Πάγιες καί διαρκεῖς ἀνάγκες πού ἐξυπηρετεῖ ἡ Χρυσῆ Αὐγή.

Ἡ ἀπόρρητη ἔκθεση τοῦ τμήματος τῆς ἴδιας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, μὲ ἡμερομηνία 10/12/1999, τὸ ὁποῖο μιλᾶ γιὰ στενὲς διασυνδέσεις τῶν ναζιστῶν μὲ τὴν ΕΛ.ΑΣ., πού δημοσιεύτηκε στὰ «Νέα» στὶς 17/4/2004 ( ἀπό τό ἄρθρο τοῦ Μπογιόπουλου πού ἀκολουθεῖ)

Ξέρετε ποιοι εἶναι σήμερα αὐτοί πού περισσότερο κάθε ἄλλου ἐπιθυμοῦν διακαῶς να συνεχίζεται ἡ « πολιτική» ἀντιπαράθεση –φαρσοκωμωδία μέ το λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο; Πρωτίστως τό ΠΑΣΟΚ καί δευτερευόντως ἡ Χρυσῆ Αὐγή.

Τό ΠΑΣΟΚ ἐπιχειρεῖ να ἀντιστρέψει τήν πορεία ἀποσύνθεσης στήν ὁποία βρίσκεται, προβάλλοντας πολιτικά ζητήματα - φοῦσκες ὡς κρίσιμα, γνωρίζοντας ὅτι γιὰ τὴν μεγάλη μᾶζα τοῦ κόσμου ἀποτελεῖ κόκκινο πανὶ ὡς βασικός ὑπεύθυνος γιὰ τὴν κατάντια τῆς χώρας. Ἀνακατεύοντας τήν πολιτκή τράπουλα ὁ Βενιζέλος, μέ ἀρωγούς τά μεγάλα ἰδιωτικά κανάλια σύν τό ἐναπομεῖναν ξόανο ἐνημέρωσης ἀπό τήν μέχρι πρό τινος ὄαση τῆς ΝΕΤ, καί μέ κομπάρσο την ΔΗΜΑΡ, τζογάρει πολιτικά ἐμφανιζόμενος ὡς δημοκράτης. Ταυτόχρονα ἐγκλωβίζει καὶ τὸν ΣΥΡΙΖΑ στὴν σχηματιζόμενη πόλωση, μὲ ἄξονα τὴν ἀπάτη τοῦ « ἀντιρατσιστικοῦ» νομοσχεδίου. Μέ δυό λόγια γιά τό ΠΑΣΟΚ ἡ Χρυσῆ Αὐγή ἀποτελεῖ ἔνεση ζωῆς. Ἕνας ἀπό τούς δυό νά ἐξαφανισθῇ, αὐτομάτως θά ἐξαφανισθῇ καί ὁ ἄλλος. Ἀμήν καί πότε...

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ θέτοντας στό κέντρο τοῦ πολιτικοῦ του λόγου, ἕναν συστημικό προβοκάτορα τήν Χρυσῆ Αὐγή, τήν κρατάει ὄρθια καί ὁ ἴδιος αὐτοκτονεῖ . Ὅλοι θά βγοῦν κερδισμένοι ἐκτός ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ πού δείχνει νά βάζει νερό στό κρασί του σέ ἄμεσα προβλήματα τῆς καθημερινότητος. Ἡ Χρυσῆ Αὐγή θά τσιμπήσει, γιατί θά παρουσιασθεῖ ὡς διωκόμενη ἀπό ἕνα σύστημα διεφθαρμένο, αὐτό θά τῆς δώσει πόντους. Θά παρουσιάζεται στά μάτια τοῦ ἀποχαυνωμένου καί ἐκπαιδευμένου ἀπό τό ΣΚΑΪ καί τό ΕΞΤΡΑ πλήθους σάν ἀδικημένη κόρη καί σκοπεύει να χειριστεῖ - μέ τήν βοήθεια τοῦ Βαγγέλη  - το ζήτημα ἐπικοινωνιακά.

Ἡ ΝΔ ἀρχίζει καί νοιώθει πιό χαλαρά, καί ἴσως καί γι' αὐτό τρενάρει τήν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου.Ἡ θολούρα και οἱ παλινωδίες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τήν βολεύουν.Τό ΚΚΕ πολύ καλά κάνει καί ἀντιδρᾷ, τό σίγουρο εἶναι πώς δικαιώνεται καί σέ κάτι ἄλλο ἔναντι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἔχει γιά μιά ἀκόμα φορά δίκιο στό ὅτι ἡ καλύτερη τακτική ἀπέναντι στούς δυνάμει προβοκάτορες ἄν δέν τούς λοιώσεις -ὅπως τό ἴδιο ἔχει κάνει στό παρελθόν μέ τούς γνωστούς ἀγνώστους τῶν Ἐξαρχείων -  εἶναι νά τούς ἀγνοεῖς καί ὄχι νά τούς κάνεις πάσες λόγῳ πολιτικῆς ἄνοιας, ὅπως αὐτή πού ἔκανε τίς προάλλες ἐντός τοῦ κοινοβουλίου ὁ Δραγασάκης στήν Χρυσῆ Αὐγή.

Ἡ ἀναποτελεσματικότητα κάθε νόμου - ἄρα καί τοῦ λεγομένου ἀντιρατσιστικοῦ - εἶναι δεδομένη λόγῳ τοῦ τριτοκοσμικοῦ χαρακτῆρα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς κοινωνίας μπάχαλο. Νόμοι πού ἀποτελοῦν μῖγμα βαγγελοβενιζελισμοῦ καί κουβελισμοῦ διαχειρίζονται τό μπάχαλο, κάποιοι ἐπωφελοῦνται, καί καθόλου δέν τό ἀλλάζουν... Οἱ ταχυδακτυλουργοί τοῦ συνταγματικοῦ τόξου καί οἱ παρατρεχάμενοί τους ( ἀπό ὅλο τό φάσμα), ἀναποδογυρίζουν τήν πραγματικότητα καί τίς ἔννοιες, καί σχηματίζουν τήν εἰκόνα μιᾶς κοινωνίας χωρισμένης σέ δυό κατηγορίες, στοὺς ὑπέρμαχους τῆς ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης καὶ στοὺς ἀντιρατσιστές. Κανονικὰ αὐτὲς οἱ δύο κατηγορίες δὲν ἔχουν λόγο νὰ ἀντιπαρατίθενται. Δέν ὑπάρχει κάποια λογική σχέση κατάφασης ἤ ἄρνησης, πού νά τίς συνδέει. Τὸ ὅτι τὸ νομοσχέδιο δημιουργεῖ αὐτὴν τὴν εἰκόνα διχασμοῦ σημαίνει δύο πράγματα. Πρῶτον ὅτι εἶναι ἕνα πολὺ κακὸ νομοσχέδιο στηριζόμενο στόν παραλογισμό ἢ/καὶ δεύτερον ὅτι ἡ κοινωνία ψάχνει ἀφορμὴ νὰ χωριστεῖ σὲ δύο ἢ περισσότερα μέρη καὶ νὰ ἀρχίση τὸ ἀλληλοφάγωμα. Εἴτε στὴν μία εἴτε στὴν ἄλλη περίπτωση τὸ νομοσχέδιο δὲν πρόκειται νὰ πετύχη τὸν στόχο γιὰ τὸν ὁποῖο κόπτονται οἱ ὑπέρμαχοι του.

Ὑπάρχει τὸ φαινόμενο τοῦ ρατσισμοῦ. Ὑπάρχει ἡ ἀνησυχία γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης. Τὸ νομοσχέδιο προτείνει ἕναν συγκεκριμένο τρόπο καταπολέμησης τοῦ ρατσισμοῦ. Τό πῶς, ἐνδεχομένως , σχετίζονται ἡ ὑποτιθέμενη καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ, ἡ ἀπύθμενη εὐρωπαϊκή ὑποκρισία καί ἡ ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης μέ τό νομοσχέδιο, τό ἀνέλυσα στήν προηγούμενη ἀνάρτηση. Μὲ τὸ δικό μου προαναφερθὲν σκεπτικὸ – σωστὸ ἢ λάθος εἶναι θέμα κρίσης – λέω ὅτι ὁ κίνδυνος περιορισμοῦ τῆς ἔκφρασης σὲ μὴ ἀνεκτὰ ὅρια εἶναι ὁρατός. Ἀλλὰ λέω καὶ κάτι ἄλλο… ἀκόμα καὶ νὰ δεχτῶ ὅτι ἡ ἐλευθερία ἔκφρασης δὲν διατρέχει κανέναν ἀπολύτως κίνδυνο, ἀκόμα καὶ τότε τὸ συγκεκριμένο νομοθέτημα γιὰ μένα εἶναι ἀπορριπτέο, ἐπειδὴ νομίζω ὅτι εἶναι ὑποκριτικό, προσχηματικὸ καὶ ἀναποτελεσματικό. Ὁ περιορισμὸς τῆς ἔκφρασης πού εἶναι περισσότερο πιθανός, ἁπλῶς ἰσχυροποιεῖ τὴν ἀρχική μου ἄρνηση.

Τὸ ἐρώτημα πού θέτω ἐγὼ εἶναι : κάποιος πού εἶναι ὑπὲρ τοῦ νομοσχεδίου, γιατί ἐκτιμᾷ ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχει ἀποτέλεσμα καὶ βάσει ποιᾶς λογικῆς; Ἢ ἁπλῶς εὔχεται;

Χρειάζεται πού καί πού νά διαβαζουμε ἄρθρα σάν τό παρακάτω, ὄχι τίποτε ἄλλο ἀλλά γιά νά μήν μᾶς πλασάρει τό βενιζέλειο συνταγματικό τόξο τήν ὑποκρισία του ὡς δημοκρατική εὐαισθησία... Ἀλλά νά μήν ξεχνᾶμε καί κάποιες μόνιμες παραμέτρους, μέ τίς ὁποῖες κατά περίεργο τρόπο ἐλάχιστα ἀσχολοῦνται οἱ δημαγωγοί τοῦ συνταγματικοῦ τόξου. Ὅπως γιά παράδειγμα ὅτι ἡ Χρυσῆ Αὐγή ἔχει ἱστορία ἐξυπηρετῶντας πάγιες και διαρκεῖς ἀνάγκες τοῦ ἑλλαδικοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ.

«Ἡ Ἀστυνομία προμήθευε τούς χρυσαυγῖτες μέ ἀσυρμάτους καί κλόμπς»... ( τοῦ Νίκου Μπογιόπουλου )

Τὸ «παιχνίδι» μὲ τὸ λεγόμενο «ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο» συνεχίζεται.

Τὰ κόμματα τοῦ «ἀστικοῦ τόξου» εἴτε «σαλιαρίζουν» μὲ τοὺς φασίστες καὶ μάλιστα τὸ διαπράττουν στὸ ὄνομα τῶν δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν (!),

εἴτε πλέκουν τὸ «δημοκρατικὸ φερετζέ» τους, μιλώντας στὸ ὄνομα ἑνὸς «ἀντιφασιστικοῦ τόξου» πού, ὅμως, δὲν κρύβουν ὅτι τὴ συγκρότησή του τὴν ἐπιδιώκουν πάνω στὴ βάση τοῦ ὑφιστάμενου κράτους. Τοῦ κράτους, δηλαδή, τῶν μονοπωλίων, τοῦ ὁποίου οἱ οἰκονομικὲς καὶ πολιτικὲς δομὲς εἶναι ἐκεῖνες πού γεννοῦν καὶ ἐκτρέφουν τὸ φασισμό...

Πίσω, πάντως, ἀπὸ τὸν μπερντὲ τῆς συνεχιζόμενης παράστασης, μὲ τὶς «ἐντάσεις», τὶς «διαφωνίες», τὶς «συγκρούσεις», ὑπάρχει κάτι πού λειτουργεῖ ἀδιατάρακτα. Ἐπὶ δεκαετίες. Ἐπὶ δεκαετίες, ἐκεῖνο πού λειτουργεῖ ἀδιατάρακτα εἶναι ἕνας ὁλόκληρος κρατικὸς μηχανισμός.

Φυσικά, μὲ αὐτὸν τὸν κρατικὸ μηχανισμὸ οὐδόλως ἄσχετες ἢ πολὺ περισσότερο «ἀθῶες» γιὰ τὸν τρόπο λειτουργίας τοῦ εἶναι ὅλες οἱ μέχρι σήμερα κυβερνήσεις καὶ τὰ κόμματα πού τὶς ἀποτέλεσαν.

Ἐπειδή, λοιπόν, ἔχουμε ἀκούσει ἄπειρες φορὲς ὅτι «τὸ κράτος ἔχει συνέχεια»

(σ.σ.: Μᾶς τὸ εἶπε καὶ ὁ Σαμαράς, γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἐφαρμογὴ τῶν μνημονίων μὲ τὰ ὁποία «διαφωνοῦσε»...)θὰ θέλαμε νὰ ὑπενθυμίσουμε: 

Τὸ 2004 ἦρθε στὴ δημοσιότητα ἕνα ἄκρως ἀπόρρητο ἔγγραφο τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας μὲ ἡμερομηνία 10/12/1999. Τὸ ἄκρως ἀπόρρητο ἔγγραφο (δημοσιεύτηκε στὰ «Νέα», στὶς 17/4/2004), τὸ ὁποῖο ἀναφερόταν στὴ «Χρυσὴ Αὐγή», ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἔλεγε καὶ τὰ ἑξῆς:

«β) Ἡ ὀργάνωση (σ.σ.: ἡ Χρυσὴ Αὐγὴ) διατηρεῖ πολὺ καλὲς σχέσεις καὶ ἐπαφὲς μὲ ἐν ἐνεργείᾳ ἀξιωματικοὺς καὶ μόνιμους ὑπαξ/κοὺς τοῦ στρατοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀποστράτους.

γ) Διατηρεῖ πολὺ καλὲς σχέσεις καὶ ἐπαφὲς μὲ ἐν ἐνεργεία καὶ ἀποστράτους ἂξ/κοὺς τῆς ΕΛ.ΑΣ., ἀλλὰ καὶ μὲ ἁπλοὺς ἀστυνομικούς.

δ) Στὸ παρελθόν, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐπετείων τῆς 17ης Νοέμβρη, ἀλλὰ καὶ ἄλλων ἐκδηλώσεων τοῦ ἀριστερίστικου καὶ ἀναρχικοῦ χώρου, ἡ ἀστυνομία τοὺς προμήθευε μὲ ἀσυρμάτους καὶ κλόμπς, γιὰ νὰ τοὺς ἐντοπίζουν καὶ νὰ τοὺς κτυποῦν, ἐμφανιζόμενοι ὡς «ἀγανακτισμένοι» πολίτες.

(...)

στ) Τὰ περισσότερα μέλη τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ὁπλοφοροῦν παράνομα, προμηθευόμενα ὄπλα ἀπὸ βουλευτὲς (τῆς ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ὡς συνοδοί τους».

Οἱ ἐρωτήσεις πού προκύπτουν ἀπὸ τὰ παραπάνω εἶναι πολλές, ἀλλὰ θὰ περιοριστοῦμε σὲ μία:

Στὰ 15 σχεδὸν χρόνια πού πέρασαν ἀπὸ τότε πού συντάχθηκε ἡ παραπάνω ἀποκαλυπτικὴ ἔκθεση καὶ στὰ 10 σχεδὸν χρόνια ἀπὸ τότε πού γιὰ πρώτη φορὰ εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας,

τὰ κόμματα πού, ἐπὶ τῶν δικῶν τοὺς κυβερνήσεων, θύλακες τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ ἄκρως ἀπόρρητο ἔγγραφό της ΕΛ.ΑΣ., διατηροῦσαν τόσο στενὲς σχέσεις μὲ τὴ ναζιστικὴ Χρυσῆ Αὐγή, μποροῦν νὰ μᾶς ποῦν τί ἔχουν κάνει γιὰ τὸ θέμα;

Γιὰ παράδειγμα:

Ἐντοπίστηκε τὸ δίκτυο ἢ τὰ πρόσωπα τῆς Ἀστυνομίας μὲ τὰ ὁποία «διατηρεῖ πολὺ καλὲς σχέσεις» ἡ ναζιστικὴ συμμορία; Διαπιστώθηκε ἀπὸ πόσο ψηλὰ δίνονταν οἱ ἐντολές, ὅταν «ἡ ἀστυνομία τοὺς προμήθευε μὲ ἀσυρμάτους καὶ κλόμπς»; Διερευνήθηκε ἡ παράνομη ὁπλοφορία τῶν χρυσαυγιτῶν καὶ ἡ κατηγορία ὅτι ἡ προμήθεια ὅπλων γινόταν ἀπὸ βουλευτές;

Θὰ περιμένουμε (σ.σ.: ζῆσε Μάη μου νὰ φᾶς τριφύλλι) ἀπάντηση...