Πεθαίνετε διότι ἐσκοτώσατε τό Πνεῦμα -Περικλῆς Γιαννόπουλος

Πεθαίνετε διότι ἐσκοτώσατε τό ΠΝΕΥΜΑ.
Ἐνόσω δέν Ἀναστηθῆ καί Ἀναστηλωθῆ τό ΠΝΕΥΜΑ, ἀδύνατον νά ἀρχίση ἡ ὑπάρχουσα : ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΛΛΑΣ.

…Ἀλλά τό ἀπελπιστικόν δέν εἶναι ἡ ἀζωγράφιστος καί ἀκατανόμαστος αὐτή κατάστασις. Τό ἀπελπιστικόν εἶναι ἡ κατάστασις τοῦ Ἑλλαδικοῦ Πνεύματος. Οὐδέποτε τό Ἑλληνικόν δαιμόνιον κατήντησεν εἰς τοιαύτην ἀποχαύνωσιν, εἰς τοιοῦτον ἀφανισμόν. Τό Ἑλλαδικόν Πνεῦμα ἀπεκρυσταλλώθη, εἰς ἕνα ἀνυπόφορον Βλακόπνευμα. Βλάξ τέλειος, σάν πρέσβυς καί σάν ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Ἕνα Εἴδωλον διπρόσωπον, σάν τούς Ἑρμᾶς τῶν παλαιῶν μας δρόμων. Μιστριώτης Ψυχάρης, μέ τήν μίαν ὄψιν, ἀπολίθωμα Βλακοδιδασκαλικοῦ Μπαμπούλα, μέ τήν ἄλλην, ἀποκρυστάλλωμα μειδιάματος Αὐταρέσκου Βλακοκατεργάρη. Τό καταχρεωκοπημένον Ἑλλαδικόν Βλακόπνευμα, τό ναυαγῆσαν καθ’ὅλας του ἀνεξαιρέτως τάς ἀενάους ἐπιχειρήσεις, ἀπεκοκκαλώθη: Θρησκευτικός κοιλοτυμπανισμός, Πολιτικός Κραβαριτισμός, Διπλωματικός Ἀποστραβωμός, Ἐπιστημονικός Κομπογιανιτισμός καί ἀναιδέστατος διαφημισμός. Στρατιωτικός Περικλετισμός, Ναυτικός Φασουλισμός, Κοινωνικός Σαπισμός, Ἐμπορικός Σαραφισμός. Ἰδεολογικός Τσουμπεδισμός, Φιλολογικός Φουστανελισμός καί Καλλιτεχνικός πανελλαδικός γκαρικτικότατος Γαϊδουρισμός.
Ὅλα τά μεγάλα Ἐργαστήρια Ἑλλάδος ἀναδημιουργημένης ὅλα τά μαρμαροβογγούντα Μέγαρα, κλειστά, βουβά, μέ χνῶτα Πυραμίδων. Περπατῆτε σιγά, ὦ εἰσερχόμενοι, ὁμιλεῖτε σιγά, ἀποκαλυφθεῖτε, ἐδῶ ζοῦν: οἱ Τωρινοί Πεθαμένοι. Αὐτή ἡ Βουλή τῶν ὑλακτούντων σκύλων, δι’ ὅλα τά ἀτομικά καί μισοατομικά τοπικά συμφέροντα. Βουβή εἰς πάντα τά ἀνωτέρω ζητήματα, καί μόλις ἐκφέρη τις φωνή δι’ὑψηλόν τι Ἑλλαδικόν ἤ Πανελλήνιον ζήτημα, σηκώνονται οἱ Ὑπουργοί καί ἐν μέσῳ τῆς νεκρικῆς ὀργῆς τῶν Κουτσούρων, σάν νά εἶχαν ἐνώπιόν των ψόφιον Πατριάρχην, μόλις κατορθώνοντες νά συγκρατήσουν τά γέλοια, ἐπαναλαμβάνουν μέ σοβαρότητα χιλίων τόννων, ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ σιγή διά νά μή λιποθυμήσουν τά Ἐθνικά Συμφέροντα! 


Ἀποροῦντες καί οἱ ἴδιοι διά τόν αἰωνίως ἐπιτυγχάνοντα αὐτόν Ἐμπαιγμόν, ὁ ὁποῖος θά ἐθύμωνε καί Μπούφους. Καί ὅταν τίς τῶν Ἀσπίλων, τῶν καταδικασμένων εἰς Ἀχρηστίαν ἰσόβιον, θίξη ζήτημα τι ὑψηλόν, ὅπως ὅταν ὁ ἕνας ΛΙΜΠΡΙΤΗΣ ὁμιλῆ, κάμνουν ὅτι δέν ἀκούουν, καί ὅταν ὁ Ἕνας ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ θίγη ζήτημα καίριον Πολιτικῆς Ἠθικῆς, ζητῶν διά νόμου νά ἐμποδισθῆ, οἱ Κορυφαῖοι Πολιτικοί νά εἶναι συγχρόνως καί μισθωτοί δικηγόροι Ἑταιρειῶν καί Τραπεζῶν, τότε ὁ συρφετός καγχάζει. Τό Πολυτεχνεῖον, τό ὁποῖον ἔπρεπε νά ἔχει τάγματα ὁλόκληρα καλλιτεχνούντων, νά ἀντηχῆ, ἀπό τόν ἔντονον ἀλαλαγμόν Νεότητος δημιουργούσης Νέον Καλλιτεχνικόν Κόσμον, ΤΑΦΟΣ τῶν Ἔλλ.Τεχνῶν Ὅλων! Οὔτε Ἑλληνική Γλυπτική, οὔτε κάν Ἑλληνική Ἀρχιτεκτονική!!! Τό Ὠδεῖον, Μισελληνικώτατος ΤΑΦΟΣ τῆς Ἑλληνικῆς Μουσικῆς. Αὐτό τό Πανεπιστήμιον τό ὁποῖον ἔπρεπε νά εἶναι ἀληθινόν Ἡφαίστειον Ἀνθρώπων, Ἀναστημάτων, Χαρακτήρων, Ἀνθρωποπλαστῶν καί Ἰδεοπλαστῶν, Φωτεινῶν Ἰδεολόγων καί Ἀνδρείων Σημαιοφόρων τῆς Νεότητος, Κατακόμβη τοῦ Πνεύματος, ἐντός δέ τοῦ βαθυτάτου σκότους καί τῆς νεκροτάτης σιγῆς, τιποτένιοι ἀνθρωπάκιδες κάμνοντες τίς δουλίτσες των, μισθοτρωκτικοί, βιβλιοκαπηλικοί, δοῦλοι οἰκτρότατοι τοῦ Βουλευτοῦ, γυαλισταί τῶν παπουτσιῶν τοῦ Κόμματος, τρέχοντες διαρκῶς λαχανιασμένοι, διά τά συμφέροντα τοῦ κόμματος πού τούς ἔπλασε, τούς ἐνοικίασε, τούς διατηρεῖ, Ἄκαρδοι, Ἄλαλοι, Ἄμυαλοι, δηλητηριάζοντες, ἀφιονίζοντες καί σαβανόνοντες τήν Νεότητα, Πανεπιστήμιον ἀντί Ἀναστητηρίου ΤΑΦΟΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ, ἐκβράζον μίαν ἐλεεινοτάτην Νέαν Ἀνθρωπότητα, σακάτισαν, λωβιασμένην, Ἄχρηστον, ἀποσαπίζουσαν τό κάθε τί.
Τό Ἐπιστημονικόν Πνεῦμα, μεταβληθέν εἰς Μπακαλικόν Πνεῦμα πρός πενταρολογίαν, οὔτε πρωτότυπος Ἐπιστημονική Ἐργασία, οὔτε κανενός εἴδους ἐργασία πρωτότυπος. Ἕνας πανελλαδικός διωγμός κάθε Ἀξίας. Ἕνας Μισονεϊσμός τῶν Γέρων. Ἕνα Θανατικόν κάθε Ἀνθρώπου καί μία ἀπελπιστική ἐπιδημία μακροβιότητος κάθε Μηδενικοῦ. Κάθε Γύζης πεθαίνων κάθε Μιστριώτης κορακιάζων. Ἕνας σεβασμός κάθε ἀρρώστιας, κάθε ξεμωραμένου Γεροντάματος, κάθε νερουλιασμένου μισθοφάγου. Δάσκαλοι κουκουβαγιάζοντες, Πατριῶται ἱερεμιάζοντες μέ πεσμένα βρακιά καί κλαίοντες σβέρκους. Ζωγράφοι Μπογιατζῆδες, Γλύπται Μαρμαράδες, Ἀρχιτέκτονες Κτίσται. Ἰδεολόγοι ἀεροκοπανίζοντες τά αἰώνια προγονικά συννεφολογήματα, Ἐθνορήτορες πάσχοντες ἀπό τήν ἀνίατον Ἑλλαδικήν Πατριδουρίαν, φιλόλογοι βατραχιάζοντες, λογοκοποῦντες, φρασεοποιοῦντες, λεξοποιοῦντες, πάσχοντες ἀπό τήν Γλωσσόλισσαν, Ποιηταί Γκιονίζοντες. Μία πνευματική ξεραῒλα μέ καλογηρισμόν ἀκριδοφάγου, μία τελματική ἀκινησία Ἀχερουσίας λίμνης, ὅλα τά μυαλά σάπια, ὅλα τά κεφάλια τυλιγμένα μέ καταπράσινη μούχλα. Ὅλα τά Πανελλήνια καί τά Ἑλλαδικά Ἰδανικά, μετά ἑνός αἰῶνος δρόμον, μεταμορφωνόμενα καί μεταποιούμενα καί φανερονόμενα ὡς… Γλωσσολογία!!! Καί ὅταν ὑπάρξη κίνησις, ἀνατίναγμα πρός τι διά Γλωσσολογίας, διά Ψυχάριδες… Οἱ νέοι ἀφημένοι εἰς τόν Παρισινόν… ΜΕΛΑΧΡΟΙΝΟΝ, καί ὁ Ψυχάρης πετῶν τά γλωσσικά του βιτριόλια εἰς τά μάτια κάθε νέου πού τά ἀνοίγει εἰς τήν ζωήν, κουμπουριάζων μέ τήν βλακοβαγαποντιάν του κάθε Νέον, βροντῶν τήν κουμπούρα του εἰς τά ἀνοίγοντα χείλη κάθε Νέου, τοῦ ὁποίου τά μυαλά, φυσικά, πετιοῦνται εἰς τόν ἀέρα.
Δηλαδή, μετά ἑνός αἰῶνος ἐλευθέραν ζωήν, κίνησιν, ἐνέργειαν, σκέψιν, μέ τόσα κτίρια, ὀργανισμούς, θουριασμούς καί φωναγμούς, μετά τόσους βροντοφώνους Πολιτισμούς, Προόδους, Ἐξελιγμούς, Νεωτερισμούς ὅλα ἀναιδέστατα, ἐμπαικτικότατα ψεύματα, τῶν ἀφηνιασμένων ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΛΙΤΩΝ – ὅλα καθρεπτιζόμενα θαυμάσια, εἰς τόν θαυμάσιον ΤΥΠΟΝ, ἡ ἄφιξις εἰς τήν ἐσχάτην βαθμίδα τοῦ ἐξευτελισμοῦ τοῦ Πνεύματος, ὅπου ἡ ρητορεύουσα ἐπί ἕναν Αἰώνα Χυδαιοτάτη Ἑλλάς, οὔτε ψευδορήτορας πλέον δέν κατορθώνει νά παραγάγη, ὅπου δέν ὑπάρχουν οὔτε 5 ἄνθρωποι δυνάμενοι νά τήν ἀντιπροσωπεύσουν διά τοῦ λόγου, ὅπου ὅλη ἡ Ἑλλάς κρέμεται εἰς τό στόμα τοῦ Ἑνός Δασκαλομελιρρύτου Λάμπρου, τοῦ νινιρίζοντος καί σισιρίζοντος, Σφυρηκτού τῶν Περασμένων Μεγαλείων. Δηλαδή, ὁ ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ καταντήσας: ΣΑΠΙΟΝ ΚΑΡΠΟΥΖΙ γεμάτον ξυνόνερα.
Οὐδέποτε ἦτο δυνατόν νά φαντασθῆ κανείς, ὅτι τό Πνεῦμα ἐν Ἑλλάδι ἔστω καί ὑπό τάς χειρίστας τῶν συνθηκῶν, ἦτο δυνατόν νά καταπέση χαμηλότερον. Ὁ Κουτοπόνηρος Ραγιάς, ὁ ἔπειτα Ἐξυπνόκουτος Ἐλεύθερος, κατήντησε πλέον Ἐξυπνό-βλακας, φαινόμενος ἔξυπνος, διά τά στενότατα ἀτομικά καί ἁρπακτικά του συμφέροντα, ἀλλά μή ὤν, διότι δί’ ὅλων αὐτῶν πού ζητεῖ καί τά ὁποῖα κάμνει, βγάζει τά ἴδια του τά μάτια, ἀδυνατῶν νά ἐννοήση ὅτι διά τῶν ἐναντίων καί ἐκτός τῆς ὅλης πέριξ του ζωῆς ἡ ὁποία θά ἦτο ἀνθρωπινή καί τῆς ἰδικῆς του καί αὐτά τά ἀτομικά του συμφέροντα, θά ἤσαν ἀπείρως εὐρύτερα εὐκολότερα, φαινόμενος ἔξυπνος, εἰς αὐτάς ἀκόμη τάς πρακτικότητας τάς ὁποίας ὑμνολογεῖ νυχθημερόν, ἀλλά μή ὤν, ὤν μυαλό ὀπισθοδρομικόν, σταματημένον, σαραφικόν, μπακαλικόν, στενότατα πενταρολογικόν, μένον κεραυνόπληκτον πρό τοῦ σφρίγους, τῆς ζωῆς, τῆς κινήσεως ἑνός φυσικοῦ καί ἁπλοῦ φαινομένου, οἷον ἑνός Τρελλοσπιτᾶ Πεσμαζόγλου, χάσκων καί κοροϊδεύων, ὅταν ἕνας τοιοῦτος ἀληθῶς ΠΡΑΚΤΙΚΟΣ, δημιουργεῖ τι ἔχων ὑπ’ὄψιν του, ὄχι τό ΧΘΕΣ τό πεθαμένον, ἀλλά τό ΑΥΡΙΟΝ. Διότι φαίνεται Ἔξυπνος διά τά ἴδια. Ἀλλά δέν εἶναι οὔτε εἰς αὐτά, ἀλλά ὅπως τόν κατήντησαν, εἶναι τέλειος Βλάξ. Βλάξ κατά πλάτος. Βλάξ καθ’ ὕψος. ΒΛΑΞ καθ’ὅλας του τάς ἀκτινοβολίας...

ΝΕΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ( 1906 )