου ἔχουν στοιχειώσει
τουρίστες τῆς ζωῆς σου θλιβεροί.
Μέσα στὰ μπὰρ ποὺ αὐτοκτονοῦνε οἱ θαμῶνες,
μέσα στὴν πιὸ καλή μας μουσική,
στοὺς σκοτεινούς της νιότης μας χειμῶνες,
μέσα στὰ ἔγκατα τῆς γῆς.
Παντοῦ θὰ μὲ ζητᾶς καὶ θὰ μὲ ψάχνεις
μὰ ἐγὼ θὰ κρύβομαι βουβὸς γιὰ πάντα ἐκεῖ,
ἐκεῖ μέσα στὰ μάτια σου ποὺ ἀστράφτει
μία ἀπέραντη θλιμμένη Ἀνταρκτική
http://www.youtube.com/watch?v=s1-M3j7s020
Κάτι ἀκόμα καλύτερο καί ἀποτελεσματικότερο τώρα… πάω γιά βουτιές στό ὑγρό στοιχεῖο….
http://www.youtube.com/watch?v=ujkn6ry_dIU&feature=endscreen&NR=1
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=BBrvVdr6PsU&feature
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=EGpOtkPUzGc&feature
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=UF0Du1E8g-U&feature
ΑπάντησηΔιαγραφή.."κολυμπῶντας μέσα στὸ οἰνόπνευμα" εννοείτε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος ζωής που συνάδει με ακούσματα rock μουσικής? Αν ίσχυε αυτό το στερεότυπο υποθέτω ότι μόνο η φρουτόμυγα Δροσόφιλα θα άντεχε την προσέγγιση ζητημάτων όπως της σεξουαλικότητας στα οποία η rock μουσική εντρυφά, εδράζει, διακρίνεται. Π.χ. http://www.youtube.com/watch?v=2v3rjnxQmN8
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας rock "γιά βουτιές στό ὑγρό στοιχεῖο….": http://www.youtube.com/watch?v=IEu2dS5FD7I
Δεν ξέρω τι να σας πω. Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω με ακρίβεια στην ερώτησή σας αφού δεν το έχω εξετάσει τόσο γενικά όπως το προσεγγίζετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ, παίρνοντας αφορμή από την πληροφορία ότι η δροσόφιλα επιβιώνει αλλά και αμύνεται κατά των εχθρών της καταναλώνοντας οινόπνευμα, προσπαθώ να κάνω δύο παραλληλισμούς. Ο πρώτος αναφέρεται σε μια ολιγάριθμη παρέα φίλων μου, ένα μικρό κύκλο ανθρώπων, που συνδέονταν μέσω ενός είδους χαράς, αλληλοεκτίμησης, μιας αίσθησης αποδοχής, ενός συναισθήματος του ανήκειν, και όλα αυτά συνοδευόμενα από ήχους ροκ και γεύσεις οινοπνεύματος. Αυτά προσέφεραν έναν τρόπο επιβίωσης αλλά και άμυνας, όπως στην περίπτωση της δροσόφιλας, και αποτελούσαν το συντομότερο δρόμο προς την απόκτηση της ευτυχίας (για αυτόν τον μικρό αριθμό ανθρώπων). Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που έχει βιώσει αυτή την ιδιαίτερη συγκίνηση αλλά δεν μπορώ να ξέρω αν αυτά τα συναισθήματα συνάδουν με τα ακούσματα της ροκ μουσικής, ούτε αν είναι κοινής αποδοχής όπως δεν μπορώ να είμαι βέβαιος για το ποσοστό του πληθυσμού για το οποίο η εμπειρία του κόκκινου χρώματος είναι ταυτόσημη με τη δική μου. Ο δεύτερος παραλληλισμός αναφέρεται στην απόλαυση που προσφέρει η μίξη των αισθήσεων στις καθημερινές απολαύσεις με τη λειτουργία των αγορών. Η ανάγνωση ενός βιβλίου συνοδεύεται από την αφή, τη μυρωδιά, την ιδιαιτερότητα της γραμματοσειράς κλπ. Οι αναλυτές της αγοράς έχουν ταξινομήσει τις ευχαριστήσεις αυτές σε μιά θεωρία βιοκοινωνικής συμπεριφοράς των καταναλωτών, που μπορεί να αξιοποιηθεί στον σχεδιασμό τεχνολογικά επαγώγιμων αισθησιακών απολαύσεων σε ένα πιο προβλέψιμο, διαχειρίσιμο και ρυθμιζόμενο περιβάλλον, που λειτουργεί όπως η λάμπα φθορισμού στην περίπτωση της δροσόφιλας.